장음표시 사용
791쪽
unam sententiam positam in uno seriplo Νiholai de Pelhrimo π ipsam Impugnantes, ubi sie inter caetera seribit. quod secundum legem evangelieam fideles Christum non necessitantur in sacramento Eucha ristiae adoratione latriae adorare. Ad hoe ego Nicolaus saepe dictus respondendo tria praemisi, primo praemisi distinctionem adorationis dicens, quod quaedam adoratio est latriae . quae debetur rei pro excellentia, quam ex se habet, et est cultus soli Deo debitus, sicut mandatum datur hominibus: Dominum Denm tuum adorabis et illi soli servies. Matii. 4. Alia adoratio ad oetoribus voeatur adoratio duliae, quae puris impenditur creaturis: alia hyperduliae . quae humanitatichrisu impenditur, ratione qua exeellit caeteras creaturas; alia Vero est adoratio vicaria seu reverentiae, quae debetur rei pro ex ellentia, quam a Deo participat, et exhibetur rei non propter naturam ejus absolutam, sed propter rationem, qua ipsa est figura rei adorabilis, qualiter antiqui saneti Patres quibusdam debilis reverentiis figuras Christi, licet non propter sese, sed propter Christum . quem representabant, adoratione viearia adorabant, qualiter voluit Deus aream adorari, sicut dieitur in Psalmo: adorate seabellum pedum ejus, quoniam sanetum est. Hoc dieitur ad litteram de area, quae erat posita sub propitiatorio tanquam sea bellum sub sedili secundum Νieolaum de Lyra, Super quam sedebat Deus et responsa dabat, quae suit Christi figura, quam in reverentia magna habebant propter ejus figuratum, si eut legitur de David. 2. Regum 6. cum dueeret aream, percutiebat in organis. et saltabat totis viribus ante Dominum, et omnis Israel
clangebat tubis: quae reverentia plus respieiebat figuratum quam figuram illam. Similiter Jaeob virgam Joseph adoravit, ut seribitur Hebraeorum 11. quia illa virga fuit figura regni et sceptri Jesu Christi. Secundo praemisi suppositionem istam: Christus est tres
naturae incommunieantes, scilicet. Deitas, eorpus et anima: ista suppositio patet ex ista: Christus est Deus et homo perfectus, ut ex sde supponitur, omnis Deus est Deitas, omnis homo perlaetus est tam corpus quam anima, ergo Christus est tres naturae incommunieantes, scilicet, Deitas, eorpus et anima, et seriptura quamlibet ex his christum Jesum quandoque appellat, ex quo sequitur Christum secundum
humanitatem esse creaturam . quia eum omnis natura corporea, Vel spiritus creatus est creatura. Christus est tam natura corpurea quam spiritus creatus, eum sit homo perseelus, ergo Christus est creatura.
quod sub scriptis testimoniis comprobatur: scriptura enim sacra
792쪽
annuntiat christus simpliciter vere laetum, ut Gallat. 4.: misit Deus Filium suum factum ex muliere, lacium sub lege. Et eredo quod nullus
dieit hoe determitiativum eae muliere esse terminum distrahentem, quia sequitur compositus ex eorpbre et anima, ergo compositus. Item Hebraeor 3. seribit apostolus: eonsiderate apostolum et Pontificem
eonsessionis nostrae Jesum, qui fidelis est ei, qui Deit illum. Leeohoe dieit absolute. quod Deus secit Iesum. Item Ephes. 1. Dominus Domini nostri Jesu Christi Pater gloriae dedit vobis spiritum sapientiae. Et l. cor 3. : vos esti Christi, Christus autem Dei, et infra 11.: eaput Christi Deus. Et ad hoc sonat tota εeriptura de humanitate Christi, et specialiter illud veritatis: Pater major est me: et illud Philippens. 2.: semet ipsum exinanivit formam servi accipiens, ut exponit Augustinus libro l. eontra Maximum, et pro eodem est idem Augustinus Euehyridion 29. dicens: illam: creaturam . quam virgo concepit ei peperit, quamvis ad solam personam filii pertinentem tota Trinitas seeit et illam creaturam esse Filium Dei capitulo immediate sequente. Idem dieit in sermone de vigilia Epiphaniae: magnum mysterium sult, quod creator creari voluit; et in do Sermone Domini
in monte: voluit esse creatura, qui est creator, et in signum istorum praemissorum symbolum ecclesiae continet de christo homine. quod incarnatus est de Spiritu saneto ex Maria Virgine. et homo laetus est; et per consequens est creatura, quod doctor evangelieus in dein earnatione capitulo 6. probat. Christum esse univoce hominem cum aliis hominibus. Et respondendo objectionibus declarat, quod Christus est secundum multorum doctorum testimonium ereatura, et salis-
faciens objectionibus in oppositum allegandis de incarnatione capitulo l. scribit: sed quia sunt multae scripturae . quae videntur isti sententiae repugnare. ut recitat magister sententiarum distinetio no11., ideo ut omnes convenienter dissolvantur, sub uno epilogo dicitur, quod omnes recte intelligentes Christum non esse ereaturam concipiunt, quod Christus seeundum Deitatem non est creatura, sicut omnes recte eoncedentes christum esse creaturam concipiunt, eum se eundum humanitatem esse creaturam. Et illa glossa satissaeit sub communi involucro omnibus auctoritatibus in oppositum allegandis. Hae e ille: et idem pro majori illius materiae decisione in do compositione hominis eapitulo 1. inter eaetera seribit: homo aliquandoaecipitur pro persona. quae est quaelibet trium naturarum vel rerum.
Et isto modo loquitur fides ex testimonio seripturae. quod ille homo. Diuili od by Cooste
793쪽
qui ereavit coelum et terram, suit natus de Virgine, conversatus eum homini hus, passus sepultus et mortuus, descendit ad inferos, et
aseendit ad coelos, non autem secundum assumptam naturam ereavit saeeulum. nee secundum Deitatem patiebatur, nee secundum animam suit mortuus, aut sepultus nee secundum eorpus aut aliam
naturam integram descendit ad inseros; sed cum eadem persona sit haec omnia. seeundum aliud feeit unum . et secundum aliud feeit reliquum: et sic loquitur apostolus de se ipso: scio, inquit, hominem hujusmodi sive in eorpore sive extra eorpus. neseio, Deus scit . quoniam raptus sit in paradisum. Eeee, quod seivit severe raptum, et nescivit in illo raptu esse se corpus vel animam, ideo sequitur. quod seivit se esse commune ad eorpus et animam. Haec ille. Tertio praemisi intentionem meam circa hoe prae- satum dietum meum, quare videli det sic scripserim, . licet hoe nunquam praedicaverim; laboravi enim ad hoe, sicut et hodie laboro. qualiter excludatur a saeramento illa grossa et dimensiva existentia Orporis christi secundum ejus esse naturale in eodem, volens ut homines sie se sciant habere ad Christum, ubi est. ut ibi est, ne secus se ad eum habentes, quam ibidem est, sibi indebite asseiantur, et sie errent, eum errorem intellectus sequitur error asseclus;
intelligo, quod Deus non aeceptat laudem alicujus, si homo non eognoscens jam . seeundum quod ipse cognosci vult. ipsum laudet: seribit enim sententialiter beatus chrysostomus operct imperseeto super illo Math. 19. magister bone. quid faciendo vitam aeternam possidebo; qualiter Christus repulit laudem illius, qui dixit illum bonum, non quod non esset bonus. sed quia non cognoscebat ipsum esse Deum: sieut nec eo elestis, inquit, susceperit laudem illorum et cultum, de quibus apostolus ait: quem vos ignorantes colitis, hune ego annuntio vobis: eo quod non cognoscebant eum, secundum quod ipse cognosci volebat. Haec Chrysostomus, pro quo videtur osse et illud Christi verbum, quod post sui resurrectionem dixit ad Mariam Magdalenam: Noli me tangere: nondum enim a seendi ad Patrem meum, ut scribitur Joannis 20. ubi ideo eam indignam esse ad se tangendum videtur innuere, quia non plene credidit, et non cognovit eum, hine est, quod Augustinus super illo textu loquens exponit eum de tactu cordis seus dei. unde dieit: Noli me tangere. id est, noli me sic credere, quemadmodum modo sapis, quasi adhuc earnaliter in eum credebat. quem flebat fleui hominem. et hoc dicit sequens litteram: nondum enim
794쪽
aseendi ad Patrem. id est . ad Patris aequalitatem in corde tuo. Haee . ille. Seeundum vero Gregorium intelligit do corporali taetu: sed hoe
Dominus non prohil et, cum seriptum sit, accesserunt mulieres et tetigerunt pedes ejus, sed in hoc voluit indignam ipsarii ad tangendum ostendore tanq iam non plene vel reeio eredentem, et hoc probat per litteram sequentem: nondum enim ad Patrem ascendi in corde tuo, tunc enim Jesus ascendit ad Patrem, cum aequalis ereditur patri.
Haec ille. Ex quorum doetorum verbis patet aequaliter ille, qui dixit christum bonum, quia stiter ei anteiebatur, ex ignorantia. quam debuit, erravit: similiter et illorum ipsum non cognoscentium et ia ignorantia colentium laudes non suscepsti. sieut et Mariam Magdalenam indignom se ad tangendum ostendit ex eo, quod non plene eo gnovit eum, ut debuit. Sic et ego Nieo laus antedielus timens, ne homines credentes sine landamento scripturae, grosse et dimensive eorpus Christi existere in sacramento Eueharistiae secundum ejus esse naturale, non ponentes ipsius distinetionem a persona verbi divini. ex ignorantia aliter ei asseeti quam debent, errent. dixi ista verba, quod fideles seeundum legem evangelieam Christum non necessitantur in sacramento Eucharistiae adoratione latriae adorare, intelligens Christum sie adorandum non ess B in sacramento seeundum eorpus suum
taliter, ut praemittitur. a divinitate naturaliter condistinctum, sicut
verba sanetorum doctorum una eum deerelo manifestant. nunquam
intelligens, quod illa persona verbi non deberet in illo sacramento asdolibus cultu latriae adorari. Et non est contradietio, Christum in
sacramento Eucharistiae esse adorandum adorations latriae et Christum in eodem sacramento non esse adorandum adoratione lutriae, quamvis
adversarii contradietionem esse praetendant. Sed si magistri suam logicam tenerent memoriter, dicerent cum Aristotele, quod contradietio est unius et ejusdem oppositio non nominis tantum sed rei et nominis seeundum idem et ad idem . similiter et in eodem tempore. et cognoscerent, si aliquod horum defecerit in praetaeta materia, contradictionem non esse; ideo subtiliter doctor evangelicus pro talibus negationibus limitandis ad sensus euntrarios naturam contra dietionis attendens tractatu suo de attributis seribit: contrudietoria enim appositio est, quando intellectus assirmat et negat idem praedicatum de eodem subjecto pro eisdem signatis et secundiam idem et pro eodem tempore et mensura, et si aliquid illorum defecerit. non est eontradietio, unde hic non est contradictio: canis currit et nullius
795쪽
canis currit, posito, quod intelleetus aequivocet in subieeto: nee est hie contradiosior Petrus peecat tune et ipse non peccat nunc; quia non astringitur affirmatio et negatio ad eandem mensuram temporis vel naturae: nee est hic contradictio: Christus est mobilis. et christus non est mobilis. quia non est assirmatio et negatio secundum idem, ut suppono; nam secundum humanitatem est mobilis, et secundum divinitatem est immobilis. Ideo sicut homos undum unum suppositum currit, et homo secundum aliud suppositum non currit. sic persona verbi divini, quae est duae naturae.
secvnuum unani naturam est variabilis. Unde videtur mihi absoluta et simpliciter eoncedendum praesupposito sensu, quod Christus non est prasibilis, quia natura divina. quae est Christus . non est passibilis. et idem Christus est passibilis. quamvis non secundum idem . quia illa humanita . quae est Christus, est passibilis. Seio tamen, quod innitentes apparentiae sophisticae horrerent illa cone edere, quia putant potenter hominem redargutum. si coneederet. se non Deisse datum opus. reserendo ad unum tempus, et alias concedit se Deissa reserend oad illud: sed gaudeant captiosi de suis apparentiis sophisticis. quia non dee et senes vel sapientes inniti talibus. Haec doctor evangelicus: ex cujus egregii doctoris verbis patere potest veritas scripti mei, scilicet, quod Christus. qui est nomen suppositi in duplici natura, secundum unam naturam est in sacramento Eucharistiae adorandus adoratione latriae, et secundum aliam naturam ut condistineta in eodem sacramento non est adorandus adoratione latriae;
et illa in praedicto scripto meo mea suit intentio. Quod autem naturae humanae. ut sie intellectae . non sit latria exhibenda, hoc tenet glossa expresse in eapitulo: Iecesserum de con-eil. distinctione 2. super verbo n o. ubi sic habetur: adoramus quidem humanitatem Christi quadam veneratione majori quam uni versas ereaturas. illa tamen, quae dulia est, non latria. Haee glossa. Ad idem loquitur de quibusdam magister sententiarum super 3. distinetione 9. ubi sic scribitur: quibusdam videtur . non illa adoratione, quae latria est. carnem Christi Vel animam esse adorandam, sed illa, quae est dulia; si enim, inquiunt, animae vel carui Christi exhiberetur latria, quae intelligitur servitus sive eullus soli creatori debitus, eum animae Christi vel earo creatura tantum sit, ereaturae exhiberetur, quod creatori debetur. quod laetenti in idololatriam depulatur. Haec ille; ad idem est chrysostomus de ometo missae:
796쪽
orat saeerdos sie: gratias ago tibi rex invisibilis. quoniam immensuelementia tua omnia secisti, et multitudine misericordiae tuae a non esse in esse omnia pr0dueens solus. Domine de coelo prospice super inclinantium eupita sua; non enim carni et sanguini inclinaverunt se,
sed tibi terribili Domino. Haec ibi. Ideo de opere imperseeto super illud Math. 2.: prociden los adoraverunt eum scribit: putas adorassent insaniem non intelligentem adorationis honore, iiisi aliquid credidissent divinitatis in eo: ergo non pueritiae detulerunt honorem nihil intelligenti, sed divinitati ejus omnia cognoscenti. Haec ille. Ad idem Νieolaus do Lyra super eodem textu sie dicit: cognoverunt ipsius divinitatem per divitiam revelationem; eum enim viderunt puerum pannis vilibus involutum in gremio pauperis matris positum nullum regiae dignitatis habentem signum, non est verisimile. quod talem reverentiam ei exhibuissent, nisi in eo aliquid supra hominem cognovissent, et hoc est. quod dicit: et procedentes adoraverunt eum adoratione scilicet latriue. Haec ille. Pro eo de in est Ambrosius super illud Romunorum s. : qui est super omnia Deus benedictus: qui sic seribit: haec sunt omnia, Super quae Deus Christus est, neque exceptis his sunt aliqua, ut non super omnia Deus christus est; nec potest genu stoeli ab omni creatura nisi Deo. Denique Joannes apostolus inseius cum angelum Voluit adorare, audivit ab eo: ne seceris, quoniam conservus tuus sum, Deum inquit, adora. Νee Dominus utique se adorari permississet, nisi quia Deus est: si quominus usurpasse dicendus est et peeeasse, quod absit . cum Jesus diabolum inerepans Dominum Deum adorandum et ipsi soli serviendum ostendat. Haec ille. Ex quibus quilibet potest intelligere, quod Christus seeundum corpus suum sicut praemittitur, a divini lato naturaliter eondistinetum non est a fidelibus in sacramento Eucharistiae adoratiotio latriae adoraudus, quamvis illa persona verbi in eodem sacramento est a fidelibus aduratione latriae adoranda. Et haec cirea illum pune luna fuit mea. id est Nicolai praedicti intentio. sicut superius tactum est et
asseclarem, ut homines plus ad sensum attenderent quam ad verba cum non est multum in hoc ea su curandum de verborum ordine, ex quo constat de mento. 2 libro Decretalium de confirmatione utili vel inutili. eapitulo Venerabiles. Non enim in lentio sermoni sed sermo intentioni desseruit: extra. de verborum significatione. In his: et 22. quaestione 5. Humane; et plerumque cum proprietas terminorum attenditur, sensus veritalis amittitur. Extra. do verborum signisses-
797쪽
lionibus: pi aeterea. Item iii telligentia di elorum. id est, verborum prolatorum ex causis est assumenda dicendi, quia non sermoni res, sodres est sermo subjectus. Extra. de verborum signifieatione: Intelligentia. Et laeti. l. causa qliaest. l. capitulo Marcion, ubi dieitur: non in verbis seripturarum esse evangelium sed in sensu, non insupersei p. sed medulla, non in sermonum soliis sed radice rationi et . Item, ubi fraus ex parte recipientis versatur, verba ad intentionem pro serentis sunt reserenda, eum verba propterea sunt instituta, ut non per ea se homines saltant, sed ut eis quisque in alterius notitiam cogitationes suas proserat. 22. quaest. 2. Is autem. Et Aristoteles: voces sunt notae earum passionum . quae sunt in anima. Et sicut anima praefertur eurpori, ita sententia verbis 28. distinctione: Sedula non statim debemus intelligere. ut verbum prima laete sonare videtur, maximo ubi ambigua sunt, sed debemus reeurrere ad intentionem loquentis: articulo: Entra. de praebendis capitulo ultimo sy. de verborum significatione: Nepos. Et aestimo magistrum RohyeZanam eon- formem sensum adaptare debere, si vult Chai Fbdim evadere, propositioni, quam nuper publice affirmavit in Montibus eoram omnibus et inscribi mandavit pro memoriali, et est ista: Ubicunque est Christus personaliter plena sua personali lale, ibi est eum omnibus membris suis. Ex quo articulo Sequitur, quod, cum plena person blitas Christi sit ubique, quod in omni lo eo mundi est Christus cum omnibus membris suis, quod asserere auditui est horrendum, quia ex hoc crederetur, quod in qualibet minima particula hujus mundi ambae manus eoi poris Christi eo existerent oeulo, pedes quo ambo erinibus viseeribus et toto corporis residuo coexisterent occipiti; quod est impossibile et risu dignum. Sed quia sorte magister ipse negare voluerit plenam personalitatem esse ubique. illud sic suadetur, cum persona Christi
una sit increata, aeterna. immensa et infinita. quae absquo consorini porson lili late esse non potest, sequitur ipsam personalitatem pari sormiter et veraciter nominandam. Ex quo patet, illam non desectibiliter plenam, aut semiplenam esse censendam, sed personalitatem plenam aeternam. increatam. ins nilam et immensam a Christicolis consiendam. Nullus igitur sanae mentis. qui ponit Christi personalitatem indivisibilem et non partibilem esse, neget ipsam personalitatem plenam Christi ubique esse: quae ipsam personam nulli hi relinquere
potest aut absque ea esse. Christus enim cum sit Dei Filius naturalis, siliationem. quae proprietas est constitutiva filii se eundum sententiam
798쪽
duetorum, oportet tibique esso, ubi est Puter, ot filiatio proprietas est personalis, sicut paternitas, prout ponunt Theologi: sequitur ergo, quod personalitas ante dicta plena. aeterna, infinita et immensa sit ubique ad denominandum illam filiationem esse personalem. aliter aliquid esset personalem, aliter aliquid esset personale ubi non est personalitas. Item omnis essentialitas in divinis est plena, ergo omnis personalitas ibidem nomini bilis est etiam plena, vel oportet dare causam diversitatis, quam assignaro erit nimis disseile homini Christiano. et per eonsequens si magister Rohyegana vult salvare et justi-fieare hoe praedictum sutim dictum. oportet ipsum adaptare sensum, si vult Charybdim evadere, conformem propositioni praelatae, quam ego Nicolaus ante dictus propositioni meas. quam ipse impugnat, adap tavi. Ad hoc autem, ubi magister Rohyeetana ex illa Ni holai de Pelliri mou ad praedictum scriptum suum responsione voluit ipsum perhoe notare, esse de numpro illorum haereticorum, de quibus loquitur Joannes apostolus in ea noni ea dicens: qui solvit desum. ex Deo non est, et hie est antichristus, ego Ni holaus antedietus ad hoc respondendo dixi, quamvis seripturam beati Joannis dixerim esse Veram, ex hoc lamen non sequitur, si ego ex fide pono in Christo condistinetam esse naturam humanitalis a natura divinitatis, quod ego solvam Jesum, et sic sim antichristus; cum quamvis credam corpus Christi naturale do Virgine Maria sumptum unitum esse deitati in
eodem supposito, est tamen naturaliter condistinctum ab eadem, ptsi e consideratum, quamvis non actualiter separatum. quoad loeum ne soluto Christo Jesu contra sensum scripturae ipsum corpus minoris
hortoris capax esse, quam illud suppositum. divinum. et pro illo est eo reton super Tertio sententiarum. tractans illam quaestionem: Utrum cultus latriae sit soli Deo debilus: qui imprimis arguendo contra hoc, quod dicitur, quod naturae humanae ut in eluditur in ratione objecticum divina natura, debetur cultus latriae isto modo: nam, inquit, est
possibile, quod utiquis diligat aliquod tolum, et quidquid est in eo.
non tamen diligat eodem modo quamlibet purtem in eo: sic si aliquis diligat totum hominem et animam et corpus, non tamen eodem modo, nec aequo intense diligat corpus sicut animam, alioquin erraret, ergo animam. eum sit nobilior, magis diligit quam corpus: ergo
ut videtur. licet aliquis diligat iutum Christum et quidquid est in
eo, nun tamen debet aeque intenso diligero naturum humanam in eo et divinam . sed magis debet diligere divinam naturam, eo quod
799쪽
nobilior est, et eam eiillii magis nobili adorare, quam humanam. Ergo, ut videtur. naturae humanae in Christo do betur minor e ullus, quam sit euilus Deo debitus, et sic humanae naturae in Christo non debetur cullus latriae. Illo argumento praemisso idem doctor respondendo ad ipsum et quasi pro sinali suum circa hoe sententiam expri- mondo scribit: dico, quod si quis velit in Christo naturam humanam distinguere a divina et divino supposito, ei non debetur e ultus latria o . Sed serendo intuitum super Christum, ut est unum suppositum in duabus naturis, et ut habet rationem unius objoeli, uno eultu debet natura humana adorari cum divina et et ideo simpliees talem distinetionem. eum adorant, non debent laeere nec etiam litterati: alioquin silalem eondistinctionem faciunt, videant, quid faciunt, quia si e distinguendo naturam humanam a divina in Christo, si eam cultu latriae
adorarent, idolatrae essent, sicut si aliam ereaturam adorarent. Haec cowton ubi supra. Ex cujus verbis sequitur, quod est condistinetio naturae humanae a divina natura in ipso Christo, et per consequens ipsi nuturae humanae ui sic tu tolle elao ot considera tuo non est latria exhibenda, ut patet ex auctoritalibus sanctorum antescriptis, ne, ut isto praefatus doctor innuit, idolatria committatur. Imo si magisterno hycgana non ponit condistinctum esse naturam humanitatis a natura divinitalis in Christo, quamvis ponat corpus Christi naturale unitum esse dei lati iii e0dem supposito: iion lamen crederet, pro cujus dieli verilato indueitur texius, qui hoc probat de Concit. distinctione Ε. Si eredis. ubi sie habetur: si e redis a Christo earn em esse assumptam. et Osseras transfiguratum corpus tu ullari nee tamen distinguis naturam verbi. dicit Archidiaeonus, id est divinitatis vel dpitalis et eorporis Christi, dicitur: si reete offeras, recte autem non dioidus, poccasti. Et sunt verba beati Ambrosii in sermone Abel et Cain: et dieii glossa: qui igitur in ullari Patri Filium immolat, reete immolat, sed si in eadem natura duas naturas non intelligit. non recte dividit: et dicit archidiaconus super eadem littera, nee tamen distinguis inter naturam v rbi et corporis Christi, id est, si non discernis inter naturam deitatis ot humanitatis, sed di eas fuisse
commutabilem naturam in naturam non assumptivam , naturam
naturae peccasti. Haec ibi. Ex quo canone et dictis glossae Archidiaeoni palos. quod non est coni mutabilitas naturae iii naturam. Sed assumptio. et quod peceat ille, qui inter eorpus Christi et divinitatem non distinguit.
800쪽
Item Prime nullis glossator deeroti super illum eundem lex tum
de Conei l. distinet tono 2. Si credis, a Christo earn em esse assumplam, nee tamen distinguis naturam verbi. id est, si non discernis inter naturam divinam et humanam. sed credens communt abilitatem naturae in naturam esse faciam, ita scille et . quod altera vel utraque desineret esse, vel credens do una, quidquid eredat de altera, et quidquid contingat circa unum, conlingit ei rea reliquum. Haee illo. Postea magister Joannes Rohyerana impugnando seriptum Nicolai do Pelli rimo W, ubi inter ea elera seribit, quod fideles nedum Christum in sacramento, sed et ipsum saeramentum possunt licite adoratione vicaria adorare asseelu ipsorum sursum, ubi Christus est. ad dexteram Dei sedens principaliter terminalo. multa subsannando hoc dictum loquebatur dicens. quod haec est mirabilis et inaudita doctrina Christianis publicata. et quis unquam ita scivit hane adorationem tangere. ut caveat sibi ab adoratione latriae Christi in saeramento, et ibi eum adoret adoratione vicaria. sed assecllim eonvertat sursum, ubi ipse ad dexteram Dei sedet, utrum aliquis aliquando audivit ex scriptura . ut hoc in veritalo dicatur adoratio, cum qua non stat assectus. Plaee Rohyegana. Ad quod ego Nieo laus saepedi eius dixi respondendo, quod hoc scriptum meum non exprimit, quod christus in saeramento debeat adorationo vicaria adorari sine assectu, ut magister RohycZana exponit: sed seriplum meum praesupponit Chrisium in sacramento, sicut praetacium est, honoro sibi debito esse adorandum: ipsum vero sacramentum posse licite adoratione vi earia adorari; contra ereaturae digniores ad 0rantur non propter naturam suam absolutam, sed propter aliquid melius repraesentandum, aliae tu fidelium. saeramentum sic ut praemittitur adorantium sursum, ubi Christus est ad dexteram Dei sedens, prinei paliter terminato. Et ei rea hoc pro confirmatione dicti mei introduxi sententiam eertorum doctorum ponentium duplex esse corporis Christi, scilieci naturale, prout est in coelo, et Saeramentule, prout est in sacramento: et distinctionem iniser Christum ut tu coelo et ipsum ut in sacramento. adducens specialiter Τhomam super distinctione 9. quarti sontentiarum, artieulo 3. respondendo ad 1. artie. quaest. 3. Husdem articuli. qui sie scribit: quomodo peccatum commissum in proprium personam Christi est majus, quam peceatum commissum in ipsum, se eundum quod est in saeramento. Haec ille. Ex quo patet, ii uod si nulla esset disti uetio inter christum ut in coelo, et ipsum ut in sacramento, tune