장음표시 사용
431쪽
quam maxime Heinsio. Verum praeferenda est lectio in aliis plurimis iisque praestantissimis Codd. obvia, ut in Ven. Leid Guelph. f. Moret Paris. o o Medicet omnibuS,
in λογων suppl. του κιθα ριστου. Recepit hanc lectionem in textum ei itis, approbavit eam Vinsanielus. Respexit autem Aristoteles Odyss. Θ, 21 sq. Pro 'ARM,ου edd. pleraeque legunt 'Aλκινόου, minus Attice, atque etiam invitis Codd. Reponendum est 'Aλκίνου quoque in Arist. Rhet. III, 6, pro 'Aλκινόου quem ad inodum ibi in nostra editione legitur.
χθεν νε γνωρίσθ11σαν' Ita legunt edd. Ald Camot Basil. echel. Robor teli Castet v. Mad. Recte. Consentiunt enim in hac lectione Codd. Medicet omnes, Paris omneS,Ven Leid Guelph. Victorius fuit primus, qui e veteri libro
σθη quasi fuerit agnitio solius Ulysiis. Hanc lectione niretinuerunt editores post Victorium omnes praeter Rei-etium, qui nostram dedit. on spectat autem numerus pluralis ἁνσγνωρίσθησαν, ut sibi persuasit adius, ad duas agnitione ab Aristotele in textu memoratas, alteram in tragoedia Dicaeo genis, alteram in Odyssea sed spectat ad lysi sem usque socios, qui ex Ulysiis lacrimis ab Alcinoo agniti
sunt. Miror 'instanteium cum Madio in eundem errorem incidisse. f. . Oῖον εν Oi1φόροις Codd. Paris omnes, Guelph. edd. Ald. Canior Basil Wech et Moret Rohorteli. Mad. in textu Hein s. λο ii φόροις Perperam Ed Victor. ορ- φόροις. At in vers. Latina Choeplioris.
sema redolent. Fuere etiam Batteusio suspecta Desunt in Codd. Me dic. . . Guelph. Paris. oclo. monente Bat- te usio; nam in variis lecti huius Cod. adiectis editioni Tyrwliitti omissio haec non notata est, nec in appendice variartim lecti Morelii . Accedit, quod agnitionis per syllogismum ratio non satis iuste, nec quemadmodum se habet in ipsa Aeschyli tragoedia, illis verbis designetur. Non colligit Eleetra Venit aliquis mihi similis similis autem
est ne in praeter Orestem P cie coli igit ex cincinno in tumulo patris conspecto, qui non nisi Orestis donum esse poterat. Vide Paul: Bem Coinnuent in Ariti Poet. P. 348.
432쪽
Piscolomini ad vers. Ita l. p. 236. ining Notes p. 366 8e Scircitetum ad Aesclayli Choeph. Vol. III, p. 29. Igitur verba illa uncis compescui. Pro ἁλλ' ἡ ρέστης Codd. Leid. Med. A. C. ἁλλ' P ρ. Καὶ ἡ Πολυε in του oti στου Ita dedi nomen Sophia sae, qui fuit quoque poeta tragicus, memoratus Scholiasae Pindari, Plutarcho, Athenaeo. Agnoscunt ολυει- δε Codd. Paris et o o Guelph. med. Retrii. Codd. Ven. Leid. Paris. 74 i. o 38. Medic C. D. Valla, edd. Ald.
