장음표시 사용
601쪽
rum. Sed quaeso, quis non indignetur Cragetum tam Crasse voluis se in Sacram Theologiam impingere, ac sustinere unum eundemque hominem esse Dei Prophetam Spiritu Divino inspiratum , & postea esse Diaboli ministrum ae organum. Siccine tu ad Civitatem Dei ante hoc te dicentem audivimus cum D. Augustino Sibyllas diaboli Organa , siccine vasa haec impura ad Dei domum pertinere iudicas, Cras lete φ supra hanc opinionem refutavimus, cap. XIX. ideoque
hisce non immoramur. Haec vero quando sic pronuntiamus, non tamen vellemus negare, nonnunquam accidisse, ut reprobi & Deo
exosi vera suerint vaticinati, uti constat ex exemplis Bileami, Caia-phae, &c. Sed hoc negamus S: non admittimus, illos Prophetasse motu talis Spiritus quo Prophetae suere incitati, nec clarius ex illis cognosci filium Dei coeteraque Religionis mysteria , quam ex ipso Dei verbo , quemadmodum Clemens Alexandrinus aliique Patres docuerunt. Nec vellemus tales in Civitatem Dei admittere, nec pro
membris Jesu Christi agnoscere: quid Sibyllis accidisse judicandum .esset, si in ipsa Prophetandi actione, diabolico spiritu motae, diem
supremum obiissent, an salvatae & in coelum admissae essent reputandae φ Hoc pacto diaboli organa, eiusque partibus addictae mulieres , eique subjectae, dicendae essent vera Jesu Christi membra pro quibus es et mortuus et sin vero in actu fundendi Oracula vere Divina, ὰ vivis suissent ablatae , Divino Spirisu actae, quid illis tum contigisse indicandum esset ' an utique pro fidelibus Dei Prophetissis essent habendae hae mulieres quae subinde diaboli fuere mancipia & organal certe hoc nos non credimus. Ut autem clarius adhuc pateat non fuisse Divinitus inspiratas Sibyllas, notandum saepe mentitas fuisse hasce Sibyllas, salsa proposuisse Oracula, ut & obscuritatibus inextricabilibus intricata & ambiguitatibus plena : quis autem credat a Stiritu Veritatis & sinceritatis posse procedere me dacia tam splendida, qualia haec suppostitia oracula continent: pasi
sim etiam plurimas Sibyllarum observavimus contradictiones e nu
quid haec non sunt contradictoria vixisse Sibyllam aut Sibyllas in Arca Noachi & vidisse templi Vestae incendium secundum , vel templi Hierosolymitani conflagrationem Z quidquid sit hoe illam vidisse impossibile est: passim per totum hoc nostrum scriptum frequentes ejus notavimus contradictiones & mendacia, qualia sunt inter innumera
602쪽
mera alia , fuisse illam Virginem , Noaclii nurum, prostibulum, Christianam . Graece scripsisse ante illius Linguae existentiam, omnia - haec clariora sunt quam ut a mendaciis possint absolvi, quem ergo non pudeat haec i Spiritu Dei & Divino Spiritu acta potuisse proficisci . sustinere ' Certe nunquam Spiritus Dei, qui Spiritus est veritatis, mendacia protulit, aut contradictorias res inspiravit aut inspirare potuit Sibyllam sui se mentitam , & Divinitus non suisse inspiratam, infra patebit ubi de ejus falsa doctrina & haeresibus agemus t nunc sussiciet demonstrasse falsorum Deorum & Oraculorum instar, illam dedisse sua Oracula obscuritatibus inextricabilibus involuta , ambiguitatibus & aequivocationibus plena: hinc Virgilius Maro de Cumaea Sibylla aeneid. lib. VI. Talibus ex adyto dictis Cumaea Sibi a
Horrendas canit ambages, antroque remugit a . .. Obscuris vera involvems.
Hoc modo etiam ipsi Pagani testantur multis ambiguitatum inv lucris fuisse expressa oracula Deorum ab ipsis adoratorum, ideoque non possumus majorem Sibyllis attribuere Divinitus factam inspirationem, quam illis salsis Diis: Sibylla haec Cumaea ab Apolline suit incitata , non a vero veri Dei Spiritu , ideoque Divinitus non fuit
inspirata, Apollo autem propter ambignitates ejus in Oraculis usitatas, dictus fuit λορίαι e quod obliquis verbis in Oraculis loqueretur. Hinc Lactantius noster alicubi, in Oraculis, inquit, vel maxime fallunt, quorum praestigias profani a merita se inrelligere non possimi. Pari etiam modo Arnobius, adversus Gentes lib. II s. p. m. II . Divinitatis scientiam largiris hariolantibus Pythius, ct cur obliqua aedubia , cur obseuritatis submersa caligine dat scpius subministrat viresponsa ρ Tertullianus Apologetico Cap. XXlΙ. Iu Oraculis autem quo ingenio ambiguitates in eventus temperent, sium Cro st, sciunt Pyrrhi. Sic etiam S. Augustinus de Civitate Dei lib. III. cap. XVII. In quo genere oraculorum , scis Cicero in libro de Divinatione commemoriat, magis interpretibus ut possunt sue volunt dubia conjectantibus ci edi Met.
Gregor. Nagiangenus Orat. XXXIX. Vocat Δελφικῶ ια-: & Plutarchus in de Pythiae oraculis, his attribuit
603쪽
ααφωαν, &c. Periphasis umbram , vorta sustecta , ambiguitatem , circuitionem . obliquitatem , obscuritatem, &c. Sic etiam Plutostratus lib. I. de vitis Sophist. ait Apollinem loqui ωσπερ instar S phista: imitatus Homerum. qui
-- - Mendacia multa proferens veris smilia. Lucanus etiam lib. V. - - - Thra se omnia In cui Invalvens, mustaque tegens ambage canebat. Hoc modo etiam de Apollinis Clarii oraculo testatur Tacitus Annal. lib. II. ct serebatur Germanico per ambages, ut mos oraculis, m turum exitum recin se. Martianus Capella de nuptiis Philolog. p. m. V. Irae pedibus talaria nectit aurea, ct nunc in fanis, quibus aut Vaticinia obliquis fundebantur ambagibus, aut denuntiata pecudum eaede Physicia tis extorum prosiiciis visiera loquebantur. Multis haec confrmari possunt exemplis oraculorum ambiguis verbis propositorum : Haec tantum
ex infinito pene numero proferre lubct : primum quod mihi nunc occurrit est illud quod Historici Croeso datum reserunt ab Apolline Delphico: Garsus Halym superans magnam pem ritu opum vim. De hoc autem Oraculo quid statuendum sit , iubet illud referre verbis OEnomai apud Eusebium: de praeparat. Evang. lib. V. cap.X.
605쪽
jungere, quae Cras postea contigerunt: Regnabat is in Ddia, quiaa ma tori imperium acceperat, longa jam ac perpetua serie propagatum. Idem in amplioris , quam issi nacti essent , ae secundioris fortunae spem erectus , praecipua Deos religione coore statuerat , itaque vi ac numine omnium explorato , Delphicum ApoLinem omnibus anteporis , siue paulo post, aureis cum pateris, tum lateribus, necnon infinita donariorum multitudine templum ejus exornavit, ut opibus ae divitiis, longe quotquot toto passim orbe visebantur, brevissimo , mpore superavit, ne omissis quidem iis , usque eo magnificentiae proP essus est , quae ad sacrificia peragenda cumulate suscerent. Tot igitur tantisque siumptibus Numinis in gratiam ante factis, Lydus Imperator tam egregiis fretus nec sane immerito pietatis siuae monumentis , expeditionem a resus Persas molitur, ea spe, uti μ--w- Imperio decus auxilio Nummis alungeret. 9urd autem pro clarus Vates t ille ipse qui Delphis , Pythius illi , illi Amicitis praesti , clientem se um adeo religiosium, quique ad unum se eonfugerat, non diu ne tantum cluna non auget, sed etiam exuit evertitque sua: non prudens, opinor , ct Mens, sid rerum futurarum ignorantia: nec enim praeficia suturi Deus , utpote qui ne DGIs quidem esset , nec alia vis ulla homine major, reston sium unquam siuum veteratorie partem in utramque flexisset: unoque hoc vesculo, Croesus Halym superans magnam pervertet opum vim. Tantum iEud tamque diuturnum Lydiae regnum, quod a Majoribus adr lutosium hominem haereditario Jure devenerat , Iunditus exstindit, cumsusmodi fructu, Regis Deorum amantissimi, eximiam erga se voluntatem pietatemque compensans ; atque id quod acrem ct iracundam a lamdato scriptore nec injuria) orationem expreseris. Te nimirum inquit illi qui quincumque arena aestimari debent omnia pervides , boni nosti nihil, nido rem quippe.durioris, coctaeque testudinis tuam in mensem subire , notitia non est pluris quam arenae pretis estimanda, ct quamquam ne vera
quidem illa fuit, tamen e superbo congruebat ct impudenti, quique cum
ob inanes istas cognitiones supercilium tolleret , cum Croes Lydio issi man-vecipio, uti ne parvi penderet, persuademe coarctur. Is enim hunc in m dum explorata retons sui certi udine , paulo post , ex te quaesturus erat,
606쪽
sum in Persas expeditionem adornaret, teque adeo in furoris cupiditatisque si e eausa confitiarium adhibiturus. Ne vero nihil puduit hoc ei respon
Croesus Halym superans, magnam pervertet opum. Vim.
Non perperam id quidem quod utrumque sus rue deque haberes , su quid
inepte molirerin , ad invadendum alienum Imperium ambiguo incitat,
Oraculo; seu contumelios forte malitiosequE nonnulgi, eum tibi obfuriossis hominem eonsilio tuo praecipitem actum 'Iam ab iis praedicatioque deberetur , hoe insuper erimini tibi darent, quod ne vocem quidem protulisses, in utramque segniscationem aequaliter propendentem , uti Lydus ille iustam dubitandi atque amplius quaerendi causam haberet: sed tuum lilia λύ- , hoc est : evertere , uno duntaxiat apud Graecos sensu usurpetur, nec jam de Imperis turbari suo , sed alienum praeterea suam in potestatem redigere significet. Num Cyrus illi quidem LMedus aut Persa, seu maris eiusmodi qui mirem si spectes , Idrannico, patrem , privato genree satus eset: illi , inquam , hoc in aenigmate Mias nomine adumbratus , non modo solidum Musae tumorem ae fumum indicat, saeetiam Divinationem Divinationis expertem , squidem Vases, vim renigmatis ab illo capi non posse nefret. Sin autem eum id probe sciret, ei tamen hunc in modum, quae sua eum petulantia est , tum malitia, ludere placuit ue Papael quales Dii ludos agunti Deniqu/, s ne id quidem, sed tantum quoa ita rem evenire oportuerit , primum certe profanum ad modum sese probat, quod qui verbis ad ludificandum compositis abut tur ; deinde , ego , rem ita evenire oportuerit , quid tu Delphis tamen, infortunate , Astas , rebus vanis ae sutilibus occupatus ' quid porro te nobis opus Z quae nos intemperiae tenent, quotquot ad te , ex universo oria concWrimus φ quorsum denique tibi tot sacrificiorum aeuorem l haec OEmmaus, summa libertate adversus istum praestigiatorum a tum , quae sine aliquid Cynieae dicacitatis habent : utpote qui ne Daemonis quidem, nedum Dei, quae Graeci tantopere suspiciunt oracula esse velit, sed maleficorum. hominum fraudes , potius ac versutas argutias , ad vulgus in errorem adducendam malitiose comparatas. Videt igitur praejudiciis non praeoccupatus Lector, utrum Sibylla aliique inter Paganos satidici pro Divinitus inspiratis haberi mereantur, certe jam audivimus apud Antiquos non habita suisse omnia maxime aestimata Oracula Pro Di-
607쪽
vinis effatis , verum pro hominum vastorum fraudibus & argutiis di quis quaeso adeo in Deum. Optimum Maximum contumeliosus esse volet , ut Sibyllam horrendas ambages canentem , a Deo ejusque Sancto Spiritu actam fuisse credat i certe nos nunquam credemus. Legimus etiam Paganos ipsos dubitasse, utrum hoc Oraculum unquam Croeso fuerit datum. Audiamus Ciceronem: eur auetem iacer Lm unquam egitum G ο ρ aut Herodotum veraciorem ducam Ennio inum minus illi potuit de Cras , quam de Pirrho fingere Ennius ' quis enim est qui mdat, clo inu ex oracula Pyrabo esse responsem , Aio te aeacida Romanos vincere posse, o e. Cic. lib. II. de Divin. sol. m. Iue o. verso. De simili captioso Oraculo haec nunc proferre lubet ex Herodoto in Polymnia p. m. 486.&c. ubi de Oraculo Atheniensibus dato locuitur hoc modo:
610쪽
ους, αἶρια E MIGων ἀιm βουλο μοιM. Hoc est: Ac ne oraculis quidem horrendis a terribit bus quae a Delphis veniebant, indum ad Graeciam desierandam fuerunt ; sed persistentes continuerunt excipere hostem sua invadentem. Siquidem Consistoribus Delphos misis , uti oraculo v lebant : uiue factis apud Templum qua risa postulabantur , aedem in gressi consederunt. Di bus Pythia cui nomen erat Aristonice, ita respondet: Quid miserande sedes Populus ' fuge ad extima terrae, aedibus a globi dae deseriis collibus urbis. Nam caput & corpus minime sincera manebunt, Extremi ve pedes poterunt superesse manusve, Aut medium, sed ea ignis edax deformia reddet Et Mars acer equis urgens Asae gena currum. . . Atque alias plerasque tuas non solius arces, Permultasque Deum saevis dabit ignibus ardes; as ego praevidi iam nunc sudore madente4, Atque nactu tremere, & de laquearibus altis .
Nigrantem cogente malo manare cruorem:
De sed ex adyto atque malis essundite mentem. His audisis Atheniensium Consiustores maximo sunt maerore aspecti quibus inter se agitantibus tam triste responsum, Timon Androtab Aius, vir apud De bos ligustris valde , suas, in , seu tis olea ramis , de integro reverterentur ad consedendum Appliciter Oraculum. Obtemperantes ei Athenienses dixere , o Princeps, . redde nobis oraculum melius de Patria, in honorem horum Olivae pa metuum , quos gestantes ad te venimus aliqui hinc abs te abituri non si mus , sed in hoe adyto ad obitum usque permansuri. Haec dicentibus An tistes, iterum hoc modo respondit: Pallas Olympia cum multis hortatibus usa ,
Et precibus blandita Iovem placare nequivit, Hoc tibi fabor idem responsum, adamanti propinquans Nam captis reliquis quae limes Cecropis orae