Balth. Nardii Arretini. Expunctiones locorum, qui in libro de Papatu Romano ignoti auctoris deprauantur, mutilantur, & tam falsò afferuntur, quam in prima parte Reipub. M. Antonii De Dominis, vnde per compendium videntur congesti. Animaduersiones iti

371쪽

ata. ecundum Dei voluntatem regatis, monemus, hortamur. atquepraecipimus. Secundit ira cum ex eo detegitur esse comentum ina-

pudentillimum , quod nullum ipsius profert Autho rem, tum etiam quoniam in dicta Extrauag. Bonifac. unam dumtaxat ile Ecclesiam, unum eius caput, ct quae&quanta sit eius potestas generaliter explicatur, verbis i sdem 'ilibus de ea Bernardus distetit lib. 3. d. cons c. quorsum igitur haec ad Francos vel quo pacto in eo. rum Regnum polliunt referri, nullae profecto hac de re attin V. extant literae nullus hoc dicit Historicus, mendacii in ergo concludas frigidis imum. N. Idem obicit cap. Grandi i supplem negi praelat. in c. Nam inquit cum Magnates Regni Lusitani Al- fonsum coadiutorem Regi Sancto It elegeruat,& subditi, qui Sancto eiusque illi iurauerant, valde dubitarent an si coadiutori obe diuisIent, periuri essent, Pontificem innocentium V consuluerunt, sed quod per modum consulti, quibusdam literis scriptum est , vi Hieron Bardus in sua Chrono log anno. 2 7. f. de Regno Portugalliae, Bonifacius Vli I. iurisdictionis auidus, tanquam authoritate Pontificia factum in c. lib. decret. compilauit, quod si aut horitate Pontificia factu esset, neque Antoninus Florentinus, neq; caeter Historici, qui Innocenti gesta annotarunt tacuissent, ipsa

vero Epistola Innocent ij ad Alphon sum scripta supples

372쪽

31 CApITis X. fa est. Decretalis autem inde compilata, multa tacuit, multaque addidit, veritas unde colligi posset. SAncius siue Coniugis Menicς captus amore luema leficijs in amentiam iniectus e Rege in vilissimum Uxoris mancipium degenerans, ius omne imperi eius libidini cesserat, apud quam ignauillimi quique, gratia authoritate plurimum valebant Quamobrem Proceres Regni quoniam Regina infoecunda erat, conrugium diuellere frustra curabant, reque ad Pontificem delata, viri pietate, trudentia praestantes, ad Regis mentem reuocandam adhibiti sunt icum nihil profici publicasque res unius feminae arbitrio pessundari,

Eehesiae bona diripi,disciplinam prolabi, klibertatem

omnem violari animaduertentes,ad Innocentium Pontificem Lugduni agentem, legationem decernunt, ac Sanctum veluti tantae moli inparem Regno moueri curant, Sanc , inquit Vaseus in Chronic. cap. V. sed duobuspoctremis rexit,pro illo Portugalbam, elponsi Comes

Tononiensis Jrater missu Innocenti IIII. Summi Ontificis, apud quem Sanctus delum fuit, quod animo esse nimis omiso in administratione Regni. Eadem scripsere Garibaius Hist. Hispan lib. refert igner in Bibliotheca

Histor ad annum eundem.

Non igitur Consilium, sed facultatem ab Innocentio poposcere, eiusque authoritate Alphonsus Prore eligbyus' tur, neque Bardus probat Pontificem ut Consultorem additum, imo verba ipsius cotrarium omnino praeseseriit,inquit enital, sifon fratellodi Sanctor reno i timultuari e necessitato dat' 'Papa praeste ligouerno dei R ηo fatere itaque rogo , totidem in hic mendacissimas te

