장음표시 사용
301쪽
cus Pius ipsis renunciauit, A post eum Lotharius filius remissionem a Patre iam factam ratam habuit. Adrianus III. arolo II imperante,cong regata Synodo, ad Sen. itum populumque retulit, ne in creando Pontifice authoritas Imperatoris expectaretur, quod Nicolaus I. ante ipsum intentaverat, potius quam per
Sed Otho I. confii mandi Pontificem sibi arro Oilio Frigasse visius est authoritatem,qui Ioannem XII deponi, &Leonem VIII. cidem sussci curauit, atque sustiatum confirmauit, fecit quidem pietatis specie forsan relisioni Zelo, sed an rite dicam cum Othone Frisingien ' b Hy si, ipse viderit certe Henricus I l. hoc non pra su napsit, qui Concilio Episcoporum coacto, in regorium VI quod per simonia videretur in trusus, haud tamen ipsuna solio ei cere ausus est, sed ut sponte cederet ei persuasit, fecit ille quidem ac insciuire tempori prudens maluit, quam nouo Schismati recludere viam . quod si Henricus II hoc sibi ius arrogare tentauit, dum Romanis ab eo exposcentibus, ut Pontificem optimum, post tot Schismata, ipsis daret, Bennonem Episcopum Tullensem, Romam misit, Pontificio indutum inalta , ipse statim poenitens, nomen Z vestes Papales exuit, priua-xusquc Vrbem ingressus, se ipsum accusauit, quod in ''
peratori maluerit, quam Deo obtemperare, S praeclaro hoc facinores, Ecclesiae ius suum restituit, quanaobrem Pontifex a Ciero populoque more maioruna, canonice creatur, frustraque in hac perstitit sacrilega posssessione idem Henricus, qui victorcina I. gratia naagis
sui, quam liberis suilogi s eligi curauit, adolum An-
302쪽
Chri TI VIII. Upapam aduersus Alexandrum fouendo Menrici V- temeritatem fregit, Greg. in .qui ad Clerum populum que Romanum authoritatem Pontificis eligendi omnem,ut par est redegit Imperatorum confirmatione tanquam penitus seclusa , .us tandem istud edomita Calisto II Henrici V superbia ad solos Cardmale con- tib ει tractum fuit quod si facultas eli endi annorum quadra rint non usu amittitur, kpraescriptione acquiritur,
ad quid post annos supra quingentos haec Nouatores
Vidisti praedatoriam inuasionem ab iniuria, Io- lentiaeepisse, in Symoniam prolapsam, ambitu, ia-ε ἶρ laionibus auctam licet intolerandam necessitate ta-T 'men existente a Pontificibus toleratam;atque haec iura sunt non legitima sed usurpata haec priuilegia non concesta sed a Pontificibus extorta,quos proficere patientia necessitas edocuit, n5 quod se ipsos Imperatoribus subiecerint, neque in eorum erat potestate , iuri derogare diuino quo Christi Vicarius ab omni eximitur humanet dominationis Imperio,ipse verὀomnibus,qui Christianam fidem ver profitentur, princeps supremus praefectus est , idque Adrianus II egregie demonstrauit, qui absque Ludovici Oratoribus, quamuis m Vrbe essent, a Ciero populoque electus gubernacula Ecclesiae subijt, nulla Imperatoris confirmatione petita.
Sedri Adrianus III illud quidem, quod sub praedecessoribus suis sensim exoluerat, congregata Synodo omnino abrogauit, equidem ubi Papa authoritatem Imperatori in seipsum tribueret statim eum supra seponeret,illa ergo solueret lege, qua summo,& uniuersiali Ecclesiae Pastori tanquam eius ex ouili Agnus, parere
303쪽
tenetur, postquam inferior in superiorem ius nulliani habet. At qui Pali Oris vocem non audit, eiusque non obtemperat monitis, ex Deo profecto non est , libertas' ergo huiusmodi ab Ecclesia eicit, extra quam non est salus diuino itaque iure repugnante nullo poterat priuilegio concedi ut rerum peruerteretur ordo quem statuit Deus,nullaque esse potest praescriptio, bona fide defi
ciente. Turcarum Sullani, Graecorum Imperatorum c. 03golas
xempla secuti, Patriarchas ingenti pretio, vectigalis no .mine recepto confirmant: Rex Angliae itidem, Pseudosui Regni Episcopos en quos habeat suae persuasionis
author es nec mirumala hometis enim nefariae leges. 5 impiae Caluini assertiones, inter se congruunt, verum Secta iij omnes, ipsique Atheo politici, Haercticis quibus uis nequiores, in hoc unum semper laborarunt,nec quiescunt adhuc , ut sacrosanctam Ecclesiam , quam Christiis proprio sanguine sponsa immaculata sibi iunxit in fide, facinorosa impuritate prostituentes,in Sancta
Sanctorum tot idola eri re possint, quot sunt impiorum capitum discordes ientcntiae , quod assequi haud quidem polle animaduertentes, Summo Sacerdoti ipsis obsistente, qui eius curam gerens, pro ipsa assidue vigilat, ut profanos, facinorosos arceat, illiusque homolon me eliminet, in ipsum conserto agmine irruunt, actant valellatis excelso de throno,in quo Deus Petrum eiusque successores locauit, frustra deturbare conantur, ut eo Liblato nullus supersit quem speculatorem timeant Z iudicem revereantur, tunc illum qui non terrenae
potentiae culmine sed spiritualis ac plane diuinae fastigio euectus in Arce Ecclcsi postus, tetri auctoritato
304쪽
a84 CAPITI VIII. fultus infra Sanctitatem suam Imperia, Regna, S Prii 'cipatus habet Iimperatoris arbitrio pendere, ac ditioni, subiectum esse continuo praedicant. Quibus mendaci susima Ora obcludunt tot Imperatores qui Sanctissimum Patrem iudicare nefas ducentes pietate, ac reuerentia ad eius genua accideriit, pedes vltro exosculati, eum qui ad Ecclesiae gubernacula vice Dei sedet ambiere coluere, di obseruarunt Plailippus i. Constantinus Magnus,Gra c..hium ianus, Valentinianus, J Theodosius, Honorius Au- ustus, Valentinianus III Martianus, Anastasius usti-
lib. . nus, Iustinianus, Constantinus lV. Iustinianus,lI. Carolus Magnus, Ludovicus Pius, Lotharius, Basilius,Leo Otho 1. Fridericus I Michael Paleologus, Andronicus, S alij omnes post hos, iure sane optimo, quoniam Deus sanctam Pontificum dio nitatem in sede Beati Petriadeo super omnes totius orbis evexit, ut nedum fideles cunctos praesulibus eius subiecerit, sed Caeli obcl, dendi, atque reserandi potestatem contulerit, ut Patres Patrum Apostolici, sanctissimi, Episcoporum Principes, Imperatorum Patres, S uniuersorum supremi Iudices rhhod. merito dicantur. Quorum causassis sine questione reseruauit
subtili mi discussoris indagini inuiotitam ea hiberent conscientiam, c.
I dque publica necessitas exegit,ut supremae omnium Maiestati veluti a Deo proximae cuiusda diuinitatis opinione, reuerentia, cauctoritas summa conciliaretur,ne unquam glisceret Imperium illius, qui uti publico bono&communi felicitati spiritualium rerum ac diuina tum in curam incumbit, itidem ad omnium salutem co-
305쪽
cormam fouet, unitatem seruat , bellia Pacis solus arbitrer inter Catholicos Principes tanquam communis Pater distrilia sedat, arma comprimit; foedera init,omnesque in officio continet quod si Nouatores potestatem illam ei ademetini, quam a Deo habet amplissuma, actant Imperij fastigium depresserint, nonne diuinarulium anarum a rerum confundetur ordo 'S Christiana caici, Respublica glut mo illo sublato , quo connectitur in is z: '' partes factiones distillet S 5 Principes,cum Symmacho dicam, ad cuius tunc ofugietis auxilium, S ubi relinquetis gloriam vestram Zagnoscite igitur fucum, exhorrete perladiam,videte quam peiores Arriani sunt, orati quam Iudei inquit Ambros illi quaerebant virum solve z dum putaret Caesari ius tributi,isti mperatori volui dari ius Ecclesiae. Nn iij
306쪽
VONIAM huius capitis assertio duobus tantum argumentis, imo unius Gratiani auctoritati innitur, qui incan Adrianus,&in can. Synodus 63. dist. Priuilegia eligendi, S confirman- di Pontificem,M. Carolo ab Adriano, Othonique i. a Leone VIII. concessa recenset,quorum utrumque commentitium adeo perspicue detegit C. Baronius, ut nulla esset opus censura, nisi Auctor cum quo nobis quaestio existit, eadem in controuersiam reuocans, Cardinalem ipsum incesseret clypeo protectus Coidasti, cui quia nullum maius est negotium, quam in odium Rom. Pontificis, sue iure siue iniuria veritatem impugnare, eumdem C. Baronium conuicijsio. tius, quam ratiocinationibus nimiu acriter impetit p. p. pa V . p. rational Constit. Imperiat; quod opus si inuectivam in Pontificem, Min C. Bar dixeris, suo nomine
inscribes ut igitur illustrissimi , Eruditissimique viri
307쪽
Auctoritas, imo pia Veritas, ab impost uris, Viniurii vilissinu , imperitissimique homunculi vindicaretur, expunctione agendum fuit.
Verum primo animaduertendum erit, uti noster Caluino protestans Gratianum eundem quem nunc teste adfert corruptoris bonarum scripturarum, Impost oris, de Faliaristitulo in . 5 3 capit insigniuit,ubi pro Pontifice scripssisse animaduertit.Postquam igitur pro,pria huius confessione, qua nulla maior aduersus confessum probatio reperitur, Gratiano uti scripturarum deprauatori S mendaci non est habenda fides, ferat homuncio noster oportet ut Gratiani testimonium tanquam scriptoris , in Historijs recensendis, saepissime
hallucinati, mos hic resipuamus. Non quod Lutheranorum exemplo, igni concremandum damnemus, sedi hoscamus potius, erroremque excusemus, tempOrum illorum confusiones, atque scriptorum incuria, quae ut inquit latina, est ecerunt, ut nihil omnino certum pollit haberi,unde S. Antoninus in Summa p. . tit. XI. cap. 8. merito ipsum redarguit, A Antonius Augustinus, ArchiepiscopusTarraconensis in opusculo, quod
scripsit de emendatione Gratiani libr. p. dialogo . de illo inquit, ωianis exfontibus is aqμπι demasset, id feci rem dex his, et permultis constar, neque Concilia
id se n que Registra Pontificμm, neqμ alia SanGrum P um cripta ed quae in asscollectionibus reperta a opuntia in medium protulisse. Accedit quod unicus est , ωcan Adrianus . nullo alio scripsit Auctor , quam uno Sigiberto qui huiusmodi pri lcgi scommcntum, quod Carolo M. ab Adriano
308쪽
concessum dicit veluti fundamentum oram quae pro Henrico moliebatur, clam iecit in sua Chonographia ad annum 773.Vbi autem ad annum C. XI peruenit post narratum ipsius Henrici Aduentum in urbem,r terito immanissimo scelere tot fraudibus in Christi Vicarium perpetrato haec tandem explodit, Rex autem ti nolens auctoritate oeconfluetudine, o aucto alibiuξriuilegjJmps rutorum, a Carolo magno iamque per trecentos eo amplius annos imperauerunt seu Sexaginta tribus Apostolicis, dabat licite Episcopatu bbatia , c. vides igitur quam construere Fabricam voluerit, quassi fide di
Praeterea licet Fabulas hasce pro Historijs obtrudi sineremus nonne vident ex eis, hoc unum apertissime deprehendi, quod Papam eligendi, confirmandi, atque Episcopos inuestiendi, ius nullum proprium Imperatores habebant, antequam Romanorum Pontificum speciali priuilegio,iplis esset indultum eorundem ergo Pontificum arbitrio, legitima existente causa, infringi Mirritum fieri priuilegium potuit, Principis enim potestas in his quae iuris positi uisunt tanta est, ut etiam gesta ab ipso infecta possit efiicere , fuerat instit. d. aetton. cap. cum Apostolica d. his quae fiunt a Praelat. sin. consens Capit. Equidem ipsemet Gratianus, in Can quia Sancta eadem dist. 63. eam ob causam Pontifices, tunc consueuisse narrat huiusmodi priuilegia Imperatoribus Occidentalibus tribuere, Ut temeritatem eorum compelcerent, qui Papa decedente Violentias, concussionesque inferre solebant, unde Auctor fasciculi temporum ad
309쪽
E NCTIO. 289 annum 8 . quem iste adfert, Adrianum inquit ad coercendas violentias Tyrannorum ius istud Carolo contuta
Postquam ergo Tyrannis omnibus sublatis Ecclesia caepit est erre caput, eique iure suo libere tendi data est facultas , hoc Imperatorum patrocinio opus non fuit amplius, , 5 finali causa es ante ad quam lmaitata erant priuilegia praedicta, ipsa quoque priuilegia , veluti fundamento lubducto necessum fuit evanescere c. cum cessante d. reg. tur in c. Bart. in . 2.3. sin .ss. d. donat. Tandem qui priuilegio abutitur in praeiudicium illius a quo fuit cocessum, merito cadit . mercatores C. d.
cd merc. quapropter culmperatores ne dum saepe, ac saetapius modii excellerint, huiusmodi c5 cessiones ad illicitapor trahentes,quauis priuilegia strictissime interpretadatin ut iuri minus deroget, sed beneficium in Tyrannide vertendor haercicos impietatem qua loq; prolapsi, ex defensoribus P dtificiae sedis, laostes euaserint, iuste quidem Pontifices indultis priuileg ijs, tanquam immeritis ipsos priuare potuerant, cap. cum Adrianus dist. eadem 63. non ergo ad mendacium istud probandum huius modi impossurae aliquid conferrent. Tertio cap. Adrianus soli Carolo priuilegium conces sum explicat, nulla successsorum mentione facta : qui quidem Carolus Imperator sedente Adriano i adhuc non erat, sed Francorum dumtaxat Rex iam adeone IlI. Imperator decretus inauguratusque fuit,non igitur Imperatoribus ius illud quaerere potuit, cum quia priuilegia tanquam iuris correctoria tantum valent, aiunt OO
310쪽
CApITI VIII. Iurisconsuli quantum sonant, tum quia ipso Carolo mortuo priuilegium quoque esset extinctum.
His demum animaduersionibus constitutis quoniam de alio Canon in Synodo postea erit agendum, notas expungamus,quas ore Goldastis uritanos atyricus C. Baronio falso imponit.
In quem primo ex ossicina mendacissimi, impijssimiq; Illyrici aciem Theutonicoru excitauit, qui aduersus Rom. Pontificem famosis potius libellis, inuestiturqius per baculum, mitram, uanulum ab Imperatore cO- cedendae pro Henricis III. IU asseruerunt, quos solum prodisse, S si confutasse sit,eos tamen Κraniij verbis lib. 1. Saxon. cap. 33 denuo refellam, Germanubu
quit, insua gentis defensione pallia quae potest obtendit. N. Quprum primus se se offert Vualtramus Naubur. gensis in libro de in uestitura Episcop. qui anno io'. pro Henrico IV sclipsit,aduersus Papam tempore illiustam perniciosi Schismatis hanc unam ob causam, inuestiturae oborti, postquam ipse Henricus Paschalem II. dolo malo deceptu impia violentia indignum sane facinus coegit, ut suo priuilegio confirmaret inuitus, quod ipse per vim surripuerat, quanti igitur ualtramitestimonium sit faciendum, quisque poterit ex hoc iu
AI ter est IoannesSemeca,Pr positus Halberstadensis de quo lilyricus in suo Cathalogo pag. 68. Restitit,inqvit,Clementi Is decimas per Germaniam exigenti,ob quam rem a Papa excomunicatin, raposituraq; priuatus est, Ad
ille iniuria Papa appetationem ad Concilium opposuit, habui que multos potentes diros ibifacientes en quanta sit fide di-