장음표시 사용
401쪽
scunt ordo verborum est: λέγειν τὰ ποῖα , τινα συμ- β ει τω ποiω Ammon de differ Uoc. p. 26 ed. alchen.
δε το et ινα. Cf. Hoc geven de partic Graec. p. III, Thom Magis r. p. 12 ed. Bernard. Non bene reposuerunt ἄττα oret Balteusius, Hartes. Reig. Pro 1equentibus ii πραττειν COd. Med. A. vitiose habet η πρὰ ματα.
2έρεσι. Sic etiam legunt Codd. Ven Leid. Paris. 2938. qui in hoc loco dessinit; nam reliqua desiderantur' 174 I. O4O. Mi . Moret Guelph. Valla vertit, subiecere. Verum vulgata leolio πιτιθέασι retinenda est. Praecedit enim
ὀνόματα επιτιθεμε, η. Quaenam sint τα τυχόντα νόματα,
exposuit Donatus sive Euanthius de comoedia ad Terentii Adelphos CL Lessingit Hamb. Dramat p. 299. Addere liceat egregium fragmentum Antiphanis sive Aristophanis ex ramate Ποίμις inscripto ab Athenaeo servatum lib. VI. Cf. Casau b. ad h. l. Fabrici B. G. Vol. I, p. 676. 678. 7o8. II a.' - ακαριόν στιν G ραγωδία
402쪽
Ωσπεο οἱ ἰαυβοποιοὶ Intelli runtur ααβοποιοὶ veteris Comoediae auctores, poetae τη αμβικῆς δεας Aristoteles de Repulit. VII, 7, pag. 448 ed. Duvali puero Verat iamborum, comoediarum spectatores esse : τους δε νεωτερους υτ ikμβων ου τε κωμωδiας εαπὰς νομοθετητέον,
nus bene. Oυπω πιστευομεν Ed Basil. I. πιστευωμεν. Perperam.
O γαρ ἄν γέra τοJ Cod. Ven. γiνοντο. f. p. 'Lν ταῖς ρ γε δίαις Diαις μὲν ,' Restitui lecti Ne edd. antiquiorum, quam etia in Codd. Medi c. A. C. D. Paris et o 38 agnoscunt. Meyurius e Codd. suis, qui bus Codd. Medi B. Guelpherb. Venet Leid Paris. Ogo. s. Moret. reliqui collati adstipulantur dedit repetita praepositioiae ἐν sic ἐν ταῖς τραγε Παις ἐν λίαν μὲν εν Secuti sunt eum Castelvetro, Reig. Tyrwhiti. Non bene. d. Helias habet ἐν τ ενιαις εἶ μέν.'Eν τω 'Aγὰρ ωνος Αν Diolia etia in correctum est in Cod. Lei densi A prima malui fuisse videtur Ατθει. Fuit Agathon Poeta tragicus Socratis AEuripidis aequalis Saepius eius Aristoteles cum laude meminit paucosque versit ex eius dramatibus citavit. Quale fuerit tragoediae Ανθος inscriptae argumentum, non liqtiet. f. . 'Dστ ου πάντως ει ιαι ἰητi τεον των παραδεδομένων
μύjων Cod. Leid. ως του Mox ibidem, in Cod Paris. et o 38 deest articulus των ante παραδεδομένων. Eandem lectionem habent edd. Basil. 1. 'echel. Ed Ald. - ου.
f. 9. ων μύθων εἰ et δεῖ DCod. Leid. τὴν μίθον Vitiose. Oσω ποιητης κατὰ την hii σύν στι' Medic D. σων. Perperam Plato Phaedon pag. 38 ed. Bi poni iisdem fere
verbis : ἐννοήσας, τι τον ποDi Tn δεοι , ει περ λελλοι ποιη τὴς ε ιναι, ποιεῖν μύθους, ἀλλ' ο λόγους.
