장음표시 사용
111쪽
Haee Castalio sic Latine cecinit:
--- - - Siquidim cum dilueretur Mundus aquis, cum vir sim probus exuperavit. Duidam, quem per aquas Wxit domus eruta S is . Et pecudes ct aves, rursum impleretur ut orbis, Cus ego nurus, ejus item de Ianguine nata.
Et lib. I. se cum Noacho in Arca fuisse assirmat. Sic verba ejus
. O avi Iracusius prima, ὀgaudia magna,mia sertita fui, postquam discrimina mortis Effugi, jactata meo cum conjuge mustum, Nec non cum leviris glossis, Decroquesecmque. Verum ut mendacem oportet esse memorem, sic illam dictorum suorum non probe meminisse sibique contrariam reperio. aperte enim se Christianam profitetur in fine lib.VIII.& alibi se incestus crimine poli tam satetur, crimen stupri a patre passa. Itaque pro Lothi filia se venditat. Et postea sui oblita, se Isidis sororem dicit. V. Oudam p. 3rs. Tουνεκ αρ ημῶς S οσω Xυπτο λέθλης
. Nos igitur se a Chri B de sive erea ui Coelesti, nomen retinemus proximitatis. An Christianos cum Noacho , in arca fuisse quisquam credat l& an non hoc ridiculum ' ante natum .Christum , ante ejus mortem, repertos Christianos ' S. Lucas nobis ejus den minationis originem indicat, Actor: cap. XI. vers XXVI. Et in
112쪽
Antiochia primum, discipulos vocatos fuisse Christianos docet. quod
plane repugnat Sibyllae asserenti se Christianam fuisse in Arca Noae. Deinde vellem equidem, Suidas indicasset, unde hanc suam opinionem hauserit, & quibus argumentis motus illam scripto conssignarit: nullibi Historia sacra a Mose conscripta , Prophetissam inter Noachistias aut nurus fuisse docet quod dubio procul ab exactissimo pariter ae Sanctissimo Ecclesiasticae Historiae Scriptore notatum suisset:
neque enim parvi momenti erat, Ecclesiam Dei etiam tum temporis suas habuisse Vates Foeminas i si cum Noacho in Arca degerit haec Sibylla , tum Mose prior habenda haec prophetissa : existimamus autem nullum Mose antiquiorem exstare Scriptorem, quidquid non nulli de Zoroastre aliisque nugentur. Nam quae de illo scribuntur, sunt putidae fabulae meraque figmenta, ut & suo tempore testatus est S. Chrysost. de Babyla Martyre disserens. Mose autem nullum reperiri Scriptorem priorem, testantur abunde etiam illi qui alias Sibyllarum magni sunt fautorcs. Justinus Martyr orat. ad Antonin: Junior. Clcmens Alexandrinus, Lactantius, Eusebius aliique: Ani: Possevinus in Apparatu Sacro. I i. o e Patribus res is ct Eccle
sisti Seriptoribus nullam Sibilam Mose fuisse priorem , ut in relligatur,s quid in Oraculorum sub Sibysiarum nomine evulgatorum is octo libris
comprehenssorum , reperiatur quod Mosis aetatem antecesserit, id com- Omentitium is falsum fuisse, nimirum is Satana invectum, ut veritati immixtafalptas , eandem veritatem aliorum temporum suspectam redderet.
