장음표시 사용
331쪽
EXPvNCTIO. 3umum erant patroni , seu dotatores Ecclesiarum Ca. thedralium S: maiorum. Monasteriorum, Minuestituras' so e id tempora Henrici facere consueuerant ut patet ex historia Francorum, nec erat nouum apud ipsos tantum: nam Reges Hungari iusque ad temporaPaschalis, ut refert Chronica Martini, Rege Burgundiae, ut hillotici Francorum sub gestis Henrici II id fecerunt,t Reges Angliae prout asserit Eduardus epist.ad Clemen. tem VI qui praebendas Ecclesiarum conferre solebant,
quia Rex est patronus,&magna habet Feuda ratione igitur Iuris patronatus, vel fetidorum illa confert,not. Archidiac in c. Imperium dist. o.
P Lutibus sane ij idemque maximis argumentis obsequium, propensionem animi sui in Ecclesiam Romanam Henricus patefecit,dum eam longo admodum, duoque Schismate conflictauit, in ipsum Christi Vicarium impias iniecit manus, a quo militum phalangibus undique stipato ptiuilegium illud summa vi, armatus
Audi pietatis eius praeconia, ex Krantio lib. s. saxon. cap 33. ubi narrata Pontificis Paschalis captiuitate, S: constantia, tua Theutonicis Episcopi tantam lanctitati sutillatam ab Henrico iniuria dolentibus, rogantibus suadentibusque,vi temporis necessitati inseruiret,atque tot captiuorum Sacerdotum incolumitati costuleret, magno quidem animo res odit Absit hoc a nobis,occidat corpora, animas auferre non potest,pergit,ea cum renuncia ta essent Reo iussi captiuos in o spectuPontificis decollari, unde, emollita sunt viscera piiPatris euocatis notarijs
scripsit, quae Rex voluit S c. scilicet priuilegium istud
332쪽
3i C pQTI VIII. inuest Iturae cui tandem cessit non sponte sed Aposto licis Censuris toties perculsus: quoniam, ut inquit iduAuthor, cap. 3 ad . statim ut in Germaniam reuersus est,nonnulli propter iniuriam δε vim quam intulerat Pontifici, conspirauerunt in eum execristes impietatem, quam ipse in patre suo vindicabat, imo quam maiori scelere cumulabat&c caput autem rebellionis Albertus Archiepiscopus Moguntinus habebatur, quam
obrem omnes ab eius communione se retrahere animaduertens in Italiam cum uxore concedere cogitur,
interim Concilia per Legatum Apostolicum, in se cogi, eiusque de deposivione agi cognoscens reuertitur, sed omnibus execrabilis, ade quod uniuerso Regno ob s repente ac Moguntino Archiepiscopo Saxonum auxilijs vires comparante, impium animum ad pacem insectere compulsus est. Neque iustissima illa usurpati iuris abdicatione praeiudicium ullum Imperio eiusque succcsibribus intulit, nisi praeiudicium existimes male ablatarum restitutionem, imo beneficium contulit maximum exemplum caeteris praebendo, ut ab ipso eius periculo ediscerent, quam perniciosum sit Principis in Ecclesia Dei fua abuti potestate, quam illi acceptam referre debent, aduersuscuius Ecclesiam nulla est praescriptio, quae male fidei possessorem, quouis interuallo temporis tueri possit audiΚrantium eod. lib. . cap. 38 quod de eo priuilegio Brunonem Signinum Episcopum in Cocilio Ro-
an ano dicentem recenseat, Uratias,inquit, altilmo Deo, quod Papam audiuimus proprio ore damnantem priuileditum,
quod strauitatem, si haeresim cotinebat, dcc vi nimirum non
333쪽
sit, si idem Henricus perpetratae inuasionis sbi ipsi con seius , posthabitis commentitij illis conces onibus
Adriani. Leonis, apud Κrantium eod. lib. cap. a Jnuestituram omnem pro remedio animae fluae remitteres ii nouumque a Callillo priuilegium impetrarit,ut electiones
Episcoporum δε Abbatum Theutonici dumtaxat Regni, qui ad Regnum perimerent, in eius praesentia fierent, atque regalia per sceptium ab eo reciperent. Neo ue exempla illa Regum, Hungariae,Burgundiae, Angliae quod contristituta sanctorum Patrum,sacro. rumque Conciliorusia sanctiones, tyrannica violentia gelium fuerat, iustum unquam, S aequum efficere potuerunt, ut Henrico quasi praescripta consuetudine pallium obtenderent. Equidem Romani Pontifices, ut temporum necessistat inseruirent, consulerentque erroneis Principum co- scienti)s, ex duobus malis maximum euitantes, permiserunt ipsis aliquando, sed dissimulando, i tacendo inuestituras Episcopatuum, Abbatiarum conferre petannulum 5 baculum mos autem huiusmodi ex Gallia, Germania, a talia, quae tunc Latinus Orbis censebatur, exemplo deterrimo , Vsurpari caepit ab Hispaniae, Francorum, Hungariae Regibus, inolevitque pessinis consuetudo, donec Simoniaca nundinatione Ecclesiastica beneficia, veluti auctione distrahere Princi pes caeperunt, ad ed quod indignum facinus haud amplius tolerandum pusummi Pontifices duxere. Quamobrem Leo IX. in vellituras hasce Principibus interdicere primus caepit, Adrianus postmodum in nodo VIII can. 22. improbauit, Vetuitque cruisVe-
334쪽
3i Ap ITI VIII. ro Gregorius VI l. qui Adriani exemplo ius omne indulgentia Pontificum clanculum subreptum, ipsis penitus ademit, in Sy nodo Romae habita, anno io 78. Leo HO si iens lib. 3. Chron. Cassin. cap. i. deinceps Victor. III inconcilio Beneuentano, Urbanus II in Malsitano, Paschalis denique in Conuentu Gaastallensi,&Callistus II in Comitijs Remensibus, eas omnino damnarunt, prohibuerunt, quorum decreta Innocentius II.
Quod si Wartini Poloni verba, ea fide retulisset, qua
scriptorem ingenuum decet,non utique haec reticuisset. Hoc tempore Rex Hungaria admonitiones plurimas per iteras Iuas Domino γ ae ribens renunciauit inuestitur Oscoporum,oeaborum resatorum, qua δε que ad ista tempora Reges Hungari. facere consiueuerunt.
At Leopoldus,' Illyricus, post eum, in Catalogo pag. o'. qui epistolam Eduardi Regis Angliae aduersus
Pontificem adeo extollunt, haec silentio praeterierunt, cui sanctionem ilIam reticuertit, qua Henricus I Angliae Rex in Synodo Londini habita anno 11o6 inuestitutas, quas praedecestaribus eius sibi arrogauerant interdixit, suaq; ditione eliminauit,po'quam tot excitassent turbas inter ipsum&S. Anselmum Cantuariae Archiepiscopum, totque in suo Regno mala peperisse animaduerterat, e cur tandem epistolam responsi iam ipsius Clementis ad Eduardum, quae est 6 22 non recensuit, ut altera etiam parte audita, aequum esset de eis cuiusque
Perperam denique prohibitionem inuestiturae, ad
335쪽
EYPvNCTIO nis patronatus tralait, quae toto, ut aiunt disturi N. Claudit tandem hanc suam mendaciorum cὁsarcimtIonem conclusione Marsili Patauini Vca
na, si Gallico idiomate,defensbria interpreteris nemo ὁ ini re ocare doluerunt,stupotius
Λ falsis ex assertionibus, non poterat nisi falsa elici
A coclusio; praeiudici si nullum ex hoc successoribu 'ab Henrico illatum supra probauimus, in reliquis Marsilius emcre quidem mentitur. Q loniam transeamus quod inepte Othonem IV. recent et, cum tamen ultra tertium nullus illius stemma dis Imperator numeretur, quamuis Othonem primum respectu Othonis eius aut, s.cundum male appellarint,
sed apud quem reperit authorem tribus hisce Othoni bus controuersiam cum Romano aliquo Pontifice de inuestituris aliquando fuisse inlio V. inuestituram co- cessim ciberto Maguntiae Archiepiscopo desi nato, sed Feudorum, quae ex fisco Regio Ecclesia illa possidebat, testis est Rupertus Abbas in vita Huberti apud C.
Baron. to m. IO. anno 998. nunquam tamen in uestituras,
de quibus agimus sibi vindicare tentauit inendacium igitur pace Marsiij, hoc est turpillimum.
336쪽
ris Arietis VIII. De Friderico satis stalictum ad cap. 4 Πςq ' RI'
sum illud, quo Fridericus anno Ponti Inno
centio v ius illud iniurium, ac violentum, his verbis remissi Rium abyum abolire molintes q iem qμidem p re-
tot Pontifices causam unquam fouerit, exitus retria
Iobauit profecto Marsilium Reipublic Venetae indis cus ad pedes Alexandri III. Veneti; occidens tot facinorun suorum veniam humillim rogauerit Im pium sane exultare, at non saevire Deus sinit.
337쪽
t REGEs, ET PRINCIPEs, EORUM DE Subditos animaduertere posse.
T tantaque beneficia Deus Optimus Maximus homini contulit, tot viscutes, tot artes, animum denique ipsi tribuit, cui nihil non eodem, quo intendit momento peruium est circumeas licet cuncta, ex omnibus stagula excerpas, quae potipeteres. nihil totum inuenies, quod esset rem nisi diuinorum munerum imo ut iudices esse vel mus profecto bene aestimata indu entia rube
338쪽
illi fuisse, caetera tamen, quamuis maxima, longe antecellit libera illa facultas, qua eum sibi simillimum, &a se
riximum effecit, ut natura bonum expeteret, illo traneid de rict v I cogente, suo deligeret, vel respuere arbitrio. Quoniam vero omnia suo bono constant,&in homine optimum propensio illa ad cognoscendam veritatem ratio est, qua animalia praecellit,in Deum sequitur, hanc liberae voluntati moderatricem dedit, cuius regeretur ac dirigeretur imperio, non quod ullo modo cogeretur, aut necessitate aliqua praepediretur, quoniam nihil dissicile ab ea exigit ratio, sed rem facillimam secundum naturam suam viuere est enim voluntas solius boni appetitus, non quidem ut peculiare, sed in uniuersum consideratum, ad quod, vcluti in proprium obiectum, postquam illud cognouit, natura fertur, malumque suapte exhorret:atque ideo libera est quoniam suae moderatrici obtemperando id appetit quod ipsa bonum esse eidem persuadet, hoc vero a Belluis distat quarum appetitus non ratione, sed instinctu movetur,at que in unum dumtaxat determinatum obiectum ultro fertur, non igitur voluntas humana adeo libera est, ut etiam malum possit expetere, eligere, Minsequi,unum est bonum, quod honestum, libertas est nec turpia velle, nec nimia , virtutes secundum naturam sunt, vitia inimica, insensa inter varios igitur affectus distrahi, atque discerpi,iniustisque parere cupiditatibus seruitus
maxima est, naturae libertati omnino repugnans qua-obrem veluti legem voluntati Deus praescripsi regulam, certam, uniformem , infallibilem, necessariam
339쪽
nostrarum operationum, si quidem licet ratio ab omni
sit coactione ma munis, ut plura simul cognoscere,&iudicare pollit, nam verum vero non repugnat, ne unum
quod determinate cognouerit,voluntati proponere cogatur, ipsa ver voluntas non electione sed necesinate in illudeat, non tamen eo usque soluta est , quin consilio M persuasionibus ad veritati allentiendum non compellatur estingere enim quodcunque lubet nobis ipsis postumus. opinari autem nequaquam cum itaque bonum inter, Halum secernere, voluntati utrumque
Ubiectare, ac ipsi quid expetendum, quid fugiendum
dictare , prauosque coercere appetitus,ubi in deterius propensiores animaduertit praecipuum sit rationis munus in ea vis omnis liberi arbitriisita est, non quidem ut formam inde suscipiat facultas, namq; hoc vel illud eligendi, aut respuendi, libertas est, actus autem solius o. luntatis clectio, verum quia dumtaxat liberum dicitur quatenus ratione ducitur,4 flectitur, cum enim agat propter finem medium ad finem praevio rationis iudicio deligit, sine qhio nilai velle potest, cum eius non sit iudicare sed deliberare, in laoc inquit Cicero, sapientes
sumus quia naturam optimam vivendi ducem, tamquaDeum sequinaur, S c est quidem Deus in nobis unde illud, sequere Deum. Quamuis autem legitimum istud rationis Imperium
facile admodum sit tamquam naturae consentaneum, dissicile tamen effecit 5 munis insania, qua in vitia alta alterum trudimus, equidem volitiatas primorum parentum culpa deprauata licet ratio eidem ob oculos ponat, quod optimum iudicat, pia tamen dum voluptate tra-
340쪽
32 CAPI TisIX. hitur, specie boni decepta, consilio , ac persuasiondsuae moderatricis posthaoltis, diuino illo libertatis munere , velut ignara, plerumque abutitur, quapropxςri licentiam immoderate prolapsam , legis prae ccpt arctius deuincenda fuit, quae tamen liberam illius facubtate innulla ex partesibstulit, quum lex iusti niustique regula sit,eaque praecipiat,quisecundum naturam sunt, quae autem natur aduersantur prohibeat, ut saltem formidine poenae, si non virtutis amore oderint peccaslcmali, Sic itur Deus hominem libero munerauitarbitrio, Ut ta
men regeret imperio,terreret exitio.
Oamobrem sicuti homo societatis appetens,an, mo, corpore constat, quorum alier diuinus, immortalis, aeternus .alierum vero terrenum corruptioni de interitui obnoxium est ita duplicem expetit felicitatem,&animi quae vera&perennis & corporis, quae ciuilis,
Mad tempus est ad utramque igitur assequendam me' dijs indiget. Quo uiam vero felicitas amitti, comparari aeque potest voluntas eligens media,ad utrumque finem sibi proposita, semper eadem est, quae uti deprauata, in electione sepenumero decipitur, duplici quoque Moderatore,& Duce non secus ac coecus,eadem ratione eget,
quorum consili, iudicio in imperio dirigatur, gubernetur,4 coerceatur. Neque enim aliter erunt iustitia, concordia, quibus conectitur humana Societas,
quibusque sublatis resoluitur, siquidem cuique insita dominandi libido, quae ubi nullo compescitur fraeno, est pro ratione voluntas. Hinc igitur spirituali. Ciui-
dispotestas ut omnes ad aeternam felicitatem vitam hac secundum