장음표시 사용
101쪽
Thestatua quae etiam Manto vocata, filia Tiresiae fuit. Sibiti reuaed nismigis Surbis dictu, a non nullis Cassandra , vel ab aliis Tarax ara, Ora la conseripsit. Sibylla Cumaea ct Sibila The*rotica smiliter Or eula canseri erunt. Hactenus Suidas . Sed in multis Scriptor hic a Lactantio & Isidoro discrepat: ideoque velim ad haec Suidae loca egregiae D. Blondelli observationes attente perpendantur: ecce igitur, secundum ejus Suidae computationem, Duas Sibyllas Mari: Capellae . tres Clementis Alexandrini nempe Samiam, Erythraeam , & Phrytonem, quatuor AEliani, scit: Erythraeam, Samiam . AEgyptiam &Sardiam; quinque Lactantii& qui illum secutus est, Isidori, nemper Libycam,Erythraeam, Samiam,Hellesponticam & Plirygiam ad unam redactas. Pausanias qui Libycam ab Erythraea distinguit alio pacto enumerat, dicens Phrygiam, Samiam, Colophoniam , Delphicam &Erythraeam unam eandemque fuisse Vatem , sed quae diversis habit rit in locis. Martianus Capella suo modo computat Erythraeam Cumanae jungens. Justinus martyr pro eadem accipit Babylonicam &Cumanam, uti etiam Isidorus Hispal. post illum qui de Mirabilibus Auscultationibus apud Aristotelem scripsit: & idem Isidorus errat annumerans Erythraeam quae in continenti erat & Regione Chio insulis;
ita etiam necessum plane ejus Samonota in lamum abeat. Suidas existimans postJustinum Martyrem,Sibyllam Chaldaicam esse filiam Berosi, aliquo modo consentit cum Pausania qui eam ultimo loco collocat, sed directe sibi repugnat, dicenti illam esse filiam Noachi, Alexandroque fuisse antiquiorem: repugnat Varronis apud Lachintium sententiae qui
Persicam quae fuit Chaldaica antiquissimam judicavit. Sibi etiam
contradicit scribens Erythraeam Cyrillus lib. I. contraJulian. Dicit Erythraeam IX. Olympiade extitisse , distinguitque illam ab Herophile quam XVII. Olympiade vixisse statuit.) quadringentis
octuaginta tribus annis bello Trojano fuisse posteriorem: qua opinione ad Eusebii sententiam accedit, qui in Chronico sub Regno Romuli illam collocat, qui regnare coepit quadringentis uno & triginta annis post captam Trojam, Pagina enim sequenti concedit Trojano bello anteriorem, & sic Dionysii Halicarnassaei qui illam alis nea consultam statuit , ut & Lactantii opinionem confirmat, qui illam Graecis obsidionis eventum praedixisse narrant, imo & Solini,qui illam Delphica, quae ante Graecorun expeditionem vixit, paucis annis posteri
102쪽
orem observat. Clemens Alexandrinus pro certo statuit, Delphicam, quam Artemida Lamiae Sidoniensis filiam nominat, Orpheo tempore priorem qui Argonautarum partibus adhaesit septuaginta novem annis ante bellum Troianum. Attamen Diodorus Siculus, qui illam Daphnem Tiresiae filiam vocat, quinquaginta duobus annis post , Thebis cum patre ab Epigonis vult fuisse captam. Diodorus asserit eam ab illis Delphis stabilitam , Pausanias ex Asa Delphos , Plutarchus ex Helicone venisse, eamque suisse Lamiae filiam. E contra vero Isidorus & Suidas Delphos ipsi locum natalem fuisse contendunt: hic, qui illam Mantonem Tiresiae Thebani filiam vocat, Geographiae suae oblitus videtur illam Thessalicam nominans, ac si Boeotia & Thessalia loci vicini, eadem fuerit terrar quod etiam de Lampusia Colophonia Calchantis filia scribit, & Pausaniae adversatur, qui titulum Sibyllae Col . phoniae Herophilae ex Jove & Lamia oriundae assignat, & probabilia
tali , quae non admittere videtur, Calchantis Europaei, qui Grae- ouit comitatus, filiam suisse Asiaticam. Virgilius Cumanam Deiphoben Glauci filiam vocat , illamque AEneae coaetaneam facit. Sed inter Scriptores nec de ejus nomine , prosapia , aetate quam longe pineriorem volunt, convenit. Hactenus Doctiis. Blondellus , haecque ad Suidae loca susscere puto. Hunc Sibyllarum nunerum denarium etiam approbat Hieronymus lib. I. .contra Jovian. C. XXVI.