403쪽
Ουδεν ηττον Ita est scribendum, non, ut in edd. plurimis, ουθεν ηττον Cf. Tu in in ad h. l. p. 27 .f. O. ων δ απλῆν μυθων καί πράξεων αἱ πεισοδεώ -
δεις ἡ χροίρισται Valde exercuit etiam hic locus interpretum ingenia Arbitrati sunt omnes, Aristotelem locu tum esse de fabulis simplicibus, quatenu Sisnplexi oppon Un-tur fabularum simplicium ἐπεισοδιώδεις pessimas pronuntiasse. Iam exoriebatur disti cultas, quomodo I fabula simpti esse possit -πεισοδιώδης ; et cur non nisi fabularum simplicium πεισοδιώδεις pessimae sint, cum nihil impediat, quo minus fabulae etiam imp xae epis odia habeant; immo his epi dia cum situ maxime peculiari, Vide Victorii Comment. p. 99. Roborteli. p. 97. Uorum interpretationes ad dissicultatem solvendam nihil facientes pluribus non persequar. Cas Metro p. 2i8 coniicit, verba textus aut suo loco mota esse; non poterat tamen vir ingeniosus tuto indicare, quorsum pertineant; neque ulla quadam transpositione ipsa verba explicarentur aut legendum απλως δὲ των μυθων Temere sic emendari, ait
Irinsantitus not. pag. 287 . Nihil autem affert ipse, quo sensu medeatur Drwhisti coniectura , τῶι δ ὲ ἀλλων μύ-2ων, nihil efiicitur. Quinam sunt enim hi alii μίθοι omnino ante non fuerat Aristoteli de mythis sermo. Magis ad
rem emendavit Niningius C tes p. 278 των δε α πὰντων μύθων Sed vix Aristoteles scripserit των δε πάντων potiu απαντων δε των μόθων. Quod si ita legeris, recedit coniectura nimis a Codd. scriptura, quam ut ei fidem habeas. Idem in Castelvetri coniectitra reprehendere licet. Equidem vocem ἁπλων omnino delendam puto. Quare illam uncis secius i. Υπο δὲ των ἁγαθων δε τοὐς υποκριτας Codd. Medi c. B. Paris et o o. s. Moret. - Guelpherb. διὰ τους κριτὰς Praeferendam duxit hanc lectionem Tymohittus Cnot. p. 48). Histriones, si inquit, sive sorte dati, sive i dii a poetis, horum certe meri erant ministri ut prorsus incredibile sit, hos ad eorum arbitri uni fabulas suas ullo notabili vitio deformare voluisse. Praeterea nihil minus ab
histrionibus exoptandum erat, quam fabula πεtτοδιωδης,
quippe in qua minimus locus futurus esset affectibus illis, in quibus exprimendis ars virtus histrionica praecitaue elucere solet. Iudices, qui de poetarum meritis in certaminibus scenicis sententiam serebant, cives erant Atheni-
404쪽
enses sorte ad id munus delecti, neque ipsi, it credere licet, omnes Aristarchi praeterea iudicia sua, qualia
qualia fuerint, populari aurae non raro submittere coacti. Spediatores certe quas cum iudicibus calculum laturos coniungit Aristophanes 'Oρν. s. 44 . ομνυμ ἐπὶ τούτοις
πασι νικα ν τοῖς κροτος, καὶ τοῖς θεατρος παισιν Huius
modi autem iudicum gratia fabulas ἐπεισοδιώδεις nonnunquam fieri debuisse tute suspicemur. Causa erat non infrequens, ut iusta spectaculo magnitudo aletur; ne spectatores ante tempus a ludi dimitterentur, quod populo semper minus gratum est. Alia erat frequenti suma , cum epit odio ali itio splendido aut pathetico licet ad argumentum nihil faciente, spectatorum animos delinire, quasi falci nare studerent poetae. Huiusmodi quaedam notavit tu Euripidis Phoenissis Schol ad Arg. - De iudiciis in commis sionibus scenicis abiurde, perverse redditis queruntur Aelian Var. His . II, 8. Gell. N. A XVII, 7. Hactenus Tyrwhitius. Haud levia esse haec argumenta ad lectionem
κριτας pro Vulgato ποκριτας commendandam non dissi
teor. Enimvero non sati gravia sunt, ut semel in edd. receptam lectionem ποκροτα eiiciamus. Neqtia quam histriones fuerunt meri poetarum ministri, ut Tyrwhittus vult Arist. Rhet. III, I τὰ μὲν οὐν αθλα Dον ἐκ τωναγώνων ούτο λαυβανουσι καὶ καθάπερ κε μεῖζον δύνανται νυν των ποDπων ο ὐποκριτα i. - Cic. de ossi c. I xi Suum iptur usque noscat ingenium, acremque 1 6 bonorumo vinorum suorum iudicem praebeat, ne scenici plus quam nos videantur Habere rude uiae. Ei enim non optimas . sed sibi
accommodatissimas fabulas eligunt; qui voce freti sunt, Epigonos Medumque qui gestu , Menali pam, C taemnestriam;
semper utimus quem ego memini, Antiopam non semper Aesopus Aiacem. Ergo hi tris hoc utibi in scena non videbiti vir sapiens in vita Patet ex his locis poetas utique serioribus saltem temporibus in compositione di amatum suorum ais rionum arbitrio Quotis aliquid dedisse. Igitur lectionem vulgatam διὰ τους ποκριτας, cui etiam praestantissimi Codd. edd. omnes iissi agantur, retinui. Παραγε οντες μυθον Ita iam legitur in edit. Reigii. Tvetur lectionem Cod Medic C. Vulgo παρατεiναντε minis bene cilii antecedat ποιούντες idem Cod Medi c. omittit αὐθον. Rei Zius vocem expunxit Equidem uncis applicandis me continui.