Hein s. in textu 'lφιγειείας ἡ σικος γὰρ Edd. Sytb. Casa ub Duvall. ouiston Oxon. Coohe, pion. Winstant. Hartes. ,ερὶ τη 'Iψιγενείας ' εἰάος γὰρ Sed in reliquis edd. rectes omittitur Deest quoque in Codd. Ven Lei LGuelph. Paris. o 38. Καὶ αυτ συμβαίνει θυεσθαι' Cod Medic και αυτ ονη θ. Καὶ ν' του Θεοδέκτου υ δεῖ Vulgo και η Sed delevita, quoniam deest in Codd. Med. A. C. D. V en Leid. Guelpher h. Aristoteles supra: A έναοηφόροις Iidem Codd. praeter Guelph. omittunt του ante ΘεοJ ἐκ του Ed Ald. viistiose τω των Θεοδ. De serio , tragoedia Theodectis, Magnitione ab Aristotele laudata, nihil constat. Uς ευρήσων iον αυτ b ἁπόλλυται Edd. Ald Camot. Basil Wechel. Roborteli. Mad. intextu Hein s. ως ευρήσων iis αυτ iς, ὰπόλλυται. Edd. Ald Basil. I. a. Mechel. Castet v. απόλληται Perperam. Ut nos dedimus, iam correxit in notis Maesus e Codd. versionibus Vallae Paccii. Εαι - ταῖς Φινε in ις Maximopere variat nominis scriptura in Codd. quare etiam argumentum tragoediae, unde illa nonae duxerit, certo definiri nequit Codd. Med. B. C. D. Paris. 74 I. o o. s. Moret Guelph. Valla τοῖς Φινίδα u. Cod. Ven. Φοινέδαις Med. A. Φοινιδες Leid. ινι δες Paris. O38. edd. Ald Basil. I. niσιν Ita quoque dedit Victorius. Edd. Camor. Basil. 2. . echel. Roborta Mad. Castet v. Helias Sylb Casa ub Duvall. Balteux, Hartes Gotiiston Oxon. Upton Cooke, instant. Φοινiσιν. Tyrwhitius Victorianam scripturam restituit Φινι ιν Equudem Reigium secutus sum, cuius scripturam nomini e
433쪽
iam plurimi Codd. agnoscunt. De argumento tragoediae vide, quae coniecit Vidi ortu in Comment. p. 6 I. Oτι εν τούτω ε μαρτο Pro ιμαρτο Cod. Leid. το εἴμαρ.
f. 8 Εστι δε τις καὶ σύνθετος Codd. Med. omnes, Ven. Leid Guelph. Paris. I74 I. o ηο συνθετη. In marg. Casau b. vitiose notatur haec varians lectio συνgέτη. Ἐκ παραλογισμοὐ του θεάτρου Cod. Med. A. εκ'. καὶ
γισμον Sanum sensum ex his verbis elici non posse, omnes interprete confitentur. Ipsius tragoediae, quam philosophu respexit, nulla supersunt vestigia. Etiamsi aliquem
agnitionis moduni e verbis extrudaS, non 3pparet tamen, quomodo ea dicatur συνθετος Codices medelam non afferunt Med. A. τω μὲν γαρ το τόζον - τω δε, ως δι' Ic.
κ. . . Med. . . D. V en Leid Guelph. Paris. 742.2O4O. s. Moret. τὸ μεν γὰρ - το δέ. In Med. . Venis Guelph. Paris et o o. s . Moret etiam omittitur articulus το ante τόξον. ro πο in σε παραλογιο μον Codd. Me dic. Omne ceteri ποιῆσαι παραλογισ/αόν. Cum Aristoteles superius de theatri paralogi imo locutus sit, arbitratus est Marius pag. 83, non ο δε sed το δὲ legendum, ut ad theatrilin referatur. Cui coni editarae favent quoque praestantissimi Codd. nec non ex recentioribus interpretibus T iningius Νotes p. 3 o Tyrioli litus p. 63 not. Neque tamen hac mutatione difficultas sensus ullo modo tollitur. Rei ius dedit: το μὲν γὰρ τόξον pii . - δὲ, ως λ. . . Locum intactum reliqui. f. 9. Ἐξ αυτων των πραγμάτων meest των in edd. Basil. I. Hein s. Tης εκπληξεως Codd. Med. omnes, Ven Leid Guelph.
434쪽
Guelph. Paris. 74 i. o o. s. oret habent καὶ δερεων. Med. B. C. D. δεραuὰν Leid. περιδερρέων. Heinsius ex ingenio emendare voluit σημείων, οῖον φασμάτων καὶ περιδεραίων. Sed nihil in vulgata lectione mutandum est. Vide T Winingit Nores p. 372.
I. I. Tους μύθους συνιστάναι Cod Paris. o 38. τούς μ.
f. et 'o πετιματο Καρκίν. Sic dedi ex emendatione Victorii QRefoti in cuius posterioris tamen editione male impressum ποιματο. Vulgo ο πιτια si τω Καρκὶ νω. Iam desideratur ille Quidam, qui Carcino vitio dederit Massius Coniiciebat o πιτιματα τω K. Bene Sed melius Victorius: ἐπετιματο τω . Sic Aristoteles infra cap. XXVI l):oπερ καὶ Καλλι ππiδη πετιματο Articulum τω ante Καρ-κiν iure suo expunxit Rei Zius. Nam ortus est ex verae lectionis corruptela. Ἐξ ιερου αν ἡ ει Codd. Ven Leid. έξ ρού αν εii . Perperam. '' μ ορωντα τὸν θεατὴν λάνθανεν Suspicatus est menduin in hoc loco Dacertus s. Remarques p. 3o6 . Ondunt sermonem esse putavit Aristoteli de spectatoribus, qtios quidem fugerit, Amphiaraum e templo ascendisse, sed de ipso poeta, qui non posuerit sibi ante oculos rem in scena agendam, propter hanc negligentiam commiserit vitium Aristotelem postea manifesto opponere επι δε τῆς σκηνῆς ἐξεπεσε. Emendavit igitur: σμη ὁρωνται τον ποιητην is Oete, qui ne volt a te Lan de a tece Adstipulati sunt Dacerio H instanteius Q iningitis. Iam ante Dacerium coniecerat
come editore. Sed vulgata lectio mihi non videtur corrupta
435쪽
esse Sensus est Latuit spectatores, Amphiaraum e templo prodiisse, quippe coram quibus Amphiaraus non prodis ierat explosa est autem tragoedia in scena, tim spectatores id aegre tulissent. Non est necesse, ut cum Hartesio pro πὶ δὲ τῆς Mi νης legas ἐπι ἡ τ σκ.
Δυσπιρανάντων τουτο των θεατων Sic legunt Codd. Paris omnes, en Leid Guelph. s. Moret edd. Ald Ca-mot Moret Victor Falsum est, quod F artesius notavit, solam ed Aldinam δυσχεραιναν των praebere. Edd. Basil. Wechel. Castelv Balteus. Hartes. δυσπιρα νόντων. In edd. reliquis δυσχ ραινόντων, praeter ed. TyrWhitti, in qua legi
tunt ποιεῖν Codd. quidam Victorii Comm. p. 168 , nec non Codd. Medic omnes, Ven Leid Guelph. Elegantius
utique atque ἄρ πτοτελικώτερον , Ut recte, insta taleius monuit. Igitur vocem ποιεῖν uncis seclusit. Cf. Ariit Rhet III, 8, QTwining ad h. l. p. 37S.
Πιθανώτατοι γὰρ ἄπο τῆς αὐτῆς φύσεως οἱ εν τοῖς πὰἴε- σίν ἰασι Cod. Med. A. βανώτατον Perperam. Omittit idem verba ο εν τοι πὰθεσι quibus tamen sensus carere nequit Male omnino plurimi interprete locum ceperunt Equidem veterem : Nam facillime persuadent propter eandem hominum' naturam illi, quorum assectus excitati sunt. Quare etiam assentior Vinsanisto not. p. 292), Ocum tralas positionem commendanti, ut articulus i inter γαρ- urbine litis intercedat, nempe: πιθανώτατοι γὰρ ρ ὰπ της αυτ tW φυσεως εν τοῖς πὰ θεσίν hσι. winingius Notes p. 3 8 legere mavult ὰπ αυτῆς τηνς φυσεως, ab ipsa natura. Hanc
lectionem expressit adeo Draphtitus in versione Latina, quamvis in textu vulgatam retinuerit Sensus fere eodem redit. Καὶ χειμαίνει o χειμαζόμενος Vulgo δι' ο καὶ χ ο χ. Sed recte delevit δι' Victorius. Vide Comment pag. 167.
Δι' o ευ*υους η ποιητική ἐστιν , ii μανικου' Quinam intellecti sint ι συφυgis ab Aristotele, apparet e s equentibus, in quibus iidem dicuntur συπλαστοι. i. e. homine a nar Ura
insigni facultate mimica praediti, facile alias personas induentes, in varias rerum conditionesin formas, vario
436쪽
animorum habitus .status se insinuantes Vulgo dicun
textu Aristotelis explicare oportet. Non vertendum cum nonnullis interpretibus ingenios vel INSANI, neque cum a certo It faut avoirin gente excellent, uiatre FURIEGA Mοι-
νικος est homo vivida imaginandi vi praeditus, qui facile rapitur in ardorem quendam animi Ἀνθουσιασμόν. postea idem dicitur a philosbpho εκστατικός. Commetatarii omnino in nostrum locum inita elie possunt Ciceronis verba de Orat. II, 46): Poetam bonum neminem sine inflammatio ne ani in ortim exsistere posse, quodam flatu quasi uroris. Cf. Cic. Orat pro Archia cap. 8. Horat A. . s. O6 sq. Aristoteles probi. XXX, i, p. I Duvali: σοι δὲ λίαν πολλὴ και θερμη κρασις MANIKO ΚΑΙ ΕΥΦΥΕlΣ -
πολλοὶ δὲ διὰ το ἐγγυς ναι του νοερου τει θερμο πα ταύτην , νοσἡμασιν αλiσκονται μανικοῖς in ἐνθουσιαστικοῖς ὀθεν σιβυλλαι καὶ βη κιδες , και ι ἔνθεοι γίνονται πάντες, ἴταν μὲ νοσηματι γένωνται, αλλα, υσικῆ κρὰ σει. M. αρακος δε Συρακούσιος και αμεὶνων ii ποιητὴς, ο ἐκ στα in Plura loca
huc pertinentia occurrunt in Platonis Phaedro Ione passim. - Ceterum in verbis textus nostri aliquam disticultatem facit particula disiunctiva ii, qua ευ*υεῖς μανικοὶ sibi opponunt hir. Videtur mihi Aristoteles duplicem ne enit poetis notam , ut ita loquar, sibi finxisse, alteram τὸ εὐφυὲς, alteram το μανικόν . Poterat utrumque etia in Oetae
inesse. Itaqtie non rescribendum cum C lalvetro οὐ μανικου Pro η μανικου neque explicanda sunt cum Tyrwlutio verba ευφυους ii μανικοὐ ingenios magis quam in sini Pellipsi via.
του MΑΛΛΟΝ, Atticis scriptoribus alias haud inlisitata); eias et enim sententia philosophi ridicula , po u esse hominis in
tuosi magi quam ιniani, quod miror sagacissimum Tyr-whit tum non animadvertisse. Sensti potius est hic quare poesis es hominis ingrentiis, siue animi quodam ardore 6 enthu-haim correpti. Cf. Wining ad h. l. p. 383. Oi δε , στατικο εισι bi praeclare vulgatum ἐξεταστι- κοι emendavit Marius i. 187 ex versione Paccii, qui amente abstrahuntur. Invenu quoque nostram lectionem in uno
codice Sto Victorius Coininent. p. 67ὶ Receperuat
437쪽
ἔκστατικοὶ in textum iam Heliasius, Retrius & TyrWhi tus CL Toti ad Longin p. 3 8. f. q. οὐς δὲ λογους τους πεποιημένους Invenit hanc lectionem in uno Cod. Sto Victorius comm . p. 7o. Vul
go τους τε λογους τους πεποΩΘενους , quemadmodum et
iam Codd. Medicet omnes & plurimae edd. habent. Alii Codd. Victorii, nec non Ven. 4eid. τούτους τε λογους καὶ τους π. Haia lectionem Victorius recepit in textum, ut me insius in ed. posteriori. Vertit Victorius Hosque sermones iactos oportet Male. Cf. Winingit Nores p. 386. Cod Paris et o o Guelph. s. Moret legunt τοὐτους τε
του λογους και τους πεποniμενους. Non deerat Victorio
quoque Codex, qui idem tuebatur. Nostram lectionem dedit quoque Resolus.
Ei θ' υτως πεισοδιου και παρατείνειν Sic praeclare emendavi Victorius e Codd. suis, qui omne legunt περιτείνειν, quod autem recte in παρατείνειν mutatum est, cum Aristoteles alias hac voce de explicatione argumenti fabulae utatur,4 librariorum error, qui veterem scripturam πτεiνειν mδle ceperunt, manifeliu sit. Tu entur περιτεiνειν quoque Medicet B. C. D. reliqui Codd. recentius collati omnes. In Medice A. ae id perperam exaratum est περπείρει Vulgo legitur ἐπεισοδιου και παρενεiρσιν Coniecit I Uan-leius Not. p. 292), legendum esse πεισόδεον παρενεψειν. Non bene. Receperunt παρατεiνειν in textum post Victorium Batteusius 'ei Zius. f. s. Oli τῆς l*i γε νε te ς Verba της 'Iφιγενείας pro glosissemate habuit Maius CComment. p. 89 , quoniam Aristoteli exemplum in universum asserendum,m quamvis allatum ex Iphigenia sit sumtum nomen tamen fabulae silentio heri praetereundum. Sed argutatus est sagacissimus interpres. Vide Victor Comment. p. ITO.Tοῖς Bbσασιν Cod Med. A. τοις θυουσιν. Meliu S sorsitan. Θύειν τη Zσω Codd. Med. B. C. τω θεω PerperAm.
τι δὲ ἐζω του μύθου cita ope Codd. hunc locum restitui. qui, quemadmodum vulgo legebatur, Criticorum interprettim ingenia diu frustra exercuit Lectio vulgata optime expressa in ed. Rei Zii, si haec τω δελφω συνέβη ἐλθεῖν τ11ς ερειας Ἀδια i; δτι- νεῖλεν ο θεος - διὰ irα, αιτιαν , εξω οὐ καθολου - ἐλθώιν κεi καὶ εφ ο τι δὲ, έω τοὐμ
438쪽
Zου. Desideratur in hac lectione, sensus commodus cnexu Verborum grammaticus Laborat etiam mala inter-PUnctione, quae tamen, ut verba sonabant, aliter fieri Vix poterat. Quaestio διὰ i repetebatur statim verbis λα τίνα Liτicit ν, Verba ελθεῖν κε seorsim posita plane nulltim sensum pariebant. Repetitio denique ἐζήτου καθόλου - ξω του μύθου offendebat. Iam observavit Madius
p. 89 Vallanam nonnullos Codd. Stos pro διὰ i;
ο τι νειλεν, legere το ῖς, τι νιλ εν Eandem lectionem
offerunt Codd. Med. B. D. Consentit quoque cum ea lectio Codd. Med. Coen Leid. Paris . 74 I. 2Oclo. s. Ο - rel. Guel plaerb. qui habent τόδε δτι νεῖλεν praeterquam quod in Parisiensi et o o superscriptum est τῆ δ' & omissum ιτι. Edit. Moret. τοῦδε recepit in textum, retento tamen οτι Cod Med. A. legit τότε, τε Igitur Codd. auctoritate mutavi vulgatum δι τι in τὸ δέ verba διὰ τινα αiτiαν, vulgo seorsim interrogative lecta, iunxi cum antecedentibu οτι et ιρεῖλεν ο Θεὸς διά τινα αιτίαν, quaestionis signo sublato sicut etiam λGEi, κεῖ connexui cum sequentibus καὶ : ο τι δέ. Sic omnia sunt perspicua Senium in versione Latina expressi Placuit nostra lectio etiam Tinsan-leio not. p. 293. Pro ερε ire legere a Vult Tinsantestis cum Cod. Med. C. ἱερατείας , In quo ei non adstipulor Batteu-sus post eum Hartes, iam in textu dederunt το δε sed in sequentibus legit Balteusius έλθεῖν κεῖ διά τι δε ἔξω του μὐθου hoc quidem minus bene.
μετα ε ταυτα sed , Ut nos exhibuimus, habent Codd. Medic omnes, en Leid Guelph. Eleganti Hesnsi coniectura πιθεντα pro ποθεντα non est opus. 'Επεισοδι οὐν Codd. Med. C. Genet. φέρειν τ έπεισό
Σκοπεῖν Deest in Codd. Med. B. C. D. Ven Leid. Paris. II 4 I. oclo Guelpherb. s. Moret. Oiον, νον ρεστη ἡ μανi Maluit si h latus οῖον τω ορε,τη, deleto εν, quoniam non de tragoedia, cui titulus Orestes agatur, sed de rellis persona in Euripidis phigenia Taurica Vid. s. 28 I. 13 sq. Sed etiamsi ἐν retineas, non est necesse, ut ad tragoediam Oresten reterat ux.
439쪽
8. 7. Ἐν ίν ουν τοῖς δρὰ μασι Codd. Med. A. B. D. Leid. Paris. I74I 2 ραασι Med. C., en ἁσμασι. Haec posterior lectio ex correctione prioris vitiolae orta videtur. alia quoque vertit, modulatibus; sed Pacciu recte, dramatibus.
Tvi γὰρ δυσσείας μικρος ο λογος ἐστὶν hLegebatur viil-go μακρὸς, sensu perverso. uentur tamen μακρος Codd. Omnes praeter Mediceum . qui μικρὸς habet Legendum esse μικρος, iam coniectura assecutus est Victorius Comm. p. 73 . Defendit tamen etiam quodammodo Lilgatum. Sed vide Winstanteii not. p. 293 Receperunt nostr Am lectionem pol Balteusium, artes, ReiZ, QTyrwhiit. In Cod Guelph. deest στiν. ποδ11μοὐντὸς τινος Non labent τινος Codd. Med. B. Guelph. s. Moret. Eτι δε των οικοι οὐ ως έχοντων Codd. Med. Omnes Ven Leid. Paris. 174 I. s. Moret Paris. Odo. Valla, edd. Ald Camot Basil. I. a. Wechel. Roborteli Mad Casiel v. ἐπεὶ δε. Ut nunc redi legitur, correxit Victorius Nerae argutiae sunt, quibus C. Livetro pag. 38 et probare studet,
Aristotelem verba καὶ παραψυλαττομένου πο ου Ποσειδωνος, ωαυτος ἀφικνεσαι ΕΙΜΑΣΘΕΙΣ , priora quideminutiliter, posteriora adeo contra Homeri historia in lyisis, si quidem Homeri Odysseam respexerit, adiecisse iii Duisse igitur forsitan aliud carmen epicum simili argumenti, cuius auctor fabulam de lysi aliter tradiaverit. Adstipulatus est docto Italo Tyrio hinus, tuam vis philosoplitim Odysseae Homericae argumentum generatim exposuis econtra illum tueatur. Addit Vrinam tam certus essem, quo modo vox illa χειμασθεις aut ex Mari , aut corrigi debeat, quam cerat sitne teneo, Homeri Odysseae argumentum n hac loco gener uim exponi. Enimvero inacultas est plane nulla. Interetoo Sci*ικνε α ι Victorius e Codd. inseruit δε qua particula melius supersedemus, cum orationis serie ea turbetur. Ceterum agnoscunt δὲ etiam Codd. Ven Leid. Paris. 74 I. Oclo. s. Oret. Guelph. Aυτοῖς ε θεαενος, αὐτος is σωD Codd. Med. omnes, Ven Leid Guelph. αυτος π Ain C. ος αὐτὸς . . Od. a
est vera edito. Qito ad leniti nihil refert. Hein s dedit ex coniectura αλλοις ' θρο εν , ita ut intelligantur proci,
440쪽
amicos agnovit. Ingeniose. Non est tamen, quod vulgatam lectionem in mutes CL Winingi notes p. 39I.
f. . Tούτου οὐ μέρους Deest τού in Cod. Leid.
'Lξου μεταβαίνει i ευτυπιαν ii δυστυχιαν Legitur vulgo ε ο μεταβαiνει i ευτυ αν , missi η υσπιυχ iαν. Non omnes autem tragoediae feliciter exeunt. Goulylonus emendavit εἰς ατυχιαι . Habet consentientem Vallam qui, ut ad ius p. 93 iam annotavit, vertit unde trian litus es ad infortunium. Rursus obiici potest, non omnium tragoediarum exitum esse infelicem, ne moneam, Codd. in vulgata lectione conspirare. Praeclare emendavit ei ius: ἐζ ου μεταβα iνει εἰς δυστυχiαν ii εἰς εὐτwxiαν Malui tamen sequi Tyrwhisti emendationem ad Aristotelis loquendi formam propiu accedentem: εξ υ μεταβαiνε ει ευτυ αν ii δυστυ πιαν. Sic Aristoteles supra cap. XII, 3 μεταβολὴ - των προς ευτυχίαν ii δυστυχiαν ὐριαμένων', cap. IX 9. συμβαiνε ει ευτυ αν ἐκ δυστυ ας , 3 c εὐτυ Liας εις 1υστυχiαν μεταβάλλ. ειν Interim nolo lectores celare dubitationem meam, an hac emendatione vera lectio restituta sit Puto, Aristotelem scripsisse tantum ἐξ υ μεταβαίνει, nec addidisse ulterius quid, quem adrnio dum in proxime sequentibus in textu ait, bσιν δὲ τὴν απὸ τῆς αρ is της μεταβὰ σεως μέχρι τέλους, ubi Voce μεταβασεως An tum utitur, nihil amplius addens Verba εις υτ υχiαν sive ει ατυχέαν et δυστυψαν , sunt glossemata librariorum quorum modo Unum , modo alterum in textum irrepsit. Favet coniecturae meae Paccii versio ex qua mutatio 19 rtinue fit. Uncinis igitur seclus εις εὐτυχιαν ii δυστυχiαν. In sequentibus λύσιν δε edd. nonnullae antiquiore omittunt δε.
Ἐν τω Λυγκεῖ τω Θεοδεκτου Cf. iapra ad cap. XI, 2. Hygin Fab. s. Castet v. Comm. p. 38 .macerii Rem arqties p. 328. Wining Notes p. 3o4. Cod. Leid. Λυκεῖ. Vitiose. Δέσις μεν Cod Guelph. δέσις δέ. Perperam. Τάτε προπεπρωὶ μενα Vulgo τατε πεπραγμένα. o. strum rescripsit Victiorius e Codd. sensu adeo flagitante. Tu entur προπεπραγμένα Codd. Mad. Cod. Rohorteli Medic omnes, en Leid. Paris. 74 I. Oclo. s. Moret. Guelph. Valla QPaccius in versionibus. Receperunt anain textum praeter More lium Aidiotium Heinsius S Rei-