장음표시 사용
231쪽
Quo melius Apostoli sententium intelligamus, at
tendere etiam ad sequentia volumus. Unius delicto
ita logimus, innumeri οἱ πολλοι) mortui sunt l);
judi tum Dei minans, eae uno, id eSt, Per unum, qui peccavit, cessit in condemnationem 2); - unius delictoumciento, mors regnavit per hunc unum 3); - per unum delictum judicium minans cessit erga omnes homia
peceatores constituti sunt 5 , id est, experti sunt poccati poenam, et ita peccatores sunt declarati κατε- σταθVσαν), aeque atque Primi pecca/0r 6).
232쪽
In omnibus hisce diotis Λi ΛMI delietum sνὶ παραβασις
το παDαπτωua, vi παρακοῆ) Spectatur tamquam sons poenae του κατακοθιατος, του θα σου) , a reliquis omnibus perlatae; eos, promi ad instar, libere atque suo ipsorum peccato es inciente istam perpessos osse,
non dicit Apostolus, quia in praecedentibus id jam
satis pronuntimit, et quia idem luculentissime perspicitur ex comparatione, quam in tota hae capitis parto instituit inter miseriam, ex ΛDAMO in posteros Progressam, et salutem, a CHRISTO allatam; hujus nutem neminem coacte, sed unumquemque libere participem reddi, infra videbimus. Frugi ra igitur ex PAULI dictis, quae recenSuimus, petat quis placitum do perea to haereditario, quod gonori humano per originem eX primo peccatore natura inhaereat; tale placitum ab iis, quno cum alibi saepius, tum in primo capite epistolae ad Romanos do hominibus libere peccantibus leguntur, prorsus abhorret. Ab altera vero parte negari non potest, Apostolum, tam diserte utque continuo ADAMI deliactum commemorantem, hoc inter et reliquorum pece tum revera agnovisse vinculum quoddam; quae suspicio augetur, si tenemus, in epistola ad Corinthios prioreotiam arctissimam conjunctionem, inter ΛDAMUM, generis humani conditorem, ut posteros, ex eo PrognR-tos, naturia intercedentem, data opera describi 1 , st
233쪽
omno. homines in eo junctione sua cum pro tro r υ
Quo i primum ad causam attines, cur Apostolus tantam assignaro possit vim uni primi hominis dolicto, illa Oxinde est derivanda, quod in isto indolos ipsa humana in pejus mutata, atque της σμαρτιας, in posterum rognaturae, Veluti primitiae prodierunt 2 . Quomodo voro et quatenus posterorum peccatum eum isto proavi delicto interno cohaereat, numquam data opera explicat PAULUS. Forsan hie in auxilium vocandum est placitum do τῆ σαρκi , quae, ex illius monte, a parentibus in liberos naturae lege transse tur 3); ista autem sacilius etiam peccati stimulus ovadere potuit, postquam ii, qui nascuntur, ortum debent hominibus, carnis pravis nisectionibus cupidinibusque so luet sinentibus, ct postquam gonus humanum univo sum propagatum est ab homine Peccante, qui, prouti Ox tota Apostoli do peccato cogitandi ratione nobis conjicere licet, primus camis impulsus haud rite moderatus osse, et ita a Deo descivisse dicendus ost Praesidium accipit haec conjectura ex illa, quae in epistolae ad Romanos capite septimo afferuntur de ratione, quae adest peccatum inter et logem Mosaicam, do qua PAULUS , utpote natalibus Judaeus, ea contendere solet, quae do quacunque lego morali valent, prouti insta indicabimus. Leae illa per Ae non prava,
234쪽
sod summis laudibus digna esse perhibetur, prouti illius man tum in optima quaeque tendere dicitur 1). Sed αλλα) peccatum non cognovissem, inquit Aposto- Ius , nisi per legem; etenim cupidinis ne8etua fuissem, nisi leae diceret: se Ne concupiso 2). Indicat hocce dicto
noster eam legis vim, qua thomini notitiam discriminis, quod bonum inter atque malum adest, largitur, ejuSVeco cientiam excitat; at Vero simul atque homo talem
accipit notitiam 3), peccatum etiam adest; quod ut probet PAULUS, in dicto citato ad cupidinem attendit
Pravam, perversam hominis directionem ejusdemque a Deo mersionem vel luculentissime arguentem; contra istam disertum est legis votitum, uitamen hocce homo non ab ista deterretur, sed e contrario hocce ipso ad istam excitatur. Qui vero talis logis vetan
tis effectus cogitari possit, nisi quid in hominem ir
repserit , quo hic ad divina Sanctaque aspernanda, ad peccatum amplectendum pronus sit 3 Conspirant cum illo offato subsequentia. In iis enim η αμαρτία, -
29 Ιb. vs. 7. Secundum UOLUCRIUM in c. l. , ad h. l. conjunctio αλλά explicanda est: se vietae adeo ut sequentia Verba legis laudem contineant, sed merito observat DE WETTIUS in c. l. , ad h. l. , Apostoli consilium non esse, h. l. legis lutulum consulto hac parte pracdicare, sed potius ejus miseram vim ob oculos Ponere, ita tamen, ut eam per se defendat. 3 se Der hostet sprichi nichi ita DE WETTIUS iu c. l. , Rd l. l. , de Verbis : T. αμ. O- εγνων , ,, Don der ἐπίγωσας αυαρτίας III: 20 , welche Sache des natasolgonden Gemissens ist, sondem von dem dem Orhorgehenden G. angehorenden Bewussis n dessen, was Sinde sei Oder nichi, also non dem innem ZDiespalte der Erhenninias und des vermose des stindlichen LIanges sich gesten das er nnte Gescte ent-aeheideriden Niliens.
