장음표시 사용
121쪽
Discrimen igitur, e pu8 inter et carnem inter o-dens, eo nobis, ex Apostoli mente, rediro videtur, ut hare sit pars inserior atque sensualis, hominem inter ot terram vinculum constituens, iliud aptum atque segregie compositum interioris hominis organori, quod, quamdiu in terra Versamur, came Constat, Ri- quo hujus rationem refert, sed ita converti atquc mutari potest, ut excelsiori atque coelesti conditioni, aliquando futurae, prorsus consentaneum fiat. Nonnullae sunt sententiae, quase si inter se confo-runtur, probare ridentur, PAULUM distinctionis vocum σαρξ et σῶμα non constanter tenacem fuisse, vel in quibus primum una VOX, tum Statim altera legitur, adeo ut primo obtutu utramque eadem rations adhibitam osse facito censeas. Ita legimus et ciπων τω Πωριατι et alibi rii σαοκὶ απειμι. Sed in illo dicto de corpore agit noster, quia ejus membra oculos, auros etc. respicit 13, in hoc de eam , quia uti vult voce, a qua, si cum miri u consertur, c temtus notio haud prorsus abest 2 .
I) I Cor. V: 3. Talem esse vocis σωμα notionem perspicitur ex particula rae; nimirum Apostolus haec significat: vos seo-Iestum istum hominem ob oculos habentes, vos eum audientes, vos igitur eorpore elim praesentes, poena istum affecisse debuissetis cll. vs. 2 ; nam ego λς ππ. T. α, quamquam corpore absens, jam, utpote spiritu Praesens, judicata, tamquam praesens corpore ; - Ου- του P. κατεσσσα - U; Cons. V. d. GRIETH. . in disp. l. p. I 01 sq. 2 Col. II: 5. Censet v. d. GRIETII. in disp. l. , p. 102 sqq. , Participium χαίρων insolenter praecedens Participium mεπων PAu-LUM invitasse, ut non de corpore loqueretur, sed de came . quippe
122쪽
In epistola ad Corinthios priore dicit scriptor:
Nonne scitis, eram, qui meretrices adhaeres, tιnum eum
hac corpu8 Mae 1), et jam verbis, in Geneseos luno obviis, utens statim subjungit: erunt enim, inquit
scriptura, duo illi εἰς σαρκα μίαν 2 ; sed consulto
in illo offato de corpore loquitur PAULUS, quia Conjunctio cum merotrice ad solum corpus pertinet; in dicto Vero, quod ex V. F. citat, Spectatur matrimonium, id est, intima conjunctio, quae adest inter Virum et mulierem, adeo ut haee et illo unam veluti essiciant per-8onam ἰ jam vero Hebraei, ut mox Videbimus, amicitiam arctissimam Vel tenerrimum amorem reSpicientes, de unitate camis loqui solebant. - In Sententia, quae in epistola ad Ephesioa inVenitur, primum corpu3 COmmemorat Apostolus, hisce verbis utens: Ita d bera viri gina uaorel amare, ut corpora ma 3), quia spectat imaginem de conjunctione, quam paullo Su-
cui cum laetitiam, tum alios tribuat animi sensus aliasve assectiones. Sed ab hac interpretatione recedendum esse putamus, quia nullum in epistolis occurrit effatum, in quo tam sublimis laetitiae sensus ad carnem resertur vid. Cap. LD. Dictione: το προσυπιον μου εν σαρκί, vs. I obvia indicari censemus, ab adspectu faciei, quae in carne, inferiore hominis parte, expressis est, non Pendere, quo minus Apostolus vehementem Iuctationem habeat, id est, summam ΕΟΙ- licitudinem sustineat assiduasque preces sundat cons. OROT. ad h. l. pro Colossensibus aliisque, qui faciem suam non viderunt. V. d. GRIETII. interpretatur: ,, Quotquot non vide ne faciem meam in ea parte, in qua sensus et assectiones animi adspectabiles sunt.'
123쪽
perius descripsit, CHRISTI cum eccle8ia; haec nempe, eo judice, uinor atque corpua eSt, iri vis atque e
put l); in subsequentibus, hac imagine missa, sis
mat, eum, qui uinorem amat, 8 et ipsum amare; quod
ut ulterius probet, ad eadem illa verba, in Geneseos libro obvia, alludens, quae paullo inserius citat, nemo enim, inquit, umquam carnem mam odit 2); viri igitur carnem dicit uxorem, quia arctissimum inter hancillumque constitutum est vinculum. Alibi primum doeorpore, tum de came disserit noster, quia hae voce
efficacius hominis fragilito adumbratur 3 .
Ut vocis usum, qui in PAULI epistolis invenitur, eo melius perspicere possimus, breviter attendendum est nobis ad rationem, qua Hebraei voce ποῦ uti consue-
Verunt; dein perscrutabimur, quatenus distinctio vocum σαρξ atque σῶμα etiam in versione Aleaeandrina
V. F, in hujus libris Ap mphis et iii N. F. ipso in
I Ib. vs. 22 sqq. cli. Vs. 30; cons. v. d. GRIETH. , in diSS. l. , p. I 09 sqq. Forsan aliquis Ritendens ad imVinem PAULI, qua hie rationem crinisT- inter atque ecclesiam, hujus fiociorum ipsorum conjunctionem mutuam simul respiciens, comparat cum
eapite et corpore, prouu etiam Eph. IUt i5, I 6, Col. II: Is etc., in dubium vocabit interpretationem, quam supra dedimus, dicti I Cor. VI: I 6 obvii cons. p. 10I ; objiciet enim, illam rationem
conjunctionemque minime esse eaeternam; sed tenendum est, tum eam vocis σωυα notionem in lucem protrahi, qua est variorum membromum conspiratis, Procedens EX capite, primario Riquo prae
hac sententia v. d. GRIETH. , in disp. l. , P. 306 sqq.
124쪽
Hebraui Deum, tamquam potentisδimum omniUm, quae adsunt, rerum Creatorem, VeneranteS, non PO- tuerunt non cum tali tantoque Numine hominem conserentes, hujus debilitatem atque vanitatem in lucem protrahere; fetum ab Illo hunc esse dixerunt, indicto claSsico, ea pulvere terrae, cui pei halitum Dei vita inrita sit, adeo ut ita faetua δit tem*ena in animam vivam 1). Ex tali sententia, ni fallimur, ducenda est causa, cur homines aeque atque animantia toties in vanum Veluti fragilemque materiam nuncuparint Hebraei 2). Plus semel vero eadem vox in V. F. strictiore sensu de solis hominibus adhibetur, debilitatis notione tum etiam adjuncta 3 ; porro de solo corpore occurrit 4 , item ad solam corporis
hominum animantiumque materiam moliem designandam invenitur, eamque cum a reliquis emporis partibus solutam ita e. g. carnem animantium mactatorum
denotat) b), tum apte dispositam atque vitali vi in
2) Cons. THOL. , in c. I., p. II. - Gen. VI: II de hominibus atque animantibus legitur ib. vs. Is cli. vs. 20 de hisce
solis; vidd. VII: I5, I 6, 2I cu. vs. I 4, VIII: I7 ; ita etiam de utrisque α: II, 15, 16; cons. Iob. XXXIV rI5. - Caeterum quod ad hanc fragilitatis notionem, voce expressam attinet, conss. Omnino Ps. LXXVIII: 39, Ies.
125쪽
structam 1), eute atque ea e cogitatione, vel exclusis 2 , vel inclusis 3). Ubi do hae eorporis materia, tam cum corpore conjuncta, quam ab eo separata sermo fit, interdum quoquo vox 'Reti invenitur M, quae insuper et sola b), prouti etiam vox metra 6 , et cum hac conjuncta de cognaitione atque inlima ratione 7), quae inter homines adest, usurpatur. Roserunt interdum otiam Hebraei ad vel 'RU
naturales affectus sensusque, o. g. desiderium inti
tamen, ut tum animiae Vel cordia commemoratio antecesserit. Si quaeritur, quomodo in versione Alexandrina VOX reddi soleat, et quatenus distinctio inter corpus et carnem Observetur, respondendum est, in illa saepius
eodem sensu formula: os meum et caro mea, inVeuitur, e. g. Jud. IX: 2, Gen. XXIX: 14; vid. GEN., in theg. . in V.
