장음표시 사용
111쪽
In N. F. eadem vox saepius indicat interiorem hominem, tum Praesertim, cum hic non constillo ab excelsiore spectatur parto 1), quamdiu idem cum corpore terreno etiamnum conjunctus est, persectioni studere debet, et ita vitae excelsae atque uotomae
capax ost 2). Arcte cum hoc illius vocis usu colla rei alius, quo in nonnullis sententiis dupleae, ut ita dicam, τῆ τυχῆ tribuitur vita, altera excelsa atque
absoluta, eaque post mortem sutura, cujus anima est cap , ahera terrena atque inferior, quam, si necesse est, in illius vitae commodum consecrare debes
homo 3). Alibi vox, de qua agimus, solam tritiam
112쪽
terremam vel vim vitutem 'denotat 1), item hominem ipsum hae illavo gaudentem 2); denique ad sensuum affectuumque sedem designandam valet 3). In V. F. igitur, ut vidimus, ita distinguitur anima aspiritu, ut hie longo prae illa excellere censeatur. In libris A eryphia distinctio talis non luculenter Oeeu rit; in iis saltem, quas attulimus, sententiis do illla o iam eXcelsa quaeque praedicantur. Qui in N. F. dicentes Scribentesve occurrunt, distinctionem inter illamst hune omnino instituunt, eatenus vero ab usu, quini V. F. invonitur, recedunt, quatenus anima iis sa
pius , quando distinctius loquuntur, est totus interior homo. Apud PAULO deniquo non tam lato patere solet τῆς et v ς notio, vestigium hujusce unico invenitur m iis, quae ex priore ad Corinthios epistola citavimus, dictis 4ὶ; alibi do τω πνευματι, interdum etiam de τψs εσω ανθρωπευ ves do τω -r loqui ma-
haec vox designat vim uitalem, saetio perspicitur, cur interdum cum Voce πνευμα, visae principium denotante, permutari possit, Iei. XX: 10 et 1. Lue. VIII 1 55; attamen hoc perraro fit. Animantibus tribuitur animn Ame. VIII: s, XVI: a.
22, TV1 24, Apoe. XVIII 1 14. - Semel iterumqne Deo assignatur vis in dietis ex V. F. desumptis p. 87 , ita in sententia Nair. X: 38 obvia, seeundum vers. Al. accepta. Quo sensuo so anima tritinatur. in Cap. X videbimus.
113쪽
vult s 1), ut ita bonam directionem interioris hominis, quae jam adest, significet 2).
De voce σωμα deque discrimine eam irier et vocem σαρξ inmercedente. VOX σωμα, de qua nobis ultimo loco nonnulla monenda sunt, tam alia interdum apud PAULUM Occurrit ratione s3), quam do corpore, quo his in terris utitur homo 4 ; semel etiam eadem significatione dictio: O ερο ανθρωπος, dictioni: O εσω εσωθεν ανθρυπιος opposita, occurrit 5). Αlibi comus humanum cum indumento comparatur 63, vel etiam cum domicilio tentoriore, in quo apte Versari potest spiriatu3, tamquam incola 73.
2 De vinculo, quod animam inter et spiritum adest, deque ratione, qua illa ab hocce distinguitur secundum doctrinam V. atque N. F. multa observavit BEcK , Die christi. Leh ., I, P. 201 sqq. , r. d. bibl. Melani. , p. 3 sqq. Dil. P. 30 sqq. , 44 sqq.
