장음표시 사용
141쪽
eliquando strini in tripode Sacro , in quo se Deo venienti accommodat, Vaticinationi firmae se componit: ct sive hoe, sive praecedenti mori, Py
thia Deo tota rep etur: quι tamen separatus est vapore, ub uno, tri, pari, omni apparatu Dei, sive naturati sue artificiali. Sed de hae materia , postea uberior dicendi dabitur locus. Mortem autem obiisse in Troade ex Pausania assirmat J. AitZma p. 67i. CCeterum sepultam esse hanc Delphicam Sibyllam , in Nemore Smint ei, non procul ab Ida monte, & hoc epitaphio columnae lapideae inciso, de
Illa ego sum Phoebi interpres, non vana Sibylti,
Hac qu/e marmoreo clausa tegor tumuis: Hoealis quondam, aeternum nunc muta puelga,
Heu nimis, heu fati compede pressa gravi, Mercurio tamen se nymphis sociata quiem, Ωuodsuerim Pboebo grata, strens pretium. Ut autem etiam huic Sibyllae adscripta, rcferamus oracula, notandum Boi Tardum existimare hanc multa de uno solo&vero Dco,& de Christo Servatore, praedixisse: scripto enim, inquit, manda-xit Incranationem , doctrinam , miracula, passionem, Resurrectionem, & Adscensionem Christi in coelum, tam claris & cxpressis verbis, ut historiam potius, quam Prophetiam seripsit se videatur. cuius fragmentum hoc esse creditur, quod oraculorum lib. VI. l gitur:
142쪽
AEterni magnum natum cano pectore ab imo: Cui solium genitor tribuit supremus habendum Nondum progenito. Huidem de corpare duplex Extitit. est autem perlutus ctibus amnis yordanis, glauco cujus pede volvisur unda. Et ea quae sequuntur postea eodem libro. quaedam etiam ad eam pertinentia leguntur sub snem libri octavi. ubi vera Rcligio dcscribitur, & ultimi seculi isticitas : quando Deum verum ori in s homines cognoscent , & illi soli serviunt , viventque secundum rius
mandata. 'Eικων ἐς ανθρωπ' ἐμη , λογπ hθῖν εχ κ . . Tουτω θες - αναιμακόν τε παπιζαν ,
Erite mea homo est rectae rationis alumna. Huic tu pone volens puram, ue Ianguine mensim, Repletam rue bonis. Panem potumque amenti, Elfluenti da. nudum tege eorpus amictu o c.
Omnes qui mentis motus tenet, omnω novit.
Et tacet, ct tandem convinca , si pociolud i
143쪽
Afficiet , quae quisque hominum celata patrarit, Cum veniet solium ad divinum jura daturus Oui nil dicentes mutos intelligit, audit. Et quantum tellus a caeli vertice distat, Principium, Mnem, media omnia novit. ab se Omnia sunt: caelum qui telluremque creavit. Solus enim Deus est: non est Deus alter ab ipse. Chrysippus quoque refert illam praedixisse, magnum Prophetam oriturum, cujus conceptio fieret miraculosa, sine virili semine. De hac ita Benedictus Arias Montanus: En Dominum cognose tuum, veramque parentis Excipio prolem, principis atque Dei. stillandus erit vates ter maximus, ct cui Nullus emit terris vir pater, ergo Dem.
Ex Thoma Gar ne hi versus illi dantur: Inpingent illi colaphos hominei ct stula sita fi
Uael labiis: nee non is fellis amari. A cas adponent, potumque immitis aceti.
Quod in libro oraculorum iisdem sere verbis expressum est:
Ex Inscriptonibus, quae in templo Senensi sunt applicatae singularum Sibyllarum imaginibus: Ipse Deum cognosse tuum, qui Dei est ius. . t 7 Ex Laelii Cleopassi Hydruntini Poematibus.
144쪽
Sanabit: ventis jura marique dabit. Daemmes eiiciet: manes revocabit ab umbris, Marte Aa mortis aestruet imperium.
Haec eodem fundamento quo praecedentia oracula, huic Sibyllae adscribuntur a Boi Tardo i ne probabili quidem eonjectura Sibyllis singulis suas posse assignari praedictiones, opinamur, ideoque Lect rem monitum volumus, nos haec non adduxisse , quasi haec genuina sint hujus Sibyllae oracula. Notandum etiam a Sixto Senensi lon- se aliud oraculum huic Delphicae Sibyllae assignati, hoc nempe:
Id est: Impinget sigi relaphos ct sputa se et is
I Frael labiis, neque non se fellis amari 'ponet e m potumque immitis acem
I. Aitrma in suo de Sibyllis tractatu p. 677., attribuit huic Delphicae Sibyllae libri tertii oracula a p. 22 o. usque ad p. abr. ubi de Christianis praedicit Sibylla , ibi desinit J. A. C A-
145쪽
BREvIARIUM. N quarto vel tertio jocosa cogocanda , variant Scriptorum sententiae. I stuo tempore miserit. Duaenam ct cujas fuerit. Varia ejus nomina. An eadem cum Cumana , ct Erythraea. Aitima resinasus.
Modus reddendi Oracula sua hute Sibyllae peculiaris. Antri ex quo hine Sibita oracula sua dabat ampla desicriptio. Bocharti de hujus sibi sepulchro sententia. Antiquis, loci comu unci erant sepulchra. Carmisna huis Sibylla d Misarri 9 P. A. adtributa. una est Cumaea in Italia, inquit Lactantius, quam Naevius in libris belli Punici , Piso in Annalibus nominat. Hanc Onuphrius ut & Icones Senenses tertiam nominant : Amatsiae aetate hanc Cumaram Sibyllam in notuisse scribit Cedrenus p. m. 88. Baronius putat hane fuisse omnium Sibyllarum ultimam, vixisseque Olympiade quinquagesima ; Cimmeriam vocavit olim Isidorus Hispalensis a Cimme o Campaniae, Cumis vicino oppido. Alstedius in sua chronologia seriabit vixisse illam Anno mundi 17io. Sed mera haec est conjecitura. μελαγγραί, ω vocatam suisse resert author lib. de Mir. auscult. Hanc Deiphoben Glauci filiam fuisse existimant nonnulli. sorte, inquit Alstedius, haec suit. Carmenta mater Evandri satidica , de qua proverbium cum matre Evandri Arui. Quidam Phemonoen nominatam suisse volunt. Justinus Martyr vult Sibyllam, Cumaeam sui se Babyloniam Beros; filiam, quod supra ostensum de Persica dixis. se multos Scriptores e quidquid sit Babylone potius oriundam putemus quetm Cume A siatica, Molide , nullam talem extitis se unquam illa A salica Civitate ortam quae Cumi ; vaticinata sit avitior est Salmasius: opinatur enim & quidem maximis sultus
148쪽
iationibus, Cumaeam hanc Sibyllam , Cumanam & Erythraeam ii nam eandemque esse. De Cumaea & Cumana dubium esse non potest, E rythraea Sibylla hoc vocabulo indigetata, eo quod Erythis esset oriunda, Cumaea vero a Cumis Italicis ubi prophetavit. Hanc Sibyllam cum aliis Scriptoribus Cimmeriam voca0. Aitzma p. 68s.&diversam esse aCumana statuit immerito, uti inscrius probamus, dicitque errare illos qui illam eandem esse cum Cumana existimant, esseque seductos eo quod Aristoteles testitur illam Cumis habuisse lectum subterraneum &c. Verum cum bona hujus viri vcnia. non ex eo solum, sed ex ipsa vocis etymologia sic debere judicari, contendimus: velim perpendere dignetur nostras has, quas subiicimus rationes dictus J. Ait ama. qui etiam satis Magistraliter, verum erronee dicit hanc Sibyllam Cimmeriam fuisse vocatam a Cimmerio Asiae oppido, ad dextrum Ponti latus, sto&c. plane Veteribus repugnat haec sententia, Isidorus Hispali & Lactantius scribunt hanc Cumaeam in Italia suisse ac vixisse. At quidquid de Cimmeria aut Cumaea Sibylla reserunt Scriptores, intelligenda sunt non d e, Asiatico sed de Italico Cimmerio : imo & Cimmeriae tenebrae quarum etiam mention m facit Altam a. dictis a Cimmeriis Italiae popu-' , de Asiaticis non possunt credi. Audiamus Festum : Cimmerii unquit, dicuntur homi ncs qui frigoribus habitatas terras incolunt, quales fuerunt inter Bajas & Cumas in ea Regione, in qua convallis satis imminenti jugo circumdata est, quae neque matutino, neque Vespertino tempore sole contegitur. Doctissimum D. Bochartum consentientem habemus, ille cnim hoc modo scribit lib. I. de Coloniis Phoenicum p. 633. de Cimmersis Homerus Odyss. lib. II.
