장음표시 사용
121쪽
trique salso tam test amentario, qunm nummar Icteommunia haec videntur , I. Quod de utroque tam ei viliter, quam criminaliter quaeri possumus. Idque de testamentario nominatim proditum est, L. 5., L. 3i docueris P, L. II. I 6. I 7. Pen. C. h. , L. un C. Quand.
sentibus titulis non est proditum, ratione tamen colligitur. Cum enim per salsum nummarium non miniis singuli laedatitur, atque per testamentarium, ut issiae et laesis aeque subveniendum, data actione in id quod sua interest. Exempli gratia; ro probos nummos solvisti creditori, nota liberaris, nec Pignus repetere Potes, L. eleganter. 24. S. qui rumbos D. de Pign. iaci. Poterit igitur et ultro creditor adversum te agere tauquam aut nihil, aut minus a te fuerit solutum. Deficientibus vero aliis actionibus , de dolo locus esse poterit, quemadmodum locus est, cum quis decipiendi caussa adfirmavit, pondera, quibus merceS RPPendendae erant, aequa se habere , L. arbitrio I 3. S. dedi eo qui sciens D. de Mi. mal. II. Quod solus conatus criminis non puniatur capite, sed Persectum crimen, L. 6., L. vet. S. et si ei serνo , L. qui falsum I9. D, h. tu. i . Pe sectum autem crimeu cum dicimus: Don
i) in eιt. Legib. diversa plane facti species proponitur. In L. 6. D. h. t. canus de eo propouitur, qui legatum sibi udscripsit, i -
tumetitum autem persectum non sit. In hac autem tacti speeie de .ficit timuino salsi notio , ne tit enim O rtet exest G /quod Oxtramen-e--, μουι αυα νωμή-ιum, tuquil a Ctus . tit Sos locus Wit . In L. Ra. 4. eod. Caaua de eo propouitur qui servo boua side servi aut il
122쪽
xequirimus ut fructu sceleris reus potiatur, veluti hereditatem auferat, hominem opprimat, Solutis η-
dulterinis nummi, improbum lucrum saciat; sussicit
sactum esse nummum , vel tostamentum salsum, e
tiamsi detecta fraude lucri spes decollarit, L. si falsos 8. C. h. tit. , itinet. L. qui falsum I9. Meb. suseagis tu
stae Poenitentiae Da Od. Ii l. Adiiciunt nonnulli, quod in hac accusationc non soli accusatori tota probationis necessitas incumbat sed medius inter utramque personam iudex etiam reo probationem invocentiae iniungat, L. tibi falsi 22. C. h. tit. Verum id in d. L. 2 2. nota invenio. Iudex quidem inter utrumque medius esse debet, ut suppleat, quod ab alterutro fuerit omissum; at ut reo innocentiae probationem iniungat, id neque dicitur , neque consentaneum rationi soret et . iv έ
aliquid adseripsit: quod ad eogitationem animi nocens est, inqui ιJCtus , quia si adseribu, qtiem suum putat: sed quoniam nequct Iegaeum , neque herodita. honae indei Mossessoribtis a siti iritu , di in
cemus eram poena eximendum esse. Igitur in utroque casu conatus
.rinii uia pro se elere non hahetur, quod vel ordinaria , vel extraordinaria poena debeat eoereeri. Actus enim suscepti eo reseruntur . ut nunquam persectum erimen in prcpositis sueti speciebus constituere Deant, quod satis est, eur sonatus eriminis a poena omnin immunis esse debeat. Ast in eis. L. is. di ersa prorsus iacti spe Cies proponitur. 1 hi enim , eum proponatur eum , qui salsam inone tam percussit, id totum sormare noluisse, vera conatus notio exhibetur , qui ex ea actuum suscμptione desumitur. qua persciseelua potest. Inquit autem eleganter I Ctus sussi gin iustae poenite ullae absolvi. Nimirum publica utilitas, quae omnium P euarum extremiam obiectum est, postulare videbatur, ut iis, qui tetitatum facinus perficero noluissent ita poenitent in suffragaretur, ut poena remittenda omnino esset. Atque huc proprie spectat quod inquit Quintili uisus Instit. Orat. lib. a. cap. 1. t Nemo dubitabιδ
qtim si nocentes mutari ἰα bonam mentem aliquo modo possint, sicut Posse interdum conceditur, salons esse eos magis e Reyublicaoit, quam puniri . Consule ei. Alberium de Simo ui hac de Quaestione egregie disserentem in opere da' de Iitti di mero o etto Par. I. Caρ. 7. 8.la) me acetisatori innitim quaestio in eum bast, a e probat onist el Oια necessitas indicaturi sed inter utramque personam siι iudex mediMai nee talia interlocutione diseu uel gaeae senatat i eed tamqviam ad sinitationem relationie , qMae forum audiendi mandvit o estim, praebeat notionem. sunt verha cie. L. 22. C. h. T. , quae est seeunda pars integrae eonstitutionis, quae ex tat in L. 2. C. IheoI. a. tit. Scilicet eum Imp. Conatantinus inscripti ouis nece se itatem in
123쪽
I2 4 LIB. XLVIII. DIG. TIT. VII.