si Noae stia fuit Sibylla Persica , quomodo Beroso & Erymanthe
progenita suerit φ Berosus enim Noacho longe polierior , floruit enim, uti author est Joan. Annius Viterbiensis, annos aliquot ante Alexandri Magni Monarchiam. quomodo igitur suerit in Arca cum Noacho & ab ipso progenita ' hanc itaque opinionem probabiliorem judicamus illam Beroso & Erymanthe prognatam , & hoc etiam asiserit Suidas, qui illam 1 Noacho genitam scribens, foeda contradictione sibi adversatur: Sibyllam porro hanc non adeo antiquam esse ut a Noacho sit genita & cum illo in Arca suerit, satis viderunt Bois. sardus & Erasinus Schmidius ideoque patrem suisse non Noachum sed Berosum statuunt, & ut erroris originem ostendant, putant hinc salsam ortam rapinionem , Noachum Persicae Sibyllae parentem assignantem, quod illa nata suerit in oppido ad mare Rubrum, cui Noe
113쪽
nomen: sic sentiunt Lud: Vives, Crassetus, & J. Aitetma olim Cu- delfheertiensis pastor, aliique : sed inde non videtur erroris ortus posse colligi , disertis enim verbis , se a Noacho genitam assirmat
Sibylla, ut ostendimus, ideoque nomen urbis Noe erroris occasionem non suppeditavit: deinde notandum Boissardum & Schmidium hoc tanquam indubitatum proponere, Sibyllam Persicam urbe Noa ortam, sed probationem & argumenta non videor unde haec hauserint hariolari nequeo, A utoritates quibus moti fuerunt allegari debebant: ea Autoritate qua hoc dicunt, ea etiam a quovis negari potest: ideoque nec dictis illorum fidem habemus. Boissardus in lib. quem de Divinati ne conscripsit , Suidam Auctorem citat, assirmantem, Sibyllam Persicam natam ad mare Rubrum in ea urbe quae Noe appellatur. Hincque errorem natum , illam Noae filiam vel nurum fuisse. Sed quo loco Suidas hoc asserat non indicat , nec invenire potui. Hoc si assirmat alicubi Suidas, tum sibi contrarius & sui oblitus est dicendus t disertis enim verbis in voce Σίλ&α dicit esse hanc T μακαριοτατου Nῶ .Q uod aliud plane est quam in urbe Noa natum esse.
Dicit porro Stam dius post Ludovicum ivem,eta oppidum ad mareRubrum : quod equidem ibidem,post diligentem tabularum inspectionem, reperire non potui: scio probE, Annium Viterbiensem in suis ad Berorum notis urbis aut loci cujusdam Nore meminisse, & scripsisse cap. XV. libri Josere ejus mentionem fieri , sed ingenud fatemur nos locum illum ibiadem invenire non potuisse, nisi forte Lanoach de quo loco versib. XXXIV. & LVI. fit mentio, Noam esse velit. Sed quis non videat hanc
verbi mutilationem esse nimis violentam & inconcinnam. Verum p
sito, ad mare Rubrum esse oppidum cui Noe nomen , an ideo Sibylla ibidem nata dicenda erit i sorte Schmidius intellexerit umbem No quae fuit Civitas in AEgypto prope Nili ostium , quae a
Chaldaeis vastata , postea ab Alexandro Magno fuit instaurata, de de Alexandri nomine Alexandria vocata. Sed quidquid sit, inde tamen non sequetur Civitatem No fuisse Sibyllae Persicae locum natalem: ac nomen hoc, erroris materiam dedisse : postquam
haec scripsissemus , apud Ortelium in Thesauro Geographico , deprehendimus urbis Noae in Palestina sitae Joseae Capi . XIX. vere XIII. o. Interpretibus Avia dictae mentionem fieri r In textu Hebraeo est , loco laudato, , quod quam absurdum sit ex illa
114쪽
denominatione ortum esse errorem,ex Noacho ducere originemSibyllam Persicam,quivis tantillum in Hebraea lingua versatus videat: aliis enim literis Noachi nomen scribitur. Et quis hoe revelavit potius ex denominatione urbis Noe in Palaestina,quam Mae Arabiae Foelicis urbis 3 vel etiam illius Civitatis Siciliae Noae N; dictae, talem enim ibi reperiri urbem testes sunt Stephanus & Suidas ortum esse hunc errorem. Quas rati