373쪽

seruanda interca teras Canonicas Sanctiones, Innoccnti)epistolam redegisse, luς non ad Sanctum, Ut ipse consueto more oscitanter scripsisti, sed ad Lusitaniae Proceres data est, ut ex eodem cap. grandi, di scriptoribus adductis cognoscere poteris. At quis tibi suggessit eamdem epistolam supprellam esse, quo Authore didicisti3 nullum profecto edis, tuo igitur capite depromis &vnde nosti Decretalis illius compilatorem, multa huius epistolae reticuisse de plura addidisse, si epistola non extat denique ea verba, Umia unde co pes et, an ad caquae praeterita, vel ad quiaddita sunt reterre mauis aera Fgma explices necessum est, si enim ad posteriora retuleris, veritas ex ipsa epistola aliter deprehendi non potuisse dicis,quid igitur redarguis factum bene ξ si ad prio. ra, meminisse oportebat epistolam esse suppressam, ne

tam temere diuinares.

At de hoc forsan exempla desunt sub anno. 82O. mortuo Sancto, ars Principe Nauarriquatuor annis interregnum fuit donec a Pontifice Romano decretum allatu in est,quo Eunicus Arista primus Nauarrit ex appellatus, inctus est. Gregorius VII. Demetrium Regem Croatiae instituit, sceptrumque, Osonam, S Vexillum dono misit. C. Baron anno. O7J tona. Ii Stephanus ungariae Princeps anno. 98o. legatos ad Pontificem Benedictuna VII. misit, ut ab eo Regium nomen acciperet, quod cidatum est. Miecessao Polonorum Duci flagitanti nega tum Cromer. lib. a. POlon. C. Bar. tona. io. sub eodem

374쪽

ronam indulsit C. Bar tom. I 2.anno II 4.

Eustachius Stephani Angliae Regis filius a Corona

arcetur iussu Eugenij III. Card Baron. om. α anno

Et ne plura commemorem Imperatorum trinciapum, iure sito in his utitur Papa,cum a Deo tuendae pietati accepto, tum ab ipsis Imperatoribusvi Regibus iam seculis tam diuturno usi probato, ut in controuersiam illud vocare ubi salus Ecclesiae agitur, nefas sit. Modo eadem ipsa recudit, qua Serenissimus Magnae Britaniae Rex pro tuo novo, hactenus inaudito iure iurando adduxit, reticet autem quae C. Bellarminus, Suareet: Beccanus, quam plures abigrauissimi Authores eruditissime in ipsum scripsere,quibus aded perspicue Regis argumenta refellunt, ut ipse caeterique Se- istarij causa iam cecidisse animaduertentes, silentio dissimulare, quam noua ex disceptatione, nouum maius referre dedecus satius duxerint quoniam vero haec

ab impijs veteratoribus dedita opera, semper refricantur, ut Sanctissimum Christi Vicarium, non Principem Pastorem fidelium, sed Lupum immanem, dirumque Tyrannum es e omnibus persuadeant,populique odium, praecipue vero Principum prouocent, veritas una est tot diuinae scripturae locis munita, tot Conciliorum Sanctionibus asserta,tot Patrum sententij explicata,tot Theologorum , Canonistarumque raciocinationibus probata, tot denique Historicorum testimonij confirmata , ut neque tergiversari, Qque falsitatibus praerendi, aut coinmentis vellicari amplius possit, silentio

375쪽

praeterire operae pretium esse duxi quae mendacissimus in hoc capite callide, sed inepte retulit at olim dictis

olim responsa susticiant. Neque tamen pauca laaec praetermittam crastae imperitia noua commenta, quorum altero fatetur.

N. Pontifices inquit aliquando Imperaro res Regno

priuarunt, sed quatenus priuatum lao magium sidclitatis. h. . Pontifici fecerant, Anton Roseli in trach. d. potest. Im V V perat. 5 Papae . Decimae rationi respondetur,4 c.

AT quis unquam audivit Imperatorem aliquem

priuatum fidelitati ho magium praestitisse Pontifici, homagium profecto est veneratio, quam assalliis propter beneficium acceptum tribuit, cum se eo nomine hominem id est Chentem ipsius Profitetur, Hotto man. d. Feud. cap. 24. at iurisiurandi formula,qua imperator se se deuincit, cum initiatur, huiusmodi ho magis nec verbum continet, sed dumtaxat Pontificia Maximi Maiestatem comiter ob scrvaturum , Romanam Reh-gionem Summa Pietate dcfensurum I c. extat apud Bodin. lib. i. rei pubi cap. 9. Constantua tam l. 5 Hirenem Occidentis Imperio abdicauit eoque Carolum Magnum inaugurat una donauit Leo IlII S ab Imperatores, quos a Romanis

Pontificibus depositos supra recensui apud quem e gitur, eodem ho magi vinculo fuisse obli rictos inde ergo fabulam hausit, cuius aut horitate eam obtrudere vult Neque Antonius de Roscitis loco adducto p p. Monarch. cap. 8 aliquid de hoc poenitus dicit. N. Pergit Neque exemplum Gregori VII. Henricum Imperatorem priuare attentantis, neque aliud lo

376쪽

per Baron pro Gregorio scripta, to mori. anno Io 77.

falsa esse piobat Melchior Hainmi sialdius Goldastus in Constitui imperiat par p. fol. 3.&seq. Quamuis impia, turpissimaque Henrici IV facinora ob quae ipsum a Gregorio VII diris Ecclesia eieratum,

Imperioque motum, tot tantique Historici literis consignarint, quos C. Bellarm. d. Rom. Pontific. lib. q. c. i &d transs. Imper lib. p. cap. a. Coccius p. p.Thesau. lib. I. art. 1 . Greis in Apologia pro eodem Gregor. congessere, ut absque turpissima impudentiae nota, tritissimam Hist oriam in controuersiam vocari non possit, Sectari tamen nouis semper mendacijs impo-

sturi ea obnubere contendunt.

Quorum unus Goldastus, qui Summi viri C. Baron. magnitudinem adlatrans, seriptaque eius canino dente temere lacerans, magna inimicitia famam adsciscere sibi

persuadet, quam aliter comparare posse diffidit tot paginis, quas tam facile quotidie illinit primo iustissima illa, licet subdolae poenitentia argumenta, ab Henrico IV exhibita, ubi Canisium ad Gregorij II pedes veniam rogans supplex occidit, extorta coacta dicit,

Authoretamen uno Bennone Schismatico,&Gregorij II hoste acerrimo, pro quo in Cardinalem Baron. impudentissime inuehit, quod Bennonem mendacem,&impostorem appellarit. Sed Historici omnes, qui re hanc scripsere de extorsione,&coactione ista nil prorsus dictit,imoLambertus. qui tunc vixit, factum ita narrat anno io 77. Aes

377쪽

muni rincipum sententia, acet ' caesa in perpemum cecidisset,c Re num sine et Ii inceps rejtitutionis remedio amisisset vici prout ei intimarunt Proceres qui Vimam conuenerant. Necellitas quidem haec , non facto Pontificis, sed culpa ha, Henricum urgebat, cuius flagitia Papam, licet inuitum,ad ipsum extra Ecclesiam proiJciendum impulere, legat 1. Scotum ad annum io 7J.5 Stepta an Haberilatensis epistolam, ad Uual ramum , apud odechinum , in append. ad candem Scotam anno IO' o. Abba. Vspergensem anno. Do 6 8. Lambert anno. io 73 Krantium lib. s. Saxon. cap. 4 euoluat suum Aventinum lib. . annalium , Paulum Langium anno io 73 de seqq. S c ut literas encyclicas reticet,quas regorius deterrimam Hentici conditionem miseratus, post latam in eum Anathematis sententiam, ad omnes

Episcopos 5 Principes scripsit, ut ipsum ad poenitentiam hortarentur, cupiens, uti Pater filium, diro nexu soluere, extant lib. . piit Gregor. n. 3I. Quod si coactionem dici .iustissima Pontificis seueri tatem, qui ut idem Lambertus refert,ventus in Rege iuuenilis animi inconstantiam in procliue quocunque assentatores impulissent ingenium mentici precibus flecti statim noluit,quamobrem prudens distulit donec Henricus poenitens ad tres dies ieiunus Mnudis pedibus veniam praestolaretur, adeo quod recedere etiam cogitarit, Mathildemque 5 Hugonem Abbatem rogauerit, ut ex Domnia refert, quod haud sane nouum, idem namqueLambertus anno. io 7 7 scribit iu