Betovius Tom. I. Hist. Eceles imo & Clioquier in face Hist. cent. I. cap. LXXXXVII. qui videri possunt. Sed Sebastianus Franckundecim, & quidem hoc ordine recenset Sibyllas: Sibylla Agrippina, Libyca , Delphica , Phrygia , Samia , Europa, Persica, Erythraea,
Cumana , Chymica , Tiburtina . Duodenarium autem numerum
statuit J. Aitetma in speculo suo Sibyllarum Belgice conscripto, anno 1681. Addens Decem supra memoratis, Europaeam & Agrippinam, sed postea , de illis latius. Ut porro quod de Sibyllarum numero
dicendum restat absolvamus, notandum praeter decem illas supra laudatas Sibyllas, multo plures a non nullis numerari, quas etiam ubi desngulis separatim agemus recensebimus. Dicimus itaque nos,ut etiam de Sibyllarum numero nostram expediamus sententiam,Sibyllarum numerum nec determinatum esse a Scriptoribus, ut patet ex magna illa quae inter illos reperitur discrepantia,nec determinari posse, sed illarum multas
extitisse, quae a prima Faemina Vate, cui Sibyllae nomen erat, a parilita-
103쪽
te scientiae nomen accepere, sic nos docente Solino, nec repugnante Lactantio , qui Institui. lib. cap. VI. Varronem, scribit memoriae
prodidisse, Sibinnos libros non fuisse unius Sibylla vocari Sibiginos uno
nomine, quod omnes Faeminis Viates, Sibyllaesunt a iseri ι nuncupatis vel ab uniis Delphidis nomine, cte. Sic etiam Suidas, Βράπιδες μυουκες ουτω οἰονῶ φ - - ' - ειθου nα- Σιουλας άλου, Brutides mulieres ita dicta , ve viri Siblia is prophetides, omnes . autem numine latas, Sibyllas vocabant. Magnum Salmasium huic opi- .nioni severe , supra notatum fuit. Sed quando nos dicimus non esse certo determinatum Sibyllarum numerum, non tamen vellemus qUenquam putare, nos illis inter Pontificios favere, qui hac de causa non determinatum Sibyllarum numerum asserunt, ut etiam suas Pseudoprophetissas venditent & cum Sibyllis, Divinitus inspiratas contendant, Mechii ldin nempe,Catharinam Senensem , Brigittam , &c. Quas miserum in modum delusis suisse a diabolo sorte nobis erit alibi ostendendum,nerinter Prophetissis numerandas , quidquid etiam Papistae asserant de lumine prophetico, quod etiam Bellarminus inter Ecclesiae suae veras notas recenset. Hoc tantum volumus Historicorum Scriptis non constare liquido , quoi olim fuerint, nec quenquam numerum illarum determinare poste ,
106쪽
f. Uem stemm tenere debeat Persea Siblia, primum.an octavum, aut quintum variant viri docti. Diversa isii patria assignatur. Sim-son eandem esse cum Er thraea existimat. Varia hin nomina. De n mine Samb the quid illi significetis . 'uteri opimo refellitur. Matth. Martinii vocis Sambesse Eomologia a red refutatur. Posse vini error. Duando v xerit ho Sih a Persea quae se Noae suam esse ae cum illi in Area d/gisse mentitur. Sila astitantradicit. Refucatur mendacium iEud Dio Probetissam ct Noae filam. Cus parentes. Suicobi ad sauris De origine erro is cur dicatur Sibilia haee d Noauo oriunda. Bois ardus ct Schmidius refiguntur, Boi ardi Opinio de loco nativitatis Sibyllae Perseae. Noa in s ubinam sita. Zanoach non est urbs Noa. No urbs in ta πω. Suidas refutatus. Persae antiquitas. Persarum nomen unde. Persi equitare vulgare erat. Tempore Machi non extitit Sibylla Persea. Perse Noacho posteriores. Unde Persica vocetur. 2uo nomine olim Persefuerint d gnati. De Persicae Sibyllae parentibus non constat. Variant Scriptores quina uerint parente i Sibyllae Persicae. Variae Dialarum de e res patria sententiae. Babylon quando exstructa. Diluvio est posterior, . Hebraeorum nomen Diluvio posterius: ante Mosin nulla extitit Sibi a.
svaeus O missardus hiae Sib in Persea Da assignarunt oracula. cenam igi snt. Bois iam Lactantis adorsatur. De Singulis Sibylgis quaenam conseri erim Oracula determinare nemo potest. Cur a Pausania Subba fuerit diecta incertum. Elondelli Ιαλμα votatur. Oeterum ut nunc de Sibyllarum nominibus particularibus distinctionis gratia illis inditis , sermonem institu
mus , notandum est Lactantium qui eas ordine , ex Varrone, recenset, Persicam primam Mominare: sed On
phrius Panvinius, octavum illi locum assignat, uti &H 3 illo
107쪽
llo ordine in templo Senensi collocata fuit , illud nos docentibus caelaturis quas ex Italia ad nos attulit Nobiliss D. Geldolphus vanVladerachen. Boissardus inde Divinatione quinto loco recenset. Hanc alii Babyloniam alii Chaldaeam alii Hebraeam ut Suidas, alii AEgyptiam vocarunt. Simson in de Sibyllinis Vaticiniis disquisitione, ex eo quod Lactantius ex Varrone tradat eam praedixisse Erythraeam se nomina dam , cum etamen orta sit Babylone, putat Scriptorem nitidissimum innuere voluisse Babylonicam seu Chaldaeam Sibyllam non esse diversam ab Erythraea. Sed quam leve hoc sit argumentum nemo non videt. Pausanias Sabbae, Suidas & post illum, Alstedius Sambethesn men illi assignavit. Doctiss. Simson loco superius citato inquit: hujus Sibyllae Babylonicae & Chaldaicae quam eandem esse cum Et thraea opinatur, nomen verum suit Sambetha vel Saba , hocque probat ex Pausania in Phocicis. pii 2 6 ε' αἰοις τοῖς Gπὲρ
-τζος G E υμανλς μητρος φασi Σαcelω. οἰ θ αυτά Bα λων - , ἔπροι 5 καλῆαν Αἰγυρίαν .Hoc est,Hebraei, quisupra Palaestinamsunt in fatidicarum numerum conscripserunt mulierem,nomine Sabbam; quam Beroso patre,&Erymanthe mare genitam tradunt:Haneolii Babyloniam,a vitam alii Sibyllam vocant. Sed hoc ex loco citato non apparet, dixerim hoc cum bona Sim sonis venia is an Sambetha eadem cum Sabba ' Hoc pacto quaevis confundantur nomina. Etiam Pausanias Sambetham eam
nominat, attamen illam cum Sabba esse eandem putandi non dedit occasionem. Vocem hanc Sambethe compositam esse ex Sem & Japhetputat Peucerus in de θεομανῖ illaque voce notari Doctrinam de Deo, de Lapsu, de restitutione, Redemtione, & gratuita receptione generis humani, de Messia , & caeteris, continua serie a mundi initio usque , quasi per manus tradita Nohae, cujus deinde explicationem, curam, custodiam, & conservationem ipse duobus praecipue filiis Sem& Iaphet commendavit. Hae omnia , inquit idem Peucerus ibid.
posteri ut primorum Authorum memoriam grati retinerent ae celebrarent,
composita voce Sambei hen, id est doch inam is Sem ct Papiat prognatam' earunt : hanc opinionem & vocis Elymologiam si Peuerens a viris doctis approbari velit, rationes ejus sententiae erant adducendae, nec enim quisquam simplici assertioni statim credat: ideoque Ety
mologiam hanc ut & opinionem illam, quod Sibylla Persica Doctri
108쪽
nam de Deo &c. uti dictum supra indicarit docueritque plane re licimus, quis enim non videat Violentam & contortam nimis hanc esse Atymologiam, Sambetho, .hoc est doctrina quam Sem S Iapheta patre Noa accepere, hoc pacto quidlibet ex quolibet facile vxtundatur: deinde etiamsi haec vox ex Sem & Japhet componeretur an inde statim sequitur, ergo Doctrina Divina, quam Sem & Japhet per traditionem acceperunt posterosque docuerunt, illa intelligitur & indi .catur φ non facile hoc mihi quis persuaserit: an probabile potest vi- 'deri , Sibyllam quam Gentiles pro sua agnoscunt, & ex illa resciri posse censent, quo pacto salsi Dii placari debent, & quae saepe imo semper idololatrica imperat, & diabolico spiritu suit acta, illam Doctrinam de Deo, de Lapsu, de Redemptione aliaque mysteria hominibus proposuisse, an Diabolus tam manifeste& insigniter sibi adversareturpan Mulieri Paganae statuta Dei nota, aeque, . imo clarius nota quam Fidelibus 8 non negamus Sem & Japhet probe novisse doctrinam de Deo, de Lapsu, de Redemptione generis humani, nemo absque illarum rerum cognitione salvari posse pro certissimo assirmat. mus t sed. doctrinam illam de capitibus illis, Persicam Sibyllam ex Sem & Japhet hausisse aut illam scripto consignasse , pernegamus. Matthias Martinius in de Veritate Divinae naturae Iesu Christi, aliam Sambethes vocis originem proponit, rejecta Peuceri conjectura. Ruus potitu , inquit, tanquam quietiorem, non concitatam ct furentem ut eaterae erant; a mu quies, ut quod si aliquando apud Aramaeos ct Arabas dagesib resonatur in a , apud Graecos vero luema, postea trans
Sabbatho cessat a cursu , Sabbathon & Sambation dicitur. vide Post h. debesi. Pud. 7. 24. in ipsis Sibilarum carminibus est Aμο ακουκ, nempestat scribunt etiam LXX interpretes pro . i. e. Abacuc φω--mis in a non sit detesib. se ex P Vη Arabes faciunt unde αοιξ ex quo pr. positu Arab. articulo al, est alimbicum. Ita ex s s. quasidis spato) Latini facium. Angelus. Hanc Elymologiam aeque ac priorem rejiciendam contendimus.-- ὶ vcoe sermari vocem Sambeo
then quis non videat violentam plane esse hanc derivationem ' saltem hoc Martinio constare non potuisse hanc Sambethen reliquis Sibyllis quieridirem suisse minusque furiosam, assirmamus, ideoque hoc sendamento absque ulla ratione posito , ab hac voce derivationem hanc
109쪽
non potuisse formari. Imo ipsa Sibylla, uti suo loco demonstrabitur,
se furiosam & mente alienatam asserit ,' si haec reliquis quietior suit, unde hoc habuerit & qua ratione probari possit, indicari a Martinio debuisset. Iesulta Crassetus, hanc Sibyllam in utraque sua editione
Sametham vocat, etiam si apud Scriptores sere omnes, Sambetha vocetur , sed exiguum hoc Loyolitae est Dicit illam composuisse viginti quatuor libros in quibus adeo clare & distincte de J
su Christo, de illius nativitate , miraculis, passione, morte, R surrectione & ultimo ejus adventu disseruit, ut videatur illa potius descripsisse Euangclium quam Vaticinationibus praenuntiasse illa quae praedixit,adeo ut non nulli existimarint aChristiano potius quam a pagana Sibylla prosecta fuisse haec Vaticinia. Sed quaeso quis Sagacissimo
