Opera omnia, graece;

411쪽

καὶ Κομμοι Madius mendum hic latere suspicatus est Dmngius in versione Anglica τα απὸ της σκηνῆς non expresis sit. Non amplius etiam definiuntur τὰ απο τη σκ ὴῖς postea ab Aristotele, sicut ceterae tragoediae partes ipse Κόμ.-μος Verumtamen arbitror, non idem significasse τὰ ποτης σκηνης, quod Κόμμον consulto igitti ab Aristotele

hunc ab illis distingui. Illa puto fuisse cantica solis igno-nibus non a choro Din cena peracta cie ἁ πο τῆς σιω)νῆς με λη'. Auctor enim est philosophus nos e alibi CProblem. XIX, Is), cantica e cena non simili metrorum lege adstringi, qtia chori cantisi, quae sint antistrophica, quoniam systema antistrophicum simplex quiddam ordinatum sit, ad affectus imitandos minus idoneum T αὐτὸ δ' αiτιον,

και διότι τὰ μὲν πο της σκ=1νῆς ου ἁντέστροφα , τα δὲ τοὐ γοργου ἀντιστρος α ο μεν γὰρ ποκριτης ἁ γωνιστης vi μιμητης' δὲ χορὸς ηττον μιμεῖται. Deinde histrionum cantica harmoniae generibus condebantur diversis a choricis, Hypodorio mypophrygio, ex indole sua actuo

στι. Plura dabit TyrWhiit pag. I 2. Κόμ μοι Ver erandcantica, nec a solis histrionibus, nec a cito choro, sed simul ab utrisque in scena peracta. Quod auten Aristoteles in sequentibus solum Κόμμον, non τὰ πο G1νῆς fusius definierit, eius rei causa forsitan in ipsa definitione του Κομμου quaerenda est. Κόμμος δε θρ ος κοινος χο- ροὐ και πο σκην iς. Quibiis ex verbis sati iam patet, quid sint τα ὰπ σκηνης per se Singulari expositione haec quidem non amplius indigebant. Noster itaque locus bene

sanus est. f. 3. Πρόλογος μὲν μέρος θολον τραγωδίας το προ χορου

Παρόδου , , In duabus lagoediis Aeschyli, Persis ratimplicibus, chorus ipse mlogi ossicio fungitur m ceteris, quas quidem superstites habemus, omnibus Prologus ante chori ingressum constituitur, praeterquam in Rheso quam tamen plana oli in prologo formae usitatae non caruisse verisimile est Vid. alchen aer. Diatrib. c. IX, argumentum Rhes d. Mus gr. , Tymphiti. - Verba τὸ πρὸ χορο Παρόψου exciderunt in Cod Medic D. uti subsequentia ἐπ-

412쪽

341 ANIMADVERSIONES CRITICAE

si σόδ ον δε μέρος ολον τραγωδiας, librarii culpa Addita sunt postea in margine.

Argutati sunt interpretes, maxime Nimngius ote P. 292), in voce ἴλων interpretanda. on tam stricto sensu, ut sibi persuadent, Aristoteles hac voce ustis est. et λαχ ορου μέλη opponuntur singulis chori acclamationibus enuntiationiblis Pars tragoediae inter eiusmodi integra chori λελη intercedens est epi aium. Itaque non explicandum est, το μετα ξου λου χορου μει. ων Ceterum, quod sane mi reri S Verba το μεταξύ λων χορικῶν μελῶν. . . 'Lζοδος δε μέρος ολον τραγεδιας, desiderantur in Codd. Medi c. A. B. Paris . o o. s. Moret. Guelph. In Med. D. τὸ με- ταξ ολ . in χορικων μελων expuiacta fuerunt in contextu sed deinde ab alia manu reddita sunt in margine. f. s. εθ' ο)Ι Paris. o 38. με ἡ ο, .sti pra lineam γρ. καθ' ὁ .Xορου μέλος Codd. Med. C. D. μέρος Perperam. f. 6. ορικο δε αροδος μεν - Στασιυον δε Cf. Wining Notes p. 93 sq. TyrWhit t. ad h. l. p. I 3 sq. f. 8. ερη ἴλει ουν τρα γ*λας Deest μεν οὐν in Cod. Ven. Inaei densi tantum υν Victorius dedit χερ δε ut initio capitis olim non bene legebatur. Idem in sequentibus, ut supra ibidem post v με δεῖ inseruit, ειδεσι. Πρὸ τερον si ρητροι Codd. Veia Paris. 74i Med. C. D. ειπαMεν Paris. O O. s. Moret Guelph. Med. A. B. N

