장음표시 사용
81쪽
stitutam esse. Et in L. I. D de curat. furios. interdictio bonorum, quaesit Prodigo, moribus tribuitur, cum tameia ibidem adscribatur Legi xii. tabularum Denique cum mos sit institutum civitatis, cuius auctor ignoratur, utique sine vitio moribus adscribere possumus poenam, quae lege introducta est, si au-etor legis sit ignotus. Aliter componit hanc dissiculta tem Cui acius, existimans idcirco legi hoc supplicium adscribi a Valerio, quod mores vim legis habeant, L. de quibus 32. D. de legib. Quae interpretatio quamvis et ipsa disputando obtineri possit, prior tamen mihi
magis arridet. Secundo quaeri potest, cur Imperator Iustinianus S. alia deinde lex inst. do publ. iud. hanc poenam Logi Pompeiae adscribat, cum adpareat ex praecedenti quaestione, aut moribus introductam, aut lege quidem , non tamen Pompeia , sed alia antiquiore Sed et ex L. I. D. h. tit. adparet, Legis Pompeiae Poenam non culleum suisae, sed deportationem; eandem enim quae suit Legis Corneliae de sicariis. Respondent nonnulli idcirco culleum Legi Pompeiae adscribi, quod id supplicium, cum in usu esse desiisset, a Constantino fuerit revocatum, L. ian. C. de his qui Par. aut lib occid. Nec esse novum, ut quae poena in prioris locum subrogata est, ea perinde legi adscribatur ac si ex ea ipsa descenderet; ita enim Legi Iuliae do adulteriis adscribi gladium; cum non ex Lege Iulia, sed constitutione Constantini descendat. Ego vero Existimo recte Iustinianum Legi Pompeiae adscripsisse culleum, nou quod Pompeius primus hoc supplicium introduxerit, Sed quod repetita sanctione confirmaverit. Argum euiuin huic rei probandae Paulus sugge-Tit, T. Sent. xxiv. , ubi cum dixisset, Lege Pompeia
teneri eum, qui patrem, matrum , avum, RViam, fra trem, Sororem, Patronum, patronam Occiderit, subiecit: Hi etsi antea insuti culleo in mare Praec patiabantur, hodie tamen viDi extiruntur, mel ad bestias dantur. Quibus verbis non obscure innuit, quae fuerit Legis Pompeiae poena ; Verbum enim , Graica, ad Legem respicit; verbum, hodie, ad eluo tempori S usum, quo Paulus vixit. Accedit quod
82쪽
Lex Pompei i eandem poenam in parricidas Sanxerit, quam Lex Corueinta, d. L. I. D. h. tit. At Lex Cornelia a Lornelio S 1lla ruata retinuerat culleum, ut ex Cice
rotiis oration o pro Sex. Roscio viri docti colligunt, nec quidquam1 ex more maiorum mutavit, nisi ut haec qua ostio proprium haberet quaeStorem, cum ante nou habuisset: Consequens eSi ergo eandem quoque poenam fuisse sancitam Lege Pompeia. Ncc mutat quod Marcianus iu d. L. I. D. tit. dicit, Lege Pompeia caulum fuisse , u L parricida ea Poena Puniatur, quae est
Legis Corneliae de Sι cariis: Illud enim de sicariis,
non ad poenam Sicariorum reserendum est, tanquam
eadem sit poena alcariorum, et parricidarum; sed potius ad Legem demonstrandam pertinet, ut ne intel-
geretur Cornelia de salso, Cornelia maiestatis, Corelia de iniuriis; sed Cornelia de sicariis, quatenus
si mirum ad parricidas pertinet I . Tertio quaeri-
i Posthabita auctoris , aliorumque de poena Lege Pompeia in
Parricidas statuta sententia, cum Culacio, Iacobo Gothoscedo , et Ioanne voetio existimo ex Lege Pompeia non aliam parricidio , quam homicidio simplici, poenam suisse Propositam, adeoque eam , quae est Legis Comeliae de Sicariis . uti perspicuit vertiis abunde testatur Marcianus tu L. I h. t , at ex moribus maiorum inductam antiquitus culei poenam, ac mediis temporibus abolitam, aut saltem neque Cornelia , neque Pompeia Lege propositam aut
comprobatam sub Imperatoribus posterioribus tum gentilibus. iii ebristianis ob facinoris atrocilalem in usum fuisse revOCntam , nou quantum ad omnes lege Pompeia de parrιcidiis euumeratos . sed tantuna respectu Parentum liberorumque , et eorum , qui aut vitatis eius sunt, quae nuucupatioue paron iam eontinetur, reservata in ceteris , qui alias cognatione vel assinitate coniunctas personas necaverint , poena Legis Corneliae de Sicariis. Equidem poenam e Iei more maiorum institutam , et Legibus Cornelia et Pompeia antiquiorem iisdem repetitam aut comprobatam non fuisse hisce potissimum rationibus evincitur l. Quod temporibus illis , quibus et Sulla et Pompeius suas leges proposuerunt; atque etiam post eoatu usu suerant leges Portia et Sempronia, quibus cautum erat, con demnatis civibus nou animam eripi , sed exilium permitti . Posito aut om liarum legum vigore atque observantia, uon potuit aut Sulla, aut Pompeius sine specie crudelitatis, simulque non uilli vana quadam, et sine viribus in sceleratos ira ac iuuiguatioue, graviorem poetiam criminibus imponere. quam aquae et ignis Interdictionem. dum aliam quamcumque graviorem eludere potera ut voluntarium ex Lege Portia , atque Sempronia exilium subeundo. Eadem ratione iactum existimo, ut, cum ob proditionum Mutius equis in con-
83쪽
tur, quae Sint virgae illae sanguineae, quibus reus Coras. I. caedebatur. Corasius cum id verbi non caperet, proma evi, β sanguineis ; Sunt antem sagmina quaedam herbae,
quas legati Populi Romani ferre solent, ne quis eos
Turnob. 8. violaret, L. sanctum 8. D. dc rer. diνis. Verum recto Llvo .. 34 a doctioribus eo nomine re Drehensus est: Draeter-
iud. Leg. primis Florentini, qui concorditer habent, sanguino ut Pi non saamiri eis ε etiam verbum id commodam
5 . ei lib. Interpretationem recipit. Etenim ex Plinio constat,2q. cap. io. Rutices quosdam sataguineos dictos, quod facile sanguinem elicerent, saligneis non dissimiles, nisi quod et graviores essent, et ad ruborem sanguinis propius accederent. Quod cum ita sit, nullam iustam emen dandi caussam habuit Coras ius. Accedit quod valde ridiculum atque absurdum id futurum erat, homitiem nefarium herba Caedere, et ea quidem herba, quac Prope Sacra erat, quamque legati prae se ferebant, ne a quoquam violarentur. Quapropter emen-
rarium versis dilaceratus esset, et maiestatia rei ex Lege xit. Ta-hularum debuissem capite puniri L. S. D. ad Leg. Iul. maiest. ex ipsa Lege Iulia Maiestatis his tanto in igne et aqua interdictum in perpetuum fuisse Paulus testetur sentent. lib. V. tit. 29. Neque ullo colore Iulius Caesar oratione sua novitatem, legibus non re- ptam exprobrasset iis, qui coniuratos Catilinae socios censuerant in Senato ultimo esse ametendos supplici O , si Lex Cornelia maiestatis in vindicando hoc crimine ultra aquae et ignis interdictio. nem processisset. II. Quod Modestiuus in L. s. h. t. Poenam cul-Iei more maioriam institutam ad eos tantum reserat qui matrem et Patrem, avum et aviam occiderint; ast Poena , quae Lege Pompeiade patricidiis suit statula ad eos quoquo porrigitur , qui fratrem ,
Ororem, Patruelem. matruelem, Patruum, Buiau Culum, uinitam, cou- sobrinum , consobrinam , HXorem , virum , generum , Socrum , vitricum . privignum, Privignam, Patronum , patronam occiderint.
Una siquidem Poena ex Lege Pompeia munet, tum Eos qui Parentes, tum eos qui cognatione vel assiuitate iuneti sunt iti tersiciunt, noti equidem mansura, si cullei Poenum in usum revocasset III. Quod non solum qui occiderunt Parontes , sed etiam conscii extranei eadem poena adiiciantur, id ipsum enim inerito iniustitiae argui posse , si parricidio poena gravior ea , quae ob simplex homi- idium statuta reperitur, immin at , superius auimadverti. Vid. Cuiae. in noι. ad Paul. actutent. lib. V. ιit. Σ4. Iarob. Gothois. μ υς ι ment. - d. Th ad. Iib. I. sit. IS. Voeg. in Com. ad Tit. do LV. μι . de Par L .
84쪽
datio Corasti nullo modo probari potest. Sed nec Rus. Eardi consectura placet, existimantis, Saligineis, sorte legendum, pro franguineislob id quod salices ripis amicae sint, reclum ut enim et huic librorum auctorit9s, et nulla nos ratio cogit emendatione in tentare, Cum virgue sanguineae recte et Latine dican-.tur. Quarto iuqui reuduni est, culleus, cui parricida oinsuebatur, cuius fuerit generis P Turnebus enim in I, h.h-Mersoriis ex veteri quodam Onomasti O tradit, tu- iseleters. S. irenicam esse de sparto in modum eronis saetam, quae Ii vehatur pice et bitumine. Contra non ex Sparto,
sed bovis eorto culleum fieri solitum Iuvenalis in- nuit, dedueendiam corio hoseis in mare, cum quo Clauditur ad ersis innoxia simia satis. Verum hoc leviculum est; facile etii in responderi poterat, non unam semper conficiendi cullei suisse rationem, interi in ex sparto, interim ex hovis corio fa-Ctum; unde et saccum interpretatur Nonius, in illo
Plauti ex Vidularia Iube hunc insui in culleo, atquct
.n altum deportari, si vis annonam bonam. Sacci autem verbum commune esse videtur, tam iis qui ex Corio, quam qui ex alia materia conficiuntur. Illud notandum, in parato non fuisse huiusmodi saccos, sed reo oblato temporis caussa factos. Itaque ut Cicero scribit Lib. I i. de La Moni. , inducebantur ante ligneae soleae in pedes, obvolvebatur os solliculo et Praeligabatur, dein in carcerem deduccbatur, ut ibi
esset tantisper, dum Culleus compararetur. Caussam sucro. cur placuerit veteribus Parricidam culleo inserere, Cicero exposuit in Oral. Pro Sex. Rosc. Nonnes, inquit, Midentur hunc hominem ex rerum natura sustulisse et erit uisse, cui ruente caeliam, solem, aquam, terramque ademerunt, ut qui eum necasset, cinde ψsenatus esset, careret iis rebus omnibus, ex quibus ea inata esse dicuntur, etc. Locus est notissimus: quo eum Cicero nullam omnino serarum Cum parricida insuendarum secerit mentionem, merito suspiceris,
antiqua lege id non suisse comprehensum, sed Progressu temporia adiectum. Primua autem serpetitum Diuiligod by Cooste
85쪽
neca meminit, qui L. de Clement de Augusto I
quens, Non culleum, inquit, non sementes, non crarcerem decreMit. Dein Iuvenalis et serpentis, et simiae
Cuius sumticio non debuit una Panari
Simia, nec semens tinus, nec culleus Mnus. Plin. lib. in Utcunque Sit, animalia haec non sine caussa GuI- eap. si a. CO leo insui manifestum est. De vipera enim Produnt re-δ''' e. . brum Disturalium scriptores, quod nascendo matreris, in L. 14. de coeundo marem enecet. De simia, quod foetum ae-OM praes. ctiore Complexu strangulet. Canes quoque et gallῆF o ς t. eiusmodi sunt animalia, uuae proprio generi non Da
3. Conar. in cunt. Quumquam nonnulli ita gallo Superbiam qu elein. si su que notant, et odium quo sertur in viperas, ut aui- Q u P. t mal ia natura inimicissima sine missione pugnando gravius aiIligant parricidam α).
Quinto videndum, quid Constantinus de poena Padi ricidii constituerit in L. tin C. de his qui par. mel Oc- eid. Verba eius haec sunt: Si quis parentis, aut filii,
iant siliae , aut omnino adfectionis eius , quae nuncupatione Parricidii continetur, fiata properaDerit, cuia leo , insutus , in micinum mare , mel amnem Proriciatur. Haec verba Iustinianus, S. alia deinde lex Inst. de Publ. iudic., nec non Doctores communi consensu ita interpretantur: Si quis parentis, aut Iiberorum fata properaverit, culleo insuitur; sin aliam personam cognation , vel adsinitate coniunctam necaverit, rem nam Legis Corticliae de sicariis sustinet. Videndum ne huic interpretationi adversentur verba Constantiis niti ait enim, Si quis eius adfectionis personam neca- merit, quae nuncustations Parricidii continetur, culleo insultor: Atqui cognati ad quartum usque gradum, nec non adii nes, sunt eius adsectionis, ut nuncuputione parricidii contineantur, I. D. h. tit. Igitur sine distinctione Constantinus omnes parricidas voluit culleo insui. Huic urgumento vix satisfiet ab-
α Ιatorum animulium symbolicam rationem Pluribus Prael celeius exponit Solora uua da parris. crim. lib.ux. cv. 15.
86쪽
mirae emendatione. Videtur autem in d. Lun. non Pamricitati .legendum, quanquam in Codice quoquD Theodosii ita legitur; sed potius ita, quae nunc'ations
Pra ritum continetur, ut libri nonnulli habent, et IODge eoncinnius est ad eruendam sententiam. Hauerit in emendatione admissa intelligenius, Constanti-Dram cullei poenam ad parentos et liberos restrinxisse;
reliquis reliquisse poenam Legis Corneliae de sic xiis 3). Non d-sunt tamen qui hoc loco miruntur, .. a
Cur Constantinus nullam mariti et uxoris habuerit ra- 'tionem, cum gravius videatur coniugem occidete quam Farin. d u Darentem: eo quod in sacris dictum sit: Homo densis Uao 3 . Q. 1nqtiet Patrem et matrem, Et Gahaoreoιt uxora duae , disp. iMihi vero haec ratiocinatio non recta videtur; tametsi ., 5. enim, si torum et secum respicias, homo relictis Parentibus adhaerere uxori debet non tamen tanta re Verentia coniugi, quanta parenti debetur; nec coniux Vitam nobis, ut parens imputat. Igitur longe gravius e Xistimandum parentem, quam coniugem Occidere. Sexto dicendum, utrum poena feralis consesso dum-6 taxat infligatur, an et convicto p olim enim tantum
confesso infligebatur, Suet. in Atig., Dιxit ius non diligentia modo summa , sed et lenitate ; sιquidem manifesti parricidii reum, ne ctilleo insueretur, quod non nisi confessi adplatantur hac Poena, ita)ertur in terrogasse: C rte ρatr m tuum non occidisti . Et Tiberii principatu Plautius Silvanias Praetor, Apronia
coniuge in praeceps incla , quod factum negaret, mor te quidem, non tamen culleo punitus est, ut refert Tac. iv. Annal. Verum cum id in libros nostros relatum nou sit, non puto a regula recedendum, qua.
33 In laudata Constantini constitutione proposita ab auetore
emendatio admittenda nequaquam est. Huic et im omnium codicum fides ob lat Vertim ea verbar quae nunc alioue yarricidii continetur ita sunt accipienda , ac si Constantinus dixisset - qtiaeniane citione se rentum continetur Han tuterpretationem optimus Constantini interpres suppeditat Tribonianus tu S. G. Iuxt. Ae Mublio. iudiciis, cuius miror Auctorem non meminisse t titit Omninoe adsin eo is eiu , quaa nunc atione Parentiam comtimetur. En verin
87쪽
Bartol. in L. 5. D. h. tit. Fari n. d qu.
tam convictis, quam consessis eandem poenam infli
gere iubet, L. qui sententiam C. de Poen. 4 .
Septimo dicendum, quibus ex caussis Poena Capitalis parricidae sit remittenda P Respondent interpretes: Quemadmodum poena Legis Corneliae remittitur ei, qui stimulo iusti doloris concitatus occidit; ita patri quoque poena Legis Pompeiae remittenda est, Si iusti doloris vi victus filium peremerit. Caussas porro iusti doloris ita definiunt, qui antesignani cluent IEx quibus caussis filius exheredari potest, ex iis si caesus Sit, poena patri mitiganda est. Mihi definitio haee periculosa videtur. Quid enim, si filius mimus, veIarenarius fuerit, quid si haereticus 3 utique exheredari potest; num ergo si occisus fuerit, poena patri mitiganda est P Id defendet nemo, nisi probet ante,
eviore peccato occidi mimum, vel arenarium, quam naturalem, Spurium, incestuosum, quorum caedem
Lege Pompeia vindicari nos probavimus cap. Praeced. Quid item, si filius Aominam turpem invito patre domum duxerit Z Εxheredari potest ex illo capite , quo cavetur de eo, qui gravem et inhonestam iniuriam fecerit patri; num ergo occidi P Non facile dixerim ;quin potius ita existimo, iustissimum dolorem esse de here, cui ne clementissimus quidem moderari Possit, ut poena capitalis patri remittatur. Id quod pro-hant etiam exempla, uuae cum in iure, tum apud alios probatos auctores Iegimus; ut apud Marcianum
4 Aliam prorsus sententiam tenet Solorganus M. e e. lib. ILCM. 17. Pulat enim Parricidium easdem, ac eetera crimina pro halioues semper admisisse. Profecto quod tradit Suetonius . consessos tantum culleo ius ui posse, nec ab aliis auctoribus scriptum reporatur , nec iura ullam in huius criminis eognitione ab aliis disserentiam eonstituunt. Ciceronis temporu id itidem valuisse non videtur, cum ipse in Orat. Pro S. Rosc. tot reserat convineetidi Parricidii ratioties, atque in Senecae et Qui utiliani declamationi hilasaepe saepius de parricidiis, eorumque Probationibus, et argumentis ac coniecturis agitur , et non consessum tantum , sed convictum aut manifestum etiam reum Puniri videmus. Neque quisquam , ad rem Λpuleius in Asin. Irb. IO, Deciarioniam eum aequias remanserat iuueni , quia σνidenter no ag er - , insui cuIDo μυ- riaret.
88쪽
in L. 5 D. h. tit., pater, qui filium novercam adulte rautem in venatione occiderat, ab Hadriano in insu. Iam deportatus est. Iustissitariis dolor secit, ut ultimum supplicium remitteretur; tamen quia latronis magis, quam patris iure occiderat, deportatio irrogata est 5 . Apud M. Popilium Laenatem Praetorem qUae- Cie. pro. S. dain, quod matrem susti interemerat, caussam dixit; no e. Valer.
de qua neutram in partem latae sententiae sunt. Qui o. ii I h. 1
abunde constabat, eandem veneno necatorum liber
rum dolore commotam, quos avia filiae tu sonsa sustulerat, parricidium uitam esse parricidio, quorum alterum ultione dignum, alterum absolutione non dignum iudicatum est. Eadem hacsitatione P. Dolabellae, proconsulari imperio Asiam obtinentis, animus stu tuatus est. Materfamilias Smyrnaea virum et filium interemerat, cum ab his optimae indolis iuvenem, quem ex priore viro enixa lucrat, occisum comperisset. Quam rem Dolabella ad se delatam, Athenas ad Are pagi cognitionem relegavit; quia ipse neque relegar caedibus duabus contaminatam, neque punire iusto dolore impulsam sustinebat. Consideranter et mansuete populi Romani magistratus, sed Areopagitae quoque
non minus sapienter; qui inspecta caussa et accu-εatorem et ream post centum annos adesse iusserunt. 5) Nullum in Deli speete hie ab Auetore allata poetiae mode
Tationis exemplum reperio; nam aetate Hadriani Stearii deportalion E plectebantur, adeoque Paretis ea poena reapsa asseclus sui , quae iti latronem erat statuta. Nec aliam equidem poetiam Suggerere Poterat ratio. qua motus Imperator Parentem Filii sui oerisorem punire voluit Quod latron ν magis , quam Matris iure eum interfecit. Vid. L. 3. . S. 5. D. ad L. Corn. de sicar. Ceterum , eum poena delicti gravitati tum intrinsecae, tum extrinsecae ner- tam proportionem debeat 1iabere, ut haec proportio magis magiaque se votur in iis puniendis, quae dolo ex Armosito admittuntur, duplex in ipso dolo gradus est confingendus, maior scilicet et minor. Erit linque admissa actio gradu maiori doli ex Pro osito, si delicti vel nulla, vel ea caussa suerit, quae quomodocumque Con aiderata nullam excusationem meretur. Minoris vero eiusdem doli gradus actioni inerit, si ex caussa fuerit sus epta , qtra. aliqua ratione sit imputanda Personae adversias quam delictum patratur. Eandem distinctionem probanda in existimo in expendenda intrin- eca gravitate aorum quae dolo ex impetu PerPetrantur.
