장음표시 사용
202쪽
s stetis tres combussisse; ac pro reliquis idem pretium postulasse: nam' i l. v , multo magis mulierem, insanire putasse. Puae denuo tritas ab usita, cum in eodem pretio perseveraret; motum ese Regem ; ac res-ὸ irerentis aureis emisse ; quorum postea numerus sit auctus , Capiet lactu, quod ex omnibus civitatibus se Italicis, se Graecis, ct praeci- T, thraeis coacti , allatique sunt Romam , cujuscunrue Sibilae vo-.suerunt. Haec Sibylla Cumana, quinto loco ab Onuphrio Pan- Boissardo quarto nominatur. Hanc Suidas Hierophilem vocat. aes ala in Hyper ho Cumano, Demo appellatur. Et a Servio P menta. Nomen ejus fuit, inquit Lactantius, Amalthea. Vel ab a- hmophile vel Herophile nominata. Hanc Sibyllam diximus ean-dL. i)sse cum Cumaea & Erythraea. Hoc etiam ustatur, p aeter illor tuos supra citavimus , Isidorus Hispal. Urig. lib. VIII. cap. l I. Septima Cumana, nomine Anmithea, quae novem libros attulit .rquinio Prisco, in quibus erant decreta Romana conseri μ, ipla est o Cumaea de qua Hirgilius: Ultima Cumaei venit jam Carminis aetaό. stcni
Martianus Capella lib. II. De nuptiis Philologiae, Subila vel μγ- 'viro , quaeque Cumaea est , vel Phogia ere. Velim huic notari a se-iulo Lectore J. A. in Sibyllarum suo speculo p. 683. ausum fuisse: rroris arguere illos qui Cumaeam & Cumanam umim candem quesse autumant, at vero p. 7 o. sui oblitus assirmat Cumanae & Cu-naeae nomen idem esse, attamen postea pertinaciter contendit, Cu-aanam a Cuma 2Eolica denominari et hanc Regi Tarquinio novembros obtulisse, & pro iis trecentos aureos postulasse Auctor est La- antius: quibus verbis scriptor elegans indicat, Cumanam Sibyllam isse mulierem illam quae libros ad Regem attulit. Secundo, Sibyrura Cumaeam et Cumanam quae & LUthraea , extitisse & vixissempore Tarquinii sive ille fuerit Priscus aut Superbus videamus, anc de hac Sibylla possit assirmari , ut hoc pacto etiam det temporeo floruit constet : saltem hoc prius dictum volumus ut & pateat ythraeam eandem esse cum Cumana sive Cumaea) ctiam de E-hraea dici illam libros Sibyllinos Tarquinio obtulisse t ut Servius
Virg. VI. AEneid. testatur, Varronem Autorem allegans. Ser-ς in lib. VI. AEnoid: Multae Sibylla fuerunt, ut supra diximus iu
s, quaT omnes Varro in libris rerum Divinarum commemorat, ct re
203쪽
ab hae Cumana dicunt , quae licet longaeva dicatur , non tamen valde congruis, eam usique ad Tarquinii tempora durasse, cui tibi os Sibi ba omstat esse oblatos. Hanc sententiam etiam tuetur Doctiss. Salmasu, in notis ad Solinum. Si ex Schmidii sententia Sibylla Erythraea , qtiae omnino eadem cum Cumana sive Cumaea , cum Noacho Diluini tempore degerit in Arca . statuendum erit . Sibyllam hanc , si ab iilla Tarquinio Prisco oblatos volumus libros Sibyllinos, vixisse ser m& decem secuta , si illam volumus obtulisse libros Tarquinio Sia perbo , tum vixerit ad minimum circumcirca octodecim secular Diluvium incidit in annum mundi i 637. Tarquinius Priscus ex supputatione Bucholceri ad Regnum pervenit anno mundi 33 7. quinius Superbus olympiade sexagesima prima anno mundi 3 39. quis unquam audivit hominem vixisse septendecim aut octodecim secula φ ipsa Sibylla dixit AEn1ae , se mille annos victuram : itaque hoc pacto Sibylla quae in Arca cum Noacho fuisse statuitur, non potest dici attigissse tantam aetatem , ut Tarquinio , sive Prisco , sive
Superbo, possit dici obtulisse libros. Putat etiam Doctissimus Al-stedius floruisse hanc Sibyllam anno mundi 3;39. quandoquidem
autem nullis rationibus fultam videmus ejus assertionem, pro coniectura habendam pronuntiamus: quemadmodum etiam illam opinionem, Sibyllam Cumanam protulisse carmen aenigmaticum de m
teria lapidis Philosophorum: indicari debuerat illud carmen & ubianam reperiatur legendumque exstet et sed hoc hactenus indicatum non vidimus. Videamus etiam . nunquid haec Cumana, quae ex plurimorum Scriptorum sententia consulta suit ab AEnaea , dicenda est prorogasse aut prorogare potuisse vitam usque ad tempora Tarquinii Prisci aut Superbi. Graiis Ilium petentibus Trojani belli successiimpraedixit Sibylla Cumana , itaque bello Trojano anterior statuenda. Annus primus belli Trojani secundum Bucholcerum incidit in annum mundi 2779. annus Regni Tarquiniorum, in annos mundi uti ductum 3337. & 3 3'. ad minimum itaque vixisset si supponaturi
Iam tum temporis ad viginti & duorum annorum aetatem pervenisi se cum consileretur ab AEnaea) sexcentos annos quod vitae spatium nullus hominum illius temporis attigit: Deus enim ad arctiores te minos aetatem hominum restrinxerat. Si Sibyllae credendum esset,
apud Ovidium ad aratam loquenti, se cum ab eo compellaretur,
204쪽
vixisse secula septem, & tantum adhuc tria secula restare, nullo modo dici potest hanc Tarquinio obtulisse libros Sibyllinos. Nam a bello Trojano usque ad Tarquinium Priscum anni essiuxerunt 678. hos sexcentos septuaginta octo annos si addamus ad septem illa secula de quibus Sibylla suit locuta, erunt mille trecenti septuaginta octo anni, quod tempus ut ut longaeva fuerit Sibylla , vixisse non potuit , si
tantum adhuc trecentos. annos vitam prorogare Sibylla debebat, cum ab AEnea ante bellum Trojanum consularetur, tum omnino dicendum erit Sibyllam obiisse novendecim annis post Homeri obitum, hoc est anno mundi sora. R plus quam trecentos annos ante Ta quiniorum dominationem ideoque evidentissime constare putamus, Cumanam hanc non possie dici Tarquinio sive Prisco sive Superbo obtulisse Oracula Sibyllina e itaque si Cumanam velint obtulisse Iibros Oraculorum Tarquinio, duae erunt statuendae Sibyllae Cuma nae: una quae Graiis ilium petentibus sata Trojana praedixit , altera recentior, quae Tarquinio Cracula venalia obtulit: sed haec opinio fide dionis testimoniis caret ideoque rejicienda videtur. Solinus quidem testatur Cumanam Sibyllam quinquagesima Olympiade rebus Romanis interfuisse, atque obtulisse Tarquinio Superbo libros, sed hoc statui non posse supra ostendimus, hoc enim si statuatur. dicendum erit Cumanam Sibyllam vitam prorogasse non solum usique ad Principium Regni, verum etiam ad tempus mortis Tarqui.
n i Prisci qui circa illud tempus quinquagesimae Olympiadis , hoc
est 1 morte AEnatae 6oo. fuit occisus, quod dici non posse absque maxima absurditate ostensum fuit ante. Multi sunt Scriptores qui Tarquinio Superbo libros Sibyllinos oblatos statuunt, sed nullibi asserunt quinquagesima Olympiade id factum esse : imo ab hac Cumana osserti non potucrunt. Videamus etiam, nunquid& hoc verum, Sibyllam Cumanam libros obtulisse Tarquinio t dubitarunt antiqui cujusnam Sibyllae essent Oracula, saltem Cumanae, quae nomen. situm Carmini non inseruit , non poterant sua assignari , uti Erythraeae quae scripto suo nomen addidit, at quo modo dubitare pol
rant si constabat, Cumanam Sibyllam libros suos Tarquinio obtuliG2 imo dicendum & observandum Scriptores nonnullos asseruisse , sibyllam libros Tarquinio obtulisse, sed non attribuunt illud Cum nae, ut heic Lactam ius, ut & Isidorus, Solinus aliique. Plinius dicit