ποαεν Vid hor. habet ειπαμεν. Κεχωρισμένοι, τρυυτ εστίν Codd. Leid. QMe dic. . . ταυγα, τῶ εστέν. Omnino tot tis hic locus inde a μερη- εστιν, clim sit mera repetitio dictorum initio capitis,

a librario male sedulo hic videtur astuti is esse Venit iam Victorio p. 11 in suspicionem interpolationis Eq iidem inco applicavi. In Cod Paris. oclo ad calcem huius capitis legitur in margine atramento rubro scriptum hoc scho

413쪽

AD LIBRUM DE POETICA I 3

T μὲν γὰρ φιλάνθρωπον modd. Medic C. Gen. τι μὲν γὰρ . o μεν γὰρ περιτονῶν ἄξιόν ἐστι δυστυ χουντα ' Vide Syl- burg ad Rhet. II, 9 Valla vertit, erit Legit forsitan ἐσται. Oύτε οβερον ἐσται το συμβαῖνον Sic recte e Codd. suis emendavit Victorius, quidquid dixerit artesius pag. o

ad Vulgatum φαίνεται το συμβαιι/ον tuendum Agnosciant

ἔσται quoque Valla, Paccius, modd. Ven Leid Paris. 2O4O. s. Moret. Guelph. nec non edd. Balteus. Retrii. Harlesius ἔσται in textum recepit ait autem in nota se eius poeta itere. Non erat illi poenitentiae causa. f. 3. Δια κακίαν καὶ μοχθηρίαν Desunt καὶ ο 11ρίαν in Codd. Medic B. ωGuelph. f. ad h. l. Aristot. Et hic ad Nicom V 8, Io VII, 9.

πιας ει δυστυχ ιαν Consentiunt in vulgata lectione Codd. edd. OmneS, praeterquam quod pro εἶναι μαλλον ,1 διπλουν Cod. Med. . .ed Ald habent εἶναι, ἡ μῆλλονδε πλουν. Sollicitavit autem nuper hunc locum Tyrwhitius 4. Is 4'. Arbitratus est, vocem kπλούς uno eodemque sensu accipi debere de fibula simplici secundum Aristotelis definitionem supra propositam vocis vero δεπλοὐ in hoc loco significationem ex alterius sensu pendere, ε illi αντι- στοιχροῖν ita ut, si με ος ἁπλους fabulam fmplicem deno

denotare necessario intelligatur. Hoc vero sic se habere, etiam ex eo colligit, quod Odysseae fabula, quam in hoc ipso capite διπλiὴν vocat Aristoteles, inferius ab eodem dicatur πεπλεγμέν 11 4. XXIVJ. Reponi igitur utili sese Whittui: Aνάγκη ἄρα τον κικλως ποντα μυθον διπλουν i-

414쪽

a ANIMAD TRSIONES CRITICAE

ναι καλλον, 1 et πλοῖν -- Iam , pergit, inest alia dissicultas in sequentibus in textu vulgRto, σπερ τινες ασι.

Non credibile est, ullos fuisse, qui fabulam simplicem implexae in genere praetulerint, omnis stilo 1bolii ratiocinatio in eo tantum versatur, ut istorum errorem coarguat, qui ex fabulis implexis eas prima iudicant, quae exitum habent felicem. Has en ii ipse in secundo loco ponendas statuit, in ramo autem eas, quae exitum habent infelicem. Huic autem disputationi accommodatius, putat 0rwhlitus dari initium , si totus locus ssic scriberetur ' Α-

Ing enitim viri κριτικωτάτου in hac inendatione proposita non desideraturri nititur autem ea pluribus erroribus. Nυθος απλιυς in nostro loco non denotant fabulam simplicem, quae unque si vocum significatio, tam opponuntur μυ- Sc πεπλεο μένω. In nostro loco : Θος ἁπλοὐ opponitur