89쪽
Hae igitur, quoniam iustissimo dolore commotae parricidio se contaminavErant, neque absolutae, neque damnatae sunt. Orestem vero etiam absolutum legi mus, cum indignam patris necem in matre adultera vindicasset, de quo Cicero: Non sine caussa siclis fabulis doctissimi homines memoriae Prodiderunt, cum qui Patris ulciscendi caussa matrem necavisset, mariatis hominum sententiis, non solum diDina, sed Dhel. 6 fhh Deae svientissimae sententia liberatum. Suerim. i5. o. PerioribuS CauSSis non male fortasse quis stupini metum 36. Farin. d. adiunxerit, qui viris bonis maior, quam mortis est; si ex. Τ i ta s gr. Pater 'silia in filiumVe ne stuprum pateretur, occi- eap. 48. derit, uti Virginium fecisse legimus, cum videret Decemvirum filiae suae velle illudere, nec occurret alia ratio eripiendi eam tanto periculo, L. v. f. et complacuisset D. de orig. tiar. Item si extrema famel urgente parens aliquis Iairanti stomacho carnes humanas interfecti silii obiecerit, vix est ut eulleo locus esse possit; est enim acutissimum telum sames, neo admittitit pietatis et sapientiae praecepta venter carens auribus. Idcirco in sacris, imperante Ioram o Israe litis, cum obsessa Samaria mater filium ex pacto mactasset, et comedendum proposuisset, nullum a Rege eo nomine iudicium constitutum legimus. At eontra,
non quae Virginii, eadem etiam Horatii illius caussa fuisse videtur, qui sororem ob intempestivum sponsi Iuctum occidit; qui rectius a Tullo Rege damnatus; quam ad populum provocato iudicio absolutus est. Non
Enim magnum scelus, atque adeo nec iustissimus dolor fuit, lugeri a sponsa hostem sponsum. Nisi fortasse etiam Davidem Israelitarum Regem magnum scelus admisisse putamus, cum parta a Ioabo victoria, luxit
tamen, et impatienter quidem, mortem filii perduellis. Divisus est a publica laetitia privatus dolor, nihilque
Cons. Decia. vetat, quominus eodem animo et patriae gratulemur, i b, 9 ς' P et nostram nostrorumve vicem doleamus. Multo minus, odi. ' ,. d. a parricidio eum excuSabimus, qui patrem carceri in .
urb. 225. n. clusum veneno extinxit, ne imperio magistratus, ma-S, TR in d nu earnificis publice plecteretur. Ilio enim duplex 'ia . Q ἰ facinus admisit, nam et caede Patris manus polluit,
90쪽
et earceris violationem ad parricidium adiecit. No enim ille solum earcerem violat, qui vi manuque onfringit, sed et qui reum quoquo modo eximit, iam. L. 4. Mers. qui confessum D. iad L. Iul. naiaiest. , L, ult.
D. de custod. et Exib. reor. Excutiamus nunc , quid sit e contrario dicendum, si si lius patrem occiderit ex ea cauSsa, eX qua inberct-
dari poterat, uti filio quoque sit mitiganda poenaP Hoc
vero nemo non; videt dictu valde absurdum suturum, eum constat pictatem, Obsequium, reverentiam, Omnia denique maiora parentibus deberi. u liberis, quam Pist. s. d. contra liberis a parentibus. Liberis umor debetur, non leath. reverentia ; parentibus et amor et rcverentia. Illi post Deum vitam debent parentibus ; non contra parentes liberis. Quam ob caussam Plato quoquo patri , si miliam iracundia victus interfecisset, Poenam capitis remitti voluit; non voluit remitti silio, si iratus et ex. Candescens interfecisset patrem. Cum quis, ii quit, an-Sano iracundiae furore parentem inter merit multis legibus reus sit, qui neca Dit. Nam ultimis.sumliciis caedis, impietatis , sacrilegii subiectus erit; quia sa erilegio genitoris animam abstulit. Et sane si pater haereticus sit, si filium testari prohibuerit vel coegerit, nonne absurdissimum idcirco parricidium filii impunitum esse P Si non calumniae sed publicae vindictae Caussa accusavorit filium eius criminis, quod non est adversus Principem, vel rempublicum nonne iniqui simum capitis poenam filio remitti, in quem vitae ne- eisque potestatem olim pator habuit. st Dices, quid Er- Iago, Si calumniosa fuerit accusatio P quid si filium furioSum non curaverit, capitivum non redemerit quid si nurui, aut concubinae filii se miscuerit 2 quid si D. ., a. n. insidias vitae filii secerit, aut et nullius peccati sibi ei p. i5. n. conscium vi nperta perimere tentaverit 3 nou ne ex Be lyς -
Q Ussis iustissimum dolorem continenti hus PoenRea PI- ' hi 63.
tis filio remittenda est 3 Ita sane videtur; namque nDN Earin. q. v. εο tum iustissimus dolor est , verum etiam pater, uui h Huiusmocli quia Preparavit, eXuisse putrem patrasque 356. 58.
nomen diei potest, ut indignus iudicandus sit, cuius mors culleo vindiectur. Etenim si idcirco licet vim