장음표시 사용
331쪽
330 Tngo LOGIA NATVRALIS 204. Vt commonium istud reiiciatur , tres propositiones de
Prop. t.' malitas princi Oriam a Manichaeis admissa a r tione Prorsus abhorret. Probaetur. Per principium summe malum vel intelligitur ens infinite contrarium principio bono in omni re , ut tenebrae OrPonuntur luci; vel intelligitur principium Consors earumdem Per DCtionum, excepta sola benevolentia, ita ut sit quaedam natu Divinarum persectionum particeps , sed ad malum maxime Pro Pensa. Atqui utroque sensu repugnat principium summe malum. Ergo 205. Prima pars minoris ita demonstratur : ' Cum malum opponatur bono i, suminum malum , si re ipsa daretur , Omno bonum tolleret. Atqui bonum mnvertitur Cum ente. Ergo Si
Summum malum daretur, hoc tolleret omne ens, Sive eMEt nonens absolute suintum ; et ideo summum malum nota aliter in
Cipi Potest,quam veluti Nihil absolutum. Atqui notio Nihili a
Soluti se ipsam destruit,quia esset simul Omne Eus et nullum Et A. Ergo notio mali summi est notio quac se ipsam destruit. 2' Malum , ut alibi ostendimus in bono frandiatiar, ae proinde non mimi e e Omnino s Paratum a bono. Atqui summum miarum vorace esse absquc consortis Omnis boni. Ergo nihil est stim--m mah . N Nihil intelligi potest veluti summum malum, nisi quod per sua1n essentiam malum est , quemadmodum non aliud suminum Bonum , nisi quod per suam essentiam mi hinnum. Atqui repugnat aliquid esse per essentiam suam malum ,
quia Omne ens, prout est ens, est sonum .ETO Summum malum Se repugnat '.
206. Altera minoris pars demonstratur hunc in modum: l'Ens infinite pectectum nonnisi unum esse potest. Ergo fingi n quit aliqua natura Divinarum porsectionum particeps. 2' Nulla Mutura attributis secum pugnantibus Cotistare potest. Atqui haec duo, naturam aliquam esse Divinarum persectionum participem,
Censemus, quod nullum est argumentum, quo insertur mala, quae in mundo sunt, ad aliquid, quod est per essentiam suam malum reduci, aeque ne hona ad aliquid, quod est per essentiam suam bonum. Enimvero hosa, quae in mundo sunt, ad aliquid, quod est per Ruam essentiam bonum redueuntur, quia mmnes res honae sunt ex eo, quod participes sunt instilliae Bonitatis Dei. At a nullum ens, ut s. Thomas nil, dicitur malum per participalionem, sed per privationem partiei palionis. Vnde non oportet fleri reducliouem ad aliquid,
quod hil per essentiam malum 3; l, q. XLIX, a. 3 ad 4.