405쪽
q. II. Tαύτα δε γίνεται μάλιστα τοιαυτα, ταν γένηται παρα την δόξαν, καὶ μαλλον, τα δι' ἄλληλα Sic
praeclare locum hunc restituit ei bus Legebatur vulgo
ταυτα δε γίνεται μάλιστα τοιαυτα, καὶ μαλλον ταν γε
νηται παρα τὴν δόξαν δι' ἄλληλα, nullo plane sensu. Vide Victor Comment. . Io I. Codd. Victor Medice omnes, Ven Leid. Paris. 74 I. O o Guelph. s. Oret. Omittunt τοιαυτα in reliquis cum vulgata lectione conspirant. in sus emendavit θαυμαστα γiνεται μάλιστα τοιαυτα sequi enim το γὰρ θαυμαστὸν ούτως ξει μαλλον Ridicu'lam hanc emendationem vocat Irinstanteius. Nam ταυτο - λό' ου mulierculae magi S, quam philosophorum principis
esset, dixisse θαυμαστα δε iνεται μάλιστα τοιαυτατο γὰρ θαυμασγον ουτως ἔζει μαλλον. Bene vidit Mudius p. 39), Verba μάλιστα . και ἀλλον ad diversa referri oportere Corrigit itaque sic locum : αὐτ έ γiνεται
μάλιστα τοιαυτα ,αι μαλλον , ταν γένηται παρα τὴν δό-ξαν , τ m δι' αλληλα. Manet tamen oratio valde turbata, nec sanus sensus exit Asserere minime poterat philosophus, res maxime fieri terribiles Miserabiles, s per se inuicem Deiae fuerint, .magis adhuc, se Praeter exspediationem acciderint. Possunt res per se invicem factae esse, nec sunt ullo modo terribiles ii serabiles Pristina igitur orationis series ab Aristotele profecta Madii correctione non est revocata Madii vestigiis institit tamen Balteusius, locum
ita refingens ταυτα δὲ γίνεται τοιαυτα omisi i λαλιστα , ταν γενηται δι' ἄλληλα, καὶ μἀλλον , ὀταν γε νη- ται παρα ii δόξαν Pugnant adversus hanc Butteussi emendationem , quae modo 1adio opposui Ceniis editionis Balteusianae in Bibl. philos Gotting. Vol. I, p. 284 Vulgatam lectionem defendere maluit. Contra Odd. μὰλιστα, non esse exterminandum pronuntiatri immo potius illud μἁλιστα per Atticismum elegantem saepius reperiri superfluum, unde idem sensus Oriatur; και μαλλον autem Verti posse idque eo potius Miror censoris stuporem tametsi Haristas, explicationem censoris Gottingensi S illudans sensum Verborum, sine ulla mutatione, sibi per illam clarum perspicuum factum esse professus sit, qui tamen certo certius huic bono viro non claru erat, nec esse poterata Irinsanuitis Cnot. p. 288' verba και μῆλλον furca expellere iubet, ne in posterum recurrant. Sane, illa si expuleris, omnia fiunt ara. Recte autem tonuit Tmningius
406쪽
Notes p. 28i non statim καὶ μαλλον eiicienda esse videri enim Aristotelem dicere voluisse , res praecipue fieri terribile. miserabiles si praeter opinionem accidant, .magis arati, καὶ χαλλο: ' si per se invicem. Hanc Aristotelis mentem docent sequentia in textu Consentita vita in cum Rei-Zio, quem equidem sectat his sum.
'Oσα σπ*ρ idem Codd. medic A. ωαπερ Non bene. Oῖον, ως ο νδριας Restitui ς, quod in recentioribus edd. exciderat, ultoritate Codd. Medi c. . . D. Paris. Onan. Venet Leid Guelph. edd. Ald Camot Basil. 1.Wechel. Moret Victor Mad Robortelli. o του ιτυος Edd. Basil. I. a. 'echel. ἱτους sed eaedem recte haud multo post τω πυi. Apud Aristot de
mirab auscultati. c. CLXVII p. 34 eis. Beckm anno legitur nomen ιτυος Pthitarch de sera Umini vindicta pag. 3 sed mytten bach Lugd. Bat. 772, quem vide ad a. l. Ἀνιτ iου. ostram scripturam tueri Demosthenem L. εαιρ. p. 74 d. Taylor, de eodem hoc Mitye, ut videtur, verisba facientem, monuit TyrWhiti US P. I O. Eοικε γὰρ τα τοιαυτα ου εἰκη γενέσθαι Cod. Guelph. post γενειτθαι addit ταυτα , librarii vitio Pro γενέσZαι in libro de mirab ausc. l. l. legitur γίνεσθαι Plutarchus habet γενέσθαι.
f. I. ἡ δὲ των μυθων οἱ μεν απλοῖ, οἱ δὲ πεπλεγμενοι καὶ γαρ α πράξεις Verba οι μὲν πλοῖ, ο δε πεπλεγμένοι καὶ γαρ desunt in Cod Medi c. A. In Cod Veneto exciderunt Verba των μόθων ο μὲν πλοῖ, ο δε Legitur in laoc ai σι δε πεπλεγμEνοι . . . S. a. me γενομέν 11ς Codd. Vera Leid Paris . I7I4 22 o. Guelph. 1. Morei ης γινοαέι ς. Ita quoque dederuiu Victori usin alii Minus bene. Πεπλε γμει ν δ γης μετα αναγι ωρισμ ου' Codd. Leid. Paris. 74 i. πεπλεγμεν n. idem tuentur edd. Ald Camo t. Moret Mad Robor teli Victor Non male, si inde avoce πεπλεγαεν in periodum singularem incipias Verum etiam vulgata lectio bene se habet pendet enim accus ti vir πεπλεγμέν it a praecedenti λέγω δε Codd. Medi c. A. C. D. πεπλεγμενη δε ἐς ς μετα Guelph. Paris. zo α
407쪽
f. 3. αυτα δε δεῖ γίνεσθαι Sic utique legendum pro
λἰ omissa sunt in Cod. Med. A. Ante γίγνεσθαι insertum habent το Codd. Medic C. D. Ven Paris sto 4 . Guelph. Ms Moret. edd. Castelvetri QTyrwhitti Minus bene.
f. I. Tων πραττομ ενων Victorius in textu habet τῶν επραγμάτων. In versione nostram lectionem expressit. f. a. 'Eντω iδίποδε Ἀλθων, ως scpρανων τον Oiδiπουν καὶ ἁπαλλὰ Ιων του πρὸς την ψέρα φόβου Innuit Aristoteles locum Sophoclis in edipo tvranno s. Io Iet, ubi nuntius ait: T δητ' ἔγωγ' ου τουδέ του φοβου τ' ἀνοιξ, Ἐπείπερ εὐνους γηλθον , ξελύσαμηνῶCf. Roborteli ad h. l. pag. Io6. - Pro ἀπαλλάξων Cod. Medi c. A. ἁπαλλάξας. Δηλώσας οστις G Codd. Venet Leid. Medic omnes
Καὶ ε τω Λυγκεῖ Codd. Ven. I eid. Medic. A. D. καὶ
borum vi in textu coniici posse, ipsuna Lyncea ad mortem duci non diserte tamen hoc ab Aristotele nuntiari. Infra cap. XIX), si inodo ad eandem tragoediam respexit philosophus, quod satis probabile est non Lynceus, sed puer aliquis in canitis disci linen videtti venisse. Hic autem puer Abas sorte erat, Lyncei filius Modum, quo periit Danaus, ignoramus Hyginus mortem eius ab Abante parentibus nuntiatam bis commemoravit fab. 7 δ Δαναος 2κολουθῶν Deest ακολουὁὼν in Codd. Me- dic. B. Paris. odo. s. Moret. AEuelpherb. f. 3. 'Aναγνώρισις δ εστὶν omittunt στιν Ven Leid. Guelph. Paris . odo. s. Moret. medice Omnes.
408쪽
A se λiαν adius ii mutare voluit in articulum . Non bene.
C D. edd. Ald Camot Basil Wechel. Castelvetr. Mad. Roborteil. Hein s. iνονται. Ble. Uς ἔχει ν τ οιδiποδι' Codd. Venet Leid. οῖον χειέν τι, iδiποδι Codd. Me dic. . . D. Paris . 74 I. 2O4O. M s. Moret Guelpher h. Πν χροι ἡ ἐν Oi διποδι. Hanc lectionem in textu in recepit id torius Cod Medi c. A. ως εν ω Oiδiποδι εχει. Quamnam harum lectionii in elegeris, sententia evadit eadem In nostra lectione edd. sere omnes conspirAnt. f. s. 'Εστὶν τε, ο τ περ εἱρηται, συμβαίνει Codd. Me- dic. B. Paris et o4o. s. Oret. Uelph. εστ, ωσπερ ει- ρηται, συμβαiνειν, Ornisso τε Codd. Med. A. C. D. omittunt τε sed legunt συμβαiνει hoc quidem vitiose.' μὴ πέπραγεν Edd. Basil. ει μὴ . Vitiose. Ἀλλ' ἡ μάλιστα οὐ μυθου , καὶ η μὰλιστα τῆς πρἁξεως Cod. Leid. ἄλλ' i μὰλιστα . . . Perperam. Verba Hii μάλιστα νης πράξεως mihi videntur abundare Attamen solet Aristoteles ἀθον πρῆξιν iungere. f. 6. Καὶ περιπέτεια ii ἐλεον ξει Cod Medi c. A. περιπέτειαν Vitiose.O7ων πρἁξεων η τραγωδiα φησις ὐπόκειται Cod. Me- dic. A. OA πρὰξ εως Codd. Medic C. D. A πρὰ ζεων Male Edd. Robor teli & ad η ἐν τρα si Ii μ. 13σις ὐπόκειται, recte improbante Vietorio Comment . . O0. f. . T. τυχεῖν καὶ το εὐτυχεῖν Codd. Medic B. Paris. oclo. s. Moret Guelph. 3 Ουχροῖν Melitis forsitan. f. . 'Eπεὶ δὴ Ἀναγνωρισις τι:ων ἐστιν ἁναοιώρισις ἡ
t hi a phirimis editoribus ad periodum praecedentem. Eτι δὲ ιιι αγνωρiσεις α μέν iσι θατερου προς τὸν τερον μόνον,
409쪽
7ταν η διῆλος τερος τίς έστιν οτε δε αμφοτέρους nonnullae edd. δ' ἄμφοτερους δε ἁναγνωρίσαι. Ita nec bene cohaerebant periodi membra, nec conveniebat lectio cum Codd. optimis. In Codd. Victor Medic omnibus, Venet. Leid Guelph. Paris. 74 i. O4O. s. Moret Uerba τι δε ἀναγνωρiσεις citc desunt. Pro αἱ μὲν Guelph. liabet xi uis, in Paris et o o. s. Oret. αι tantum reperitur superscripto . Tis ante ἐστιν omittitur in Cod Medic D. In vulgata lectione iam haesit Maius Comment. p. 46 . Deleri iubet τι δε ανα γνωριο εις, ut i μὲν respondeat coniundi ionici πει δ, initio periodi positae; non enim refere-hat ad ius verba --ναγώρισις ad periodum praecedentem. In seqfientibus legi vult α δ 'iiod respondeat τω bi uti υτ δι αμφοτερους . . . Placuit haec Madii correctio, a Paccio iam in versione Latina expressa, Wins.antato not. p. 288. Victorius dedit: 'Επει δὴ ἡ ὰν es γνώρι
φοτερους δεῖ αναγνωρiσαι. H1anc Victorii lastionem sectiti sunt insilus, atterisius QRerbius, praeterquam quod ei ius etiam ἔτερος expunxit, quippe quae vox glossema redolebat, nam lubintelligitur statim ex antecedentibus θατέρου προ τονε τερον μόνον. Enimvero lectioni Victorianae non suffragantur Codd. in uuibus ἁν αγνα ρiσεις - ει ι desunt offendunt
etiam ναγνώρισις, ἁνα γνωρισεις, Voces eaedem, numero
singulari, plurali, deinceps posita eri igitur iure meo
auStoritate Codd. altera in vocem αναγνα ρi σεις, uti sequen ει ι, eieci S pro αι μὲν, quod non congruebat cum pr3ecedenti αναγνώρατις, e Cod Guelpheri, reposui μέν Sic totum locum pristinae integritati re ititutum esse arbitror. H. rtisius lectionem edd. antiquiorum riter maluit. ihil autem effecit Tyrwhiuus locum, silentio praeteriit. Ἐκ της πέμψεως της πιστολν Consentiunt in hac lectione Codd. omnes. Hein s e Rei ius τη πω σα ς X-punxerunt, sane melius deessent. Equidem verba uncis seclusi. f. 9. Δύο μὲν οὐ του αυθου μέρη περὶ ταὐτ εστ Notavit Marius pag. 46), Paccium περὶ ταυτα vertere hi ;videri itaque eum legi Le ἐνταὐθα. Planiorem tamen adhuc lectionem fore putat, si περ deleatur. Utramque e XIUS mutationem recte improbavit Vinsaniatus not. p. 288. In
410쪽
περὶ ταυτα utique cum Victorio Comment. p. ilio supplendum est πραττόμενα. egavit quidem ita suppleri oportere uiningitis mole p. 287), quoniam τοι πραττόμενα μυθος eodem redeant, neque probabile sit, Aristotelem dixisti: Duae igitur partes fuit fabulae ctrca fabubam. In quotainen non assentior viro doctissimo. υθος - πραττόμει α non idena significant: minime ταυτόλογον es dicere, fa-hulam μ ον circa τα πραττόμε:'α quae geruntur, quae accidunt versari. Vulgatam lectionein ergo non uitandam centeo, cui insuper omni una Codd. edd. auctoritate nitatur. iningius coniecit περὶ τ' αὐτα, circa easedem res, Ut nexu haru in duarum fabulae partiti in ieri-petiae Magnitionis , quatenus ad eundem finem tendant, ab Aristotele innuatur. Tρι ιν δε πὰθος. f. o. ούτων δε περιπέτεια μὲν καὶ ἄναγνωρισις εiργηται' Desunt haec usque ad ειρ α in Cod.
Guelph. haud dubie librarii vitio nam legui uti in Cod. Paris. oηo. s. Oret qui in ceteris cum Guel plaer-hytano cori spirant. Adscripta sunt in Cod Guelpherb. in margine a seriori manu. f. io OL οῖ τε modd. Ven. medic C. D. οῖον τε.
Oῖς μεν ως ειδεσι Edit Camot omittit s . In sequentibus pro iπομεν Victor ειπαμεν. ngi γῆσZαι Vidisse se exemplar Poetice testatur fa-dius pag. 3 οὶ, in uiti margine pro χρῆσθαι scripti imerat εοχ1 ατίσθαι, quam lectionem magis elegantem quadrantem putat. Retine vulgatum. f. et Κοινὰ μεν ουν DDeest ουν in Codd. Ven. med.
lδια δὲ τ Ogro 1 ς σκηνiis , καὶ Κόμμο Dissicii itatem invenerunt in hoc loco fidius mirilorius, post luo hos duumvirosa limn tis. Explicat Aristoteles Κόμμον insequentibus θρῆ,ον κοινὸν χορου και πο ciui . Videtur itaque primo intuitu idem significare Κόμμος quod ταὰπ σκmri , viz. canticum tam cla ori quam histrionum in scena agentium, tias in textu didi tina sit Θρῆνος προύου κοινωνούσιν ι ὰπὸ σκηνη ς Iam non Apparet, cur tamen