장음표시 사용
341쪽
DE NATURAE HUMANAE PROGRESSU, PER CHRISTUM ALLATO, DEQUE CONTINUA HOMINIS GENERISQUE HUMANI PER INSTITUTIONEM, CHRISTO INTERCEDENTE, CONCESSAN, EXPLICATIONE ATQUE PERFECTIONE.1 28.
Exposita ratione, qua homines per CHRISTUM liberationem a poccato nancisei queant, in hocce C pito nobis perscrutandum est, quomodo ipsa natura humana, illo intercedente, progrediatur, et quam excelsa incipiat explicatio. Jam statim nobis, talem instituentibus disquisitionem , Obversantur dicta, quibus PAULUS perhibot, Deum ab aeremitiae inde decrevisse homines per Cmci-8TUΜ perficere atque beare. Hoc consilium μυστηριον Diqiii by Corale
342쪽
dicit noster, id est, decretum, sive con8ilium, quod antea latuit, nunc vero per Dei filii in terras advontum patefactum, Rive faeto comproba tum rat 1). Rus
partes, quas etiam μυστηοίων nomine nuneupat, Varias esse censet, Vel patefacim, Vel etiamnum pates cienda3, nunc Vero jam notas. Ad eas autem partes
refert quae pariter ad rationem, qua Deus comitium,sivo deeretium illud eaesequi velit, pertinent) salutem, in CHRISTO gentilibus oblatam datamque 2 , et salutem Judaeorum omnium, - quorum plurimi ipsius tempore ad euangelium suscipiendum erant inepti, - Si gentialium plenitudo regnum divinum, hisce in terris vigens,
intraverit 3) Si quis, talia inspiciens dicta, contendere Velit, Deum,
OX PΛULI mento, prae8civisse, homines ita libera abu- Suros eSSe Voluntate, ut peccarent 4 , et ideo Illum
I) I Cor. II: 7 cll. vs. I 0 vid. inst.); - Rom. XVI: 25 sq. , Eph. Ι: 9 cli. Vs. 4 sqq. , 10 sqq. , - I Τλ. III: 9 τό tiυστ, φοντῆς πιστειος est mysterium fide suscipiendum SpectRns salutem, quam Deus per filium suum eaqtie, quae hunc respiciunt, emcit, ut apparet ex III: I6, ubi ro τῆς ευσεβείας ιιυστωιον mysterium prob tatem continens e ciensve ipsa en complectitur, quae ad JESU per sonam atque Opus Pertinent. 2 Eph. III: 3 sqq. cll. II: II sqq. , Col. Ι: 26 Sq.; - Vidd. insuper Rom. IX: 30 cll. vs. 24 sqq. , X: is sq. , XI: II sqq. , ubi de eadem re agitur, sed tamen μυστπίου nomen haud legitur. 3 Rom. XI: 25 sqq. - De variis PAULI dictis, tam aliis, quam iis, quae citaVimus, vocem μυστεγριον continentibus, disputavit v. d. BOELEs, in comm.: De mysteriis in religione Christiana, l843, p. I 8 sqq. eli. P. 66. 4 Quamvis statuas, Deum, eX PAULI mente, Peccatum PraeSc uisse, semper tenendum est, hanc praeacientiam pecinium non esse-cisse, tum enim omnia dicta, jam allata, de hominibus, libero pec-
343쪽
ante creationem tale cepissu consilium, ut damnum, a proaVo inde regnaturum, reSarciret, nobis observandum esse ridetur, talem praescientiam solummodo Spectare potuisse rationem, qua Deus consilium suum exsecuturus esset, hoc ipsum autem multo latius tendero. Nimirum, ut infra paullo accuratius explie bimus , per CHRISTUM non solum homines sensim redduntur innocentes, sive a peccato immunes, ut ita redeant ad conditionem ΛDAMI ante lapsum, non solum cum Deo denuo conjunguntur, et insignis cujuδ-dam selieitatis participes evadunt, sed ad rectam Conditionem spiritualem, prorsua e licitam, Sive Veram
sanetitatem ducuntur, Dei filii declarantur adusti 13, summam quo et nunc jam acquirunt, et aliquando pleno acquirent doων 2 . Non simpliciter homines
inter Se conjunguntur, Sed arctissimum eos Constrin
git vinculum, quin adco Deo placuit δἰ αἰπου, id est,
per Ilium suum reconciliare τα ποντα εἰς αυτον,
