장음표시 사용
621쪽
ministrandum. e irius exordium in nova lege fuit a Christo. de erius sacramento istud constemur: Quod non ex fide seripturae sed ex consuetudine habetur ecclesiae. quod ordo tantum a solis episcopis conseratur. intelligpndo opiseopum plus saeramentalis auetori tutis essentialis habere iotra alios unos et simplices saeerdotes. ei rea cujus e elebrationem utilia confitemur orationem, jejuniam et diligentom de habilitate electi examinationem: litteras autem
testimoniales, manuum injunctionem. gonae, ampullae in manus dationem, et alia. quae circa i oe praeter expressam fidem seripturae communiter observantur, confitemur non de substantia seu necessitate ad ordinem requisita.
Jani de saera monto alio videlicet de matrimonio est traetandum, quod ordinatur ad patres corporaliter generandum, quod licet non est signum immediatum ad procreationem hominis naturalem, est tamen signum efficax. per quod nolatur sine peceato luxuriae lieora inesse naturalis hominis procreare. De quo istud sex fide seripturae tenemus et eoi de sinceriter constemur, quod matrimonium esteonjiigiam lρgitima eopulatio individuam vitae eonsuetudinem reti- nons. qua secundum legem Dei lie et eis sine crimine filios procreare. Ordinavit enim Deus, quod Adum et Eva et per consequens iuneti duo homines conjuges de lege communi in proe urations eorporalila lili r eopulentur. Unde Math. 19. Christus sie determinavit istam sententiam eontra seriba et Phariseos ab ipso quaerentes coneludens: Quod mali intonium exercendum legitime in personis idoneis et capaeibuq liberu profitemur. svadentes tamen, ut nubere volentibus lasciva tomeritas, parentum inobedientia. caeteraeque de ordinationes praecluduntur. Cirra cujus celebrationem utilia profitemurti rationem. jejunium et amborum debitam ei rea hoc instruetionemae proclamationein: manuum autem complicationem et earum stola circumpositionem Pt alia. quae Et rea hoc consuetudine humana praeter sdem expressam seripturae communiter observantur, dicimus non de substantia seu de necessitate ad matrimonium requisita.
Jam rustat ultorius ira claudum de unctione infirmorum, quae e presse legitur in lege svangeliea Θxprossata Mare. 6 et Jacobi 5
622쪽
Quia ex quo beatus Jacobus dieit de ista unctione olei. quod a pos-eentibus fiat iii firmis; et Mareus dicit apostolos sie se eisse. evidens est, quod unctio infirmorum in apostolis Christi sest exemplata.
De ista ergo infirmorum unctione istud ex fide tenemus et corde sinceriter eonfitemur, quod infirmi poscentes lieite possunt oleo unctionis competenti, quod valeret ad corporis sanitatem ad intentionem et fidem ae esseelum per apostolos memoratum inungi, intentiu nequo et ritu apostolico unetionem talem factam salubrem fore elutilem profitemur, scientes quod tempore Christi apostolorum pron essitate et corporum alleviatione in signum eliaritatis et pietatis ungebantur non tantum infirmi sed sani corporo et non solum ab apostolis, verum ab aliis quibusvis indisserentur fidelibus. ut palet de Maria Magdalena .loannis 12. quae unxit Iesum, ex cujus unctionis defeetu Christus, arguit Pharisaei im se et eam judicantem: Lucae
Uuetio autem infirmi in determinalis partibus eum oleo olivae ab episcopo prius consecrato et saepe usque ad eorruptionein retento ministrata a saeerdote, verba cum intentione ipsius proserente juxta
formam et sensum usitata ecclesiae, quam communiter voeant sacramentum extremae unctionis, ipsum in dieto a pustuli Jacobi landare nitentes . non videtur esse instituta a Christo nee ab ejus apostolis; hine Doetor evangelieus in suo trialogo loquens de hae eri remaunetione dicit: Sed ista videtur nimis levis in verbis praedictis Beobi apostoli landatio sacramenti. eum dici potest satis probabiliter, quod iste sanetus apostolus non speciscat infirmitatem finalem sed consolationem sendam a presbytero, dum aliquis iusrmatur, et quia per viam
naturae oleum abundans in illis partibus valet ad eorporis sanitatem, ideo talem meminit unctionem. non quod illud oleum agat in animam, sed quod oratio essus a a sacerdote devoto inveniat quandoque, ut Deus infirmanti animae suffragetur: quia si ista corporalis unctiolaret sacramentum, ut modo fingitur, Christus et ejus caeleri apostoli promulgationem et executionem debitam non tacerent. Ilaee ille : ex quo patere videtur, quod haec unctio an ledicta non videtur esse a Christo nee ab ejus apostolis constituta: hine est, quod Τbomas tertia parte summae suae de institutione hujus sacramenti loquens de
623쪽
quibusdam resti. quod aliqui dicunt, quod nec Cliri, ius nec apostoli ipsum instiluerunt. s sed quod in successu temporis in uno concilio sit institutum. Hi ne magister dueobellus in Missa bonae memoriae in uno suo tractatu sic seribit, quod Innocentius, qui viguit anno Domini CDI v. statuit oleo ad usus infirmorum consecrato uti non solum presbytpris sed etiam omnibus christianis. In historia autem satyriea ea pitulo 164 Parte II seribitur, quod tempore imperii Justini Felix natione Sabinus eonstituit . ut infirmi ante transitum ungantur oleo saneto. Ex quo verisimiliter datur intelligi, quod nee Christus nee ejus apostoli ipsam die iam unctionem statuerunt. cum christus nullibi hoe saeramentum μxhibuit vel ispo usus est, teste Thoma III parte summa qita est. 29. art. 2. in responsio no prinei pati. Ergo non videtur ipsum per se instituisse. Nee etiam dici debet, quod esset ab apostolis institutum, eum idem Thomas ibidem dieit quaest. 72. art. l. Iustituere novum Sacramentum pertinet ad potestatem excellentiae, quae competit soli Christo. Nee Dionysius in libro doeeelsesiasti ea literarchia traeians de sacramentis aliquam saeit mentionem de extrema unctione, ut patet inluenti. Νee est de necessitate hujus saeramenti. quod oleum prius ab Episcopo consecretur vel chrisma ad confirmationem, quia vero arguit Τhomas III '' Pario Summae quaest. 72. an. 3. Baptismus, in quo sit plena remissio peccatorum, non est minstris efficaciae, quam hae e praedicta duo sacramenta . sed non est de necessitate sacramenti baptismi, ut aqua benedicatur, ut patet in
casu necessitatis: orgo non est dὐ necessitate istorum sacramenturum
scille et confirmationis et extremae unctionis, ut oleum et chrysma sint per episcopum benedieta: si qua vero benedictio exhibeatue, pertinet ud solemnitutem sacramenti non autem ad necessitatem. Haee ille. Ecce quam vere arguit Thomas, licet post sta more suo respondendo ad argumentum ad intentionem modernae Romanae eeelesiae deelinit.
Ex istis omnibus jam supra seriptis quilibet potest sensum et
intentionem nostram ei rea omnia praedicta sp ptem sacramenta
cognoscere . quid particulariter de eorum quolibot teneamus et sentiamus: judicareque polosi, quod non sumus, ut quidam aemuli
624쪽
nobis adserib lint, hostes ot inimici die torum sacramentorum . inquantum a Christo sunt instituta, sed amatores, quibus pensa iis et cognitis omnes et singulos exhortamur. ut juste judieent inter nos et puri Ρm nobis adversam; si contra scripturam fidei peceamus tenentes et confidentes de ipsis septem sacramentis hoe, quod de
ipsis ex fide scripturae est tenendum et confitendum, et non auetorisanies nec sicut ipsi magnis cantes omnem sensum modo usitatum communiter circa praedicta sacramenta et ritus cirea administrationem
eorum humanitus et infundabiliter extra fidem manifeste supra Christum et ejus Apostolos introductos.
Jam accedimus ad alium pune lum, in quo a nobis adversantibus diserepamus videlicet ad officium seu rilum missae, quae cirea eommemorationem coenae Dominicae peragitur. quem moderni communiter voeant Missam . nostram circa hoc exprimentes intentionem. Ubi
primum et ante omnia praesupponimus, quid nominis missae illud videlicet, quod de conciliis, distinctione 2. utrum in sine, sub authoritato Augustini dicitur: Missa proprie est Eucharistiae consevation reliqua vero, quae sacerdos dieit, aut clerus chori canit nihil aliud quam laudes et gratiarum ae liones sunt. aut certae obsecrationes fidelium et petitiones. Ex qua suppos itione elieitur, quod ritus missandi continet in se duo, quaedam, quae sunt de substantia seu de necessitate ipsius. ei sine quibus non fit missa ut sunt debita materia panis
et Vini. certa sorma verborum. ordo sacerdolatis. in lentio debita Sarramentum consecrandi. et fides debila de ipso saeramento, et siqua alia sunt ad hoc ex Christi institutione requisita: alia sunt accidentalia ipsi missae seu eoenae Dominicae. quae observatis his. quae de rius sunt substantia et necessitate. salva fidei veritate revere ulla et do votione debita ex certis circumstantiis sino peceato omitti possunt; pi illa sunt omnia ulla. quae sacerdos dieit aut ehorus eleri cauit, praeter illa. quae dicta sunt. Praesuppouimus secundum
illud Bernardi in suo Rationali et Wilhelmi Episcopi Wilmaeensis iv suo Rationali, et Archidiaeoni glossatoris decreti de conciliis distine.
l. Jae obus supμr verbo Missae celebrationem, qui in unum convenientes sic seribuni. quod imprimis missa in vestibus communibus solum cum forma verborum sacramentalium selli eol: Hoc est corpus
625쪽
meum, eeIebrata suit, deinde additum fuit per Petrum seu apo qtolos Pater noster; et hoc inquiunt, significat ossietum Diei veneris ei rea altare, quia ineipitur a Pater noster a sacerdote ministranio. Posthoe, inquiunt, addita suerunt ab ipsis apostolis lectio epistolae et evangelii; ad cujus inquiunt significationem die sabi, allii saneti omnium missae in ripit a prophetis sine loelio nibus; doinde inquiunt si iste essores porum alii eantum et alii alia addidorunt. Et hodie ut in Rationali Wilhemi praedicti legitur. in ecclesia Lateranensi Romae in missa non dieitur aliqua alia oratio nisi oratio Domini ea in signum, quia inquit, in ecelesia primitiva sie fiebat, nam ut in Chroni ea Isidori minori Ox testimonio IIugonis Lib. II. de Saeramentis Parie VIlI. legitur . qualiter Petrus apostolus post passionem Domini tenuit
saperdotalem eathedram iii partibus Orion iis annis IV. et primo anno primam missam celebravit. dicendo tantum Pater noster. Istis prae- stippositis tamquam veris dicimus, quod ritus iste saerifieandi iugignis et habitu aliisque a curia Romana moderna consuetis, quem quidam magistri Pragenses et sacerdotes eis adhaerentes dicunt logitimum et debitum. non sest ille vel talis, qui tempore Christi et ejus apostolorum in ecclesia primitiva ohservabatur, cum sex seeundas lippositione istius materiae pro tunc missa aliter peragebatur. Sed iste ritus praedictus magistrorum est ritus euriae Romanae modernaon multis Pontificibus Romanis longe post Apostolos ab imitatione jam Christi ipsiusquo Apostolorum notabiliter declinantibus labriealias,
nulli bi. ut videtur, expressum sun dampntum Aeripturae habens, et per consequens quantum ad talia ritus Apostolorum non ost ipsorum sanctorum diseipulorum . nec occlesiae universali q. ut latius de elaratum ost prius in trae lalibus nostris. et palpro potost ex testimonio
Hugonis Lib. II. do Sueramentis Parte s. ot doctoris evangelisti eapitulo ultimo de Apostasia, set thronicantium diversorum, qui Dinnos brevem missations in heali Petri praemittentos tangunt, qui poΝtea Pontificum, quae et qualia in succossu temporis ad illam addiderunt. et illum ritum sie longum et onerosum eomputaverunt, propter quod nos. qui pro lege liberrima Iesu Christi por se suffieienti ad regimene celesiae militantis sino re remoniis isgis veteris et ritibus humanitus po fit adjeetis ossensivis, diminutivis ac impoditivis logis ejusdem nos
exposuimus. scientes, quia securissimum est et optimum magisterium e etesiae primitivae . quam regebant Apostoli, aetus imitari et approximari. quantum seiverimus. Christo ac rius sanetis Apostolis.
626쪽
observareque ritus circa eoenam Dominicam, quos christus observavit, et discipuli sui non immutaverunt. nee in quoddam aliud intpr-pretati sunt, quosque ecclesia primitiva evangelio conversans ex doe trina Christi et rius Apostolorum observavit declinantes a ritibus Pharisaeicis Christi legem liberam stringentibus et onerantibus aesponsam suam ejus spoliantibus libertate, eum illum ritum Romanum magistrorum missandi lieite ac rationabiliter omisi mug ex octo causis supra L capitulo audientiae celebrutae in castro conopissea deseriptis; ex quibus et pluribus aliis fideles debent excitari, ut exeu-tiant hoc jugum grave, et non curent de signis hypocritariam, dummodo fuerit congeientia pura ob perfidiam specialiter quorundam. qui non credunt licitam esse missationem absque ritu praedicto, quamvis observent ea, quae de rius sunt substantia et neeessitate. Et etiam eum nullus ex talibus videtur prosectus populo, nee tali moduservantur, quae in eo videntur utilia, quo instituta sunt, cum est eorum nimia appretiatio, sunt velamen hypocritarum, qui alias notarentur non ex signis talibus, sed ex conversatione eorum vana nee
timere dobeut Oxinde de damnatione, ut dieit suppositio nostra septima in prineipio recitata. Ornamenta etiam usitata ex consuetudine humana ad sacrificandum deputata deposuimus ista de causa, ut libertatem missandi siue talibus omnibus et singulis christi eo lis declaremus, scientes, quia illa ornamenta pro tempore legis gratiae non do lege Dei expressa et institutiva aut praeceptiva, sed verius ab imperatoribus ei Ponti seibus Romanis sumpserunt initium, quamvis
partim a veteri testamento sumpta sunt, ut testatur Hugo de saera. mentis, parte IV. Et late probationibus magistrorum oppositum volentium deducere responsum est tractatu nostro. quem scripsimus contra tractatum magistrorum contra nos publico pronune talum in Praga 2. et 4. capitulis, quae non oportet hic causa brevitatis secundo resumere et per consequens nos non intendentes aliqua talia
nova, quae Christus nou ducuit, nec Ap0stoli posteris ad tenendum sub necessitate tradiderunt. auctori sare, magnificare aut appretiari, omisimus ritum praedicium magistrorum, quem dicunt sere legitimum et debitum, et a pecculo nituntur excusare ex causis jam ex ptesis, logi Christi liberrimas et sufficientis imae ae ritui ecclesiae primitivae. quem ex doetrina Christi et ejus apostolorum servavit, quantum proprius possumus approximantes. Istud tamen pro si uali protestamur. quod in missa observamus ea, et observare intendimus, quae de ejus sunt
627쪽
subsilinita et circa ipsam sunt utilia, non proprio in hoc utentes eapite. sed imitantos in hoc specialiter ritum beati Dionysii, in quantum promovet devotionem populi in cantu moderatu et veri, . in vulgati, in lectione sacrarum scriptururum, et in aedis leuiori u praedicationse, parali circa hoe existentes et alia observare quae secundum legem evangelicam ad finem principaliter dignae communionis sacra menti Eucharistiae ordinantur. aut quae circa hue ex doctrina Christi servarunt apostoli, et maxime ut pax et charitas in populo augeatur, et memoria gratitudinis christi rocentiu habeatur, et vigilantius in modo eonservandi Christus imitetur. In omnibus his ut speramus eae teris paribus nun peccautes, cum notum sit. ut scribit Hugo
de sacramentis, libro II. . parte s. , quod primis temporibus ab epistola Pauli missa incipiebat. post Evangelium sequebatur, et tempore Dionysii ieetio per ministros hagiographorum traetantium sebat ut seribitur in libro do poelosiastica Histrarchia capitulo 3.
Jam restat ei rea alium punctum vi dolicet purgaturium nostram exprimere intentionsem, quod aliqui ex magistris Pragensibus et sacerdotibus eis adhuerentibus pro fidei urticulo summa cum diligentia promovent, publice docentes. quod post Christi in eoi tum ascensionem animue quaedam specialiter eorum, qui salvandi sunt. non satisfacientes in hac vita pro peccatis de corporibus exeuntes. poenas corporales sustinentes s sensibiles in illo eodem purgatolio post hanc
vi iam purgantur, de quo post purgationem exeu ut aliquae prius, aliae posterius. aliquae in die judicii et aliquae nune aute dio in judicii: quodque fideles hie in via talibus propter vinculum paritatis et spiritus possent et debeant jejuniis et orationibus olemosynis et sanctis oblationibus pie susIragari. Super quo purgatorio suppletione sua avaritiast multi multa fingebant inceria, docentes. quod lates unimaeuli quae ad collum, aliquae ad cingulum, aliae per digitum torqueantur in dicto purgatorii . et quod aliquando ad mensam sed elatos ibi
de ne convivanturi et specialiter tune, quando in anniversario animarum large sacerdotibus eorum offerunt sup rstites, et quod aliquando sub mensa divitum fragmenta colligunt. Per quae omnia et alia circa hoc ei risela mendacia avaritia sacerdotum crevit et simonia exercebatur. et erecta erant elaustra, aedificata sumptuosa templa, multiplicata
628쪽
superflua altaria et in umerosa multitudo monachii rum, eanoni eorum
et caeterorum introducta, occasio data dissolutioni. et redhi Dei in advertentias et populus in facultatibus et ait imabus multum est decep ius. quem in ineerto sperare faciebat, et multi fideles abseonditi propter hoe, quod illud purgatorium pro fide astruere noluerunt, sunt eundemnati et inelnerali. De illo ergo purgatorio loeuturi supponimus primo, quod animae salvandorum sunt suo tempore se eundum Dei ordinationem ab omnibus suis inquinamentis finaliter expurgandae, putet Ex illo Apocalypsis 2 l. r non intrabit in illam aliquid eo inquinatum. Supponimus seeundo. quod fides scripturae exprimit nobis certos et diversos modos purgandi, quibus in vita praesenti viantes a suis purgantur peccatis, nunc per sermo uis Christi impletionein. Joantiis 15.: jam vos mundi estis propter sermonem myum, quem locutus suin vobis: nunc per opera fidei et pie latis, Proverbiorum 15. per fidem et misericordiam purgantur peccata; nunc per elemosynam. Lueae 11. vel una tamen, quod superest, date elemosynam, et peste omnia munda sunt vobis; nune per adversitatum tolerantiam; Εeclesiastiei 27. vasa figuli probat fornax et homines justos probatio tribulationis: nunc per abundantiam caritatis, Lucae 7. romitiunturpi peccata multa, quoniam dilexit multum: nunc per iniuriae propria oremissionem, Math. 6.: si dimiseritis hominibus peceata eo m. dimittet et vobis pater vester coelestis peceata vestra; nunc per eonversionem peceatoris alterius a via mala. Jaeolii ultimo: qui converti secerit peceatorem ab errore viae suae, salvabit animam ejus a mortρ et coperit multitudinem peccatorum; nunc per poenitentiam. cum lavit peceator in laerimis stratum suum. et sint ei lacrimae suae palles die ae noeis, exemplo David, qui dieebat: per singulas noctes stratum meum lacrimis meis rigavi. Ecce quot certissimi modi purgandi viantium ex fide seripturae colliguntur, quibus in vita praesenti viantes a suis purgantur peceatis. Supponimus terito, λ quod tutissimum et securissimum est, ut quilibet in praesenti siexivat, ne post hane vilam aliqua purgatione indigeat; eum secundum Gregorii im 4. Dialogorum, melius est in vita mereri, quam post optaretheerta suffragia, et vita tutior est . ut bonum, quod quisque per mortem suam operat agi per alios, agat, dum vivit ipse, per se, eum beatius sit liberum sexire, quam post vincula libertatem
629쪽
Istis suppositis tanquain voris dicimus. quod non videtur exseriptura expressa legis Dei dedueibiis. quod fideles necos sitarentur, ut artieulum fidei credere et tenere talem, ut praemittitur. loeum purgatorii post hanc vitam esse: patet sic, quia ex nulla propositione seripturae sacrae sequitur inevitabiliter, talem locum purgatorii esse, nee ipsum datum est primarium significatum alicujus partis saeraeseripturae, nee possumus ex fide edoceri de aliqua anima. quod sit in tali purgatorio, et exierit de illo. sicut de duabus viis habemus expressum, et de aliquibus ex nomine, qui illis ambulaverunt: orgo non est credendum illud ae tenendum pro fide. In cujus signum Augustinus libro II. de sacramentis seribit: locus purgatorius non est determinatus, nisi quia multis ex exemplis et apparitionibus animarum in hujusmodi poenis positarum monstratus est; et sorte probabilius diei poterit, ut in his locis singulae animae erodantur sustinere poenam. in quibus commisere culpam. Et eandem sententiam tangit Hugo lib. II. do sacramentis. In quorum Sanctorum verbis tanguntur tria. unum, quod loeus purgatorius ex fide scripturae non est determinalus; secundum . quod solum ex exemplis et apparitionibus animarum in hujusmodi poenis positarum monstratus sit; et tertium. quod neutrum Ox illis aisrmant, sed sub dubio omnia de eo relinquunt. quando subdunt: et laris probabilius diei potest. ut in hix locis singulae animae eredaulur Sustinere poenam, in quibus commisere eulpam. Quod autem certitudo non sit de liteo purgatorii, seribit Augustinus in libro Milleloquiorum parta Ill μ' et Hyponestieon responsione quinta sic dicens: primum enim locum fido catholica ei divina auctoritate regnum credimus esse coelorum, ubi baptizatus exeipitur; secundum gehennam. ubi omnis apostata vel a fide Christi alienus aeterna supplicia experietur; tertium penitus ignoramus, imo nec esse in scripturis sanctis invenimus vel reperimus. Haec ille. Idem super illo: Neque ebriosi regnum Dei possid obunt. ita seribit: nemo se deeipiat fratres; duo enim loca sunt, et tertius non est ullus. quia, qui cum Christo regnare non meruit, eum diabolo absque omni dubietale peribit. Haec ille: Ecce istae auctoritates ad hoc expresse sonant, quod tantum duo loca certa sunt post Christi in eoelum
ascensionem animarum de corpore exularum post hanc vitam, et
630쪽
tertius non est ullus, nee esso in seripturis reperitur. eum quibus magister doliannes Ilus sanetae memoriae in sermone: dixit Marthaad desu in . qui quamvis plura ibi opinative de illo loes purgatorii
scribat, tangat quoque modos. quibus melius vivi. dato quod sint aliqui in tali purgatorio, possint mortuis suffragari, sμquens in hoc Thomam et alios de hoc sine seripturae expresse auctoritate loquentos, quid tamen solus de eo snaliter sentiat, conclusive manifestat, quando dicit: In tota seriptura sacra non docuit expresso Dominus orare pro mortuis . praeter librum Maeliabaeorum . qui non est de veteris testamenti apud Judaeos ea nono. Deniquo subdit: Neque Prophetae, neque christu cum suis apostolis. nee sancti eorum sequaces propinqui orare pro mortuis docuerunt explicito, sed docuerunt valde sollicite populum, ut vivens sine erimine foret sanctus: Hape ille. Cum ergo nulli bi in Iego de tali loeo purgatorii ostexpressa mentio. nee apostoli nobis aliquod expressum de loco reliquerunt documentum nee ecclesia primitiva evangelio conversam eoncordans . cujus ipsi erant rectores . alivid nobis institutive et praeceptive tradidit. sed Pelagius papa primum post annos 508 logitur tradidisse, ut in missa memoria defunctorum habeatur, relinquitur, quod non ex seriptura expressa logis Dei videbatur deduei-bile. quod fideles necessitarontiar, ut artieulum fidei credere tale post hane vitam purgatorium esse.
Quod autem nec ex doetorum sanctorum se in lege Dei expressa inevitabiliter fundantium concordi sententia sit dedueibile, quod fideles necessitarentur credere ut articulum fidei tale purgatorium. de quo sermo est, post hanc vitam esse; nam quidam doctores videntur sonare ad hoe, quod animas talium salvandorum, si qui hie non satisfecerunt pro peccatis. post exitum de hac vita pro illo tempore, quod inter hominis mortem et ultimam resurree tionem interpositum est, sine eorporibus nou patiantur aliquas poenas eorporales sensibiles. sed quod facta resurreetione in die judicii a desectibus, si qui remanserunt, significatis per Aenum, lignum vel stipulam. per ignem ponflagrationis seu emundatorium extremi judicii purgabuntur. Et illi eapiunt pro sui landamento illud dietum apostoli l. corinth. a. de ligno. foeno et stipula, quod ad litistram in die judieii veris-Diuitiaco by Corale