장음표시 사용
561쪽
gesta describantur. M post Hadrianum tres secuturi dicantur, Antonini duo, & Commodus. Si quidem merito suspectum est . quod
non ultra progrediatur Auctor, nempe eo usque procedere ausus suit, quia praeterita tuto poterant reserri; in sequentibus ars suai postorem destituit, quia nondum ea evenissent. Hanc suspicionem non leviter firmat, quod demum Antoninorum de Commodi temporibus citari Sibyllina Oracula coeperint. Insuper, quod opiniones hic inveniantur circa ea demum tempora exortae. Uti improbos post secula aliquot aeterno tandem liberandos supplicio; quod Origenes sensit: Ιtem Neronem suo tempore occultatum, esse denuo prod cendum r atque hunc sore anti-Christiam: quod ex eo multi, Augustino teste, colligebant, quia dicat Apostolus Paulus, M1go iam Iniquitatis jam mma operatur. Denique hisce temporibus inveniebam
tur non Nuci', qui bene se putarent mereri de Religione Christiana, si libris etiam supposititiis Gentiles adducere possent ad Religionem Christianam. Unde tot libri, aliqui etiam Apostolorum n minibus insignes, qui postea a Gelasio & concilio Romano, inter Apocrypha lunt relati Quales non semper haereticos, sed & homunes pios habuere Auctores. Sane Tertullianus testis est libro de Baptismo , scisse in Asia presbyterum , qui scripturam de Tecla em 'ux . Atque eum 'eonvictum atque eonfisum , id se amare Pauli fecis , loco decessisse. Ex his ita colligimus, Sibyllina oracula, quae hodieque odio lithis collecta supersunt, conficta esse& supposititia: vel si qua in iis genuina su riunt', saltem iis vetera illa mirifice esse interpolata, aliis mutatis, aliis additis; praesertim istis, quae clarius multo nobis Religionis Mysteria. & Euangelicam Historiam describunt, quam a Prophetis ipsis factum erat. Hactenus Doctissimus Vossius, cui etiam & nos adstipulamur, hac saltem propositione eracepta , nempe quod Auctorem aut consarcinatorem horum oracul
rum vixisse & scripsisse existimat post Constantini Magni tempora, nemρο post excessum Patrum. Justini Martyris nempe. Tatiani, Cl
mentis Alexandrini, Eusebii, &c. Putamus enim cum magno Blondet Io, etiam ante Constantinum Magnum Oracula haec innotuisse, imo ipseconstantinus Magnus in Orat. ad Sanctum coetum , Sibyllin rum meminit, uti antea notavimus et non dubitamus assirmare Mee quae nunc sub Sibyllarum nomine circumseruntur Oracula , post na-
562쪽
tum Christum fuisse conficta , saccessi temporis nonnullis additis, unde fictum fuerit quod nonnulla dogmata subinde inserta legantur, quae primo seculo Christianis erant incognitar atque etiam hinc concludere nos posse magna cum probabilitate existimamus, statim cum lucem conspicere inciperent haec pseud Sibyllina, non suisse in talem ordinem redacta, uti nunc IRenda habemus. De illis autem postea sorte amplius: audiamus vero Doctissimum Blandellum, cui frustra allatravit Jesulta Crassetus, quo tempore haec spuria Oracula comparuerint & quis illorum Auctor sit habendus. Quadraginta duo bus annis postquam S.Iohannes Ephesum rediisset, & triginta octo post ejus mortem, Imperator Adrianus prole omni destitutus, i gruente tristissima valetudine, vigesimo quinto Mensis Februarii die, anni centesimi trigesimi Octavi, adoptavit Arrium Antoninum qui postea Pius dictus est, ea lege, utillesbi duos adoptaret, Marcum nempe Aurelium & Lucium Verum, filium prioris sui adoptivi filii, vita functum ipsis Calendis Januariis anni centesimi trigesimi septimi , eo statim tempore Poema Sibyllis attributum comparuit,
ubi ejus Auctor lib. VIII. circa medium, ultimam Romae ruinam anno ab V. C. nongentesimo quadragesimo octavo suturam scribit, incidentem in annum Servatoris centesimum nonagesimum quintum, eo ipso', quod bis siciens Imperatorum Catalogum numerans post Adrianum Antoninum ejusque utrumque filium adoptivum, evia
denter ostendit, quod vixerit scripseritque post duorum illorum taliorum adoptionem. Clarissima ejus sunt verba lib. V. in principio. τρῶν δεξουMν , ο θ κρας ἀ-Wrin. Ps Loe Graianum scit. argento galeatus nomine Ponti dictias Regna
M. A ργυροκραν , hoc est, argenteus capite, id est, canus, Di in
nomine rimi , hoc estr sortitus nomen Adriani , a mari Adriatico. Erit & alius Vir optimus qui omnia instat, nempe Antoninus
563쪽
Atque hae , e rustis sub te insignite capi is Optime , subque tuis excellentissime ramis ibi.
Omnia tempora erunt. - - - - m.
Sub ramis tuis, hoc est: sub Marco Aurelio & Lutio Vero.
- - - Tres rerum summa tenebunt, omnibus at tandem patietur tertius illi.
Et alibi Romam compellans , nempe lib. VIII. in principio :i hoc modo loquitur Sibylla:
SH issi eum Reges fuerint ter quinque potentes,A-oreasus mundi subigetur, oram,Rrae era agemi galea, qui nomen habebit Vicini Ponti, M. Per quindecim illos Reges intelligit Julium , Augustum, Tiberium, Caligulam, Claudium, Neronem, Galbam, Pisonem, Othonem, Vitellium, Vespasianum, Titum, Domitianum, Nervam &DMianum. Et nomen habebit, vicini ponti , intelligit Adrianum qui nomen habet a Mari Adriatico. Et paulo inserius sic loquitura
Ps hune Regnabunt tres ultima tempora habenus, Implebuntque Dei eoelestis nomina, culm Imperium nunc es ct tempus in omne manebit. Tres Regnabunt, scilicet Antoninus, Marcus Aurelius & Verus. Implebuntque Dei, &c. Nempe Antoninus. Dei, deci Manas. Neces se est igitur, dicamus impostorem hunc, qui, ut hunc Imperat zum Catalogum conficeret, mutuavit Sibyllae nomen, commisissa hisc
564쪽
hanc suam fraudem post annum centesimum trigesimum Octavum , sevmus in Apparatu suo Sacro existimans, Scriptorem hunc loqui de secundo templi Vestae incendio , post illud eum vixisse putat: atque hoc pacto, quatuor hisce modis fallitur : primo , male co
iungit annum centesimum nonagesimum nonum cum Commodi
Imperio , E medio sublati trigesimo primo die Decembris anni centesimi nonagesimi secundi. Σ'. Incendium templi Vestae male constituit evenisse anno centesimo nonagesimo nono , quandoquidem
secundum Dionem lib. LXXII. Herodianum sib. I. & Orosium lib. VII. cap. XV I. Evenit illud circa finem Imperii Commodi,
septem annis ante intersectit imo quod & Lusebius cujus Autoritate manifeste abutitur, refert tempus hujus ruinosi eventus, ad annum tertium ducentesimae Olympiadis & duodecimum Commodi, quae fgna sunt non poste referri nisi ad annum centesimum nonagesimum Domini nostri. Tertio quando indicat tres Adriani successores, praeteriens Verum Imperii socium per Marcum Aurelium asi clatum, in ejus loco supputat Commodum , culus praetensa Sibyula non meminit nec meminisse potuit, quoniam scripsit illa poema suum plus quam quindecim annis ante nativitatem illius Principis, quae incidit in annum centesmum sexagesimum & unum mensis A gusti die si . & plus quam triginta annis ante consociationem ad Imperium , factam 17. Novembris anni centesimi septuagesim sexti. Quarto, etiamsi mentionem injicere potuerit, secundi Vestae templi incendii, sabulosus hic Scriptor, interim tamen quandoquidem etiam secundum Gentilium descriptionem , quam passim in scriptis paganorum reperimus, supposuit Romam igne perituram, anno nongentesmo quadragesimo octavo, incidente in annum Domini nostri cent smum nonagesimum quintum & tertium Severi, eo ipso, persuadere conatus est omnia Romae templa etiam inter alia Vestae igne peritura, non potuit, utpote jam mortuus ante illud tempus, aut videre illud incendium , aut secundum suas hypotheses, dicere se illud vidisse. Quomodo enim postquam affirmavit, Romam duraturam usque ad Antonini vitam ejusque filiorum adoptivorum Marci Aurelii & Veri , eo ipδε ostendens se scripsisse illis superstitibus, de
consequenter Domini nostri anno centesimo sexagesimo p tuisset loqui aut mentionem facere Commodi, demum nati ultimo
565쪽
Augusti, anni centesimi sexagesimi primi, quinque mensibus&ή-ginti quatuor diebus, post Antonini obitum, & assirmare se vidisse secundum aedis Vestae incendium, quod accidit demum anno cent stino nonagesimo primo, & duodecimo post Marci mortem, quo tempore Romam ac mundum universum periturum existimabat, uti lib. III. scripserat ἔ - Φη, D Roma ruina. Aut vicus, sic ad imit tionem Apocalypseos cap. XVII. vers. XVI. & cap. XVIII. vers. vIU, IX. & XIX. vers. IIs. minatus fuerat illam igne totaliter desinaliter perituram. lib. II. in principio.
566쪽
- Sulphureque , er να- multoque bitumine σ igni
manestas ct eris cinis ardens tempus in omne. a iEodem libro octavo p. m. 37 s.
Porro quater decies complebis, terque trecentos Annos , atque octo , cum te pertingere metam
Tristia fata , tuo completo nomine, cogent. Nomine , hoc est : P'ωμη. Cuius literae producunt numerum 948. hoc modo: ρ Ioo. ω 8oo. μ qo. η 8. nunquid gloriari potuisset, nisi pro ridiculo ac stulto haberi se voluisset, se superstitem fuisse illis, sub quibus Romae ac mundi universi finis esset conspiciendus, verum etiam vidisse se eventum qui quatuor annis antecessit diem illum quem extremae illi desolationi assignabat i aut, nunquid concinne fateretur, se vitam extendisse ultra limites temporis , Imperio ac mundo datos ' verum non tam stolidus ac audax fuit imposior, ac verba illa , quae Possevinus credidit adaptari potuisse secundo aedis Vestae incendio, tantum pertinent ad ultimam templi Hierosolymiatani destructionem , quod vocat o domum amabilim,& aedem Dei conservatricem. Elogium profecto quod templo Vestae dari non poterat, ab illo qui disputare susceperat contra Paganorum idololatriam pro unius Dei cultu. Praeterca observatio quam Pos-
sevinus de Auctore secundi incendii templi illius de quo intendebat aut intelligebat salsa Sibylla, dicens illud factum fuisse
χειρος οἰ-ἰγνου, manu impii , clarissime ostendit, illam cogi tasse de m nu infidelis illius militis qui ignem templo Hierosolymitano injec rat, ac Titi exercitus Romanorum ducis, Iudicio , impius pronuntiatus erat: scha enim divinatrix poterat equidem gloriari, se vidisse horrendum illud accidens, utpote quod evenerat anno Domini nostri septuagesmo , sexaginta octo annis ante Antoninorum Imperium, sub quo Oracula sua conscribebat. Etiamsi quoad ipsam rei sum mam incongrue affirmet se suisse nurum Noachi, glorieturque se vidisse ruinam quae evenit Eo 38. post Noachi mortem, &2427. post R r r 2 Dilu-
567쪽
Diluvium t quasi secundum sabulam ab Ovidio lib. XIII metamo phoseos traditam, praetensa haec Prophetissa, ex privilegio ab Apolline ipsi concesso , se nempe victuram tot annos quot arenae grana manu teneret, non solum septingentos secundum supra dictum Poetam , verum etiam bis mille & quadringentos implesset , ac se vitam suam usque ad mundi sinem extenturam existimasset, cum tamen , secundum fabulam, post mille annos Sibylla illa adeo esset alia tenuata , ut tantum illi vox, qua sutura posset praedicere, reman ret. Audiamus ipsius verba lib. V. Ουκέ n ς σειο es φιλοθ ρεμμυγ ύλης
Non iam perpetuo servatas fomite flammas
Virgineae invenient in te, diasque puelLe. Extincta est isthis aedes per amabilis olim, 2bm, cum praecipitem flamma superante fecundum Vidi lubentem manibus crudelibus aedem, Eilem perpetuo forentem: Numine templum
Augustum, a Sanctis structum, semperque futurum Ipsus ex animo speratum is corpore.
miti Hic sermo nullam relationem habere potest, nisi ad incendium templi Hierosolymitani, ab exercitu Romanorum perpetratum, in cuius facinoris poenam , Auctor Scripti Sibyllini existimat Romam adeo desolatum iri, ut ipsae Virgines Vestales non amplius sint reperturae ignem , quem Sacrum & Divinum vocabant. Hinc patet opinionem Possevini de tempore, quo vixit ille homo qui Sibyllam simulabat, esse male tandatam , atque ordo postulat ut inquiramus quot annis retrogradiendum est , ut certo illud tempus reperiamus.
Si quispiam ipsius verbis niti vellet, lectione sola illorum Scriptorum
568쪽
credere teneretur , illum scripsisse sub Antonino , verum illius A toritas separata ab rebus quae alioquin illius opinionem firmare possetinulla cum sit , ejusque Fides maxime cum sit suspecta , uque ejus sermo sponsore cum habeat opus, necessum est ut aliis sulcris nos muniamus, ac praeseramus illorum testimonia qui eius fraude suerunt
decepti, omnibus illis quae de seipso est testatus. Theophilus Antiochenus qui XIII. die Octobris anni centesimi octuagesimi e vita excessit , eo ipso quod in libro suo ad Autolycum quam plurima ex praetenso Sibyllino scripto exscripsit , irrefutabiliter probat illum Sibyllinorum oraculorum Scriptorem tempore suisse Theophilo priorem. atque illum, qui primus illud scriptum composuit, non pervenisse scontra Potavini opinionem) usque ad Commodi Imperium, qui tempore mortis Theophili) tantum pervenerat ad octavum Imperii sui mensem. Athenagoras qui in Legatione sua pro Christianis ad Imperatores Marcum Aurelium & Verum sex versus ex libro secundo descripsit, indicat salsam hanc Prophetiam exstitisse ante annum centesimum septuagesimum quo Verus obiit. Hermas squem Tertullianus assirmat fuisse statrem Papae Pii primi, in thronum missi Die Dominico VII. Martii anno I 6. sub consulatu Clari & Severi, mortui undecimo Julii anno centesimo quinquagesimo sub consulatu Gallicani & Veri) testatur sibi illud innotuisse scriptum , quoniam in libro suo cui titulum dedit Pastor, non solum miscuit nugas quae assinitatem habent cum Sibyllinis fictitiis , verum etiam illorum Auctorem designavit nomine proprio quod ferre voluit: quoniam in secunda libri primi visione , tinxit per anum, durante
sua exstas, sibi libellum continentem admonitiones ad poenitentiam describendum traditum, his verbis ea expressit quae de illis credebat: fratres, mihi in Amno per Juvenem fuit revelatum, ac dictum, quamnam putas esse ham anum a qua accepisti I sirum ' se reuumdi, Sibi ais
esse existimo. Unde sequitur etiam ante annum centcsimum quinquagesimum Romae inter Christianos invaluisse opinionem , Sibyllam quandam, a Paganorum Sibylla valde diversam ac distini item dedisse' salutares poenitentiae ac Verae pietatis praecepta: & quando Papa Pius in secunda sua ad Justum Viennensem Epistola, meminit mortis fratris sui, dicens: praes iter, dictus rigor, titulum sedavit , ac digne
569쪽
mum quadragesimum sextum ¢esmum quinquagesimum annos Hermas suppositionem Sibyllae fictam esse existimaverit, atque Auctorem librorum illi assignatorum esse Antiquiorem. Sanctus Iustinus Philosophus Christianus, Neapoli Palaestinae olimSicum dicta oriundus, & qui postea Romae Martyrium passus est, primo Junii, anno centesimo sexagesimo tertio : in prima sua Apologia oblata A tonino ejusque filiis adoptivis & populo , antequam Marcus Aur lius , qui Herissimis fuit dictus , in Imperio collega suisset receptus,
consequenter circiter annum centesmum quadragesimum primum aut
quadragesimum secundum , conqueritur , quod sub poena capitis lectio librorum Sibyllinorum ac Hystaspis suerit interdictae neque dubitationi locus relinquitur quod non de illis libris Sibyllinis, quos nunc habemus loqui aut scribere intenderit, quandoquidem in Paraenesi sua ad Graecos descripsit tres versus ex praefatione libri tertii,& septimi, quod evidens est argumentum , Oracula Sibyllina tum temporis fuisse publica , quoniam illa ipsus manibus fuerant contrectata, ac objecta Paganis tanquam notissima, quibus illorum errores retundebat. Hactenus Doctiss. Blondellus de tempore quo Si- . byllina Oracula publice innotuerunt: nunc restat ut de illorum A ctore vel Auctoribus disserentem audiamus : duos autem illorum Auctores designat, quibus vel alteruti scriptum hoc, his argumentis fretus, adjudicat: Hermam uti ante indicavimus, nominat: qui
Sibyllam suilla illam , anum quae illi libellum poenitentiae praecepta
populo proponenda continentem tradidit. Alterum Sibyllinorum Oraculorum Auctorem conjiciunt Blondellus & D. Maresius ομακαρίος, fuisse Montanum haeresiarcham , hisce fretus argumentis ;primo inquit Doctissimus Maresus, Montanus Prophetam agebat, paractetum se mentiendo & duas secum Prophetissas circumducenis
do , Priscam & Maximillam , quibus iam in illo tractia praeluxerat illa Jesabel cujus fit mentio Apoc. cap. II. vers. XX. & in quibus frequens observabatur suror , & Enthusiasmus , haud ei absimilis quo Sibyllae Ethnicorum correplebantur, β qui hodie Qualieris Angliae est perfamiliaris. Secundo haud obscure Sibyllinorum horum Oraculorum Scriptor innuit , se fuisse Phrygia oriundum , atque hinc Phrygiam sepra alias terras extollit, vocat illam φερέσ2ον lχm, lib. tertio p. 248. eo quod existimet Phrygiam, primam post Di-
570쪽
Diluvium fuisse ab hominibus habitatam , hoc modo autem de illa
- - Ο Phrygia, ὰ summis tu vertice prima Emerges undis: hominum tu prima renasiem Educes genus, ct censebere maxima nutrix.
Atque etiam hinc est quod mendacissime scribat lib. I. p. ito. Ariscam Noachi constitisse in monte Phrygiae , cui nomen fuit Ararat, etsic Phrygiam novi mundi terrarum suilla cultissimam & Antiquimmam. Hoc modo loquitur pseudo-Sibylla lib. I: p. Igo.
Assii rgit Phrygiae mons quidam in sinibus atrae
Arduus asta petens, Ararat quem nomine dicunt.
De hoc Sibyllae mendacio atque erroris illius occasione postea latius disseremus, ac tum Doctissimi Isaaci Vossit, credentis montem Ararat posse dici in Phrygia exstitisse, opinionem examinabimus: saltem ex his patet Sibyllinorum sabricatorem Phrygiam tanquam suam Patriam aliis terrae Regionibus praetulisse. At vero Montanus erat Phryx, & inde Montanistae Cataphrnes dicti Veteribus. Tertio, errores qui in Sibyllinis sparsim reperiuntur, quales sunt inter alios, de igne ultimae conflagrationis, per quem omnes putat transituros, de duplici Resurrectione ad gloriam, de exclusis animabus piorum a Dei visione ante Resurrectionem, de Christi Regno millenario in terris, &c. Quorum plerique a Cerintho vel Papia vel utroque promanarunt, Montanus affricuit Tertulliano aliisque, sic disserente & assirmante Doctiss. Maresio Thesi XXXVI. de Sibyllis & libris Sibyllinis. Quarto existimat jam saepe laudatus D. Maresus, eo quod Montani temporibus vanitas illa Naballistica, qua nomina per num ros enuntiantur , impensius viguit, atque Sibyllinorum versuum Scriptorem vel Scriptores illis sutilibus multum addicti deprehendun-