장음표시 사용
171쪽
ἔτι αυτος με δυναται, τερος δε υ δυναται εκτον δε, οτι άτος μεν τερον δυναται, καινος δε ου δυναταιετερον. a καστον δε τουτων πι τωνδε Θεωρ σεις. οτι κεν γαρ αυτος δυναται και τουτ και τερον, τοιόν-6 εστίν ἐγω δε ο μονον τουτων αιτιος μῖν ἐγενοφην, αλλα και ι κοθεον μυελλοντα στρατευειν εῖ' ὐμας διεκωλυσα. τι δε οὐτος μυεν ου' ναται, τερος δε δυ- ναται, τοιόνδε αυτος κεν ουν δυνάτως χνοῦ πρεσβευειν πιο ηαων' οὐτος δε ίλος ἐστι τῆ πολε των Σπαρτιατων, και καλια αν δυνηθείη πραξαι,
βουλεσθε το ε τι οὐτος και τουτ και τερον δυναται, τοιον μονον ε εν τοις πολεμοις ευρωστον αὐτον παρεσχεν, αλλα και βουλευσασθαι των πο
λιτων οὐχ ηκιστα δυναται το δ οτι υτ αὐτος ους ετερος δυναται, τοιονδε ουτ αν αὐτος δυνηθῆ. ὀλίγην quod neque ipse, neque alius potest quintus, quod
ipse quidem potest, alter vero non potest sextus denique, quod ipse quidem aliud potest, alter vero aliud non potest et numquemque alitem horum X
hisce perspicies. Quod enim ille potest hoc
aliud, ita se habet: Ego vero non harum anthim rerum auctor vobis fui, verum etiam Timotheum adversu vos exercitium ducturum impedivi. Quod autem hic quidem non potest, alter vero potest, ita Ipse quidem non potest pro nobis legatione tingi ; hic vero, utpote Spartanorum civitati amicus, maxime poterit efficere, quae vultis. Quod autem hic potest
hoc, aliud, ita: Non solum in bellis hic se praestitit fortissimum , sed etiam consiliis civium nemini cedit. Quod autem neque ipse , neque alius potest, ita Ne-
172쪽
τα φωνηεντα των γραμματων, πως μη ξης τεθησον ται προσεχε δε και τοι καλουμενο ις αρθροις, πως que ipse parva munitus manu hostes possit debellare, neque alius quisquam civitim. Quod autem ille quidem potest, ipse vero non potest , ita : Hic corporis valet Viribus, ego ero sum corpore imbecillus. Quod autem ipse aliud potest, ille vero aliud non potest, ita: Ego quidem gubernaculum navis dirigere, ille ne remis quidem uti potest. Figuras igitur interpretationis per duas partes sic facies, eundem modiim in omnibus rebus servando. Quibus autem rebus dilucida fiat oratio, id rursus est considerandum.
De oratione ditii ida. Primum quidem quodcunque dixeris propriis nominibus appella, Mambiguum evitato Cavea etiam po ter, ne vocale deincep ponas. Advertendum est quo-
173쪽
ε τω δεοντι προστιθηται σκοπιι δε και τρο συνθεσιν των νοματων , πως μητε συγκεχυμενη, μηθ' υπιο - βατ εσται τα γαρ υτ λεγομενα δυσγνωστα συμβαίνει μιετα δε συνδέσμους, ους α πραί νς, αποδίδου τους κολουθουντας. 2 ο κ εν ου του συνδεσμους αποδιδόναι τους κολουθουντας τοιονδε ἐστίν ἐγω μεν παθεγενομιην , ου 2 τυ δε ασκων ξειν, ου ηλθες παλιν ταν ο αυτος συνδεσμος συνακολουθος θ' ι ιον, συ γα κἀκείνων αιτιος ἐγενου, και τουτων αι-
δε και την συνδε ν των νομάτων μητε συγκεχυ νη , μητε πιρΠατσην εἰναι το ριεν γα συγκεχυμενως τοιονδ εστιν , ως τα ειποις δεινον ἐστι, τουτον τυ- πτειν τουτον αδηλον γα ρο, ποτερο αν, ο τυπτων. ἐαν ε πΜς υτως δηλον ποιησἘις δεινον ἐστι, το que, ut, quo articulo Vocant, opportunein apte mces. Considera quoque compositionem nominum , ne confusa sit, neque perturbata Talis enim ratio obscura fit Coniunctionibus vero, quascunque ante dixeris, consequentes reddito copulas et Coniunctionibus autem consequentes reddere ita fit : Ego quidem adfui, quo tempore dixeram tu autem, quando te Venturum dixeras, non Venisti. Item cum eadem coniunctio consequens sit Velut Tu etenim .illorum audior exstitisti, 'orum auctor ipse Tu De coniunctionibus igitur dictum est, .ex his licet reliqua quoque coniectari. 3 Oportet vero etiam nominum composit. Onem neqUe confusam, neque pertiirbatam esse. Confusa quidem est huiusmodi, ut si dixeris Atrox est facinus, hunc Verberare hun c. Nam obscurum esset, uter esset Verberans. Si vero dixeris sic perspicuum facies Atrox
174쪽
συνθε ν των νομάτων τοιονδε ἐστί. 4 ο δε προ χειν τοῖς αρθροις, όπως ἐν τω δέοντι προστιθηται, ara τωνδεόρα, οὐτος Ἀνθρωπος τουτον τον ανθρωπον αοικει νυνμ εν ουν ἐγγινομενα τα αρθρα ταῖν ποιει την λ ν εξαιρεθεντα δε ασα η ποιησει ἐσθ ' τε δε συμβαίνει
και τ ανα παλιν τα λεν ουν εν τοις α ρθροις τοιαυτα
τοιονοε εστ ενια των νοματων ταυτα επι πλειωτι
ταυτα τοι Βρον, διαλεξομ.εθα ti δυο δε ερμηνευσο- ριεν δια της προτερας μεθοδου.
facinus est , hunc verberari ab hoc Compositionem igitur nominum confundere hoc est 4 Ut autem adverta S, quomodo articuli tempestive addantur, vide sis haec : Homo hic hominem hunc iniuria asticit. Nunc enim interiecti articuli dilucidam faciunt dictionem exempti Vero obscuram enicient in sermone Graeco). Contingit autem, aliquando contrarium. Vocate V ro iiixta invicem poliendae non sunt nisi aliter omnino dilucide loqui non poteris, aut replicatio quaedam, aliave segregatio fiat s Ambigua autem evitare sic poterimus : Quaedam nomina pluribus rebus imposita sunt, velut Ἀδος limen ianuae, ε οδος Via , quaimu ς. Oportet vero etiam in huiusmodi nominibus semper complecti proprium significatum; dilucide quidem in nominibus, si haec fecerimus, loquemur indua autem parte interpretabimur methodo ante dicta.
175쪽
καὶ εὐδαίμων τω πινητι και ενδεῖ τῆ δε υναμ ει Ἀγων ε τουτον νοσουντ εοεραπευσα, ουτος ο μοι ἁ γέ-στων κακων αἴτιος γεγονεν ενταυθα κεν γα τα νο- ματα ου Ἀναντία, αἱ δε πραξεις Ἀναντίαι. καλλιστον μεν ου ει α το κατ αμψοτερα αντιγετον, και
De oppositis autem , comparibus , assimilationibus iam dicamus; nam 'is quoque nobis opu erit. Oppositum igitur exsistit, quando oppositis rebus sit contraria denominatio simul iis, aut horum alterum. Nominibus quidem fuerit contrarium simul bi hocce Non ivsttim est, hunc meis rebus usurpati locupletari, me vero meis privatum rebus sic pauperie remi. Nominibus vero solis hocce Dei enim locuples ac felix pauper Megeno Vi sola hocce Ego quidem hunc adversa valetudine laborantem curavi hic autem mihi maximorum malorum auctor exstitit. Hic enim nomina non sunt contraria, sed, contrariae sunt. Optimum
176쪽
ΠEpΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΩΣ. kiYρ Παρομ οἰοὐσις δέ στιν ν μείζων τ ης παρισωσεως. υγα ριονον ισα τα κωλα ποιξι αλλα και μοι εξομοίων ὀνομ.άτων' ατον δεῖ τε λόγου κίμημα, φερε sane est oppositum utroque , i, nomine. Reliqua Vero opposita duo sunt.
De compari. Compar autem est , quando dii paria enuntiantur commatia Poterunt vero esse paria multa parVa paucis magnis , paria magnitudine, paria numero. Figura in habet compar huiusmodi Aut propter pecuniarum inopiam, aut propter belli magnitudinem. Haec enim neque similia, neque contraria, sed tantum inter se paria sunt.
Assimilatio autem est maior compari. Non solum enim paria commatia efficit, sed etiam similia ex similibus nominibus D σον δεῖ σε λόγου μiαηαα, εο πόθου
177쪽
όαοίωσιν. 2. μοια ' στιν νοματα τα εξ ομοίων συλλαβων, ἐν αὶ πλειστα γραμματα τα αυταεστιν siον, πληθε μεν ἐνδεως δυνάμει in ἐντελως.
καιον , και το καλον, και το συμzερον, και τα λοιπα, αυτ τε γε α ροι, και δε αυτ πολλα ποιησομεν. σαυτως δε και τας αὐΝ1σεις, και τας ταπεινωσεις γινωσκομεν , αι τινες τε εατι, και Θεναυτων εἰς τους λογους εὐπορησομεν. ὀμοιοτροπως si του- τοις τα τε προκαταληψεις, και τα παρα των κουρ των αιτηματα, και τας παλιλλογιας, και ταλαστειο- λογιας, και τα μηκ των λογων , και η ερμηνειας
τρο συνθε ν πασαν σμοεν. - τας κοινα δυναμεις απαντων ων εἰδων, και τα διαφορας, και τα χρη- τέχνασμα. Maxime vero similia esse oportet postrema nomina. Haec namque praecipue essiciunt assimilationem et Similia autem nomina sunt ex similibus syllabis, in quibus plurimae literae eaedem sunt; ut πλήθει μὲν
ενδεῶς δυνάμει δὲ ἐντελως 3 Quaecunque autem extra
artem posita sunt, ipsa res docebit. Sed de his altenus satis Etenim iustum .honestum, utile δε reliqua . ipsa quae sint tenemus, .unde his assiuamus. Similiter vero etiam, amplificationes, extenuatio
ne cognoscimus, quaenam sint,in quibus ex locis peti queant. Eodem modo etiam praeoccupationes, portulata ab auditorihus, citerationes, S urbanitatem, prolixitarem orationum, .compositionem omnem interpretationis intelligimus. Quamobrem communem omnium specierum Vim atque differentiam , usum,
178쪽
σεις αυτων, ἐκ των προειρημενων δοτες, αν ἐθίσωμ ενη χἀ αυτους και γυμνασωμεν αναλαμ βανειν αὐτας κατὰ τα προγυμνασματα, πολλη ἀπορίαν και γρα-zοντες και λεγοντες ἐξ αυτων ε ο λεν. 4 Κατα ταριερη μεν ουν υτως κριβεστατα αν ιελοις τα των λογων tu εθοδευς ως δ' ἐπι τοις ει σι ρη τάττειν
του λόγους σωματοειδως, τίσι τε πρωτοις των .ερων χρηTθαι, και πως τουτοις αυτοις, ταυτα παλινοηλωτω προοίμ ια μεν ουν προταττω κοινον ' στιτων πτα ἀων, και ἐπι πασι τοι πραγμ ασιν ἀρ- μοσε λεγομενον. KEΦ. -Θ . ΠEPI GPOOIMIOT. Edd. Cap. T, ττι ε προοιμυιον, καθολου Afν ιπιιν, ακροατων παρασκευη, και του πραγρματος ἐν ε αλαίω μη εἰδόσι δηλωσις, να γινωσκωσι, περι- ο λογος, πα- si ex ante dicti tenuerimus, lassuefecerimiis nos atque exercitati fuerimus eas secundum praecepta illa tra lare , plurimum adiumenti ex iis tum dicendo, tum scribendo consequemur. 4 Per partes igitur sic optime orationum methodos comprehenderis. Quemadmodum autem in singulis orationum speciebus oporteat verba collocare, quaenam partes primo loco sint ponendae, quomodo iis utendum sit, haec rursus explicabo De exordiis quidem rhis dicam. Comin uni vero uiat septena speciebus, omnibus in rebus convenienter adhiberi possunt.
De exordio. Est autem exordium, ut summatim loquar, praeparatio auditorum δε rei declaratio universa , ut cognoscant auditores ignari, de quibus sermo futurus sit,
179쪽
αεθα, πρωτον μεν ἐπ των δημηγορικων και προτρεπτιχων τουτο δείδω το μεν ουν προεκτιθεναι το
παρακαλεῖν ἐκ τουτων- εισείη κεν es κατανοησαιμεν αυτοι, ποίοις χαλιστα και λογοι και πραγμασι βουλευομ ενοι προσεχορον ἁ ουν ου τουτοις, ταν η mo
λεγαλων η οβερων η των ηρον οἰκείων βουλευωριεθα η φάσκωσιν επιδείξειν οἱ λεγοντες, ας δίκαια,
argumentum animo sequantur; exhortatio ad attentionem, .captatio benevolentiae, quanta in oratione locum habere potest. Haec enim exordio eiu ci debent. Quomodo autem eo tamur, primum in genere rationum concionalium, suasoriarum ostendam. Propositio quidem rei in auditorum gratiam raeclaratio hoc modo fieri potest : Surrexi, ii quo pacto pro SVracusanis bellanduin sit, constitam. Surrexi, ut ententia in di- CZm, non decere, nos Syracusani auxilium ferre. Hoc igitur modo summatim rem exponemus 3 Quomodo ad attentionem exhortemhir, ex hisce intelligere poterimus, si animadverterimus ipsi, quibus Qverbis 4ebus deliberantes attenti sumus. Nonne sumus attenti, quando de magnis, vel terribilibus, vel ad nos pertinentibus rebiis consultamusci aut cum ora ille dem Onstraturos se dixerint, iusta illa esse, honesta, isti-
180쪽
σο αεθα, διασκεψαμενοι πρωτον, πως προ ημ α αὐ-τους τυγχανουσιν χοντες , ευνοι κως η υσμενως, μητε εὐ μιητε κακως. α μεν ουν εὐνοι τυγχανωσινοντες, περιεργον λεγειν πιρι ευνοια εαν εἰ παντως βουλωριεθα, χρὴ συντομω ρι ετ ρωνάας iam ιν τουτοντο τρόπον οτι κεν ουν υνους εὶμ ι τη πολει, και πολλάκις χοι πεισΘεντες συμzεροντως ἐπραξατε, και λο- τι προς τα κοινα ικαιον μυαυτον παρεχω, και μαλ- Iia , facilia , vera, ad quae gerenda nos exhortentur aut cum no rogaVerint, ut attente se aiidiamus 8 Quemadmodum igitur ipsi aliis solemus, ita
nos, si hiae ex ante dictis maxime spe tant ad res de quibus feriri nobis est, sumserimus, eaque auditoribus demonstraverimus, attento eo nobis faciemus. Ad attentionem itaque ex hi exhortamur. 4 Benevolantiam autem comparabimus, si consideraverimus primum, quo in nos animo ipsi sint, benevolo, an infesso, aut neque bono, neque a alo. Si benevoli quidem fuerint, de benevolentia dicere supervacaneum est verumtamen si omnino de ea loqui Voluerimus, oportet nos paucis cum dissimulatione loqui hoc modo : Quanta sit mea in hanc civitaten benevolentia, utque saepenumero suasu meo utilia gesseritis, quod me ad communia commoda praebeam nutum, d civitati ma-