Geschichtschreiber der husitischen Bewegung in Bohmen herausgegeben von K. Hofler

641쪽

populus aestimat fieri coram Deo, quod sancti Deo irascente peccatoribus sibi assistant tanquam Marsehalet intercedentes pro his, qui eis offertini, et alia servilia jejuniorum et orationum exhibuerint, qui interponentes se erga Deum per amieabilem concordiam tanquam eoram rege terreno gratiam sacere solent. Deum mitigant, ut patientiam in eos habens nihil extra rationem in suria agat. Ex quibus apparet simplieibus, quod sancti misericordiores sint Deo, et adhue quem ipse condemnaverit. illum ipsi adhuc a damnatione suis intere essionibus liberunt. Dei quodam modo mutantes sententiam, quam

sert in peceatores: et hoc specialiter do Beata Virgine quidam praedicant dieentos, hoc esse praefiguratum in Nabal, qui sententiatus a David placatus suit per Abigail 1. Regum 25. Ex quo ulterius simpliees aestimant, quod sint inter Deum et sanetos corpore exutos dissormitates voluntatum, ita quod, cui ipse indignaretur, ipsi eidem non viderentur indignari, et per consequens ex tali sanctorum magnifications simplices ipsis plus cousidunt et assectuosius eis serviunt. quam soli Deo, et sie in erimen idololatriae incidunt. Ex quo ulterius simplices aestimant, quod saneti laudes et munera diligant, et

quod nisi pro illis intere edant. qui eis offerunt, et quanto aliqui plus

eis obtulerint, tanto pro eis diligentius intercederent. Sed sic sentire de sanetis est earnalium et erroneorum hominum, qui sicut dohominibus uvaris et vanaegloriosis sentiunt de eisdem; sed sic de sanctis spnli Θndum n0n est: esset autem de eis sentiondum tulit Θ r. quando sancti exuti a corpore difformis essent voluntatis a voluntate Dei et secundum aeceptionem personarum et munerum cum pestea toribus ei reuirent. et ipsis sine Deo ex speciali gratia proficerent. quod minime est dicendum, nee de Deo sic quemadmodum de rege terreno et suis gratianis est tenondum, cum hoc condemnet beatus Ambrosius super illo Romanorum primo: dicentes se sapientes stulti laeti sunt: ita scribens: Solent pudorem passi neglecti Deo misera uti exeusatione dic. ntes. posse ire ad Deum, sicut per comites pervenitur ad regem. Esto. nunquid si e demens, est aliquis, aut salutis suae immemor, ut honori fidentiam regis vendicet comiti. cum de hacro si qui etiam tractare invenlt laserint. jure ut rei damnantur majestatis 3 Et isti so non cogitu ut reos. qui honorem numinis deseruntereaturae, Pt relieto Domino conservos adorant, quasi sit aliquid, quod plus reservμtur a Deo: nam ideo ad regem per comites et tribunos itur, quia homo ulique est rex, et nesciat, quibus debeat rem-

642쪽

publicam eredere. Ad Deum autem promerendum, quem nihil utiquislatset. omnium enim merita novit, suffragalore non opus est. Ssed

mente devola: ubicunque enim ei talis loeutus fuerit. respondebit ei. Haec ille: ex oujus verbis patet . quod non sic de Deo et sanetis suis quemadmodum de rege terreno et suis gratianis sentiendum est. eum Deus supremum bonum sit et immensum plus habens charitalis ad peeeatores quam sancti. et prius eos diligens, quam saneti, disserens in hoc a rege terreno, quod homini multa bona promittit et exhibet. et si homo incidit in indignutionem ejus . non festinat, sed nolens mortem peccatoris longanimiter et patienter expectat. monens ad poenitentiam: Et si quis veram egerit poenitentiam. vita vivet. Ezechiel 18. etiam sine sanctorum intercessione.

