장음표시 사용
441쪽
etius CL adii Comment. p. 93 Robor teli Explicat. p.
λυσις δε, - το, legunt καὶ παλιν η αυτων όν ἁ τὸ κ τ λ. sensu idoneo non exeunte. f. 3. ραγωδέας δὲ ει pi ει ι τεσσαρα, τοσαύτα γαρ καὶ
τα μερη λεχθη Haesertint in hoc loco optimi interpretes, adius, Robortellus Victorius, ex recentioribus Dacerius, Balteus uis, Wining . numerat philosophus
tragoediae species quatuor nam , addit , tot ei IlS Artes coira memor ita stini. Iam quaeritur, parte illae commemoratae Quaenam sint Meminit Aristoteles utique supra cap. XII partium quatuor tragoediae , prologi, epifodii exodi rici, quas tamen hic non innui a philosopho, in aprico est; attinent ni in tragoediae quantua em. Quae recensentur ab Aristotele cap. VII, 8 partes tragoecii aequalitatem spectantes μῖθος, θ; , λεοῦ ς, διάνοια, ὀψις μελοποία eae hin sex , non tia tuor. Etiamsi cum Diacerio ο εω 8 μελ οπο ιας rationem hahea nullam, quatuor partibus restantibus respondet una tant Um tragoedi Ar Limylpecies, vir ἡθικ si Diserte autem dicit Aristoteles, enumerati a se tragoediae tot partibus respondere tragoediae tot species. Recurrendum forsitan esset ad τα μέρη του μυθου cap. XII, 9 . Enimvero hae laudantur tantum tresi περιπετεια, καὶ ἀναγνωρισις' τρ ον δὲ πάθος). Non reperitur in earum Umero το θος, Unde tragoedia morata oriatur Arbitratus est alte ustis Ovid. eius notam, ius eius Principes de La literat T. III, p. 84 , το ἡ θος tacite implicitum esse
πὰθος, constituunt directe duas tantum tragoediae species, duae quidem priores πεπλύε γ MDην, tertia πάθο , παθητι-κii ν. Duae reliquae tragoediae species exii fiunt e partibus illis negative sumtis. Quod si fuerit se hula me περιπετεδη ανα γνωρίσει, exsas it tra2Οestuasi sex ; quod si autem ni erit sine ἁ θεσι, exsistit tragoedia morata , Ude es pia ther,
cae OppQsua Congruit chim hac attex si explicatione disse positio Aristotelica specierum tragoediae, quae infra cap. A XIV hoccurrit: ii γὰρ ἁπλii ν ii πεπλεγμεν , ii θικi 1ν,
η παθητικην Eiciis αι. Emendavit propterea Pyriphitius not. P. I 68), quamvis audiorem coniecturae stlae nominet nullum , nostrum locum sic τος αὐτα γαρ και ταχύ- Aa a
442쪽
2ων λεχ' η vi Z εὶδη . Omnino, si textiim antim putaveris, vix aliter poterit explicari, quam a B itterisio, cui etiam I iningius A te pag. 39s accedit, factum est. Est autem gravissima suspicio, locum esse manctim. Vide Ma- dii Comment. p. 94. Monet etiam hic subesse inendum in contextu, tum seriem verborum, tum steris cum in libris ab Aldo impressis, quamquam parvus sit, indicare aperte in Codice autem excessentis mi Lampridia Cremon Vis magnum fuisse asteris cum post verbum τεταρτον. Ego in ed. Aldinae exemplo, quod bibliotheca Gottingensis academica tener, Rhet Graeci antiq. Ven. Iso8. p. 78 nullum sterisci vestigium inveni. Asteriscus vero post τε τὰ ρτον inmodice Lampridia ad nostrum locum non pertinebat; nam est difficultas in verbis τοσαύτα γαρ καὶ τα μερη λέχ'n Maditis in explicandi tam his quam proxime sequentibus verbis occupatus , haud dubie verbia in anteceden τε αρα cum sequenti τέταρτον confudit, asteris cum laudat Codicis ad τέσσαρα retulit memoriae vel oculi errore. Ai Φθιωτιδες Cod. Leid. Φθιώτινες. Edd. Ald Camot. Basil. I. Φθινωτιδες. Vitiose. In verbis ii δὲ παθητικη - η δ' ἡ θικη supplendum est ex antecedentibus ης το λον έστὲ παθi si το λον εστ ii θη, recte monente Victorio Comm. p. 178,in approbante pluribit S Winingio Notes p. 399. Γο δε τεταρτον, μαλὸν, οῖον Ita Victorius invenit exaratum in uno Codice , Balteusus in Cod Paris. III. Excidisse aliquid iam inde patebat, quod deerat quartaetragoediarum speciei nomen, cum tamen tres priore nOminibiis suis essent inli Unitae, πεπλεγμένη, παθητικn, ρι- κη Prodebat idem varietas lectionis in Codd. nonnullis, in aliis lacunae signum post τέταρτον, Ut in Cod. Lampridii, in Guelpherb. Paris et o 4o Lis Moret. Unus Cod. Victorii Comm. p. 178 Med. C. Veia habent τεταρτον, ης οῖον Cod. Leid. τεταρτον μοῖον Cod Med. A. Valla τεταρτον, οἰκεῖον. Quod Harlesius notavit, in ed. Aldina legi τεταρτον οῖον α τι εν αλλω falsum est; neque ita legitur in marg. edd. Basil. Casauh. Muvall. Non recte cepit notam marginalem. Notatur ibi lectio ο li ex append. var leci. d. echel. Visio tis quidem lectionem μαλον respuit , Quod Verbum, inquit, quomodo hic manere possit, non video , suspicorque, aliquem , una supplere hanc lacunam vellet, conte iura dueitim, ac tuis quidem illii
infirma vel potius talsa, reposuisse e superiore loco ρμα-
443쪽
λόν supra enim cum quatuor morum discrimina Aristoteles explicaret qua 1ummo studio portet poetas exprimere, tribus eorum iam explanatis, inquit τέταρτονδε το μαλόν. Ut autem verbum hoc distinguendis moribus aptum est, ita diverso generi fabulae ostendendo nullo modo quadrat. , - Non vidit Victorius, μαλον hoc loco denotare genus fabularum simplicium, opponi, πε- πλεο μενω. Supra alio senili ααλὸν ab Artitotele adhibebatur. Hein s rescribere voluit το δὲ τέταρτον εἶδος, οῖον, correctione plane inutili Moriatus egregie emendavit το δὲ τέταρτον , απλοὐ ex loco Aristotelis 1upra allato c. XXIV,
a γαρ απλῆν, ii πεπλεγαενυ τ λ. adstipulati sunt illi ining Drwhitt. Praeferenda tamen est Codd. lectio, quam artessiti. Rei Zius quoque dederunt. Vulgo legebatur: τ δε τέταρτον, ο&ν.
Καὶ ὁσα έν ἔδου Cod Paris et o 38. edd. Ald Basil. r. 2. και ὁ α έν αιδὰ L Margo edd. Basil. ν αλλω ex append. ar lecti ed. Wechel. Cod Paris et o4o. Guelph. l. Moret ἐν i δ' Sequitur signum lacunae , quam etiam ed Batteus habet. Expressum est ἐν ty quoque in ed. Castet ve-tri Codd. Ven Med. B. ἐν ιδου. Codd. Med. D. Paris.174 I. ε αιδοὐ Cod Med. A. Leid. έν αιδω. Cod Med. C. Munus Victorii ἐναδου. Recte. Vulgo legitur ν αδη NO- strum rescripserunt iam Rei Z. Tyrwhitt. Fuere, qui dubitarent an fabula, cuius argumentum ex historia inferorum sit petitum, possit esse fabulae simplicis exemplum. Suspicatus est Onini Notes p. 46 IJ, verba καὶ ἴσα Ἀναδου non suum locum obtinere, & referenda esse exempli instar ad secundam tragoediarum speciem παθητικὴν . ita ut legatur ii δε παθητικη, οἱον τε Aiαντες, καὶ οἱ ξιονες, καὶ ο σα ἐν α ου Laudat doctissi inus Britannus Pi
colaminium t etvs', lacerium , qui idem fere senter int. Acquiescit aute in ipse inexplicatione Benii Comm. p. 372), quam ego adiiciam: Clausula haec sit - ex istiusmodi fabulis exemplum duxisse Aristotelem ad illustrandam simpliι-cem fabulam , quod cum illi lig. Tantalus, Sisyphus c.
in ea poenas atque tormenta, non prosperitate, quemadmodum Oedipus Malii plerique devolverentur, sed ab initio
ad finem usque illis iactarentur, peripetia aberat quam longissime. Immo vero, non modo repente fortunae commutatio haud fiebat, quod est proprium peripetiae, Verum otiam mutatio in decursu toto sebat udsina ac prope nulla,
444쪽
ita ut ab initio ad finem usque mira simpliestate flueret fabula. Ex quo nebat, ut commodiu ex aliis, in quibus repente vulnera, cruciatus, caede contingebant, path etiacae duceretur exemplum, quum ex iis, quibus illius repente criiciatus infligebatur, tamen simplicitas, de qua dicebam, mirifice a parebat. -- f. q. Αλλως τε καὶ ως νυν Codd. Veia Medic D. ἁλλ' ἰύς γε ubi Codd. Guel . h. Medi c. B. C. αλλως γε καi. h. s. κἁστου του Iiου αγα Θολὰ ζιουσι τὸν α πρρβάλλειν Haec fuit lectio edd. antiquior rim , quam Codd. Medice omnes confirmant ordo verborum est ξιουσι, το ἔνα, υπερβαλλειν του δiου- γα Θου κάστου. Postulant,
ut unus ruperet unumquemque antiquiorum poetarum in eo, a
quo excesAbat. mimis sollicitavit locum nostrum Victoritis Comm. p. 8o , qui e Codd. reponere Volebat καστον pro ἐκ- στου. Habent καστον etiam Codd. Ven Leid. Paris. 74 I. Oclo. s. Moret Guelph. Verum quo minus ita legas, impediunt verba του δiου αγαθού, quae tum nec ab καστον, nec ab περβαλλειν pendent Emendavit propterea Hesnsius in textu, ὲκὰ στου τλit ἁγαθω quam emendationem amplex tri quoque est ei; ius. In notis iterum aliter correxit idem HGnsius : καστο τ ιδεον ἁγαθόν'
qtiod haud displicuit initanteio Omnino non necesse
est textum vulgatum Uidre. f. 6. 7. Δεῖ δε αφφαεὶ κροτεῖσθαι χρὴ δε οπερ εὶρηται πολλάκις , μεανψθαι, και μὴ ποιεῖν ποποιικον σίστη - μα τραγωδίοιν Desunt Verba χρὴ δε οπερ ειρὶ ται πολ-
λακις , μεμιῆσθαι in edd. Ald Camot Basil Wecla et Roborteli. Mad. intextu Helias Sytb. Casau b. uvall. Gouiston Cooke. Upton instant. Restituit ea textu Victo ius, cum iam an e hunc aditis Comm. p. 98 monuisset, ea in pluribus Codd. Mis legi. Reperiuntur quoquc in Codd. led. . . D. V en Paris . o oo Guelpher h. Ms Moret. Ex edd. Moret Victor iam fluxerunt in edd. Castitv Oxon. min. Battebis. Hartes . Reig. Tyrwhitti.
Pro κροτεις det Cod Med. C. habet κροτησαι minsus τραγ- cv Ii et mutavit in τραγ*J iu ς. Non beneri quamvis ipse vulgatana lectionem esse pessi naana pronuntiaverit. Post μεμνῆσθαι tollere voluit καὶ Marius Frustra. f. . Oῖον ει τις τὸν tu λιὰ δος ποιοῖμυBcii Rescripsi ποιοῖ modo optativo e Cod Med. C. pro vulgato ποιεῖ. Uncinis
autem compescui haec verba in textu, quoniam glostema
445쪽
mihi redolere videntur. Addit enim Aristoteles statim exemplum aliud ab Ilii excidio petitum. Absunt praetereae verba illa a Cod Med. A. 'Εκεῖ μὲν γαρ Cod Guelph. εκεῖ γαρ.
f. 8. O σοι πέρσιν λέου λην σποi11χαν Codd. Medic C. Ven. πόρθησιν, quam lectione in recte iudicavit Victorius p. 38s esse glossam ad explicandam vocem πέρσιν in margine posita im, quae postea in textum irrepserit.' Ωσπερ Ευρι riδης Εκὰ ii ν ii ι σπερ σχύλος' Ita legendum esse, coniecit se hirtus ex versione Vallae, qui ha
Codd. adii Victorii desunt quoque in Codd. Ven. Leid.
Guelph. Ρaris omnibus Victorius igitur ea textu eiecit, in quo eum secuti sunt ex recentioribus Rei Ziusin Tyrwhit tus. Quid autem porro statuendum hoc loco de Euripidis Niobe 'Recte animadvertit Tyrwhit tus, Nioben cum Troiana historia plane nihil commune habere. Egregie contra huic loco convenit Euripidis Hecuba quemadmodum Georgius Valla in Codice suo legit. Igitur coniecturam Tyr- Whitti Vallae auctoritate suffultam in textum admisi. R. rius etiam Νιόβην expunxit, haud dubie, quoniam Aeschyli nulla tragoedia diserte laudatur, sed poetae nomen tantum, ideoque probabile est, Aristotelem scripsisse simpliciter ωτπερ υριπιδυ ἡ ωσπερ Aισχύλος Vulgata lectio κώμη ωσπερ ισχύλος aperte erat corrupta. mendationem
Festi amplexus sum, quam etiam is huius proposuit. Eati si explicatio verborum, ΚΑΙ Η κατα μέρος , σπερ Ευριπiδης, ΚΑΙ Η σπερ ι χύλος, est contorta. Eiusmodi repetitio του AI Η non fuit Aristotelis. Ἐπει και Αγ ων Cod. Ven. πῶ δε καὶ 'Αγ.
'Ε δε ιυς περιπετειαι καὶ ἐν τοι ἁπλοῖς πραγμασι στε-
χμζονται, υβοὐλονται, θαυμαστου obscurus est hic locus, haud subie corruptus. pro ου οὐλονται θαυμαστου vulgo legitur in βούλονται θαυμαστως Tum sensus exit cum s quentibus plane non cohaerens : In peripetus autem O in actionibus simplicibus poetae tendunt O , quo volunt, admirabilifer τραγ1κὸν γὰρ τοὐτο και φιλάν θρωπον. Victorius mathiit δ πλονται pro νβ. missus inenda Vit στοχάζεταισων βούλε-
446쪽
ται, Θαυμαστως, ita ut non ad poetas in genere, sed ad solum Agathonem antea memoratum referatur; verum hac correctione nihil lucramur quorsum enim pertinet τουτο insequentibus , τραγικον γὰρ τουτ και φιλὰν ω πον Neque necesse est, ut στοχὰ ε σθαι ad blum Agathonem reseratur;
potest referri ad poeta omnino, de quibus sermo Aristoteli fuit Verterunt nonnulli Ἱαυμαστως, per admirabile. Sed recte monuerunt iningius .semphititis, ita θαυμαστως verti non posse. Prior locum nostrum interpretatur sic: Poetae Asieqtiuntur, tio volunt, modo ad rabili s. surpri sing well) id vero, quod volunt, est Tragicum hominibus gratum τραγιλον γὰρ τουτ και φιλάν Ἱρωπον . Ne dicam, totam hanc interpretationem sensum enicere ieiunum patet etiam ex sententia Agathonis paullo inferius ab Aristotele laudata , philosophum non de poetarum arte admirabili, sed de Mirabili ipso, quo poetae utant tir, loqui. Mutare voluit
Z iningius πλοῖς πράγμασι in διπλοῖς πραογμασι, quo
niam finis moralis sit διπλῆ συστασει peculiaris, non fabulae simplici, exempla in textu allata non sint exempla fabularum simplicium. Potest vulgata lectio defendi. Etiamsi Twiningit interpretationem loci veram putes, τὸ ιλλιέρω-
τον tamen non exprimit characterem morulam tragoediae, sed
quod vulgo placti deinde exempla in textu allata sunt utique ex fabulis si molicibus petita, ἐκ των ἐν ἴδου, quemadmodum exemplum Sisyphi retulit enim supra Aristoteles diserte τοι εν αδε inter fabularum simplicium argumenta. Quod si Winingit interpretationem loci non accipias, spectat
το τραγικον καὶ φιλάνθρωπον ad τὸ θαυμαστὸν, quod tam
in fabulas simplices, quam in compositus cadit; praecipere Aristotelem de θαυμαστω iam dixi Madius ex versione Pacci colligit, hunc legisse ἐν τοῖς ἁπλοῖς Batteti semendavit ν βούλονται θαυμαστω. Les Poetes font quelque 1 si leurs denouemens par ne si te de me et Hux, qui est out dia Iois tragique, interessant Tyrwhittus coniecit: ν βούλονται, Θαυμαστων optime mihi videtur locum constituisse Retrius quem secutu sum.
plετα πονηριας δὲ Abest δὲ a Codd. Leid. Paricino 38. Guelph. ed Ald. st σπερ Αγάθων λέγει Laudat ipsum Agathonis dictum accuratius Aristoteles Rhet. II, 4
Τάχ' ἄν τις si κος αυτ τοὐτ' εἰ ναι λέγοι,
Γροτοῖσι πολλὰ τυγχάνειν ου et κότα.
447쪽
gunt Codd. Medic B. D. Paris. 74 I. O4o. s. Moret. Consentiunt cum hac lectione Codd. Guelpher h. Ven. Medic A. nisi qtiod habent υριπii ita pro ξυριπiδη, me-
dic. A. etiam Σοφοκλita pro Σοφοκλεῖ. Vulgo μη στυρπαρ Εὐριπiδη, ἀλλ' ὐσπερ παρὰ Σοφοκλεῖ. Facile apparet ,
praepositionem παρὰ a librario quodam fuisse intrusam. Nostra lectio, quam Morelius iam in textu exhibuit, Arias oletico sermoni magis convenit Sensus est idem, utram
lectionem naalueri S. f. o. οῖς δ ε λοιποῖς τι Dia 2ενα ου μαλλον του μύθου, η ἄλλης τραγωδίας στι Vulgo legebatur τοῖς δε λοιποις τα διδόμενα μαλλον του μ. . . . Suhintellexit Victorius
in διδόμενα - τα μέλ11, tamen putavit, ab Aristotele innui choros a magistratu datos. At enimvero recte monuit iningius, choros quidem datos esse a magistratu, sed numquam χορικα μέλiti optime locum correxit Marius Comm. p. 2O3) Mendum , is inquit, se in verbis omnino esse censeo ac primuna est in voce διδροενα, quae in locum Vocis ἁδόμενα irrepsit; nam verbum δειν, quod paullo postponitur, aperte indicat, locum, ut nos fecimus, castigandum. Id autem audacius fecimus, quoniam Venetiis in quibusdam castigationibus loco vocis δεδόμενα scriptam vocem γιγAugνα vidimus, quae lectio longe melior est quam ea, quae in excusi libri S legitur. Praeterea particulam negandi alue voce in μαλλον addendam existimo. Praesidium petit emendatio Madu a simili exscii piorum lapsu , qui in nostri libri capite ultimo occurrit, ubi pro κ ei διαδουντα Cod Med. Med. Camo t. διαδιδόντα habent. Per movit autem me hoc ipsum lapsus librariorum exemplum olt non cum Madio in nostro loco τα α δομενα, sed τὰ δια δομενα in textum reciperem. Ita quoque iam legit et bus mssus
dedit τα διδόμενα ου μαλλον . . . atteusitis Madurum secutus est Tyriphit vulgatum διδόμενα retinuit, inserta tamen negandi particula ante μαλλον Cf. Wining Notes pag. O9.
448쪽
lectio: η ρῆσιν ii ἐξ ἄλλου εἰς ἄλλο αρμόττοι aliter a ρ ιν is εξ ἄλλου quae variantes etiam in marg. edd. Basil. Casa lib. Duvali exhibentur. Quoad sensum perinde est, utrum legas, sive ut nos, sive ut laudati Codd. Η έπεισόδιονολον Cod Med. . ii επ. o λόγος. Vitiose.
Και σμικρότητα Codd. Med. omnes, en Leid. Par.
σιν reponere voluerunt Marius, missus δρὰμασιν. Sed vulgatum bene defendunt Irinsanisius not. p. 9s, JUί- ning oleSI. IO. Ἀπο των αυτων ε ιδων δέ , I- θαι Codd. Med. omnes. Paris. 74 i. oclo. s. Oret. Guelph. Ven. δεων pro εἱ-δων. Sic etiam invenit Victorius in pluribus Codd. suis, Maditis in Cod. Lampin . Vulgatum bene se habet. ρη-σΘα ὰπό τι ς laoc loco est promere , sumere, mutuari ab alia quo Vide Victorii Comm. p. 92. Η εικότα δε, παρασκευὰζειν Cod Med. A. ii εἰ ότα ἡ πίMed. B. Guelph. Paris . oclo. s. Moret ii εικότα γ' η'.Ven ii gia. u. Leid. iκ δ' ii Med. C. iκότα δ' . Med. D. ἡ εἰκοτα δεῖ.Ei corro δέα, καὶ μ11 δια ιν λόγον Male haec verba interpretatus est mero itis. Putavit 11δεα significare ex supradictis, quae tragoediae inesse vel possint vel debeant, unum, reliqua ii λεεινα, ii δεινα, ἡ μεγάλα ii εἰκότα, esse subaudienda. iningius, quamvis interpretationi Victorii adstipuletur, dubitat tamen, an Aristoteles unum illud, Mi δέ tantum , diserte commemoraverit, imiserit reliqua Coniicit, legendtim esse i φανοiis lini, quiadem altiones iam apparerent tales per se. Idem proposuit Ca-sAvetro p. O6. Drwhitius pro ἡδεα legere mavult α δεῖ, vel Jii α δει nihil ad rem Balteusus loci sensum plane alteravit Equidem textum satis perspicuum nihilque mutandiam censeo. Sensus est Quid enim uicentis opus esset,
actiones Lam apparerent iucundae per se, O non per orationem p
449쪽
diu i δεα mutare voluit in ii δε et . Per deam, inquit, intelligit Aristotele probationem, solutionem, misericordiam, cetera huiusmodi. Res enim secundum se cons1deratae rerum deae dicuntur. Sensus autem esset Si citra orationem appareret vel probatio, es solutio , vel misericordia o huiusmodi, quidnam 4set oratoris munus , Non bene Maditis hoc loco provinciam suam administravit. Admisit tamen eius coni edi uram in textum mnsius, tertit: iis enim oratoris munus es et .s orationis etiam sine oratione appareret forma Ceteruna non reticenda est lectio Cod Med. A qui pro κοὐ μὴ δια τὸν λόγον habet κοι τα διὰ τὸν λόγον.
f. I. Tliis ματα τῆς λέξεως Cf. Arist. Rhet. II, 4. III 8 Io. Quintil. Inst. Orat. I, II. Winingit Notes p.
Και ει τι αλλο τοιουτον Codd. Ven. Medic C. ed Ald. καὶ is ἄλλο T. f. a. οιεῖν τι ἡ MyCodd. Med. B. Guelph. M s. Moret. post μη repetunt ποιεῖν. f. 3. ἁδ' ἐστὶ τα αερη Deest, in Cod Guelph. Cf. Arist. de Interpr. cap. 2 sq. Demetr de elocut Sedi. 2. Ammon. Herm. ad Ariit de interpr. Ol. a.
f. . Oῖον, το α καὶ ω Desunt haec in Codd. Medici A. C. D. V en Leid Paris. 74 I. nec non in vers. Vallae, edd. Ald Camot Basil. echel Callai v. Robor teli Mad. Restituit ea e Cod. quodam Victorius. In Cod Guespherb.
f. 6. αυτ α δ δια φέρει - καὶ τόποις mnsus ex ingenio correxit καὶ τύποις. Sed nihil erat corrigendum. Tόποι sunt partes ori S, quae ad pronuntiatione in articulatam coOperantur, ut labia dentes , fauces c. f. Dionys Halic. S. 14. Aristide Quintil. p. 89 ecl. et bona ubi occurrilnt:
ἐκ των περὶ τους ὀδόντας τόπων - ἐκ μεσου του pci νητικρυτό που IVins.inhio in mentem venit καὶ τινοις sed lio esse
se idem cum sequentibus, ὀξυτητι καὶ βαρύτητι. Sic Arist. Rhet III, I τοι τόνοις, οἰον ξgi καὶ βαρεix, και Iz8.
Veterum Heinsit lectioni: in secutus est Batteusus.
450쪽
Καὶ θρα τii τι Cod Med. C. καὶ βραδύτητι. τι δὲ ὀξύτητι Vulgo τι δὲ καὶ ὀξύτητι. Delevi καὶ , quoniam deest in Codd. Medic omnibus, Ven Leid Guelph. Paris. oclo. s. oret nec non in edd. Ald Camot. Basil.
f. 7. Φωνη σημος, συνθετη Cod Med. A. συνθετος. MeliUS forsitan, cum ασ11μος antecedat Cod Med. D. συνε - τη. Perperam. Καὶ γαρ το ρ ανευ του α ου ἔστι συλλαβὴ αλλα με τοι του α' οῖοι το γρα ita legendum esse, docet series rerum. Definit Aristoteles syllabam, vocem compositam ex muto vocali. Addit exemplum sine e non est sylla-ha, nam deest vocalis sed cum vocali, fit syllaba γρα.
Vulgo legitur: κα γὰρ το γρ νευ του et συλλαβ in καὶ μετα του α' οῖον το γρα. - Codd. Med. B. Parii. oclo.
Guelph. s. Moret. καὶ γὰρ το γ και ρ. In sequentibus οῖον omittit Cod Med. D. Vulgata lectio nullum praebebat sensum. Quis enim γ syllabam dixerit Ut nos dedimus, primus e Cod correxit Robortillus Explicat. p. 2340. Consentiunt autem cum Robortelli libro Codd. Ven Leid. Paris. 174 I. Receperunt hanc lectionem iam in textum Fleinsius, Balteusius inei Zius Drwhitius not. p. 72
emendavit καὶ γὰρ baxei νευ του ρ συλλαβη, καὶ μετα τουρ οῖον τὸ γρα. Ita non evaderet exemplum ad definiti nem illustrandam. f. 8. Συνδεσμος δε στι φωνη ἄσημος Desunt verba φωνὴ ἁ σ11μος in Cod Medic D. Η ου τε κωλυει male Hesssius e si . reposuit ii ου τε κολουει. In sequentibus textum ita re finxi, ut in editione
Restii legitur: ου τε ποιεῖ φωνὴν μiαν σημαντικην ἐκ πλειόνων ωνων , πεφυκυῖα τίθεσθαι και ἐπὶ των α κρων , καὶ ἐπὶ τουμέσου . . . In Codd. edd. stim ma est ledtionis discrepantia. Cf. Winstant ei ad h. l. not. pag. 296 Lectio vulgata totius loci haec erat Συνδεσμος δῆ στι φωνὴ ἄσημος,
Non esset perae pretium, lectionis varietatem si excutere euper pendere vellem; nam ex Codd. noster locus ad sanitatem
redigi nequit Neiritis spe lavit, quid Aristoteles de coniunctionis natura, vi scribere debuisset alit potuisset, sic Veram lectionem coniectura restituere studuit. Est saltem in lectione Relati sanus sensus , qui in ceteris desideratur.