장음표시 사용
271쪽
sent unusnsvpcfisi, scdplura. At si metur non pro agmte , pro eo, quo agens agit, sic proprie loquendo, dici debet, cista in Patre, cr filio unum fit principium, quo spirant D ritum sancita.
His ita positis, nunc ad rationes duas formatas accedo, cin adprimum desumptam ab unitare essentiae, vel proprietatis commonis stirationis sic dico, qJ Pater, o filius dicuntur vnrprincipium Spiritus sancti ratione unius virtutis 'irasiuae existentis in ambobus , quae una numero, non obstantesupposityrum pluralitate in
Patre, er filio est. Ad secundum arn entum dici potest, cithprincipium non fiumit pro agente, qui optura cum ' sipposta, unum minime e et principium, sita plura, habet ergo sumi
pro eo, quo agens agit, sic argumenta ruunt. Inquiramus modo, tum Pater, o filius fures ualeant dici 'iratores. - dicere, quὸd non, nam ut oes aluinae personae in a tu causandi cuntur conuenire, ita Pater, O filius in actu ilirandi, atqui tres per a non uocantur tres creatores,sed unus crearor: lithr P,
ter, o filius non duo,sed unus il irator. Insiper, si plures forent piratores iliter ,plures essent Lyrati, at hoc minime dicitur :ergo nec pi imum admittendum. In oppostum se habet finiam ius sectas de trinitate, ubi sentire uidetur, Spiritum fiatum a pluribus eo spiratoribus, quias pluribus auctoribus. Pro intelligemitu huius qusti ire debetis, di fictiliarem hane de re minime esse, sed tantum de modo loquendi, ideo loquendu eris, ut plures, ni madar umentare pondere uolentes ita dicemus, quod primism litudo adducta nulla sit, num licet plures ubstantiue no dicantur creatores, adiectine imo sic. Ad fecundum argumentum potia
272쪽
LECTIONES OB PRIMI. 233 dici, non esse necesse, quodsiplures darentur syratores, ob id plu
ra stas Epiratorum concedenda sit, nam 'irandi ratio ad multiplicationem suppositorum minime multiplicatur, bcet hic plura, litas relationumst habeat in oppositum. Tandem ad fi lari, a thoritatem dicamus trum hunc vlum fuisse substantio pro adie-LBuo, sic duo adie hue Epirantes dici poterunt, cin ita iniuntur φ sita in eo, qui finis est omnium. Amen.
Distinctio . XXX. Lectio LXXXIX. Hactenuistii longo sermone de innascibilitate, nee non communi Patris,osiij rellectu Spiritu an ii spiratione loquussumus: Nunc uerὸ obiter de quibusdrelationibus Deo ex tempore conuenientibus agemus. Diutilatur itaq; pr siens distinctio in figmenta tria, in quarum primo dees, ratur, Deum ad creaturas ex tempore referri, in altero ob id non mutari, tertio, os ultimo exemplo Spiritu anct id manissitur, ut inprogressu nostri sermonis apparebit Quantum adprimu, Arbitror uobis onus eoe motum, Deum ad creaturas temporaliter referri quae enim de Deo relative dicuntur, ex accidenti temporaliter dici fatendum, non quod in Deo ιb id accidens aliquod debeat poni, sied in creaturis huiusmodi nomina, creator,
dominus, refigium,o similia, pia ab ςierno Deo conuenis nos sunt,
273쪽
possunt, hoc , quia crearu ram adserefugientem, neq;simum ab ςterno habuit sed tantum in tempore habere incepit: igitur, circ. Sed dicetis, Deus non iam incepit esse temporis Dominus, cum non inceperit in tempore, nec ex tempore esse: igitur non via detur posse dici Dominus, me. Huis dis ultari velim uos in hune modum restondere, licentes: Deum incepis esse temporis dom ηum, cloando scilicet tempus incepit esse. Unde sicut tempus non dicitur incepisse in tempore seu ex tempore, ita Deus non incepit esse Dominus temporis in tempore, seu ex tempore,sed cu tempore.
Et quamuis Deus,ut auditis,ad creaturas temporaliter referatur,
ob id non est, quod credatis, Deum per talem relationem mutari,no enim mutaetur, ut in secundoptineto detexitur.Nam utperbellὸ in textu Magister sent. docet, ipsa relatio soli1 in creatura realiterponitur ,sed eius tantum appellatio in Deo, restediu creassuram conceditur, quare nulla propter hoc in Deo mutario est. Mas vulgato adhuc exemplo hoc idem a numo de nito depromitur. in enim numus incipit ese prpium siue sivi mutarione ita Dcus assici; sui mutationest creator. Ei hςc de sigmentis duobus. pem es tertium,ubi per exemplum Spiritu an ii corroboratur inten tum. Nam ut Spiritus sanctus 'e sui mutatione mentibus puris datur, ita Deus ad creaturas refertur. Sed Acetis uos ingenio
stlendentes, sabic estsermo de Spiritu sancto, libentersciremus, quid tenendum sit de clusione illa superius mota. Utrum sicilicet Spiritus unctus dans si ipsum referripost ad ipsum Nobilissimi Aussitores, sivi ut memor Magister sient. ita re pondet, oli cum Spiritus sancitus datus a se, vel missus Acitrer, tunc relasiue ad
274쪽
eum, cui datu debet dici,c est secundum nomen relatio,i non fecundum rem , m fit in illo mutatio, cur datur nulla mutationes iam ipso donante. Et hπ de pullicitis pro senti lectione.
Lectio X C. Hodierna die pro maiori notitia eorum, quae in preseci rara dis Iasum distinctione, Psita trias urabimur, primo./resialiquid ex tempore de Deo dicipes P.
Insuper,nu relatio in creaturis realiter a suo doras fundamento. Tertio, an quae de Deo relationes dicuntur, reales nec ne. Circa primum, pro parte negativa, quid disturussim, audite. Quicquid in Deo est, in Derno dicitur esse, nihil ergo de Deo ex tempore pronunciaripotest. Insuper de re temporali ab perno nil pol dicis intur de re perna nil ex tempore dicetur: quare nec de Deo. Orpere siquid ex temptane conueniret, hoc vel necessario, veleontingenter. Non primo modo, quia qμα nec serio infunt,si insunt. At quae in tempore, per minime fuerunt: ergo, nec con- ringente quia quae sic se habent, per accidens insiunt, sita in Deo nullum est accidens :ftur, σα In oppositum se habet Magistersent. in textu,prdipterea pro veritate cognoscenda eoru , qua prς- dicantur , diuisioprςmittenda, hςe emmis duplici discrimine in . ueniuntur, nam qu am absolute, siue epentialiter dicuntur, qu dam acta relative. Si primo modo, procia dubio de Deo nihil prς- di situr ex tempore, at relative quς Dp sum prςdicari de. Deo.
275쪽
ALmc ad argumenti primum ut re pondeatur, dicendum quae absolute res significant in Deo existentes, T. g. vi bonus sapiens, m Mitis di, ex tempore non dicunthr de Deo, at quae r latitie, siub habitudine ad creaturas sic. Ad alterum argumentam dicitur, aliquid poste de re tempo, ali ab perno, ut i te pr dicari, ab sterno enim creaturas ut intellerita imiliter dicen-ria relatione rationis de Dro ex tempore dici possunt. Ad tertii margumentum distinguo de accident e nam duobus considerari silet modis. V no modo; ut distinguitur conli subsantiam, alio med ut per aliud. Primo modo, quid per accidens Deo non aptatur, se cundo modo sic , eis est habitudo rationis, quaesecundum nostrum modum considerandi,sue intelligendi resurgit ad Deum cognoscondumper creaturas. Completo iamprimo quolio, quς itur λcundo. Utra in creaturis relatio realiter asῖo diserat undameto Quod non, mihi videtur, nam qua realiter disserunt, in eodem
supposito compositione faciunt, atqui relatio cum suo undamento, nulla compositione innuunt: iptur a suo non disert undamen forealiter. Minor asimili declaratur, quia album mile alteri albo, non est magis compositum,quam sisset lum: ergo. Deinde illud
quod alteri aduentisine eius mutatione, licet de nouo accidot,rea-iliter ab eo non dissera ,sed relatiouo in hunc modum aduenit fundamento , non ergo realiter debet dici d fel re Αν illo. In opposis dicetis vos, nonne absolutum, . resipddbuum sunt diuerse res 'q&o ergo modo unum ab altero realiter non disert ' circa hoc ne-xtium varia uni Doctorum opiniones, quas breuitatis caua,nec non verita is dimittam, G ad rationes adductas accedam. Porsergo
276쪽
e v ilicita rimam, ιμ maior proposuis egeat declaratione: namquςtamq; redier Afrum in eodem supposito, compostionem facere videntur si utrunci Asolutumsit, at si unumsitia viis,
. alterim relatust , ut in proposito loquimur nos, tunc ratio noeoncludit. Ad secundam a umentum dicitur, citreatis r lectus' eretrinsecus adueniens, benepotest alicui aduenire, sine eius mutatione ,'tamen es aliares asuo fundamento ,sicut modus rei diram esse aliares ab eo, cuius est modus. Et dum dicitur, cit noua. res xmmme potestaduenire Acui sine eius mutatione, ni se per nouam Etionem, hoc habet concedi de re a Muta,at de refluctu erit secus adueniente, vel de re ste tiua denominatione neuticius, Puerum. Ad argumentum uer)aeterimpartis aecendum est, is su timentum,stre peritus realis primis di serenti' entis dis , ni deis inatio resspectiva aseo non disser undamento L. t ecte ,sed per digerentiam emis, θνιare re liter a suo non dori tamento. Iam duum proibatis clustis, ad tertium ut a ce- damus, pluam est. Solet deniq; qu i. trum relationes, qua de Deo dicuntur ex tempore ,'t reales. A ibi me primo assistinumida uis' esse dicendum, φιουe. Nam illud, quod est secundum
rarionem tantum cessante intellectu rationes ante,non manet, at cessante omni intelle tu ratiocinante, a Iuc Meus esset Deus, Dominus, m creasor, quae tamen de Deo extempore relative diacuntur : igitur, σc. Pi perea relationes illareales sunt, quae fundamentum,m extremum reuehabent,al relationes,qu/bus D MQertur ad creatura eg tempore, fiunt huiusnodia igitur. Aginor si declaratu r, quia balent reale eruremum. ,puta creaturam, reale
277쪽
. realefundamentum. Nam diuinum fundarumstendi, anathpore
flutem, σ creatorsuper actionem: quare, oec. In oppostum . cetis vos, in Deo nihil videtur esse realiter, qδ non t o pertim, sed tales relationes Aunt minime perna ,sed ex tempore, non s-tur realiter in Deo ponendae. Hoc idem fatetur D. Aug. dum in quit, quod tales relationes uni tantum appellariones relativa. Prodeterminatione huius quς Zionis videndum erit, unde relatio habeat, quod sit realis: mihiprocul dubio videtur, qJ relatis haleat esse reale exfundamento, γ' extremo readibus, vel denominatisti, O accident aliter, non perse: accipiendo igitur primo modo reu . tionem, Deus nequaqua re ter ad creaturam referturiat sicunda modo pro denominatione reali se Deus ad creaturam refereri dicitur. Nunc ad argumenta formata restondeantus. Adprimum ergopaea dici, qs circumsicripto omni actu relationis, Deus est crearor, cir dominus, nec ista nomina dicuntolationem rationis, sed denominationem actionis extrinsecus aduenientem, qua est realis, sicin illud extrinsecus adueniens, unde oritur. Ad a temum in ordine secun dicitur, quod denominalis r spectiva Dei ad creaturam realis est, halet enim ireale fundamentum,inextremum. At in Deo nullus videtur esse realis re ἶ - ., ctos per comparasionem ad
P, quin Deo realis denominatio restemiaeon ueniat. Et se alii.
278쪽
QUO MODO FILI Vs AEQVAM S PATRI
i Lectio XCI. T Ensituricirca distinctionem presbitem trigesimam pri- , i I ma in bi dine Mim primi ibri, nexum primo ponemus,
ι deinde ad diuisionem accedemus. Quantu ad primum i Irnexus videtur. Postquam M sent. verba Iecit de perso. narum proprietatibus propriys, consequentersibi erat agendum de , in propriatis, cy' hπ de cyinuatione una cum consilio Magistri., 'Diuiditur modo Me distinctio in particulas tres: in quarum prM ma nomina ciu uim eommunia aliquibus personis appropriabilia declaramur, in alteraDificata quorundam nominum comm hlam appropriabilium, scillare secundum finiarium. Tertio prius ἀctorum appropriatorum rario assignatur. Circa primi puntibdeclaration supponit primo Mesister ς 'alitatem, similia .ria nem diuinis esse relationestantum reuila rationes. Ad quam sedeterminanda triae' a excitabimus, mprimo. Virsiindi- uinis hoc nomen Huale relatione,velsiubstantiam dicat.Insuper an squalitas penes estentiam, vel relatione debeat attendi. Demu 1 dsi ipsa riualitas in diuinis. Quantu ad primum incitur,qJ ςquale relatives habet ; namsicut nihil δprie sibi ipsisimile dicitur sita nec frie 'vale.Adsecunda quoῖudefacili pol re ponderi, na
279쪽
si ςrimus, siecundum quid T risit squalissi ius, nec serandis 'hoc, quod ad Patrem ilicitur filius, squaeis is Patris igitur squaluerit ,sic Andum quod adse dicitur, at quicquid sic se Libet, id sad se dicitur, secundum sibyantiam Achur, ςqualis ergo Patri, sci undum substantiam, , sta patet, quo modo ςqualitas penes b-santiam attendenda sit. Nunc ad inscultatem in ordine turi accedo, σ squalitatem in aluinis fecundum nomensilum relationcm esse dico realiter enim nil aliud est, quam diuinarum ps, δε- narum idcntitas id dicetis, quid de similitudine in diuiniseri dicendum ' An J relative se habeat, vel sicundum usantiarer ditatis ad hoc, idem esse iuditium ferendum desimilitudine,vid licet, quod dicat, attendi debeat secundum sistantiam , fi essentia unitatem , σι ι sit relatio sic dum nomen. Insis ore, ac siisendi des erio dum dicetis ibeterscis ut, si ornodido in diuinis simile, ςquale habeant Νω, num psime, ut 'priuatiue e negative. Huic dis ultatifc occurro, dico, negative propterea quod squalitas disserentem magniscidinem eo cludit, T militudo oem diuersiare. Et hcc de prima pannicola de tribuspropositis. Subsequitur a tera, in qua starundam novi num com unium ,scilicet appropria lilia condam hi Marium significatio detegenda. Nam videtur, quod in diuinis sectina maptropriatione pernitas, m unitas de Parre a firmettir. Defilio mei ὸ imago, qua itas, de Spiritu ancto, amborum nexus,
charitas, qua ora m H laris, nec non ex D. Aug. coliti possunt. D. enim Aug. ait, pernitarem Patri appropriari, quia cim
sternitaspi moni rincipium, ideo Patri coaeritiqiu obpi im ij
280쪽
IECTIONES LIB. PRIMI.primationem innascibilis dicitur. Insuperfletur, imaginem filia oppropriari, nec non ςqualitatem, Jeciem, o pulchritudinem, propter perfectam proportionatam Patris reproentationem. Nam filius culum similitudine,nec non ςqualitate reprVentat. Assurius vero nexo charitatis, σ usum Spiritui sandro artribuit, hoc ideo, quiaper ipsium, ν άν ipsa nobis Οἴa dono tur, ad nostramq; utilitatem infunduntur. Explanatis in hune modum particulis duabus, relinquitur tertia, in qua ratio appropriatorum prius didiorum assignanda, quamuis ergo Pater, Filius, spiritus sancitus unumsiunt, ob id minime dici debent mus, nisicum additione, ita ut dicatur sic. Vnus Deus, unus creator. Ratio aut huius assignatur, quia neurrum genus ad essemitam refertur, ideo cum dicitur Pater, Filius, Spiritus sane iussiunt unum , debet intelligi hoc essentialiter. Adsculinum ver)genus ad personam, seu Dpsusim habet referri: unde cum Acitur, Pater,c Filius, Spiritu an iussunt unus nisi fieret additio,σ diceretur unus Deus,vel unus potens et unus ciens, unc procul dubio personarum tolleretur distinemo, vel saltem p neretur ipsarum consisto. Et hςc de pollicitis suis. ,
Lectio XCII. olentes nonodierna die diligeter Aragistri verba tem