장음표시 사용
621쪽
Haec Sibylla gloriatur se suisse cum Noacho in Arca , ideoque
sendum videtur, cum unica tum temporis tantum exstaret Linguri
illam debuisse gnaram fuisse Linguae Hebraicae, in qua vocem n κ, tribus tantum constare literis, --φiοι ipsa demonstrat. Ualde miramur & nescimus qua de causa Cl. ac Doctissimus D. Isaacus Vositim:
dixerit in lib. suo de Sibyllinis oraculis p. m. qq. falsum esse quod
viri Docti scripserunt, tribus nempe literis tantum apud Hebraeos hanc vocem constare, quoniam compendii gratia unica vocalis inscribendo omittitur, cum secus illud sese habeat in pronuntiatione diverum pace tanti viri hoc existimamus,,Vocabulum aut nomen primi nostri parentis tantum tribus literis constare , in pronuntiatione apud Occidentales quidem quatuor numerantur literae, quoniama pro litera apud illos reputatur,. verum apud Orientales haud ita obtic'net: litem X apud Hebraeos non significat persea, nunquam signis
cat sed vel i vel o pro ratione punctorum , itaque F cum hamore subscripto a essicit, ibique illud compendium quod allegat D. VOLsus non apparet , ubinam ergo illud inveniemus i in ultima syllaba non reperimus illud scriptionis compendium , ideoque assertioni illi Vossianae non assentimur, si in ultima syllaba hameta pro lit
m accipiatur, cur etiam non in prima & dic in illa voce nons tum quatuor, verum quinquer erirentur literae, quod incongruum esse nos judicamus. Hoc enim modo in omnibus illis verbis ex gr. Da , ripa, , &c. cum adjectis V alibus non tantum tres Laquinque literae deprehenderentur. Notandum etiam, apud Hebraeos
distingui literas a vocalibus : Quis porro D. Vosito revelavit , Iudaeum fuisse illum qui Graecis scribens lusit in Adami vocabulo lquodnam sic sentiendi habuerit landamentum, quodnam in illis is sibus viderit κο- Ἀον statuendi illos a Judaeo suisse conscriptos, optassemus Vir Doctiss. indicasset: imo illuui non fuisse Iudaeum p
tius concluderemus & scriptorem Linguae Hebraeae ignarum, quoniam vocem Adami Graecorum more, quatuor literis constare existi- ,
mavit & scripsit. Putat porro hic Sibyllista, Adami nomine designari quatuor mundi cardines & plagas . quod quo sundamento nitatur non indicat: saltem Scriptura Sacra illud non inn*it. Si hariolari liceret, homine Judaeo digniora hoc nomine indicari sustinere possemus: quid obstaret quominus pro quatuor muri di cardipibus, substitua-
622쪽
nius designari hac voce, Adami, secundum Graecos pronuntiata: rrum T PN hoc est Abraham, David, Aharon, Messas. Judaei quaevis comminiscuntur ut Messiam suum ubique reperiant: imo & D. Paulus Servatorem nostrum Jesum Christum cum Adamo comparat , posterioris Adami nomine illum designans di quis porro a Spiritu Sancto motam fuisse Sibyllam credit quando a voco Graeca Azαμ derivari vocem αὶ lac diciti hoc modo loquitur & cinit praetensa Sibylla. lib. I. p. m. 164.
Hinc homines quotquot fuerant telluris alumni Internas Orci fides dicuntur adire.
Haec quam insulsa sit Elymologia, unicuique patebit , haec seque tia si perpendantur. Primo notandum q*d sit αδες , Etymologicum magnum interpretatur hoc modo: χωρ ον ἀφεγο , οτους φωνίου , κ θῆs , ἄδως ειδες F ς' οκίαι ἀο λς , cui ω sia βλὲmj . Ao ζ-η οπιο, ινι οἰκία, hoc est, ης es locus sne luce, tenebrarum Hennarum es ealiginis; ab a ω video D H1:ς , cmn a privativo si ab M in quo nihil videmus.
Amς enim est tenebrosa domus. Apud Sacros Novi Testamenti scriptores certum est voce hac nisi rem malam designari, clocum unum aut alterum si exceperis r semper autem aut plurimis in locis illa in significatione reperiri luce meridiana cla ius apparet. Pro inseris v cem illam usurpari constat ex Matthaei Cap. XI. vers. XXII U
623쪽
Arta ου καἶκυι αν αυτῆς. Et portae inferorum non superas inuam. Et Lucae cap. X. vers. XV. Κή οὐ Καπερναπια εως P ουροινου ἰύγω- Θέσαι εως αβου καGCιcαθηοη. Et tu Capernaum quae usque ad 'Ium data es, usque ad inferos deprimeris. Ibidem Cap. XVL vers. XXIII K- ον υ αδν ἐποιος τους όφθαλμους αὐτου πάρχων ον βασά- οις , ορα τ Acρα in arara μ ακρόθεν. Et apud inferos sublatis oculis suis, quum esset in tormentis, vidit Abrahamum ὸ longinquo. Sic etiam Apocal. cap. I. vers. XVIa I. Κῶ ἔχω τας κλεις se 'δου θανάτου. Et habeo claves inferni ct mortis. Et Cap. VI. vers. VlII. Καὶ οAδης αἈλκΘῶ μ ετ αυ- . Et infernus sequebatur eum. Item.cap. XX. vers. XIII. & XIV. Kψ ό θάναJO- ς ο α ου ης εδωκαν τίς αν - πις νεκρους. A ora quoque es infernus reddiderunt mortuos quos habebant.& vers XV: κ, ο θαναJO- ῆ ο Hης ἐσλ θη- εἰς EU λιμνί- ου πυρος. Mors autem di infernus conjecti sunt in stagnWn ignis. Ex omnibus hisce patet vocem Aunc non sumi nisi pro iras nor interim tamen monendus est Lector , I. ad Corinth. cap. XV. vers. LV. aliter posse
exs)li biri vocem Avis quam in superioribus; sed nunc omnia heic
referre nec vacat nec nostri est instituti. Si ergo nunc per olu intelligit Sibylla instimum, quemadmodum sibique in Movo Test mento vox haec hoc sensu usurpatur, scilicet pro loco damnatorum i quid igitur dicendum, δε amum morientem descendisse ad inseros.' ac fuisse damnatum : hoc certe nos non credimus, iudicamus potius illum post datam promissionem de salute per Chri lium recuperanda, respui se, ac per Dei gratiam suisse salvatum. Verum Sibyllam hoc non intendere regerat quispiam, quandoquidem dicit, omnes homu es huic fato filiae , S: esse obnatos, atqui non omnes damnantur homines, verum omnes moriuntur , nemo anim a m0rte eleexemptus,datque hoc pacto dicendum esset, per clia, mortem,
vel statum mortis esse intelligcndum di sensum ait m talem si verbis Sibyllinis dare velimus, tum illico mendax deprehendetur haec Prophetisa Falsum enissem Acimum primum fuisse qui mortem obieriri etainus enim statren, Abelem crudeliter trucidavit sueerstitibus a huc Primis nostris Parentibus: nunquid mentiuntur qui motu Spiritus Sancti loq'iuntur ' quapropter nos Sibyllam pro Divinitus in irata non habemur. ' . 'C Aet
624쪽
CAPUT XXIII. . . in quo porro probatur,
Piritus Sanctus novit Linguam Graecam , Sibita , Barbare scribit , exemplis ostenditur. Et mologias futiles proponit ut 9 voces inusitatas ae novas. Sibyllae error de animarum satu post mortem. Origenas error notatus ct refutatus. Sibylla refellitur. Tertullianus is Statu animinum post monem. Poenae infernales sunt aeternae. De igne purgatorio per quem boni aeque ac mali transbunt. De hae opinione sintentiae Patrum Latinorum e Graecomum. Opinio haec refutatis. Loeus Psalmi L. vers. III. explicatur. Uti se locus I. Corinth. cap. III. vers. XIII. Ex illa loco nom potest probari Papistarum ignis purgatoris Refellitur fabula depurgatorio igne , quo omnes omnino homine, ultimo Ae purgandos o mi Sih D. Cros eius resuta r. Animas post spar tionem 2 corpore fui se ni ni adissum admisses refutatur, ac in caelum
Actenus nonnulla proposuimus quibus luce meridiana clarius patere ex istimamus, auctorem Sibylli rum horum carminum non fuisse Divinitus inspiratum s argumentum hoc ulterius prosequi hoc capite nobis consultum videtur, ut nimis creduli, eri oris cotiyincantur: mend*cia quam plurum jam A a a a 3 antea
625쪽
antea notavimus: Videamus nunc , utrum talia, qualia iam reser mus a Sancto Dei Spiritu possint proficisci l Nemo reperitur inter homines, nostro quidem judicio, qui negare audeat Spiritum Sa ctum callere Linguam Graecam. A postoli enim Pentecostes die Graecis Graece suisse locutos testatur S. Lucas Act. cap. II. & quod probe notandum , ornate loquebantur, hoc enim verbum sine P . vers. IV. innuit : quis autem credat tam inconcinnas' & Bari, ras voces, tam ridiculas Etymolonias, quales quam plurimpe apud Sibyllas leguntur, a Spiritu Sancto suisse dictatas i Quid videtur Graecae Linguae gnaro icctori, quando Sibylla lib. primo p. m. i 88. vers. IX. dicit
καὶ τότε Ισρμηλ a οὐδε μεμεθυσμυγία Π λεάοῖς. Hoc est: Et tune Urael ebrius, non mente videbit, Non oculis cernet, non auribus audiet i s. Verbum. in audiendi significatione sumit : apud quem probatae scriptionis auctorem verbum hoc ill2 modo usurpatur ' certe nullum. Oct δαω apud Lexicographos signiscat quidem vocem edo, i quor, nulliui autem denotat audio. Notandum porro verbum τ σχυς
reputari a sibylla generis esse sceminini, quod plane repugnat. Consulantur Lexicographi&Glossaria. Quid i nunquid Divinus Spiritus quo se actam fuisse gloriatur Sibylla , ignoravit verborum genera 'O lepidum Spiritum Sibyllinum i Liuimbdi plura in notis ad ipsa
Oracula observabuntur. Quid porro tibi videtur, benevole lector, de hac Iovis aut Au. Etymologia' Hoc modo loquitur Sibylla p. m. 227. - - Καὶ επcta P εη τεκεν αρπνα πήδα , πῖ ταχέως λαθρηιλίω ο , Eς φρυγῶ , τροῖς ανσρας est κους Κρητας ελε ore 'Τ' ουνεκά οι Δι επωνομασαν , οπι οι λεειρο 1. Inde marem perit puerum Rhea, continuoque
In nugiam per trei furtim dimisit alendum
626쪽
7uris iurandi constrictos resiuione, Cretenseti: ideoque Iovem dixere quia esset
An non haec certe Spiritu Divino digna est etymologo i quis dubia tare audeat ' hoc modo proNivinitus data Etymologia obtrudere possemus , dicentes Δακαλίων Deucalion deduci I . . καλῶ rplane similem Etymologiam reperimus lib. I. p. m. ID. Tt γοροι αλφις ρος ἐπωνυμίης με ἀχονlες ταύτης , ο ῆι φρε Πν ακύμπι'ον νόον
Rite repertare vigiles: hoe nomem adepti, M. Mentis inexhausta quod erant . ct mole stupenda.
Sic etiam quoniam Deus saepius in Scripturis vocetur Deus Sebaoth vel Sabaoth, Divinitus inspirata Sibylla existimavit esse Dei nomen, uti eum in modum loquitur lib. I. p. m. I84. -- - - - ο μέγας Σασαωθθχολωθ ἀς .E Ei κωλυών. - - - - - - - Sabaab sed Maximis illam
Tum vera Sabaoth Momem, fulminis author, Defunctos reddet vitae , Parcaque re laeti . Siccine Sibyllae Noachi Nurus & Japheti uxor Linguae Hebraeae sue rit imperita ' nunquid & hae voces antiquis ignotae a Spiritu Sancto promanarunt. Lib. IL mentionesti facit vocis οἰ, ι - πορωτων ἰμαώων , lib. V. πάδων λεουε ις ων. Quae voces sunt noVae
nec antiquitatem talem prae se serunt de quali pseud Sibylla gloriatur: i s l imus
627쪽
Legimus quidem apud Damascenum de synodo cecumenica, ut&apud multos alius scriptores: Utitur etiam S. Jacobus voce mi ἔρω- cap. V. vers. II. Sibylla etiam γ.- νὸν lib. V. p. m. 316. Κελm: Iis Gallicam multitudinem se Ga iam sic vocans, allegat; sed tum uti iam diximus, cadit illa praetensa Sibyllae antiquitas: simulque concludendi datur occasio: a Spiritu Divino, quali se motam suisse jactitat Sibylla, haec non processisse verba: in notis serte plura hac de re prolerentur. Videamus etiam nonnulla Sibyllinae doctri nae Capita , ut tanto clarius appareat, Sibyllas non fuisse Divinitus inspiratas. Nunc consulto praeterimus 'quod Sibylla , uti ex eius scriptis patet, misceat vera lalsis, historiis sacris profanas. Multa r seri de Saturno, Jove, Rhea, Junone, Cerere, Diana, Mercurio, Titanibus aliisque illius sursuris narratiunculis, quas ipsa Graecia mendax , ut di ipsi Latini, tantum pro sebulis venditarunt. Quis credat Spiritum Sanctum voluisse res adeo sutiles hominibus proponi ' Nos equidem non credimus, nec unquam credemus. Perpe
Infernas orci fides dicuntur adire. Et tamen hi rarus omnes acceperit orcus Ad primos primi generis regeruntur honores. Audiamus etiam Si liam lib. II. canentem p. m. 212.
628쪽
Orarus dabit ex lenis fervore perenni Et gemitu se a re homines: hoe conferet Q s. Namque leges stabiles, aeternoque eximet igni,
Perque suos aliam in vitam mandabit, eamque Demam nulli morituris tempore , campo
Scilicet Elysio, longis ubi erubus Oili Sunt Acherusadis aeterna flagna pro unda. Hunc errorem attributum suisse , non silum Origeni verum etiam aliis quam plurimis legimus passim etiam apud SS. Patres: de Oria sine quamvis nonnulli illum excusare conati sint , certum est illum ab eo immunem non fuisse. Sic de Origene scribit S.lAugustinus de Ciri Dei lib. XXI. cap. XVII. de illis quos Misericordes vocat lo- quens, qua in re Misericordior pro secto fuit Origenes, qui se ipse Diabolum arque Angelos uus post v migra promeritis ct diutumiora supplicia, ex illis eruciatibus eruendos atque hociandos Sanctis Angelis cred dit: Sed illum ct propter hoe ct propter alia nonnulla o maxime propter Humantes sine cesatione beatitudines ct miserias , ct salutis saeculorum
intervallis ab istis ad illos, atque ab illis ad istos itus ac reditus interm nubiles. , non immerito ire obavit Ecclesia. Origenem sic sensisse olim testatur etiam Athanasius in lib. de Communi essentia' Patris , Filii& Spiritus Saniri. p. m. si 8. Rud haec ita se habent, dic mihi quomodo fieri posset, ut omne peccatum , omnis blasphemia remittatur hominibus, auis remittuntur hominibus in futuro seculo, cur ob id miser v pulat Origenes , finem aliquem paenarum co stituens , ac tandem remissionem peccatorum hominibus poster o, Daemonibus a Deo concedi eam. De Origine satis bene scripsit Cassiiodorus lib. de Divin. Lection. cap. I. Ubi bene, nemo melius , ubi male, nemo peius. Certe pessime illum sensisse contra b. Scripturam, in nonnullis apparet hac in re : ex his quae jam retulimus evidenter conspicimus, Sibyllam omnes homines sive bonos sive malos promiscue post mortem ad . . Bbbb. orcum
629쪽
Orcum & infernum ablegare , sed post aliquot tempus, perpessi
nibus infernalibus purgatos ad vitam beatam reducendos. Hanc autem opinionem S. Scripturae esse contrariam , patet evidentissime ex hisce sequentibus: primo complis Enochi & Heliae in coelum raptorum : certe illi non descenderunt. α Ilia/, resurrectionem exspectantes: sub Novo Testamento constat salsam ese Sibyllinam hanc sententiam, ex Servatoris nostri Testimonio de Latrone converse, aia firmantis, hodie eris nucum in Paradj, ὀ : S. Paulus II. ad Corinth. Cap. V. vers. I. huic Sibyllinae opinioni repugnat: hoc enim modo scribit: Eoimus nos s terrestris 'huyus domus Tabernaculum Hsolutum fuerit, aedificium ex Deo habituros, domicilium viaelices non manufacitam, aeternum in caelis. Sic etiam S.Johannes loquitur Apocaljps cap. XiV. vers. XIII. Beati ab hoc tempore mortui ii , qui Domini causa, aes in Domino moriuntum, A c. Si vera esset Sibyllina sententia , quo pacto
haec stabunt, habere Domicilium in Coelis se descendere ad ins ros i qtiaenam beatitudo possit adscribi apud inferos degentibus,
ingenue fatemur, concipere nos non posse, ideoque illam opinionem plane rejicimus tanquam Sacrae Scripturae contrariam: supra notaviamus cum de Authore Librorum ibyllinorum dissereremus, a no nullis statui illorum fuisse scriptorem, Montanum, atqui Mont nistarum cohors hanc Sibyllinam olim avide arripuit opinionem, uti passim ex Tertulliano deprehendere possumus : sive itaque Montanum horum sibyllinorum Carminum Authorem dicamus, nihil est quod miremur haec apud Sibyllam loco supra laudato reperiri rhoc autem modo loquitur Tertullianus. lib. de anima cap. VII. p. m. a. . Duid autem est aliud quod ad inferos transfertur post d vonium corporis quod dotissum illic, quod in diem judicii reservatur, ad quod ct Christus monendo defendit ad animas Patriarcharum. Sic etiam Idem Tertullianus lib. de Anima Cap.. LV. infine. Habes etiam de Paradiso ἀ nobis libellum , quo constitu mus omnem animam apud sis ros sequestrari in diem Domini. Ibidem cap. LVIII. in principio. Omnes ergo animae, penes inferos, inquis. Heus ae noui ct si pacia jam
illic ct refrigeria, habes pauperem, ct dimitem : ct quia distuli nescio
diuid ad hanc partem , iam opportune in clausi iam reddam. cur enim noupurei Animam ct puniri , Ioveri iis inferis sub re p. cune utriusque uarii in quadam usi vatione 2 candida ejus 8 Hanc sententiam quam
630쪽
tuetur sibylla, homines impios imo etiam diabolos post aliquot
tempus ex inseris es Ie liberandos reducendos, non putamus a Spiritu Sancto esse prosectam , ideoque statuendum esse existimamus, non fuisse Divinitus inspiratam hanc pseud Sibyllam: sacra Sci tura quae ab hominibus Spiritu .Sancto actis suis conscripta, testatur damnatorum ad inscros dinus oriam poenas csse aeternas, ideoque non esse credendum, illos unquam a cruciatibus illis lil randos. Testinionia Veteris instrumenti quam plurima reperiuntur. Hoc sensu ad ill a tormenta infernalia alludit Jobus Cap. XI. vers.X II. Ignis iste ad perditionem Que est devorans, inquit, Septuaginta intc
pretes vertunt πυε κ μ ιν serim ντο- ρυε ν. Iinis ardens per omne; s. Sic etiam EEiae cap. XXXIII. vers. XIV. Ex et erant TU ne pereatores , corripuerat tremor Hypocritin: pos diversabitur ex nobis vcum irra e umenta st Pus m salam ex nobis cum ardoribus perpetuis.
Hebri incendia sens trema: vel ut idem Propheta loquitur p. LXV. vers. V. Ignis indens tuo die. Hoc est in aeternum , qu niam memitas dies est continua occasum non habens. Eodem plane sensu scribit Daniel cap. XII. vers. II exusti ex dormientibus in pu verulenta terra expergiscentis , hi ad vitam me iam , illi ad opprobria ct eo utemium aeternum. Hinc igitur clarissime patet damnatorum cruciatus aeternos esse. Si enim beatorum talicitas est ae terna aeternitate non determinata, longo temporis tractu circumscripta, sic etiam damnatorum miseria erit aeterna, aeternitate non limitata, sed abs luta : s. Novi Testamenti loca heic congerere esset animus quam plurima allagari possent r imum aut alterum produxisse sufficiet. P ne Angeia damnati vincusis atervis sis caligine reser is dicuntur in epistola Iudae vers. VI. Insemus vocatur ignis inexstinguibilis , &Matthaei cap. XXV. vers. ultimo. dicitur, erabibuni isti adsιπί cium aeternum : iusti vero ad vitam aeter m. . Patet & hoc ex Dar- monum cum damnatis associatione , Damnati projicientur in illum aeternum ignem pia diabola es Angeis ejus pararus est. Matth. XXV. . vers. XLI. Non selum autem haec quae dicimus dignosci possunt ex S. Scriptura, verum etiam ex Patrum meliorum Testimoniis. S. Augustinus Epist. CXX. ad Honoratum ad locum jam alic tum aluludens hoc modo scripsit. Et primiam extremo iudicio Chri ius dictu-- ω, pM ad μυλ am disimus , he in ignem aeternum qui paratus