장음표시 사용
421쪽
Oraculorum syntagma. Verum re misio Constantini surget Cras ius) ad illam objectionem', invincibile est argumentum, quo assertio ejus probatur. Sic enim loquitur M. Imperator: D -φα ει g
vaticinando nouaeris. Ecce , inquit Loyolita , conclusionem qu*Blondellum male excipit, quoniam illa Scriptorem illum, mend clidi calumniae reum arguit : ostendere debuisses Crassete , qua in rementitus, quo pacto calqmniosus sit Blondellus, nunquid mentitur, quando dicto Imperatoris Fidem non commodat , haeccine est calumnia ' Constantinus credit Acrostichidem longe ante invatoris Nativitatem suisse compostam, quoniam Christiani summa cum dialigentia seriem temporum collegerunt, ego vero hoc non credo, sic regerit Blondellus: quodnam in hac sententia' est mendacium ' quaenam in illa reperitur calumnia, Crassetet Dic sodes; video, ni fallor, quid velis . nempe Bloodestus negat illud quod Imper tor pro vero affirmat, ideoque mςndax dccalumniosus est, siccim Crassete' pilusene igitur in Inquisitione veritatis sussicere, Imperator sic sentit, ergo ejus opinio est vera' Non putem quemquam tam stolide argument urum et non quaeritur quid credat Imperator, sed quid credered beat. Verum addit Constantinus, hominum nostrarum diligentia temporum seriem colletis: ita ue nemo fustieari parest, post Christi adventumo condemnationem earmen illud esse compossum. Quid ergo dicendum erit, Crassete, Christianos illos qui temporum seriem collegerunt, suisse Insallibiles ' nemo est qui hoc assirmare audeat, ut ut est, Imperatoris Fides nitebatur hominum suorum opinionibus, quoniam illi Miligenter temporum seriem colleg ant, itaque ante patum Christum Acrostichis fuit composta. Hac pacto non solum Constantinus I Perator, verum etiam diligentes ejus homines Insillibiles constitue tur. Recte egisset Imperapor si hominum suorum collectam temporum seriem indicasset: sic,illorum hominum diligentia notior &
422쪽
evidentior apparuisset. Dicendum erat, quinam illi fiurint homines qui tam diligenter temporum seriem collegerant, tum saltem post ritas Christiana potuisset, imo & ipsum Concilium, coram quo se monem habebat, tanto facilius Fidem illorum opinioni commodare. Pagani enim Christianinum Doctorum judicio & Autoritate non poterant permoveri ut crederent, Acrostichidem , ante Christum natum , fuisse compositam , quia Christiani Gentilium adversarii diligenter temporum seriem collegerant & sic judicaverant: poterat alicujus esse pretii Christianorum illorum judicium , apud Imper torem & Concilium, ut crediderit ante Christi Servatoris nostri nativitatem compositum fuisse illud carmen, imo credo etiam Constantinum sic sensisse, & ideo rem se ita habere, credidisse: sed quid valebat ad convincendos Gentiles infideles talis argumentatio ἶ Christi ni nostri diligenter temporum seriem collegerunt, & ante natum Servatorem compositam suisse illam Acrostichidem , judicarunt,
ergo nemo contrarium suspicari potest ' Siccine tu argumentareris, Crassete φ certe nimis crasso modo imperitiam tuam ostenderes. N. Imperator Constantinus in sermone suo ad S.Coetum meminit a
Christianis factam seriei temporum collectionem, sed a quibus facta sit, hoc non docet. Verum' si DIS placet) sagacissimus noster Crassetus, nos illo beabit ossicio. Dicit enim, proculdubio intelligit S. Justinum, S. Clementem Alexandrinum, Lactantium & praecipue
