장음표시 사용
451쪽
Ην μ. 34ρμοττη εν kρχῆ λόγου τιθεναι καθ' αυτ ' Vulgo si ita -- α θ' αυτόν. Male Iam Massius emendavit καθ' αυτό. Sed rectius reponitur καθ' αυτήν. Cf. 0rwhici not. P. 72. Codd. Medi c. A. C. D. αραόττει. οἷον, μὲν is τοι δὴ Pro τοι mavult D hittus τοι , quoniam ii τοι apud Homerum haud raro inchoat sententiam. Videtur Tyrwhittus credidisse, Aristotelem exempla afferre coniunctionum, quibus sententia nunquam inchoatur. Verum Aristoteles de coniunctionibus loquitur, quaein in extremis, in medio orationis poni possint, si in orationis principio poni nequeunt. Igitur Vulgatummo locum suum tuetur, sicut etiam sequens gn, quod mutare volebat Tyr hirtus in δε quemadmodum Codd. Guelph. Paris. 74 I. 2o4o. s. Moret legunt.
constituit Maestis. Edd. Ald Camot Basil. echel. Ca stet v. Mad. in textu Roborteli. in textu i φωνὴ ατ μ. ος
εκ πλειόνων μὰν φωνων μιας , σημαντικην δ ποιεῖν πεφυκυῖα, μέαν φωνην Victorius nautavit σημαντικην δὲ in in αντικων δὲ me Codd. notavit lectionem μίαν ' αντικὴν φωνην,
quam posteriorem tamen falsam esse arbitratur. Lectionem ed Aldinae, reliquarum edd. expresserunt quoque edd. Sylburg Casa ub Duvall. Gouiston Cooke Upton. Xon. min. instant Victoritim secuti sunt He insitis, Balteusius, Hartes TyrWhiit. Dedit e Cod suo Moremis nostram fere lectionem, praeterquam quod post πλειόνων μεν ω- νων addit μιας , qtiod expungendum est. Consentiunt autem cum nostra lectione Codd. p. adium Cod Medi c. ap. Robor tellum Explicati. p. 23s), en Leid Guelph. Paris. 74 I. odo. Codd. Medicet omnes. Recepit eam Nesai,s in textum. Cf. omnino Iacobi Harris Hermes L. II, c. 2. n. a f. 9. Η λογου ἄρ χην Nonnulli Codd. edd. ut Aldina η . . Perperam. Oiον, το φημὶ, και τὸ περὶ καὶ τα αλλα) , Arriculum ad distinctiones aptum esse, nemo dubitet sed quomodo principium orationis monstrare dicatur, non video , cum saepissime in orationis medio inveniatur; multo etiam mi-mlS, quomodo finem , cum ratione ab articulo terminatae rarissime si unquam occurrant. Tum vero qualia
sunt ista , quae sequuntur , Articulorum scilicet, exempla t
452쪽
Codd. Ven Leid Paris. 74 i. καὶ τὸ περί in Cod. Guelph. Paris dic o .lus. Moret est lacuna desunt verba φημὶ
Η ω: ηἰσ10αος - έπὶ του μέσου Est mera repetitio definitionis coniunctionis supra propositae Incredibile est, phialosoplitim plane eandem articuli definitionem dedit Ie quam coniunctio bis dedit Verba illa igitur uncinis seclusi, ut male huc transposita. innino totum hoc caput mitere luxatum est. Ceterum in Codd. edd. occurrit eadem lectionis varietas, tiae supra f. 8. Equidem textum ed. Reibia expressi. In Cod Guelph. legitur ii ura εν σὲ ος. f. O. Ἐς μέρος ουδεν ἐστι καθ' αὐτο Deest καθ' αὐτὴ in Cod Med. C. f. Arist. de Interpr. cap. in . Uς καὶ et υτο καθ' αυτ σ11ααῖνον uta lagunt Codd. Medic. omnes, Leid Guelph. paris. 2o4o. 74 i. s. ore L Vulgo σημαίνει missius in ed. poster dedit σημαiνη. In notis totum locum sic rescribere iubet: ν γὰρ τοῖς δε πλοῖς, laγρωμεθα. , Ulgo ου χρ. ουόεν αυτ καθ' αὐτο σ131λαι, σι Ed. Reigii habet nuαινειν, quod etiam app. Ar lecti ed. V echel agnoscit Equidem lectionem Codd. praetuli, cui etiam instant eius adstipulatur. f. i. ' σπς καὶ επὶ των ὀνομάτα ut Heresus addit καὶ προσσ1 αiνει Λόνον, invitis Codd. tu edd. reliquis.
Monuit iam Victorius Comm. p. o 3 in Codd. legi οὐ ση-μαiνει ita corrigendum est e Conspirant cum Victorianis Codd. Leid. Ven. Guelph. Paris et o o. Igitur cum Belgio σημαiνει rescripsi. Vulgatum in edd. Ald Basil vitiose adeo legebatur προσὶ μαiνει. Γ δε, βαθίζει Codd. Med. omnes 3 alta τὸ δε βα. f. 2. Πτωσις δε εστιν Codd. Med. A. C. Ven Leid. edd. Ald Camot Basil Wechel. Roborteli. Mad. in textu Casiel V πτώσεως Paccius legit πτωσεῶν. Restitust πτωσις Victorius.
vi uis κατὰ τὸ τοὐτου Vulgo legebatur ii με τὸ κα- τα, τουτου Inseruit TymPhinus ex edit. Robortelli et ante
453쪽
τούτου. Sed iam duplex το offendit: ἡ μὲν το κατα τό. Igitur cum Reirio prius τὸ expunxi. Η τούτω, σιμαῖνον Sic habent Codd. Medi c. A. C. D. Ven. ae id Iungendum est σημαῖνον cum praecedenti articulo τό. Vulgo ἡ τούτω, σημαίνουσα, ita ut ad πτωσις referatur Mintl bene. M δε κατα το ενι Vulgo η δε τὶ κατα το ἐνέ Delevi iterum prius τὸ , quod etiam deest in Codd. Med. omnibus, nec non in Leid Guelph. Paris. Σοήo. s. Moret. Medic A. perperam δὲ s. οἷον ανθρωποι, ii ἄνθρωπος Codd. Me dic. B. Guelph.
Par. 2O4O. s. Oret. Γον ανθρωπος, η ανθρωποι. Meli US, puto, quoniam antecedit Dὶ ἡ πολλοῖς Pro ii Cod Med. D. habet καi. si δε κατα τα ποκριτικα. Vulgo ποκριτὰ Sed πο- κριτικα legendum esse, iam ex Codd. prob3runt Maius p. 22O, Robortellus p. 24 , mictorius p. 2ος, Ut iure mireri S, quomodo absurda lectio ποκριτα per recentiore edd. pro Pagari potuerit. Tu entur Ἀποκριτικὰ etiam Codd. Medi c. Omnes, Leid. Ven. Par. 7ηI. oclo Guelph. Vis Moret. receperunt in textum, praeter Victorium mortirum Rei ius de TDrwhuius. Cf. init huiu capiti S: τα σχήματα
Η ἐπίταξιν) In Cod Guelpherb. deest In sequenti hus cum Tyrwhilto post βὰδιμεν signum interrogationis addidi, cum exemplum su casus Uerbi κατ ερώτησιν nuntiati. Ceterum pro βὰδ Ωτε Cod. Med. D. ἐβαδεζεν.
Perperam. f. 3. Oῖον, ἐν τω, βαδ ζει Κλέων ο Κλεων Codd. Ven. Leid. Medicet omnes , Valla , edit Ald. βαδiζειν Κλεων. Rectius in app. variar lem. d. Wechel. marg. edd. Basil. . . Casau b. uvall. βαδiζειν Κλέωνα. Omnino arbitratus est se huius, haec verba esse spuria, aut gravissime corrupta exspectari enim exemplum rationis. quae verbo licet destituta, partem tamen sui aliquam significativam haberet. Exemplum vero in textu subiectum nihil facere ad Aristotelis propositum. Bene autem Vul a tam
lectionem defendit de dilucida vita ining 2 ἰes pag. 43I'. Philosophus asserit, non necesiarium ede, ut propositiis
454쪽
λόγος contineat nomen , verbum. Oportet eam habere tantum partem aliquam si 'iaificativam. Huc spectat exemplum βαδιζε Κλέων, ubi ciso per se est pars significativa. Cf. Arist. de Interpr. cap. q. Η ο κ πλειόναν συνόεσμεν Ita legunt edd. amo t. Wechel. Mad. Vietor Roborteli. Caslesu. Rei Z Tyrwliit t. Recte Vulgo συνδέσμων, quae testio ex ed Aldina fluxit. f. ad h. l. Arist. de Interpr. cap. 3. Analyt postier. II, O Me
f. I. Omia εὐσημαινόντων Ἱυγκειται is Γον, γῆ Victorius maluit Pi Ἀῶ ναινὸν των Sed in vulgata lectione est Graecismus, scriptoribus Atticis haud infrequens Vid. Dor vili. ad Chariton. p. a. Ernesti ad Xenoph. Memor ab So r. III, 9. s. Verba ἁ γη desunt in plurimis edd. Agnoscunt autem ea Codd. MendoZae ap. adium pag. 24 , Medicet omnes, Vs n. Leid. Paris. I 4 I. O4O. s. O- rel. Guelpherb. Valla, restituta iam sunt textu a Bat- te usio Tyrwhitto. Cf. instant ei not. p. 297 98.
quibus tamen neque per se sumtis neque tu notis cum antecedentibus deqtientibus, sanus sensus elici potest Co ld. Med. D. Paris. 74r agnoscunt quidem eadem Verba, sed pro εν του legunt ν τω. f. 3. α πολλαπλουν' Addita sunt haec verba in pluribus Codd. Victorii, in Sto biblioth. Medic a Robortel- Io collato Explicat pag. 43', in Codd. Medic recentius collatis omnibus, Leid Guelph. alii ino o. f. Moret. In edd. plerisque milia sunt Leguntur tamen in edd. Hari sit & Tyr hilli.
Megali vis nil constat. Fuit igitur interpretibus nomen suspectum Dacerius reposuit μεγαριζονται in intelligit de poetis diti lyrambicis Helychius : εγαρι Ἀντες , λιμωττοντες,
455쪽
κεγαλα λεγοντες. Dubitat Tymhittas, an praeter Hesychium antiquus scriptor tradiderit, Megarenses ampullato dicendi genere usos fuisse. Immo ex Suida v. M εγο ρitrvi richol ad Aristoph. Acharn. s. 8a et illi probabile fit, pro μεγὰλα scribendum esse blaγαρικα vel εγαρικο P. Sic enim Schol. Κλάων
Sunt μεγαλεῖα decomposita & sesquipedalia verba Laudat Tyrwhittus, hanc Winstanteii emendationem tAnquam ex suo
ingenio natam proferens, Xenoph. Memor ab ΙΙ, I, ἐκόσμησε μέντοι τυ γνώμας μεγα λειοτεροι ρωα ii εγω νυν.Monente II instantii , non nemo in naargine libri, qui pene cl. Burgos est, Κολλ1πομυογα ιωτων Abet pro πολλατων ε α .ιωτων Quo sensu , ipse viderit Cod. Med. A. Pro εγαλιωτῶν legit γαλιωτων ων. winingius tes p. η3 et emendavi των μεγἁλα Dωκόντων parum teliciter, ut mihi videtur. Subiiciam Haries nostri notam : , In men
tem naihi antea venerat. μεγαλα λύουντων, h. e. Ortim, qui
carmina dithyrambica pangunt aut, quod quidem haud arroganter dixerim , alludit forsan Aristotellas ad carmen quoddam Arcadicum tunc temporis recens, apud Megalopolitanos frequens decantatum , in quo illud 'Ερμοκαικόξαν-2ος, ex tribus nominibus, Heranus , Calaus manthus compositum occurrit. deoque scripserit εγαλοπολιτῶν. In re tam incerta textum vulgatum et in Ui. f. q. Η φηρημῆ,ον Pro υ - κρη αε ιχ instabis legitur ἁφη- f. I. Γλωτταν δε ω τεροι Cod Med. D. Dεροι. Φαι ερὶν οτι και In Coud Guelph. Paris et O4o. s. o. rei deest ὀτι.
Tο γαρ συυνον Κυπρίοις ς κυριον, ἡμῖν δε γλῶττα Codd. Leid. laris et o 38. συγινον Hesych. iγγυνοι, τοι ξυστα δόρατα η τους λο δν ρους α κοντας. Oppian Cyneg. I, 1 2 appellat σιγυνην Ai χύμην τριγλωχγνα σι υνγ' εὐρυκάρηνον. Lis est apud veteres, monente Dacerio, cuius genti Vox
σίγυνον sit propria Cypriis Apollonii Scholiastes cum Aristotele, Macedonibus Suidas, Boeotis Eustathius eam a
456쪽
επι το iδος Cod Medic D. Verba ὰπὸ γειους ε τὶ εἰ δος omittiintur quoque in Cod Med. . qui in reliquis ita habet: ἰ ὰπὸ του ειδους επὶ το γένος, ἡ πο ου ειδους επὶ
si δὶς Cum Medi c. A. conspirat Cod Venetus cum Mediceo D vero Codd. Leid Guelph. Paris. χοήo. s. Moret. f. 7. Νηυς δε μοι ἴδ' Dτηκε Versus de sumtus ex Odysseat, vio. Legitur etiam in Odyss. A 181. In Cod Guel
Med. A. C. D. δη μυρi D. Sic etiam edd. veteres plures Ald Basil. Roborteli. Mad. Perperam. T γὰρ μυρiον , πολύ- εο τι Cod. Med. A. τα γὰρ μυρία, πολλὰ Vulgo legebatur πολλέστι Sed recepi emendationem I mingit . Notes p. 43 post πολύ inserentis τι. Sic supra τανα τι & in ira Ezελεῖν τ εο τι Iliam cd p. XXV legitur τὸ γὰρ τἀν πολ τι.
κῆ Valde turbata erat lectio horum hemistichiorum in Codd. edd. Iunxerunt librarii, quasi ad unum eundem
que versum pertinerent sunt alitem diversorum eis uti in membra, nec forsitan eiusdem poetae; nam prioris hemistichii fonteni ignoramus Cod. Med. A. αλκὴν απὸ 4.υ- ὶ ἀερείσας μετ' ἐμων τειρεῖ, . Me dic. B. Paris. ocloe Guelpherb. f. Moret. Codd. Victor. ερυσασκ Τεμωνατειρεῖ. Med. C. Ven. ἔρυσας μετ' P ω ὰτίφει Leid. ρὐ- σας . . ἁτηρεῖ uir manu corr. ἁτειρεῖ). Med. D. ὰσρυ- σας ΚΑ τεμὼν ατειρεῖ. Edd. Ald Camot Basil Wechel.
gnet, significatio etiam vocum hoc loco incerta obscura sit, Goti sonus correxit χαλκω απὸ ιυ ii ἐρύσας, ab ερ meo, traho, quae edito fluxit in edd. textum ouillonianum secutas in Hartesianam Maditis Comment pag. 228 pro ταμνε ατηρει χαλκω legere ira aluit τὰ με νηλέi χαλκω, ut esset pals versu Homerici Il. . 292. Sagacissitariis enim interpres iam vidit eis ab Aristotele cliversorum veritium mena .ra ullata. Ut nos declinauS, rescripsit
457쪽
RI insitis in textu, in versione expressit Graece ἐρυσας Coniunctionem και adscivimus ex Cod Med. D. vers . alis Iae, cum Malii Codd. prae se ferant κε sollemni scripturae
Vitio pro και Ἀτειρε pro ατ ρει legendum esse patet, adstipulantur Codd. edd. plures Vulgatum τὰ is autem in τι με mutari oportere, sequentia docent: το δε ταμεῖν, αρυσα ειρηκεν. Ostram lectionem recepit quoque Reibitis. Frwhistuc τὰ μνεν ἀτειρέi χαλκω. IV infantiu nota
ad h. l. i. 2990 ex Madu Commentariis exscripta est, mi
T μὲν ἄρ ,σαι, ταμεῖν Codd. Med. omnes, Guelph. P ris. Mi Moret Leid. V en ἁρυσαι. Edd. Ald Camot Basil. Wech. Castet v. αἱρυσαι ita quoque in omniatio sequenti. Edd. Mad. istor Robori bis iρίσαι. Hein s in ed. prima αρυσαι sed in sequenti commatio ἐρυσαι in ed. II bis ἐρυσαι. Sic quoque Goti sonus, qui eius textum reddiderunt Legendum est utique αρίασαι Cod. Leid in sequenti commatio αρυσον. Vitiose Dacerius hoc exemplum omisit substituto alio ex Arist. Rhet III, II, 14, ed. Bip. T. III. f. Castet v. Comment. P. 4 3. f. 8. Καὶ ε νiοτε προστiθησιν , ανθ' ου λέγει, πρ Q έστι Obscurarunt magis hunc locum subtilibus interpretationibus, quam dilucidarunt, editores Supplendus est in hunc mo
λέγει i. e. nonnunquam addit verbo substituto phiala ψem Itim illud, ad tiod verbum proprium clypeu S refertur i. e. Mars Nam phiala refertur proprie ad Bacchum clypeus
propite ad Martem. Dixerit igitur aliquiSclypeum, phialam Martis, addens subsituto verbo phiala iro scuto verbum,
ad ii od scutum proprie refertur i. e. Martem. Alias enim metaphora non intelligeretur nemo phialam per se, non addito Iartis nomine, metaphorice probcuto dictum esse putaret. Haec est explicatio Victoria CComm. p. 2Ia', eaque omnium optima, a wimn o quoque ceteri S praelata. Distincta autetia est utique haec metaphora analogaea ab illa quae nomen tranSfert a specie ad speciem . ἀπ ειλυς ἐπὶ εἶδες , quacum secundum Vidiori interpretationem loci nostri metaphoram analogicam confundi arbitratus est Tu ι- ningius Notes p. 439). Metaphora analogica ex mente auctoris nostri non transfert nomen a specie ad speciam , sed, s secundum ad primum, ' quartum ad tertium eodem modo se habent, transfert quartum ad secundum, O secundum ad quare
458쪽
tum, O nonnunquam, pergit auctor noster, addit translato nomen, ad quod proprie rejertur verbum illud, cur verbum transislatum substitutum es Legere voluiti insus tot p. 2. ed. a.' καὶ ε νίοτε προστιθεασιν, et τούνομα ἐχει, προς ο ἐστι , Pro . . . τοὐνομα, or b ο στι, ἁνίχροι Ingeniose quidem, sed nimis audacter neque necessaria est haec emendatio quamvis verba textus ab omni labe pura esse minime censeam. Pro vulgato προστιθεασιν rescripsi ex coniectura wimno προστiθησιν, quod sequentia ἄνθ ο λέγει- ερεῖ τοι νυν mi antecedentibus ερεῖ γὰρ exigunt. Non assecutus est sensum loci nostri Vinsanielus Iubet rescribi:
καὶ νίοτε προστ 1θέοισιν, ανθ' οὐ λέγει, προς ο εστιν ANA- ΛΟΓΟΝ. Addit: Nonnunquam, ibi inter duas res analogiam intercedere constititit, de altera verba faciens alliquis, altera uti
potes. Similiter enim phiala ad Bacchum se habet, ac scutum ad Martem Per metaphoriam igitur O nominum jub sutitionem τὸ ἁναλογον , nempe phialam , ἁνθ' οἶ λέγει pro scuto, de quo sermo es, disere possumus. Quae profecto ita manissa sunt, ut ampliori disputatione non egeant. - Sed profecto ita manifesta non siint. Primum in hac interpretatione non apparet, hi id sibi velit προστεια σι, adiaciunt. Cur auctor non
dixit simpliciter τιθέασι Deinde non est talis analogia inter phialam per sein scutit m per se, ut hoc pro illa poni possit non addito nomine Martis , ad quod verbum scutum cui aliud phiala substituitur, proprie refertur). In hoc postremo, addi nomen oportere, ad quod verbum, cui aliud substituitur, proprie refertur, sensus loci continetur, qui Vinstantestim fugit. Improbanda itaque est eius coniectura. Non magis assentior alii emenda
παρὰ adverbii instar usurpari possit. Neque satis convenit etiaendatio vero loci sensui. Uμοiως ἔπιε φιὰλ η' Cod. Ven. . . φιάλην. Perperam.
α σπιδα Διονύσου Desunt haec ut sequentia, usque ad ἐρεῖ τοὐυν τὴν ἐσπερα in Od. Med. A. in Codd. Med. B. C. D. ἐρεῖτο iνυν καὶ τὴν φιαληνίσπίλι Διονύσου, καὶ τὴν ἰσπίδα*ιὰλ 1iν Αρει.)ς. Sic quoque Codd. Ven Guelph. Par. 74 I. Ioclo. s. Oret praeterquam quod καὶ post τοίνυν omittunt. Vela laabet Apilos . Guelph. Ἀρεος Paris. χρεως De
459쪽
forma φιἁλης apud Graecos formae scuti similis LGl. Ψ, αγο Athen Dipnos. p. o I, Hesych. V. ἁα etiθετος Sti, iungam seminhitti notam se Metaphoram hanc iterum laudavit Aristoteles in quidem pluries in Rhet III, 4- II. Ex loco Athenaei X, p. 33 D coniicere licet, primum eius auctorem fuisse Timotheum, eamque non omnibus aeque ac nostro se probavisse. De es oris poculo inquit
Τιμόθεον ξυστόν τε βέλος. Verba Antiphanis, quae certe corrupta unt, sic forte restitui, in metra anapaestica
Sed quodcunque de coniectura hac feratur iudicium, satis manifestum est, opinor, Antiphanem in laoc loco phrasia
illam , φιαλην Αρεως quasi Timothei, comice perstrinxisse. Sehneidem noster ad Demetr de eloc. p. 4 metaphorae
exemplum ui ἁλη Νεως ha Theognide, poeta dithyrambico petitum esse coniicit, ut iam notavi ad Rhet III, 4.
iam in hoc loco lectio Codicum nulla tamen sensus discrepantia. In Med. A, ut iam non ut desunt ἔτι ομ. usque ad ρεῖ τοIνυν Codd. Medi c. B. C. D. V en Guelph. Leid. Paris. Moret pro verbis in nostro textu habent: en. a P γῆρας προ βιον καὶ σπέρα en Paris. καὶ ἐσπ. πρὸς μεραρο ἐρεῖ τοίνυν ii εσπέραν , γῆρας ἡμερας, καὶ τογῆρας, σπέραν βίου , ii δυσμας iου Codd. Ven Leid. Guelph. Paris. ερεῖ τοίνυν τὴν σπέραν , γῆρας γ μέρας, ii, ἄσπερ Ἐμπεδοκλῆς, καὶ το γηρας εσπέραν βίου, v δυσμὰς βiου. Verba repetita in his Codd. καὶ το γ.ε. . u librarii errori ortum debere, nemo non videt). Exempla eiusdem metaphorae a pluribus Graecis & Latinis scriptoribus adhibitae titulerunt ex Victorii Commentario I ining CA ,- res p. 443 - Tyrwhut not. p. 77. Sic apud Aeschylum Agam. s. II 3 et occurrit iου δύντος αὐγαis Alexidis est senarius apud Stob tit. CXV: Ἐδη γὰρ O in ουμος ἐσπεραν ἄγει.
460쪽
Translatione Empedocli tributa usus est quoque Plato deIeeg. lib. VI, ubi Atheniensis hospes cui Clinia loquens
ait: ἡμεις δ' ἐν δυσμαῖς του io in i δ' ς πρ - ῆς νεοι. f. 9. νου. κείμενον των ανάλογον Consentiunt Codd. Leid Guelph. Paris. Moret in lectione των ανὰ λογον. Ita quoque edd. Ald. in qua vitiose τον ἀναλ. Camot Basil. I. echel. Victor Castet v. Redie Iungendum est: νίοις δε τῶν ἄναλογον ου ἔστιν δνοαα κε ενον Vulgo bανάλογον, ita ut ad νομα referatur Male. Videtur haec lectio orta esse ex vitio ed Aldinae τον αν ἁλογον, quod etiam in Basil. I. repetitum est Margo Basil et habet τουανο λόγου In ed. Basil. 3. iam inductum est το ανὰ λογον. Agnoscunt hanc lectionem edd. ad Roborteli Syli, Casauh. Duvall. ouiston Oxon. Cooke, Winflant. Hartes. Reir. Restituit των αναλογον Tyrwhitius. - νομα κεὐε- νον est nomen usu tritiιm. Vid. Arist. Topic VI, 2. De categ. c. 7. Est idem, quod νομα κυριο ν. Legitur adeo κύριον pro gi μενον in Cod Medic D. 'Aλλ' ουδεν ἴττον λεχῆ, σεται Vula : αλλ' ουδὲ 41τ- τον M. οίως λεχθ13σεται. Dele Uit ομοiως Resibus. Recte, puto. T. δὲ την λό γα cita e Codd. dedit Victorius Edd. Ald. Camot Basil. echel Mad Roborteli. την δὲ et λογα. Ἀπο ου ηλiου Cod Medic C. ἄπο τῆς σελήνης Ven.
Πρὸς τὸν λιον Cod Med. C. πρὸς την σελίνην. Σπεὶρων Θεοκτίσταν φλογα Lucret. II, II, de soldi is lumine conserit arva Virgil Aen. II, 384, de aurora itiam rima novo spargebat lumine terras. Vide plura ap. Wi
praeclare emendavit Victorius Comment. p. 2I4. In Codd. in edd. plurimis ἁλλὰ οινου, sine sensuri quam vi ita legendum est diserte pronuntiaverit misitis, nulla addita causa, not. p. 94. d. a. Firmatur lictorii emendatio loco Aristotelis in Rhet III, 6 ολ καὶ τὰ ὀνόματα ο ποιηταὶ
μέλος ἄλυρον ubi, monente TyrWhitto, σὰλπιγξ pro σάλπισμα usurpatur . Occurrunt ei uimodi epitheta nega-