Dissertatio theologica Pauli anthropologiam exhibens quam... pro gradu doctoris... in Academia Groningana... publico... examini submittit Didericus Hermannus Henricus Tijssen,... d. 21 aprilis a. 1847..

발행: 1847년

분량: 403페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

tur 1 , cum do recta eaeterioris hominia conditio-

Prouti in illis libris ita etiam in N. F. utrique voei peculiaris atque diversa assignatur ditio; altera enim vel materiam mollem corporis significat b)vol ad hominis debilita tem ob oculos ponendam expressa est 6 , vel conjunctionem denotat intimam Τ , vel, quod saepius fit, contem vi notione non prorsus exclusa, occurrit 8ὶ, vel mali moralis rationo habita,

nune eorpore indutum esse, sed quati nunc corpus ae maniorata. verit.

I) Jes. Sir. VII 1 24, XLVII: Is. In hisee sententiis eorpus eommemorari videtur, quia memira, ad libidinem patrandam inse vientia, spectantur; M. V. d. GRIETH. in disp. I., p. 24 . I Maee. VII: 7. 23 Ita ubi de integri eorporis sanitate agitur aes. Sis. XIX: 4 sqq.; vel ubi de illius puritate eo latur Iudita It 3 est. a) Jes. Sir. XLVIII r 13, 2 Maee. IX: 29. 4) 2 Maee. VIII: II, Tob. x: Io. 5 LM. XXIur 39. In sententiis Aet II: 28. 3I, Apoe. XVII I 6 est. XIXr 8, 2I expressis de materia remoria, vi virali destituta, sed cum reliquis partihns etiamnum eonjuneta, sermo fit; eons. p. so. - De vi a terrena legitur Hebr. V: et est. II: I4. ε) Matth. xxivi 22 ell. More. XVI r 20; LM. III: 6, I Petri Ii 24 est. va. 25. In dicto Nebr. VII: Is inveniundo verba:

7 Matra. XII 1 5 sq. et Mure. X: 8 est. Gen. II: 24. 8 mith. XVlt 47, Nebr. IX: Io eli. vs. a sq. - Ita stiam intelligitur causa, cur miri X: 23 de eorpore, I ore. III: si deerime mentio fiat, etenim illis exigitur vox eaeelsiorem noti.

132쪽

tur modo, et saepius praesertim de corpore, quod variis constans membris apte junctum atque dispos tum est, usurpatur 2 , porro de eo, quod eaeterio

nem habens, hic talis, a quali contemtus indicium haud prorsus

abest.

' Matth. V: 29 sq. , VI: 22 sq. cll. Luc. XI: 34, 36; conss. etiam omnino Joh. II: 2I cIl. va. I9, 20, Jud. III. 2 cll. vs. 3 de equo ete. 3 Matth. VI: 25, XXVI: I 2, Lue. VII: 22 sq. O φυχο in hisce dictis est vis vitalis . - Do exteriore homine, Opposito interiori τῆ vini) vox σῶμα legitur Matth. X : 28, Luc. XII: 4;

Mihi estdem indicantur ea, quibus exterior homo sustentatur atque curatur, vel quae hujus conditionem spectant Iae. II: 16, Mare. Vt 29 . - Hebr. XIII: 3 primo obtutu Vox σωμα idem exprimere videtur, quod Phil. I: 22 vox σίμ; sed tenendum, illic respici mala, quae nominatim corpus Spectant, hic Omnem miseriam, quae cum vita terrestri conjuncta esti V. d. GRIETH.

in disp. l. , p. 104 sq. hic vocem σόεμ legi censet, quia tam do corporis, quam de animi aerumnis cogitatur; vid. Cap. II. 4 Hebr. X: 5, I 0, Jae. II: 26; inde etiam do eorporibus mortuis tam hominum, quam animantium, iisque Vel integris vel mutilatis, adhibetur vox σῶμα, ita Matth. XXVII: 58 sq. , Mare. XV: 43, 45, Lue. XXIII: 52 sq. , 55, Joh. XlX: 3I, 38, 40,Lvc. XXIV: 3, 23, Joh. XX: I2; vidd. etiam Matth. XIV: 12 ubi lectio σῶμα prae lectione πιῶμα eligenda esso videtur , Matth. XXVII: 52, Aet. IX: 40, Jud. 9, Hebr. XIII: II. - Do servis forsan intelligenda est haec vox Apoe. XVIII: Ia; cons. v. d. GRIETH. , in disp. I., P. 47.

133쪽

Deniquo observatione dignum est, JESUM, Sacram Coenam instituentem, Voce σωμου non voce σαρξusum esse 1); hoc rite tenendum esse, merito ob

servarunt viri docti 2). Quodsi jam rationem, qua in V. F. hujusquo

libris Apoemphis de eame agitur, et eam, qua, in N. F. eadem spectatur, quam brevissime complecti velimus, dicendum ost, in illis scriptis dominari notionem physicam ejus Vocis, etenim prae caeteris id,

quod fragile atque inane est designat; in hoo autem, prouti luculentius etiam in Capito IV vidobimus,

primarias agere partes notionem moralem, quae Vel maximo in epistolis Pardinia legi solet. Idem ost Apostolus, qui prae caeteris diserte atque do industria distinctioncm eam is a corpore constanter tenuit. Utriusque rei causa, ni fallimur, indo repetenda est, quod doctrinam do immortalitiae accurato exposuit vir summus, et quod, ut sequens Pars docebit, enucleate atquo fuse de mecaso agere solet 33.

I Cor. XI: 24. 2) Nonnulla de hae sormula affert v. d. GRIETH. . in disp. l. , P. I 30 sqq. . Hujus vero aliorumque argumenta recensere non possumus, propterea quod ad silia, magis ad rem nostram pertinentia, nobis properandum est. 3ὶ De --ἰ et τω σωματι disputant BE K, Die ehristi. Lehris., P. 276 sqq. , 465 sqq. , I97 sqq. , Mibi; de illa vero agens praecipue ad peccatum Ritendit , firmΜ, in eomm. l. , P. 4

sqq.

134쪽

Conelu O. Ex hisco, quao exposuimus de natura humana, ex PAULI mente, additis etiam sontontiis, alibi obviis, facito ducere posset quispiam, Apostolum non do tribus, sed potius de guatuor partibua, quibus constet natura humana, loqui; etenim praeter Fiaritum, principium Sublimius, animamque, vim inferiorem , corpu8 atque earnem commemorat, hanc illo ignobiliorem. Sed probe videndum est, ne ea, quae illo distinaeit, a se invicem separemuo. Scilicet, dum his in terris vivit homo, indissolubilo ost Vinculum inter corpua atque carnem; cum illo et praesertim cum haceo arctissime cohaeret anima ίη fran), quae ab altera parte conjunctionem constituit intimam intor eo pus sτο σῶμα) sensualo terrenumquct, eame

τῆ σαρκὶ in instructum, et excelsum spiritum τοπνεῖ α), qui est divinae particula aurae. Nune plano intelligimus, qualis sit trichotomiae illius, do qua supra locuti sumus, vera indoles I), pariterque perspici potest causa, cur illa saepius dishotomiae locum cedat, quae vel τον ἐσω et τον εξω ciνθρωπον continet, vel το πνευμα et τὸ σῶμα 2 : ubi hie illic τὸ πνευμα vel o νους et η σόοξ conjunctim commemorantur 3 , consulto id, quod in homino

135쪽

magiane excelsum est, ei, quod infimum est, opponitur. De τῆ in talibus formulis nulla fit mentio, quia ea est Vis, qua corp- ωορκικον viget, atque conjunctum est cum Firitu, et Vicissim, quia hujus est illam ita illustrare, prouti insta Videbimus, ut in dios persectiore gaudeat vita et hanc corporis ope manife3tet l . Nequaquam igitur sunt tria quatuorve 8egmenta, in unum conflata, ut ita dicam, quibus hominem constare censeat PAULUS , prouti recentiores duobus elementis, animo et corpore, Constare hominem docent; sed Apostolus potius a variis partibuε 2, hominem contemplatur, et uti aliud vel aliud in ipso soso magis manifestat, ita hoc illudve variis designat nominibus. Idem valet do V. F. deque librorum Apocryphorum scriptoribus, Hebraeorum Vestigiis insistentibus, et de iis quoque, qui in N. F. dicentes scribentesve

occurrunt. Vel, ut paucis rem totam Complectamur,

ossatum illud, in Genraeos libro obvium, ad quod jam alludimus 3), anthropologiae Biblicae fundamentum constituit: Dei hominem hujus coepi ) snast ea

pulvere tem ae atque in est in ejus nares halitum suum, et seu factus est homo in animam vivam. Singulae tamen notiones, hic obviae, magis magisque, tempore labente, eXplicitae Sunt, et Vel praecipue apud PAULUM accurate enucleatae inveniuntur.

136쪽

Tandem probe Observandum est, Apostoli illius de homino contemplationem, qua in eo agnoscit duo inferiora sanimam et earnem et duo superi a sepiritum et e puo, in omni illius anthropologiarito explicanda gravissimam esse. Ex ea enim contemplatione ducenda est causa, cur interdum do terrigona humili rationa loquatur noster, interdum de eodem excelsa quaequo praediceti Illud nompo si facit, hominis conditionem vitiosam respicit, quae ubi adest, inferiora ista dominantur; hoc si facit, ejusdem naturoem et huic congruam dratina ionem spectat, S eundum quas spiritus primarias agere debet pari , is siora ista sibi subjicere et in suum commodum comus adhibere, tamquam aptum i trumentum.

137쪽

CAPUT II.

DE SINGULIS HOMINIS VIRIBUS SIVE F CULTATIBUS, DE PECULIARIBUS CARNIS AFFECTIONIBUS ET DE HARUM ILLARUMQUE MUTUA RATIONE ATQUE CONIUNCTIONE.

De singulis hominia viribus sive facultatibus et depeculiaribus carnis affectionibus. Inter omnes facultates, quibus homo pollet, primarium locum concedit PAULUS-νοι menti radiisne praed tae; hujus enim Ope unusquisque ad Deum adscendere et de rebus divinis excelsisque cogitare atque ratiocinari valet. Tci αορατα αυτου του Θεου),' inquit Apo

καθοραται 13,' id est, quae de Deo cerni nequeunt

138쪽

eorporis oculo, a mundo inde condira per res crea- ωδ, cum sente vitiaretrar, perspieiuntur. Nibi laudat την ειρομον του μου, pacem, a Deo, tamquam metore, procedentem, quao υπερεχει παντα νοῶν 1 ,

id est, omnem mentia cogitationem; illius igitur paria haec est natura, ut homo ejusdem emeaeitatem ea lacultate, qua de rebus divinis evitare potest, ViX ae ne ViXquidem comprehendere queat. Quia autem ea evitiandi vi pollet mens, satis apparet, cur noster ad eam reserat illa, quae homo clarii conscientia ductus emcit. Ita de eo, qui in conditions eesistica versatur qui λεῖ γλώσση , γλώσσαις) dicit, το πνῶμα ejus preerafumiere sπροςευχεσθω γλώσσηio , mentem σκαρπον esse, quia a tritus vi divina abropius est, adeo ut quis sonos proserat, do quorum vi non eos avit, vel qui, dum proferuntur, omnis meritia abest emcacia, quique eam ob causam, nisi apto explicentur, ab auditoribus intelligi nequeunt 2 . Seeus vero sese res habet, si quis non solum τῶ πνείματι reces fundit, eanu vel gratias agit si γάλλει, ευλογεῖ τε πνευματὰ), sed otiam τῶ νοῖ, tum enim hujus lacultatis ope, pr cum earminumve rectam praebet interretationem, 3st,

2) I Cor. XW: 14 est. va. 2, ubi vox πνευμα aliud quid indicat, quam solum spiritum humanum, prouti va. 14, vid. Cap. X) 4 sqq. . 16 sqq. Cons. ACRERΜ. , in Comm. I., p. sos. 3) Ib. o. 15 sqq. ell. vs. 5 sq. , 7, 12 sq.

139쪽

vol alia instituit methodo. Eodem modo in Sequentibus dictione: δια του νοος λειεῖν, talis indicatur loquendi ratio, qualis τοῖς λογοις, ἐν rLώσση prolatis, Opposita est, et quali homo, 8ui 8ibi cometus, sermones pronuntiat tam perspicuos atque Haros, ut alii edo

quibus donotari videtur: dimoveri, de urbari a mente, sivo ita rebus, quas audias percipiasve, confundi, ut recto mentis destituaris usu 2). In dicto: ἔκαστος ἐν τω nil ναῖ πDὶρος ορεiσθω. voce νους indicatur mens cogitans atque judicans; commemorat onim Apostolus varium judicium de dierum pia observatione;

jam non postulat, ut hac in re, minoris nempe momenti, omnes conVeniant, sed ut quisque εecum repulet, Meum ipso rationes ineat, et ita ad certam atque per

vicuam perVeniat persuasionem 3). Ubi Corinthios incitat PAULUS, ut constituti sint ἐν του αυτ γ μι καὶ ἐν τη αὐτῆ γνάuri, gnavi de causa, ut eX prOXime

sequentibus apparet, hanc unitatem, quod ad mentem cogitandive mitionem et ex hae orientem sententiam attinet, commendat 4). - In JOHANNIS Apocalypsi vox

140쪽

νους semel iterumque de meruis aeumine Occur

Exempla, hacteuus allata, probant, meritem eam ESSE vim facultatemve, qua quis res eXcelsas divinasque Suscipere, easque Suae conditioni consentaneas reddere valet. Ubi veram suam ossicaciam amittit haec

facultas, homini tribuitur ανοια 2 . - Eatenus igitur cum Wiritu convenit ὁ νους, quatenus hic in talibus

rebus versari Valet; eatenus Vero discrepat idem, quatenus emcit, ut eae prorsus cognitione et 'conscientia sua comprehendat homo; spirituε vero magis ad eas inveniundas impelli , et interdum, prouti in dicto, Supra a nobis allato ex e istola priore ad Corinthios 3 , singulari quodam modo easdem in hominem inferi; sive, ut aliis verbis idem enuntiemus, dum sine

mentis vi το πνευμα aliquem eXtra se rapere et

Supra terrenam conditionem OVehere possit, illa emcit, ut ros divinae prorsus congruant conditioni illius, qui, dum his in terris Versatur, corpore etiam

Deo ipso moderante, instructus eSt. - Dictionem: το πνευμα του νοος infra explicabimus, quia VOX πνευμα, nostro judicio, in ea est spiritua sanctuδ 4 .

ita discedere censet eam, quae Act. IV: 32 occurrit: του πλωους των πιστευσάντων ην η καρδία καὶ π φυχὴ μία, ut illa M unitatem in eognitione, haec ad unitatem in amore proximo pertineat.

4 ' Eph. IV: 23. Eadem notio vocis νους et verbi νοεῖν,

SEARCH

MENU NAVIGATION