Geschichtschreiber der husitischen Bewegung in Bohmen herausgegeben von K. Hofler

581쪽

halitur, dicentes nec nos in veritate nec aliquis sapientium sciet ponere solutionem debitam praedieti eorum argumenti. nec dicta nostra solutio eorum contra nos saeti praemissi argumenti et ficta in hoe. quando exprimentibus nobis intentionem nostram, de quibus ritibus specialiter intelligamus, cum diei mus, quod licet ritus observare inmissando. quos eliristus observavit. et quos discipuli sui non mulaverunt, nec in aliud jnterpretali sunt, quia de illis, qui ad tenendum usque in sitem sape uti in nova lege sunt per Christum aut suos apostulos confirmati, illud nostrum dictum calumniantur erroneum appellantes imo et haereti eum, quo dicimus. quod Apostoli pedum lotionem mutaverunt et in aliud interpretati sunt: si magistri alienderent veritatem, quam Christus per lotionem pedum suorum diseipulorum ipsos docuit. nunquam dictum nostrum praeeedens erroneum aut haerptieum appellarent; loquens enim beatus Augustinus et Daetans illud christi verbum ad diseipulos suoq dictum: scitis. quid fecerim vobis Joannis l3. in summa sic loquitur: quia Dominus promiserat daturum se seientiam Petro laeti sui tam inopinati et mirabilis, dignum fuit, ut Petro reddatur illa promissio; dilatus enim suerat. quando expaveseenti et dicenti: Non lavabis mihi pedes in aeternum. responsum est ei: Quod ego sueto, tu nescis modo, scies vatem

Hujus igitur lauti Deli quoniam promiserat seientiam, quid sit. quod fecit, docero nunc in ei pit: quid autem illud sit. quod per exemplum praemissum docere voluit. exprimit Origenes Homit 6. in Isaiam. eum sic dixit: Multi videntes, quas fiebant hie per Christum extrinsecus, nescierunt cur haec sani: vid0bant quidem bene, quomodo lavabat magister discipulis pedes, vidΡbant autem et ulli. qui erant praesentes. sed illud tantum quod se biit, non otiam eur fiet, ut: similitudo quippe erat lavationis pedum, qua lavit verbum Dei pedes discipulorum. Id circo ait Salvator ad recusantem Petrum et dicentem: Non lavabis pedes meos, qui ait: Quod facio, tu nescis modo, feles autem postea. Quid ergo sucis modo Τ dicit Petrus, vidρo lo lavantem pedes nostros, pelvim positam, linteo te praecinctum si servi Θntem nobis et detergentem pedes nostros; verum quia non erat hoc negotium. sed

Salvator illud spiritualiter intendebant. ita per aquam intelligit dona

spiritus sancti. per pelvim corda hominum. Salvator ergo nudatus earne per mortem mittit spiritualem aquam in pelvina seeundum scrip turas et lavat pedes discipulorum, ut eum mundi fuerint, ascendant ad

582쪽

dieentem: Ego sum via, et non pleni splenus Τὸ pulvere. quem excutere

voluit super indignos nonque suseipientes pacem, neque dignos eorum.

quae die ebantur, et quia hoe erat, quod figurabatur, ideo ait: Quod

ego facio tu neseis modo, scies autem postea. Erat autem hoc. quod in posteris dictum est: Vos vocatis me Dominum et magi trum et bene dieitis. sum etenim: si ergo magister et dominus lavi pedes vestros et vos debetis alter alterius lavare pedes ete. Ergo lioc dico, ut episeopus millens aquam in pelvim. exutus vestibus suis et linteo praeeinetus me extendente lavet pedes meos: sic quidem vos debetis. inquit. pedes vestros lavare; si hoe est. quod dicitur, nemo nostrum mandatum servabit, nemo enim quibuscunque venientibus assumens linteum diaeonus aut presbyter sive episcopus lavat pedes, sed si intelligas, ea quae scripta sunt, qui vero boni sunt episcopi servienteseeelesiae, mittunt aquam deseripturis in pὐlvim animae. quod est secundum seripturas. et lentant sordes discipulorum lavare . et sieeustodiunt episcopi mandatum immitantes desum. Sic et presbyteri. uti et ego aecipiam nune aquam, quae possit animae vestrae pedes iuvare, ut et unusquisque vestrum dicat, cum fuerit lotus illud eantiei 5. Lavi pedes meos quomodo inquinabo eos: hoc enim sponsa dieit in Cantieis cunticorum, non extendens corporeos pedes lotos, sed pedes non ossendentes, de quibus dicit Salomon: Pes autem tuus non offendat; de quibus et in psalmis seriptum est: Mei autem paene moti sunt pedes. Verum et quia constituuntur viduae in ecclesiis :si sanctorum, inquit, pedes iuvant. Si autem vis apertius audire. quomodo vidua lavat pedes sanctorum. audi Paulum in alio loco constituentem viduis et dicentem: Bene docentes et pudieas essetant adoleseentulas lavantes sordes pedum juveneularum. Et istae viduae dignae sunt ecclesiastico honore, quaecunquis pedes lavant sanctorum, sermone spiritualis doctrinae sanctorum, vero non masculorum AEdmulierum: docere pnim mulieri non permitto neque principari viro. Vult esse mulieres bene docentes. ut ad eastitatem suadeant non adoleseentes sed adolescentulas; indecens quippe est, ut mulier magistraxiii fiat. sed ut ad eas litatem suadeat adulescentulas et amare viros et liberos suos. Discamus ergo sic lavare pedes discipulorum. Ilaee ille. Ex istorum sanetorum dictis potest quilibet videre, quod apostoli lotionem pedum mulaverunt, quamvis non ad opus extrinsecum

tune per Christum laetum et seri pro necessitate et eorporum alleviatione in signum charitatis et pietas is ab eodem exemplatum. Sed

583쪽

itu uil lio . filioli noscis lial Pi triis. quod tuitu Deiebat Christus. et sic in ali iiii quum sex triti sociis vid0liant. ipsum interpretati sunt secundum expressum serite illium Ori ronis. quemadmodum apostoli in ecelesia primitiva ex consilio spiritus sancti, ut nomen Christi apud.Iudaeos contemptii in amabile reddero tur . intitaverunt baptismi formam a Christo traditum, baptiχ alites in nomine christi ut dieitur

velorum 3.; mutauserunt inquam quoad exteriorum Verborum apparentium, sed non quo ad implicitam realem sententiam. In nomine enim

Christi intelligitur tuta trinitas se eundum Lyram. Christus enim graece, unelus dieitur latin p. et sic in noui ine Christi intelligitur Pater unguens ot filius unctus et ipsa unctio, quae est Spiritus sanetus. Et per consequens infundabiliter et temerarie magistri nostrum praedietum die tum calumniantur ipsum erroneum et haereticum appellantes, quo dicimus, quod apostoli pedum lotionem mutaverunt, et in aliud interis pretali sunt: ubi autem hoe, quod de vespere coena saeta est, aut de praemissione diseipulorum. aut de eo enaculo grandi strato et sie douliis per eos enumeratis apostoli sint interpretati vel non interpretati. haec per Singula nobis non est necessarium ostendere; suffieit nobis observare ritus illus specialiter circa coenam dominicam. per christum tune observulos, qiii ad te neu dum usque finem saeculi in nova loge sunt per Christum aut suos npostolos confirmati, te non tes hoc illi od voluit Christus. ut immitaremur eum praecise in omnibus illis circumstantiis, quae tunc secit, ut superius ostensum esL Aliam adhue injuriam nobis magistri faciunt, quando in sine sui tractatus 4 puncta nobis adsci ibinit, quibus in nino istrum .iae obsellum rius dieta allegantes peccaremus, eum in allegando ipsum nullam sibi saeimus injuriam, nee tibi propositum suum declarat . illud sibi surripimus aut truncamus. Et super hoc parali sumus cum uis ejus exemplaria

Injuriit. illa in iliagistri ili Situ Seriplo sarii mi irae lalisi thalnim Tilaburi elisi inu. Jam ultimo descendimus ud injitriam, quam iactu ut tractatui nostro, dicentes ipsum enuriale in el 25 notabiles dignas poenitentiae uitlinen istin salsi tales: hic magistri soli in sua eausa existentes judices dicunt . quidquid eis plurei, innuentes nos in scripto nostro in

584쪽

manus magistri civium antiquae civitatis Pruge iis is repositae 25 notabiles in elusisse salsilatses, quas si s loliter et bene quis advertere voluerit et nostrum praedictum pensaverit, non reperiet, nee unam iii nostro seripso salsi talent. Sod omnes illas cognosceret esse veritates. quas ipsi temerario audent fulsitatos appellare. Et non deberent magistri nimium ac peierare. aliis temeraris salsitates adseribere, praesertim eum. ut ex praecedentibus evidenter reperti sunt injurias in suo seripto facere D sto, sua' legi, sanctis

pluribus, quos allegant, nobis et nostro tra elatui, deberent illud christi pensare praeceptum, quo dicit: hypocrita, primum projice

trabem de oculo tuo. et tunc prος picies, ut educus se, tueam de oculo fratris tui. Benedictus ergo sit Deus, quod adhuc standam sentum nostrum stat immobile. videli eset quod Dominus Jesus Deus et homo, erius persecta sunt opera, sine vestibus exterioribus jam ad hoc consuetis et consuetudine et ud inventionu hominum specialiter deputatis es sine ritu circa missatio item a magistris et sacerdotibus Pragensibus usitato sufficientissime saluberrimeque missavit . quem in sic inissando apostoli immitati sunt. Et nos scientes, quia se eurissimum ost nobis observare ritum ei rea missationem, praesertim quem Christus observavit et discipuli non mutaverunt, noe in aliud interpretati sunt, in hoc caeteris paribus non peccantes ipsum licite possumus imitari, floreatque lex perseelae libertatis, quod omnes deductiones magistrorum, quas in tractatu suo contra Ilos faciunt, non valent, hoc siimum nostrum laudamentum in petra bene landalum dejicere, eum nullam seripturam adducant alicujus sancti authenti ei, quae ex directo et expresse nostro judicio dieeret christum vel suos Apostolos sine eo ritu, quo nune pΡr orbem geritur, non missasse. et nos sine eodem ritu licite missare non posse, si 'ut patet cuilibset omnes autori lutes Porum diligenter per singula transcurrenti, et ut breviter dieamus quoad omnia dicta doctorum et canonum Seu con-eiliorum, qua H magi iri in suo tra latu pro tuendo eorum ritu adducunt. nullum illorum dictum est tantae esse Reiae . si eut evangeli iam. Et ideo si quod ubsit. ub) aliquo sor undom cavero tui . quod non liceret sine Pu ritu. quo nunc per Oibem gelitur, missa re. iii hoe ipsi non osset adhuerendum; ex quibus coii eliis ivo habetur, quod male a magistris de nobis seribitur per communitates. nondum decisione causa et discussione inter nos consumata, quod infundato et sino omni deductione posuissemus di et a nostra de ritu nostrae missationis.

585쪽

eum jam sit mi iei iter paleat ex ptae die lis, quod nostrum sutidamentum stat immobile, et quod omnes deductiones magistrorum illud non valoni dojicere: ergo timere dei, prent divinam offensam imponendo nobis minus justo crimen et veritatem Christi et opus ejus missationis improvide maculando. a quo nos servare dignetur Jesus Christus in saecula benedietus Amen.

O. 12.

quibus ex causis et qilando audientia sult magistris Pragensibus eum Saeerdotibus Thaboriensibus in eastro s0n0pl Seg limitata.

Cumque res si e pro iune, ut laetum est. agerentur, postea sub anno Domini MCDXXIII ex invections ob prasmissa eontra Dalres Thaborienses quorundam magistrorum Pragensium civitas Pragensis

eum sibi adhaerentibus parte etiam Illustrissimi Prinei pis Sigismundi Regis Hungariae ipsorum tune inimici sibi in adjutorium capi copiosam armatorum equitum peditumque se eum trahens multitudinem in campum exivit et ad propugnae ulum dictum Kraiaeneia, quod tune fratrum de monte Thabor erat subjectum dominio. perveniens castra Ioeavit et illud cepit eum machinis set aliis instrumentis bellieis cum diligentia expugnare. Cum autem per tempus aliquot septimananas in obsidione dieli propugnaculi pontinue laborassent et ab inclusis variis incommodis o pressi parum proficisseiit. respexit Dominus amictionem expugnatorum per fratres de monte Thabor et nobilem Bouslaum dictum S amberg et communitates fratribus do monto Thabor adhaerentos eum famosis pro tunc Capilaneis eorundem ipsis in adjutorium venientibus, ita ipsis appropinquantibus coeperunt expugnantes tremere et per personas se interponentes eoncordia quadam saeta expugnatis in praedicto propugna aulo Κrgiae ne igremanentibus et expugnantibus ad propria recedentibus. Ibidem de voluntate utriusque partis alius locus sub certorum dierum intervallo prope castrum Conopisse 2 iterum conveniendi parti utrique suerat limitatus pro inveniendo praesertim si seri poterit aliquo medio uniendi saeerdotes Thaborienses cum magistris Pragensibus et complanando ea, quae pro tune inter communitates praedietas fuerunt

586쪽

exoria ratione praefatae expugnationis, quo tempore limitato veniente convenit ex parte utraque non modica equitum peditumque multitudo armata cum bombardis et aliis instrumentis bellicis et contra soinvicem aecensis et aetes dirigentibus pars una aliam quaerebat prosternere, quod maxime seri disponebatur a parte Pragensi propter ornamenta ad gare eandum specialiter deputata, ex eo, quod sacerdotes Thaborienses illis uti circa sacri seium recusarunt. Tandem personis mediis de parte utraque se interponentibus, ne propter praedicta ornamenta ex tali inter se conflictu sequatur non modiea sanguinis humani effusio. placuit eis cum consensu utriusque partis, habita prius inter se msgistrorum cum sacerdotibus Thaboriensibus verbali de materiebus inter eos eurrentibus coneertatione eligero personas pro coneordia proeuranda inter partes, quae personae inter se deliberantes ante omnia partes inter se saevientes et acies adversum se dirigentes in concordiam et amicitiam induxerunt. et ex unanimi consilio profitentes, quod non ex obligatione legis Dei, sed ex institutione et cori sueti adine ecclesiae missatur in ornam sentis ad sacrifieandum specialiter deputatis, socerunt inter partes talem pronuntiationem. ut in signum amicitiae et concordiae inter partes contra se accensas suctae et ostensionis libertatis missandi in ornamentis speetaliter ad sacris eandum depulatis vel sine illis sacerdotes Τliaborienses ibidem inissent in ornamentis et magistri Pragenses sine superpellieiis ministrent sacramenta. Quod ex parte saeerdotum Thaboriensium factum est: Pro eo pius enim rasus ex parte ipsorum statim ibidem saeta concur dia et pronuntiatione missavit in ornatu; ex parte autem magistrorum Pragensium non est factum, ut videt ieet ministrassent saeramenta sine superpelliciis. secundum quod erat pronuntiatum. Grum quia dicta pronuntiatio facta suerat sub illaeonditione, ut si in sutura audientia per magistros Pragenses sacerdotibus Thaboriensibus vere ex lege Dei et sententia doctorum severaeiter fundantium in eadem probatum fuerit. quod teneantur ornamentis ad saeris eundum speetaliter deputatis missare. ut sic insuturum missent, qu0madmodum fuerat pronuntiatum. Ideo pro tunestatim in eodem to eo indieta fuit magistris eum sacerdotibus Thaboriensibus audientia habenda in festo Ioannis Γυι istae proximo

sequenti. Et auditores ex parte utraque ex saecularibus et spiritualibus nominati. et locus audientiae in castro conopissex depu

latus.

587쪽

C. 13.

Piul si illii saepti l utillii Tliabulis iis ii sui laeta ili ait illinilia ipsis cillii inagistris pragrii sibi is in eastro funi, piseg lilii ilata eum Stippus illunibus isdem per magi Strus Prage Iises pro lime 0blatis et eurum ad ea Silem

I ii qua quidem audientia partibus to eo et tempore limitatis conductis coram auditoribus praedielis sacerdotes Thaborienses, priusquam inceptus suisset tractatus cum magistris de his, in quibus ab eisdem discordant, protestati sunt: quod credunt omnem credibilem verilalem per Dontinum Jesu in Christum, per sanctos Prophetas ct apostolos promulgatam non objicientes et aliorum sanetorum dicta, iu

Ieh iugo rum hesserti Vers tund nisse hier bei, was Prochasva ais Brathlura der Verissam inlutig Ev K cincti, is, i S. 2GA miti hei te. Prima propositio. Omnes fideles Christiani in di, inissimo eucharistine saeramento eorde fideli

credant pt ore siti erissimo profiteantur tam sub forma panis quam aut, sorma vini totum dominum J. Chr. verum Deum et hominem eum suo proprio eorpore et sanguine nobis eum esse sua pelle enita reali. Secu da. Christus est in Saeramento sensibili se eundum suam substantiam eorporeamna lutulein quam a sumpsit de Virgine Maria. Tertia.

ln ou karistia seu in hostiu eouseerata visibili habitat plenitudo divinitatis eo

poraliter. uaria. Substantia eorporis Christi est in sacramento pucharistiae in quantum eorpus et in quantum subhlantia. non lameu est ibi dimensive. uitila. Substantia est potis Christi est in saeramento eueharistiae In quantum substantia iit in P.

Sexta.

Substantia rorporis Christi est in saeramento visibili. in quantum est substantia et in quantum est corpus et si e substantialiter et corporaliter est ibidem. Cum hoe tamen nou est ibi di monsionaliter seu dimensive extensive . septima. Christus verus Deus ei homo est secundum suum corpus verum naturale et substantiale, quo rex id et in rapto simul et semel in pIuribus loeis distantibus ot in eo m- munieantibus. quia in qualibet hostia rite eo Meer ta, non lamen es: ibidem extensius dimensive.

iste idem Christus verus D pus et homo. qui creditur. in illo venerabili sacramento est adoraudus ibi genui exione et omni honore Christo condigua.

588쪽

iuibus loqueretur Christus. et vere in dicta veritate fundarsentur, parati in spo capitis Christi Domini mortis dimae potius sustinere supplicium, quam eleetivo aliquid dicere vel asserere, quod soret Christi suaeque eeelesiae primitivae contrarium voluntati. Quod magistri audientes quatuor suppositiones praemiserunt. a sacerdotibus Thaboriensibus ad ipsas responsum exoptantes, quarum prima erat ista: Haec est seriptura sacra a cunetis fidelibus viantibus sub poena damnationis vel gravis peceati credenda. quae biblia Christianorum continetur communiter usitata. Se unda suppositio eorum erat: Supponimus sanctum Hieronymum sub eadom popia a in nulla parte ejusdem hibliae ipsam transvertendo de Hebraeo in latilium. salsam aut prroneam inseruisse sententiam. sed ipsam verae iter, et quantum fidei exigit nee essitas, in omnibus et singulis sententiis integre transtulisse. Tertia suppositio haec erat: Supponimus, quod certitudinaliter et secure hos omnes libros Dionysii. Clementis.Origenis, Chrysostomi si doctorum quatuor: Augustini, Hieronymi, Ambrosii, Gregorii, qui illorum intitulantur libri et ab ecclesia eatholi ea absque perplexi tale aliqua aut vacillatione quavis esse hujusmodi asseruntur, spro fide tenemus . Quaria suppositio eorum erat ista: Supponimus, quod praedietis doctoribus quatuor in quaelinque fidei materia idem unanimiter sentientibus. sedot in quacunque alia sententia non expresse posita secundum formam propriam eatholicae saltem fidei non dissona nee in aliquo dosi ruetiva amplius, securius et utilius et expeditius erodendum sit et a Christi fidelibus tenendum et observandum quam novis conceptibus modornorum. Ad quarum suppositionum primam sacerdotes Thaborienses sic responderunt, quod scripturam, quae biblia christianorum communiter usi fula continetur, summa veneratione amplectimur.

ponendo distinetionem de libris ea non ieis et apo eryphis, sicut Christifidoleg doboni so haberi ad hibitam. et quae in ea credere, quae tenore, quae Beere, si e credimus. Quoad secundam suppositionem dixerunt. non diffidentes in translatione saneti Hieronymi ei rea hoc advertimus Nitolaum de LTra dicen lom, quod uteronymus dictiones aeqitivo eas in Hebraeo in alio sensu transtulit. et ipsum met Hieronymum in prologo galeato die entem: Quamquam mihi omnino eonseius

non sum mutasse me quidpiam de hebraica veritale. certo si incredulus es, lege graec0s eo dices et latinox et conser cum meis opus- eulis: nihilominus tamen ne eeptamus sine dolo translationem beati

Hieronymi eum aliis si delibus . non quia Hieronymus transtulit, sed

Fontes. Ahth. l. Bd. V l. a

589쪽

quia sitiritus sanctus t er os auctoris canoniei ita dixit; eum non concedenda sunt veritu scripturue propter impositionem humanam:

sed quia prima veritas ita dieit. Quo ad tertiam suppositionem dixerunt Dalres praedieli: Non tenemur pro fide asserere ubsque omnivaeillatione omnes esse libros Dionysii. Clementis, Origenis, chrysustonii et . , qui illorum inlitu latitur libri, quia ecclesia primitiva hune silem non habuit, nec etiam ecclesia eatholica omnes illorum libros aeceptui. Et legitur, qualiter libri Origenis et aliorum per

aemulos ipsorum corrumpebantur; neque venimus huc, ut pro libris doctorum contendamus, ,ed ut ex lege Domini invicem in materiis necessariis conseramus; cum Seiamus, qualiter pseudoprophetae suas erroneus di et riuus nomine Apostolorum in lilii labunt, ut oliditur exi exto apostoli 2 Τliessalon. 2. et Isidorus ut habetur in deerolo: Dislinetiove l6: et Leo Papa, et ecclesiasti eis ultimo. faciendo plures libros, nullus est suis. Quoad quartam suppositionem responderunt: Si doetores quatuor tu aliqua materia fidei unanimiter loquuntur erronee, iunc ipsi unanimiter errant. et hoc est valde possibile, cum tempore donlinis Chrysostumi pauci episcopi remanserunt sub Christo. Doctoribus sanetis credimus, sicut volunt sibi credi, de quanto se fundant veraciter iii scriptura: argumentum enim nude captum a testimonio Porum non est suffieiens. cum omnes illi possunt decipi atquν decipere, et sic contra Deum diffinire, ut patet ex alibi deelaratis. Distinguendum ei iam videtur de novis conceptibus hominum modernorum; si enim ex revelatione aut apertione seripturarum Deus hodie sensu in pultorem alicui tribueret, magis sibi credendum esset quam doctoribi is antedictis: multa enim usque ud tempus Statutum sunt signata et clausa, ut dicitur Danielis 12. eunonigationes sanetorum et librorum eorumdem non recepimus pro articulis fidei sed propriae redulitate. Istud tamen dicimus, quod volumus ipsis credere in materia fidei, de quanto Deus in eis suam loquitur veritatem.

De quaestiuste sae eril0tum Thaboriensium Magistris saeta.

Post praemissus sacerdotum Thaboriensium ad praefatas magistrorum suppo itiones responsiones iidem Thaborienses sacerdotes in erastino eo ram die lis auditoribus magistris Pragensibus istam secerunt quaestio nona: An magistri volunt in hoc persistere, quod

590쪽

antea in tractatu eorum praescripto c0ntra eos publice promulgarunt. quod videlicet ritus eorum. quem ipsi et alii communiter observant investitu saerae missae ei gestu sicut in universali eeelesia hue usque eontinuatur et inelloatus est a beato Petro et ullis apostolis et primis sanctis eorum discipulis. et quod quasi in omnibus sit ritus Petri, Jacobi, Clementis, Anacteli, Dionysii et eaeterorum martyrum Jesu Christi et ecclesiae universalis mos etiam apostolorum ore confirmatus. Ad hoc magistri quaerentes subterfugium per longum tempus eis responsum non dederunt, alia et alia eis injicientes. finaliter tamen ad frequentes ipsorum adhortationes quamvis non directe ad quaestionem vis faciam responderunt, dicentes, ritum suum missandi esse apostoli elim . et dum sacerdotes Thaborienses haec ab eis audientes hujus probationem petissent, inceperunt sermonem de vestitu saeraemissae, quem ornatum vocant eommuniter, et volentes hune vestitum probare primum de lege veteri, dehinc de lege nova. ultimo ad Romanos Pontifices recurrendo processerunt illo ordine . quem servaverunt in traulatu suo praedicto. quem contra scriptum sacerdotum Thaboriensium ediderant et publiee in civitate Pragensi pronuntiari demandarunt. Sacerdotes autem Thaborienses die laseorum probationes eo modo evaserunt, quo tractatus eorum de opposito laetus cavit specialiter tertio et quarto ejusdem capitulis, quae omnia per singula causa brevitatis hie seeundo resumere

non oportet.

C. 15.

laedllvenientia ritus saerifieandi Magistr0rum ei Silem per saterdotes Thaborienses objecta. Tandem a saeerdotibus Thaboriensibus ibidem fuit sermo ad

magistros Pragenses de illo ritu missandi Romano, quem magistri et alii sacerdotes eis adhaerentes communiter observant, et quem dicunt fore apostolicum legitimum ac debilum . de quo per eosdem ipsis die-lum est, quod ille eorum ritus sacrificandi. quamvis coram earnalibus a spiritu Christi vacuis et coram simplicibus de altitudine sathanae astutiis ignaris fulgeat tanquam sol in sua virtute supra ritum Christiet eeclesiae primitivae, qui respectu ejusdem sicut stella in solis praesentia tenebrescere totaliter videtur . tamen includit multa iuutilia, nociva. in lege Domini non laudata, imo quaedam legi Dei eon-