in gens perpetua est caligine mersa, nec unquam Sol ittam puro radiarnm lumine lustrat. Nec est quod quis agi putet de Cimmeriis Scythis circa Bosphorum, aut de populis qui habitant in extremo Septentrione, ubi longissimae Noctes quae Cratetis suit sententia. U. ysses enim ex Circes Insula mane discedens vento secundo, sub vesperam appulit ad Cim-
149쪽
meriorum oram.Itaque nihilVero propius qu m quod plerique asserunt . hos Cimmerios in Campania fuisse circa Baj. s & Cumas prope lacum Avernum. Ita Lycophron, Silius , Festus, Eustathius, &ex Geographis Ephorus, Strabo, Plinius, Marcianus aliique &c. cur autem Cimmerii dicti sint , & cur haec Cimmeria vocetur Sibylla, hoc docere nos potcst idem I . Bochartus loco laudato. Ovia dius etiam hanc reliquit nobis descriptionem qua locus in quo habutarunt Cimmerii facile cognoscitur,sic ille lib.Metamorphos XI. Lb. X. prope Cimmerios longo spelunca recessu Mons tartam, ignavi Domus is penetralia Iomni;
stuo nunquam radiis oriens, mediusve cadensve
Phoebus adirepotest: nebul e caligine mi Exhalantur humo dubiaeque crepuscula Lucis. Hinc autem natum proverbium de tenebris Cimmeriis, de quibus ad Lactantium nostrum olim diximus. Cur autem haec Cumaea aut
Cimmeria Sibylla Demophile, Deiphobe & Simmachia fuerit dicta, tre-det pigetque nugas illas quas de illis nominibus restri J. Aitrma,
in chartam conjicere ac refutare. neque enim cjusmodi opinionestanti sunt ut iis inhaereamus. Primum videamus nunquid demonstrari
possit Cumaeam esse ipsam Sibyllam Cumanam. Hanc Cumaeam Lactantius, cum Varrone aliisque putat fuisse diversam a Cumana quam septimo loco producit. Sed una est eademque: qui Cumaeus dicitur absque ulla absurditate Cumanus vocari potest, non solum si Graecum verbum respiciamus, Cumaeus enim & Cumanus eadem Voce K, μαῖ', non Κυμανος exprimuntur : imo Graecis Scriptoribus Cumas Italicas Κύαην vocatas deprehendimus. Hinc nomen gentile Cumanus aut Cumaeus. Non putem quempiam producturum probati alicujus Scriptoris Graeci locum, quo Cumanus Κυμανος vocetur , sed semper Κ dicitur. Apud Graecos ut obtinuit, sic etiam apud Latinos: Po tarum princeps Virgilius: Hue ubi delatus Cumaeam accesseris urbem.
Quo i de Cumis Italicis intelligendum esse nemo est qui dubiatat , & ab illa Civitate Cumaea aut Cumana vocatur: imo Cumaea. Obylla Virgilio & Ovidio est Cumana. Isidorus Hispalensis loco su- Era
150쪽
pra laudato , scribit, dicta autem est Cumana a Civitate, Cumis, quas in Campania. Hinc clare quisque videat Cumanam & Cumaeam,
L nam & eandem esse, hoc etiam ex loco excellentissimo, lib. de admir. Audit. Aristoteli adscripto constat. ἱν τῆ Κυμ ' τῆ σέ- Ιταλίαν δεικνυ
δε τινων καλουμένlm. Cumis in Italia ostenditur quoddam , ut videtur , conclave subterraneum Sihilae fatidicae , Pomet diu
tissime vixisse, virginem permansisse perhibent , patria quidem EI- thraeam , is quibusdam vero Baliae incolis Cumaeam , aliis Melanchraenam dictam: ideoque Cumana illa Sibylla quae alia a Cumaea fingitur, Cumaea, ab eadem voce Graeca, qua utraque exprimitur, dici potest. Notandum porro omnia quae de Cumaea, etiam de Cumana &Erythraea pronuntiari: uti amplius docebitur, cum de illis Sibyllis nobis erit agendum: de illis enim etiam quaedam dicenda reservamus. Nonnulli autem ut distinctas suisse Sibyllas Cumaeam & Cumanam evincant, dicunt Cumaeam Sibyllam , illam fuisse qua tempore belli Troiani Cumis in Asia vaticinabatur. Et ut illi possint applicari ea quae a scriptoribus de illa memorantur , fingunt illam quae rebus Romanis quinquagesima Olympiade intersuit teste Solino. Et quae Tarquinio Prisco libros venales obtulit, sed cx dictis satis constat Cumaeam posse dici Cumanam, ex voce ipsa hoc evincitur. Nulla etiam Sibylla in Asiatica Cume, tempore belli Trojani vaticinabatur. Docendum hoc esset firmis de validis testimoniis. Oracula dabat illo tempore in Italica Civitate, nempe Cumis , ab A salicis Cumaeis ante bellum Trojanum conditis, Sibylla haec Cumae, sive Cumana. Notandum autem huic Sibyllae modum peculiarem Edendi sua Oracula a Scriptoribus attributum : quippe non voce autore reddidit sed palmarum soliis inscripta ad antri ingressum ponebat; sin autem vento confunderentur solia , nunquam se exorari sinebat, ut rursum caneret Vel eadem aut similia solia eo quo ante ordine disposita collocaret, adeo ut miseri mortales, qui Oraculum consulebant incertiores quam venerant, abirent. Atque hinc factum ut quisque pro suo libitu aut desiderio Oracula illa interpretaretur, cum tamen de Vabis mente non constaret. Virgilius lib. III. AE-neid. sic de Cumaea Si ita: