장음표시 사용
101쪽
totus ducitur 1 ; alibi, ut infra videbimus, accuratioris usus in illo vestigia occurrunt luculentissima; nunc monomus, in iis sententiis, in quibus homo consulto ab excelsiore spectatur parto 2 , vel etiam, quod in
v υ ν a m πνῶμam distingui, prouti id, quod inserius est, ab eo. quod sublimius est; confirmatur talis sententia eo, quod in V. F., ex quo ea, quae L I. leguntur desumta sunt I Stim. II: I , et in uersione Atiaeandrina omnino distinetio inter duas vores Meurrit da et-- η κ δα μου et κέρας μου , sed non eadem illa, quae hoe loeo invenitur. - Dictum Nebr. IV 2 oh-vium signifieat, ni fallimur, penes sermonem Dei hanc esse vim, ut omnia omnino, quae ad hominem pertinent, vel in eo vigent, a se invicem separare, eadem dijudieare atque in eonspectum protrahere valeat. Hanc ob causam seriptor de iis etiam, quibus singula eorporis membra inter se cohaerent, juncturis deque medulla γυιλῆς , quae internam istius emcit partem mentionem facit. Quodsi antem ita aeeipitur illud dierum, eandem continet triehotomiam, quae I Thess. V: 23 adest, nequo valet sententia ULLMANNI in cens. l. , p. 435): --M. IV: 12 isto embar blas ampli irende Braehreibuny des ganaen Menseten, tind wenn wis hier jedes mori timiren woliten, so wsrden issem fir ala δεω Thesti der Mensehennatur erlahen. Etenim, quam via haee descriptio talia sit, tamen exinde non sequitur, seriptorem nullum, inter singulas, quas commemorat, partes, posuisse diserimen; quae autem praeter spiritum animamque commemo rantur partes μοι et μυελot ad eorpus pertinent; κἄμα, εὐνα- atque u μμεων sedes, qnae ultimo loco commemoratur, laetitias ast hominis, quae in N. F. vel arctiva eum apistiti, vel eum anima conjungitur, vid. Cap. II.
PED. III: 4. - Maria. Vt 3 ia πτωχοι mu πνευμam illi sunt, qui indigentias suas intimo sentiunt atque penitus perspiciunt eon . Omnino MET.. nil. ea. Romm. ώδ. d. N. F., 1844, ed.
102쪽
epistola ad Hebraeos et in priore, quam conscripsit PETRUS, sit, in quibus Uiritus ille in eorpore terrono non amplius degens proponitur 13. Vocem πνευμα legi, sin minus, ut mox videbimus, Vocem n.
II, I, I ad h. l.). - tr. m: s Deus O Nomie των πνευυάrti, sublimiore sensu, quam Num. XVIr 22, XXVII: Is cI. vers. ALM nobis diei videtur, quia homines spiritu eum Illo eo ali sunt, prouti or τῆς σαρκος πα qui ibidem commemorantur, illi sunt, quibuseum homines naturalibus sanguinis carnisne vinia eulis cohaerent; haec saltem interpretatio praeserenda, nostro ju- diei , est prae ea, quam attulit nLΕΕκICA in c. l. , II, 2, p. 886 sqq), qui do spiritu saneto, In fidelibus vigente, cogitat, et formam pluralem exinde repetit, quod scriptor dicta, ex V. F. laudata, ob oculos habuerit.