nes nobis Bois sardus & Schmidius suppeditabunt pro suis sententiis , Palaestina potius , quam Siciliae aut Arabiae Noa promanasse errorem ' verum ut Sibyllae hujus Antiquitas falso illi tributa a tempore ipsius Noe magis patescat, considerandum tantum nomen quod ei dat Laetintius, vel ut distinctius loquamur undeLactintius eam oriundam dicit, ne a pe de Persis, hoc solum verbum sussicit, ut Suidam aliosque qui illam a scelicissimo Noa prognatam
asserunt, falsitatis convincamus. Persarum enim nomen non adeo
antiquum ut tempore Noachi, Persia ipsi fuerit patria , illa enim Regio, nec tum temporis . nec multis seculis post, sub illa nomem clatione fuit cognita, unde fit, ut ab Antiquissimis sacrae Historiae
Scriptoribus , Persiae sub illo nomine nulli bi sit facta mentio. Primi quod sciam illo nomine Regionem illam designarunt metechiel & Daniel Prophetae Cyro coaevi, hinc est quod nec M
ses, nec libri Regum, nec Esaias aut Jeremias, nec quisquam e rum qui Cyro anteriores , Persarum meminerunt. At in Daniele,
Ezechiele qui Cyri tempore vixerunt & Prophetias suas promulgarunt, & in libris Chronicorum , & Esdrae & Nehemiae & Esther qui post Cyrum conscripti sunt, frequens est Persarum mentio facta. Itaque saltem a Cyri tempore Persarum nomen accersendum, quod ab equitatu, quo mari me valebant, obtinuerunt, ut Author est celeberrimus Bochartus Phaleg. lib. IV. cap. X. A teneris enim equitare docebantur Persae. Herodotus: Παὐ .c,m 36ς πἀιδας Sis, O lαiτερο αρξαμενοι , μέχρι εικοσαέπο- τρία μῆνα , ἱππίειν τοξῶμν ν α quod M.LLibra os si os a quineto anno incipientes , usque ad vice rum tria duntaxat edocent, iustare, sagittare ct vera loqui. Equitare illos primus docuit Cyrus; antea enim , ut tradit Xen phon lib. I. Cyro-paediae, αν Πέραις s. ta χαλε- ν ειναι ν
In Persis quia , quos astra ct eluitare disici es , cum montosa D
115쪽
Regio , vel videre equum rarum erat. At Cyro sic providene , ut idem Xenophon narrat lib. IV. Persae expeditibus equites secti ,
equis deinde ita assueverunt, ut ita. ς ίν inquit Xenophon τῶν κα- λων mi αγαΘων ἐκροῦν ο λιη Πήδαμῆ πεζοὸ ων, nemo Persarum vir bonus videatur ultra pedes ire u piam. Cyrus enim I .egem tulerat.
ut turpe esset , si quis illorum quos equis instruxerat Φανῆ m e
pedes incedeme, Iim multum aut parum itineris esset consciendum. Itaque ex tam repentina mutatione sectum, ut haec Regio dria Paras, & incolae ,κο- a Perse id est equites dicerentur. Arabice enim re
risis eques Pharausim equus. Uti haec solide tradit idem Bocha tus, cujus sententiam valdὸ laudamus & approbamus. Hinc igitur quivis nunc facile viderit, non potuisse Sibyllam hanc nostram, tempore Noe extitisse, quoniam Persica a loco vel nativitatis vel Vaticinii vocatur , & Noachi tempore nulli Perse populi. Sin obiiciatur etiam Noachi tempore nationem illam aut paulo post, vel saltem ante Cyri tempora extitisse , ideoque potuisse reputari, Sibyllam fuisse de Persis, respondemus etiam si gens illa longe ante extiterit, non tamen nota suit sub illo nomine aut vocabulo Persi. Ante Cyrum , verisimile est comprehensam suisse sub nominibus nia Curb iselam : Cuthaei enim & Elymaei tali modo a Josepho describuntur , Antiquit. lib. I. cap. VII. & lib. IX. cap. XXIV. ut probabile sit illis nominibus Centem illam olim indigitatam suisse. Dicit enim Γλυμον & E λυμαίους fuisse Περο δε Persarumgemeris Authores; & Cuthaeos dici Samaritanos, το Xουθας καλου υχωρας ' iam, αἰτη ρΠν ta τῆ Περ A , f π μος τοῦτ ἔ o ινομα, quia e Regione Cussa translati sunt, qua est in Persae, aut fumis eiusdem nominis. Ex his itaque patere judicamus, non adeo fuisse antia quam hanc Sibyllam ut illa dici possit a Noa progenita aut cum iulo suisse in Arca tempore Diluvii: de quomodo definiri posset quo tempore vixerit, si quidem de parentibus ejus non constat: alii enim illi Noachum patrem , alii Berosum & Erymanthem parentes assignant : pro certo Crassetum dictatorio modo pronuntiare legimus huius persicae Sibyllae parentes esse Berosum & Erymanthen, sed quosundamento haec ab illo asserantur, nos saltem non videmus: Disputent haec quibus magis quam nobis vacat: haec quae hactenus disserui