Adiiciunt, quod in crimine salsi argumentis et indiciis reus convinci atque damnari possit, cum alioqui in capitalibus criminibus apertissimis probationibus opus sit, d. Ladi. et L. ult. C. de Probat, sed huc qualit erum Sit, patebit. ex iis, que e Tit. de Probat. dicturi sumus.
i Quae haetonus tradita sunt, non omnia moribus ob
ne ius. in .servantur.In primis Legem Visellam in Gallia non obse pro em. ad vari, et ab advocatis torvo Oculo respici Rebussus tratis dit, sublatis quippe servitutibus, Dec libertos esse , qui iura ingenuitatis invadere possint. Veruntamon id ego ita accipiendum putarim , non quod nullus hodie usus eius Legis esse possit, sublatis servitutibus, sed quod non ita frequens. Cum enim in Gallia sint homines, quos manus mortuas appellant, libertis similes; quippe qui operas patrono debent , quorumque in bonis ius successorium patronus habet, si sine li-
erimine falsi deserendo sustulerit, et inscriptionis ea suarit vis. utaoli aeeusatori prohationis necessitatem in uiceret, nec qiii qua in praestante reo , iussit ah utraque parte probationes exigi i quod velut singulare observandum esse, nee ali hi occurrere monet iaco . . Gothoi p. in Commene. ad eie. Conse t. Iterἱ crimen p
aeriati lio. Ignis sti dieitim custis modi in statu eo Θ
124쪽
heris moriantur ; cur non exemplum Legis ad hos Producamus, si plenissimam ingenuitatem dissimulato patroni iure adserere sibi ausi fuerint P Idem iudicarim de hominibus propriis , et adscriptitiis , quos Germania, atque Belgium novit ; quorum nonnulli etiam deteriore conditione , quam liberti sunt; ut pote , qui nec uxorem extra domitii territorium ducere, . nec bona alleuare possunt. Ut taceam quod εαntentia I. su ... constitutionis porrigi possit ad eos , qui nobilium, do- auo.
e torum , equitum insignia usurpant , Cum neC Censum equestrem habeant, nec honorum codicillis donati sint. Denique quicumque in ordinis ulterius insignia, et praerogativas involant, ad huius constitutionis exemplum puti iri possunt. Quid ergo, si impetraverit quis dignitatis codicillos, sed iisdem videatur indignus P Si quidem obrepserit Principi , salsi
tenetur, L. si quis obre sorit 29. D. h. tit. Sin sciens Princeps indignum ornarit de iudicio eius disputare non licet citra crimen sacrilegii, L. disputare C. de . .
cram. sacri l. Licet tamen disputare de Iuu cIO Heasse' 385 h. 6miae, quae in indignum contulit honores dignis de- Μorua c. in Bitos. Ut enim Menochius quodam loco scrimit, non bis .iD' β' debet privilegiis doctorum gaudere indoctus , Planeque improbanda sunt Senatusconsulta illa , quae contra adducit Mornacius. Dehinc de poena notandum , 3 quoniam deportationes in insulam exolverunt, idcirco poenam salsi, imprimis testamentarii, arbitrariam iudicari. Et sane cum innumerae prope salsi species Clar. S. sal- sint, singulaeque suis quibusdam modis aut aggr
Ventur , aut eleventur, longe aequior hac Vindicandi urb. 366. εἰ ratio est, quam si una et eadem omnes poena vindi- eqq. Centur. Hanc ego caussam existimo, cura siti quoque veteres non utio loco responderint, crimen pru modo . S. So.
admissi vindicandum, L. qui duobus αι. , L. eos qUi27. S. Mit., L. D. Pius 32. L. hodie 32. D. h. lit., L. tibi falsi 22. C. eod. Cui consequens est, ut si statuto 4 una non sit expressa , seu quod Prorsus de hoc crimine nulla sit facta mentio, seu quod reum Perinde ac salsarium, non demonstrato tamen genere Poenae , Puniri iubeat, ad poenam arbitrariam sit recudi
125쪽
xendum: Haec doctrina statutis inclytae huius civitatis aptanda est, quae unum dumtaxat, et alteram salsi speciem Rubr. xta. perstringunt. Talio vis Enim poenam infligunt accusatoribus , delatoribus, testi-hns, qui hominem innocentem iudicio capitali , aut alioqui poenali opprimere conati sunt, S. I. FIammas
vero minitantur salsam monetam cudentibus, laqueinum probam adulterantibus S. a. Prior S. ita habet; Soo
weie iemandi Malschelich accuseert, denuntieri, O tiberiarchi. His verbis an Praetor, vel Procurator fisci ;quem generalem vocant, contineis tur, ambigi potest; opponitur enim accusatori Instr. ciar. suPr. rubr. dctPraces. crimin art. I 5. Accedit, quod in crimen inscribere, et trepidante stilo ad Poenam talionis obligare e non teneatur, qui ex officio accusant, L. ea quidem 7. de accusat. , quodque officii nece,sitra eos excuset a
calumnia, L. 5. S. ad cutiam I S. D. de his quae aut indig. tius. Pro fisci autem patrono petuliariter et illud sacit, quod non civitatis , sed provinciae minister sit,
deque calumnia eius satis cautum sit d. rubri sitsticumari. IO., data iniuriarum actione. His non obstantibus tentabimus etiam Praetorem, et fisci Advocatum straesenti S. contineri. Cum enim privati hodie raro accusent, sed privatis dot utiliantibus plerumque accusent Praetor, et advocatus fisci, absurdum foret statutum ad eos restringere velle, qui raro id iaciunt. In primis cum gravior etiam et improbior lolage sit calumnia Praetoris , quam privati; quippe quo maior est eius Potestas, quoque facilius innocentem circumveniremtest, eo etiam gravius eius admissum iudicandum est; planeque istud Comici carmen ei Occiuere Pos
Quam Mos facillime agitis , quam extis maxima Potentes , dites , fortunati , nobiles:
Tam maxime Mos aequo animo aeqno noscere
Oporret. Et licet iure eivili in crimen inscribere non teneata tur , qui ex officio ita crimina inquarunt, non tamen Propterea calumnia eorum impunita est , nec aliter excusantur , uisi aliis deauntiantibus, vel deserenti-Diuitiam by Co l
126쪽
hus ipsi accusaverint, d: L. 7., d. s. f. a catum. Quod
si delatore subordinato, per calumniam accusaverint, adeo non excuSantur , ut et in Corneliam de salsis , ei in Corneliam de sicariis incidant , L. I. D. h. tit. . L. I D. ad L. Corn de sic. Quod autem dε procuratore fisci dicebatur , eum provinciae, non civitatis ministrum esse, id parum ad rem, in eriminalibus enimnesi ipse, nec Senatores Supremae curiae privilegio fori gaudent, cum reatus Omne privilegium excludat, L. a. u. et 3. C. ubi sentat. Mel claris. Nec obest , quod de iniuriarum octione expressum eat d. armo.; nihil enim velat, quominus dicamus; utralibet eum poena puniri posse, vel iniuriarum ex d. art. IO. , vel talionis
Sequitur in eod. art. I. Ende inor sententie ssin tingebck bekent, etc. ΙΙis. verbis temperatur illud, quod capite praecedenti diximus de coiiatu, et persecto crimine. Persectum enim crimen diximus intelligendum, si salsum suctum sit, etiamsi fraus detecta. exitum non habuerit. Hic S. poenam graviorem remittit ei, qui acccusavit, qui salsum testimonium dixit, nec
tamen perstitit usque ad sententiam. Verba Moor sententis strictim , et ad literam sunt intelligenda, ut etsi
in Caussa conclusum sit, dummodo sententiam non
dixerit iudex, cesset poena talionis. Nec est quod quis
roget, quid sit statuendum, si sententia provocatione fuerit suspensa: Eleuim praeseus articulus de criminalibus caussis loquitur. In criminalibus autem locus appellationi relictus non est. Et ut maxime appellationi Iocus sit, quia tameti statutum ad literam intelligendum eSt, non aliter poenam effugiet falsarius, nisi ante Exitum prioris instantiae scelus consessus sit. Sequitur art. a. Mo wie δε numte Mare den mere 7 malschi, etc. Haec verba generalia sunt, et de quibus tamque nummis seu aureis, Seu argenteis, seu . in ore is loqui videntur. Nec tamen temperamentum B eotia. Bura pernantur, ut de aereis non ut iter accipiatitur, nisi rube. 1.
magna quantitas cusa, aut adulterata fuerit, alioquin inter admissum et poenam, nulla foret proportio. Derasore sane nonnulli prodiderunt, non aliter eum Pu-
127쪽
niendum capIte, nisi nummos aureos raserit. Verum hac parte non solum ad materiam, sed etiam ad quantitatem, Et damnum, rei p. respiciendum puto. Quid enim si argenteos quidem, vel aereos raserit, sed diu, et magno cum detrimento cum Singulorum, tum reip. 3DOune aequissimum capite scelus plecti P Quantitatem tamen exprimi statuto sorte quis desideret, ne iudici haesitare necesse sit , misi id necessarium non videtur ad detrimentum rei p. respicienti.
s Vian den mere. His vcrbis distinctio caP. V. Propo-ε ita confirmari , videtur ut cupite puniatur, qui monetum Principis udulteravit, milius qui monetam civitatis Verbum e vim, mer, asolute Principem, vel eos, qui Principis loco sunt, denotare solet; ut apud Gallos vox Sire, peculiariter Regem. Sed et olim apud Romanos domini appellatio per excellensiam Caesarem denotabat, ut ex Epistolis Plinii ad Traianum, Mat. tialis ad Domitianum, aliisque veterum monumentis
-' dem quantitatis ulla mentio; sed quod de radentibus, id de cudentibus quoque intelligendum , ut flammis
Subiiciantur, non Ob paucos nummos salsa susione formatos, sod ob eiusmodi numerum, per quem Commercia turpari, detrimentoque respublica adsici pos-Μoller. s. sit. Itaque apud Saxones non aliter hoc supplicium
. ζ.ii, l0Qum habet, nisi minimum xx. florenti flati fuerint;
,16. Hoc nasse, sevisse suffiicit, nisi qui secerunt, eosdem expenderint. Sed vide udum, ne frustra adhibeamus hoc temperamentum; obiicere enim quis Poterat,inaiestatem Principis violari nummis vel natis, vel adulteratis, in eo autem crimine nihil ad poenam sacere qua utitatem; cum et paucis nummis factis, vel vitiatis, maiestas Principis laedatur. Plane quemadmodum nec circa statuas Principis distinguitur, sed vel unam deiecisse, aut conflasse nocet, L. 5. D. ad L. Iul. malost. Respondeo, aliam statuae, aliam cium mi vitiati esse rationem. Statuam qui caedit, vel deiicit,
is principaliter Principi contumeliam facit; qui nummum cudit, vel adulterat, principaliter lucrum spe-
128쪽
eint, Per consequentiam etiam imaginem Principis laedit. Quare illo casu numerum non exigimus; hoacontra. Porro praesens articulus neque Conatus, nequem sciorum, et ministrorum, neque eorum qui ab aliis nummos cusos, vel vitiatos experiderunt, ullam facit mentionem, quare in liis puniendis ad ius commune Tecurrendum erit. Metten Vere. Simpliciter prolata verba cremati nam designant; latius etiam exilixationem. In dubio δ' Proprietatem sequemur; licet Omlandos videamus disiunctione usos esse Lib. uri. arti M. Men salse siedereineen Ketet, Oste men salse hernen Nee tamen errave xit multum, qui elixationem intelligere volet, utrum que enim supplicium cruciatui serme par est; et sta. tuta anni cIoccclvi. nominatim de aeno loquuntur,
Litandum, utrum vivi cremandi, an strangulandiante, vel decollandi; nam sicut Praecca. Pors. rasormo actae vivus de surca suspenditur, ita posteriore. CUSOP mon tae Vivus orc metur necesse est. Scio aliter communi scholae visum, scd ratio, qua utitur, Persuadere hactenus non potuit. Aiunt periculum maximum eSse, si vivi cremetitur, ne lento et atroci mortis genere ad desperationem adigantur. Proinde, ae si Co e. u.
non nisi lento mortis genere consumantur, qu cum n s Ciae S. que flammis obiiciuntur, Brevi exanimari PoteSt, qui ilia. q. 99. R. Pyra satis grandi structa in medios ignes immittitur. 7. Ipsae flammae undique collucentes, lumique vis spiritum intercipiunt. Ita misericordes esse debemus, ut ne contra mentem legislatoris poenae Sensum minuamus; quis autem flammarum sensus, si strangulatum eremos P Postremo, cum leges, quae de crematione loquuntur, vivi cremationem intelligant, non video. cur non ea Poena eodem modo in iure municipali acincipienda sit. Vide L. capitalium a8.Pr. D. M Poen. Paul. 5. sent 23.