μύρω διηπλω. Intelligitur in hac oppositione μίρω ἁπλῆ fabula, cuilis es exitus tinus O simplex, aut ex felicitate in infelictatem , aut contra - διπλω autem tabula, cuius est exitus duplex, non solum ex felicitate in infelicitatem, set etiam ex infelicitate in felicitatem. Praeclare hoc iam Observavit Iadhis p. Is . Statuit autem Artitoteles, fabulae pula hii oris exitum non esse oportere duplicere, δεσπερ τινές ασιν, ed simplicem, qui dein non ex infelicitate in felicitatem, sed ex se D citate in infelicitatem. Hanc esse primo loco ponendam cillam vero secundo loco. Exemplum fallulae, cuius exitus sit duplex aster deinde Odysis eam. Patet itaque, Tyri: huttim philosophi nostri mentem non assecutum, εἴ vulgatam lectionem ne illa quam mutandam esse. In cap. XXV Odyssea sensti plane diverso dicitur

fabula composit. μυθος πεπλε γμένος).f. I. ρ του μὲν γὰρ οἱ ποιηται Πρ του Attice pro πρὸ του χρόνου, antehac. Sic Herodot l, I 22, pag. 6 ed. V esse ling. πρὸ το μὲν ου εi δεναι . . . tio si Codd. auctoritatem sequi malueris, legendum est πρωτον. Retinui tamen vulgatum , cum ti ad sensum perinde sit, iitrum legas. Τους τυχόI'τας μυθους α πηρι μουν Scribendum existimo pit Hein s. quamvis insolentiore voce, περρίθμουν,

ut sit απορ ἰυἔμεῖν sic in sibi μεταρρυθμεῖν , Se similia, ἄν- τι του μεταρρο μιζειν. - Nihil ita textu mutandum est.

415쪽

AD LIBRUM DE POETICA 343

0ικiet et καλλισται τραγωδiαι ad Victor post οἰκiας insertum habet ui Non hene. Καὶ T λεφον Domittitur καὶ in ed. Hartesii, operarit m vitio.

f. 6. N μεν υν κατα νην τε Πην καλλίστη τραγ*Iiα Verh κατα την τε χν ii non expressa sunt in Paccii versione Latina Suspicor, ea interpolata esse. f. 7. Διο κηκυι ι υρν riJ ἐγκαλουντες το αυτ ὰMαρτοι- νουσιν Reibitis dedit ex coniectura αὐτοὶ Ἀαρτὰ νουσι.

Ingeniose. Sed vulgata edtio defendi potest. In τὸ et μὴ

supplendum κατα , hoc sensu e peccant circa hoc Ipsum Euri. Fidis castigatores Forsitan autem Verba το αυτ ὰααρτὰν ο cra transponenda sunt post i δυστυψαν τελευτωσι. Non enim, Ut nunc collocata sunt, bene cohaerent periodi

membra.

τι τουτο δρα Ed Camo t. θεν τουτουρῆ Cod. Leid. δραν Perperam. Ἐπι γαρ των σκηνικων ἁγωνων Recepi in textum egregiana coniecturam a Barthelet Galliae, dum fuit, decore, propinatam, emotres de I Acad. des Inscr. T. XXXIX, pag. I 8o Vulgo ἐπι γὰρ των σκν3νων καὶ των ἁγώνων. Frustra in eo laboravit Dacerius emarques i. I 6), ut ostenderet causam distinctionis των σκηνων Leci των ἁγώνων ab Aristotele iactae Vertit dans es dilatites publiques O fur leth Patre. Verum an kγὼν unquam denotaverit tine dispute publique valde dubito Deinde Aristoteles non scripsisset ἐπὶτων σκηνων , sed πι τῆς κ.Dῆς, ut infra capp. XVIII XXV. Manifesta igitur est vulgati textus corruptela. Τραγικωτατα ό τοιαυται et Ηνονται Cod. Leid. τραγικώτατα. f. effingi Hamb. Dramaturσ. P. I, p. 389. 'Aν κα τορ θωσι Sic legunt Codd. Medici A. C. D. Ven. Leid. Paris. 74 I. Vulgo κατορθῆσι contra lingitae leges. Recepit nostram lectionem iam in textum ei ius Laudat mmstanteius huc pertinentem locum Isocr. Panegyr. p. aed. Wolf. πως ου In σκοπεῖν και Σιλοσοzεῖν τουτον τὸν λόγον , ο , in κατορθωθῆ, καὶ του πολέμου του πρὸς ἄλ- λήλους, καὶ της ταραχ23 γης παρούσης, καὶ των μεγiστων κακων γημας ἁπαλλαξει.

416쪽

3 ANIDIADVERSIONES CRITICAE

δ πλῆν τε τὴν σύστασιν χουσα Codd. Medi c. A. C. Ven. Leid. δευτέρα δ; η. Edd. Ald Camot Basil Wechel. R horteli Casielvet r. ad δευτέρα si πρώτη. d. Hein s. δευτερα δε πρώτη Nostrum tuentur Codd. Guelpherb. Paris. 2O4o. s. Moret. editores post Victorium omnes Post εστ legitii vulgo συστασις. DeleVi autem hanc vocein suadente in nem Notes p. II). Certe enim Aristoteles non scripsit: δευτέρα δὲ - εστι σύ στα ις ἡ διπλῆν τε τὴν b στασιν χουσα. Prior σύστασις est ineptum alicuius librarii glossema In δευτέρα subintelligendum: έστὶ τραγωδία. Relpicit Aristoteles ad antecedentia: η πιν

Iam sequitur: δευτέρα δὲ, vi Z. τραγωδία. Apparet ex hoc etiam, vocem σίστασις post ἐστὶ e textu esse eliciendam.

κσῖ δὲ Madius pag. 6o rescribere voluit: . . i. τοῖς βελτiοσι. καὶ χρο-οσι δεκεῖ μέν - Responderet τω μὲν insequentibus Ἀτι δε υχ αυτ n . . . Sententiam Aristotelis non recte cepit doctissimus homo Vulgatum bene se habet. f. 9. Διιιτ ii των θεατωνίσθένειαν manc Madii eiusdem emendationem vulgatae lectionis θεάτρων lubens in textum recepi. Praesidium ea petit ab alio Aristotelis loco, ubi idem fere dicitur Rhet. III init. ἁλλ' l. ως μέγα δύνατα

in textu nostro statim subsequentia. Ceterum non assentior insito, post Zgαταῖς esse lacunam suspicanti .ex sua penu defectum supplenti. Vide Nining Notes p. 3IJ, II insankium not. p. 289. h. o. 'Aλλα μαλλοντνἰς κωμωλας οἰ εἰοι Cod Guelph. τῆς τραγωδ ας librarii vitio.

f. et Δεῖ γα και Deest et in Cod Paris et o 38. Insequentibus pro Oiδίποδος Cod. Leid habet ιδμου. f. . T τερατωδες μονον παρασκευάζοντες Cf. ining. ad h. l. p. II sq. f. s. Ἀπὸ ἐλεου και φόβου Restituit ελεου Mimrius , quod etiam agnoscunt Codd. Medi c. . . Guel pla Paris. Oclo. ML Moret. Sic supra sec. XIIo dicitur ii λεον ζει, ii *όθον Dederunt ἐλεου Balteusius, Reia, . TyrWhit t. Aliae

417쪽

AD LIBRUM DE POETICA 347

edd. habent ἐλέους. In marg. edit Casauh. notatur lectio ἐλσίου. Vitiose.'Fν τοῖς πραγμια σιν αποιητεον' Madius i. 164 πρ ἁ γ- μασιν mutandum censitiit in Jρὰμ ασιν Vulgatum bene se habet. f. . si iλων Cod. Leid. ii φίλον Perperam. Η εχθρῶν, ii μηδEτερων' Cod. Leid. η ἐχθρους, ἡ μηδε -

τερον Perperam.

Ουτε μέλλων δείκνυσι omittitur δείκνυσι in Codd. collatis omnibus Νeque tamen propterea cum missantii VΟ-cem, Ut glossema delendam puto. Sensus enim eam necessario requirit. Oυδ' ἄν /χηδετερως ἔχοντες Codd. Guelpherb. Paris. ao o. s. Moret Medi c. B. ου δ' ιυ. f. . A εἱ-δελφος ἁδελφον Codd. Ven Leid. οῖον ii α. a. I lητερ αἰποκτείνη Codd. Med. C. D. ποκτείνει. ' Η μέλλη , ii τοιουτον τι ἄλλο δρῆ Iidem Codd. υέλλεα

Guelph. τι ἄλλο τοιουτον. en Leid Paris. 74 I. Med. A. C. D. edd. Ald Camot Bassit. echel. Roborteli. Mad. δρῆν. Heinsus dedit ii μελλη τοιουτον τι ἄλλο δραν , misiassis commate post μέλλ' Eadem lectio in ed. Paris.1629, quae Heinsium in omnibus secuta est. In versione Latina vulgata lectio ab Hein si expressa est. Idem Hein-sius in edit. Elge vir per errorem typographicum excidere passus est verba in textu sequentia ζητητεον του μὲν ουν. Cf. instant ei not. p. 29 O. f. o. Ἀπο νουσαν Deest in Codd. Medi c. B. Guelph. Paris sto 4 o. s. Moret Clytaemnestrae caedes ab Oreste patrata res notissima. De Eriphyle a filio interfecta, Ho

f. II. ιπωμεν σαφέστερον Codd. Ven Leid. Med. C. edd. Ald Basil. I. Wechel. ειπομεν Vitiose.

418쪽

3 ANIMADVERSIONES CRITICAE

Paris. 74 I. o o. s. Moret Guelph. Valla 'Aλκμαιωνος 'Aστυδαμαντος. mendavit iam Maius tot pag. 66 'Aλκμα iων του Ἀστυδάμαντος ex Athenaeo Dipnos lib. X, qui Astydamantis Tragici meminit. Nostram lectionem reposuit Victorius, quem vide in Comment pag. 38. Suidas duos memorat Astydamantes, utrosque Athenientes poetas tragicos. Cf. Catal. Tragicorum deperditorum in Bibl. Gr. Fabricio-Ηartesiana.'Εν τω ραυματiα ' δυσσεῖ manc tragoediam Chaeremonis fuisse suspicatur Tyrwhitius pag. 36. Citatur ille ab Athenaeo XIII, p. 6 F. έν τω ε γραφομένω ραυματια, iterum p. 618 Ε εν δυσσεῖ, quas diversae essent fabulae Verisimillimum tamen est, unam eandemque fuisse, cui tu titulus erat δυσσσυς Tραυματiας De lysse a Telegono filio insciente vulnerato id Hygin fab. 27. f. q. Eτι δε τρίτον παρὰ ταυτὶ Sic e Codd. recte restituit Victorius Edd. Ald Camot Basil Wechel. Robor- teli Mad. in texti περ ταυτα Male. In notis emendaverat vulgatum περὶ per παρὰ iam Maius p. 66.

f. s. Και παρα ταυτα ου ἐστιν ἁλλως viae non ita vertenda sunt, NON POTEST FIERI alio modori nam, recte

monente Uinita Notes p. 32 y ipse Aristoteles in sub-

seqqentibus de alio quarto modo loquitur antea non memorato, quem ainen improbat; sed vertendum , NON LI-cΕ non admittitur artis legibus alio modo feri, quam tribus illis ante dictis .

Η γα πραξαι ι νάγκη hCod Medi c. A. ἀνήκει. Paris. 2o 38. ἁνεiκει. Vitiose occurrit tamen vitiosa haec lectio etiam in edd. Ald. iasit. I. . f. I 6. Γινώσκοντα μελλῆσαι Edd. Ald Camot Basil. I. 2. Wechel. Roborteli. Mad. με M σαι Perperam. Mιαρον χροι Codd. Me dic. B. Paris Σοήo. s. Moret. Guelph. μικρὸν εχ ει Sic etiam infra. Ἐν Αντιγον τὸν Κρέοντα ο ῖμωι id Sophocl. Antig.

v s. 24 sq. Male in nonnullis Codd. edd. Ald Camot.

419쪽

AD LIBRUM DE POETICA 3 9

f. I7. T δε πρῆοαι, δε τερον Sic habent Codd. Med. B. D. Paris. 174 I. Guelph. Vulgo το γα πρῆξαι, δ. Male. ostrum receperunt quoque Rei Zius, TyrWhit-tus. Cf. instant not. p. 29O. f. 8. 'Eν τω Κρεσφόντη Fuit fabula Euripidis, cuius fragmenta tantum exstant. Appellatur Meropes filius A Fhontes ab Hygino fab. 34. Finxerat autem eum Euripi

serta habet: δια γὰρ τουτο, με πόκλαι ιρηται, καὶ quae in textu vulgato paullo inferi u posita sunt. Και ν τῆ 'Iφιγεν Est η δελφά τον ἁδελφὸν , καὶ νοῆfλλ, lege Ἀντιόπη υἱὸς την μητέρα. εκδιδοναι μέλλων , α νεγνώρις. Destin haec in Codd. Me dic. B. Paris. 2o o Guelpherb. s. Norei. sane interpolationem redolent. Non solet enim Aristoteles exempla adeo cum uis lare. Neque ipsa periodi membra satis inter se connexa sunt. Pro vulgato ἐν τῆ ' Ελλη reposui ν τῆ Ἀντιόπη ex emendatione Vala enaen Diatrib. Urip. cap. VII, cui etiam Reigius locum in textu dedit. Parum interim reseri, utrum legas. f. 9. Δια τουτο Codd. Med. D. Ven Leid Guelph. Paris. oclo. s. Moret. ἁ γὰρ τουτο. Non bene Legitur διὰ γαρ . etiam in ed. Victorii. Ai τραγωδια ει ις Deest αἱ in Cod. Ven. Cod. Med. C. habet καὶ τρ. . Perperam. Ἐπι ταυτα τα οἱ κiet DCodd. Med. B. Guelpherb.έ τι τας τοιαυτας iκίας. Melius forsitan .

f. o. Καὶ ποίους τινας Ita Codd. Ven Leid Guelph. Paris. oclo. s. Moret versiones Vallae Paccii Edd. Ald Camot Basil Wechel Castelv Rohorteli. Mad. in textu Helias Sylb Gouision Oxon. COOhe, pion. Winstant. καὶ ποiους καί τiνας Male Nostram lectionem a Madio in notis propositam p. 168 e Codd. in textu rescripsit mictoritis, quem Casaubon. Duvall. Hartes Batteux, Reic TyrKhit secuti sunt.

420쪽

so ANIMADVERSIONES CRITICAE

προαίρεσίν τινα ii Cod Guelpherb. ἐὰν αὐλη I. In Codd. autem Medicet omnibus, en Leid. Par. 74 I. O4O. nec non in versione Vallae, totum illud commation deest Videtur ita lite interpolatum esse; nam alvo tensu abesse potest ut recte, initant eius naonuit p. 29O. Quare uncis verba seclusi. Cf. Nining ad h. l. p. 32 .Xρηστον δε Codd. Medic C. D. I. δέ Pro ἁ χοη - στ;i Codd. Paris Q 74 I. O4O. ἐὰν χρηστn. f. 3. Εστι δε ἐν καστω γενει' Cod. Med. D. D κατεμ γένει. VI elius forsitan .Xeci τοι γε σως τουτων το μὲν χροιρον του Ἀλως τα λον στι Codd. Medi c. A. Paris. Oclo Guelph. omittunt ολως Convenit cum hac Aristotelis de sexu inuliebri sententia comparatio huius cum sexu virili nisi tui ab eo in Hist anim. IX, I. Apponam eam, cum sit breuior, tamen verior forsitan quavis alia a serioribus scriptoribus, hodiernis minime exceptis, tacta. Debet Aristoteles bonae fortunae suae, it nostrae feminae Graeca non curent, adeoque eius inanibus nihil ab earum ira timen thim sit. Si quae sit femina Graece callens, habeat hoc praemium male collocatae diligentiae ut assequatur, quid summus Graeciae philoiophus de sexu eius senserit. Γυι ἡ ἁνδ ος έλεημονέ στερον και ρίδακρυ μαλλον ἔτι δε φθονερώτερόν τε

καὶ μεμd ιμοιρότερον, καὶ Q ιλολ.o: δορον μαλλον - καὶ πληκτικώτερον, ἔτι δὲ και δύσθυμον μαλλον - και δυσελπι καὶ ἄναι δε οερον, καὶ ιευδε στερον , ευαπατητότερόν τε , καὶ

μν11μονικώτερον ἔτι δὲ ἄγρωπνότερον και ὀκνηρότερον 3 κ αὶολως κιι ητότερον . . . Cf. lepidistinuim fragmentum Euhiili Comici p. Athen P. I9. b. . Γ ἀνδρεiαν ii δειῶν ιναι Cod. Leid. τῆ - ει ναι. PerperAm. S. 6. ἰμως μαλ Aνώααλον δεῖ uili Cod. Leid. proeμαλως habet μαλος Male. Sic etiam S. Meermannia mis. In Cod Medi c. A. ὁμαλως omittitur. In antecedentibus in textu male vulgo post ανῶμαλός - interpungitur. Interpungendum demum est post ποτιόεiς.

καίου οῖον, ὁ ενελαος ἐν τὶ ρεστ in Sic legitii in edit. Basil. . . meinsta. Recte, ut opinor. Vulgo μη ἀναγκαῖον, ut ad παράδειγu reseratur. Verum de exemplo non

necessario Aristoteles non loquitur, sed de pravitate qua-

라틴어 텍스트