장음표시 사용
501쪽
PAULO V. anno Is I 2 , OM 'tem. Istre Capitulum generale indivis Praedicar rum MDebatur, necessitavem demonstraris promulgandae Constitutionis PAULI V. post inuitas controversias de auxiliis, jussu ipsius' a sacris Consultoribus elaboratae , oe ab ir se probata at restituendam in Ecclesia pacem , cujus spes probabilis non apparet quam diu dilata ulterius Constitutionis promisga ita rione , non compsentur iniqua suspiciones. ct accusationes , quibus Isuitae viros Arigularis pietatis ob victrinae contrarietatems i invisos, non cessant insectari, editus a
R. P. HIERO MYΜo 'BΑΡΤ1sTA DE LAE'NUZΑ, novi que per R. P. THOMAM DRLEΜos rationibus auctus. BEATIss ΙΜΕΡΑTER. 1 ENatis adversas Ecclesiam, Petri Aba lardi , ejusque discipuli Arnaldi Biisiensis erroribus , obstitit virili
ac generoso prorsus animo Bernardus Claraevallensis: ac post multos utrinque conflictus. re demum ad I nocentium Pontificem hujus nominis secundumdelata, multis ad eum datis Epistolis 1upplicavit Sanctissimus Doctor, ut veritatem ab Ecclesia catholica tenendam
definiret. Id porro ut brevi conficeretur, singulari ad
502쪽
93 Memmale de la Nura iacrum Cardinalium Collegium missa Epistola,qine cam' teras inter centesima octNesima octava numeratur, mgnificavit, quanta ipsi religione tenerentur ad Sanctit rem suam instare, fio Apostolica definitione , in tam patienti necessitate, .matin anda. Nulli dusium est, i quiebat, quin ad vos specialiter flectet , . tollere scandala de Regno Dei. surgenses fueridere spinas, sed re quere. Ias dcc. Alteram quoque ad Guidonem, qui postmo-dlim sub Coelestini nomine Pontifex fulci dedit Epist Iam, numero Centesimam nonagesimam primam, qua post multa in eam retin prolixius enarrata culti tan- , dem Gligit, necessium omnino esse, definitionem , post alicam edere de quaestionibus recens in seclasiammductis , & ad Romanae Sedis Iudicium tanta anim rura contentione delatis. Atque id quidem tribus de e s. a SS. Patribus maxime commendatis,. praesta dum ostendit. Prim hin.quidem , Ob Apostolicae Sedis ossicium, tum ob universalis Ecclesiae bonuin , tum ubtinio ob illorum, qui e miroversias illas concitaverant, audaciam cohibendam i Illud autem , iuvit .su e, stria ex at zobis , quibus potestas data es a Domino; opessit Eces a Christi, expedit siti homuni, ut ei filem sum imponatur. ' r Idem di nobis impraesentiarum usurpare Iiceat, ac Potiori quidem jure. Nec verd dubium . si haec alias Apostolicam Sedem ad enatas controversias extremo judicio dirimendas impulerunt, quin & in isto rerum ventu, illam ad judicium tandem aliquando ferendum impellant. Salva quippe quae Apostolicae Sedi revere tia debetur maxima, necessaria videtur omninδ quaestionum de divinae gratiae auxiliis definitio. Primo quidem, quia expdit Ecclesiae Christi: secundo quia expedit pa tibus in causam venientibus:tπιὰ quia expedit Aposto
503쪽
Gratum Ecclesia Christi expiavis eos resiam
ID in primis compertum videri potest, quia divinae
gratiae virtus & emcacia , Catholicae fidei basis ac fundamentum est; uti Concilii Mileuitani Patres ad ve sus Pelamm 3c Coelestuini, gratiae essicacis implacab les hostes, professi sunt in Epistola ad Innocentium I. quae inter Augustinianas nonagesima secunda est, s uegravissimae culpae reos fore confessi sunτ, si ab uisenda apud Summum Pontificem gravissimae controversice d finitione abstinerent. in Duo potissimum statuebant Pel ius 8c Coelestius. Priamum , naturam humanam primi nominis peccato ne- quaquam corrupi moetae. Secundum , essicaciam gratiae Christi non esse hornini neeest iam , cum satis est se se virium habeat liberum arbitrium. Quae duo, ut ebant Africani Patres, Christianae religionis fundame tum concutiebant: Hac duo simi, quious omnim totumq-d Christiam sum in , nisi tur evertere. Quia nimirum , ut Augustinus illorum unus Epistola M. ad Η, . larium ait, no illa, quid natura ex Adamo contra hapossit quid gratia pet Christum operetur in nobis, totius Christianae fidei fundamenta sunt. Quocirca etiam Theorii omnes, Sacram Theologiam ad duo. capita - Te vocant, naturae videlicet ab Adamo contractae.&ν tiae a Christo Domino restitutae, sic ut tota pene in nisi Ce duobus Theologia .vertatur . quid . Christo, quid
. Ea de causa, praeteritis olim temporibus voluit Ecclesia, ut ea potissimum capita nitida atque definitione fancirentur. Ac licet divinae gratiae necessitas in Concilio Carthaginensi definita esset; quia tamen λ- lapii ac Coelestii sectatores, eosdem mores recudebant.
504쪽
roo Memmale de la mea Coneilium Mileuitanum pauid postea celebratum est,nς uod in re tanti momenti dubium superesset , uti ejus.em Concilii Patres Epistola mox laudata significant, suoque etiam sussragio confirmavit Innocentius Ι. in suo ad praefatos Patres dato Rescripto: ubi post laudatum illorum Zelum ac studium, necessurum prorsus atque aequissimum ait, ut quae divinae gratiae & liberi arbitrii vires attinent distinctissime sianciantur. Quin id
quoque etiam observat, in omnibus Sacrarum Scriptur rum paginis divinae gratiae neressitatem dcessi caciam commendari; ut intelligerent universi , quam certδ, quam distincte teneri ab omnibus debeant, quae notas totum in Sacris Litteris inculcat spiritus San s.
Hinc profectd compertum est: qdanto studio invigilant Sedes Apostolica in dirimendis controversiis emca naturam Adami peccato vitiatam, & divinae gratiae a Christo reparatae virtut enatis: nee satis fidelibus fore existimarit. si veritates illas: utcunque compertas' haberent, nisi illas quoque distincte di explicate profl- terentur. Id ipsum sub Gelasio sit mo Pontifiω vid
re fuit. Cum enim naturae humanae vitium agnoscerent aliqui, nec tamen peccatum originis in quolibet ' Adae filio re ipia ac proprie inhaerens faterentur; catho- licam veritatem singulari verborum proprietate exponendam aggressus est Pontifex Maximus, in Epistola ad Episcopos per Picaenum constitutos, substantiam Bonmnis peccato originali de aetatam appellans. Quocirca obsto at Carcinalis Baronius' ad annum o62 eam bDOendi rationem a Gelasio usurpatam gravissima diiuncultate laborare; chm non ipsa naturae ubstantia ι sed e- jusdem potius accidentia ex protoparentis peccato vhiata sint: eam tamen consul id Pontificem vi passer ut peccati originalis nostris animabus vere ae pro h inhaerentis veritatem eliquatius di apertius d ret. Illud ipsum in causa divinorum auxiliorum observatim . est. Enim vero s quemadmodum Patres Carthaginenses in sua ad Innocentium Ι. Epistola adnotarunt, Usto. ister Augustinis s. non idcirco Pelagitari ac Coe--lum damnandos Gustimavit Ecclesia, quod verbis
505쪽
- , m necessitate de clusi sot. ratiam abnegarent, sed quod re ipsa gratiae vi tutem difaterentur,quam speciosis vertim profiteri videbantum quirpe qui gratiae necessitatem praedicabant, ut agendi facult
tem obtineremus;alteram vero gratiam necessariam detr mbant, ut re sit agercmus & mereremur. Nec tamen itilos idcircd cainolicos habuit Ecclesia, quia gratiae necessitatem dc efficaciam promiscum in commune faterentur, nisi ei Molico vibris 'haesis apilaveritatem catholicam vaga illa Pelagianorum professi ne Eladi sineret. Non similiter D. Augustinus, una cum aliis quatuor Episcopis, in Epistola ad eundem Innocentium pr. quanti interesset significavit, divinae gratiae efficaciam specialiter definire; cum vaga illa divinae gratiae divinique auxilii nomina Pelagius usurparet, j queta necemtatem aliquo sensu ineretur, ne fideles PCnitiis exacerbaret aC commoveret. Id porro Ecclesiae miniti sufficere monuit Augustinus, nisi eam quoque gratiam agnosceret, 'uae operatur in nobis velle & perticae , quae adjuvat infirmitatem, facitque ut sit in not
N. Non. it ue impraesentiarum Ecclesiae Dei sussicere putandum cst, ut divinae gratiae essicaciam vagis tantum si ecitastuque vocibus Theologi profiteantur, quas non niu ex abusu Doctores nuper exorti, ad lacum inca tis iaciendum usurpint: sed Apostolico Judicio disti cte oc explicatὸ d finire necessiim est, quam re ipse vim re essicaciam in hominum voluntates oblimat s ne quam voce tenus cssicaciam pro teantur, re ipsa ac factore pergant. . Quantum entiri essicacis gratiae nomine turpiter abutantur, nedum abunde in solennibus Congrcrationibus nuper ostendimus, censueruntque delegati Iudices, verum epam ingenue sessus est Cardinalis Beb minus, lib. i. de Aratia di libero arbitrio cap. Iet.
506쪽
ACcedit ratio altera, superiori admodis agnis palam ostenditur, quantum Ecclesiae I i conscontroversiam istam ultimo judicio eliquari. Cum nim quaestiones de divinae otiae efficacia , liberiqihitrii viribus, fundamenti o sint unive ' Iphinae, ex iis profecto pendent omnes pene gravis
controversae, 'quae de Divina 'aedestinatione, SchJustificatione, Providentia, Voluntate, Meriin, Retione Christi, Sacram torum efficacia , aliisque multis agitari solent. Quas omnes idcirco nutancessiim est, quandiu certum firmumque de divinctia dc libero arbitrio canonem non habemus: univesque Theologiam novitatibus infici proclive erit, sva dc hactenus inaudita sundamenta poni sinat I
tharis Impesante, anno circiter 8ss'. The nonnulli, captandae humanae gloriae plus. aequo et multa circa Dei praescientiam , gratiana, liberum trium , Iustificati em dc Praeci uiniuiem nova innata quadam garriendi prurigine. Protinis insorituri damni periculo Concilium Valentinum haPraesules Gallicani, ac eos into potissimdm Laudiis, Rhemensis di Arelatensis, iis ad enatas novddsipandas verbis Apostolicis conchati, o mi iώ situm custodi , dmirans profanas voc- novitate
oppositiones falsi nominis sciensis, qu/- quidam Prentia circa fidem exciderunt. II ad Timot. s: Elaus: Profana autem vaniloquia devita r multi vim proficiunt ad impietatem . , sermo eorum ut cer serpit. 2.ad Timol. 1. Quibus demum adducti ad enatas profanas vocum novitates eliminandas, resque loquendi rationes suo calculo comprobanda
nova in Ecclesiam Theologia induceretur. Iita 'Apostoli verbis adductum vilandit D. Bernardus I 89. dum sua apud Innocent. II. ossicia contuli
Petit Ab lardi Ar di Brixiensis novitates sc
507쪽
De neee se issetis . definitione proscriberet: quia cum iis in Caditibus i c- rarent, quibus veluti fundamentis stabat Christiana Re ligio, periculum erat , ne novum prGdicaretur populis di gentibus Evangelium, fides nova proponeretur. bod di ratius prosequitur sanctissimus Abbas Epimia quam una cum nonnullis Episcopis adeund- Im --
- Profanis si,uriisque vocum novitatibus, omni retro tempore obumst Ecclesia , uti Conciliorum pene omnium usu compertum est , multisque ob u. argumentis Hormisdas in Epistola ad Justinianum. Comitem, apud Baronium tomo 7. pag. Ne hoetici subvitatem ei verbormn novitate eonfunderem. ibi magis ergo iis novitatibus oesistendum est hodie , quae non verbis selummiad peccant, sed di ipsa fidei nosnae iun damenta concutiunt; de quibus Innocentius I. in Epiastola ad Patres Concilii Carthaginensis i numero 9 I. i
ter Augustinianas occasione Pelagii ac Coelastii, libera
pronunciavit: Totam veri dogmatis quarunt rivertera
dis o m. Qi, in nova siquidem sint dogmata Moliniana, non mod3 in selennius illis Congrcssilaus..pr harum a nobis est, a Cens,ibus judicatum ; sed ta iblorum praecipuux Architectus usque adeo fassius est, ut de inducta novitate sibi gratuletur & Dudat in Co
Cordia quaest. t . an. 4. ec disp. a. mem. ultimo, α I. parte quaest. 23. art. Φ. dc I .mem. 6. S.
L 3 . . Lia quoque de causa expedit Ecclasiae Des, causam
L, istam urimo definiri, ut nimirum fideles noverint. quid a Deo sitis in orationibus debeant postulare. Hanc rationem potissim- urget Concilium Carthaginense, in sua ad Innocentium I. Epistola, ut eum ad divinae Iatiae essicacia contra Pelagium di Coelestium statuemm adducat. Quia nimirum nostris ad Deum precibus Magitamus, quae propriis conatibus praestare ex no
508쪽
tes possint nosse con it, ut Deum prudent. -- G1sideret ense. Sansistas tua, inquiebant Pr fati incilii Patres , ct pastoralibus nobis eo atiatur miseris,
ouam sit pestiferum exitude ovibus Chi Wi, quo VHim 'crilegas vispinationes necessario eonsequitur , υτ n
orare debeamus ne intremus in rentationem . que A Dminus Discipulos m-ut oe... Si erum haec se talia im iera o arbitris voluntatis in potesate sunt constriata is nm videat, ea a Donuno m iter peti ,- Ita
citer orari, eum Pranis p cremur qua natura. . . . min
bus obtineretur 3 Nre debuisse Domisum Jesum ince, nullate orate. sed tantum modo , Vigilare ne infre. tis in tentationem; nec Beatissimo Petro primo Apostolo--m Fugavi pro te: θά, Moneo te , vel, Impero ac
Daripis, ne 4eficiat Mu rua. Quam quidem rationemosque adia probavit Sanctimarus Pontifex ; eaque adinaturandam Pelagianimai damnationem adduini re, se significavit, ut illam potissimisi in suo ad Eosdem
Re ipto ponderarit Zc inculcarit. Noo comsequisur, inquit, Pratiam , qui eam a Deo pende ' minis ad caniassetur. Et inta: Nementes , quod MUM 'magnis ph cssus pratia 'in nos implorata descendat. fit demum de
Pelagio & chelassio sermonem habens, Ipi, inquit, qui satis seunt, nudam Dei ratium consequumM , φώ με illo tantum se posse tam unt, quantum vix in q, abitu postulant Θ accipium, promeruitur. Hoc ipsumst,tuit idem Pontifex in altero.ad Patrea Concilii Milevi. tani Rescripto, Bustra a Deo peti inquiens, quod in liberi arbitrii facultate posituri est. sed enim aram iam, ait ille, in Deum Anse potuerunt, quam ciam adstiuoria Mina e serent , causam τε divisa, id est,
quotidiana precatisnis auferrem y me est arare , mihi visi es Des t Merito in eos dicat 'nta eiu 2 ee homines , qui non posue t Deum ad larem ALNegantes ergo auxilium Dei, inquiunt h-isum Rosi A sisere, nec gratia egere divina. Nil minus eleganter D. . Augustinus, Epistsi 8ρ. ad Hilaritam, minis momentis os dit, Uiuia ad Deum Feces a nobis fundi ejus dona verutas, o
509쪽
De nee tale de GAE. Hrca oraculum illud Sapientiae 8. maxime ponderat: Scivi quoniam aliter non posiem esse cominens. nisi Deus det ; ρον hoc ipsum erat sapientia , scire cujus esset hoc donum: aδι Dominum. se deprecatus sum illum: fingi itaque hujus oraculi verba minutatim expendens, neminem quidquam a Deo obtinere colligit, nisi perat; neminem petere, nisi norit quid a Deo pendeat: atque idcircδ necessum esse id scire, ut prudenter 8c religi se petamus; frustraque illos preces ad Deum fundere, qui nec gratiae potentiam, nec humanae liberratis infirmitatem exploratam habent. Hoc idem exstatuto primcipio intulerant praelaudati Patres Synodi Carthagine
ss: Negaia,inquiunt,divise gratia neces ase, contradicitur
Ben detionibus nostris, ut incassum stuper populum diceremiueamur, quiquid eis precamur a Domino , ut recta
pie vivendo idi placeant; is quod An lalus petebate
oro per fidem interius corroborari in interiori homine per Spiritum ejus. Si enim voluerimus benedicendo super populum dicere: Da istis, Domine, minute corroborari per Spiritum tuum ; istorum nobis disputatio contradicit, si hoc a Deo poscitur quod in nostra es potestate. Non absimiliter impraesentiarum inferre licet. . Si etenim Deus omnipotentissima gratiae suae praevenientis eaergia voluntates nostras interius non inflectit, agit, rapitque ad sese, frustra petimus ut id praestet, imme Tiroque orat Ecclesia, in nostras ad se eo am rebectes
compellat propitius volumiases: frustra rogamus , ut auferat a nobis cor lapideum, detque cor carneum: frustra , ut voluntates nostras ad se convertat, corda mutet, essicaciter ad bonum inclinet. Ita quippe colligebat alias S. Augustinus, Epistola 89. ad blilarium quaest.
3. Cum de suis viribus praestumunt homines , adjutorium gratiae non implorant, addunt infirmitati superbiam. Cum autem vocatione divina intelligunt , cur sit tu miscendum, is metoeant eum in quem corde cre is, dicentes: Miserere mei, Deus, fecundum magnam misericordam tuam. ... ρο alia multa, qua propterea scrip sivim, ut nos admonerent ad implenda ea nobis iubemur, ab isso petendum esse adjutorium, a quo jubentur.
510쪽
Hoc ipsum etiam definiri Ecclesiae congruit, ut deles agnoscant, quas Deo grates rependere de . Tametsi enim Apostolus dixerit, In o-v MCtes, satis nihilominus significavit, non esse iis deus gratias Deo optimo reterendas, quae in liberi a trii potestate sunt posita ; sed quae Dei liberalitate cficimtur , ut Fides , Caritas , Justificatio, &c. Ulonge celebratissima Apostoli vesta: auis te disias 3 siud habes quod n accepisti Z Si autem acceperia Poriaris quase rum acceperis ' quae tollas Augilnus is Pelagianos retorsit. Si ergo Deus non opera In nobis motum voluntatis humanae, nec eam intelec emcaciter movet ad bonum, sed externis solumndδ sua nibus, ta invitationibus allicit: non est cuili potius, quam nobisinetipsis gratias redendamus: ieerte plus illi bonum opus acceptum reterre debern ipiam eoelesti Magistro, qui nos suis adhotionibus invitaret; nec plus posset Deus in motibus luntatis ad bonum , quam diabolus possit ad maluta cauod liberum arbitrium solis suasionibus 8c invitonibus allicit, non essicaciter trahit. Atque idciquo jure potiorem in peccatis perpetratidis daemi ipse partem habemus, utpote qui voluntatem' nomim aeterminamus ad malum, is vero exterius dunatat invitat; ita sane potiorem Deo ipse in Justificarie partem habebimus, si selis ille suasion s agit nobis, ipsi ured voluntatem emeaciter inclinamus: hisque non Deo referemus acceptum, quod in nolJustificationis opere potissimum est: in libero arbivion in Domino gloriabimur , quasi ab illo non a Perimus. Quae certe quantum divinae gratiae derog
- Receptissima S. Aumsimi sententi, est, s. Cypho petita, Nihil ira n is esse, in quo tanquam msuo oriemur. Unde Zt illud Psalmioee ubi dicii Pracuum Demino in e Ussone, lagendum Iratat, in