126쪽
voces σαρξ et κρεας distingui tali ratione, quali supra diximus 1), porro vocem hic illic reddi voco σωμα in iis sententiis, in quibus habitus l1ominis
eaeterni ratio habetur; ita ubi de contaminatione corporis sermo fit 2), vel de eadem amovenda doque eaeterna puritato curanda 33. Praeterea exempla etiam luculentissima afferri possunt, quibus probetur, in ea verrione omnino corpus a came distingui. Ita formula Hebraim:
I Conss. loci p. 103 sq. , not. 5 citati. Ubi vox in hac versione adhibetur proprio vel improprio sensu tam do hominum, quam de animantium eame edenda, haee saepius cum eorpore conjuneta eogitatur Gen. XL: Is, A. XX II, 2, aes. IX: 20 Ier. x xr 9 etc. . Non semper inmen ea distinctio inter voees es et /cie invenitur; vidd. Iob. X II el I. II: 5, XIX1 2s; Leti . XXVII li 5a ell. Lem XXVI: 2s, Mies. III: a. I Rey. XIII: 28 de eorpore edendo montio fit, quia ibi do leone sermo
est, qui non solam earnem, sed etiam reliquas corporis partes eomedero solet; eons. v. d. ORIETH. , in disp. I., p. 15 cit. P. 134.
16, Num. VLsIt 7. Quodsi nonnullas sententiao inter se conseis runtur, vox eo usε vocibus oti. et σῶμα reddita videtur;
ita I Rey. VI do eli. I Rey. XX, 27 et Leu. XIX: 28 elu. - 5; sed tum de talibus agitur reb , quales tam in eorpus, quam in earnem quadrant. Minime ex iis sententiis istam eon sionem duei posse indo perspicitur, quod Lev. XVI: 4 vox gr)2 reddita est voce haeeo autem idem indicari in vera.
AL, atque vocibus scies et oῶμα, nemo umquam statuet; cons. V. d. GRIETIt., in disp. l. , p. 14 sq. Oh Eandem, quam Jam edipressimus, eausam Prov. IV: 22 ell. III: 22 tame trilinitur earni, Prov. III: 8 eorpori.
127쪽
κου' reddita est σαρκες σώματος σου 1 ot sermula, partes mollioreo eadem rationΘ
σαρκες σωματος αντου 2); dictio κόπωσας Muram invenitur, cum de mentis intentione animiVe curis, quibus earo tabescit, sermo fit 3); dictio κατακοποι τω σωματι Hebr. robur Id), eum cogitatur de iis, quorum corporis membra 'gravibus laboribus exantiandis lassa suorunt 4). Ubi animantia at
que homines et hi soli propter fragili atem atque debita tem in V. F. dicuntur 53, ubi hac
VOee eo alio intimaque conjunctio indicantur 6), ubi circumcisio eadem significatur 7 , ubi denique affectus sensusvo ad 'via et ras reseruntur 8),
eonStanter VOX in versione Aleaeandrina legi
ratione occurrit, haec redditur οἰκειοτνης, οἰκειος α, ον , conss. Ioci p. 104, not. 5 citati; ubi deniquo formula obvia
est, haec Vertitur οικειος α, ον σαρκος, οὐν σαρκῶν; conss. I ip. I 04, not. 7 citati. .
73 Gen. XVII: II, I 4, 24 sq., M. XLIV: 7, 9 etc. 8 Conae loci p. 104, not. 8, 9 et 10 citati.
s) De vivo eorpore hominis legitur ea vox Iob. XX: 25, prouti h. l. , ita etiam Iob. XXXIII: II in vers. Al. reddita estinoua. Posteriore tamen loco in textu Hebraico indicat elationem
128쪽
I) Corpus denotat vivum tam hominis, Dan. X: ε elu. Gem. XLVII: I8, Neh. IXt 37, in quibus dieiis r 'a eomtia indient, quatenus hoe ad laborem exantiandum aptum est , quam animantis M. I: II, 23, insuper etiam mortuum corpus en voce designatur, e. g. I Sam. XXXI: Io, 19. In omnibus hisco sententiis veraso Al. praebet vocem σωμα, Ps. CX: 6 πιι ua de homine); Iud. XIV: 8, 9, ubi de leonis eadavere sermo est, sotia. - NM. m: a vox his occurrit, priorO vieo in
λοiluatus est, Iahavit, Niph. dehilia hi , eorruit) eorruunt, corru tur in eorporibus eorum. Hoe metum aretissime junctum est in vers. Al. eum primis sequentis versus vorbis I in , eae multistiane, propto mutiitudinem Mortationum. - Vox a morsu Neh. IXt 26, Er. XXmt 35 etiam translata ast in A. vers.
