장음표시 사용
131쪽
Humameque manus labor atque industria mentis, Accepere Deos stulti, saxove vel auro, AEre, vel argento factos, ligndive dolatos. Exanimes, surdos, conflatos ignis in aestu, Fecere: atque bis frustra commisere salutem
De Miraculis Jesu Christi ejusque passione: hoc modo.
Cuncta jubens faciet, morboque medebitur omni ; cabit ventos daeo , semelque profundum Insanum, placidis pedibus calcando, fideque. Ad viros genas praebebit sputa pudentes: Verberibusque sacrum tradet pro si dere tergum. Perque feret tacitus colaphos, fortesciatur stuisset, cujus sit, mortalibus unde loculum Henerit: homentemque feret de vepre coronam, - - mum calamo compungent ilia legis More suae. Praedixit quoque Sibylla haec, mundi consagrationem, Iudicium extremum, mortuorumque Resurrectionem, & Vitam aeternam piis& Dei cultoribus praeparatam.
132쪽
Iini flagrabit mundi, si numque dabunt haec Enses atque tuba ut, ct me exoriente
Terribilem finitum , mugitumque audiet omnis Mundus: O exuret terram omnem torridus ignis erem genus humanum postquam delerit, is omnes Urbes, ct fimios exusserit, atque profundum , Omnia fent Me mixtus fuligine pulvis. Omnia sed postquam in cineres coda a1acebunt, Et Deus obruerit tantum qui accenderas enem: Inque hominem Deus ipse iterum sermaverit ossa Et cineris , mortalitas , ut fuerant, revocatis , dicium tune certa erit; in quo ius ferat aequum Ipse Deus mundi iudex. At qui impietate
Peccarint , iterum ilecta te ure tegentur. Contra iterum in terris vivent pietatis amantes
Iasis dante Deo fatum, vitamque, cibumque: Seque pii agnoscent omnes, seseque videbunt. Ut autem homines talem habeant sinem , ideo paulo ante eos ad resipiscentiam & pietatem exhortatione hac pia monuisse putat Boissardus, Libycamque Sibyllam haec populis locutam. μέλεοι μετάθεσθε βροτοι ἀδε , μηδὲ πρὸς γων
133쪽
- - - Ab vos resipiscite susti
Mortales, magnumque Deum irritare cave te.
Ponite sedglauios, gemitas, caeisque, nefassue: Et totum vio corpus mersate peremeti. Tiιm manibus passs adsidera praseritorum Psite factorum veniam , sanatequefactis Impia facta piis. nam so Deras i e vicis Confisum vertes, neque vos exsimist, ct iram Sedabit rursum vos modo mente coletis, migratius est illi , pietatis amorem.
136쪽
BREVIARIUM.Actantius statuit hane tertio loco , Onubrius primo esse collicandam. tetana refutatus. Gubrius refellitur. Duo tempore vixerit. Diversa illius nomina. Unde ct quomodo Delphos venerit. Solinus emendatus. Martianus Cape a emendatus. Suidiis refellatur. Unde De phica vocetur. Peuceri opinio Delphicam Sib am unam eandemque esse cum Erythraea, Sicula, Samia, Rhodia ct Claria r ae νεωκώο, in templo Apollinis Smynthei fuisse. Homerus sicundum Solinum alios M, ve sus ex Sibiti hac mutuatus non nullos, operisso inseruisse dicitur , sed assertio ilia refutatur. Hodierna oracula Sib ina sunt Puria. Schmidius refellitur. Ruomodo Sibiti haec Divino labatur Spiritu. Ubinam fuerit sepulta. Carmina que illi attribuuntur. Ertia , inquit porro Lactantius , est Delphica , de qua Chrysipys loquitur in eo libro quem de Divinatione composuit. Haec Onuphrio est omnium prima, uti & in Iconibus ex Italia ad nos allatis, statuitque ante hanc nullam Mulierem fuisse vaticinatam. Sed hoc rc pugnat varroni, Laetantio, Isidoro aliisque , horum judicio sit stare noluit Onuphrius, rationes erant adducendae cur Dclphica Persicae esset anteponenda, sed quoniam hoc tantum sine probatione affirmat , ideo& eo Jure quo asseruit, potest etiam negari. J. AitIma in speculo suo Sibyllino p. 66s. dicit se, propter diversas rationes ante secundam Sibyllam esse collocandam, existimare, verum diversarum illarum rationum ne unam quidem protulit , credo nullam producere potuisse. Daphnen etiam hanc Sibyllam suisse vocatam author cst idem Ait Zma, hoc autem ut probet, iccurrit ad Ovidii inetamorph : .lib. I.
137쪽
fab IX: sed inepto huic Scriptori fabulam relinquamus.perridiculum enime stet scdulum Leetorem talibus quisquiliis detinere, alia etiam quae de hac Sibylla , Ait et ma proseri , tanquam putida figmenta rnicimus. Clemens Alexandrinus Stromat: lib. I. dicit hanc Sibyllam, quam Artemida vocat, filiamque Lamiae Sidoniensis fuisse putat, Orphei, qui partibus Argonautarum sese immiscuit, septuaginta no-Vem annis, ante bellum Trojanum, temporibus priorem. Alstedius aliique nonnulli hanc vixisse volunt anno 1 mundo condito 268oil irasmus Schmidius hanc vixisse statuit , paulo ante excidium Troianum circa annum ante Christum millesimum. Quod equidem probatum videre vellemus, putamus enim neminem hanc sententiam simmis rationibus posse confirmare : praesertim cum tot disserentes de tempore quo vixerit haec Sibylla , Scriptorum sint opiniones. Diodorus Siculus enim , qui Delphicam Sibyllam Daphnen vocat, Tiresiaeque filiam dicit, quinquaginta duobus annis post, illam ab Epigonis in Thebarum inpugnatione, cum patre captivam Delphos abductam docet , ibique ab ipsis stabilitam , quod rursum Pausaniae contrarium qui illam ex Asia Delphos venisse perhibet. Imo & iste adversatur Plutarcho, qui illam ex Helicone eo venisse, Lamiaeque suisse filiam contendit. Solinus polyhistor in plerisque editis, ita adnotante magno Salmasio, dicit hanc Herophile Erytiisa annis aliqua consecura ely. Quasi , inquit Salmasus, Erythraea Sibylla, Herophile dicta suerit proprio nomine. Itaque emendat legens, hanc Her philen Erybria annis aliquot intercedentibus eo emta est : atque hoc pacto non Erythraeae aut Samiae Sibyllae secundum Salmasium quamvis salso illi attribuat hanc sententiam jam dictus Ait et ma p. 666. illud suerit hoc nomen , verum Sibyllae Delphicae t de Herophile postea latius, hoc tantum nunc notabimus Herophilen a Martiano Capella vocari Trojanam Marmensi secundum magnum Salmasium,
non Marmens sed Murmes filiam legendum) quod de Delphica Sibylla notatum non invenimus. Tiresiae enim filiam Manto nomine, suisse existimat Suidus nulli bi Marmensi; ii Lamia prognatam esse Plutarchus autor est, uti supra notavimus. Hanc Suidas etiam Thessalicam dixit. Sed quomodo illam Thessalicam dicat, ille, qui Delphicam esse statuit , nos certe non capimuς. an itaque Delphi in Thessalia ' notum est esse in Loeotia, regione alia quam Thessalia, etiam
138쪽
etiamsi huic vicina r ideoque errare dicendus est Suidas, ac Ceo- 'raphiae parum gnarus vel saltem sui oblitus, quando Delphicam ult etiam esse d hessalicam, Sibyllam hanc , Delphicam , nonnulli 'olunt vocatam, eo quod Delphos abducta cum reliquis captivis quos 1rgivi Epigoni eo miserunt, illa in urbe diu commorans & degens stro Delphica, cum Thebana esset, a multis haberetur: sed Isido-us Hispalensis, ut & Suidas Delphicam dictam statuunt eo quod Delphis nata sit. Imo Isidorus in templo Apollinis genitam assirmat: Clemens Alexandrinus, ex Heraclidae autoritate, de post illum, Pausanias in Phocaicis, annotavit; Delphis saxum quoddam fuisse lux anuleuterium, cui saxo insidens, Sibylla inde Oracula sua proclamarat. Saxum hoc Erophileum lapidem fuisse vocatum , scribit Peucerus, qui Delphicam Sibyllam eandem fuisse cum Erythraea , Sicula, Samia, Rhodia & Claria , perhibet , testimonia nul. a proserens. Scribit porro idem Peucerus, Delphicam Sibyllam ρον, aedituum, egisse in templo Apollinis Smynthci, & somnia quae
in templo Hecabes excubantibus objiciebantur , explanas L . Maximam vit* partem dWi sse in Samo , inde saepe in Clarum Colophoniorum , Delum, & Delphos exspatiatam fuisse , hincque Samiam. Rhodiam , Delphicam &c. dictam , ibique hominibus illis carmina sua decantasse: non magni cst momenti, utrum Delphica suetit dicta, co quod ibi , di quidem in Apollinis templo. fuerit nata aut Oracula sua ibidem pronuntiarit, utrumque enim dici posse nec haec sibi contraria esse existimamus. J. Atigma de Delphica Sibylla agens, occasionem arripit describendi Delphos, Boeotiae urbem, & quidem satis operose, famosum illud templum Delphicum ad cujus descriptionem etiam locum ex D. Jacobi Sponii quem Leidensem medi-
. cum vocat, Itinerarii, parte secunda p. m. 4 . producit: verum tam
foede detorsit hunc locum, ut, cum nolim dicere malitiose illum
hoc fecis se, mihi sit dice odum, illum non intelligere linguam Gallicam , plane enim contra Scriptoris intentionem locum illum vertit,& plane illi contra ejus mentem sensum dedit. Solinus si modo fidem meretur, author est, Homerum plurimos versus ab hac Sibylla mutuatum, tanquam suos, operi suo inseruisse: hanc sententiam tuetur etiam is dorus Hispalensis. Versus autem quos operi suo inseruit, praeter alios putat suisse etiam hosce sequentes: Symson Chron: M 1 Car
139쪽
Catholic. parte secunda , ad A. M. 2829. Synasionem ipsum t qucntem audiamus. Ascanium AEneae fisum nussuam nominat Homerus, tu tamen AEneam , ejusque posteros , post dii patum Regnum Priamid rum, Trojanos diutissime imperaturos , ex Sibyllino aliquo Viaticinio et idetur cognovissi. Nam Iliados vice O , Neptunum se loquentem inducit
Ait Priami genus ymi exosium esse, propter perfidiam scilicet ae iniustitiam: AEneam venis ad Regnum reservari, ct huym posteros diuturnum habituros Imperium. Ruin etiam apud eundem Poetam Hymno M 'At :- Assis, Venus AEneae mater quae Otrei filiam se dixi: cum Anchis D danio congres , profert hoc Oraculum:
Cum enim formo a ilia puelga ex edito oraculo rescivisset, Anchise ρ seros regnaturos cum ipso iam beneficente concubuit, ut ex Aufilao notat ve-im Lomeri Sobesiastes ad vices m librum Iliados, Sibi inum hoe fuisse Oraculum conjectare pocumm ex eo, quia veteres quidam Homerum e &bigae Delphicae scriptis aliqua desumpsisse tradunt Sed hanc Sim sonis assertionem pro conjectura tantum recipimus: Quis enim demonstret quaenam sint carmina quae Homerus ex Sibyllinis scriptis mutuatus, suis inseruit. Ubinam apparent in Sibyllinis quos nunc habemus libris, illa oraculast & posito illa in scriptis hisce Sibyllinis inveniri, an ex eo sequeretur Homerum illa descripssse ex Sibyllis, imo contrarium posse sustineri cerum est, an non Impostor aliquis possit ex antiquo Scriptore mutuari nonnulla ut scripto secato Autoritatem conciliet ρ Quomodo autem Homerus Sibyllina carmina scriptis suis inserat aut inserere potuerit absque plagii manifesti detectione certe nos non capimus, an Homerus unus e quindecim viris suit textra quorum numerum nulli fas erat libros Sibyllinos inspicere , si ex relatu aliorum versus quosdam Sibyllarum scriptis suis adjicere voluit, tum facile multi indicas cnt, quae & quot carmina ex earum
140쪽
vaticiniis deprompsisset, quod tamen a nemine factum fuisse , opinamur saltem, nunquam rescivimus. Vera autem Sibyllarum cum interierint Oracula, nemo, sic putamus, nobis indicabit quae sint illa. Dato etiam ex veris Puganorum Sibyllis quadam descripsisse Homerum, hinc optimum adversus haec nostra quae Doctorum versantur in manibus Sibyllina Oracula eliciatur argumentum. Quoniam enim Homerica in illis non deprehenduntur , pro genuinis non esse habenda vel ex eo constare pronuntiamus. Scribit Erasmus Schmidius, B. Augustinum lib. de Civ. Dei XVIII. cap. XX I. de sese testari, repetisse se in libris Delphicae Sibyllae haec verba: Nocetur Prodiheta ex Virgine, absque humana corruptione. Verba haec apud Augustinum non potuimus, non solum loco citato lib. XVIII. cap. XXI. ve- um etiam cap. XXIII. ubi de Sibylla Erythraea ex professo loquitur invenire. Dicit quidem habuisse se oracula quaedam Erythraeae Sibyllae, quae Graeco idiomate ipsi Vir Clarissimus Flaccianus , in Codice scripto, ostendit, sed de Delphicae Sibyllae oraculo de Propheta absque humana corruptione nascendo , nihil quidpiam adnotatum reliquit. Forte respexit Schmidius adversus illos, quos, cx Vetustissimo Codice nobis descriptos reliquit Opsopoeius, Delphi aeque Sibyllae ata scriptos refert: versus sic sonant:
Non tarde veniet, tacita se mente tenendum Hoc opus. hoc memori semper qui corde reponet, Hujus pertentant Cor gaudia magna Prophetae Eximii, pii Virginea conceptus ab alvo Prodibit , sine contactu maris. Omnia vincit. Hoc natuinae operra. at fecit qui cuncta gubernat.
Sed nec de his testatur B. Augustinus se illos vidisse. De modo quo Sibylla haec Delphica Divino assiabatur Spiritu, sic olim Proci us ad Porphyrium. Sibylla quae Delphis est , Deum in se admittit duobus modis. Hel subtiUimo vapore calido ct sicco igneae naturae , qui exhallat ex hiatust luncae e vel sedens in Sanctuario in aheneo Ar pode Sacro Apolgini: utroque modo exponit ne in pirationi Divinae, qua illi ratur. ct occupatur radio ignis divini. fitque interdum , ct flamma ingens subito evolans ἡ decu , pLebadem involvat is repleat splendore Divino: