장음표시 사용
321쪽
Othonis, quam accurate digessit eiusque partes fouit, ut scripta ipsitus citantur quamobrem, qui minimas nopraeterierunt, quod restanti ponderis reticuissent, satis persuadere non posse videtur, Synodum scilicet niueues alem, sic eam appellat Leu pol ius Bambergensis, de Zel veter Germ. Psuac cap. 8 a Leone habitam, quae digna eo magis memoria erat, quo prς sente Imperatore coacta fuerat,in qua iura eadem ipsi indulta sunt, quae praedecessores illius editis de hoc collitutionibus, sponte abdicarant, equi dena Regino concilium ab Othone
conuocatum anno 96 Latque in eo Ioannem XII. lepositum, S Leonem electum, distincte, δ accurate narrat, pergit deinde ad annum 96 . quo Othonem in urbem regressum aduersus Romanos, qui eiecto Leone, Benedictum Antipapam elegerant, postmodum aliam S nodum a Leone habitam refert, in qua Benedictum, inuasi e Sede deturbauit, neque tamen de his, quae in hoc Catione habentur aliquid prorsus dicit. Quamobrem vera esse quae hac de rescripsit Luitprandus lib. c. cap. 6 necessitate concludendum est, videlicet non in Concilio , non a Leone priuilegium esse concessum, prout in asserto Canone legitur, sed Imperatori urbem
ingredienti postprcilitum fidei iusiurandum populum promisisse, nunquam se Papam electuros praeter consensum eius, allis c. Idque confirmat cap. XL ubi Leonem haec obloquentem in Benedictum inducit,
Pucum inficiari potes prapenit D. Imperatori, furamento pro misisse, An quam tecum teris Romanis Papam electuro aut ordinaturum absque i tu , ii questi Re M consensu, dcc.
Falsitas igitur can praedict. pcnissime detegitur quod
322쪽
3o2 Apiris VIII non in Concilio , neque a Leone, qui tunc pontifex non erat, concessio ulla sit facta, ut in expunctione cap.
. adnotauimus. His accedit, quod inter tot Historicos Teutonicos Iurium Imperi, etiam praeter iustum, J aequum propugnatores acerrimos,quiIoannis depositione,atq;Leon:s electionem,caeteraque tuncRomae gesta,postea scripserunt,Herm.Contractus,Lambertus, OthoFrisingiensis,
Gotis redus &Vuernerius,alij, nullus reperiatur qui de hac constitutione, in Concilio edita, ut in ipso Canone habetur, mentionem fecerit aliquam,imo nec ipse igi-bertus,qui hancHistoriam adeo exacte breui copendio complexus est, ut nihil praeterierit, aliquid de hoc mendacio ausus est scribere, sed neque apud Platinam, aut Panuinum qui vitas res Pontificum tam accurate digessere, neque apud caeteros Historiaru Italos scriptores
Fabula haec legitur, quod igitur fabula, impostumst necessum est fateri , cum alias reperiri constitutiones adscititias comentitiasque eiusdem Leonis nomine aduersus Pontificem editas in fauorem Imperatorum prinbet C. Baro tom. Io anno. 963. Vt eadem ratione, hoc
de ista suspicari, Miure sane optimo possit. His igitur animaduersionibus constitutis, ex quibus huius rei veritas, ni fallor, perspicue dignoscitur, expungamus quae pro huius mendacij defensione durior qua par est in Card Baronium Goldastus ingerit, ea irridens quae aduersus hunc Canonem Cardinalis obijcit. Quorum primum est, quia inquit, Otho a Ioanne XII iam fuerat Imperator consecratus, nihil ergo opus erat, Vt a Leone patricius fieret, atque Rex , Vtrumquς
323쪽
enim cum Imperi adeptus erat. Respondet ex Platina in Ioanne, qui etiam nonnullos existimare dicit Othonem a Leone VIII coronatum eorumque sententiam secutum esse, Gratianum phr=-,α in decreto scripsit. costa At quorsum haec Platina hoc non assirmat, refert dumtaxat,ut opinionem aliorum,eaque tempora adeo confusa, S perturbata esse fatetur scriptorum iniuria, ut nihil certum haberi potuerit, verum a Ioanne Augusti nomine inauguratum, ac diademate donatum tellantur Regino in nron anno. 962. Luitprandus Histor. lib. c. cap. 6 Lambertus in Herm. Contractus , M. Scotus, Sigibertus eod. anno qua de re consulendus est:
idem C. Baron to m. IO. anno. 962.
Alterum, Quia in fine huius Canonis, poena ultimi supplicij contra ipsum , aliqua molientibus additur, quod abhorret a Romanorum Pontificum constitutio. nibus, insolitae enim clausulae, maxima imposturae suti picione Canonem istum asticiunt. Ius etiam Canonicum, inquit saepe mortis poenam in directe cilicet instigere, quod degradando, Gu PGper riae seculari tradendo Ecclesia facere solet. Quanti autem huiusmodi responsum aestimandum sit, adeo perspicuum esse censeo, ut in ipso refellendo elaborandum nullatenus videatur, nisi literarum Apostolicarum , cum simili clausula exemplum aliquod comminiscatur est enim earum ratio longe diuersa. T crtium Huiusmodi costitutio nullius fuisset robo ris, tanquana facta Leone, qui intrusus,in occupator fuit,quonia Synodus illa ab Othone coacta,nulla pror-
324쪽
etiam quia trinacitatio non praecessit, tandem quoniam
in nulla umqua Catholicoru synodo legitur Episcopos ab Imperatore clijsse,ut aliquem Episcopum, vel Clericum damnarent, ut in hac factum esse constat. sed quod magis urget, Ioannes sitis literis eos iam excommunicatione illaqueaverat,qui ad electionem alterius Pontificis praecederent, acta igitur in eo Concilio, tanquam ab excommunicatis gesta,cuncta corruunt.
Respodet, quod Cardinalis Baronius sibi no constat, qui anno 996.Leonem legitimum probauitPontificem. μφη δ' Mendacium hoc est amplissimum, nam ibi C. Bar. nunquam appellat Leonem legitimum Pontificem, sed agendo de Electoribus Imperi j, a Papa constitutis, recensere cogitur facultatem, quam de successore sibi eli .gendo Othoni I. idem Leo iam ante concesserat, Extat, inquit, de hu Leonu vapie octaui decretum ad Othonemprimum imperatorem datum , quod recitant si Nouatores, dcc obiter igitur Pontificem illum appellat, nunquam autem legitimum, quoniam, Non quemadmodum caeteri EAntipapae, ait in anno. 63. inter male assertos,sed interle .gitimos in Serie Leonum descriptus reperitur, quod rom. II. anno io 8 . in Catalogo Imperatorum animaduertit seruatum in quo ad consignanda tempora, inter legia timos recansentur etiam Tyranni, qui Orientis Imperium inuaserunt, atque Imperatores appellantur, licet
eius nominis prorsus indigni, quamobrem & communi
errore, Honticum III. Imperatorem nuncupatum d monstrat,
325쪽
monstrat quid autena 2 illo senserit eo loeo 2
De numero autem testium respondet quod Gloss iniusticere dicit contra Papam de aliquo crimine accus tum eamque tisingularem extollunt Abb. in cap. at
si Cloici dem dic. n. 3. in cap. tertio loco d. probat &z. Corsisti. singui. O . Gem. Rom.&alij plures Verum pace nostrorum dixerim Iureconsultorum mirati satis non possum quonam pacto Vnus alterius fidem ita sequi consueuerint, ut c5munem illam calcul rum sententiam conitituant quam pro lege seruari omnino iubent, licet ruri,S Veritati aperte repugnet, communis, inquiunt error legem facit, quod sine in hac re contigisse paucis aperiam. Illius itaque Canonis haec verba sunt,irae ut non damnetur non nisi cum XXII testibio presbyter Cardinalis nisi cum LXIIII testibus non deponatur , Diaconus Cardinalis nisi cum XIVII testibus non condemnetur , Subdiaconus, e colitio, Gorcis , Leclar, Hostarius non nisi cum VII.: sibus condemnabitur. Glosa hic animaduertit, Γontra Papam vero de crimine duos tantum M sicere, ea solum ratione, quia cum sit compara tione aliorum maximus deterioris conditionis in hoc esse debet,
idque probat can. Principium d poenit dist. i. quide Angelo Apostatarum Principe inquit, idcirco peccans sine denia damnatur, ηia magni s sine comparation uerat
At quam friuola haec sint, cuique rite animaduertem facile erit detegere, prina enim Glossa ex hoc
326쪽
sos Ap ITI VIII. Canone elicit, quod ipse neque verbis explicat, neque ratione complectitur imo decismae eius rationi directe
Vulgatus squidem Canon verba illa non habetquet post emendationem Gregori XIII. iussu editam vel obtruncata, vel impressorum incuria praetermissa 1-bis Addita sunt, Nec γυμlSummus a quoquam iudicabor,&c Ouoniam si criptum est, non est discipulusAupra Minstrunci&c.' ibique omnes concordare Canonum collectiones adnotatur,Panormia excepta. Ratio autem contrarium necessario perluadet, Trinsul incniit, Ni cum LXXII restibus oec Gloss. hic Praesulem Episcopum scilicet Cardinalem explicat, P r brter Carm ,sicum LXIIII Diaconus Cardinatis nisi cum efficit Episcopum Cardinalem Presbytero, Presbyteruvero Diacono, atque eodem ordine imminuendo descendit: plures ergo testes exigit Canon in condemnando qui maior pollet dignitatis gradu, sed Papam omnium maximum esse eadem Glossa asserit, plures igitur testes in ipso de crimine damnando requiri, eiusdem Canonis ratione necessum est dicere. Neque ex ratione , qua Glossa mouetur illius can. principium, aliud potest inferri, nisi quod in eum, qui caeteris praeest, absque ulla spe veniae, gravius anmaas uertendum sit, quod autem in ordine iudicij deterioris conditionis esse debeat, nullo modo, quoniam calumniis imposturis eo facilius a duobus dumtaxat testibus obrui posset, quod aequitati, & rationi poenitus
327쪽
Ex C Io pugnet Quamobrem licet magna sit apud Iurisperitos Glossa aut horitas non tamen adeo absoluta est ut ei standum sit, nisii quatenus alicui innititur legi sim qua
e rubescunt loqui, postquam igitur Glos a Ledum lege,
Canone aliquo munitur, imo textus rationem violator dinemque peruertit, eius sententia flocci pendenda merito erit, δ veram esse C. Baroni assertionem sacri Concilij testimonio roboratam, omnino fateri opor
Ad tertium Ioannem triplici citatione vocatum fuisse, aut horitate Sigiberti respondet, imo S unicam MEn l.
tantum de peremptoriam susticere probat, L. perempto- ' μ' riam T. d. iudi c.
Sed Luitprandus, qui ut diximus tunc vivebat, semel tantum scribit citatum fuisse, nam qui secundo ad ipsum vocandum missi fuerant , nullibi repertum retulere, quod venatum ierit, testis igitur, qui videre potuit, ei praeferendus est , qui post annos crescentum audita narrat quod vero ius ciuile de hoc fata ciuit Canonicum Ius poenitus horrent, quod soli aequitati innititur, quamobrem vittina citatio praecedat, sententiam in quoscunque citam facinorosos, S impios ferendam, praesertim absentes sub poena nullitatis decreuit. Ultimo denique primae partis respondere non erubescit, quod referre pudet, profecto initium sapietitia 11 fuga- est timor Domini, stultitiae ergo huius timoris actura, ' ' jό. sapientia namque prima vitium ful: ere, desomni stulti Wφ' in lin. ria caruisse merito dicitur, unde insipientes Refractarij dc pervicaces in omnia ruunt dedecora Audi quo impia
dementia hunc nuserrimum perdurat, Vt non reverea-
328쪽
CApi Tis VIII. tur mentiri electiones Pontificum omnes fieri contra praescriptum iuris Canonici, de Papalium constitutionum formam; nec tamen adeo impudens fuit, ut mendacia mendacijs addendo, vel exemplum, vel testem quidem unum adducere ausus sit, sed neque modestiae tribuendum crit, quod veritas impium os ipsi obstruxit. N. Secundam vero duplici responso refellere cona-
Poro ni tur, primum est, quod C. Baronius tom. IO. anno. 963. Ioannem intrusum dixit, ergo anathemate innodatus, excomunicatus autem , excomunicationis sententiam
in alterum pronunciare non potest cap. audiuimus α .
VErum Anathematis sententia, quae siue iuste laue iniuste inflicta fuerit, pertimescenda semper est,
duplici implicat vinculo interiori scilicet animam, coram Deo deuinciens exteriori,quo inhabilem ad quaecumque iuridice, riteque gerenda hominem reddit: ex. comunicatio igitur, quam Ioannes suis literis praetulit, licet in foro interiori, nulla fuisset, tanquam ab intruso lata,attamen quoniam Ecclesia de occultis non iudicat. valida,kessicax in foro exteriori omnino fuit, quamuis enim Ioannes non esset Canonice electus, sed vi,aut dolo in Petri Sedem irrepsisset, attamen uti legitimus Pontifex semper erat habendus,donec iuris ordine intrusio-Reco nita dissinitiva sententia, motus eo gradu fuis
N Alterum quia Ioannes,cum a Concilio authotita- te Imperatoris coacto , vocatus ess et, ut causam suam ς φ diceret, nomen ipsius inter reos receptum fuerat, quolibet igitur Catholico minor erat, quamobrem in eo-
329쪽
dem Concilio, congregatos excommunicare non po
DVas easdemque impias haereses paucis comple
xus est primam quod Imperator iacuitatem habeat conuocandi Concilia, etiam contra Pontifices, Christivi carios, si, inquit Athanasiius aduersus Constatium Imperatorem epith. ad Solesar Iudicium Dibcoporum est, quid cum eo commune Imperator habet divide C. Bellar. d. Concit. lib. I. c. 12. I . 49. Profecto ut C. Baron. hic animaduertit, omnes qui ad Concilium istud conuenerant, Ioannem verum legitimumque Pontificem falli sunt, litteris ad eum datiς, unde ergo Imperatori facultas cogendi Synodum, contra plum Papam' nonne Theodorico quod aduersus Symmachum aduersarioru calumnijs fere obrutii, Con.
cilium dixerit, Patres obliterunt, non licere contestates contra Pontificem, ab alio quam ab ipso Synodum conuocari, neque Theodoricus negauit, sed literis ipsi iis Symmachi id fecille respondit. N. Alteram quod Ioannes sola accusatione Reus dig. Luther nitatem, Scio te ibatem anu serit, at non ne blasphtania n, ' haec Donatiuarum fuit, i Luthero, caluino in noua ' ta,ut Papae propter vitia, ius clauium auferatur,quod suis literis,ad Ioannem cripsit eadem Synodus, quonam igitur pacto spiritus Dei assiatu coactam dixeris 3 Nulliter i utur conuocatam ab Othone qui nullam
habebat pote talem,irritaque, nulla quaecunque in p.
sa sunt 'ella relatis argumentis, C. Baronius Optime prObauit quem Goldasius impi procax , temereque im- laudens, iniuilissime redarguit.
330쪽
3io CAPITI OCTAVI Caeteras autem praeterhi ratiocinationes quibus Baronius nullitates hasce, adeo perspicue ob oculos ponit; ut manibus ipsis tangi videantur, nimis scilicet propere festinatam Ioannis depositionem, nullo penitus iuris ordine seruato, prius peracta quam incaepta, nulla praecedente sententia, sed Imperatore dumtaxat sententias rogante , profecto nimis duram prouinciam sibi aggrediendam animaduertit consul ius igitur silentio praeterijt. Denique ut obicem tolleret, quem suis mendacijs aduersum cognouerat, scilicet Henricin V. Imperatoris iustam illam, ac debitam restitutionem iurium,inuestitur.Episcopis, Abbatibus conferendae quae tyrannica impietate sibi arrogauerat, quoniam res in publico consensu tot Praelatorum,&Principum gesta,tori scriptorum monumentis consignata,in dubiu reuocari nublatenuspoterat,ipsam tamen prς viribus,ambagibus nugarum obuoluere , atque implicare conatur, authoritate suorumLeopuldi Bembemburgh.&Marsilh Pata. uini, duo fulmina belli, quo schismatici Imperatores, san tam De Ecclesiam immanissime exagitarunt. N. Quorum primus in lib. d. Zelo veterum German. Principum cap. 8. Reveru,inquit,ista resignatiopr sertim quoad inuestitur Archiepistophrom, oes Abbvium Germaniae, est eius m Henrici deuotioni, quam erga Eccles iam Romanam
habuit,ad cribenda neque ipsi imperi eiusque iuribin praeiudiciu acerepotuit: rariones mero plures adducit.
6 uoti N. Quia scilicet omne praedecessores eius non tam virtute priuilegis inperatoribus a Leone VIII in Concilio generali concessi, quam ex hoc quod ut pluri-