6 Prodit haec imago 2 Cor. V: 4 in verbo εκδυσασθαι. 7 2 Cor. V: I, 4, 6 cli. Vs. 8 sq.; - ib. Vs. I dictioni η ἐμίγειος - Oinci genitivus Toυ σκηνους additur, ut eo esseacius RPpareat, corpus hocco dissolubilo osse saarriche tenten-woni Cll. Vs. 2). - 2 Cor. IV: T corpora, alia imagino adhibita, cumvasibus testaceis, id est, tragibilibus comparantur; cadem imago,
114쪽
A voce σῶμα eatenus distincta ost apud PAULUM ae σαρξ, quatenus liaee mollem maistriam corporis si vo hominis, si vo animantis indieat, quando ista etiamnum cum reliquis eorporis partibus conjuncta cerni tur, seu in organismo, ut Munt, adest, sin minus
vox κρεας legitur 1). Ut rite ordinatequo videro possimus, quid inter τυν σαοκα Et το σῶμα into codat discriminis, primum do illa, tum do hocco paullo accuratius agemus 2). In epistola ad Corinthios priore corpora coelestia corporibus ἐπιγείοις opponit PAULUS ; prouti liis diversam ea nem, ita illis diversum Flendorem tribuit; carnem autem tam hominibus assignat, quam variis animantium generibus 3ὶ. In eodem capite primum hominem e terra fuisse terrenum sis γης χοῖκον admonet, eosque, qui ex illo prognati sunt,
ut nobis videtur, recurrit I Thess. IV: 4 cli. I cor. VI: 13, 15, i 6 sqq. i) Rom. XIV: 2I, I Cor. VIII: II. - Vulgo intor vocessaea et a tic hoc adesse diserimen in N. F. putant interpretes, ut illa maioriam eo oris vitali vi instructam, haec eandem ea
115쪽
significat Apostolus, homines, OX ADAΜΟ pro MOS, per hunc naturae humilis inferioremquo hunc rerum ordinem reserentis participes saetos esse, eique con-Venientem vitam manifestasse; eam autem fragilitatem atquo humilitatem referendam osse ad hominem, quatenus hie corpuε, came atque 3anguine instruetum, ei cumfert, luculenter PAULUS in eodem capito nobis
docere videtur 3γ. Videmus igitur ex hisce jam dictis, eame ossici,
ut homo in terra versari possit; idem apparet ex formulis: vivere ἐν σαρκὶ, commorari ἐν τῆ σαρκi, obambulare δε σαρκῶ 43, quibus vita, quam homo hisee in terris, carne indutus, agit, adumbratur; huc otiam referri potest formula: domini κατὰ σορκα 5 , id est, ii, qui hisce in terris servis imperant, quique distincti 'sunt a domino in coelia, sine ulla προς- ιυπουπία tam hos, quam illos regento 6); formula ἐν σαρκῶ, alibi saepius de cismumcisione Oecur rens 7 , semel etiam indicare videtur: in re a, quae ad vitiam pertinent terrestrem 8); τα σαρκικα
116쪽
oa sunt bona, quorum subsidio vita haee inferior, DRque --ualis, sustentatur l). Porro voce Ias ξ utitur noster ad originem hominis indieandam; ita e. g. ex duobus ABRAHAMI filiis altornatus dicitur κατα σαρκα, alter κατα πνευuα 2,; quae sententia indicat, alterum istum IANAe Μ natum esse unice Consueta ratione, nulla intercedente patefactione divina, qua ad magni quid eum dostinatum esse portendebatur, altorum ISARCUM) pr
misso divino praecedento λα τῆς ἐπαγγελως 3). Alibi commemoratur ὁ 'Dραο κατα σαρκα 4 , quadietiono ii intelliguntur, qui natalibus sunt Israsilitas, quique oppositi sunt του 'Iσραὴλ τοχ μου 5 , id est,
iis, qui a Deo veri demum Israelitae esse censentur. Cum hoc usu Vocis σαρξ alius cohaeret, quo ea indicatur cognatio, quae inter Populares, ex eodem proavo originem repetentes, adest; ita Apostolus Israelitas cognatos κατα -ρκα 6 , Vel etiam μου την σαρκα nuncupat 7 . Causa, cur in ejusmodi formulis vox , non oῶμα, legatur, haec est, quod illa exprimitur natura inferior atque terrena, quae a parentibus in liberos certa lege transfertur, i -
117쪽
turque prognatis cum genitoribus, et etiam posteris inter Se Fonte rea Communis eSt, hac VOCe autem unum
com , quod quisque habet sibi proprium atque peculiare 1 . Causa denique, cur de spiritu menteve non montio fiat, facile intelligitur; similitudo enim, quae, quod ad hane illumve attinet, inter Varios deprehenditur, libere oritur, non per nauume legem transfertur. Quia vox, de qua disputamus, inseriorem designat hominis naturam, eamque SenSualem et terrenam, satis
perspicuum eSt, cur homines, ubi horum fragilitaris ratio habotur, dicantur καὶ αἷμα 2), vel etiam
simpliciter σαρξ, at vero hoc nomine, mali notione adjuncta, uti solet PAULUS. Duniquo carni, arctissime cum τῆ Uurii cohaerenti, sensus assectusque tribuuntur, iiquo vel innocentes atque naturales, vel proi, sed do utrisque aptius infra agere poterimus. Hisce de voce σαρξ observatis, jam videndum est, quatenus ab ea VOX σῶμα discedat. Et primum quidem haec magis indefinito a nostro adlii-betur de eo, quod unum quoddam totum constituit, et tamquam tale Sese oculis Offert; ita plantam, quae eX Suo Semine proditura est corporis no
mino nuncupat PΛULUS δ); ita, prouti jam vidimus,
de corporibus coelestibus, Sole nempe, luna, astris
loquitur 4 . Semel corpu3 opponit umbrae 5 , ut
118쪽
rem ipsam imagini, quam refert, infirmae. Caeterum formula: το σῶμα της σαρκος, qua JESU describitur corpras, ipsa utriusque vocis conjunctione demonstrat, Apostolum reVera unam ab altera distinxis
Praesertim voco σωμα utitur PAULUS de homine, vel otiam metaphorice de ecclesia, ut id indicet, quod variis partibu8 constans recte conjunctum e8t , et concinnum est Ustema Variorum membrorum 2); horum nempe, eX illius mente, haec est mutua ratio, ut unum membrum ab altero pondeat, unum altero indigeat, imum alteri inserviat, adeo ut in summa singulorum dissereretia, omnium conjunctorum
Ogrogia sit harmonia 3 . CO'pua autem humanum, cum ita constitutum sit, inservit ad ea, quae intus sunt recondita, manifeδtan 4); hinc intelligitur, cur noster do illo interdum mentionem injiciat, ubi de rita vel morte disserit, utriusque enim praesentia Vol absentia ex eorporis indiciis ossici po
Praeterea Observandum est, PAULUM de corpore excelsa quaeque praedicare, quae de carne numquam prosere Ita Romanos instigat, ut corpora a tant vici
119쪽
mam vivam , 8anctam, Deo acceptam st): ita Corinthi igdicit, corpus rase spiritus 3ancti, in ipsis vigentis, templum 2 , atque eosdem excitat, ut in illo Deum honore Prosequantur 3); ita otiam profitetur: το σωυατῶ κυριω, καὶ o κυριος τω σα μου 4), quibus verbis vel luculentissime magnum eorporis pretium Oboeulos ponit; et, quod praecipuum est, certam spem .sacit Christianis, sero, ut hoc eor ε terrenum, cui eo ruptio, tentia ua απιμία et debilitaε propriae sunt, quodque psychicum est, talem aliquando subeat mutationem, quali iure is tem, gloriam atque vim accipiat, et ita eor M apirituale OVadat, vel ut ex eo Ure hodierno , tamquam εemine, illud, quod praestantioriooelesti quo conditioni adaptatum est, sese evolvat 53;
εν τοῖς Ουρονοῖe ipsum denotant orsanon futurum, eoeleste atque immortati; quod cum nomine του iamr ωυ του εξ oKανου nuneupnt scriptor ra. 2 , significat ex meis, a Deo CinusTOxe. repetendam
esse eam vim. qua talili conversio obtinent ell. I Cor. XV: 53 sq.); dietio εν -υ mu - νει) eorpus denotat ἐπ γειον. opponit igitura, ui us M. 2 conditionem, in qua id nune versatur, illi, in qua aliquando versabitur; eum ibidem dicit, se domicilium εα eoelo μ--δυ octi gratiso, tale quid spectat. quale I Cor. XVr 53 sq. t
120쪽
carnem Vero 8anguinemgue bris φθοραν ipsam , id
est, Omnem matteriam totamque rationem organismi,
qui nunc homini est, regnum Dei accipere non porae,
neque immortalitatem sτην αφθαρσίαν) consequi, disertis Verbis pronuntiat noster l .
verbo autem επενδ., non, prouti eo Ioeo ενδ. utitur, quia subjectum orationis non est ro φθαρτον, το θροὶτον τουτο, eo uscorruptibile atque mortale, quod immortalitate investiri debet, sed interior homo, super cujus indumentum terrenum, coelesto veluti indutum est, id est, qui vi divina vitam accepit, quae indumentum hodiernum absorpsit, ad nihilum redegit cll. vs. 4 , et excelsius organon genuit. Ardenter autem Apostolum cupere, ut tempore CHRIATI πα-υσίας I Cor. XV: 23 , si fieri possit, etiamnum hisce in terris vivat, igiturque sine mortis interventu sine τεῆ εκδυσασθαι us. 4) corpus Suum immutet, ea, quae VS. 4 cli. Vs. 2 leguntur, Ostendunt. Denique versus 3 sensus huc forsan redit: quandoquidem, quod certum est, etiam in coelesti vita, cum induerimus ειγε καὶ ενδυσάμενοι, ita enim legendum videtur non εἴπερ κἀ εκδ., cons. MET. , in c. I., P. 88 coelesto illud corpus, in quod hodiernum conversum est, non nudi inveniemur. Docet igitur noster, sine dubio aliquando fore nobis spiritus indumentum, ενδυσάMσω vero non ἐπθδ. dicit, quia sese cogitatione transfert in Vitam suturam, igiturque conversionem commutationemve, tamquam peractam, Proponit. Conss. de eadem conversione corporis Phil. III: 2I cll. vs. 20 et I Cor. VI: I3 est. vs. 14; Vid. Cap. X.
I I Cor. XV: 50; cons etiam I Cor. VI: I3; in dicis h. I.
expresso da ventre idem ammat PAULUS, quod I Cor. XV I. I. de ea e sanguineque profitetur. - 2 Cor. V: 6, 8 cll. vs. 9, corpus spectatur, quale hac in vita est; ita etiam Rom. VIII: 23
non indicat liberationem, qua eorpore destituti simus, sed vel liberationem a eorpore, quisle nunc est, vel, quod eodem redit, immunitatem ejusdem a corruptione et mortalitate.