장음표시 사용
201쪽
runt unius Bibliothecatisfidem secuti sint. I Pse autem, ingenue fateor, apud Bibliothecarium nusquana reperi, quemadmodum rimatione facta ipsam non adinvenisse testatur eruditissimus Costeus, in examine myileri j iniquitatis, iniquissimi Caluini stat
Moriae pag. 4'8. videat igitur an oscitanter haec scripserit, quod Platinae affertioni mala fide steterit. Quoniam vero haec Ludovici conititutio, duo praecipue continet, confirmationem scilicet Donationum a Pipino Auo S a Magno Carolo eius Patre, in Ecclesiana Romanam conscriptas. re militionem amplissimam iuris omnis, quod melectione, confirmatione Pontificum retroacti Imperatores usurparunt, in vir que falsum esse Cataonem a Grat dist. 63 descriptum, his censuit Molineus puerilibus sane argumentis probasse. Primum est,quod Paschalis statim ut Pontifex, nunciatus fuit, legatos excusatum. culpam non inficiandam, sed in Populum transferendam misit ad Lirudo uicum' Pium, qui ut mansuetus erat, satisfactioneni quidem accepit, sed cum increpatione Cleri, Populi, id autem, inquit, magu contrarium aut repuPans est,pra at sit 'ectae iothecaris purae,certe ex hoc sitatu
AT quonam pacto Molineum adeo obcaecauit imis
pietatis affectus, ut vir in alijs oculatissimus, non animaduerterit, quod perperam ratiocinabatur, siquit dem Paschali iam electo, ac satisfictione per legatos abi plo accepta Ludovicas longe post Donationes illas ratas habuit, constitutionemque praedictam edidit, eosde
202쪽
182 UT 1 s Irestes aduoco Platinam liuet in facto ab alijs discrepet ut superius, Sabellicum. Quomodo igitur ex hoc quod praecesserat,actus subsecuti falsitatem deducer e potuit, plaustru ante Boues. Praeterea responsum hoc quod Platina ab Imperatore legatis datum refert, haud satis conina cum his, quae ipse Ludovicus scribit ad Paschalen pia eadem constitutione Ego Ludovicus, in cuius fine haec leguntur, Ut electus Pontifex legationem adse, Acces ore mutat, amicitiaepacis haritatis constituendae causa ,ssicut in temporibus Dominis robImperatoris genitoris nostri confluetudo eratfac i,&c. quamobrem si Carolus ab electo, 5 consecrato Pontifice, nil aliud voluit,quam legatos ad se mitti amicitiae causa, profecto necessum est dicere, Paschalem ad Ludovicum misisse legatos, non confirmationis petendae, sed amicitiae confirmandae gratia, cum sati fecerit conuentis,non poterat Ludovicus respondere legatis, ut deinceps instituta, 'acta maiorum seruarent, cauerentque ne Maiestatem laederent; sed res ipsa qualiter se habuerit satis explicat scriptor Annalium Pipini, Caroli Magni, Iudo uici, eorum familiaris,qui Astro.
nomus dicitur, is enim anno 817 haec habet,Stephani obitu praenarrato, cui Paschalisuccessor electus post completam βο-
lemniter ordinationemfam cs munera, ' excusatoriam Im
peratori misit epistolam, in quas ibi nonpolum nolenti, sed etiam plurimum renitenti Pontificatus honorem, elut impositum seuerat, palim quodpraecessoribus ut aestum erat, etiamspecum fieri ac si mari rogauit. Vides itaque excusatoriam , non quidem scriptam de consecrati9ne , ante confirmationem Imperatoiis
203쪽
facta humillima excusatione, quod sibi nolenti
renuenti Onus Pontificatus impositum enserit,' et dumtaxat, cum maioribus Olim Inita, scilicet faede .ris,&amicitiae cum ipso quoque rata manere expostulabat, halluc malum igiturhic quoque Platinam, prout pliuibus malijs, fatezi pQx ς ' arii, Ti
Altera quod Lotharuis, en idem Ludovici Filius ipso Ludovico superstite , tempore Eugeni RO-
tus instituit Hoc autem heri non potuisse si Ludo uicus Romam, caput Imperis, Papae donasset humasserere, 5 verum reticere,idem est crimen,
F eum ea non re ulit, quae' profectio toxi, ris
coexpeditionem Britannos parante,Lotharius Romam
ttitur, ad componenda dillidia, quae inter Romanos ibi t. eo quod post obitum Paschalis, Duo uerant,
Vnmrim prosectas ab Eu emo 'ontifice honorificebi opitur, rum Garum direptione detrauiterfuerant Volati, de re tutionς
204쪽
te. permittente gesserit necessum est fateri. lino noua lege praescripsit Pontificem ex decreto
Sacrorum Canonum, Romanis eligendum re,quibus per constitutiones S. S. Patrum electio fuit concessa Sigo n. d. Regn Italiae inLudovic anno. 82J.quana explicat Card Baron. tom. s. anno. 82 . hinc inferens
Lotharium ad formam Canonum liberam redigisi ea imperatorum usurpato iure Pontificum lectionem,in quem inuehit suo more Melchio Goldastus in rationat. Collit. imperiat. p. I. pag. 2i.&p. pag 3 hanc Cardinalis interpretationem irridens , sed ineptissime quidem, neque ad hoc alia probatione opus erit, quam ipsius Goldasti, qui eadem i. p. pag. I. 2 eadem Verba Constitutionis Lothari , per Constitutiones SS. Patrum interpretatur, idest S. atris eAdriani, ad imposituram istam referens , quam Carolo concessa a dicunt ab G driano potestatem in Pontifici in eligendi , c. Cur ergo non licebit C. Baroni , eadem interpretatione ad veritatis confirmationem aptius uti Neque verum est,
prout ipse asserit hac Lothariis anctione, abrogari Constitutiones Constantini V. iudoviciiij, cum in ea
non sit expressum, nec una alteri repugnet, ut tacita eorum reuocatio huic videatur necessitate ines.. Lotharius igitur ius omne si quod ei hac in re fuisset, a Costitutione abdicas e necessario sequitur,sed qui affectu tra 'huntur ad alteram flecti partem necesse est, quod si Goldastus rem aequabiace pensitasset,haud profecto in C. Baronium,S. R. E. PI incipem virum,&totius Orbis iudicio celeberrimum tam impudenter esset debaccha
205쪽
EXPUNCTIO. 8stus vel Eugenitim summum Pontificem in Lothario Vicarium Imperi Romae constitutum fuisse, non minus temere, quam falso asseruillet, imo de conuicia in Chiilli Vicarium impie protuli illa ipsum puduissct. N. Tertia, quod Volaterranus lib. 3. Ceograph. pi ten- ς' sam Constitutionem longe aliter, quam Gratianusrefert. ATMolineus&hiccscutit haud sane animaduertit, Gratianum non integram transumpsisse constitutionem, at enim fuit donationis particulam cum rebus in ea descii piis referre, quoniam eadem reliquorum ratio erat, ideo obtruncat ibi, Et infra, pergens alteram liberae electionis partem recensere quamobrem sicut eadem legitur conititutio apud S. Antonin. Hill. p. tit. I 6 3 2 apud Volaterran lib. 3. Geograph de apud
his relatam a Grat necessum et fateri, prout idem C. Baronius comperiisse testitur, collatione facta cum Codicibus Vaticanis, quorum authoritatem maximam es e nemo inficias ibit;ti enim scripturis repertis marchi. vij Principum , quae inter alias scripturas aut liciaticas seruantur, sub culi odia publicorum ossicialium ad hoc specialiter constitutorii, ubi contraria non vigeat cosuetudo fides habetur Felin. in cap. ad audientiam d. praescr.
Crauer. d. antiq. p. i. sest 2. Vers. quarto limitatur cur multo magis hoc idem tribuendum non erit Archiuio, S Bibliothecae summorum Pontificum, in quibus inia timera seruantur publica, authentica eademque vetustissima monumenta, praesidentibus huic muneri S. R. E.
Cardinali, totque alijs integerrimis, eruditissimisquo
206쪽
186 CAPITI QUARTIViris' unde fit, quod apud omnes magnae semper fuς-rint existimationis,plurimumque fidei habuerint,quae cunque ex ipsis transsumpta, siue edita fuerunt. 3, 2ς - I. Quarta semulto magis quia fides historia repugnat , per praedicta, tum ex eo quod Volaterranus ibi Calabriam inferiorem,&superiorem,&Ducatum Neapolitanum includit &alia, quae constat, ex faedere '- uisionis inter Carolum Magnum, Imperatorem Co- stantinopolitanum facta, Graecorum imperio celsisse, porro verissimile non est, quod Ludovicus ea donasset, quae non possidebat.
V Erum si animaduertere voluisset, quod Siciliam, Calabrias, aliasque Prouincias, Urbesque
Patrimoni S. Petri Leo Isauricus primus omnium inuaserat, eorumque redditus in fiscum sinperiale redegerat, quas caeteri eius succcessores licet iniuste, semper postea detinuerunt, Theophanes, S Cedrenus, Anno DCCXXXII tantum iure consultum non latuis sed ea nimirum ratione, hoc actum esse , ne diuisiopr dicta, cum Imperatore Orientis, a Carolo eius Patre faeta, RomanarEcclesiae ullum unqua posset inferre praeiudicium,quod iniustam Orientalium possessionem,tacito assensu probasse, vel Papa Donationis praedictae
confirmationem recipiendo, cum his, quae in ea dumtaxat erant descripta, ratam habuisse aliorum vero Ecclesiae Romanae locorum,qu Graeci Imperatores Vioccuparant, iura omnia abdicasse viderentur, imo Ludo uicus, ut eam improbaret inuasionem,ac veluti quadam
obligatione se se obstringens , ad vindicanda , quae per iniuria fuerant Ecclesiae usurpata, quod species do-
207쪽
EX' VNCΤIO. 87 nationis est supradictis maioru suorum Donationibus, has, S alias roes Prouinciatq; pia munificentia adiecit. N. sumta, haec Ludovici Donatio, si qua fuit, nulla, est ijsdem rationibus quibus Doctores communiter inualidam probant Constantini Donationem, quia sicut Imperium alienare non poterat, ita neque Regiones imperij, donare licuit,Glost. in Aul. quomodo oporteat, Epis coli. p. Signoro L cons. 16 praesertim Romam quae caput est I perissentit Bart. in pro em. st Alber in L Bene a Zenone C. d quadr. praescr. DE hac Constantini Donatione, Grantatac I cI an ,siiquidem Valla ludi magister, supra crepidam iudicium proferre ausus ratiunculis paedagogicis, in eam in uehit, veruntamen validam, de iusta melle contra Ac- cur s. asserunt, Io Andr. in cap. ego Ludovicus dist. 63. Z in Clem ne Romani in veri, Constant mus d tur iur. Hostiens in sum m. d. immun. E cl. f. pen rem l ipfvia luculentissime explicat, Io Hugo in tradi. d. ost 'tia tuo Pr lat in l. d. translation Oper in Eccles 4 q. d. donat. Constant sit quidem totius S partis in hoc ratio non est eadem, uniuersis enim distractis stipprimeretur imperium, quod parte dumtaxat alienata, stat: res igitur particularcs donare,&Veiadcrelira perator potest. l.apud Iulianum . sua. d. eg. i. praesertim vero consensu Senatu Populiq; R. accedente, de Prouincias, MVrbe tiani Romam alienandi facultas eidem libera fuit, post qua a Senatu sopulo Imperium habet Historici omnes inserunt,& 2. . nouisti med. Orig. iur eodem ergo Sc- natu,&Populo consentientibus transferre in Ecclesiani
potucrunt, Gloil in L Legatus de ossi c.praesid imo Ac
208쪽
188 CAPITI Q UAR Icursiisse aliorum ratio est, quia donatio Co stantini profusa admodum videtur quilo cum haud sibi vindicat in Ecclesiam, cui qu cunque donatio scriptafuerit, profusa, immensa dici nequit Auth. de reb.Eccl. non alien . g. siuimus t .illud.c. d.sac. Eccl. ubi animaduertit eiusdem Accur. glo. in verb alia causa, in auth ut non fiant pign. in verb. illud vers nisi tantummodo. Neque pariter ex ea imminuitur Imperium,quaecunque enim Ecclesiae donata fuere, Deo oblata sunt, qui Dominus uniuersorum est, ac longe maiora Imperatoribus contulit,res igitur in pristinum redit, quamobrem iura Imperij nulla ex parte laesiti si unus . quod in spe
H. d. pact. ibique glon in . pactus ne peteret eod. Hugo citatis trach. quaest.
N. Sexta, quia Populus Romanus , Donationibus, siue alienationibus hisce nusquam consensisse apparet, imo de dissensu constat, etiam per continuam resistentiam, tempore Eugae: nij III. Adriani IV Alexandri III. Luci III de Vrbani IV. ergo nullae Bald intit. d. nou.
SEnatus, Populique Romani Consilio, assensu,
hanc Donationem fuisse a Constantino factam, in ipsius Instrumento legitur, quod Molineum etiam animaduertisse non dubito , prout notauit Ludovicus de Sardis, in suo tract. d. legitimat. tit. delegit. per rescrip. vers circa quam n 6 quamobrem quod semel placuit, postea displicere non posse,regula est iuris vulgata,quoniam contractus a principio libere voluntatis, post actum vero necessitatis sunt, tandem obstat immemorabilis praescriptio, quae cum titulum tribuat, etiam prae-
209쪽
18. rebrium in cap .placuit, dist. 6. 3. incitum fuit non
posse ab Ecclesia auocari, res eidem donatas, S qui hoc
attent auerit, etiam Principes excommunicantu frustra igitur Romani reluctantes, semel actum infectum reddere, vi S iniuria pluries conati sunt. Omnes namque sere Pontifices, ad Nicolamusque V. huiusmodi semper fuerunt curis exerciti ut Romanorum reprimerent audaciam, qui antiquae eorum Reipublicae memores, ad pristinam libertatem vindicandam, Consules, ad quos omnis redigeretur potestas, ede vacante saepissime scazunx Sed Pontifices, seditionibus his, sacrosanctam semper opposuerunt Maiestatem, qua vel es vel Anathe. matis terrore perculsit, quos conscientia defectionis agi.tabat, eorum Imperio parere, non detrectarunt,Platura Panumus, caeterique Historici, amplissimi testes huius Veritatis sunt, in Eugen. m. Hadriano IIII 5 Alexan
Rebellium igitur qui defectu Principis, amoto metu desciuere tumultum appellat dissenium, quo solo Tyrannicum ilici legitimum Principis Dominium. N. Septima, quod nullus unquam Pontifex ad coni. munienda Ecclesiae Romanae iura hisce Constantini, Ludovici Donationibus usus est, vel eam ad probationem adduxit, quae tamen maxime in rem suam fecit- Idque comprobat exemplis quorum primum en
Nicolai. III. in . . fundamenta d. lec. in . qui hccx
210쪽
Iso Api TIs QvARTrde Constantini hac Donatione nientionem faciat, po testatem tamen Romani Pontificis non inde , verum sacrae scripturae verbis depromit. In ipsum autem Caninis irruit dentibus, ac irridendo mordet quod fabulam Constantini narrauerit,sacramque scripturam Pharisaico, Iudaico more, ad
γζέςx . Item exemplo regori VII. quem tanto molimine Germanorum Imperium aggressum esse , atque attriuisse dicit,necverbum ullum de his fecisse sed verbis Christi tantummodo usum verum ad imperium totiu Orbis male detortis. Tandem Benedicti XI. XII. contra Ludovicum Bauarum , qui non alio titulo quam Vicari Christi perpera alter Florentiae, Magistratus, alter Mediolani Vicarios suo nomine constituit, Vectigal imposuit.
SEd quorsum haeci habent Petri successores immediate ab ipso Deo,in niuersum OrbeChristianum,
potestatem amplissimam,cuius iure quaecunque agunt, iuste de rite agere dicuntur,ut superius toties dictum est, non igitur Donationibus Imperatorum opus erat, ubi diuinum testimonium, eorum authoritatis habebant.
i- ό ό, DRQRHIςn do Constantino in ipso cap. Fundamen u . ' in, ex Nicola narrantur, alterum quando a Sancto Siluestro Papa fuit baptiziatus, ta lepra infectus , dinia. uinitus conualuit Alterum quod Romanae Ecclesiae,ut
Melanct protot,tantisque beneficijs, quae Deus in ipsum con-buis tulerat, aliquid rependeret, munera amplissima obtule rit, utrumque autem, veluti fabulosa semper respuerunt, Lutheru8 Caluinus, Melanchon, nouissime