Eusebium , Antiquitatis maxime gnarum. Scd quis hoc te docuit, Crassete, magnos illos viros esse intelligendos ' haec tua tantum est conjectura, atque eadem facilitate qua tu illam profers ,rrejici potest ruerum posito, Viros illos seriem illam temporum collegisse, an itaque existimas, non posse dubitari, Acrostichidem illam ante nativitatem Jesu Christi sume compositam ἰ certe nos non solum de illius asserti
nis Veritate dubitamus. Verum pro certo pronuntiamus,' non solum post Servatoris nostri adventum & Incarnationem fuisse co
fictam , sed & nunquam inter famosarum,& antiquarum illarum Sibyllarum Oracula suisse lectam. Nihil enim praeter Romani Imperii fata & cultus idololatricos illa continuisse, testes sunt Gentilas Historici. Quotiescunque enim aliquid ex illis memoriae produnt, nihil aliud quam talcs quisquilias & sordes proserunt . uti constare potest ex illis quae supra attulimus, cum de Inspiciendorum di con-
423쪽
sulendorum illorum' oraculorum occasione ageremus. Erraverunt ergo non taum Constantinus praejudiciis suorum hominum oc 'cupatus 'verum etiam illi D ctores a Crasseto laudati, cum ante natum Christum Acrostichidem illam exstitisse opinantur. saltem inter Antiqua illa Oracula Tarquinio vendita, non exstitisse nostra est opinio, quod vel ex hoc argumento discernere liceat. Non enim constabant illa priora oracula talis generis Acrostichidibus, qualis exemplum exstat libro VIII. Erant enim illi versus breviores, uti diximus. mec heroico metro compositi , uti legenda nobis restat Ἀcrostichis pseudin Sibyllinae. Opinioni nostrae faventem habemus Dionysium Halicarna laeum superius laudatum, aliosque Scriptores. Verum testes adhibet Ciceronem & Virgilium, inquit, Jesu ita Crassetus , test tu rque- Imperator, Oratorum principem in Romanam dialectum
transtulisse hanc Acrostichidem. De hoc Ciceroni viso carmine, multis disseruimus supra cap. de Sibylla Erythraea, ad quae Jesultam, ut sibi satissa tram videat, de Acrostichide Ciceroni visa, ablegamus. De Virgilii testimonio a Constantino laudato postea dicemus. Sed eo -ρίδω notari velim, Crassetum pag dissertationis suae de Sibyllis LII. audere splendidum in chartam suam conjicere mendacium. Dicit enim Imperatorem Constantinum , in sermone suo coram Synodo Nicaena habito , assirmare se legisse Acrostichidem a 'Cicerone in Romanam linguam translatam. Imploro heic tuam Fidem, Crassete, non Jesuiticam , sed Christianam. Dic sodes . ubinam hoc dixit Constantinus Imperatori in Sermone , dicis ad Concilium Nicaenum. Prosecto i ostendis, se scribendo te vel oriationem illam impera.
toris. Ed Eusebium nunquam legisse, vel si leg sti, te Imperatoris
mentem,' vel textum Graecum non intellexisse. Sic enim loquitur in
Oratione sua ad sanctorum Ccetum, Capite mihi XIX. p. 399. edi
ς--γμα . Inter omnes enim constat, Ciceronem eum carmen hoc legisset,
Latim sermone it ud interpretatum es, ae suis operibus inseruisse. Hoccine significat, Crassete, Constantinum Acrostichidem hanc, a Cicerone versam , legisse ' Hoc tantum vult, indicare magnus. Imperator , a Cicerone versam fuisse in Romanam Iinguam, Acrostichidem hanc, non vero se legisse assirmat Constati unus: aeque verum est, Cicer
424쪽
nem vertisse carmen illud in Latinam Linguam , t ac tu, Crassete, coimtinam Linguam versam fuisse , suse supra demonstravimus. Atque vel hinc constat. sesultae assertionem esse falsam, Constantinum nempe legisse Acrostichidis Sibyllinae Ciceronianam versionem. - etiamilineas integras confirmantes sententias Patrum, a Ciccr nis loco resciderit: quod. quam salsum sit, provoso ad ipstim Cras tum , si quid ex Latina in Gallicam Linguam vertere ilavit. Cur verba illa Crassete omissa, lineas integras expunctas, non notastΓ, hoc si secisses, Iesu iticam tuam Fidem & Sinceritatem deprehendissemus,e vcrum videamus quas consequentias ex Ciceronis loco supra Jaudato, extundat Crassetus. Prim , inquit, ex hoc loco constat Cia ceronis tempore exstitisse versus quosdam licujus Sibyl x, consulei
tes ut Regem eligerent Romani, si silvii esse Milent. Atqui Rex illes ne quo silvi esse non possumus . est Servator noster Iesus Christus. Constat ergo Acrostichidem hanc esse Sibyllinam , quandoquidem in hodierna Acrostichide Sibyllina mentio fit Iesu Christi. O miseram, Crasseti , argumentationem l Romani a Parthis oppugnabantum, Cotta cum Julii Caesaris sauioribus contendebat , Regem illum esse appellandum, si a Parthis liberari velint. Quasi vero Romani a Partho aum invasionibus & vastationibus liberari non potuerint, nisi a Jesu:Christo ventum, cum Cicero loquatur de illo , qui revera,cum illex esset is Rex esset etiam appellandus. Verum urgebit Crassetus, mentio fit in Acrostichide a Cotta allegata, Regis sine quo Rcimani salvi esse non poterant. Sed quaeso te, crasse te, quo pacto& quibus
fidiculis extrahere potuisti hanc consequentiam , per Regem illum, de quo loquit ut Cotta, intelligendum csso Jesum Christum Ierva torum postrum ' an non ipse fateris p. so. libelli tui , tulit casaris lautores & amicos, ut & ipsum Cottam intellexisse Siby llam deJ ullo Caesare suisse vaticinatam ' cur igitur de Iesu Christo dictam asseris Acrostichidem: si Vaticinium illud Sibyllinum impleri d bebat, si ex Cottae mente Iulius Caesar Rex fuisset vocatus, nunquid igitur
1 icit porro Crasse tus , Blondellum Ciceronis locum haud fideliter proposuisse aut allegasse , utpote qui non solum verba , Verum
praedictio illa fuisset impleta, & si in Julio implebatur, qua ratione
425쪽
316 DE SIBYLLIS, A e. ergo contendis in Iesu Christo post Julium nato, implendam&impletam fuisse ' Deinde pernegamus etiam versus illos a Cotta citatos , i Sibylla profectos. Ciceronem testem ejus rei habemus satis idoneum. Dicit enim, hoe s es in sibi is, &c. Callide enim ρα illa composuit, perfecit, ut quodcumque accidisset, praedictum videretur, hominum ct te porum desinitione sublata, &c. Ex toto hoc Ciceronis loco luce moridiana clarius patet, Oratorum Principem Δρόοουν hanc Sibyllae non adtribuisse. Verum instat Loyolita Crassetus p. 13. hoc est, suo
satis crasso modo , hoc si est in tibis , &c. Hisce verbis , inquit, ostendit Cicero, se non legisse praedictionem hanc, Graece, sed L tine, ex eottae versione qui clanculum apographum ex libris Sibyl linis descripserat, quem inter Romanos spargebat. Sed quis a risu se contineat, qui Jesultam tam imperite disterentem auditi me s est is
libris , inquit Cicero, ergo non Graece sed Lati ne legit carmen hoc, ex versione Cottae, quis te hoc docuit, Virpe spicacissime, dic sodes lubi haec tu legisti l dic nobis, quomodo haec tua assertio cohaeret cum tua opinione, quam conseripsisti p. 341. ubi ex Constantini mente assirmas, Ciceronem legisse hos versus atque in Romanam dialectum transtulisset si transtulit in Linguam Latinam, an igitur Graece non legit ἰ Quis porro hoc tibi Revelavit, Cottam clanculum ex libris Sibyllinis excerpsisse hoc carmen2 Hoc CCotta fecisset, criminis c pitalis se reum constituisset. nulli enim licebat oracula illa inspicere aut legere , nisi Quindecim-Viris Senatus Authoritate munitis. Itaque Cotta non alio modo illud carmen Sibyllae tribuit nisi ex li
minum fama & rumore, non vero ex sua α - ία. Notavit etiam hoc
summus Orator, dicit enim, Ab in versus obfirmamas, quos illa furem sudisse dicitur , reuorum interpres fias quaedam hominum fama dicturus in Senatu putabatur, &c. Suspicio Ciceronis, addit porro Crasso tus, carmen hoc esse supposititium , quia Acrostichis magis est a tenti animi quam furentis, est medium nullitatis quod Politicus hie opponit rationibus Cottae , ct quidem invalidum. Si enim credidit Deum per Sibyllas locutum fuisse, & per illas versus edidisse, facili negotio credere potuit, Deum aeque Acrostichides potuisse per illas eloqui ac alium sermonem : sed heus, bone vir, gratis hoc supponis, CLceronem credidisse Deum per Sibyllas fuisse locutum, hoc tibi probandum incumbebat. Nos pro vero aestimamus & assirmamus Clam
426쪽
mnem nunquam hoc credidisse, negat enim unquam in ullo mortalium repertum fuisse surorem Divinum quo sutura praedicerentur. Cicero lib. II. de Divinatione solio mihi i 9. 2uid vero Autoritatis habu furor iste, quem Divinum vocatu ut, quae sapiens non videat, ea videat insanus , ct is, qui humanos sensus amiserit , Divinas assecutus sit. Vides ergo Crassete, si oculos vis aperire, quam misere procedat tua haec argumentatio. At urget & instat Jesulta , Sibyllarum , i inquit, versus erant Acrostichides quales simi Erythreae Sibyllae quos nunc habemus: an non pudet te haec in chartam conjicerei Probare anniteris octo hos libros, qui nunc sub Sibyllarum nominibus exstant, esIevere Sibyllinos; hoc ut constet, dicis versus Sibyllinos fuisse Acrostichides, testemque producere audes Dionysium Halicarnassaeum, ex
iis Αerostichidibus nempe dignosci vera a suppositiis Oracula Sibyllina. Age, assumamus tuum argumentum , videbis quam bene pro
cedat haec tua argutat o. fictilia Sibyllarum Oracula, aut sub Sibyllarum nominibus promulgata, Acrostichidibus discernuntur a Veris& genuinis, testibus Dionysio Halicarnassaeo , & ipsomet Crasseto , atqui in octo illis libris, qui nunc exstant, unicam tantum habemus Acrostichidem, ergo tota illa farrago octo libris comprehensa est genuina & vere Sibyllina. O lepidam consequentiam I an non dicendum tibi suerat, ergo nullum illorum oraculorum, est genuinum praeter unam hanc Acrostichidem 3 Nulla enim in octo illis libris reperitur Acrostichis praeter hanc unam lib. VIII. An non hoc pacto destruis illud quod adstruere intendebas' Te ipsum Iudicem appello, sorte regeret Loyolita , ergo haec Acrostichis est vere Sibyllinum carmen , quod tamen negat Blondellus: imo & nos cum illo hoc negamus. . R ationes negationis pete ex loco supra laudato, ubi iusius de illa Acro-stichide egimus. Tertia, quam Crassitus ex Ciceronis loco extundit, consequentia haec est: Versus hi Sibyllini tendebant ad deponendas Religiones, unde Cicero concludit sepositam ct conditam habendam Sibyl- lam. Atqui oracula Sibyllina quae nunc habemus valent ad deponendas pacius quam Fuscipiendin gentinum Religiones Invehuntur enim in cultus idololatricos Paganorum & unitatem Dei praedicant, ideoque pro veris Sibyllinis habenda : imo etiamsi Ciceroni concederemus, . Oraculum hoc esse supposititium , habemus tamen contra Blondellum, praedictionem, de adventu Regis, qui salvaret homines con
427쪽
stitutione novae Religionis, & destructione idololatriae , antecessita adventum Filii Dei, ideoque libros Sibyllinos non suisse compostos centum &'triginta octo annis post Iesu Christi Incarnationem , uti
vult Blondesius. Ut autem Lectori tota haec res innotescat , ut &.
Crasseti inscitia , locumbCiceronis heic adjicere lubet quoniam Crassetus callide illum omisit in allegatione Latina. Locus autem sic sonat: Ruamohem Sibyllam quidem si sitam , ct conditam habeamus , ut, id quia proditum est a Majoribus, injussu Senatus ne legantur quidem libri, valeant vi ad deponendas potius,tquam ad suscipiendas Religiones: eum Antistitibus agamus, ut quidvis potius ex illis tibi is, quam Regem , proferant: quem Romae posthac nee Dii nec bomines esse patientur: J dicet nunc Judiciosus lector, utrum talis propositio in hoc Ciceronis loco reperiatur , qualem elicit Iesulta Criseius, Oracula Sibyllinis valent ad deponendas potius, quam si ci didas Religiones. Certe talis non
fuit Ciceronis mens voluit tantum Oratorum Princeps, hoc modo,
quo Cotta, si agere liceat, & sub Sibyllarum nominibus quaevis essingere , tum libri Sibyllini valerent potius ad deponendas quam ad suscipiendas Religiones, omnia susque deque everterentur . & quia vis mortalium sua commenta , tanquam Oraculum Sibyllinum, iri vulgus protruderet: quod Cicero dixit conditionaliter, illud Crast . tus simpliciter assumit dictum: & sie ejus mentem ,scopo detorquet Jesulta. Sed, regerit Crassetus, Cicero addit, quamobrem sepostam ct conditam habeamus Sibyllam, nempe ne invectivae, contra Idol latriam Paganam, libris Sibyllae contentae, populo innotescant i de sic non ad suscipiendas, sed potius deponendas Religiones valeante sed quis genius hoe tibi Revelavit, vir sagacissime ' ideo sepositam Sciconditam habendam Sibyllam , quia illarum Oraculis continebantur exhortationes ad fugam Idololatriae t imo Veris antiquis Sibyllinis
non alios ritus quam Idololatricos filisse contentos, abunde supra fuit ostensum es uti & his ipsis,. qui nunc in omnium manibus versa tur, contineri cultus Idololatricos ne ipse quidem Crassetus negare audeat , an ergo Sibyllae, quas Crassitus Divino Spiritu actas existimat , pro & contra Idololatriam Oracula protulissent i Certe tales co tradictiones a Divino Spiritu potuisse proscisci, negamus & pernegamus: Deus enim nusquam & nunquam sibi est contrarius. Quaenam etiam haec est, Crassete , consequentia ' Si byllae .carmina quae nunc
428쪽
otant, adhortantur homines ad fugam cultus idololatrici, ergo non sunt conficta sed vera & genuina oracula Sibyllarum ' putasne ergo neminem praeter Sibyllas, inter Paganos, fugam Idololatriae docuisse ἰ Hoc pacto quam plurima poetarum carmina, tales adhortationes comprehendentia, pro genuinis Sibullinis possent obtrudi. Addis etiam alteram rationem, cur progenuinis & vere Sibyllinis haec quae nunc habemus carmina sint habenda, quia nempe unum Deum praedicant. Hoc& multi poetae cecinerunt, quorum poemata pro vere Sibyllinis non' admittere vellet Loyolita. Audi Crassete, quid dicat Orpheus: E. 4' αδεο --, ενος ἔκγονα πτυκὼ , Ε, A' αυπις αὐτὸς Ἀγγc , Πέ mς αὐ- Εἰστροπιψ μῆων , αυτὸς δε γε παύσυς ο fetus. Unus utique est ex se natus, exque uno genita omnia, Interest autem ipsi , nec ulliu ipsum Intuetur mortaluum, is autem omnes videt. Idema Eν κροτ , εις δαμμων με, , μέγας υχος ἀπαντων
λ'ρχ2υ αυτος ἔχων, 6 μέμον , εδε πλLQw. Unum robur , unus fure, magFo Princeps omnium , Intu est, perfectus, imius opera omnia sunt.
Ipse caelestis, is ima mota Ierstit, Principium ipse habens, dr malum, O Dem.