cantibus, eaque, quae moX citabimus, inanes evadorent soni. Equidem statuero malim, PAULUM de tam abstrusa quaestione, u POPulari lectorum captu aliena, haud cogitasse, sod sponte consilium ipsum cum ratione, qua Deus illud nunc, cum peccatum adsit, ex- Sequatur, conjunxisse, id est, Apostolum, quia ipsum consilium ab aeternitate captum ESSO Rrbitratur, eos, qui nunc ante alios, in peecato Permanentes, beentur, a Deo καταβο κωμου electos dicere, quia Deus CHIHSTI morte, hominum peccato effecta, nunctamquam efficacissimo uti velit modio, eam quoque ad illud cons
344쪽
cendum est, liomines, Si non peccaSSent, ea sibi comparare potuiSSe, quae nunc, cum peccato sint dediti, per CHRISTUM solum acquirere Valeant; etenim homo
talis, qualis Veram sanctitatem patefecit, qui ὁ αhος υιος του μου, o κτριος τῆς δοξχὶς est, qui unico pollet
amore, nobis, EX PAULI mente, Solus is esse videtur, qui terrigenas ad 8upremum gradum eVehere Valeat. Videamus, num id, quod diximus, uno alteroque PAULI dicto ultorius confirmare valeamus. In epistola ad Corinthio8 priore noster, Sententiam probaturus: ἔμι σωμα τυχικον και IIτι σωμα πνευματικον 2 , ita ratiocinatur: ὁ πρῶτος ανθρωπος, 'Aδαμ, animam, vitae vim inferiorem, et ipse habuit, et eandem in posteros transtulit ἐγένετο - εἰς ρυχην ζασαν); ὁ ἔσχατος ' Adin, CHRISTUS, viritu8,
principii sublimioris, vitam veram aeternamque gignentis, et Φεe sua parti Ρ, prouti e resurrectione apparuit, et Ut dem homines, cum ipso conjunctos, participra re
didiu sεγένετο - εἰς πνευμα ζωοποιουν 3) 3. Id autem, quod psychicum, adeoque inserius est, id, quod vir
tutae, adeoque sublimius est, praecedit, Secundum eX-
τα εν τως ο νοῖς, recte, ut sallimur, indicare censet bonos angelos quorum major, quam Rntea adsuerit, perfectis per CIIRISTUM obtineat ; non Vero necessarium esse credimus, posteriore l. ab hac interpretatione recedere, prouti ilic tacit in c. l. , ad h. l. , MEYERUM Sequens in c. l. , ad h. L .
345쪽
ita pergit noster, eae terra fuit, terrenitis, quatenus nimirum Coreus, ex pulvere terrae Concretum, cum vi inovi inferiore conspirans, habuit; ο δε περος ανθρυπιος, CHRISTUS, eae coelis originem duxit. Qualis autem terr nus, tales etiam terreni, ac qualis coelestis, tales etiam coelestes, et quemadmodum tulimus imaginem ferreni, ita nune feramua etiam, is quoad ejus fieri possit, imaginem melestis 2 . PAULUS, hanc comparationem institustas, utrumque hominem contemplatur a Parte, quae maximo in oculos incurrit. Non enim ADΛMUS, cujus Pe
east h. l. ratio non habetur 3 , principio divino ab
quo coelesti caruit 4 , sed fuit hoc 3emen, non si tim luculentissime prodiens; nequo CHRIATUA, Dot illo filius, coelitus ad homines missus, vitae vi inferiore atque eorpore caruit tσrmo, sed adeo excelsus fuit, ut vita torrestris fuerit solicissima praeparatio ad vitam insequentem coelestem, ut spiritus sibi consentaneam reddere valuerit animam ct eorPua terrenum commutaro in virituale atque mel te organon, sive o coelis
l) D. vs. 46 cll. p. 84, not. 2. 2 Ila. vs. 47 sqq. est. p. sa sq.; vs. 49 emo morare legendum est, ut satis ostendit ΜΕY., in c. I., p. 244. 3 IIoe exinde apparet, quod rici ΓΑ vs. 45 verba Gen. II ret obvia, quibus hominis ereatio describitur, adhibet; temero igituro suacsΕΝus de homine lapso ni ab Apostolo arbitratur in e. l. , ad i. I.). 4) Cons. id, quod observavimus p. 84 cll. p. 73 sqq. Id ipsum etiam elicere potuissot Apostolus ex dicto, Gen. II l. l. inueniundo; eum enim Deus ipse hie dicatur halitum suum in lasse in hominis nares, adeo ut ita is faetus sis in animam vivam, apparet, liniean mae statim iam admixtum suisse elementum misit L.