129쪽
- , De pecuniis repetundis multae leges latae sunt. Primam tulit L. Calpurnius Piso Trib. pl., de qua Cicero II. de OF., Nondum centum et decem anni sunt, cum de pecuniis repetundis a L. Pisone uita lex est, nulla Sikon. α ρε cum Gutea fuiSSel. Post Calpurniam latae fuerunt alia oiud. complures, Iunia, Servilia, Atilia, Cornelia, de quibus consulendus Sigonius i . Novissime lata est Iulia
i) Quaestio de hoc crimine prima ν Metua saeta est, PraEto que ea de re Singularis ereatus est Lege Calphurniis circa anu. U. C. 6o4 Lucius enim Piso Tribunus Plebis legem primus de pecuniis νmetu is Censorino et Manilio Consulibus tulit, quum antea quaestiones Perpetuae constitutae nullae essent. Vid. Cie. in Briarinum 27. , et da in ic. lib. 2. ense. 21. Huius autem Legis poenam pecuniariam dumtaxat suisse putat Sigonius i. c. Legem Iuviam a Μ Junio Peano Tribuno Plebis circa anu. 627. latam praetor 1ilis aestimationem etium exilium irrogasse eenset idem Sigonius de iudic. lib. I. c . 27. Εaudem poenam statuerat Lex Servilia a Servilio Glaucia lata avn. U. C. 625 Huius Legis meminit Cie. in orcie.
pro Seauro , qui etiam in Varrim. L mentionem Deit Legis Aciliae, Diuiti su by Coost
130쪽
a c. Iulio Caesare, qua tenetur, qui in magiStratu
potestate, curatione, vel quo alia ossicio, munere, mi
nisteriove publico quid acceperit, quo magis, aut quominus ossicium saceret, L. I. 3. 4. 6. 7. uti. D. h. tit. Magistratum cum dicimus, imprimis provinciales , Magistratus intelligimus, quorum caussa lex lata est. Cicero in dioin ., Quasi mero dubium, sit, quin tota lex
de Pecuniis ruetundis sociorum caussa constituta Sit, nam CiVibus cum sunt erutae Pecuniae, civili fere actione , PriMmo iure reρetuntur, haec lex socialis est, hoc ius nationum exterarum est , hanc habent arcem. Nec tamen propterea excludimus urhanos, cum Ve- Suet Domit. nuleius in L. 6. S. a. h. tit. testetur, Lege Iulia cautum .. . esse, ut magistratus urbani ab omni sorde se abstineant. An magistratus municipales contineantur, non est expeditum , sed verius puto , ut magi Stratus verbo non contineatitur tamen quoniam in officio , ministeriove
Publico sunt, saltem his verbis generalibus includi q. Sunt enim quasi ministri Praesidum, et quaedam
non nisi Praesidum iussu exsequuntur , S. sed hoc iure utimur Inst. de Attil. tui. , L. Diseus 2 . D. de tui. et Ciar. EGt., L. I. D. de magistr. conM. , L. . S. duas D.
de Hanc inc Nec mirum videri debet , publicum iu dicium ad municipia produci, cum ambitus quoque crimen publicum in municipiis locum habeant, L. un. S. I. I. D. de L. Iul. amb.
quam ita severam suisse, ut nec comperendinare liceret renm, scris
Bit Aseonius. Rei comperena inalioue restituit Lex Cornelia, qtiam tulit Dictator Sulla. Huius quoque poena suit exilium . Sigon l. c. Taticlem Lex Iulia de eodem crimine lata suit a C. Iulio Ca garo et quidem , ut videtur sub primo eius consulatu . De huc Lege ita
Protatiora. inolevit, certum est Legem Iuliam Repetundarum teste Marciano tu L. 1. h. t. pertinere ad eas pecunias , quas quis in Magistratu , Potestate, curatione, Legatione , vel quo alio ollicio, mutierct , ministeriove publico cepit. Haec Vorborum generali tas si ab Aoctore animadversa fuisset, nullum equidem dubium de ipsius legis ex Eusione vel ad magistratus urbauoa, vel ad municipales mo- vero PO Misael.