장음표시 사용
161쪽
του ὐστέρους λόγους χωμεν, και ι ἐναντιοι προκατει- ληῖότες σιν, α χέλλομ εν λεγειν, αντι προκαταληπτέον εστιν αυτα λυοντα τόνδε τον τροπον οὐτος ο ου μόνον μου κατεψευσται πολλα, προ υμας, αλλα καισαῖως DLς, ἔτι ἐξελεγξω ιὐτον, προκατελαβε μυουτον λόγον και προδιεβαλεν, ν ὐμει μη μοίως αυτω
προσεχπε, η ἐγω μη πω προ υμας αυτον, δια τοδιασεσυρθαι πρότερον πο τουτου. εγω δ' οἱ μαι, σειντους μου λόγους παρἈμου πυνθανεσΘαι μας, αλ-λα μη παρα τουτου ii δε και ταυθ' ουτος προδιεσυρε
rursus : Audio, ipsum, hoc illud dicturum esse.
Si igitur prius oraverimus, quae adversarii dietur videantur, sic praeoccupando, solvere, infirmare oportet. Tametsi enim gravissima sint, quorum insimulamur, non itidem gravia iis, qui iam antea audierint, videntur. Si autem secundae in dicendo partes nobis datae fuerint .adversarii, quae dicturi sumus, praeoccUparint, ea rursum contra anticipando ita a nobis solvenda sunt Hic autem non solum multa de me mentitus est apud vos, sed bene gnarus, se a me redalgu- tum iri, meam orationem praeoccupando calumniae dedit, ne aeque attenta aures mihi praebeatis vel ne ipse eum depingam apud vos, prius ab eo traductus. Sed puto ego, portere os rationes meas ex me ipso potius, quam ex adversario meo cognoscere. Si vero
162쪽
Aογους, πεκστας αυτος δικηκεναι Ἀλλ' εξ εριο γα τααα μαθησεαι κλυων ' αυτος αυτον μῖανίζει σοι λεγων. ταῖς με οὐ προκαταλη γεσιν, δει γησθαι και προς τους κριτας, και προς τους ναντίους ἴσμεν δα τουτων. ΚΕ Φ. 49'. ΠΕΡΙ AITHMATΩN.raa Aiτηματα ε εστιν ἐν τοι λόγοις, α παρα των C p XX- ακουοντων ο λεγοντες αιτουνται τουτων δ εστ τα ριεναλκα, τα δε λ καια δίκαιον μὰν οὐν ἐστι το τε προ - χειν τοῖς λεγομενοις αιτει Θαι, και μ ετ ευνοίας κουειν. λαιον δὲ και το κατα τους νόμους αυτ βοηθη- hae prius ab eo tint dicendo traductae, haud leve dico signum esse, una nihil sani dicere Usus autem scite est Euripides quoque in Philocteta hac specie hisce versibus Dicam autem ego, etiam hic iam putet inania feci Oe Verba mei, puSans se ipsum ab iniuria
Verum ex me res meas cognosces;
Ilis et se ipsum tibi pandit loquens. Quemadmodum igitur praeoccupationibus Merga iudices, erga adversarios sit utendum, ex his intelligitnus.
Postulata autem in orationibus sunt, quae ab auditoribus dicentes postulant morum alia sunt iusta, alia iniusta. Iustum quidem est, quo dicenda attente aenevole audiri petimus. Iustum porro est, quo secili
163쪽
λογων τα τελευτάς. παλιλλογησομεν δε ἐν κετα- λαίοις, α διαλογιζομενοι, η προαιρουμενοι , η προσερω- τωντες, η απολογιζόμενοι δε ξ δε αυτων Oiον καστον dum leges iuvari, ac nihil praeter leges decerni, . fortunae casibus ignosci postulamus. Si quidem posulatum praeter leges fuerit, iniustum si vero secundit in leges, iustitii dicitur. Postulata igitur haec sunt. Divisimus autem eorum disserentias, ut, iustum iniustum postulatum dignoscentes , apte ii Utamur, nec Iateant nos adversarii, iniustum quidquam a iudicibus postulantes. Et haec quidem ex dictis intelligemus.
De iteratione. Iteratio autem est brevis commonefactio; oportet vero ea uti tum circa partium, tilia circa totius Ora tionis exitum. Iterabinius autem summatim vel ratiocinando , vel eligendo, Vel interrogando, vel numerando. Horum vero unumquodque quale sit, demonstra-
164쪽
ἐστι. 2 ο λεν οὐ διαλογίζεσθαι τοιο δε τί ἐστιν
διαλογίζεσθαι τοιουτον στι. 3 ο δε απολογίζεσθαι τοιουτον απεδειξα δ', αυτους διαλυσαντας προτερους
δαιμονίους τρο χωρα ημ ων δαῖθεῖραι χρ ριατα δε ho et Ratiocinari quidem est huiusmodi Ambigo ipse,
quid hi fecerint, nisi nos manifesto antea reliquissent; arguebantur autem adversus hanc urbem nostram cum exercitu processisse nihil praeterea unquam eorum, quae spoponderunt, effecere. Ratiocinari itaque est huiusmodi. 3 numerare autem tale est Demonstravi, eo priores societatem solvisse, I primum nos adortos esse, quo tempore adversus Lacedaemonios hellum gerebamus, .maxime studuisse urbem nostram in praedam vertere Enumerare igitur est huiusmodi. 4 Eligendo autem Ominone facere tale est Recordari oportet, contigis e nobis, ut postquam societatem cum iis initi- senuis, nihil unquam naal ab hostibus passi simus. Nam cum saepenum ei nobis auxilio venissent, Lacedaemonios agrum nostrum devastante propuli aiunt pe-
165쪽
βάνειν, οὐδ' αν ησωσιν ii την της πόλεως διοίκη ν
πε' ω ειρημυενων συντορος ναμ ιμν σκειν ουδ αν cunias Vero multas etiamnum ad nos deferunt. Eligendo igitur sic commonefaciemus. Interrogando Vero hoc modo : Libenter ex ipsis cognoscerem, cur tributa nobi non solvant Neque enim indigentes se dicere ausint, quippe quo tantum pectiniarum X agro quotannis accipere demonstrari possit; neque dixerint sane, se multa in civitatis usum consumsisse Prorsus ni in minores impensas , quam reliqui omnes insularum incolae , pertulerunt. Interrogando itaque sic iterabimus.
De ironia. Ironia est, chim aliud dicimus, aliud dicere simulamuS aut contrariis nominibus aes appellamus. Titis autem forma fuerit huiusmodi, ut in ante dictis reviter commorando persistam Nequaquam vero dicere
166쪽
αγαιθα et ποιηκεναι, πλειστον αινονται τρο πολιν κ-πικακουργηκοτες ημεις δ ob ουτοί ασιν χαρι- στους εἰναι, τουτοις τε πολλακι βοηθη σαντες, και τους αλλους ουδεν Mκουντες το μεν ουν ἐν Στρο ποιητε παραλείψεως λεγοντα συντομως αναμιμ. ζσκειν τοιουτονεστι eta δ' ἐν τοις ναντίοις οιορια τι προσαγροξυεόντα πίσγματα παλιν τοιουτον εστιν ουτοι κεν οι χρηστοι πολλα - αινονται τους συμμαχους κακα πεποίη- κοτες ημεῖς δ' οἱ αυλο αγαθων αὐτοῖς αιτιοι κατα- σταντες δια τουτων κεν υν συντομυμ αναριιμνησκον
oportet mea sententia hos, multa se hona fecisse pra dicantes, malis plurimis civitatem affecisse nos Vero, qtios aiunt ingratos esse, his saepe auxilio Venisse, nec aliis iniuriam intulisse. Commonefacere igitur breviter dicendo, cum aliquid omittere simulamus, huiusmodi est et Res vero contrariis nominibus appellare ita fit: Ii quidem probi viri socios multis malis videntur a fecisse nos autem ignavi plurimorum fuimus honorum auctores. Ex his igitur breviter commonefacientes iterationibus litemur circa singularum partium, circa totius rationi exitum.
De urbanitate 5 prolixitate orationis. Unde autem urbane dicere, pro arbitrio prolixam
167쪽
λογων ποιειν, πως αν τις θελοι , τουτο δεξιμεν παλιν ἀστεια μιεν οὐν ἔγειν ἐκ τούτου του τοπου ἐστιν οιον τα ἐνθυμηροτα λεγοντας ολα, η ματυ, ρυστε oημ ισυ αυτους πολαμβάνειν τους κουοντας δει δεκα γνω χας συμπαραλαμβανξειν χο δε τουτων και- τα, πάντα τα ρ ρη συγκαταλεγειν διαλλάττοι τα τους λόγους, και μηδεποτε Ῥυοιον εἰς τ αυτ πολλα τι-
ουσιν, διδάσκειν, και η χρησιν και δία και κοινῆ, και τας προ ῖάσεις αυτων κληγεις Θαι. αν δε καιετι κακροτερον θελησορον τον λόγον ποιειν, δεῖ πολλοῖς νόμασι περὶ καστο χρησθαι χρη δε παρα
λιλλογίαν συντομ ον ποιέισθαι ἐν δε τη τελευτη του orationem facere aliquis possit, rursus exponemus. Urbane quidem dicere ex hoc loco licet ut 1 enthymemata integra dicamus, vel dimidia, ita ut reliquum auditores ipsi comprehendant. Convenit etiam sententias Una assumere oportet vero urbanitatem in omnibus orationis partibus esseri adeoque sunt Verba commutanda, nec multa similia in eadem sententia usurpanda; sic urbana videbitur oratio et Proli Xam autem Orationem facere volentem necesse est rem dividere, quae qualibet in parte in sint , qua iraque Aturam habeant, edocere , eorumque sunt Am proprium quam
Communem, causas enarrare. Quod si longiorem adhuc facere orationem voluerimus, pluribus nominibus de singulis rebus utendum est. Oportet vero in singulis orationis partibus iterare, citerationem pauci complecti. In fine alitem orationis ea, de quibus sigillatim Ar ot Vol. V. G
168쪽
λογου ταυτα, πιρι ων καθ' εν καστον θηκας, αδεο α
τον θιεν οὐν τον τροπον χηκος ξου ν οἱ λογοι. DBραχυλογεῖν δε βουλόμενον λον το πραγμα εν ον-χατέπεριλαμ βανειν, και τουτω, Θ ιν υπαρχην βραχυτα- τον τω πράγματι χρη δε και συνδες μυους λίγους ποιεῖν, τα πλεῖστα δε ζευγνυναι ' ονομαζειν μεν ουτω, τ δε λεξει εἰς δυο χρησθαι, και παλιλHογίαν τροσυντομον ἐκ των μυερω αῖαιρειν, ἐν δε ταις τελευταῖς μονον παλιλλογῶν και τουτον κεν τον τροπον βραχεις τους λόγους ποιησομιεν. 4 αν δε βουλη μεσως λε
ποιέῖσθαι τους λόγους χρη δε και τοῖς νόματι τοις χε τοι χρησθαι, και μητε τοῖς μακροτα τοις, μητε τοῖς βραχυτατοις μ σε πολλοῖς περί γε νος, αλλα μετριοις χρη δε και τους πιλογους εκ των να μεσον μερων μητε παντελως , ιρίῖν, μητε τα τι τοῖς dixisti, congerere,, de rebus universe dicere. Hoc igitur modo prolixiores fieri orationes poterunt. 3 Qtii
autem breviter dicere voluerit, eum oportet totam remtino vocabulo complecti .eo, quod ipsi rei sit brevissimum. Oportet vero etiam paucis uti copulis, plurima connectere nominibus quidem ita uti, ut una dictio duabus serviat rebus, de iterationem brevem partibus amovere, cin orationis dumtaxat fine iterare. Et hoc quidem modo breves orationes facientiis. 4 Si autem volueris mediocritate in dicendo uti, maximas parte eligens, de his facere verba oportet). Est vero etiam mediis utendum nominibu , quae neque longissima sint, neque brevissima , neque naulta de unare, sed mediis oportet quoque epilogos ex intermediis partibu neque omnino tollere, neque in omnes
169쪽
η συν ετος, η ριεταζερων. σαυτως και συντεσεις τρεις μία κεν εις ωνηεντα τελευτα ταῖς συλλαβαῖς , και partes inferre sed quae maxime auditoribus nota esse volueris, haec maxime repetere in sane convenit. Prolixas igitur orationes ex his pro lubitu faciemus. Si vero urbanam scribere Volueris orationem, maxime tibi observandum est, ut orationis mores hominibus 1- miles reddere possis. Id autem essicies , si consideraveris, quid sit magnum, quid exquisitum, ii id mediocre in moribus. De his igitur hinc poteris cognoscere. De Dominum vero compositione iam agemus. Est enim hoc quoque apprime necessarium.
De nominum compostione. primum quidem formae nominum sunt tres , simplex, aut composita, aut translata. Sic etiam compositiones tres sunt una, quae in Vocalem syllabis desinit AE a
170쪽
et το ωνήεντος ἄρχεσθαι δευτερα δε απο αῖωνου ξαμιενον ς αῖωνον τελευταν τρίτη δε α αῖωνα προς α ωνηεντα συνδεῖν τάξεις δε τεσσαρες Ἀχία μεν
δε λεγειν σχημ ριτα, ε εστι του εις Ουο λεγειν ταΘεεν μάν, τι αυτος δυναται και τουτ και τερον δευτερον δε , τι υτος οὐδυνα παι, τερος δε δυναται τρίτον Oε, τι υτος και τουτ και τερον υναται τεταρ- vocali incipit altera a muta incipiens in mutam desinens tertia mutas cum vocalibus iungens. Ordines Putem sunt quatuor, quorum unu similia nomina aut invicem collocat aut dispergit secundiis iisdem nominibus utitur, aut cum alii permutat tertius uno militisse V nominibus rem appellat quartus denique deinceps re gestas nominat, aut praeterit. Quomodo autem optimam facies interpretationem, nunc declarabimuS.
De interpretatione. Primum quidem in duas partes distribuere, deinde dilucide dicere oportet. Modi autem in duas partes distribuendi hi sunt: unus, quod ipse potest, hoc aliud secundus, quod hic non potest, alter Vero potest tertius, quod hic potest S hoc aliud quartus,