huic nostro Crasseto hoc revelavit 'ubinam in hoc terrarum orbe repperit sedulus hic Iesulta et . hosce libros, putem non alibi quam in cerebello suo Loyolitico: indicet ubinam legendi exstent; tum judia cari poterit, utrum tam clare ac distincte Vaticinata sit haec Sibyula de Jesu Christo uti pro more suo satis audacter pronuntiat Crasse-- tus. Apparebit tunc etiam utrum genuinus hic sit huius Sibyllae scelus. Scio quidem Suidam et . illorum librorum mentionem injicere, sed quod etiamnum exstent Crasseto probare incumbit. Notandum autem hallucinari Ante Posse num, cum apud Chaldaeos omnes Subyllas Sambethes nomine vocatas fuisse existimat: non enim Suidas quem videtur illius opinionis tanquam inventorem sequi qui hoc nomen Chaldaeae Sibyllae assignat, hoc asserit, Chaldaeos sic nominasse Sibyllas, sed tantum & simpliciter assirmat Chaldaeam etiam Samb then vocatam. At hinc, ut quivis sicile judicet non sequitur omnes Sibyllas Chaldaeis Sambethes dictas. Hanc multi putant vixisse Anno a mundo condito , & quam Agrippam, intem quos etiam Al-stedius chronol. P. q7o. vocarunt, I99o: quod tamen dissicillime probari posse contendimus, imo falsissimum esse pronuntiamus. Sic enim Mose nato Ann. M. 137 . prior suisset Sibylla, quod quam se sum sit patebit infra. Sebastianus Franc. Sibyllam Persicam aliam &diversam esse ab Agrippa Sibylla existimat. Sed I. A. in spisso suo volumine Belgich conscripto quod de variis Religionibus, ac tandem post de Sibyllis exaravit, putat illam immediate post Diluvium prophetasse , adeo ut 22oo. annis ante Christum Vaticinia sua pronun- tiasse
110쪽
tiasse sit censenda , verum haec quam salsa sit opinio cuivis constabit, qui meminit, tum temporis nondum exst tisse linguam Graecam, putat enim J. A. intra i637. aut 1717. annos illam conscripsisse suas Vaticinationes : quas etiam viginti quatuor libris suisse ccmprehensas cum Crasseto Jesulta, temerarius hic Scriptor absque ulla prcbatione audacter satis pronuntiat : sequutus forte Ludovicum Vivem, qui hoc etiam dictatorio modo affirmavit, citat enim S. Augustinum, dicitque illum compendiose producere ejus Vaticinationes libro Oct vo ce Civitate Ddi, sed perperam, dicere debuisset libro decimo in vo, ubi tamen, non tam S. Augustinus, quam potius L. Vives ejus Vaticinia referre dicendus erat: dicit porro idem I. A. non posse narrari, quot Vaticimia de Incarnatione Jesu Christi, de ejus incarceratione, ludibriis, & conspuitionibus , de ejus flagellatione& coronatione, uti & de ejus patientia & i nocentia, ut & de illius miraculis & morte, de ejus sepultura, Resurrectione, &c. imo& de Virgine Maiia , de abolitione potestatis Satanae ac Redemptione generis humani , & de confusione inguarum ac aedificatione turris Babylonicae , apud Mosem memoratae. Verum sic scribendo bonus hic Vir sibi contradicit: dicit enim, uti ante notavimus, nulli pro certo posse assignari Sibyllae oracula, quamvis tamen & ante &heicloci Sibyllae unicuique sua assi net & assignarit Vaticinia , si enim illa quae commemoravit, jam sint Sibyllae Persicae oracula, tum facili negotio unicuique Sibyllae sua possunt attribui Vaticinia, quod tamen ipso fatente, adversatur Lactantio , uti & hoc agnoscit libri sui p. 811. Sibyllam Persicam hanc,Suidas, Beatissimi Noae filiam statuit, imo Sibylla se ab illo genitam, & cum illo in Arca , Diluvii te pore suisse , impudentissime pariter ac m ndacissime enuntiat. Audiamus Pseud Sibyllam lib. III. in fine.