장음표시 사용
161쪽
ficile vero ost, talem disquisitionem hoc loco instituere, quia ille numquam, data opera, de talis disquirit facultatis ortu, indolo atque conjunctione cum aliis viribus affectibusquo Variis, prouti lacoro solent philosophi 1 , sed potius eam adesse sumit, ejusdemque Oxplieationem ob oculos ponit, vel perversam, quae adest, cum homo poemto indulget, vel rectam, qua in dies magis magisque vera fit luberto, si quis CHRISTI spiritu ost illustratus. Paucissima igitur nunc observaro sufficiat, reliqua aptioro loco tractabimus. In epistola ad Romanos celebrat noster hominis volunt tem ὁ θελειν, - -ηδεσθαι , cum eaecelsiore rius nutura arctissime conjunctam, qua quis ad id, quod bonum sanctumque est, adspirat, et id strenue appetit, sed peecati Vi impeditur, quominus conditionem , quam appetit, aequirat 2). Exinde autem liquet, hominem, nisi tale quid, quod ab ejus natura abhorret, irrepserit, illud, in quod summo studio fertur, exsequi POSSE.
Verbo θέλειν, θέλημα , quod h. l. adhibet PAULUS,
in aliis quoque sententiis utitur de appetendo, libem ter promptere volendo, Hre in bonam, sive in m
VII: Ia sq. eli. Ge. XIni 24; λλ. VI: ετ sqq. cil. vs. 66; cons Tis, , in comm. I., p. 66 sqq. 2) Ronti VII: I 5 sq. , vs. 18 sqq. , vs. 22; cons Cap. VI. Ta- Iis etiam est vis dieii GL Vr II obvii, quod tamen non homines,suh lege versantes, prouti Rom. VIIII. B., sed Christianos spoetat; eous Cap. X.
162쪽
oatenus hic illic differro Videtur, quatenus illud volum istem indicat, quae, postquam mem rationes iniit, exstitit 3), vel, quae magis directo actionem spectat, dum verbum θέλειν velle in univereum significat, vel
I Rom. XIII: 3, 1 Cor. VII: 7, 32, 36, 39, GaI. Ι:7, III: 2, Col. II: 18, I Thess. II: 18 est. Vs. I7, 2 Thess. III:10, I Tim. I: 7, V: II etc.; - 2 Cor. VIII: I 0 το ποῆσαι significaro videtur id , quod hactenus fecerant Corinthii vs. 6 sqq. cll. Vs. I sqq. , το θελειν id, quod jam anteu ino περυσί lubenter velle inceperant, et ad hunc usque diem lubenter volebant, nondum vero peregerant. Ita Satis eXPlientur, cur PAULUs primum noristo tempore To ποιῆσαί), tum praesenti utatur To θ ελειν , et ita etiam haec sectio egregie cum sequente cohaeret: Nunc etiam perscite το nou σαι, id est, emcite, ut parata illa voluntas evadat res peracta, quo facto, prouti animus ad volendum promptus est προθυμία του θέχειν , sic quoque peractis το επιτευσαί) adsit ex possessione vestra εκ τοῖ ἔχειν ; cons. Omnino MEY. , in c. I., ud h. l.
4 Ubi e. g. Apostolus do Deo dictione utitur: κατα Tvν βουλον του θεώ Maroς αυτου Eph. I: II , vox βο 1 rationem indicat, qua supremum Numen το θελ μα exsequitur, Dei decretum; - Rom. IX. Is vox μυχομα expressa esse videtur, quia hac definitius ob oculos ponitur id , quod Deo erga homines agero placet μέλει us. 18). Alibi do Dei voluntate Voces θελειν velle, placere, δεχομα -- luntas , placitum Saepissime occurrunt; - 1 Cor. XII: II verbum βουλεσθα legitur, quia dictio: διαισυν πνευ αα ἰδία σαστω, d
163쪽
In versione Aleaeandrina talom quoquo adesso distinctionem, Oxindo perspicitur, quod VOX eousialium , volunt , decretum in multis dictis redditur voco
consuluit, consilium iniit, decrevit, plurimum quidem verbo βουλευειν , βουλευεσθαι, sod etiam hic illi e
Saepius vero difficillimum est dofinire, qualo in illa vergione inter voces θέλειν, triuiua, βουλεσθαι, βουλη positum sit discrimen, et num constanter lio teneatur b)
νoetam Retionem indicans, praecedit; vs. 18, ubi simpliciter de eo, quod Deo, optimis ducto consiliis, placet, sermo est, verbum θών adhibotur; Philam. vs. Is υσυλ υνν d cretum indient, a PAULO prius sumtum, vs. 14 U Vna benevolam amoris significationem, qua motus Apostolus nil, PnILEMONE inscito, saeero voluit; I Tm. II: 8, V: 4. Tu. III: A verbo motis a uti ridetur seriptor, quia de mi Die se; - 1 Tym. VI: s idem tamen verbum de vehementi appetitu usurpatur; - Hii. I: I 2 formula: Timo νιν ιμας μυaotiora, eurrit pro trita dictione: Ου-wiam πνωιν Rom. I 13, XI: 25 est.
164쪽
In libris Apoeryphis caedem voces interdum a se
invi m discedunt 1 , iii N. F. reliquo perspicue idem
Observatur discrimen 2). Prouti το βουλεσθω volunt tem plus semel ab ea proponit parte, qua eX merite, ratione3 ineunte, Pr gressa est illa, ita quoquo Verba, quibus proprio mem
6 etc. vox μυχη decretum eonsiliumve indicat: voces veroah titi, λχειν indesnito de eo, quod praeci lubet , de piaesto inveniuntur, conss. Sap. Sal. Xar 26, XII: 18, Ies. Sir. VIII: 15, I Maee. III: 60. Verbum μυχωθαι de propositis deeretisne sumtia oeeurrit I Maee. III: 34, VII: Ao; - 2 Maee. I: 8 dictio: -χῆ βουλμενη expressa videtur, ut animus designetur, qui rario deerivit Dei θεώματα sacoro. 2) Matth. Ii I9 verbum βοεισομαι usosΕPNi decrerum Oh oc Ios ponit, ibidem verbo θώειν signiscatur id, quod prae amore erga MAIlIAM lacore voluit illo. Alibi eatenus talis distinetionis tona eos sunt ii, qui in N. F. dieentes serihontesque oecurrunt, quatenus verbum recti eertum d sinitumque deeretum consiliumve denotat,
ad actionem refertur. Lucas voeo μυι, uti solet do Dei hominisvo derecto consiliove, circa personam vel rem versante, vocibus θεLma, ,δειν indesulto do uoluntate praestose, tam in dietis, quao ipso pro
165쪽
ira actiones significantur, ad eandem transferuntur facultatom. Similem usum jam supra, do vocibus νους, νοημα, σοφία, συνεσις agentes, observavimus 1 . Hisco nune addendum est verbum φρονειν, quod
saopissimo non eogiuare vel judieare valet 2), sed in lucem protrahit, quod quis continuo meditisur, et quod ideirco solun tem dirigit; significat igitur, si hocco fit, studere, prouti φρονημο stridium 3). Idom
alter unumquemque diem diem osse eodem redire) j- α eons. HREI L, in c. I., ad h. l. , qui rito hane interpretationem defendit contra FR TEsciti Μ, in e. I., III, p. 169 sqq.); in subsequentibus verbum v νειν obvium est, quia illud judicium in voluntatem aes nemque vim exercuisse eogitatur: qui diri studio tenetur so μονων .. 0..ὶ, in Domini honorem Domino) studio tali tenetur. Rom. XII, 3 est us. 16, Mi 20 Iectores admonet PAULUA, no ope in tam δε sem/tipsis foveant Darium studiumque, et quidem ultra modum , quo illud studium jud tamque halere decem sm υπ---ειν παἐo Mi φρονεῖν), sed ni judicium studium a vi se tale haberint, qu lo in rectum submissumve de se judicium studium e eedat tam μονῶν in To s-ρονεῖν. Cons omnino KRΕΠti, in c. l. , ad h. I. Similiter vox Eomo oveoclis do iis adhibetur, qui submissum de sahahent judirium studiumque Eph. IV: 2, Phil. II: a, col. II: I8,2ss, Lut 12 est. Aes. XX: I9; - vid. etiam I D. V: 5. Fodi mula r To D , To auro φρονεῖν, de hominibus, qui uno mutui amoris studio ducuntur, plus semel expressa est Rom. XV: 5, 2 Cor. XIII II, Phil. II: 2, IV: 2 . Caeterum de notione verbi vem νεῖν, qua simpliciter studera indicat, videantur dieta I Cor. Xmi II, Phil. II: 5, mr is inveniunda; alia effata postea citabimus. E dem ratione verbum φρονεῖν legitur Maria. XVI: 2a est. Mare. VIII: as.
166쪽
quadrat in verbum δοκιμα ιν, quod, ut Vidimus 1),
proprie explorare et probare denotat, sed in nonnullis otiam effatis vim, quam mens judicans in volunt tem actionemque eXercet, significat, adeo ut quis secundum id, quod e ploraverit probaveriove, 8e8e com
Magnam esse cordis Vim in Voluntatem, neminem,
ad ea, quae jam disputavimus, attendentem, fugiet; qui enim appetit , qui strenua lubensque volendi actio, qui studium vel ullum sine illius facultatis emcacitato,
quae cupidinum assectuum incitationumque 3edra est, exsistere possit 3 Sed etiam, si ad nonnulla Verba nonnullasque dictiones oculos convertimus, clarissime illud apparol. In memoriam hic XeVOeamus, quae do τε Vidimus. Luculentiora insuper eXempla afferri possunt; in po8tersire ad Corinthios epist D e. g. αυθαίρετος Semel iterumquo de eo dicitur,
qui libero eordis impulsu ductus aliis succurrit 3); alibi dictum: ποοπιρεισθαι, τῆ καρδία, significat et geme, deatinare corde, idque prorsus lubenter, μη
167쪽
Saopius etiam noster vorbo εὐδοκειν sευδ. ποιειν τι, ευδ. ἐν τινι utitur clo oo, quod Deo homini vo plaeet, quod hic vol Illo sacere vult, vel quo uterque delem fatur, adjuncta haud raro significatione lubenter volendi l). Eadem rations adhibot PAULUs interdum substantivum ευδοκία do dele lassione, duleedine 2 , saepius do properim Promptiaque voluntrate atque benevolentia O). Ipsa igitur verbi atque substantivi notio satis superque ostendit, do voluntate cogitandum esse, ex corde Progressu; quae sententia confirmatur dictione: mi ευδοκία νῆς ωκὶς καοδίας 4 . Deniquo de ταῖς βουλαῖς των καρ&ων in priore ad Corinthiose 'istola mentio fit a scriptoro, id est, de decretus consiliisve, ex humani cordis incitamentis atque prin
M Psil. I: 15 , II: Ia; cons. v. el. NENGELICA in c. l. . p. 75, I 4), qui eam vocem interpretatur benignum placitum, pronii etiam in formula: seria τε μ ευδοκίαν του θε , tiar aυrου h. It5), eandem talem habere vim defendit; vid. Matth. XI: 26 eli. L . II: 14, X: 2 l. Conferri possunt ea, qnne de vocibus νυ-δ- ω Ma disputavit I ut T cHIDs in e. l. II, p. a 69 sqq. . mi observat, verbo εἰ. Hi ν et Doribus deriuratis tantummodo seriptores usos esse, qui post ALEx ΛΝDDi M. temnora Dixerunt.
168쪽
Jani supra obiter diximus, a PAULO, qui hac in roHebraeorum cogitandi rationem sequitur, τῆ σαρκi peculiare3 affectiori assignari, easque vel notumlea, vel
eulpand l); de his, quae saepius quoque in N. F. reliquo commemorantur, in Capite IV videbimus, do
illis nunc paucis agendum est. Indicantur illis mis riae utque anxietatis sensus, qui expitantur vexationibbus atque calamitatibus indigentiisque, quas quis experitur, et quae cum terrena conditione conjunctae sunt. Ita Apostolus de θυηνει τὴ σαρκί loquitur, et tum non corporis dolorem spectare videtur, sed miseriae sensum , hominibus matrimonio junctis subeundum 2). . Alibi dicit: nullam habuit caro nostra remis-rionem, sed in omnibuo verabamur, eatri me M aderant pugnae, ab adversariis excitatae, intri mecu8 metus, qui
igitur pugnis istis provocati erant 3 . ΡΛULUM vo bis: Moiria μοι σκοtin ' τῆ σαρκί, ινα μη ἡπεραίρωμ ,
mihi doetum est lignum veluti actatum aculeus vo eami, id est, carnem pungens, ne me efferam, miseriae amma intelloxisse, repetendos ex Variis vexationibus multis io Vid. p. 96.
2) I Cor. VII: 28. Eam dictionem non indicare eorporis dolorem, prouti et aliis r entioris temporis placuit interpretibus, et viro d. GRATAM Commentatio in Paulinae epistolae prioria ad C minthios eaput VII, I 845, p. 5 l) merito contendit v. d. GRIETH. , in disp. l. , p. 56 . Hic eant in uiam intellii ondam esse putat de animi aerumnis, quae hominibus, matrimonii vincula conjunctis, imminent. Talium vero aerumnarum et in hocce dicto, et in iis effatis, quae deinceps a nobis citabuntur, notionem restringendam esse , mox videbimus. 3 2 Cor. VII: 5, vidd. etiam Phil. I: 22, 24 cli. p. III,
169쪽
riisque rebus advorsis, quibus, tamquam CI IRISTI Apostolus , Obnorim erat, et qua Omnem vanam elationem Coercebant, perquam nobis probabilo videtur;
dicto: απελος σαταν, ἴνα ιιε κολαφio , eadem res sub alia imagino proponitur l . Non multum ab
hiseo dietis discodit sontentia: Nune gaudeo in re frum commodum afflictionibuε, quas subeo, et impleo ea, quae demia CHRISTI calami tib , in eame meri pro cory ore illii , quod est eccle8M, ut hoc pacto illius caritatis , erga me praestitae, retributio sit
tribuuntur, quia hujuε ost, illis experiendis cruciari. Causa, cur tales umectioneε ad carnem reserantur, exinde repetenda est, quod hanc inter et Tapν re summum intercedit vinculum; voce σαρξ utitur Apostolus in iis describendis, quia luculentissime ob oc los ponere vult, easdem ex rebus, extra hominum potestatem positis, exsistere atque prorsus P sis esse, terrigonao debilitatem fragilitatemque exhibentes.
a) 2 Cor. Xll: 7 cll. vs. 9, 10. XI: 23 sqq.: vid. v. 41. ORIRTII., in disp. l. , p. 95 sqq. , qui talem esse sensum illius sectionis satis probat eonirn secus cogitantium dubia; ipso intem pretatur: ,. Et eminentia mi uelionum, quae radi obtigerunt, ne mε
estorem, immissae mihi, Apostolo, sunt res ad resae, nurri es aerumnarum tox istis nempe rebus adversis sponto Orientium . omnem superbium e reen sum.
170쪽
De harum virium sive facultatum et peculiarium
camis assectionum mucua ratione a que conjunctione.
Ex iis, quae disquisivimus, sequitur, homini, ex
PAULI sententia, esse mentem, pollentem ratiocinandi
atque cogitandi vi, et insuper judicio, tamquam veri
obruδεα, qua quis vera a falSis discemer e, Omnesque res rito e lorare, et ita ad sapieretiam atque φρονησω pervenire possit. Porro ex mente procedit η συνεσις, cujus ope res cognitae judicioque exploratae penitus suscipiuntur et in numerato habentur. Ut certo homo sciat, se interne recte constitutum esse atque bene agere, pariterque ut constanter Prorsus certus esse queat, quid fugiendum, quid praestandum sit, scientia atque judicio gaudet morali, sive con-δcientia , quae, Fonte Sententiam proferens Suam, veluti Dei ipsius, summae sanctitatis Exemplaris,ost vox. Prouti Hebraei consuerunt, hasce omnes iacultates ex corde, Veluti radios e centro, prodire , ita etiam haec sontentia in toto N. F. invenitur, et in PAULI anthropologiam vim exercuit haud exiguam; etenim statuit hieoe, τλ' καρδiam eam esse Vim, qua homo penitu8 in rebus, mente cogno-εcendia dijudicandisque, Versari queat, et a cujus Conditione, omnium, quae meditetur suscipiaree, pendeat ratio intima. Observare lacile potuimus, Apostolum varias hasce viros non acriter a se invicem distinguere, sed . Ontinuo mutuam earum rationcm et indissolubilo vincu-