332쪽
THEOLOGIA NArva AL s 33let esse simul ad malum maxime propensam, sita adversantur. Ε
γ. N Intelligi nequit, quomodo Ens insinite persectum Possit
malum prosequi. Etenim eos intelligens capere mala consilia DonPotest, nisi ex ignoratione recti, vel utilitatis alicuius spe. Atquiens, quod aeternum , et independens , atque infinite intelligens adstruitur, rectum ignorare nequit, et sihi sussiciens nullius uti-Ιitatis musideratione a recto avocari potest. Eigo malum prosequi nequit. 207. Itaque evidentibus rationibus a Priori repugnantia dualismi evincitur. Quod cum ita sit, illud systema nullo modo po est demonstrari verum a Posteriori; sic enim idem esset, et non esset repugnans. Fallitur igitur Myleus, atque ratiocinandi leges ipsis tyronibus perspectas ignorat, cum dualismum salsum a mi ri satetur, sed verum a Posteriori demonstrari contendit. 203. Prop. 2.' Mariis eorum DFothesis βῶ, ob quem -- cogitata fuit, adversatur, seu invia est ad bonorum, et mal rum, quae in mundo Sunt, Originem e licandum. Probaurar. Duo principia, quae Manichaei fingunt, vel aequa lis sunt virtutis, vel inaequalis. Atqui si prius, tunc neque -- num, neque malum Erit in mundo, quia vires aequales, et OPPO sitae sese mutuo elidunt. Si vero posterius , tunc vel unice bonum, vel unice malum obtinebit, nempe , si praevaleat Principium boni, malum ha hari non sinet, nec sinere poterit; si principium malum viribus supcrius sit, nullum erit bonum. Ε go in Manichaeorum hypothesi natio bonorum, et malorum, quae in mundo sunt, explicari haud potest.209. Neque bonorum, et malorum origo melius explicatur, si
fingas eum Baysio illa duo principia foedus quoddam iniisse, neutrumque a suis essectibus producendis impediretur. Nam in primis, foedus huiusmodi naturae utriusquε suppositi principii adversatur. Siquidem, in sententia Manichaeorum , natura utri que principii talis est, ut unumquodque , quantum in ipso me,
non nisi effectus propriae naturae consentaneos praestare Conetur; m h autem necessario conatu nequit simul Consistere, ut per
Se patet, supposita hypothesis foederis i niti. Deinde, si principium
Summe bonum tolerare malum potest, quia ad id laedere sese adstrinxit , quin tamen bonum esse desinat, etiam absque CouS -tio principii summe mali non desinit esse summe bonum , P mittendo mala in mundo. 2l0. Prop. I.' Malum mitiscumque generis sub unico Deo Summe Perfecto consistere Potest. Probatur. Non alia malorum Gncra admitti P sunt, quam Diuili os by Cooste
333쪽
m icum, et morale , atque istud quidem dicitur malum oti
me, sive in actione humana invenitur, cum haec ad morum Tingulas ordinem non habet; illud vero vel sequitur conditionem naturae, quae aliqrio bono privatur , et dicitur malum naturae, uti est Pertim Corruptio , vel est in punitionem culpae, et dicitur malum ροω- . Atqui tum malum physicum,sive naturae, Sivemmae, tum malum morale sub unim Deo summe persecto Consistere potest. Ergo.
211. Veritas minoris ita evincitur: Quod ad mala physica
spectat, illa ad Deum , tamquam in caussam , non directe, MumV Se , sed indirecte , seu per accidens reseruntur. Siquidem quoad uiala nutiarae, quae praecipue in Corruptione, vol in tendentia ad corruptionem consistunt, eorum caussa est Deus , non quatenus mala essicit, sed quatenus fertur in bonum , quocum Contraria quaedam privatio coniungitur. ε Agens, ait s. Τhomus, in quantum sua virtute producit aliquam formam , ad quam A quitur Corruptio, et dessectus, caumat sua virtute illam corrupti nem , et des tum . Manifestum est autem, quod sorma , quam