Eli εο αφος, δαναούς γ αμα l απλυρλζ2 'Unus es mur sapiens, potens atque beatus. Hi versus aeque ac Sibyllarum carmina unum Deum praedicant ideoque in Crasseti mente & sententia deberent etiam Sibyllis adiudicari. Si im propter illam rationem pro vere Sibyllinis habenda sunt ea quae i E 2 octo
429쪽
octo libris pseud Sibyllinis comprehenduntur, eodem Jure Auctorum supra citatorum carmina , inter Sibyllina cur non admittantur Ut autem abunde satisfiat Crasseto, legat hos Sophoclis versus, quibus Idololatriam Paganam manifeste & diserte improbat , & unitatem. Dei asserit.
stus caelum fabricavit, is terram longam,
Marisque truces tumores, ct ventorum impetus, Mortales vero multi, corde devii Statuimus, animae damna
Deorum simulacra ex lapidibus O liguis Ex auro eborem facta, His Sacrificia, solemniaque puisa Facientes, Pietatem retinere puramus. Item Statius in Theb.
Nulla autem sigies, nussi e missa meta AForma Dei, mentes habitare edi pectora gaudet. Sic etiam Lucretius arios simulacrorum cultus deridet i. Terricolas Lamias, Fauni quas, Pompiliiqua Instituere, Numae tremissas, his omnia ponit, O pueri infantes credunt Agna omnia ahena
Vivere, o O homines, ct se si omnia ficta
Vera putant, credunt Anis cor inesse alenas. Pergula plectorum, veri nihil, omnia D.
430쪽
DIe nunci, Crassete, numquid Sibyllae melius & clarius unItatem Dei
asserunt , aut Idololatriam damnant, an nobis igitur non licet eodem modo argumentari, quo tu Jesulta Hi versus idololatriam damnan GDei unitatem asserunt, valentque potius ad deponendam quam susti-picndam Romanorum Religionem , utpote contraria illi docentes,
ergo sunt vere Sibyllini ' Videat igitur Crassetus, quam stolide procedat eius argumentatri. Inquiramus nunc etiam , quam bene concludat sagacissimus Crassetus: Etiamsi, inquit, Ciceroni concederemus, Oraculum hoc esse suppostitium , haberemus tamen contra Blondcl-lum . praedictionem de adventu Regis , qui institutione novae Religionis S destructione Idololatrice homines salvaret, antecessisse adventum filii Dei, ideoque non fuisse compositos, ut vult Bion dol-lus, libros Sibyllinos, centum & triginta octo annis post Servatoris Incarnationem. Si Ciceroni concedatur, Oraculum hoc non suisse genuinum sed si ctum Ze suppostitium , igitur ex illo nihil concludere potest Crassetus, pro Autoritate Sibyllarum ; imo, inquit Jesu ita,
ex eo constat, Ciceronis tempore exspectatum fuisse Regem. Certum est etiam ante Ciceronis tempora opinionem de venturo Rege qui totiorbi dominaretur, vulgo fuisse notam atque ab illo receptam, utis
quenti capite demonstrabitur , Deo dante, illamque a Judasis inter
Gentilcs degentibus disseminatam ; attamen Cras eius Non obtinet contra Blondellum. id quod intendit. Quamvis enim Judaeos inter& Gentiles recepta suerit opinio de Rege venturo, inde tamen non secuitur, Sibyllina haec quae nunc habemus Oracula , exstitisse ante Servatoris nostri nativitatem. Opinio enim illa de Rege venturo, etiam ante antiqua illa Pagana Sibyllarum Oracula inter Iudaeos peneraliter suit recepta &credita , hinc tamen non sequitur quod vult Jesulta, ergo Oracula haec quae nunc sub Sibyllarum nominibus hisbemus , non suerunt composita post sed ante natum Christum: a pamticulari ad universale non valere consequentiam, didicit olim Crassetus, ideoque non potest inferre Jesulta, ante natum Christum percrcbtiit etiam inter Paganos opinio de Rege venturo, hanc etiam prostri Siabylla in hac oraculorum sarragine, ergo haec ejus oracula exstiterunt ante natum Jesum Christum. Quasi vero haec snt m , non potuisse confingi illa Oretcula post Messiae nativitatem, &opinionem de venturo Rege ante illud tempus suisse apaganis admissam. Notan-Z et a dum