116쪽
mus sussicere putamus ut Sibyllam pariter ac Suidam salsitatis arguamus : quam facile detegat quivis ex diversitate sententiarum & opinionum de ejus patria. Alii enim Babyloniam vocarunt, alii AEgyptiam, alii Chaldaeam, alii Hebraeam , quae omnia vorabula Sibyllam non suisse in Arca, indicant. Nam si Babylonia ,. eo quod Babylone orta sit vocatur, qui, non videat Sibyllae asertionem sponte sua corruere , nana structurae Turris & urbis Babylonis soli insidete; semanciparunt, ut indicatur a Mose G cn. XI. vers. V. idcoque nec filios Dei s conjecturae probabili locus est, in in illa Civitate habitare voluisse, putamus: & sic sequetur Sibyllam quam Noachi faciunt filiam, non posse dici Babyloniam: imo&hoc putamus constare, ex eo quod velit Sibylla persuadere, se cum Noacho fuisse in Arca , nam Babylon diluvio posterior & Sibyllae nativitas illo anterior, quom do igitur Babylonia vocetur a Civitate post eius nativitatem exstructa.
Diluvio enim omnia fuerunt vastata, statuendum ergo urbem illam post generalem illam inundationem fuisse exstructam, quod tempore Phalegi accidisse testatur Moses, Gen. cap. X. vers. XXV. hoc est post diluvium anno centesimo primo. Ut constat, inquit, Doctiis Bochartus ex Gen. cap. XI. vers. X. usque ad vcrs. XVI. brevitatis gratia, ex nominibus AEgyptia, Chaldaea, Hebraea , non argumentamur , Hebraea quod Vocetur, hoc ejus Antiquitatem magis
confirmare posse videtur quam quod Chaldaea aut AEgyptia dicatur:
sed quidquid sit , semper erit Diluvio posterior habenda, & sic in
Arca cum Noacho non fuisse dicenda. Quandoquidem Hebraei hoc nomine a patre Hebero sunt vocati: Heberus autem Diluvio posterior , ideoque si Hebraea ab Hebero dicenda, eaedem rationes superius adductae contra eam militabunt. Imo Antonius Posse vinus in Apparatu Sacro, Author est, nullam Sibyllam ante Mosis tempora extitisse: multo minus Oracula pronuntiasse : e Patri , inquit, reliquiser Eresesiasticis Scriptoribus nullam Sibyllam Mostfuisse priorem, ut intelligatmr: si quid in Oraculorum obstinorum nomine emulgatorum drocto libris
comprehensiorum, reperia: r. quod Moysis aetatem antecesserit: id comme istium ct fusum fuisse, nimirum d Saetana invectum, ut veritati immis rasapras, eandem veritatem aliorum temporum suspectam redderet. Cur autem Pausanias illi nomen, Sabba dederit, & unde hoc habuerit, hariolari non possumus nisi velimus statuere, illum putare eandem fuisse
117쪽
Cum Regina Saba ut opinatur Boissardus p. m. Lectorem etiam monitum volumus , Doctiss: Blondellum de Persica Sibylla agentem, scripsisse. p. XXXVII. illam ab Isidoro Hispalens, Erophylen vocatam, quod nomen apud I sidorum Sibyllae Persicae datum reperire non potuimus: imo non datum fuisse contendimus. Locum int grum is dori supra allegavimus, sed nihil tale quid apparuit, imo vidimus Erophilem ab illo suisse vocatam Sibyllam Erythraeam e Blondellus ipse sic adnotavit p. XXXIV. ideoque Virum Celebe rimum ut excusemus, putamus, esse Calami errorem, qui festinania ter pro Erythraea, Trophile scripsit, non enim credimus virum D ctissi sui adeo oblitum, ut sibi contraria, S quidem post tam exruguum interstitium , scriberet , aliique manifeste falsa attribueret. Johannes opsopcejus, qui Oracula Sibyllima Graece & Latinὰ edidit, inter illorum fragmenta. quaedam , de Christo ex vetustissimo codice descripta singulis Sibyllis adscripta oracula excudi curavit. Veseius qui Persicae Sibyllae attribuuntur, sic sonant: Virgine matre satus, pando residebit aselli,' Iucundus princeps, unus qui erresalutem Rite queat lapsis: ramen illis forte diebus Multi musta serent, inmensi fata laboris. Solo, sed satis est Oracula prodere verbo: Ille deus ea nascetur virgine magnus.