346쪽
CHRIATUS venit in torras, et ex his in illos rodiit, ut tamquam spiritualia atque coelestis patefieret, paritorquo homines secum conjunctos sibi similos rodilorot, his in torris patenus, quatonus id admittunt camia, s minia animaeque claustra na turalia 1), aliquando plene
Ex oa autem doscriptione ADAMI, quam Apostolus Oxhibet, minimo ducendum est, necesso misso, ut illo peccaret, tum enim ad Doum ipsum, qui illum ita creavit, reserendum osset peccatum. Haud cogit tiono majus ost, ut ot ille ipso, et illius posteri paullatim a conditione mi us perfectu atquo infantili, a com
ditiono filiosa rite distinguonda 3), ad persectionem
I) Quamquam MLYgnus recto statuit, φ-aωων vs. 49 legendum esse vid. p. a24, not. 2), non tamen interpretationi hujus versus, quam exhibet, eateulum nil ieere possumus, prouti etiam in superioribus ab illius interpretationibus hie illie recedendum esse putavimus. ἡ πίε wir a DAN agnitia rearenita explicat, in c. l. , ad I. l. - duret die Sunda in unservi uorchristitiam Austande , so lasset tins auel cunasio tanties aeta etlisca, dures Frethei n der Sundo' Etenim PauLus h. l. et supra vs. 47 sqq. non adeo cogitat de uitiositute, Adamitis propria prouu vs. 21 sq. , Rom. V: 12 sqq. , sed de eorum eonditione minus perffecta, eaquo naturali, sive nonda ADAMI eum posteris conjunetiouo, perversitatem spectante, sed de ratione, quae hos inter et illum ntiturn intereodis. Quamquam, Ust Ha doeente, horum illiusque eulpa allera in ahoram transiit; consid, quod diximus p. 2II in fin u) 1 Cor. XV: 48 eli. vs. 50 sqq. ab Minua perseetus est is, qui nondum eo pervenit, quo aliquando perventurus est, vitiosus is est, qui eo proeessit, quo pTO- cedere non par fuit. Talem distinetionem claro quoque perspexerunt LUcas in Gungelio et auctor epistolae ad Hebraeos, aΕsuu adeo αναμάρτητον persectione progressum osse, vel disertissime doeentes ;
347쪽
sensim majorem progressi fuissent, cum viritum excoluissent , atque ita animam camemquo direxissent, donec praeparati fuissent ad CHRISTUM illum, pro sus spirituriem hominisque creationem abSolventem, re
cipiendum 1). Quamvis porro singuli, qui CIIRISTI
vim in se haud Oxperti fuissent, mortem, peccati 8Nu liam, haud gustassent, sed e terra decedentes certitudino invicta ducti fuissent ultorioris seliciorisque explicationis 2 , vel hisce tamen quoque patefactio CΠRISTI, dein facta, ad vitam spiritualem eo uberius explicatiusque exserendam inservi isset.
Quid quod ipse Apostolus sibi effingere videtur, fieri potuisse, ut aliter homines dispositi fuissent tom-
poro CI IRISTI in terras adventuS, quam tune revera
fuero. Eloquimur, inquit, Dei sapientiam Θεου σο
I) Ne ea, quae h. l. et p. 84 cli. p. l5l attulimus, perverso intelligantur, breviter repetendum esse censemus, quod e X iis, quao disputavimus, sponte duci potest, homines nempe niato CII MATI in terras adventum multo magis constrictos esse debuisse, licet non peccassent, animae carnisque Vi naturali, quam homines, qui percuRIATUM illustrati sint, adeoque se relative quamvis illi, per se spectati, spiritum ita eXcolere potuissent, ut non evasissent atque σα--oc Sie etiam ii, qui jam per CHRIATUM illustrati sunt, quamdiu in terra versantur, haud ita excolere possunt spiritum, ut hic animam veluti absorbeat, carnemque ad nihilum redigat; haec igitur conditio terrestris, si comparatur cum coelesti, adeoque se relative,' semper etianinum animam carnemque redolet.
348쪽
aMeonditam illum semper, quam Detra, antequam 8a cula, quibus mundus Vertitur, eastabant, praede inivit in gloriam nostram; quam 8apientiam nemo huiso aevi procerum cognovis, quorii enim hi illam cognovissent, δε- minum gloriae ncin cruei affinissent 1 . Illa μου σοφία est sapientia, in CHRISTO GPostra, sive potius est CHRI-
mirum excelsum est medium, quo Deus Propositum Suum supremum ad homines prorsus perficiendos boandosque et nunc jam exsequitur, ut aliquando plene eo*υαur 3). Causa, cur illam sapientiam nemo hujus aevi procerum cognoverit, repetenda est ex peccati dominio, hoc igitur si non adfuisset, nihilo secius CHRISTUS ad terrigenas venisset, quamvis tum ii αρροωτες ot omnes etiam reliqui homines, nunc peccato magis minusve dediti, laete atque expedite Matim εapientiam, in illo expositam, arripuissent, et truculenta illius mors haud obtinuisset 4). Nune autem Deus iis, qui, morte CHRISTI intercedente, a peccato destiterunt, illa,
etiam ii. I. eodem modo eam dictionem interpretemur oportet, cogitatione tineu de morte, in cruce perlata, quao illic diserte respieitur, hie prorsus eaeclusa, ut appaeret ex m. 8; hoc non satis nobis observare videtur v. l. BOEI ER, in comm. l. , P. 29. a) Cons. Vs. s. 4 Lucta contra JESUM , peccato tribuenda, quae in proceribus tam horrendum attigit culmen, in omnibus omnino ejus aevi hominibus, ne optimis quidem exceptis, aliquatenus adsuit; cogitemus modo aBsi1 discipulos, qui difficulter admodum hi in illo plenam 1 dem collocarunt, illiusque consilium perspexerunt set. Ir 6 .
349쪽
quae sibi proposuit in hominum salutem , pares
Cum hoc ossato minimo pugnat dictum, paullo superius expressum: Cum mundua in Dei sapientia, quae cernitur in omnium, quae adsunt, creatione, Conservatione, moderamine atque regimine 2), non cognor rit Deum per 3uam sapientium, Deo Placuit duae το ς μωρέας του κηρ νγματος servare fides , id est, per aut titiam , quam inesse putant ii, qui fde sunt destituti, praedicationi hominis eruet i, in quo vero sideles cernunt Dei sapientiam potensiamque, quatenus Ille per
hominem talem, ignomini e tractatum, peccauorea liberare istosque ulterius beare Valet, Summo, eoque gratuito, erila istos ductus amore. Si vero homines ad Dei sapientiae, ubique et semper EXPOSitae, rectam pervenissent aestimationem, in CIIRISTO, coelitus misso atquo in terra vivente, sublimiore modo illam expressam osso deprehendissent, et ἡ μωDm του κηρίγματος non obtinuisset, necesso est; adeo ut tum alia ovasisset CHRIATI operis ratio, aliusque modus, quo Deus consilium suum, terram coelumque spectans, effecisset. Progressio illa naturae humanao, quam CHRISTUSadducit, efficitur, ut jam significavimus, εν tu novo concedendo, qui, si homines peccato Vneassent, Statim atque recta via ipsos ulterius evehore valuisset.
Spiritus ille Ox Deo, tamquam fonte, procedit, et, ex I AULI mente, jam aliquatenus in viris, sub V.
350쪽
oeconomia Viventibus, egisse videtur 1). Persecto 'autem atque unico modo ille in CHRISTO est patefactus, qui ipse τὸ πνευμα esse perhibetur 2); illo igitur intercedente, hominibus conceditur 3), et hinc τὸ πνευμα Dei fili, domini, JESU CIIRISTI nominatur 4 ,
sive otiam CHRISTUS ipse, in hominibus viger , vivens,
μορφουμενος, habitans c5 . Pro uti igitur homines friis μιστω sunt, ita vicissim hic est ἐν αυτοις 6), sivo statim atque sdem habent, hujus gaudent spiritu 7 , quo
Vim nanciscuntur, ut seSe prorat in hujua iminuantes conditionem peecati vi libereretur; est enim πνευμα ἄγιον,
ut Christiani tum Dei spiritu Fcaciter corroborentur, quod ad totum interiorem hominem attinet, cum CII RIsaeus Mei ope in cordibus habitet Vid. Omnino MEY., in c. l. , ad h. l. ; Apostolum ita bis fere idem dicere, neminem offendet, qui prolixae orationis, qua in hae epistola utitur, meminerit.
ἐστι : - I. III: 2 cll. vs. 5 significat noster, Galatas spiritum accepisse eae audita Mei praedicatione sεξ ακοῆς πιστεως); - conis. insuper Eph. I: 3, ΠΙ: II cll. not. 4.