205쪽
Tarquinio libros a Sibylla oblatos sed Cumanam obtulisse non Scir. Lociis Plinii sic habet lib. XII I. cap. XIII. Inter omnes vero c--nis , Sib, Iam ad Tarruinium Superbum treis librat attulisse cte. Imo optimi Scriptores mulierem illam quae ad Regem libros Sibyllinos attulis Ie reserunt ne Sibyllam quidem nominant, absit ut de Cumana aliaque in specie Sibylla hoc assirment. Dionysius Halica massaeus , dicit mulierem quandam obtulisse libros. lib. IV. locus sic sonat. Tu,
gena , ad Regem venit volens dimndere ninem libres Oraculis Sibyllinis refertos. Aulus Gellius lib. I. cap. X IX. In anti ruis annalibus memoria sim libris Si trinis prodita est : cnus hostita atque incognita ad Tam quinium Superbum Regem adiit, no em libros ferens , quos esse dicebas Divina oracula , eos velli dixit venundare, sec. Hinc videmus non
solum Cumanae Sibyllae oblationem librorum non adtribui , sed nequidem Sibyllae cuipiam , mulier quaedam , quae postea nusquam loci visa fuit, d ci ur obtulisse. Et si Plinius Sibyllam suisse testatus saltem hoc constabit pro certo non posse assirmari, Sibyllam illam suis. se Cumanam. Quod & probare hisce intendimus. Dicunt porro
Scriptores nonnulli novem libros Tarquinio oblatos, alii tantum tres eadeo ut de heie maxima Scriptorum deprehendatur discrepantia, Lactantius post Varronem, Isidorus Hispalensis. Aulus Gellius lib. I. cap. XIX. Servius in VI. Eneid. Dio s Halicarn. aliique novem scribunt oblatos. Plinius lib. XIII. cap. XIII. Solinus Polyhiste cap. II. Et Suidas in Herophile, Erythraeam strigit ad Tarquinium tres libros attulisse. Ut vel hinc etiam cons et Erythraeam,Cumaeam& Cumanam eandem esse Sibyllam. Notandum autem est Suidam sui oblitum in voce Sibylla novem libros Tarquinio fuisse oblatos. Quod
quomodo cum sua in voce sententia convcniat, tres tantum
allatos. duos tantum exustos, & quo pacto hoc conciliari possit, ipse viderit, saltem nos non videmus. Illi qui novem Regi libros oblatos scribunt, sex suisse exustos tresque renaansiue ilatuunt, at qui .
tres tantum attuliae ad Regem, mulierem hanc escunt, duos exuram unumque tantum a Rege emptum volunt : certum est nudam
rem majore divcrsitate a Scriptoribus consignatam , quam hanc de Sibyllis materiam. Patet & hoc hela loci, non enim ioter Scriptores
206쪽
convenit cui Tarquinio an Prisco an Superbo libri Sibyllini fuerintcblati Utraque opinio tuos habet & testes V sautorcs; nec Cumana aut Cumaea , nec Erythraea Sibylla obtulisse dici possunt ut supra ostensum: taque dicendum restat, quandoquidem teste Plinio lib. XIII. cap. XIII. Inter omneis convenit libros Sibyllinos fuisse, si ve suerit Sibylla sive mulier quaedam non indicant, Tarquinio venales cxpositos , id inquam dicendum restat anum quandam , incognitam teste Gellio , quomodo ergo Sibylla vocetur & quidem Cumana sistit incognita & nunquam postea a quoquam visa, ad Tarquinium libros .attulisse. Servius aeneid. lib. VI. vers. M a. Sibylgina resum i
de quibus supra diximus incertum est cujus Sibyssi semini, quamquam
Cumanam Virgilius dicat , Varro Erythraeam e se. Constat . autem regnante Tarquinio quandam Mudere- qitae se Mosthaeam Amalthaeam Icgendum ) diceres obtulisse ei novem libros, in quibus diceret fata se remedia Romana contineri. Hinc sorte Plinius Mulierem illam Sibyllam Vocat, quoniam etiam extitit aliqua nomine A malthara, quae MK-ter Sibyllas numerata. Tibullus lib. II. cleg. V. ad Μ ssalinum&c..