235쪽
in primo vitae stadio sese nondum e erens, - 8 mi Livite impetum nacta sit, pere ipsum manduitum in
homine omnem cupidinem essecisse perhibetur pravam 13. Miser hicco offoctus etiam unico explicari potest ex placito Apostoli, in ADAMI posteris Proeli talem quandam inveniri ad peccandum. Clarias id etiamnum derivari potest ex dictis: sine lesse pecoretum momtuum Gi: ego agiquando vivebam siue lege, - in aetate nempe prima, cum discriminis, quod bonum atquo malum inter adest, nescius essem 2), - ad emtanterem ad me hujus mandato, precatum ανῆγησεν. In hi se
diserto amrmat Apostolus, in homino ab origine indoinveniri dispositionem, ut ita dicam, quae facillimo ou dat conditio porversa. Talis sontentia Apostoli tum demum intelligi potust, si rite teneas, genus humanum
originem reputivisse ex proamo peccante; huncce enim ipsum, cum nondum deliquisset, prorsus ut, omni pe cato liborum suisso, diserta docent verba: per unum
l) I onm. Vil: 8, quam oli causam ΛΡostolus vF. 7-25 Continuo de semia ipso loqnatur, in Cap. VI videbimus. 2) Ib. vs. 8 sq. Censet Dκ WETTius in c. l. , nil us. 9), ΛΡ stolum sese cogitatione transferre in conditionem ADΛΜI ante lapsum, ita vero ut cogitatio adjuncta sit de eo, quod constanter eti--num aliquarentis seri soleat apud homines. in primo vitae stadio versantos; quod nobis omnino probabilo videtur, si tonemus, in V. F. hie illie dieitonos: bonum eli9ere. mclium resecere, denotare, hominem ad eum pervenisso aetatem, in qua ad conscientiam moralem evigilaverit saes. xli: i5 sq. ; quales dictiones sino ullo dubio effatum Gen. Illi 5 cll. II: II, III: 22 obvium respiciunt. Simplieiter do primo vitae cogitandum esso stadio censent euin alii, tum MLYEn diserto profitetnr in o. l. , ad us. 93. Cnctorum cons. Cap. xl.
236쪽
hominem νγ αμαρ ris in mundum intravit. Id automipsum, quo quis tam cito, postquam ad conscientiam boni malique pervenit, huic sese tradit, nobis, tam ad pravae cupidinis commemorationem, quam ad rationem, qua PΛULUS et in iis, quae praecedunt, et in iis, quae Sequuntur, pe catum describit, attendentibus l , esso Videtur carnis via, ab origino hominis indo praevalens , set adeo difficilem reddens contra peccatum luctum, ut Omnes omnino homines, si unum CHRISTUM excipias, in illa succubuerint, quamvis fieri potuisset, ut illi, utpote libera voluntate praediti, Vim camia
Praevalentem superassent, atque ub istius contagione prorsus sesct Puros seoasSent. Diserto hoc monere negligit noster in sententiis, quas elimimus ex epia εtolae ad Romanos capite Septimo, quia non expouere
vult id, quod fieri potuisset, sed id, quod, experientia docente, obtinere solet. Invenitur in PAULI epistolis unum alterumque Oia
satum, quod probare videatur, hominem cum ipso peccato nasci; ita in priore ad Corinthios epistola dicit scriptor, virum haud Christianum scrπαποπι paneti ari in conjunctione eum muliere Christiana μν τῆ
Μωκι), et vicissim mulierem haud Christianum sanctam evadere in eonjunctione cum viro Christiano sis τυλ αδελ ω); nam, haec adduntur, A res εrae alia ter hiabetit, liberi vestri, ex tali matrimonio nati, impurirint necesse ost, nune autem sunt εaneti 2). Sanctitas autem et impuritas, quae hoc loco significantur, non de interna dicuntur conditione, sed de externo statu, in
237쪽
quo homo nascitur, adeo ut hic, dummodo vel pater 8olus, vel mater sola Christianam profiteatur religionem, ab initio inde propter hanc originem Deo sit consecratus 1). In epistola ad Ephesios homines, nunc Christiani, aliquando τέκνα φυσει οργης fuisse perhibentur, prouti etiamnum esse dicuntur reliqui omnes,
nondum Christiani facti ως κω οἱ λοιποh; sed om
nino tenendum est, illorum conditionem peculiarem, Cum, PerVersa naturae DXplicatione esse trice, pec
cato essent dediti, et hane ob causam Dei irae, poenarum fonti, subjecti, opponi illi, ad quam nunc, Dei graria moderatrice, eos perveniSSe, putat noSter 2 . Caeterum facile patet, prorsus Apostoli menti
I V. d. GRAT. in comm. l. , p. 29 merito urget, PronOmen υμεων l. l. revicere ad eos, qui in matrimonio misto v Nunt. I E WETHUA ntque RucKERTUs in cc. li., ad i. L illud do omnium Christianorum liberis usurpari putant; haec vero interpretatio , si ad praecedentia nitendas, nimis quaesita nobis videtur. MiiLLERus in op. l. , II, p. 368 sq. tali, quali hi interpretes, modo pronomen illud exponit, et insuper ex hocce Versu repetit, Apostolum vitam hominum naturalem, a natiVitatu inde, tamquam impuram, contemplari. Talem seusum tum quoquo prodire addit V. d. , cum dictionem: T. z. υia. , de liberis, ex misto matrimonio natis, acci-Pias, etenim PAULUM coFitare non potuiSSe censet de impuritato naturali, ex tali demum origine repetenda.
2 Eph. II: 3. Dictionem: θμεῖ. παντες, in initio versus de omnibus omnino Christiauis, excluSis Ephesiacis, nccipimus, quia tum oratio egregio procedit cons. DE WETT., in c. I., ad h. L, Od. I - et II, I 847 ; etenim Vs. I sq. Scriptor de perdita Christianorum Ephesi versantium conditione pristina egit; nunc docet, nuIIam omnino misso exceptionem; in finc versus 3 ίως καὶ οἱ iomoq
omnes omnino, nondum Christianos factos, miserrimos esse dicit. In Verbis: τεκι . φυσ. Oer. Itu enim legendum eSt, non τυο. τεκν. οπ.,
238쪽
contrarium esse, Si statuas, exsistere vitium naturae,
modo teneas, PAULUM urgere, peccatum liberae Volun
tatis abusui osso tribuendum 3 , et eundem lectores
suos admonere: τη κακία - 4). Non mirum igitur est, MELLERUM , hane libertatem voluntatis in peccando cum a PAULO, tum in toto N. atque V. F. d ceri agnoscentem 5), simul Vero corruptionem naturae
quae lecti oemendationem redolet , explicandis, sequimur cum alios, tum praesertim DE WETTIUM , qui statuit, vocem φυσις Rom. II: 14
legis θέσει esse oppositam, hie vero Dei gratiae cons. Vs. 4 sqq. , et illam vocem illic denotaro judicat: se die innere Natur natura magistra),' - hic prouti GaI. II: IS : seden duroh Geburi und Geschichte dure1 Gestia oder Geseratisigidest bestimmten natiirlichon Zustand , in welchem die eritiende Thaligkest Gottes dia nylker fand.' Cons. Sap. Sal. XIII: I. - Ab hac interpretatione prorsus discedit MilLLERUS in op. I. , II, p. 369 sq. , qui, HARLEASII interpretationem in c. L, ad h. l. praecipue sequens, primum agi arbitratur de Christianis ex gentilibus sus. I sq. , et vf. 3 doceri putat, Judaeo-
christianos, quos dictione: εις παντες, designari opinatur, eX PAULI mento, Hiquando misso φυσει, non vero θε σει, irao Dei subditos, id est, Judaeo-cliristianos, - si miseram istorum naturam respicias, nousi ea spectes, quae essent peculiari patefactione atque gratia dimna effectricibus Rom. IX: 4 , - propter peccatum naturale culpam sibi aliquando contraxisse , quod etiamnum do Judaeis atque gentilibus valent.
239쪽
confugisse ad sententiam, homines, jam antequam hane vitam egerint, libere a Deo deflexisse, et exinde peccati originem esse repetendam; profitetur quidem
Vir summus, talem sententiam in C. S. non inveniri,
quippe cujus non sit placita mere philosophica γ cuiativa) afferre . sed tamen dicta, quae hominis im-
I, p. 224 sqq. cll. p. 220 sqq. le culpae notione in C. S. inveniuntur, et quae ib. p. 264 sqq. asseruntur, ut pateat, a Scriptoribus sacris peccatum non ad Deum referri Solere. I la V. F. peccatum homini natura esse proprium doceri, putat MuLLERIIS in Op. l. , II, p. 364 sqq.) Ps. LI: 7; nobis vero haec sentcntia optime explicari posse videtur de matris perversitatentque peccato, adeo ut poeta hoc sere sibi velit: omnes homines
Pecctatores sunt, ego a muliere. Peccato subdita, conceptus et in lacem editus sum; quam explicationem etiam IγE WETTIUS, tamquam
aptissimum, laudat s Commentar liber die Psalmen utc., ed. IV, 1836 . Ex effatis, in Jobi libro obviis, impotentiam moralem hominis, ex muliere nati, Exhibentibus, recto nullas ducit sequelas MuLLERUA ib., p. 366 ; etenim illa tribuenda sunt BILDADO atque EI.U HASO, duro atque injuste loquentibus sconss. XV: 14, 16, XXV: 4, 6 etc. ;dictum XIV: 4 obvium ita explicari posse concedit ille V. d., ut Origo impuritatis, omnibus hominibus propriae, non indicetur. Verba denique Gen. VIII: 2I inveniunda perverse nobis R MuLLERO iu rem suam adhiberi videntur ib., p. 366 sq. , quum vox de juven-
tute tu universum, id est, tam de pueris, quam de adolescentibus atque juvenibus usurpetur; cons. WIN. , in lea. l. , in v. - In N. F. impuritatem naturalem Ioh. III: si haud disertu atque immediate doceri, Statuit NuLLERUA in op. l. , i I, p. 367), sed ex effatis ib. vs. 36 ct Rom. III: I9 obviis repetit ib., p. 370 , homini aliquid esso proprium, quod ira Dei feriatur; unico vero, si quid videmus, indicatur li. li., homines, cum ipsi peccatores sint, irae Dei subjectos adeoque reos eSSo. Tandem arbitratur V. d. Eph. II: 3 unicum esse disertum effatum, in quo doceatur, hominos Propter perver
sitatem naturalim esse poenae Subjectos.
240쪽
puri avem, a naulibuo inde, et poeniam, cum ea Conjunctam, Oxhiboant, ita lucem accipere censet l).Vorbo nobis agendum est de quaestione, CX quonam sonto PAULUA placuum de peccato, ex tino homine progresso, hauserit; ot insuper breviter vidundum, num illud etiam Mihi inveniatur. Nonnulli viri docti probaro studuerunt, illum talo placuum repetivisse ex Judaeorum thoologia 2). Nostro judicio nihil impedit, quominus statuamus, Apostolum
i In op. l. , II, p. 96 sq. , p. 537 sq. est.. p. 48s sqq. Ad talem confugit hyΡothesin mimo os , quum varias sententins, quae prolatae sunt do pedenti origino in op. l. , i, p. at 4 sqq. , do tibera voluntate hujusquo Oxplicatione siti Op. l. , II, p. 7 sqq. elL p. I sqq.) dijudicavit, et plaeitum, varie enucleatum ntque Prolatum, de pocento haereditario, eulpam emeiente, taxavit atque ro-Jeeit p. 409 sqq.). Conae porro Il, p. 97 sqq. , 495 sq. , P. 203 sqq. ,2 10 sqq. , 362 sq. , p. 548 sqq. ell. p. 342 sqq. , ubi sententiam suam ulterius explieat ΜuLLEuns, et quid lueis ex illa in gravissimis rebus intelligendis peti i,ossit ostendit. Simul v. d. , - observans mortis dominatiovem exhibere eonturbationem quandam internam hominis, eam porro e turbationem manifeste ubi quo adesso, et tamquam tiereditariam, vel definitius, vita arer cillsemelnen, liberali ane tresi dem una stiminuus,' tamquam propagiam a generis humani eonStoribus sese prodere n. Ill: 46- I9, Rom. V: I 2 , - agnoscit p. 528 Sq. cll. p. 465 sq. , 278 : insa mit dem Sunde ali dὰν Samm-ῶti m eine Verderbnisa ab ea psychisessissiselen Lebens, eine ndor tirursnylielen Abioe clunes des Willens, anto lianeee vitam, noelati tinterses Mende) Sorti is aestier tirurian9licten Bomnonie eintrat, dia aio dann dure1 die nu ny aus iare Naesitammen, disse Iliado j dio iarisen forinsane en. In sequentibus hujus nuturae humanae eonturbulionis seso vi indolem esse dicit: Meiae uerlehrre ordi. 9der Arsiste, oiae N Du der sinnitelen T, tiae dia Impulse des G. Iesri ructiudrangen unu siet secten seis hei Γyes Gesur ei. Ovin .