129쪽
daica detu l), quibus hominum animantium Ve eo
pora viva Vel mortua denotari solent, saepissime redditae sunt Voce σωμα, interdum etiam alia ratione, numquam Voce Tandem pro Vocibus
de δeruis, qui eorporis membrorum ope ossicia prae-
Stant, pro Voce 'U parvulu6, quia distributio hominum instituitur 4 . In libris Apocryphis Vox σαρξ saepius eadem significatione, qua in V. F. invenitur. A J V SIRACHIDE prae caeteris ad hominum fragilita em, quae iis
cum animantibus communis est, deSignandam usur
patur; ita in formula πασα σαρξ, ab illo frequentata 5); alibi terrigenae ab eodem γενεα σαρκος καὶαῖματος dicuntur 6). In iisdem scriptis voces
μαων, et ita etiam I Reg. XVI: 25, 2 Reg. LXr 37, ubi de corpore mortuo hominis agitur, Ier. XVI: IS, ubi do idolis sermo fit ; alibi pro hac voco Hebraica vox νεκρος legitur Deia. XXVm: 26, Ies. XXVI: Is etc. I Corpus vivum hominis designat Dan. m: 27 sq. , IV: 30, V:2I, vel corpus mortuum animantis Dan. VII: II in vers. AI. σωμα .
Dan. VII: 15 vox Chal. 'a a ) occurrit, proprie vaginam
denotans, et inde vaginam animi Sivo corpus, in vers. AI. legitur h. l. Lbς εν τῆ μου .
5 XXX: 30, XL: 8, XLI: 4 cll. vs. 3 ete. 6 XIV: I8, cons. Sap. Sal. VII: 2 ess. vs. I. Dicto Iea. Sin XVII: 31 obvior καὶ noνορος ἐνθυμηλ'εται σαρκα καὶ αἷμα itis enim legendum esse videtur , de humana fragilit te cogitari, tam
130쪽
σαρῖ et σῶμα luculentissime distinguuntur 13, e. g. in dictione σωμα σαρκος, qua eorporis debilitas adumbratur 2). Praeterea de ca=me talia leguntur, qualia de eorpore numquam inVeniuntur, ubi e. g. do eis mcisione 3), Vel de eo, quod comeditur 4), sermo est; et vicissim de hoc ea pronuntiantur, quae in illam haud quadrant. Cum nempe VOX σῶμα id ob oculos ponit, quod interiorem hominem manis tui 5), cum membrorum ratio habe-
iis, quae Vs. 30 et 32 leguntur, luculentissime apparet; - ultima verba versus 31, a nobis allata, explicat V. d. GRIETII. in disp. I., p. 25 e se improbo cui Se convertat ad Deum insit cogitatio, se carne et sanguine constare, id est: fragilitatis suae; ad hane explicationem firmandam provocat ille ad Ies. Sir. XXVIII: 6 et
XVI: 20, Bar. IlI: 3I, Sap. Sal. IX: 13. IJ 2 Maee. IX: s. In libro Mace. 4, in sententiis p. 92 laudatis, distinctio talis non prodit, alibi vero omnino, ita p.
2 Ies. Sir. XXIII: IS; cons. ATIRM, in comm. I., p. s. - VOX XXXIV: I, XXXVIII: 28 in numero plurali obvia indicare videtur eorporis materiam mollem debilemque.
4) Ita Sap. Sal. XII: 5, Bar. II: 3 de carna, quRe R compore distrahitur et comeditur sermo est. In libro Maee. I, p. 503 sqq. Verba σαρκοφαγεῖν et σαρκοφαγία idem indicant, quod edere κρεας est. dictione των τρομώνων κρεῶν. 5 in Sap. Sal. I: 4. Ita etiam Vocem μυα accipiendam esse VIII: I9, 20, censet v. d. GRIETH. in disp. l. , P. 2I Sqq. , ae rato probare studens, la. l. non de Praeeaeistentia cogitari, quia verba οχθον εἰς σῶμα δυωκτον non Signi cent, eum, qui inducitur,