장음표시 사용
221쪽
0iνετο, conjungere, ipsius carnem veluti edere sanguianemque bibere debebant. Τalem esse JESU mentem, facile percipimus, si Obseremus, illum vitam suam, quam per Patrem Se agere profitetur, excelsam diu, namque, comparare eum vita, redundatura in hominem, ipsum edentem 1 . Sed vel clarissime illo ostquao antea dixit, illustrat verbis: Spiritua Gi, qui via tam gignis, caro per se nullam asseri utili alem, verba,
quibua vos allocutua sum, viritu8 sunt atque vi a sunt,
id est, illa ostata ad spiritum in vobis officiendum via tamque s ritualem gignendam unice inserviunt, pr pterea quod illa, ex talibus progressa sontibus, a me pronuntiantur 2).
i) Ib. vs. 57. M Ib. vs. 63. Causa, eur Dei filius de earne sua edendia, tamquam pane, loquatur, petenda est ex iis, quaa vs. 26 et 27 de esio, quem illo πιδ praebuerat vs. 5 sqq. , leguntur, et
quae us. 31 et 32 de tabo, melima deseendente manna), quo tim- illitae aliquando in dosorio erant fruiti, inveniuntur. In tota haceo disputatione indo a vs. 2 ) aEgus visum suum, origine eoetialem , qnam his in terris agebat, speetat. Assentimur hane ob causam viro d. GRIETH. in disp. l. , p. 86 sqq. , qui dictionem M. O otino e δὲ , ον πω δώσω κτὶ vs. 51 , non de morte a sintelligi posso defendit, et Furerum δώοω explicandum esse statuit ox Furum versus 27, is unde ' inquit se tota Iaee oratio Altisoriea iniistimcepit ; Praes/ns autem . ι in initio versus 5 I, εγο HU O Noc aera. perspictivi signi are censet, PN ae talem proposuissε, qualia tune et esset et futurus esset sis, qui fidem suram in eo Olloearent MLvs. 29, 35, 37, 45, 47). Addit hiseo v. d. , eum ea vi. 35 ah qua Leis, rum ea mineipio hujus eollocutionis M. 27, laevianter apia parere , eoenhulum cie ς ad tempus Praesens esse referendum, im turquo Itie quoque voeabulam octid, quippe ei respondens, referri debere; denique exponit, nexum. quo ea, quae Vs. 51 sqq. leguntur
222쪽
In epistola ad Hebraeos ea τῆς σαρκος notio, in quaoxplicanda versamur, haud deesti Consulto enim scriptor, miseriae assectiones, quas CHRISTUS hisce in torris sustinuit, deseribens, incipit a commemoratione dierum earnis; ut hac dictione significantius adumbret, illum Dei filium, miserrimam sortem eaeperientem, solii talionibus inferioris naturae non fuisse liberum, et tamen istius vi pererem numquam fuisse contaminatum; sed e contrario illum opo eorum, quae perP dudeat, obedientiam didies e, et ad perfectionem summame e progreMum 1 . In eadem epistola legimus, JΕ-AUM nobis instour se aditum, ad gancta sive coelos ducentem, tamquam viam recentem atque vivam δωτοῖ καταπετασματος, TOPH εστι τῆς σαρκος αὐτου.
Quod dietum indicat, Dei filium, in terra agentem Patientemque, suam carnem ab omni muti laboimmunem servasse, atque istiua Ope suam praestantiam exseruisse, adeo ut per istam, tamquam per
cum iis, quae Vs. 6I Sq. inveniuntur, conjuncta sint, impedire, o minua putemus, cHRIKTuri mortem suam sormula: T. σ. διλ, spectasse judicat nimirum, Pronomen Tosro vs. si IJ ad omnem disputationems eriorem respirere, sequentia autem: λαν Ουν Me ire aera. vs. 62 , ad mortem aEsu , adeo ut haec verba argumentum ab eo , quod supra Expositum est, diversum eontineant, non vero in hisee gridiario sol ab audiando ad videndum, prouti nonnulli interpretes adibitrantur. In ipsa dictorum allatorum interpretatione a nobis ea- tonus diseedit v. illa d. , qnatenus, postquam us. 51 elu. vs. 53 sqq. voeem indicare statuit pliantis virtutisque altidium, in o Esu carne vitiosis fia experte conspimum, xs. 8a mali notione adjuneta Enndem accipit de iis, qui, assc audito, perseverare eligerent in earnis sum, Spiritui non sufMoetae, opinionibus et eupiditatibus.
223쪽
velum, praebuerit Viam, qua nos incedentes coelos in tremus ; ad quos CHRISTUM , tamquam prodromum.
nos praecessisse judicat scriptor 1 . In epistolis, PETRO tributis, similis vocis usus non desideratur, prouti effici potest ex dicto: μι- στου ουν παθοντος υπω ημωH σαρκὶ, καὶ UMQτην αἰνην Amoιαν οπλίσασθε, Oτι ὁ παθι- ἐν) σαρκιπεπαυται αμαρτίας 2 . Ubi CHRISTUM p 8um e eoarne, perhibet Apostolus, indicat, illum talem exan,
lasse veXationem, mortem nempe in cruce, quali omnis illum inter atque sensualem inferioremque nait ram desierit ratio; eodem modo, quo supra illum nectatum osse dicitidem Scriptor earne, vivum vero factum Firitu 3 , id est, illum vitta privvium esse, istam si Spectes, a Cujus labe prorsus purus manserat per Vitam terrenam, hu-jM Vero ratione habita, novam prorsusque viritualem incepisse vitam. Ubi in eodem dicto Christianos excitat PETRUS: eadem, qua CHRISTUS, vοδ imi altis, sive armetis cogitatione, propterea quod is, qui carne ma--ε est, peccare desiit, sive destitit a peccato, significat , perversas carnis cupidine8, bellum gerentes κατα
I) Ib. X: 20. v. d. ORIETH. Gu disp. l. , p. 85 Sq. recte nutumat , in hac sententia non cogitari de velo removendo, id est, de morte, sed de aditu praebendo cli. Ioh. X: 2; adeo ut scriptor ah hujus mortis commemoratione, cum in praecedentibus, tum in lineus. Is sacta, ad totius vitae OESU Sanctae celebrationem transeat; iis omnibus, quae CHRIATUS, in terra versans, passus est, inclusis. 2 I Petr. IV: I vocos υπερ ἡμιον et is, utpote suspectae fidei, uncis inclusimus; cons. v. d. GRIETH. , in disp. I., P. 68. 3 Ih. III: l8. Dativus vocum σῶα atque πνευμα h. l. , Pro uti IV l. l. vocis o res, nobis explieandus videtur: in biam hino tot
224쪽
tibus crudelem , tolli debero, ut ita, sublato stimulo Poecati, hoe et ipsum sponte evanescat; quamquam
in earne vivere sis σαρκὶ βιῶσαι 2) porgero Chri
stianos, censet Apostolus. Addi potest dictis, jam citatis, aliud effatum a PETRO prolatum, in quo contendit, evangelium νεκροῖς M annuntiatum, ut hi judia carentur, sicuti homineε, carnis ratione habita κατα ----ους σαρκί ,- id est, pro vita, quae his in torrisca se Ope agitur, - vivant vero, sicuti Deua, Firitu,
ot illud igitur κρίμα iis, qui jam mortui Sant, non cesserit in κατακριμα 3 .
3) Ib. IV 6. In tota hacee sententia Oxplicanda sequor Gul N-NIUM in comm., p. 81, not. I, 4.), prouti etiam in vi dietionis: D. x. -9p. a. , definienda, de qua ille hoe observat O. suu):- cem Freisiae, d. h. dem sediselen, lentish-alantichen inesen undLMen naefi serietiet weMEn ' - - naefi dem, wia eiser im irae, lecti. - ainni. D vn selebi fiat, geriestet werden' - Si hanc sententiam , ab illo viro docto aliisque multis interprotibus atque dogmaticis deflectens, do aΕsu deseensu ad inferos intelligere nolis vid. p. 81, not. I), uniee, nostro judicio, cogitari potest do iis, qui, euangelii praedicatione audita, Christiani facti erant, et, Ap stolo hane epistolam scribente, non amplius in vivis emant: de quibus mentionem inuieit PETRUs propter ultima verba us. 5. - V. d. ruina in eens. , p. 81. not. I, L, p. 66 I sq. dictionem: ων. α- . saeeipit do Christianis, qui sontentia judietati apud hominea morte damnati essent earna sola; sed ita neque praepositioni νατά sun eonstat vis, neqne vox oti rite in lucem protrahitur. - Eadem effata, quae ex priore epistola PETRI recensuimus, exponit quoque v. d. oni Retti. in disp. l. , p. 66 sqq.), a cujus tamen explieationibus hie illie reeessimus.
225쪽
Αl ibi isti commemorantur αδικοι et qui gequuntur eamnem, concupiscentia possutionis infameε sol Omσω σαρ
κος ἐν ἐπιθυμία μωσμου πορευομένο0, et qui doni nationem divinam despieiunt 1 . Quo dicto, si ad So
domorum atque Gomorrae urbium commemorationem,
paullo superius lactam, attendimus 2), intelligi vi-
dotur libido naturae contraria, adeo ut Vox σαρξ caro uirilia) consulto, contemti 3 notione adjuncta, eX- pressa sit. Eo redire hujus dicti sensum, emci quoque potest eX JUDAE epistola, in qua Sodoma a tque Gomorra et miscumjawentes urbes αἱ περὶ αὐτας πυλεις
cum hae, aeque aitque istarum urbium incolae τον Oμοι- τουτοις τροπον , scortatae sint et abierint οπίσω σαρκος ἐτέρας, dicuntur propositae esse in Gemplar, ignis Getemi poenam 8 tinentes 3 . In subsequentibus hujus epistolae scriptor de istis hominibus, de quibus Supra mentionem facere incepit, contendit, istos, Simili etiam modo somniantes carnem potituere 4); e
3 Jud. Vs. 7. Pronomen τουτοιις ad voces Σοδ. και Gμ. referimus, id est, ad harum urbium ineolas, de quibus scriptor cogitans per enallagen vid. WIN. , in op. l. , p. 164 Sq. masculino genere utitur; pro pronomino αυτος ille pronomine ObTOς usus osse videtur emphaseos gratia scit. Luc. XIX: 2: Vid. WIN. , in Op. I., P. I 85 sq. . 4 Vs. 8 cll. Vs. 4. JUDAR Voce σάρξ, non prouti PAULUS Rom. I: 24, Voco σῶμα uti videtur, quia indicare vult, ex natura inferiore vim, ad libidinem incitantem, hominum pravorum culpa, Procedere ἔconL 2 Cor. VII: I, quamquam ibi dictione: καθαρίσωυεν εα-ους απυ παντος υολυσμου σαρκός aera. , non de sola libidine, sed do omni Vitiorum genere cogitatur. - V. d. GRIETII. in disp. I., P. 72 2 Pere. II l. l. et Iud. vs. 8 humanam naturam debilem UpositameNse censet potentiae divinae, illic voce κυρι ve, hic vocibus πυ-
226쪽
enim haee, ex illius mente, perversa cupidine flagrat, si ita ad libidinem abominandam perpetrandam fert. In eadem deniquo opistola Christianos adhortatur JUDAS, ut nonnulios homines metu incutiendo εν νομ)geremi, eos Veluti ea igne, id eSt, Summo periculo rapien-tra , odio Vero pro8equentra vel tunicam, a came pollutam suισουντες καὶ τον απο 'ς σαρκος ἐσπιλω-
ιενον χιτωνα) 1). Expetit hisce verbis a lectoribus
Seriptor, ut non tantum caveant a vitiorum contactu,
Aed insuper, ne qua ad eos contagio pertingat, quicquida ne est ac vicinum, quin adeo ipsum Veluti uratimem tum hominum libidinosorum, fugiendum erae admonet, quemadmodum, si de impudicitia sermo habetur, die mus, foliendia esse omnia libidinum irritamen a 2).
Tandem verbulo etiamnum monemus, JΟΠΑΝΝΕΜ et
IESUM , ubi hic ab illo Euangelista inducitur, uti voco κοσμος de hominibus, in inferiore hocce rerum ordine viventibus, in quibus viritum a Deo mersum adesse atque humilia quaeque regnare censent, et quibus Ἀρχοντα, tamquam mali Principem, praeesse statuunt 3). Similis ejusdem vocis usus cum ali-ror'ς et Me σι expressae. Iud. Vs. 7 eadem ratione vocem σάμaeeipiendam esse putat v. d. , etenim judicat, Praepositionum icino, εκ vim in Partieipsis compositis, quae praecedunt εκπορνευσασαι et σπελέλυσαι , hanc esse, ut Deum desertum se significent. Nos vero, ad sententiarum laudatarum conteXtum Ritendentes, praestRreeenSemus, eo, quo suprR fecimus, illas explanare modo. l ud. Vs. 23. 2) Sequimur h. l. magna ex parte caLVINI interpretationem in c. l. , VII, ad h. l. , quae nobis sese simplicitatis nomine commendare videtur, prae ea, quam affert v. d. GRIETH. , in disp. l. , P. 69 Sq.
227쪽
tur. - Saepius insuper in sacrorum Virorum scrotis ad uiseriorem conditionem indicandam, in qua homines eaque, quae hos Spectant, Versantur, inveniuntur dicti
onos : ὁ αἰων, ὁ αἰων ὁ καιρος) οἶτος : emelsior conditio , aliquando adfutura, designatur tum dicti nibus, rarius in PAULI epistolis obviis : ὁ αἰαν ὁ
Vox ἄωθρωπος in N. F. reliquo, aeque atquB in PAULI epistolis, hominem, inferioribus, perveraia etiam, studiis deditum saepius denotat 4 . Si in hujusce ἔ clausula quaerat quispiam, cur in V. F. hujusquo lubris Ap raphia saepius adsit notio vocis σαρὶς physica , in N. F. insuper notio moralia toties inveniatur; respondendum est, nostro judicio, in illis scriptis praecipue spectari Deum, tamquam
κοσμος Omnia complectitur, quae binndimenta et dulcedinem afferant torrae incolao, inferioribus studiis dedito. - Vidd. insuper Hebr. XI: 7, 38, 2 Peir. I: 4, II: 20. - Do aliis hujuη vocis notionibus cons. BRETACHN. , in lax. l. , in V.
XX: 34 sq. - Eph. I: 21 sormula: ἐν τω Hauram fauorid, occurrit; ib. II: 7 sormula: εν τοῖς αἰωσι τοῖς εΠωχοιμιοις : cons. de hisce dictionibus usT., in Op. l. , P. 344 sq. 4 Saepissime in plurali, interdum in singulari ponitur haec vox Matth. XVI: 23 cll. vs. 17, Marc. VIII: 33; Luc. XVI IS, Joh. I: 4 cli. III: I9, V: 34, 4 , 2 Petr. Ι: 2I.
228쪽
Omnipotentem rerum Auctorem atque Rectorem, Oppositum creaturas debili atque inani; in hostea Illum describi, tamquam Patrem, amore lanctissimo insignem, oppositum homini, indignitate morali infami
Hoc si Verum est, perspicua etiam est causa, cur PAULUS saepissime Voce σαρξ, morali notione, adjuncta, uti soleat; etenim ille prae motoris Dei justi
quae ex ejus mento est ganctu ), conjunctam Cum amo e gradusto, in lucem protrahere soleti - Non mirum insuper est, eos, qui in Ν. F. dicentes scribentesque oce runt, tam Liam assignasse eami ditionem. Etenim agnoverunt illi cognationom hominis cum Deo, quae unico ad viritum atque spiritualia pertinere potest am Vero nee sario statuere debu runt, in inferior inominis natura, qua is ad hane te ram pertinet, adesse vim, quae, si quis strenue atque continuo ad sublimia sese origoro negligat, peccati vadat stimulus et conjunctionem cum Deo impediat. Perducere iidem terrae incolas voluerunt ad viatam aeternam expetendam, strenui autem studii, illam spectantis, impedimentum summum esse Perspexerunt Perversam explicationem hominis, ossiciensem, ut hie, inferioris naturae impulsibus vel maxime Obsequens. Constrictus maneat hujusco vitae limitibus, ot hae sola frui gestiat. Deniquo hominum conjunctionem intimam, eamque ypirituriem, emcere Voluerunt, cui obstare censuerunt affectiones humii , eo tendentes, ut quis sua unice sectari commoda, alios homines de-sPicere, et horum salutem pro nihilo lacero soleati Quia tandem saeri illi Viri cum univera , tum singulos homines eo tempore viventes, inanium fragiliumque rerum studio teneri, atquo hisce sese totos dare Disili do by Corale
229쪽
perceperunt, sacile causa intelligi potest, cur de τε κοσμέο, de τιν αἰωνι, de τιο ανθρωπω, τοῖς ciνθρωποις eo, quo diximus, sensu, locuti sint.
De pereati in genere humano ortu. Disquirendum nobis etiamnum est, a quonam inde tempore PAULUS peccatum in genere humano Ortum cepisse statuat, et qualem hic ortus, eX illius mente, habuerit vim atque efficacitatem.
In ep istola ad Romanos luculentissime docet Apostolus , primum hominem, simul fui primum pere torem 1); etenim contestatur, per uiam hominem me- ea tum , tamquam Vim dominantem, in mundum in re se, aitque per peccatum mortem , et Lao vis καὶ ουτως ad omnes homines trami Me sive periere se mortem 2 ;
I Rom. V: I 2 sqq. Loquitur h. l. PAULUs do ADAMI facinore, non de AvAE deceptione, prouti 2 Cor. XI: 3, I Tim. II: I4, quia ille fuit generis humani conditor, et quia ille CHRISTO Ute opponi potest. 2 Rom. V: I2; recte FRITEAcΗIUs lectionem: δηχθεν ο Θανα- τος, tuetur in c. l. , I, p. 298 . Μinus recte idem v. d. in o. l. , I, P. 289 h. l. Tvν αμαρτίαν personam induci censet, et ea Voce designari actionem pravam addit. REIcmos in c. l. , I, p. 364 a quo ΜΕYERus in c. I., ad i. l. ab hac interprotatione non multum recedunt, ille enim eadem Voco denotari arbitratur: actuale peceatum tois licte Sunde , hic: die factische) Sinde ala solehe ell. 1 Ioh. III: 4. Sed talis της αμαρτίας notio, a pondere totius sententiae abest, in qua sine dubio PAULUs peccatum describere voluit, quatenus, ab ADAMI delicto cXorsum, in toto genero humano et intus adsit, et pravis saetis sponte sese eXserat; cons Cap. V.
230쪽
ostendit haec ratiocinatio, qualem mortis, talem etiam peceati fuisse progressionem, nempe universalem ab ADAMI inde tempore; etenim vocula ουτως indicat: δια του εἰςελ λυθέναι Gην αμαοτίαν εἰς τον κοσμον,
καὶ δια τῆς αμαρτίας τον θανατον 2); de tali igi
tur agi introitu peccati, ut ab hocce nemo liber man- sorit, jam effici potest ex dicto: morra, peccati sequela, ad omnea perie travit; dire te vero id onuntiatur verbis, in versus citati fine legendis. Denique etiamnum in subsequentibus Versibus, peccatum 8emper a misse, probat noster ex dominatu mortis haud intor-mpto. Haec, prouti obserVat, grassata est eo etiam tempore, quo leX Mosaica nondum viguit, nequo igitur transgressio adfuit mandati, emtrinseeuε diserto a Deo
dati, contra quale ADAMUS quoque peccavit 3). Clare
tandem verba: propter id, quod omne3 peccarumi, eVincunt, tam peccatum, quam mortem hominum ipsorum culpa semper et ubique regnaSSe.
I) Cons. do dictionis: δερ I, significatione FRITZACII., ID C. I., I, p. 299 sq. Illam in quo, nempe ADAMO , indicare, nemo hiscessiebus ORIGENI, AUGURTINO, BEZAE aliisque concedet; conss. do horum sententiis MEY., in c. l. ad i. I., FIUTZSCH. , in c. l. , I, p. 303 sqq. - ROTIIICA in opusc.: Neuer Versuch einer A Ie v der Paulinischen Stella Rom. V: I2-2I, I 836, p. 17 sqq. , multis allatis argumentis, probare studuit, dictionem : ἐφ ω, pO- sitam esse non Pro ἐμι τουτέο OTι , Sed Pro επι τουτεο ἄστε, adeo ut denotet: seunter der naheren Best miae it, dasa et ita arctum vinculum inter ADAMI delictum ot Posterorum peccatum accuratius indicatum sit: sed vidd. ea, quae de hoc interpretamento observavit NEAND. , in Op.: Geaeh. der FVI. und Leit. etc., II, p. 580. 2) Cons. ROTH. , in Op c. l. , P. t 3. 3 Rom. V: 13 sq. cli. Gen. II: 16 sq.