principaliter Deus intendit in rebus creatis , est bonum ordinis Universi. ordo autem Universi requirit, quod quaedam sint, quae dificem possint, et insti tum dosiciant . Et sic Dcus in m-bus causando bonum ordinis Universi, ex consequenti, et quaSi Per accidens causat corruptionem earum ' x. Idem dicatur de ma lis Poenae , quae nempe consequuntur Culpam. 4 Ad Ordinem
Vniversi portitast ordo iustitiae, qui requirit, ut peccatoribus
poena luseratur. Et secundum hOC Deus est auctor mali, quod est poena ε s. Insuper corruρtio, et malum in rebus sequitur ex e quod res creestae πω t secrvidum modum Promiae naturae; nam Pro ire contrarietatem, et re uinantiam, quae est in re-bω, unci res Gi alterius corrutiva Φ.3; Nee ilari. nee dari posse malum, quod vulgo meismusteum appellatur,
ostendi imis in OnmI., c. V, ari. 2, p. do. De iis, quae noxia, et inutilia in rebus esse dicuntur, et quae inter malaphvstra re consonitur, vid. p 264-265. Id rx eo Deilius perspicitur, quod, ut in comes. . e. I, art. 1, p. 90 dixi. mus, non sol generalio unius, nisi esset corruptio alterius.' I, q. XLix. a. 2 e. Quomodo ordo universi inaequalitatem rerum, alia rum nempe, quas ineorruptibiles. aliarumeti B, qu B eorruptibilex tint, expostulet, sanctii 1 Doctor xplicat ibid. . q. XLVlli, a. 2 α; comr. Genl., lib. III, e. Il, ot in lib. II SenI., Dist. XXX lv q. l. n. l. J Ibid. e Malam, ait etiam, naturalis desectus, vel malum poenae vult, v
Iondo aliquod honum, eui coniungitur tale malum. Si eut volendo iustitiam. vult po nam. Pt volPndo ordinein naturno servari, vuli quaedam uaturaliter
334쪽
TAEOLDGIA NAT vnx Lis IIIIlI. Quae cum ita se habeant. ita argumentamur : Si infinula Dei persectio expostularet, ut mala physica a rebus subtrahantur, dicendum sonet Deum debere auferre ab Universo ordinent, qui est ipsius Universi bonum, atque impedire quominu8 res ere
tae agant secundum modum propriae naturae. Atqui huiusmodi CODSequentis falsitatem nemo est, qui non videat. Ergo mala physica sub Deo summo persecto consistere pomunt.
2lJ. Ex eo avium, quod Deus Universi ordinem sine ullius mali admixtione obtinere potuisset, inferre hau l licet Ipsum ratione suae Bonitatis ad hoc teneri. Nam in primis nostrum non est definire, utrum in lius sit illum ordinem obtineri per physiaca mala, an sine illis. Deinde, etsi hoc alterum melius aestim tur, tamen dici non potest Deum, ratione suae Bonitatis, ad id, quod est melius, teneri t. 2 ld. Adde his mala physica plurimum conferre, ut finem n
Strum, nempe felicitatum, et Certius, et sacilius Consequnmur; xercendis Mnim virtutibus Occasionem praebent, Culpas contraetas abstergunt , animum ad praesentium Voluptatum Contem-Ptum, atque ad aeternorum bonorum amorme adducunt. Quare huiusmodi mala, ut Tlu Oretus ait, νομnsur a stultis mala, bene atitem tilentibus bona sunt. 2l5. Ad malum morale quod attinet, ipsum inest in actione, quae a morum regula descit. Causa igitur huius mali in volui
tale tantum creaturno rationalis sita ost, quae, cum libera sit, et
limitibus circumscripta, di scisendi capacitatem habet, utque libertate uti ad bonum, vel abuti iid millum polost. et Malunt culinpae, quod privat ordinem ad bonum Divinum, Deus nullo modo vult Et sane, ε malum, quod in defectu actionis rotas i-Stit, semper causatur ex desectu agentis. In Deo autem nullus de fretus rat, Sed sumina persectio. Virile malum, quod in desectu actionis consistit, v l quod ex desectu actionis causatur, non reducitur in Deum, sicut in causam ' s. Quin immo malum in
illud autem praetermissum nolumus, quod mala, quae nostram vItam eo mitamur, atque ipsa mors locum non habuissem, nisi a primaevo in noeenlias statu natura humana deturbata suisset. Quare illorum malorum origo ex pre-eato originali repetenda est. Deum vero hune generis humani lapsum perini tere potuisse, ex dieendis eo Lahit.
modo velle malum eulpae, hoc utitur argumento: Iusta voluntas hominia est ea, qua villi id, quod Deus vult eam velle, iniusta vero e contrario est ea, qua
vult id, quod non vult Deus eam velle. Vnde sequitur, quod si Deus vellet ho-
335쪽
234 rii EOLOGIA NATURALIS Wile prorsus a Deo reprobari ostenditur ex eo, quod severis in me illud prohibet, et insuper notiones iusti, et iniusti hominum cordibus inscripsit,et valida media,quibus ad bonum incitamur, Qt a malo abducimur, nobis largitur. Quare neutiquam Deum velle malum morale, sed illud permittere tantum dici debet, quatenus nempe illud non impedit, sed sinit, ut agentia ratione, ac proinde libertate praedita pro lubitu operentur. 216. Iamvero haec mali motalis permissio Divinae persecti ni haud repugnat. Etenim t.' ita Deus permittit peccatum, ut
hoc ex iis, quae Deus intendit, necessario non consequatur. Deus enim hoc unum intendit, ut creatura rationalis libertate sua recte
utatur, atque ita felicitatem, ad quam illam destinavit, nssequatur. II c Administratio universitatis, uti post s. Augustinum
inquit s. Bonaventura, est ut Deus sic res conditas administriet, ut eas agere Proprio motu sinat h. Deus autem permittendo malum morale naturam rationalem modo, qui illi consentaneus est, gubernat, eam enim validis auxiliis instruit, ut peccatum cave
re possit, sed si lysa ad peccandum libere se determinet, non impcdit, quominus pro suo lubitu se determinet.
a.' Deus neque ex sua sanctitate , neque ex sua benignitate ,
neque ex Sua Sapientia peccatum impedire tenetur. Non quidem ex sua sanctitate; siquidem sanctitas Dei exigit, ut Deus p -- tum odio interne infinito improbet, non vero ut teneatur omne peccatum depellere, quemadmodum ex po, quod Deus virtutem' necessario amat, non licet Concludere Eum teneri Esticere, ut omnia virtutis , et pietatis opera existant . Neque ex sua bonignitate: Deus enim non tenetur omnibus donis possibilibus h minem cumulare, nec proinde privilegium non peccandi ci con- Cedere. Neque ex sua Sapientia ἔ tum quia , ut paulo ante diximus, et sapientia est removere hoc modo impedimentum , quod
natura non tollatur ' x; tum quia Sapientia Dei haud postulat ut Deus illa mala permittere nequeat,quae ab Ipso ad maximum bonum , et ad finem sibi praestitutum ordinari possunt . Iam
mala moralia a Deo ad bonum, et ad fines suos ordinantur, non
minem Metare, homo peeeando non peeraret, simulque voluntas eius iusta, et iniusta soret; lusta, qualenus eonformis esset Divinae voluntati. qua Deus vellet illam p eare; iniusta, qualenus eidem voluntati repugnaret, quae prohibet merare; ne tib. urb. . e. 8.εὶ De Cis. Dei, lib. vll, e. o. - In lib. I Sent. , Dist.XLVll. a. I, q. S rem . Ct s. Bona v. , ibi . - ars. - in lib. II Sem. , Dist. XXlII, q. , a. 2 ad 3.εν Quamvis malum, Meundum quod exit ah agente proprio, sit inordi inlum, et ex hoe per privationem ordinis desiniatur; tamen nihil prohibet, quia a superiori agente ordinetur γῆ Θ. aimp., De Fer , q. V, a. 4 ad 5.
336쪽
Tu ED LOG A N A T v s 235 quidem quatenus Deus velit illa mala, ut imnum pons quatur , Sed quatenus vertit malum in bonuin, et ex ipso malo elicit l, num . e Vult honum consequens, eX quo malum orditiatur ἔ ex quo sequitur, quod velit mala saeta ordinare, non aut , quod velit ea fieri ,; nimirum, si homo sua pravitate laonum in malum m Vertit, Deus, e contrario, sua Sapientia vicit, ut bonum ex malo nascatur. Hinc s. Λugustitius aiebat : ε Neque Deus ...ullo modo sineret mali aliquid esse in operibus suis, nisi usque Adeo esset omnipotens, et bonus, ut bene saceret et de malo s. EX. F., ut advertit s. Thomas, non esset patientia Martyrum, si non esset persecutio tyrannorum' ν; atque ex sectiere omnium atrocissimo in Christum Filium Dei pareatum Deus bonum mnium maximum, Dempe opus nostrae redemptionis eduxit; et, ne plura consectemur, Divinae iustitiae, elementiae, aliorumque attributorum manifestatio , quae mundi ordinem maximopere Commendat, absque mali moralis permissione nullum haberet
Et T. Itaque Deus non vult , sed dumtaxat permittit malum morale. Atqui haec permissio Divinis Persectionibus nihil obest. Ergo mala moralia sub unico Eule infinite perseeto locum habe
213. Rem lotam ita perstringimus : Ex malis nihil Divinae Persectioni detrahitur. Ergo frustra , praetor principium summe bonum , aliud principium summe malum Manichaei commini
scutitur F. - In lib. I Sent. , Dist. XLVI. q. l. a. 4 MI. ne his., c. II, n. S. unde Deus e non eis tereaturis libertat ademii hane potestatem precandi , potentius, ei meliu esse iudieans Eliam de malis honora re, quam mala esse non sinere 1; De Cis. Dei, lib. XXll, e. I. ὶ ι, q. XXll, a. 2 ad 2.' Perhelle ad hane rem inquil s. Bonaventura: vis Divina, elieiens honum
ex malo, praepotena EM malo, et ideo honum, quod inde elieit, praevalel h no, quod malum merumpit; et ideo plus valel universum nune, quam valui set inne, in quod nune modo commendatur Sapientia creatoris. unde Gregorius in henedictione eaerei paschalis, O seliae culpa, quae fatim meruis habere Redemptorem. Et exemplum est de seFPho fiano, qui frangitur, et religatur illo argenteo vel aureo, quia melior est post, quam 2nte, non ratione seaeii nis, sεd ratione religationis 1; In lib. I Sem. , Dist. XLvI, a. I, q. 6 resol. οὶ Ex iis, quae adhue demonstravimus, ε exeluditur etiam, ut 1. Thomas adis vertit, quorumdam error, qui Propter hoe, quod mala in mundo evenire vid hant, dicebant Deum non esse. . . Esset autem e eontrario arguendum: Si ma. tum est, Deus est. Non enim esset malum, sublato ordine honi, euius privatio ost malum, hie autem ordo non Esset, vi Deus non esSet 3; contr. Gent.. lib.
337쪽
Tu EOLOGIA NATVRALis 337224. R P., δως. ntiti. οῦ Couc. min.: n ς. cons. Et surio illuctos satum ad rem Disu facit; nani et effectus causae mediae Pro detis ab ea, s cui dum quod subditur ordini Quume primae, reducitur citam in causam primana; sed si pro dat a cuum inedia secundum quod Oxit ordinem causae primae, noti roducitur in causam primam Isicut si minister faciat aliquid contra mandatum domi ui, hoc non reducitur in dominum, sicut in causam. Et si millior peccatum, quod liberum arbitrium committit contra Pr reptum Dei, non reducitur in Dcum, sicut tu causam s.
22:,. Obiic. d.' Praevidit Deus hominum male usurum lilMim arbitrio. Ergo, cum sit insin illa bonus, lubuissut id impodire. Quod si bonitas si uita patrissamilius necessario oxigit. ut in P diat, quominus sui filii Lotiis, quae a cepturi sunt, ubia tantur, multo magis honitas insinita id praestam dobuit.
226. R p., neg. Cotis. Equidem, cum homo essentialitor sit rationis particeps, atquc libertas sit PMuntialis rationis proprietas, idem fuisset condere hominem libertate carentum, DC non homi- Dona, quod intrinsecus inpugnat. Nec liburias Ost de se malorum scaturigo, sed solum illius abusus, una mala non satalitor, uo D ressario, sed contingenter tib illa deri votitur. Neque ullum tam saluuin hominem esso putamus, quom liburtutis ii Doci sibi con- o no Pi nitore possit, rum illa sit Qtiam innumserabilium honorum foris. Potuisset utiquit Deus absolute impodire, ne homo pec- noel, minuta nihilomitius lil rtate; nst, cum id noluit, tu tum vivist, ut malorum permissio Eius infinitae honii uti obsit , quiniuitius illam mirifico manifestet, uti tum d moriΝtratum Ost.227. Exomplum autem patrissumilius, qui imitus non PMPt, nisi prospiceret, ne filius abutoretur imia is ei traditis Dullum vim habet; nain pator cst provisor parti laris ; Deus vom cst Pr vis r universalis. ε Λ litor autom, docon in s. Thoma, do m est, qui curam habet nitruius particularis, ct des Provisore viai VEI M-li; quia provisor Particularis excludit dus clum ah co, quod eius rurae subditur. quantum potost; sed provisor universalis permittit aliquem desertum in aliquo particulari accidere, ne impodiatur bonum totius η.
lem, sie ut in causam; et quamvis voluntas sit creata a Deo, in quatilia in estuvoildaii eris, non tamen quantum ad Me. quod delaeius ex ipsa incidere pot
ι l, ii. XXII, a. 2 ad 2. ubi notanda est vox illa aliquem, ut excludatur Baylii sophisma. quo Deum mala permittentem assimilat regi. qui sineret proseero aeuiιiones. eι perturbationes in ιοιο regno, in storiam aegiareret procuraii remedii. Nam hae agendi ratione non utiqua regni mala particularia rex per-
338쪽
238 rugo LOGIA NArvRALIS 223. Accedit quod pator naturali os licio impedire tenetur quac- Quinque silii mala impedire potest; Deus autem, uti demonstru-Vimus, non tenetur Omnia impedire mala, quae potest. Quoci Deus peccati causa etiam itidirecta dici non polost, nec dc-bet: quia tametsi non praebeat auxilium, quotl si praeberet, homines non peccarent, hoc totum facit secundum ordinem Suae
sapientiae, et iustitiae, cum Ipse sit sapientia, et iustitia; unde nou imputatur Ei, quod alius peccet, sicut causae peccati; sicut gubernator non dicitur causa submersionis Dux is, Disi quando subtrahit gubernationem, potens, et debens gubernaru 3.
229. Ex iis, quae superius de infinita Persectione Dei dicta
sunt, non Solum eorum Error,qui Donnisi unum esse possu Divinam Naturam itificiuntur, sed etium commutatum illorum . qui Deum cum hac rerum universitate Cous audii ut, resullitur. Illud philosophiae Systema, in quo omnia, quae sunt, unicum Sultataritiam constituere dicuntur; quae Deus appellutur, pantheismi nomine designatur . Iam insania haec, etsi antiquissima sit, iam nliae nostra aetate late longeque pervagata Ost, ac ,eluti culmen attigisse videtur. 250. Vt veteres ', atque aliquos mediuu uuialis pra LErinilla-
mitteret, sed ageret conira bonum commune rogui, quod ipse curare debet. Quocirca ineptissimum est Ba ylii Oxemplum. 3ὶ Ia 2-, q. cit., a. t e. cf ibid. , D VI, a. 1 c. τὶ Hoe ipsa pantheismi vox verbis a nata et unoeta luculenter declarat. ) Omnes sermo indorum philosophorum Scholau pantheisnaum magis, minime redolent, sed eum, omni remola ambage, docuit philosophia veM.inta, quae cum libris saeris, Iladas appellatis, consentanea sit, Ormodoo putatur. Vedaniici philosophi contendunt uni eum extare ens insuli uni nomine Brahma,
resque multiplices, et compositas, quae Praeter illud existere dicuntur, Esso calentis phantasiae ludibrin. lnde ortum duxit cisalum illud scholae vi uatitie.ii : ahma solus erisIis, et quisquia non est Ghmia, est humanae montis traui-hrium. Quo mentem suam Vedam iei clarius Oxplicarunt, his imagiri: lius risi
sunt. Brahma est velut aranea aeterna, quae telam crEationis M isi tu buo continuo educit, et vicissim in is reducit; aut moles argillucea, cuius formae Sunt Eunelae res singulares; aut Oceanus, cuius res erea Lae Sunt nuclus, spumae,
guttae, quae licet aliae ab aliis distinctae videantur, tamen revera ali Oceano non distinguuntur Vid. llug. Uindisclima uni, De Theolvumenis I euuiuio rum, Bonuae I 833j. inter Graecos, pantheismum propugnavit Schola Ploati . quae, a Xenophane orta, Parmenidem, Zeuouem, Melissum Samium magisnros
339쪽
mus , pessimi huius erroris origo in philosophia recenti a Be
lin huit. Ceteris, brevitatis ergo, praetermissis, Parmenidem nominamus, cuius illud notatu dignuvi est,quod tamquam proprium invenlum hodieriti Palillieisuiu sibi vindicani: quou cogita , eι quoa cuilatur, unum idemque est. Postquans ah Evangelii praeconibus creationis dogma, quo pantheisinus omnino defleuntur, promulgatum ruit, Neoplatoni eoru in Sehola, quae primum Romae. Et A exanis rise, ueinde Athenis viguit, pautheismum tueri pro viribus adnisa esl.llorum praecipui habili sunt Plotinus, Porphyrius, Ialublicus, et Proetus. Isti
uocebant unicatu existere Substantiam, Dempe Divinum, Celeras tuo res omnestion esse nisi estiaeus, aut em uti es, aut rutilos illius Divitiae substantiau.
Sed tandem, salutari luce Evangelii, paganae philosωνhlau lunebris dispulsis,
lia media aulatu inventi suul, qui pantheismum instaurarciat. Saeculo autem XIV, Frat. Echarius, post Scolum Erigenum, myMicismum, qui pantheisuio valde vilinis est, excoluit. Porro mysticisinus est illa philosopliaudi melliodus, quae sumit perfectam rerum cogullionem menti humanae Ex mystica, sive aro ua quadam eius eum Deo unionu obvonire. Εexarii errores Ioannes XXII damnavii Bulla In agro Dominico au. I 330. Mulla fragmenia ad eius doctritiam tutelligendam opportuna videru Esi upud Carol. Sumidi, Du nimiiciameiammtinu au AVV s etle; tu ur Cou Muciaι. Acc u. Puris. v. li, Σαωuέx virians Paris Ili47. Iam titysticismus cuni paulliuisitio Colligatur ics Frankius, De Iucertisti , Rapp-ι ὰ e Acua. etc., raris IM7j. EI Save NEOPlatonici, cum persuasum habuerim mentem hui Danaiii ESSE Emuniationem Divinae substatiliau, inde colli gerunt ipsam tum verum cognitionem Adipibet, eum se esse uitum. Pi idem eum Divina subflaui in cognoscit, utque in huc cogi itione Eontulicito. Delii eius eum Deo ponunt. Philosophicus autem isto uir,licismus eum mysti-Eisnio catholico conlaudendus non est. Ille, Eecuudum Sacrao Scripturae, si
Traditionis doctrina ui, a ss. Patribus eI positus, ut inculcatus, saeculo xl peeu uos victorinos Hugonem, et Richardum Seleuliari formam acci pii, ut incitu. dum Areoi,agitatu Theolosis mystica dicta fuit. lain vero theologia mystica uocet uitionem area nam cum Deo. quam allimae Sanctae quandoque in hac vita assequutatur, esse donum supernoturale et Oxtraordinarium, quod nolis ipsis largitur, ad eamquo animus per actus supernaturales Fidei Spei, et Charitalis vervuitire. Ex quibus conficitur e Theologiam Mysticam, ut ait P. Cordieritis, tam in substantia sua, quam in modo P cedundi, Esse Bupernaturalem, si quidem ei principia eius, et media, et tinis, et in hunc tendendi modus naturae vi res, atque ordinem penitus ira Scendu ut 3 Dastve ad Mysticam Theolosiam, Praes. ad Um. g. Disnusii Areo asstiae, Vol. I, Parisiis 1644J; eum iussi ieiustuus Rhilosophieus haec omnia pro naturalibus habeat. Mysticisinus eat holietis secundum methoduui psychologicam procedit; si quidem Mystici uoconi, ani
mas ad uilui superua iurulein Statum per conSidurat inues associiva, diu. rsorum generum rerum, tamquam per gradus, ascendere, alquu tu primo gradu guuias, sensilium pomi ill Vid. s. Bonavent. , timeriamum mentis au Deum, e . t et 2 . Taceudum autem non est quosdam theologos et mediae, et trecentis aetatis mysticisitium catholicum laedis, aut saltem salsis dogmatibus corrupisse; ex quo
340쪽
240 τngo LOGIA NATURALIS nedicto Spinosa repetenda est qui eo omnes sui ingenii nervos intendit, ut integrum pantiaoismi Syst ma concinnaret in suo O-Pere, Emica geometrico more d monstrata. 231. Substantia, eius iudicio, est ens, quod per Se cst, et Perse Concipitur. Hae Dotiolae substiantias inniXus,statuit unam Suh- stantiam non posse produci ab alia substantia quia secus illa sine ista existere, ut concipi non posset. Quocirca non nisi unica sutistantia dari potest, eaque improducta esse debui, sive huiusmodi, ut eius essentia existentiam necessario involvat. Ita 'c igitur unica sui vitantia Ost Deus. Quod si praeter Deum nulla dari, neque concipi potest substantia, Sequitur omnia, quae Aurat, non aliud esse posse, nisi affectiones, sive modos ipsius Dei. Ium
omnes res, quae in tant, aut ires Corpor RP, aut res C agitant f Surit,
i, quoniam intor infinita Dei attribula sunt extensio, et cogitatio, patet res intonsas in sinitae extensionis,ct ros cogitantes insi- Nitae cogitationis Dei osse modos δ. 252. Spinosa vix unum, aut aliorum suffragatores habuit, EContrario, innumeros, o que doctissimos adversarios nal tus cst.
At novissime Germani Philosophi, qui nscendi'utides appol tantur ', Spinoκismum D ova, sud non minus absurda soranu in
medium protulere. 1psi enim illud principium ampi xi, ideas nostras a restis msis non distingui, idquP, quod cogitat, et quod
cogitarun, tinum idem E enculturutrum inde inferre poli rurit,
pseudo-mysticiamus, sive mysticismus herermanaeus Oxliiit Haec monitos in v xies voluimus, quia plerique hodierni Ratiotialisiae millvm. quod rei silbflau. tiam attinet, discrimen inter mysticismum philosophicum, inter christianum Orthodoaeum, et inter christianum heterognatim ngnoscunt. 33 non ieius Spinosa Amfleloda ini Batavorum Daliis sa oculo X v II. lini nicam primo, deinde Christianam, nullam tandem Religionem professus est. Spinosae Iordanus Bruno saeculo XVI praelusisse videtur. Spiuosa notionem substantiae, ex qua tolam suam philosophiam derivavit. n Cartesio mutuatus est. Nam Cariosius Les prinemes de Ia phia. , part. l, gli IJ docuit e nos, cum substantiam eo uel stimus, noti aliud concipere, nisi rem, quae ita existit, ut non nisi seipsa ad existondirati indigeai v. Iline Spinosam o Cartesii philosophia suum parillici sinu in elicuisso con Ors historieorum opinio