Janus Jacobi Boissardus in lib. quem de Divinatione conscripsit non solum ex ipsis oraculis Sibyllinis, singulis Sibyllis sua assignavit
oracula, verum etiam ex aliis Scriptoribus ipsis attributa recenset. Ex Aria Montano.
i Tu de praevalido calcabere, callide serpens. Nasieturque humili summus in orbe Deus. 9uod nune nemo vides Herbum, quod tangere nemo Nunc valet, humana hoc imperet hocce mans.
118쪽
Ix Laelio Cleopasso. Demum Herbum fiet palpabile: eritque
erus homo ex utero virginis, atque Dem. Iste antique draco vincet: Plutoniasceptra
Franget se infernas disicutiet tene M. His Rex est yudaea tuus , quem pultas a se a Sustinet: hoc laudes adveniente cane. Ex inscriptionibus Senensibus. Panibus simul quinque, ct duobus scibus hominum milgia musta in redimo satiabit. Tet Ruillior Et tu, bestia, conculcaberis. Deus Oseetur in mundo: Verbum inii bile, reddetur palpabia, vel percutierin. Notandum porro, uti superius notavimus, Boisardum, uti singulis suas assignavit praedictiones, se & huic suas attribuere e verum in eo, Lactantio adversatur, qui Institui. lib. I. defessa Religione cap. VI. hoc modo de Sibyllis r sunt singularum finguli libri, qui quia Sibilae nomine inseribuntur, unius esse creduntur, suntque confusi, nec ἀμeerni, ac suum cuique a n ri potes, nisi Erythraeae, quae ct nomen suum verum earmini inseruit,9 EI: Pro e nominatum iri, praelocuta est,' eum esset orta Babylone. Bois sardus tamen cuique sua tribuit Oracula, quod quo sundamento sacere possit, equidem non videor ne autem Lector sedulus hac Boissaria conjectura fraudetur, praedictionesquas huic SL Ilae ad tribuit, heic adscribere placuit. Praedictio de Turri Babylonica. lib. III. Oraculorum Erythraeae. Α'λλ' ιώ- θεοῦ ηαλανθ απειλή
119쪽
Sed eum dicta ad rem fuerint eo Eata, minatus siue magnus Deus est olim mortalibus illis, sui turrim inseriis in finibus aedificarunt: Cum cunctis eadem voxesset, selliferumque sis caelum vellent adscendere, continuoque mortalis Flatibus. At venti magnam fissime ferentes Turrim jecerunt, o luem conciliarunt Inter eos: urbemque ideo Babylona vocarint. De Deo uno soloque AEterno, & omnipotenti sic locuta est Ax αένναο iος',
nemus, nunquam genit με, plane intemeratis , Ignitas Caeli cohibet qui viribuy auru :Fulminis er sonitum saevo fulgore coercet. Horrendos tonitrus mollis, pacatque fagor ilicii Terram convolvens stridores comprimit lanluris obtundit percussus igne micantes:
Imbris ct immodius πιι, ct grandinis alta , Et nubis gelida jactin, hyemisque solutae. Praedixit & Christum filium Dei venturum et '
120쪽
A Christo solutum iri legem Dei , quae Mosi a Deo data erat:
Sed postquam haec omnia persea afuerim, scut dixi,
Christum quoque pro Deo agnitum iri, ex miraculis testatur: Eκ δι' a lων αμα πέντε s αθυεο, δύοim
Panibus 9 quinque, se binis ex piscibus olim Nillia cluinque virum in desertis exsaturabit. R in ct fragmentis colle tis relliquiarum Bis senas cophinos, insiste re, replebit. De extremo Iudicio , hoc modo:
Atque malos rinsum tenebras detrudet adimas. Tum demum nostem, quam gulos patrarim. Terra piis autem nutrix habitanda manebit.O e
De panis impiorum vide sub finem lib. II. Erythraeae, ubi ait: