장음표시 사용
421쪽
dam morum non necessaria Nequaquam ut Winingius putat pag. 337, idem sensu prodit, sive legas ἀναγκαῖον,
ῖν ο ενέλαος Comisso οῖον). Non assentior. Nostram lectionem habet quoque Tyrrillittus Codd. Paris. 2oclo. s. Moret Guelph. O . Pέν τω 'Oρωτη Reprehendit philosophus Euripidem iterum infra cap. XXV), quod Menelaum nimis improbum finxerit. Videtur autem poeta consulto Menelatim Laconem traduxisse, ut Atheniensibus gratum faceret Vid. Martita ut ua Eurip. Iphigen in Aul. s. 68. λανίππις ρησις In priori exemplo Aristoteles haud dubie respexit ad tragoediam huius nominis nunc deperditam so sitan Euripideam, cum reliqua exempla ex Euripidi tragoediis de inata sint. Nam in Homeri Odyssea in epistodi de Scylla Ddyss. M nullus omnino θρῆνος lysiis
Occurrit. Alterum exemplum spectat ad subtilem Melanippes disputationem in tragoedia ab ipsa vocata Ut enim illa, quam pater falso virginem habebat, vitium sibi oblatum a Neptuno, seque peperisse, celaret, infantes in sta-hulo abditos is patre inventos probare studuit secundum sententiam Anaxagorae omnia inesse in omnibus citeri ex omnibus e bubus sane nasci potuisse nec esse id monsertim quare etiam non oportere ipsos interimi pater enim, prodigium esse ratus, Onahil rere eos par3har. Rem exposuit Dionys Halic Art. rhet. p. 8 io ed. Huds. ipsis fere poetae verbis In scriptura nominis Melanippes non consentiunt Codd. edd. ostram agnoscunt Codd. Me- dic. A. B. C. Guelph. Paris. oclo. s. Moret. Valla edd. Ald Camot Basil. ecla et Moret Camlvet r. Reig. TyrWhiit. Est quoque scriptura verior. In aliis Codd.
edd. ἔναλίππης, quam scripturam praeferti Vinstantaus p. 29O, nescio qua de causa. 'Εν υλιδι Cod. Med. B. ἐν τῆ Aυλίδι.T υστ ρ* Cod. Med. A. Par. O38 τῆ υστεραι . Ven.
ticulus melius abesset, ut in Cod Paris et o 38. Cf. Wining. ad h. l. p. 339
ἡ .iικος inestituit haec e duobus libris Stis mictorius Com-
422쪽
ment. p. 48 . omnino desunt in Codd. Leid Paris dio 38. Medi c. A., ed. Ald. In ei densis margine tamen eadem manu addita sunt Usque ad prius iaος eliderantur in Cocld Guelph. Paris et o 4o. s. Moret Medd. Camo t. Ba- Ο. echel. Roborteli Castet v. ad Sytb. Codd. Ven.
Medic C. habent: στε τὸν τοιονδὶ τοιαJ' λεγε ιν η ποιεῖν'
cum recentioribus editoribus Victorianum textum reddidi.
inoi Basil. echel. Roborteli. Caslei v. Mad. omittunt
pli χec η γ ν πτέον επὶ τα Codd. Leid. Med. A. C. D. edd. Ald QBassit. I. . . ἔπειτα Perperam.' ουχ Πν τε Cod. Med. . . d. Ald. . υκ oiονται. Προαγορευσεως DCodd. Med. A. C. D. προσαγορεθσεως. Male. Oῖον, τ εν ω Οἰδίποδι του Σοφοκλέους Ita reposuit Victoritis e Codd. Recte. Vide eius Comment . . I O. Ap probavit etiam Winstanteius Vulgo: οῖον τα, ἐν τω . . Σ. Cod. Ven Dis τω. Valla videtur legisse Pέν τω vertit enim, qui in Oedipo Sophoclis Codd. Par. 74 I. Oclo. Guelph. s. Moret. οἷον τὸ ν τ οι διποδι τω Σοφοκλέους. Sic etiam in textu dedit ore lius in verbis in textu α λογον δε ρci δε ε ναι subintelligendum est ex antecedentibus δεῖ.f. o. Tii οἰκ iaαν μορφην Codd. Medic omnes, Ven. Leid Guelph. Paris et o4o. s. Moret. τὴν Iiet μορ*i r.
οὐ τω καὶ τὸν ποιητην μιμούμενον και ὀργiλους και ραθυ- μους - πιεικεiας ποιεῖν πρ ρ δειγμα η σκληρότητος δεῖ
οῖον τον 'A χιλλέα 'Aγὰ , και 'Oμηρος θ Varie interpretati sunt hunc locum viri odii, quorum sententias acute diiudicavit Tu ining p. 348. Victorius e Codd. dedit τοιούτους
οντας πιεικε iας . . . andem lectionem tuetur Cod. Leid. Verum verba τοιουτους ἔντο glosiam produnt, saltem bene abesse possunt, cum proxime antecedant καὶ ταλλα τα τοιαυτα εχοντας ἐπὶ τῶν ὐθων, quidquid contra
423쪽
Ms Moret Medicet omnes, Valla habent Ἀπιεικεῖς'
ποιεῖν παρὰ δειγμα σκληρότητος Male Particulam disiuncti-Vaiam: omittunt quoque Codd. Ven. 4eid. qui tamen ἐπιεικείας legunt; quod peius adhuc. In verbis ἐπιεικε iας ποιῶ, παρὰ δειγμ. η σκληρότγητος δεῖ ellipsin invenire sibi visus est Hetnsius. Supplendum ex eius opinione post παρὰ δειγμ α est μαλλον, hoc sensu : Oportet poetam moderarism exemplar sacere potius quam duritatis. Hanc interpretationem amplexi sunt recentiores interpretes fere Omnes. insingius, recte animadve itera S, ellipsin talem του ἀλλον, qualen Heliasius supposuit, nec est, Aristoteli bilemnem, nec omnino probabilem vocem ἀλλο e textu excidisse coniecit, & ipsam rescribi oportere. Pro σκλ13ρότητος legere mavult ἁπλότητος, apposite ad hanc coniecturam firmandam
κο σεμνόν κ . . . Sic Socrate apud Platonem Hipp. min. T. III, p. 'o ed. Bi p. e Hippia quaerente, an Achilles ab Homero non sit exhibitus tanquam homo in
bis Aristotelis in textu sensum, quem Hein suis, alii eliciunt nec subintelligendum esse ριαλλον anteii σκληρότητος. Praecipit Aristoteles poetae, ut, pictori similis, propriam personarum formam pulclariorem exhibenti dum imitetur mores, hos ad exemplar evehat, das e dia Chara te ideali re v. c. iracundum, lenem sic intelligo ρα θοον
alierum faciat moderationi exemplar, asperitati alterum. 'Επιεικείας παρὰ δειγμ α referendum est ad ρ αους, σκληρότητος Vi Z. παραδειγMα ad ὀργιλους. Ingeniosa Tu ianingit conte cura πλότητος pro σκῖ.nροτνητος non opUS est. In sequentibus textus verbis non minus variant Codd. Legitur in Leid Guelph. Paris. o4o. s. Moret Medic C. in versione Vallae, nec non in edd. Ald Camot Basil. V echel. Roborteli Castet v. Mad. οῖον τον Ἀχιλλεα AI A- Θο και χηρος In Codd. Guelph. moret post ἁγα-2h incisum ei verba και 'Oμηρος faciunt initium periodi sequentis, quae paullo aliter ac vulgo legitur, ita ut ex ratione grammatica verba illa καὶ 'Oμηρος eius ini- Aristot Vol. V.
424쪽
tium esse possint. Non bene Lectionem . γ δ pro 'Aγsi 2 in a Victorio restitutam praeferunt Riccohontis in versione, Graius de insantitus, postremus, quoniam nihil de tragoedia Agathonis Achilus inscripta constet. Hoc tamen argu mentum mihi videtur levissim sim Probabile est ex toto Contextu, philosophum innino dicere voluisse , Achillem qito ad mores ab Homero ad exemplaris normam exhibitum esse. Cui sensui, ni fallor, lectio οῖον τον Αχιλλέα αγαθὸν minime convenit. Crediderim quoque, hac edtione recepta, philosophum exemplum non satis aptum iustum elegisse; nam Homerus Achillem non solum ut bonum, sed etiam ut iracundum , asperum σκληρον depinxit Otiae quidem dissicultates tolluntur, si 'Aγὰ θων legerim tis. Tunc sensus exit quemadmodum in Achiilis mordus Fraesent Indis exemis
plar ali quod exitibuerunt Agyatho O Homerus Aptissim timati intem sic apparet Achilli exemplum. Describitur enim in Iliade tam ἐπιεικείας παρὰ δ'ει γαρ , Uam σκλ ρό ντος Ceterum lectio Ἀχιλλεα ἁγαθον causa fuit, ut inciderent viri docti in interpretationem supra refutatam. Cf. BEATTIE a o Poeti P. I, c. . F. II. αυτα δη δεῖ διατηρε o Codd. Ven Leid. Medic omnes omittunt 'i . Codd. Uelph. Paris. 74 I. 2oήo.
M s. Moret omisso δεῖ sic legunt, interpungunt: Καὶχμηρος et α δ' ἡ διατηρεῖ. Non bene. Καὶ προς τούτοις τα παρα τοι εξ αναγκης ἄκολου οὐ σας αἰσθησεις τη ποιητικη Cod. Med. B. τα παρα τὰ Codd. Guelph. Paris. 2o4o. Ii Moret. τα παρα τὰς Leid. τὰς παρα τὰς Victorius dedit τα παρα τας, quem secuti sunt
Balteusius, Rei Zius. De sensu loci vide Winingitim
te p. 3 4. ις θ εις κολουθουσαι τοῦ ποιητικὴ sunt senissus excitandi ab apparatu scenico si on de Decoration a musica, quatenus haec cum poesi dramatica iuncta sunt. Sub τοῖς έο ἀναγκii vero, i. e. tiae necessario poesi dramaticae insunt, Aristoteles comprehendit omnia supra exposita. Dixerat enim philoibphus ii τῆς τραγωδγα δυναμις καὶ ἄνευ αγωνος καὶ ὐποκριτων ἐστιν. Infra quoque contendit, tragoediae virtutem ex sola lectione apparere
'Ei τοῖς εκδεδὶμ ενοι λόγοις Quinam fuerint Aristotelis libri, tios hic editos vocat non satis liquet. Videtur auten innuisse sive Διδασκαλiαις, sive opus περὶ ραο ἴδια, Diog. Laert V, 26.
425쪽
Καὶ η πλεῖστοι γγων ται COd. Med. A. οἱ πλεῖφοι Leid. Paris. 74 I. ii πλειατη. Guelph. Paris. O4o. l . Moret. vi διοι των σημείων)Codd. Med. A. C. Leid. n. Guelph. Paris. o 38 2o4o. l. Moret. 11 δια των 3μείων Ita quoque dederunt edd. Ald Camot Basil Wechel Mad Robortelliis, Victorius Retrius Vulgo ii δια σημεiων Cod. Paris. 74 I. ii διι των . Medic C. διοι τὴν των T. f. 2. A λό λχ ii, si φορουσι Γηγενεῖς Sic bene in textu correxit He in ius vulgatu in λογχίρον, quod antecedenti τὰ μὲν συμ υτα plane non respondebat. Idem paullo post Vulgatum η στερας mutavit in ii στέρες. Recepit Hein-sianam correetionem Reir ut quoque Cod Paris. O38. legit οι Γηγειεῖς cum articulo Proci στέρας obortillus Cnon
in Explicationibus suis libri nostri de Poetica, sed in An notationibus quibusdam' legere maluit ὀστέα sive στα Significari putat ab Aristotele os illud eburneum in humero Pelopis Deorum consilio pro vero repositum, quod deinde factum fuerit nota gelatis Pelopidarum non minus atque lancea illa gentis illius Thebanae Vulgatam estionem bene defendit Victorius Comment pag. 33. De signo hastae in corpore Thebanorum terrigenarum sive partorum impresso vid. Dion Orat. IV, p. 62. Plutarch de sera num. vind. T. II p. 63 ed. Frcf. Iulian Orat. II, p. 8 i. Idem Iulianus Pelopidarum insignia humeris impressa memorat:
συγγένειας.OIους ν τω Θυέστη Καρκιιους Deest Καρκίνος in Cod. Medi c. A. Tu περιJέραια Codd. Ven Leid Guelph. τα. go δέρρεα, De agnitione Ulyllis per cicatricem ab Euryclea inter lavandum de ab Eumaeo & Philoetio vid. Odyss. , 386;
Καὶ ἶον - η υροῖ Codd. Ven Leid. Med. A. C. καὶ οι Med. D. και L. Scapha, per quam in tragoedia Tyro inscripta agnitio tacta eii dicitur ab Aristotele, probabiis
426쪽
liter fuit una, in qua infantes habentur Tyro erat filia Salmonet, impii hominis, de cuius immanitate, poena etiam apud inferos praeclarus est Virgilii locus. Tradebatur amasse Enipeum Elidis fluvium, chim pater ipsius illic regnaret. Compressa deinde a Neptuno speciem Enipei induto, einellos edidit, in scapha ad fluvii Enipei ripam expotuit. Tetigerat hoc etiam in eo fabula Euripides.
De argumento tragoediae, quam Aristoteles ii nostro loco respexit, nihil constat. Exstitit Sophoclis tragoedia huius
nomini S. f. q. A δ' εὐπεριπετείας Recte monuit Victorius Comm. p. 1 7 ,,ΝO Valet hic περιπέτεια mutationem illam ingentem fortunarum, sed ἐκ περι πετεια significat casu fomluilo. me insitus male vocem περιπέτεια cepit sensu dramatico, quo alias Aristoteles eam ii surpat, sed non iocloco. Turining tus . Notes p. 337), assentiens Victorio, ut tamen ambiguitas tollatur, legere suadet κ προπετε iας. Verum nihil mutandum est. mo περ η εν τοῖς Niπτροις Codd. Ven Leid. Medici A. C. σπερ ι Perperam. Cf. Odysseam T. f. s. Aio ἄτε χροοι Ita legunt Codd. fere omnes, vers. Vallae .edd. Ald Camot Basil. I. a. echel. Oret. Victor Mad. Castet v. In vers. Paccii ed. Basil. 3. δεο ου κάτεχροοι inde lectio postea in reliquas edd. ini gravit. Quae in praesidium huius lectionis attulit attetistis, nihil pro-hant Locus Arist. Rhet. I, 2, ad nostrum non quadrat.
Patet ex proxime insequentibus in textu, δι' οέγγυς της εἰρi3μ. mi αμαρτιας ἐστὶ ν, nostram edtionem praeferendam
esse. Dedit eam quoque TyrWhittus CL Chirti notas ad vers. Germ. p. 239. Winstant. p. 29 I. Wining p. 338.
saltem ab Aristotele aliter scriptiim fuisse, quam in edd. recentioribus legitur, ipsa docet lectionis varietas in Codd. edd. antiquioribus obvia Codd. Venet Leid. Medicet
ρισεν τι ορε της. Haec tamen lectio verbis in textri no-1iro proxime antecedentibus plane nota convenit Procedit
427쪽
enim oratio sic: L OPETTH D τῆ Ie ιγενεία ΝΕΓΝΩ-PlΣEN OTI OPEΣTΗΣ. In his nullus sensus inest. Quod vulgatam lectionem attinet, monuit iam mictorius p. I 8),
non ita accipi oportere, quasi philosophus dixisset, restem sororem agnovisse, postquam agnitus fuerit ab illa; nam contrarium evenisse, ex ipsa Euripidis tragoedia constat Suspicatus est hinc I iningius Notes p. 339), legendum esse forsitan , ἀναγνωρὶσας τὸ ἁδελφην, νε λιωρίσθη υπ εκε iνης ita ut agnitio Orestis per Iphigeniam facta relata sit ab Aristotele ad secundum agnitionum genti si non Vitiosum, minus tamen pulchrum. Verum non est necesse
aliquid in vulgata lectione mutare Solam Agnitionem Orestis ab Aristotele respici, satis patet, uberius expositum ei post Victorium a Dacerio . Remarque p. 294). Facile autem fieri potuit, ut Aristoteles simul mentionem iniiceret alterius agnitionis Iphigeniae per Orestem factae, cum duplex et ναγνώρισις In eadem tragoedia Occurreret. - Pros κε iνη μεν γὰρ διοι γῆς παστολῆς Codd. Ven. Med. C. habent: κε iνη δε δι' πιστολγῆς. - Magis variant Codd. in sequentibus contextus verbis. Post verba κεῖνος δα in plurimis Codd. est lacuna a serioribus manibus vario md expleta Madius Coinrnent pag. 79 in nonnulli cinvenit ἐκ των φασμὰτων Haec verba etiam in pervetusto MSto obortelli a viro odio interposita erant Explicat. p.
et 8 ), approbavit hanc lectionem ipse Robor tellus,
quamvis in textu dederit δια σημεiων. In aliis scriptum vidit idem aditis διὰ της λό γχ11ς, sive διοι λογχ ην, quae lectio ex Madii Commentario in margine edd. Asil. 2. 3. Casa lib. Duvall. notata est. Utraque tamen lectio aperte glossema produnt, ut ad ius iam recte iudicavit. In uno Codice antiquo Victorius invenit δια σημείων Paccius quoqtie Vertit: agnatus es ex inditiis Fatetur autem Victorius se huic lectioni non confidere. In edd. Ald Basil. I. a. Wechel. Castet v. Victorii, post ἐκεῖνος δὲ spati tim vacuum relictum est. Dacerius pro διὰ σημεiων legere maluit διὰ τεκμηρίων, quoniam Euripide voce τεκμηριον Iphi-gen in Taur vers. o 8. 26. utitur. Sed hac emendatione parum lucramur. Vide de ea miningium p. 36o Aristoteles insuper vocem τεκμήριον sensu magis definito, ut Deciem ad i. quam Ani omnino του σημείου usurpat, quo
quidem hoc loco intelligi nequit poetae autem tragici ση-
428쪽
μεῖον, τεκμήριον promiscue adhibuerunt. Vid. Sophocl. Electr. vers. 892 cf. vers. Io. Quod autem notatu dignis- sinatim in praestantissimis Codd. Medic omnibus Ven. Leid. Paris sto 38. 74 I. Oclo Guelph. s. Moret. vers. Vallae noster locus in hunc modum legitur: κεῖνος δε αὐ- τος λέγει, α βούλεται . . . sine ulla interruptioni nota, praeterqUam quod in Paris . o 38. post κῶνος δε spatium vacuum relictum est. Testatur hanc lectionem suisse duorum Codd. in bibliotheca Medicea, alterius a Politiano descripti, alterius vetustioris, Robora inus . . qui quidem Codd. haud dubie sunt ex numero supra memoratorum. In Cod Paris. oclo αυτὸς deesse, quod tollitum Video abvi artesio ex Balteusii notis, falsum est. Erravit idem Balteu sitis, dicens, Victorium omittere in textu Verba τα υτ α φυν. On agnoscit Victorius διασημεiων reliqua habet. Iam Codd. lemonem modo indicatam in textum restitui portere censuerunt Iadius, iiiii tamen pro αυτος non bene reponi Vult αυτ α, de ex recentioribus doctissimus Vinia sanielus not. p. 29 I. Videtur autem ea Niningio nimis brevis & deficiens Persuasit hic sibi, Aristotelem post verba έκεῖ:/ος δε addidisse etiam huic agnitionis specie medium agnitionis, sicut illud ceteris agnitionis speciebus addidit:
Certum sit, quo modo philosophus agnitionis illvis secundae medium designaverat. Cui tamen winineti animadversioni Opponere licet, non consentaneum fuisse, ut post κεῖνος δὲ Aristoteles generatim secundae agnitionis specie mediti magnitionis apponeret, cum Verba κεῖνος δὲ κ . . . non ipsam secundae agnitionis specie notionem sed eius tantum exemplum illustrationis causa exhibeant Quod si necessario secundae etiam agnitionis specie medium anulom addi debuisset fuisset iustiis eius locus post verba εὐτεραι δε, et πεποιν' εναι πο ου ποιητου. Igitur equiden assentior plane Maio os insalueio Seclusi etiam propterea uncis Verba διοι σημεiων ταυτα ου i. Onan in tot uita hoc Ibri nostri caput de agnitionis generibus imisere depravatum ad n OS pervenit. Δι' ο ἐγγύς της εἰρι μενης μαρτίας στὶν Codd. Me-d c. A. B. C. Vera Paris . o o. s. Moret Guelph. διότι. Paris i 4i Medic D. δι' ὁτι. Ἐξῆ γαρ ἄν ενια και Pgγκεῖν. Haec verba sanum sensum
non praebent, nec sine causa haesit in illis Omngetur; nam
429쪽
reliqui interpretes ea praeterierunt Cod. Leid habet ἔνοιανενεγκεD. Medi c. A. Dνοιαν ἐνεγκεῖν Forsitan ex hac lectionis varietate felix aliquando ingenitim veram lectionem hariolari poterit. Sed videntur nonnulla in textu deficere. Και ν τω Σοφοκλέους ηρε η τῆς κερκίδους φωνὴ Praeclare hunc locu in exposuit Tymhittus p. 6 I, culti notam subiungam , Mira sane commentus est Castelvetrus, mira etiam Io s. caliger Collect in Varron. p. III, Ut e X-plicent, quam partem in fabula Terei habuit η της κερκ δος φωνη, i. e. radii textora vox, ut illi, aliique omnes, quos vidi, interpretantur. Sed κερκις non solum radium rextorium, sed etiam ipsam tesam aliquando significat Schol. in Hecub. vers. II 3 Κερκὶς το φασμα ενταυθοι ὰπὸ
του ποιουντος το ποιούμενον κερκὶς γαρ κυρiως ο ὐρακτος
έν ω φαένου cra Philomelae autem agnitionem de qua hic loquitur Aristoteles' per telam, quam sorori suae misit, factam esse, notissimum est Vid. vid. Met VI. Declaratio igitur per telam enuntiata, nisi fallor, appellatur telae Vox metaphora certe audaciore .prosaico sermoni minus conveniente, sed quam in hoc loco ex ipsa tragoedia desum tam esse verisimiliter forte suspicemur. Vid. Achillem Tatium L. V, p. 28s, eadem translatione de artificio Philomelae ad fastidium abutentem: η γὰρ Φιλομίλας τέχνη
autem historiam Terei diverse narratam esse constet, V. Hygin fab. s Sophocles, opinor, primus Philomelam per telam agnitam finxit unde recte agnitio illa inter ας
πεποιημένας πο ου ποιητο hic numeratur se Hactenus
TyrWhittus Excusandi interim sunt priores TyrWhitto
interpreteS, quod τ iii κερκ in φωνὰ radii textorii ocem explicanteS, nec metaphoram paullo audaciorem anim AdvertenteS,
aut in mira commenta delapsi sint, ut aliquem sensum verbis inferrent, aut mirati sint, quemadmodum acerius, cur Aristoteles an ineptam agnitionis rationem a Sophocle adhibitam non castigaverit. Cf. bring p. 362, qui, etsi ipse i loque putet, that the discover in quesion , halineve it might be was essected by the bund of the hutile, ich Aristotia calis φωνὴ voice, iure tamen suo deridet caligerum fingentem sibi, metamorphosii Prognes in hirundinem
430쪽
in Sophoclis Tereo exhibitam fuisse, την τῆς κερκίδους
ςωνὴν inserviisse cantu hirundinis imitando. Si verborum Nexum cum ceteris in textu nostro spectes, dubitabis, an Scaliger deliraverit. - Ceterum tota haec para graphus inversione mea Germanica libri nostri, quae prodiit Berolint i 98 male reddita est. Secutus quoque stim aliam lectionem, quam non sequi debuissem. Verum sensum in versiolae Latina expressi. f. 6. ρiτ δε η δια μνημ11ς Codd. Ven Leid. Paris.174 I. Medi c. A. C. D. Valla τοι τῆ διὰ M. Codd. Paris. 2O38. Osso. ρiτη η διαγν1 Priς, omisso δέ. Sic etiam dedit Victorius Edd. Ald de Basil. I. ρiτην δε η δ. μ. Opera
ston Oxon. Cooke, pion Hartes. instant. σπερ ι , . . . Ed Basil. I. habet etiam τω Διμαιογένους Sed legetidum esse σπερ 1 ε K. reete suspicat his est Maius p. 38o. Recepit at rc lectionem in textum VPTorius, assent len-bus Codd. Guelph. Med. B. D. Heinsus in editione sua
priore emendavit σπε ο ν Κυπρίοις Δικαιογένους at in
ed. Et se vir maluit σπιρί u . . Victorium me insium secuti sunt ei Zius, Tyrwhitius. Cf. instant ei not. p. 29 Pro τοῖς Δικαιογενους Codd. en Medic C. D. Valla
habent τως Διογέrους Leid Guelph. Paris. 2Ο38. ir δει γαιογένους De arseum elato huiu tragoediae nil constat. Cf. Victor ad h. l. Diversa fuit a carmine epico τα, Κυπρια μη, cuius a ictor incertu S.
Καὶ η ἔν Ἀλκiνο απο λόγων Legitur vulgo καὶ ἈνἈλκiνο απολόγω. Quare disceptarunt viri docti, tiona do Aristoteles ad Ἀλκινου πιπολογον referre potueri plures Odysseae libros, quam pro argumenti horum librorum ratione ad eum referri po1sint .vulgo a veteribus relati sint. Vide Tu in nyi otes pag. 364. Emendare voluit atri