장음표시 사용
201쪽
DE CAUSA, CUR HOMO PECCARE POSSIT, DE PECCATI STIMULO HI USQUE IN GENERE HUMANO ORTU.3 11.
De caum, cur homo peccare po3sit. Primum nobis videndum est, quaenam, EX PAULI monte, in natura humana sit reposita causa, qua efficitur, ut homo peccare possit. Ut rite hac in re versemur, optimum esse censemus ad classica nonnulla offata,
in quibus do precato disserit noster, attendero, et ex illis, quid lii eo do tali causa censuerit, efficere. In epistolae ad Romanos exordio legimus, Dei iram eo situs patefieri super omnem impietauem erga Illunt ασέβειαν et improbitatem perversitatemve αδικiαH h minum, τῶν τοιν αλ, θειαν ἐν αδιαία κατεχοντιον 13. Formula: κατεχειν την αληθεμιν, nostro judicio, vocem cisi in spectat, prouti dictio: ἐν Odiniis, eondem Vocem, quae praecessit, respicit. Primum jam do
202쪽
illius formulae hujuεque voeis sensu Videamus, ut qua ratione illa et simul vox ασεμμου ab haece discedat,
' Π αληθεω , quae a scriptore commemoratur, ea est vera Dei natura, quae in operibus expressa invenitur, et quae rectam Supremi Numinis cognitionem
officit I); illam τeritatem, quam homines, si Velint, suscipiunt, impediunt κατεχου 2) ii ἐν ἀδικίρ. In
hae nempe, quae eos occupavit, Vigere illa non potest , id est, non ita sese exserere, ut eos plane itulustret , et ad optima quaeque ducat; sed o contrario intus illa absconditur ab iis, et locum cedit impi tritia erga Deum dominio. Quia autem eadem illa in hominibus vigero possa, et revera aliquando Viguit, ipsi auctores sunt haud eaeculandi 33, ut m ream teneatur. Nimirum, cum Deum c novissent terrae incolae, in Unicum illum non laudea contulerunt, vel gratias Illi egerunt, sed vani facti sunt ἐν τοῖς ὁμαλογισμοῖς πῶν . Significatur hoc dicto, homines cum mentis opo ad verum Dei cognitionem perVenissent, Penia stud eum non suscepisse, sed vano atque futiles do Supremo Numino instituisse ratiocinationes: inde autem ἐσκοτίσθη νγ ciσυνεσος αφων καρδία 5). De corde, ut e praecedentibus emci potest, consulto montio fit, quia veritas, quae aliquando ab hominibus evnia
203쪽
ta fuit, talem non offecit intellaetum, quali ab illa
facultate prorsus susciperetur, quae incitamentorum
principiorumque est δedes si), et ita intime susceptaveram efficacitatem exercere posset 2 . De lirius rei sequela, o fuscatione cordia, quod recti intellectus absentiam probaVerat, et in quo PerVersae cupidines exstiterant, infra agemus 3) Ex iis, quae disputavimus, ducimus, inter verita tis in preMionem et improbita e- αδικίαν) talo intorcedere discrimen, ut illa sit nefandus actus, isque internuS, qui Sponte atque necessario impietatem sci φιαν) sensim majorem et, ut sequentia docent 4), ipsam adeo
idololatriam provocavit; haec autem dici mereatur suppressionis istius area, id est, perversus internarum Virium habitu8,quo homines id, quod mente tenent, rectum intellectum non talem efficero curant, ut toto corde id suscipiant, sed quo e contrario Vane ratiocinari pra-Veque cupeme incipiunt. Genuit, ut sequens capitis
Ι Cons. p. 133. 2 Egregie KREMLius in c. l. , ad i. l. , p. 43 cli. P. 44 , POSt quam primum significavit, homines aliquando Deum cognovisse, haec dicit: se strestis naim er ΡΛΠLcA an, daset sie liber das
204쪽
pars docet, haee ce&κια mox diram ipsique naturae contrariam libidinem ot summam vitiositatem, quae vicissim cum ci mire ista atque idolola miri indivulso, PAULO judice, cohaerent 1ὶ. Quomodo ipsa ista αδικία exstiterit, qua homines veritarem impediunt, Lis non ulterius exponit noster, satis ei est explicuisse, istam una cum ui ci βειρ ipsi homini osso tribuondam. Quam clarissimo ob oculos ponit Apostolus, quid de homine peccante, in re, quam disquirimus, 3tatuendum sit, homo utens estato: o- ἐδοκιμασαν τὰν Θεονεχειν εν ἐπιγνωσει 2 . δοκιμαζειν enim, ut supra jam observavimus f, proprio do judicandi usurpatur facultate, sed tum ad voluntatem transfertur, adeo ut quis secundum id, quod judicio comprobaverit, sese compO--t. Non probarunt igitur homines, non operae pretium Minerunt, reapuerunt Deum tenere in accurata eo uia me 4), vel, ut CALVINI Verbis utamur: risignifeat hoc dictum, εω prava electi e praetulisse Deo suas v nuates, atque ita voluntarium, quo decepti sunt, errorem
In eadem opistola, eX qua ea, quae hactenus diximus, desumta sunt, αναπολογητον istum dicit hominem PAULUS, qui de altero, pereerae agente, judicat, at vero in eo, in quo asterum dijudicat, simul semet ip- eum condemnat, propterea quod ipso illo judex eadem Dest, do quibus contra alterum illum sententiam pro
205쪽
nuntiati Ita igitur judicano ostendit, se et ipsum id, quod bonum est, perspectum habere, ei que eo quendi facultato haud destitutum esse, et se in altero talein notitiam facultatemque quoque agnoscere 1). Notatu insuper digna sunt haec verba, quibus Λ-postolus Romanos Christianos alloquitur: Num ignoraris, cui vosmet ip8os remos eaehibetis, ut ei obediatis, 3 reVera atque plene gervos erae ejus, cui obedie tiam Prae&mtis, sive peccati, in mortem tendentis , stire
obedientiae, Deo praestituo, in justitiam 2 . Cum
hisce Verbis convonit citatum, paullo inferius oX- pressum : eaehibuistis aliquando membra vestra gema
In epistola ad Thessaloniae es posteriore illi deseribuntur, qui Mem non habuere absolutas illi feritati, in CHRISTO patefactae, sed delectati sunt ευδοκησαντες
attendendum ost ad vim verbi ευδοκεῖν, quo diserto ostendit scriptor, tales homines ultro peccato indulgere, atquo in eo continuo versari 53. Ex dictis, a nobis citatis, satis superque aps ret, hominem peccare posse, quod facultare gaudet, cujus ope sese libere explicare et ad divina excelsaque Omnia sese erigero valet 6). Ut onim libere ita Sese excolere queat, pariter penes ipsum esse debet, ut a Supremo Numino deflectere et perversitati
206쪽
sese tradere possit, sive, quod eodem redit, voluntas illa, qua gaudet, sese exserat necesse est eligendo inter bonum atque malum. Ne vero quis eristimet, iis, quae h. l. e Osuimus, Contraria esse effata, quae Deum ipsum homines perversitati tradere atque eos obdurare evincere videantur 1 , vel quae hominem nolenitem peccato subesse primo obtutu probare appareant 2), tenendum est, ut infra videbimus, illa id, quod necessario ex peccato, Semel EXOrto, Sequitur, ob oculos ponere, haec peculiarem quandam conditionem hominis peccantis exhibere.
LGerae hujus volunta is possessio, homini vindieanda, unice indicat, quomodo is peccare possit, non quomodo eo perveniat, ut revera peccet. Videndum igitur est, num secundum PAULUM in natura humana aliquid adsit, quod, ubi quis non summa Vi ad optima quaeque tendat, peccati evadat stimulus. Exposuimus antea, Apostoli dictis convenienter, hominem excelso pollere principio θω - ματψ, quod ita Sese exserere valet, ut Variarum facultatum ope illum prorsus ad Deum extollat; simul Vero nobis apparuit, illum inferioris atquo ae ualis partis, carnis, esse participem; hanc arctissime cum ui ra
207쪽
conjunctiam 1), affectiones peculiares provocare, ea que naturale8 minimeque culpand , denique omnes omnino, quae eidem natura Sunt propriae, irritationes tum rite egregieque dirigi, cum quis spiritu ad Deu- est conversus 2). Jam Vero fieri potest, ut homo τῆς σαρκὸς προνοιαν faciat εἰς seu μίας, ea que praVas, Vel ut carne ad inferiora trahatur 3 ;quod si obtinet ἐνεργεια illa divina, qua pollet, em-
citatem suam inserere desinit, et facultatos illa non amplius diriguntur, sed ad inferiora mereque humana deflectuntur. Hanc esse Apostoli mentem, satis Superque probare possumus. Ita e. g. dictionem: ευρέ
σκειν ευρηκενω) κατα σαρκα, de ea adhibet agendi ratione, qua quis suis ipsius Viribus inferioribus nixus, faetis εργων suis, ad rectam cum Deo ratisnem, τηνδικαιοσυνην, pervenire studet 4), et quae opposita ost illi animi conditioni, qua quis cuncta a Deo repetit, et ab Hoc solo salutem quaerit 5 . In epistola ad Corinthios priore genus humanum consulto haceo depingit formula scriptor: οπιυς μη καποσπτω πασα σαρξἐνωπιον του θεου 6), quia ille, qui coram Deo gloriatur suis viribus innititur inferioribus, dum ille, qui in Deo is κορ ) gloriatur, Huic omnia accepta refert 7). Similis vocis σαρξ usus in iis detegitur effatis, in qui-
208쪽
bus genus humanum sibi derelictum spectat noster 1). Sed disertiora quoquo adsunt dicta, id, quod nobis
volumus, egregio probantia. Homo, ut observmimus, dum his in torris Versatur, necesSario, eX PAULI mente, in came vivere, obambulare, eommorari debet 2), eodem vero judico, illo tum peccato subest, quum Eecundum carnem vivit, animatus est, obambulat, militat κατα
mi ε, IV: a , Til. III: 3: cons usus vecti AriΘυμεis Rom. VII: 7, XIII: 9, 1 Cor. X: 6 et eas vel sic tamen eum eame eohaerere, in Cap. V videbimus. g) Gai. V: 24; - Rom. VII t 5 τα παθημcirci τῶν citiaeet νtum vigentia, eum homo mi omisi est, commemorantur.
209쪽
adeo omnis omnino generis vitia, eami tribuit PAULUS l), et peccati sedem eo, quo et mox, et in C pilo VI indicabimus, sensu, isti haud obscuro assi
nat 2,. Ista homines, illo judico, prorsus dirigero
potest, quando externo venditant sui abnegationem, et huic convenientia aliis obtrudunt mandata Varia Pra
e*ωgue, talia adeo, qualia sciτινα quaecunque, operiem quidem 3apientiae cujusdam sublimioris prae se ferunt τινα ἐπι λογον ι ἐν εχοντα σοφίας , tum nempe, eum ejusmodi homines cultum ypeclogum, Deo praestitum selidis octdiensi , submissum de se judicium at
diumque, in externa forma, et duritiem contra corpus
σαρκινος proprio ita differt, ut illa eonditionem diroetionemne indieae, Omnem redolentem , haec materiam ipsam, qua quid constra; attamen utraque forma a PADLo permutari videtnr; etenim Rom. VII tI4, 1 Cor. III: I oόροι-ο prouti multi interpretes, codicum auet ritatem respicientes, regendum esse sintnunt) invenitur eadem ratione, qua alibi Ga in me. Censet vero Turret cuIU in c. L, Π, p. 46 eum in N. F., tum in Patrum ecclesiasticorum seriptis, talem permnlationem, ubi do poceato agitur , librariorum errori tribuondam esse, atque sino dubio formam acie eia recipiendam esse. MEYEnus e contrario ad li. ll. sormam σόροινος strenue defendit, eamque consulto a Pamo adhibitam esse statuit, ut natura mere humana indieetur die rein mensearicle meaenaei ), quae, tamquam talis, spiritui disino contraria sit das unpneumatisele Naturis en ;forma sere Me signis ri arbitratur idem interpres, directionem. τῖε scieri eonvenientem, spiritui diuino renitentem. Talis vero di tinctio nobis, praecipue ad Rom. VII: 2I , I Cor. III: a attendentibus. improbanda videtur; verbo, quodsi ll. Il. sorma σάρκιν legenda est, hujus vis ab altera illa, si quid videmus, vel parum,
210쪽
ἐν ἐθελοθρησκείφ και ταπεινοφροσυνη καὶ ciφειδέα σωματος) assectant; qualia autem mandatri Praeceptaque non in Vero quodam sunt honore, quia nimirum
ad earnem implendam inserviunt -κ ἐν τιμὴ τινί, πρcς πλησμονην τῆς σαρκος) 1 .
Causa, cm' tam lata eami assignotur ditio, nostro judicio, haec est, quod ista hominis, qui non amplius Deo sese consecrat, Evadit vis moven8, illum t tum dirigens. Hoc si tenemus, facile explicatur, cur ista etiam gignoro conseatur vitia, quae primo obtutu cum sen8uali are, strictiore sensu, non cohaerere
vidcantur; sivo, ut distinctius idom enuntiemus, ubi illud principium Meetium, quod, Deo Volente, Sup in ea agero debet partes, atque omnes facultatos illustrare et incitaro Valet, negligentia rius, qui libera voluntato est praeditus, succumboro incipit impulsibus affectionibusque, ex inferiore progressis vi, haec suffocat illud principium illiusq)ω locum occupat. Quia homo earae instructus cum haece colla rotterra, in PAULI opistolis interdum pro Vocibus σαρξ,
GL II: us elu. vs. I 8 sqq. In hae sententia explieanda
secuti sumus noTuxncri in e. i. , ad h. I.); v. d. GRIETH. in disp. l. p. 7 a sqq. . Observans, VOeem ταπεινος -ουνη semper in N. F., etiam III: I 2, virtutem designaro, sormulam: aoρον ἔχειν, inte pretatur rationem Iahere, vocem /9νaocte. vertit Deum sponte eolere,dietioner a p. z. o. boni quid indicari efficit ex I Cor. IX ur, igiturque putat, τα ἰντόχμtirti xa; δὲ noκαῶας τῶν ἄνα-m,n legis Mosaisae praeeepta a PAvLci landibus ornari. Minus vero hoo probabile esse eensemus propter rationem, qua Apostolus da iis us. 20 sq. et etiam us. 22 loqvitur, praeterea o Tamεινος συνη cll. vs. Is) non ipsa in nostra expositione tamquam vitium proponitur, sed ejusdem vana speetes, quam prae se se hant salsi doctores.