suidquid Amalthea, ct quid1uia Auarmes a dixit
Herophile Phoebo grata quod admonuit. suique Albuna scras Tiberi per flumina sorici Portarit, seco perluerit quesinu. 'Hinc videmus Tibullum Amaltheam a Cumana diversam constituere , ctiamsi Vδrro illam unam eandemque reputet, quod probe notandum. Hoc pacto nihil absurdi statuetur, si Tarquinio Prisco, vel etiam si Tarquinio Superbo , dicatur , libros Sibyllinos venalcs oblatos fuisse. Reperio Scriptores illos mirum in modum scse torquere, de multas opiniones absurdas fovere, qui illos sequi volunt, qui Sibyllam fuisse perhibent, & quidem Erythraeam aut CumaRam, illam quae libros Tarquinio exhibuisset sed disputationes illae inextricabiles , ficili negotio evitantur , si cum supra laudatis Autoribus statuamus Mulierem quandam si enim Sibulla, fuit & mulier ad Tarquinium libros Sibyllinos attulisse, atque haec nobis sententia maxime probabilis videtur. Ammianus Marcellinus sic adnotante Boi L sardo scribit libros hujus Sibuli Cumanae velCumaeae qui adhuc inventi
207쪽
suerant eo tempore, crematos fuisse a Juliano Imperatore; iuxta Ennam Siciliae urbem. Carmina quae Janus Boissardus huic Cumanae Sibyllae adtribuit sic sonant. lib. VII. Oracule
Non nosti miseranda tuum, pum Proluit olim. In Jordane Deum, is volitabat Spiritus sevi prius ct terra fui, o stellantibus oris
Factus voce patris Princeps, ct Flamine Sanctor Corpus er indutus celer in patris evolat aedes. i
Et iterum: τ'αυτου ἔδωκε Θεὸς Θρόνον γυαλίξας, o S - ρες σαι mes κοιμήσου . Conciliavis enim solium Deus ipse, dedi ue
208쪽
Miracula quoque Christi his verbis annuntiavit :
Statim subjicit de beatitudine per Christum filium Dei piis adquirenda.
Terra1uepar cunctis, me muro se saepibus ians Nee ivisa quidem fruges feret uberio es :Et dulei vino fontes , alboque unus, Lam ct meste dabit. i. Praedixit hic Sibylla resurrectionem Christi: δ' fic ' δ- ά γελων ε 2 α -
Κώ θανατου μοῖρον πλεσι πλον ημαρ νωας. Κῶ τότ' re *γμένων ἰαλυσας εἰς ψαγ κ El, Πρῶτρο ανα πως κληπῖς Deveniet ur, binamstemportans enmibus, orcum. Et tridui sem perager mortalia fata. Tum demum linquet manes, luamque reviss, Prima resurgendi lectis vestigia monstrans.
209쪽
Finem laculorum praedixit haec Sibylla r
Illa praedixisse sertur Imperio Romano subditos sere totius Mundi populos, Carthaginemque subactum iri Romanorum viribus.
Nec semper Macedo dom nabisur: occiduum sed Surget ab Italia bellum, cum subditus orbis Subit eosia, jugis Italissor re coactus: Procumbentque tuae, Carthago, funditus arces. Conflagrationem quoque Vesuvii montis in Campania notasse v, detur , quae contigit Vespasiani terrore.' A BQ ό όταν χθονίκου ἀ εω αδ γ I' Mδγγῆς
Trumina sied Italico postquam Accensa furore
is critim magno torrens atriste feretur.
210쪽
Exuretque urses mustas, hominesque necabit:
Etheraque implebit fuligo musta cinisque. In Romam haec praedixisse sertur.
o,υμενη λαμπζόν άε μαρμαρεοῖ . Roma ferar animi, post fracta Macedonis arma, Fulgure perstringes coelum. Sed te Deus omni Robore privabit, eumfrma videberis esse In primis. At tu, tibi talia vociferabor, Persti umperiens olim, ςlarumquesenabis. Ex libro antiquo Regio haec Cumanae dantur. biam mω certa manent, novissima verba ; Iima menturi quod erant Oracula Regis: frui toti veniens mundo cum pace placare. Et voluit nostra vestitus carne decenter In cunctis humilis. castam pro matre putatim Deliget. Haec ali forma' cesserit omnes.
Stratonicus Episcopus Cumanus hujus Sibyllae meminit : cui hos versus tribuit. Notandum supra haec a Photio Sibyllae Cumaeae suisse adscripta. Cum Deus ex alto Regem denabet obmpo,
Tune terra omniparens fruges mortalibus Uris Reddet inexhaustas frumenti, vini oleique. Dulcia tune mellis dissundent pocula caris: Et niveo latices erumpent lacte suaves. De ea Arias Montanus.