D. Invoeatione fianetorum nupe titiones . Et nequitur Drimis.

De illa ergo sanctorum invoeatione locuturi primo et ante omnia supponimus. quid nominis invoeationis, illud vid stlieet, quod etiam de his. qui filii sunt ipgitimi capitulo per venerabilem in Novella per Joannem Andreae seribitur: Invocare est ipsum desiderium ex tota mente et anima ad solum Deum in oratione per vocem emittere. Haec ille. Et illud doetoris evangelici in epistula: eorde creditur ad justitiam: In voearo est creatura secundum charitatem vocare in animo Deum suum. Et isto modo Christus invoeavit Patrem suum continue. nee dubium, quin si quis sic invocat. pro suo tem pore erit salvus. Haec ille. Et illud Dietionarii: Invoeatio nihil aliud est, quam quaedam instans et diligens vocatio, oratio et postulatio, et habet fieri erga illum, a quo auxilium expectatur. sicut est Deus, qui procul dubio semper est in necessitatibus invocandus. Psalmus: in tribulatione mea invocavi Dominum. Ideo Ionae existenti in perieulo dictum est: quid tu sopore deprimeris. surge et invoca Deum tuum. Ilaee ille. Supponimus secundo, quod homo Christus est unus mediator Dei et hominum. 1. Timoth. 2. Et advocatus apud Patrem, propitiatioque pro peccatis nostris 1. Joan. 2.. accedens per semetipsum ad Deum semper vivens ad interpellandum pro nobis. Hebraeorum 7. Et ostium, per quod si quis introierit, salvabitur. Joan. 10. Et nemo venit ad Patrem nisi per eum. Joan. 14. Qui saeti, pro quoeunque quis petierit Patrem in nomine suo: ibidem. Ei dat omnibus assuentur; Jacobi 1. Imo priusquam moneatur, quodammodo se ingerens stat ad ostium et pulsat, ut ei aperiatur: Apoca-Disiligoo by Corale

643쪽

lypsis tertio. Supponimus tertio. quod saneti non sunt nobis relicti ad cultum sed ad imitationem: sicut ad hoc significandum Petrus non permisit se cornelio adorare. Actuum 10. Et Joanni angelus. Apocalypsis ultimo, et apostolus dixit: Imitatores mei estote, sicut et ego Christi. 1. Corinth. 11. Et observate eos, qui ita ambulant, sieut habetis sormam nostram. Ad Philippens. tertio. Et pro illo es Augustinus in de vera Religione sie scribens: Non sit nobis religio

cultus hominum mortuorum, quia, si pie vixerunt. non sic habentur. ut tales quaerant honores, sed illum a nobis coli volunt, quo illuminante laetantur meriti sui nos esse consortes: honorandi ergo sunt propter imitationem, non adorandi propter religionem. Haec ille istis suppositionibus praesuppositis dicimus, quod nullus homo alius a Christo corpore exutus est artus et verus mediator Dei et hominum aut advocatus vel interpellator pro peceatoribus apud Patrem pro illa interpellatioue a viantibus necessario invocandus. qui secundum apostolum Hebraeorum septimo ad hoc jurejurando saeerdotium suseepit, ut interpellet, et Oret pro linmano genere, quod per suam mortem reconciliavit, et est unieus et solus mediator Dei et hominum, aut advoeatus seu interpellator in eoelis pro peccatoribus apud Patrem. ita sufficiens. quod nullum patrem in nomine suo petentem negligit, nec orans repellitur, sed pro sua reverentia pro his, pro quibus oraverit. exauditur. Hebraeor. 5. Quia aecedens per semetipsum ad Deum semper vivens ad interpellandum pro nobis est sanctus . innocens. impollutus. segregatus a peecaloribus, excelsiore uelis laetus, et si lius primogenitus Patris. Hebraeorum T. Qui unicus ex omnibus hominibus ibi existentibus habet jus et a uetoritatem expressam, alios sanctificandi. ornandique seu interpellandi pro eis. sicut hoc patet ex auctoritalibus seripturae in secunda suppositione hujus materiae allegatis. et ex auetoritatibus sanctorum doctorum hiein serius immediate subscriptis: seribit enim primo Augustinus in Psalm. 64. de Christo: Τu sacerdos . tu victima, tu oblator. tu oblatio; ipse sacerdos est, qui nune ingressus interiora veli solus ibi existens, qui carnem gestaverunt, interpellat pro nobis, in erius rei figura in illo primo populo et in illo primo templo unus sacerdos intrabat in saneta sanetorum, populus omnis soris stabat . at ille qui solus ingrediebatur interiora veli offerebat sacrificium populo foris stante. Haec ille: Ista auctoritas Augustini ad hoc sonat, quod Christus solus in coelo existens de numero eorum, qui carnem gestave-

644쪽

runt, interpellat pro nobis. Et quod reeta figuratum suit in illo sacerdote magno . qui solus intrans in Saneta Sanctorum osserebat

sacrificium pro populo, de quo habetur Levitici 16. Ad idem, qui

vult. potest legere Augustinum in Psalm. 109. super verbo: Tu es sacerdos in aeternum: et super Joannem uomitia 22. super illo verbo: Fugit in montem ipse solus; et non solum hoc Augustinus de christo sententiat, sed et alii eommuniter doetores tunc praedictum textum de sacerdote magno postillantes ineuleare videntur, ut patet

de Origene Ilo milia s. super Levitico, qui hane historiam praedietam applieat ad Christum; et de Beda, Ambrosio et Hugone, qui super

illo Lueas primo: Zaeharias seeundum consuetudinem sacerdotii sorte exivit, ut ineensum poneret. Quorum omnium scripta causa brevitatis hie inserere non curamus. Ex quibus bene pensatis potest quilibet cognoscere, quod solus christus inter eos, qui earnem gestaverunt. existens in patria, est e ertus et verus mediator Dei et hominum aut advocatus seu interpellator pro peccatoribus apud Patrem, et sufficiens pro omni usquequo finem accipiat mundus: imo si aliquid a trinitate concedi debeat pro oratione alterius. solum christum Jesum oportet mediare, ut potest cognosci ex auctoritatibus saneturum infrascriptis; seribit enim beatus Gregorius libro 22.

Moralium tractans illud Jobi 31. Quis mihi tribuat adiutorem. ut

omnipotens desiderium meum audiat: isto modo beatus vir, postquam tot virtutum suarum sublimia narravit gesta, sciens quod suis meritis ad summa pervenire nequeat, adjutorem quaerit, et quem nimirum,

nisi unigenitum filium Dei contemplatur, qui humanam naturam in hae mortalitate laborantem adjuvit. Infra hunc ergo beatus Job per totius eeelesiao significationem loquens mediatorem requirit, qui cum dixisset: Quis mihi tribuat adjutorem, aperte subdit . ut desiderium meum omnipotens audiat: sciebat quippe quod ad libertationis aeternae requiem humanae preces nisi per advocatum suum

audiri non possent. de quo per apostolum Joannem dicitur: si quis peceavit, ad voealum habemus apud Patrem desum Christum justum et ipse est propitiatio pro peeeatis nostris, non pro nostris autem tantum. εed etiam pro totius mundi. De quo Paulus apostolus dicit: Christus desus. qui mortuus est pro nobis imo et resurrexit, qui est in dextera Dei. qui etiam interpellat pro nobis. Et infra ad propositum subdit: Adjutor ergo quaeritur. ut desiderium exaudiatur. quia pro nobis nisi interpellatio mediatoris intercederet, ab aure Dei pro-D iitrod by Corale

645쪽

eiil dubio nostr:irum prestum voees silerent. Haec ille: Ecce quod iste sanetus diei t. quod humanae preces nisi per advocatum Iesum audiri non possunt, et quod nisi interpellatio ejus pro nobis intercederet. ab auro Dei proeul dubio nostrarum precum voces silerent Pro eodem est Remigius super illo Ephesiorum 2.: quoniam per ipsum hab semus aecessum; qui ita seribit: per Christum accedimus ad Deum Patrem, quia ipse est mediator noster pro eo. quod Deus homo psi, et pser illum preces nostrias ad Deum dirip mus et per illum introdueimur in conspectu ejus, sicut ipse dicit: Nemo venit ad Patrem nisi per me. Haee ille. Idem super ad Hebraeos septimo: see edens per semet ipsum ad Deum semper vivens ad interpellandum pro nobis: ita scribit: Νos qui puri homines sumus, per illum

accedimus ad Deum Patrem, quia mediator noster existens, Dei vultui assistit pro nobis, dirigentes per ipsum preces nostras ad Patrem. Unde sacerdotes eeelesiae altari assistentes dicunt: suscipe Domine Pater preces populi tui per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum: et quia semper vivit. semper interpellat pro nobis. Haec ille. Glossa ibi secundum literam aliam polsst salvare . quos accedentes ad Deum non per alium. sed per semet ipsum, secundum quod ipse ait: Νemo venit ad Patrem, nisi per me. Haec ille. Istae auctoritates sonant ad hoc, quod humanae preces non sortiuntur suum essectum. nisi per advocatum Iesum. lline adhuc ad majorem horum confirmationem doctor ovangelicus in suo tria logo seribit: certum Est ex fide. quod oportet mediatorem Dei et hominum Jesum Christum: si aliquid a trinitato eoncedi debeat, per orationem cujuscunquemΡdiare, cum ex fide a quocunque catholico concedi debeat. quodl umanum genus perpetuo damnetur; si non Samaritanus iste curam ejus egisset, ut notat evangelium Lucae 10. Et hinc, inquit, multi probabiliter existimant. quod foret expediens, Christum inter homines simpliciter adorari, quia ipse est mediator et intercessor optimus, paratissimus quoad utrumque extremum. et benignissimus ratione eliaritatis si misprieordiae infinitae. Stultus ergo foret, qui alium intercessorem requireret: Christus enim semper vivens apud Patrem ad interpellandum pro nobis est paratissimus. illapsus in mentem cujuslibet vialoris. qui ipsum dilexerit. Unde non oportet ad raptandum ejus colloquium sanctos alios mediare. eum sit benignior et pronior ad juvandum quam aliquis eorum. et movetur, quod mens viatoris ex multitudine, quos orat. beatorum dispergitur . cum assectio

646쪽

a Christo laxatur, eo quod tantum sit finita, et per consequens remittitur. cum sit in plures sic dispersa. Et multis, inquit, videtur. quando oratio singulariter direela fuit ad illam personam mediam pro adjutorio spirituali, tune plus profuit . et erevit ecclesia, quam Deit modo multis intercessoribus adinventis. Haec ille; ex cujus eximii doctoris patent plura: primo. quod nisi per mediationem Christi non impetratur aliquid a Deo. Secundo. quod seeundum probabit sena existimationem plurimam expediens est. Christum inter hominos simpliciter adorari. qui est mediator et intereessor optimus, benignissimusque quoad utrumque extremum. Tertio. quod non oportet ad eaptandum ejus colloquium sanctos caeteros mediare, eum est pronior ad juvandum, quam aliquis eorum, et est a Deo ad hoc constitus. ut per eum intercessio transeat, qui magis est misericors quam

alii; melius noseens omnes indigentias quam alii. et cui major est diligentia vel cura de genere humano quam aliis. quia pro quibus justum est intercedere, pro illis ipse suum sanguinem fudit, quorum nunquam obliviscitur, habens eos descriptos in manibus suis et pectore. Quarto tangit, quod stultus foret ex hoc, qui alium intereessorem quaereret et relicto isto certo et vero inc0rtos requireret. duinto tangit. quod quondam in ecclesia primitiva singulariter oratio direeta suit ad illam personam mediam . pro adjutorio spirituali. Et sexto, quando sic suit, quod pro tunc plus profuit et crevit ecclesia, quam laeti modo multis intercessoribus adinventis. qui sunt quasi

nubes sine aqua, solem justitiae Christum verum intercessorem elypsantes, et vanam spem pluviam spiritualis adjutoris expectantibus relinquentes. Ista Christi intercessio ei interpellatio sie debet promoveri et magnifieari. quasi certa et vera a Deo ordinata. quam apostoli in loeis memoratis eommemorant, qui, cum sit justus n0bis existentibus impolentibus et insuffieientibus ex se. ipse est propitiustam active quam passive pro peccatis nostris: nam ipse se ipsum

obtulit pro redemptione nostra, id est, fuit hostia, per quam est propitiatio laeta 1. Joannis 4. Misit filium suum propitiationem pro peetatis nostris. Et si e remedium eontra peccatum, ne cadamus in desperationem, est confugere ad Christum patronum causarum nostrarum.

qui jugiter causam nostram interpellando ad Patrem pro nobis. quem nedum advocatum hab mus sod et judicem: quia omne judietum dedit Pater filio, Joannis 5. et p0r consequens magna spes poenitentibus est, quod ad voeatus noster laetus est judex noster. Ista fides est

647쪽

sundata in christo tamquam firma petra, in qua coetus apostolorum semper reete stetit, donec homo peccati non aceepit potestatem, et novas sanctorum introduxit intercessiones, quam omnes sancti alii a Christo eorpore exuti hic existentes tenuerunt. et hodie confitentur, quod aliunde nisi per oblationem et interpellationem ipsius sunt salvati, et ad regna pervenerunt eo elestia, quando dicunt illud Apoea lypsis 5. Dignus es Domine Deus aecipere librum et solvere signacula ejus, et aperire eum, qui occisus es. ei redemisti nos Domine in sanguine tuo, ex omni tribu et lingua, et se ei sti nos Deo nostro regnum et sacerdotes. Ecce adhuc in terra resonat eorum humilitas et gratitudo, quando recognoscunt se in sanguine ipsius illuc ingressos, et quidquid boni habent, totum per ipsum se habere confitentur. quod et de omnibus hie existentibus tenent, quod scilicet non adipiscentur aliquod bonum nisi per ipsum optimum mediatorem et inter

cessorem. m. manetl in ecte in non nunt eorti et verI Ravoenti. Intereennoren RutInterve latoren .clioena . quoa viatoron aeheant Pro tali in ereensione

Cum ergo Christus solus et unicus in coelo existens de numero eorum . qui carnem gesta erunt. Sit certus et verus ad voeatus et

interpellator. habens jus et auctoritatem sanctificandi alios . pro aliisque ornandi et interpellandi. et nullus alius ab ipso est. qui exosfieto a Deo sibi dato alios posset sanctificare, et pro eis interpellare, qui necessario pro illa interpellatione esset invocandus et orandus, ut patet ex sententia praedictarum auctoritatum sanctorum doetorum se in lege Domini veraciter fundantium in capitulo praecedenti adductarum, relinquitur. quod saneti a corpore exuti alii a Christo. qui carnem gestaverunt. non sunt certi et veri ad voeati. intercessores aut interpellatores dieendi. quos viantes debeant pro tali intercessione necessario invocare. patet hoc primo ex isto, quia ex nulla propositione sacrae scripturae sequitur inevitabiliter, quod tales saneti sunt certi et veri advocati. intercessores . aut interpellatores, quos viantes debeant pro tali infereessione necessario invocare. nec ipsum datum est primarium signiseatum alicujus partis seripturae, quod aliquis sanctorum hic existens

unquam orasset alium sanctum mortuum corpore exutum. Sed

semper et ubique lex nova at vetus, ubi aliquid loquitur de oratione ipsam docens, semper docet seu praecipit. ut solus Deus

648쪽

oretur, sicut hoc eonfirmans christus Math. 4. dicit: dominum Deum adorabis et illi soli servies. Si enim adoratio vel oratio saltem proprie dieta aliquo jure alteri eompeteret. non diceret Christus: et illi soli servies: ergo sancti eorpora exuti alii a Christo non sunt certi et veri advocati. intercessores aut interpellatores dicendi, quos viantes pro tali intercessione debeant necessario invoeare, quod fuit probandum. Secundo hoc idem patet ex isto: Si sancti corpore exuti alii a christo de numero eorum, qui carnem gestaverunt, essent certi et veri advocati, quos viantes pro illa debeant invocare, tunc ex fido seripturae deberet ostendi. quod ipsi sunt medium a Deo ordinatum et sufficiens ad hoe, quantum est ex parte Dei et hominum peceatorum indigentium. ut sempersint parati audire preces nostras habentes ad hoc sufficientiam pietatis, ut omnibus suis oratoribus possint sine desectu propitiari, et quod habeant cognitionem concernentem medium, quod aequaliter parti ei pat utroque extremorum, seientes. quid hic et quid alibi foret necessarium. et quod Deus velit pro parte sua. ut sie pro illis

intercedanL Sed quia non videtur hoc sanctis competere, eum secundum apostolum l. Timoth. 2.: unus est mediator Dei et hominum Christus Jesus. qui passus est pro salute omnium, cujus t stimonium est confirmatum temporibus suis, quia tempore veteris testamenti confirmatum est per prophetas ejus adventum praenuntiantes, et tμmporo novi testamenti post ipsius et Apostolorum praedicationem miraculis confirmatum. et illud medium nemo potest esse nisi simul Deus et homo, sicut patet ex auetori talibus infra seri piis: scribit enim Augustinus Consessionum Libro 10 .: mediator inter Deum et hominem oportebat. ut haberet aliquid simile Deo, aliquid simile hominibus. ne in utroque Deo similis longe esset ab hominibus, et ista mediatio non sesset. Haec ille. Pro eodem est idem Augustinus in Psalm. 133. super verbo: Psallite nomini ejus, quoniam suavis psi. Et Dpmigius super verbo eodem apostoli: Mediutor Dei et hominum homo Christus Jesus. quorum hic verba ponere causa brevitatis omittimus. Ex jam dictis potest cognosci. quod apostoli christi non se nec alios puros homines corpore exutos mediatores Dei et hominum, aut advocatos vel interpellatores pro peceatoribus apud Patrem voeaverunt, sed Christum Jesum. ut patet ex auctoritatibus scripturae et sententiis sanctorum doetorum se in eadem vere landantium jam superius allogatis. Et hoc tenentes

649쪽

non ex hoe erant haeretici ii ec schismatiei, sie ut in hujus signum et confirmationem praecedentium notabiliter apparere poterit ex ista a uetoritate beati Augustini infra seripta: scribit enim sermone primo super epistolam Joannis super illo verbo l. Joannis 2.: advocatum habemus, isto modo: iste vir justus et magnus. qui de pectore Domini mysteria secretorum bibebat, ille, qui de pectore Domini divinitatem eructavit: in principio erat verbum ete. . Christum

advocatum posuit. non se. et maluit se ponere in numero precatorum. ut haberet advocatum Christum . quam poneret se advocatum

pro christo. Et infra subdit: lloe qui tenuit, haeresim non fecit:

hoc qui tenuit, schisma non fecit. Unde enim schisma laetum est. cum dieunt homines: Nos justi sumus. cum dicunt homines, nos sanetiscamus immundos, nos justis eamus impios, nos impetramus, nos petimus. Joannes autem dixit: et si quis peccaverit, advocatum habpinus Jesum Christum justum, et ipse est propitiatio pro peceatis nostris. Haec ille. In quibus verbis beatus Augustinus volens Ostendere unum esse et susscientem ad voeatnm Christum Jesum pro hominibus, qui egent gratia Dei. eommendat Joannem apostolum, ex quo, quod existens vir justus et magnu , cui Deus multa prae aliis revelavit, ab humilitate non excidit, sed ex illa in numero se ponens peccatorum non se sed Christum pro se et aliis ad voeatum confitetur. Et in hoe. quod dieit, eum de pectore Domini mysteriorum secreta bibere. dat intelligi, quod bene Joannes intellexit osscium

Christi, in quo Deus ipsum constituerat ad sensum prius expositum. quem ipse et alii tune spiritu desu abundantes habuerunt. tenentes et credentes, quod omnes peccaverunt et omnes egent gratia Dei. et quod nisi in omnibus unus sest, qui omnes sanctificat. et illi. quisa notifieantur. loeum sanetis cautis tenere non possunt. Christum autem semper eonfilsere debent sempiternum habere sacerdotium. et salvare in perpetuum posse. paratum semper ad interpellandum pro his, qui per eum sanctis cantur, et ideo Joannes noluit nomen advocati vel interpellatoris induere. Cum enim sciret sanctos omnPshoe credere et tenere, quod per orationem et oblationem Christi sunt Salvati . non est possibile. quod pervo utentes illve per ipsum suum, quod eis non conveniti sibi usurpant osseium: ex superbia enim hoc sacere non possunt, nec ex officio. quia seiunt esse alte rius, nee ex necessitate, quia Christus Pontifex futurorum bonorum melius supplet indigentias omnium, quam alii omnes sancti. Sanctisi eans

650쪽

quemlihet iii se credentem et impetrans cuilibet necessarium sibi. quo indiget. Et per consequens non est possibile. quosl ex aliqua arrogantia saneti usurpent sibi ossicium sui Domini, sed eandem humilitatem, quum hic habuerunt. habent, et gratitudinem ejus beneficii, quod videt ieet mediante ejus lutereessione illue pervenerunt. Semper ostendunt. Et ex quo Joannes Apostolus ex testimonio Augustini praedicto, ex humilitate et vera eognitione declinavit se ponere advocatum pro Christo. datur intelligi, quod ista via intereessionis

Sanctorum, quam magistri promovent, non processit ex humili late et vera eognitione Christi unici, eerti et veri advoeati, sed ex caeca superbia, et per consequens ex illo videtur sequi. quod, qui ausus se suit ponere advocatum pro aliis, aut jus commune aliis sanctis. ut ad voeati necessario in voeandi sint, pro peccatoribus tradit. caecus et superbus suit. non habens veram cognitionem de uno, certo et vero ad voeato Christo, quod Joannes apostolus non secit ex dicto testimonio Augustini. Ulterius ex verbis praedieiis Augustini elicitur. quod. qui tenuit vel tenet. unum esse certum et suffieisentem advocatum Christum. illo non tonuit nee tenet haeresim, nec schismasaeit aut Deit: sed abinde venerunt et veniunt schismala, quando aliqui tenuerunt. aut tenent plures esse advocatos seu mediatores inter Deum et homines, et quando ossicium unius certi et veri advo-eati Christi sibi usurpantes die unt: nos justi sumus, nos sanetiit eamus immundos. nos justificamus impios, nos impetramus: per hoc oecasionem schismatis praestiterunt, ut illi Christum et alii sanetos

respiciant. et illi unum sanctum. quem aestimant sanctiorem. et alii alium ait 'ndant. Qua ex re postmodum variae Aeetae in fide suecreverunt et variae religiones introduetae sunt sex hoc, cum spiritualeqsie insideliter suas si aliorum magnificarunt orationes.

El. C rea invoenti non manetorum amials M aeordotum is horiensitam intentio.

Ista nos omnia pensantes et advertentes. st praesertim ex suppositione nostra prima hujus matseriae percipientes ex conini uni sententia doctorum, quod invocatio sive oratio saltim proprie die taest cultus soli Deo exhibendus. et non videntes expressam seripturam legis. An b aeterna damnatione obligantem ad tenendum pro fidei articulo, quo sancti exuit eor pors a fidelibus hie viantibus pro suffragio et intercessione ne eessario sint orandi aut invocandi modo. quo communiter sacerdotes Pragenses et alii populares ex