πνε υπια. si nil vs. 20 attondimus -r . φ - , neeessario intelligenda est de hominibus, qui non amplius hiseo in terris, more torreno in inti, versari evitantur. Caeterum nostrum non est, varias hujus versus interpretationes recensero. Ut satis notum
est, et antea suerunt, et hodie sunt multi in Germania praeeipue cloeti viri, qui desondunt tam in sententia laudata, quam IU: s a PETRO de assu descensn ad inferos cogitari atque de illius praeme tione, in his eoram viri Rus τοἰή πνευμασί mortui e νε Ne)sacta; ita inter nostrates v. d. m. VAN ULLON , IIvi Ganyelia tinn δε Moden uertandis I, 1845, p. 16 sqq. Aliam interpretationem commendat v. d. PRINs in eomm. inveniunda in Anna libus Aeademiae Lugduno - Anfame, I 834- 835: Interpretatio Dei Vellis 1 Prist. HI: 18-22, p. 37 cll. p. 38 sq. , et in censura Opuseuli v. d. VAN v ELE. , quae legitur in op. per. : Godyes Mahior en, I 845, V, p. 652 sqq. , 660 sqq. ; attamen ille etiam I Petr. mi Is defunctorum animus intelligi statuit. Dietio IV is obvia λων πνευ racio Optime eum GuIumo in op. per. : SI. und M., Isa5, III: Semeiauias uter I PED. IV s, p. 624 sqq. explieatur vivere spiritu secundum Dei rationem, id est, prouti Deus ipse vivit spiritu; cons Cap. Iv; - Apoe.
103쪽
Ex vocis cum Hobruicae, tum Graecae, de qua disseruimus, apud Scriptores saeros usu luculentissime notionum anthropolo earum effici potest progressio. Hebraei primum rerum naturam Observantes in ea deprehenderunt ventum, tamquam vim cuncta agitantem atque moventem; cum hae vi halitum spiriatumre vitalem tam hominum, quam animantium COn-
Venire censuerunt I); attamen, quia spiritum in illis praestantiore, quam in his, modo adesse sacile perceperunt, eidem in illis vigenti sensim sensimque sublimiores vel energicas etiam quasque vires actionesque non potuerunt non tribuero. Ita duae poti simum exstitero vocis, de qua egimus, notiones, in libris Apoeryphia etiamnum inveniundae, ad quas reliquae a nobis recensitae facile roduci possunt; una nempe haec est, ut spiritus designet principium suis procreatri vitae naturalis sive physicae; auem haee, ut significet principium vitae excelsioris atque Firitu lis. Auctores N. F. hujus usus quoquo tenaces sunt, ita tamen, ut, qui in illo dicentes scriboniosvo occurrunt , saepius data opera de τω πνείματι, praestantiao significationo adjuncta, loqui soleant. Apud PAULUM deniquo haec vel amnis notio dominatur,
Quia donique a Deo Omnia Omnino repetere sole
VI i s. XX 4 vox Vristri de hominibus, eorpore terreno destitutis, invenitur, forsan, quia de eorum ἰσφαγμένων, nin/timati κων sorte, eum isto induti essent, cogitatur. Cons. A RER M. , in eomm. I., p. 9 Io sq. cli. p. 876 sqq. .' q) In dieio 2 The s.' II1 s obvio, quod ex V. F. desumtumos aes XI 1 4ὶ. vox mνευ titi halitum indient.
104쪽
bant Hebraei, et non aberant a cogitatione, iis, in quibus religio prorsus dominatur, propria, Deum
constanter in rerum naturam agere, mirum non eSt,oos tam vim illam, cuncta agitantem atque moventem, quam viritum humianum e Deo procedere statuisse, et Hunc igitur tamquam viritua foratem perennem celebrasse 1 .
In notionem vocis inquiritur. Vox τπη, de qua nobis nunc pauca sunt Obser-VRnda , ea est vis, qua erepu3, quo his in terris
vita inferior, sive terrema emcitur 3). Homo ipso nam nuncupatur, quatenus vita terreria ab ista vi pendet έ); τα αφυχα res sunt, quae tali vita carent b). Ubi ADAMUS, primus homo, εἰς φυχην ζωσαν factus esse dicitur a P Λ Ο , effatum, in Gene8eos libro obvium, respiciento 6), quia isti et ipse particeps fuit, et eandem in posteros suos transtulit, minimo ex hocce dicto ducendum est, in hominibus, ex ADAMO prognatis et a CHRISTO nondum illustratis,
105쪽
atque in illo ipso, omnium proavo, την φυχν' Solam adfuisse et adesse; contrarium enim docent effata, supra a nobis allata si , quae, quo magis attente leguntur, et tam inter se, quam cum aliis dictis comparantur, in quibus vox πνευμα vel alia notione, Vel de spiritu sancto luculentissime occurrit, eo magis Ostendunt, EXPAULI mente, spiritum terrigenis ab initio indo a Deo eSse Concessum. Solummodo docere vult noster, hancesso, Providentia divina moderatrice, cultus humani progressionem, ut in hominibus, CHRISTI vim in se nondum expertis, inferior vis etiamnum relative magnas agat partes, Vel, quod in .sequentibus legimus, ut τὸ τυχικον sit πρωτον , et dein locum cedat majori dominio του πνευματικου atque lioece aliquando pror-Sus absorbeatur 2). Quia talis est vocis, de qua disputamus, notio, causa perspicitur, cur de homine ' Vt Gκω, Contemtus
significatione adjuncta, loqui possit PAULUS 3), istum
nempe intelligens, qui ad res diVinas excelsasque rite capiendas sua culpa ineptus est factus.
Interdum ita φ 3 assignantur Varii sensus affectusque humani, ut is ferioris et sublimioris vitae discrimen non observetur, Sed universo vita hominis interna designetur. Ita formula: μα φ fi
2) I Cor. XV: 46. Aloctiva το πνευματμον et TO Vma ικόν h. l. tamquam SubstantiVa accipienda esse, ex hujus sectionis conjunctione cum Praecedente nobis efficiendum videtur: is PAVLus glebi ita NEYERCA in c. l. , ad h. l. , rigana ει Aligemeiaen das En ichelangveseia an , dass das meumatische spater ala das Psy-ehiscis gintrete.' Caeterum cons. Omnino Cap. X. a) l Cor. II: 4: cons. Cap. VI.
106쪽
indicatur Τιγio animo amoris nempe fraterni lj; dictione: ἐκ significatur toto animo 2); συμ- illi dicuntur, qui idem inter se sentiunt 3);ι φυρος ille est, qui eodem modo, atque alter, an matuδ εδι 4); εχ νυχεῖν notat bono e38e animo b); ὁ ω ποι illi nuncupantur, qui, miseria preSSi, an mum demittunt 6 . Attamen tales dictiones Vocesque rariores sunt apud PAULO ; ubi enim data opera sublimiores sensus affectusque depingore vult de τω πωσματι loquitur 7 . Ex hisce igitur videmus, Voce, de qua egimus, proprie quidem indicari vim vitalem, sed eandem otiam
interdum eo progredi, ut animum varie asseetum Commotumque designet. Si definitius quaeritur, quid inter το πνευμα et την et προν intercedat discriminis, respondendum est, nostro judicio, ilia voco denotari hominem, quatenus cum sublimiore rerum ordine cohaeret, igiturque praestantiae divinae pollet semine , hac eam hominis vim, qua in imis vivere Valet, et, quamquam spiritu reliquis creaturis, hic Viventibus, superior est, tamen empore te no instruetus esse eoque rite uti potest; illius ergo notionem esse anthropologico - religiosam, hujus anthropologico-
physicam. Deniquo facile ex iis, quae disputavimus, i
107쪽
Sequitur. mimam praestantiore modo in hominibus, quam in animantibus, vigore atque prodire, quia illi insuper principio vere divino atque oXcelso pollent. In V. F. Vox Voci 'ma' respondens, a Verbo aravit, respiravit ducta ost prouti a ras et Ἐπειν 8piraudo, einhalando originem repetit , et inde proprie
donotat flatum, halitum, tum animum 1,, Porro ipsum animans adjecto plus semel vocabulo πn, I 2 .vset strictioro sensu hominem G). Hic illic in V. F. inter animam si ia) utque via
ritum non multum intercedere videtur discriminis , si Vero ad varia estata, in quibus de hoe illave montio fit, rite attonditur, negari nequit, Hebraeos reVerudistinxisse ea ratione illam vim ab hocce principio, ut de hoc tali modo loquantur, quali do illa loqui haud
solent, et vicissim, ut ad animam ea reserant, quae de spiritu numquam contendunt. Illa enim vox denotat viatam ipsam, vim vitalem, sedem vitae, quae Cum corpore
indissolubili vinculo conjuncta est 4 , ct saepius is
i) Iob. XLI: Ia. I . III: 20, T ren. I: is etc. Conro EΝius, Thesaurus eritietis linguae obmisue ei Chaldaiatio V. T, CAR., in Op. I., P. 38 sqq. 2) Gen. I: 24, IX1 lo, Er. XLVII: s. - Gen. IX: 12, 5, 16 formular omnis anima vi ne tam homines, quam animantia eomplectitur. a) Gen. Ili 7, XLVI: 15, Ex. I: 5, Lev. II: I etc. 4) lanima eum sanguine indivulso cohaerere dieitur, vel illatis sedes in hoe esse perhibetur ita Leo. XVII t i , I 4 eli. Gen. IX 4 sq. , Detit. XII: 2I; cons de hac opinione nΕcR , Umr. d. bibl. Aeeten , p. 5 sq. Insuper animia esurire censetur, arida esse, jejunare o. g. Prov. X: a, Num. XI: s. Pa. LXIX: li Ies. XXIX: s est. Cons. GEA. , in Hes., in V.
108쪽
circo exstingui, perdi, mori dicitur 1), non, prouti
haec, principium etiam emo , a corporeis vinculis magis solutum, a Deo progressum, eX quo, vis via
talis, tamquam ex fonte, profluit 2); illa quidem
de variis sensibus, excelsioribus etiam, cupidinibus, affectibus adhibetur, igiturque hominibus eXcelsiore, quam animantibus, modo inesse censetur 3), atque plus semel eam significat vim, quao in hominis perniciem salutemve p sive definitur atque dirigitur 4), non vero prouti haec, eam indicat ἐνέργειαν, qua tota hominis indole3 constituitur, qua idem in entis riamum abripitur, et Deo moderatore
Job. XXXVI: I4; quin adeo ipsum cadaver nuncupatur anima, addita vel omissa voce P , Lev. XXI: II, XXII: 4, Han. II: 13. Perraro anima exspirari, emitti dicitur Gen. XXXV:
laetitia aes. LXI: IO; do anxietato atque tristitia Gen. XLII: 2I, Ps. W: 4. Cognoscendi facultas animae tribui videtur μ. CXXXIX: 14, Thren. III: 20; reliqua exempla, R GENESIO Rllata in thes. , in v. , minus valent, etenim Proin XIX: 2 dictione: anima sine intelligentia, indicari videtur cupido caeca; I Sam. XX: 4 formuli: id, quod dicit anima tua, simpliciter significatur: id, quod cupis; Deus. IV: s admonitio: serva animam tuam nil esse videtur, nisi: serva temetipsum. Quia igitur sententiarum, in quibus vox Hebraica tali ratione occurrit, tanta est paucitas , melius sorsan est Statuere, in duabus illis, quas citavimus, cognoscendi facultatem mediate ad animam resem. Deo haec vis assignatur, cum humana ratione inducitur, cons. e. g. Ies. I: I4.
109쪽
illustratur atque immediato ad agendum sertur 13.
Vel, ut totam rem paucis complectamur, VOCE arctissima conjunctio Dei cum homine ob oculos ponitur, qua hic ab Illius veluti ore peridet, voce homo adumbratur, sibi hisce in terris vivens.
In libris Apocryphis τῆ saepius assignantur
eae Vires actionesve, quas Hebraei ad vi a rose-
runt 2). Attamen plus semel in nonnullis in iisdem scriptis illius vocis sublimior notio luculen-
i Cons. p. 78. 2 Ita de uitali vi vel vita ipsa legitur haec vox Jes. Sir. XXI: 3, ra: 3, 6, 1 Maec. IX: 44 cll. Tob. XIV: II, Iudith
VII: 27 etc., vel de sensibus variis et de eo, quod vario asesectum rite temperari atque dirigi debot Bar. II: 18, III: I, Jes. Sir. IX: 9, LI: I9 cll. vs. 20, 24, 26, 29, Tob. VI: I 8, XIII: 7, I 5 ct ib. vs. si, ubi formula: εν My T13 καρδία - καὶεν otia ri; φυχη κri. legitur, quae etiam in V. F. saepius Occurrit Detit. IV: 29, X: I 2 etc. et designat. prouti in Cap. II indicabimus, omnibus viribus. In libro Maccabaeorum 4 vox et νυχέ diserte do inferiore occurrit vi, quae cum comore R -tissime cohaeret, ita in sententia cons. ed. l. JOSEPHI Operum Π, p. 499): TU'ν δε επι μῶν, αἱ υέν εἰοι uvχ ut, αἱ δε moti
ratione in superioribus ib. p. 498 Iegimus: Παλον δε φυσεκ
sectuSque, qui a scriptore in praecedentibus et in subsequentibus p. 498 sqq. latius discribuntur, alibi nd corpus solum ib. p. 500 ot etiam ad carnem solam ib. 507 periinuru dicuntur, missataein commemorationo animae, quippe quae tum cum hac illove in unum voluti conjuneta conitatur; cons. v. d. GRIETIIUYSEN, Disputatio exegesis 3-theologica de notionibus vocabulorum ni δυα et σαρ , in N. T. interpretatione distinguendis, l846, P. t 8 sqq.
110쪽
tor prodit; ita JESUS SIRACHIDES Excellentem SALOMONI8 spiritum illa nuncupat voce 1); alibi do conscientia loquens eadem utitur 2). In libro, qui Sapientia suo IONIs inseribitur, praestantior est hominis pars, quae a corpore prorsus distincta est 3), eoque tamquam gravi onere premitur 43, quae sapientiae est domicilium, atque Vitae aetemnae capin 5). Eatenus tamen in illis libris vox a voco πνευμα distingui videtur, quatenus illa nec Vitae principium denotat, neque ἐνέργειας Sum
3 Vm: I9, 20. Horum verborum sensum infra indicabi
4) IX: IS: et θαρτον me σωμα β υνει v χχῖν, καὶ Mori Toροωδες μῆνος νουν noaυτροντίδα. Procul abest libri scriptor, ut hie talo ponat diserimen inter ianimam et mentem, quale PHILO saepius ponit inter το αώρον et To an ον τῆς et auctor libri meetibviorum 4 intor την Dunν et τον χοι--. Voco enim v, ν simpliciter intelligere videtur pseudo- AALOMON praeia stantiorem hominis partem, voce νους eandem, quatenus pollet excelsa cogitandi eognoscendi irio vi. 2 Maee. VII: 37, XV: 30 anima opposita corpori esse videtur altera atque praestantior hominis pars. 5) VII: 27. X: Is, III: l. - D. XV: II Deus inspirasse dicitur homini ν ενεργο αν animam es aram et inintisse πνευμα ζ oriaων; ad quae verba annotat GAABIU in op.: IAnMuel eum phil lo selen Vers Hen der Apoer. SehrUten des A. T, I, 1818):- Mur Di bei dem Vers das deurinde Prineis, m -υtici das Prin-eipium dra Lebens. ' Haec annotatio recte sese habet. si voxnνευμα non de sola phsica, sed do tota votitiali rita intelligitur eotis. Xui I et p. 79,