378쪽

nem,humillimasque preces, quibus facinorum suorum veniam rogans ad postliminium Ecclesiastica pacis, apietissimo Patre excipi tandem meruit, iniuste non minus agit quam aegrotas qui de Medico quereretur,quod ulcus putresces leuioribus remedijs, acrius serpens asperioribus curauit;adhibenda est moderatio, cum Seneca dicam d. Clem. quae sanabilia ingenia distinguere a deploratis sciat, nec promiscuam habere,ac vagarem clementiam oportet, nam tam omnibus ignoscere crudelitas est, quam nulli at neq; haec satis,postquam vulnus impiianimi grauius recrudescere Germania postmo dum vidit, Bennon igitur, non Cardinalis Baronius, mendax Mimpostor. Goldastus impudes, quam par est haud iniuria habendi. Secundo obijcit gesta in ConciliabuloVuormatiam aduersus Gregotium ab Henrico coactum, eiusdemq; Henrici epistolam , ad Hannonem Coloniensem Archiepiscopum,4 quoniam C.Baronius scribit ex Alberto Stadensi, Saxonicos Episcopos nequaquam assen

sos inaudito facinoii, S epistolam praedictam a Schismaticis commentam , a Rainerio Reinnecto, postibiam Henrici appositam dicit. In eum Goldastus clamitat quod totum Cisalpinum Imperium pro Henrico fuit, Saxonibus exceptis, quiabus Hinricus inuisus erat. At Marianus Scotus anno Io 7 7 vix Episcopos .

huic Conciliabulo interfuisse scribit, non ergo plures in toto Cisalpino Imperio tunc reperiebantur Episcopi3 vel oblitus est Goldastus eorum quae ex Brunone de

379쪽

E, o. 313 bello Saxonico adduxerat, audi, Hoc inito confirmatoque consilli habendi scilicet Conciliabuli fecit omnes suos Dissopo conuenire , di coegit eos fit lebrando ubi Elionem, obedi ni iam interdicere, Ioc, utpostea nutas eorum possiet

negare fecit numquemque eorum , nomine se praenotato, manupropria abnegationem Vildebrandi, chartissinguli in cri. be e quod quidempauci fecerunt ex animo plures et obteras abrenunciationi, metu mortis ripiere addit etiam,quod hi,

qui iniquae abnegationi subscripserant, postmodum ad

Pontificem iteras dederunt,quibus poenitentes veniam rogabant,quod mi ita Gregorio recentetur apud C. Bar. codem anno io c. hanc Henrici violentiam eamdemque Epit copis vim illatam innuit Lamberi dum ui et ab urgensii, metensi Episcopis subscribere recusan.

tibus Traiectentem refert vehementer imminentem, ut aut caeteris in danationem Papae alsentirentur, aut Regi, cui fidem ille iurando spoponderant protinus renun

ciarent.

Est ne haec, rogo coactio est ne hic metus, lurconstanti etiam viro postit incutiam oldallus igitur, qui totum Cisalpinum Imperium Henrico adhaesiise dicit,an Card Baron. mentitur At quis non videt quanti facienda in huiusmodi Schismatico tum haec acta omni fide S authoritate prorsus destituta impolluris , commentis unius Blanci exauctorati innixa, pro Schismatico Rege allata, quo cogente, non libere, sed per summani iniuriam gella fuere. Reinecium ver0, sicuti vitam Gregorii VII a Schismatico Bennone odio, Δ inuidia, falsitatibus, 4mpo- sturis refertam ediderat, ita commentam dicit episto

380쪽

C IX. lam Henrici ad Annonem Archiepiscopum Coloniensem de indictione Conciliabuli uormaticensis, sed non satis animaduertisse, uti Anno longe ante dictam Curiam praedecesserat, quae non ad Pentecosten ut in ficta epistola dicitur, sed ad Septuagesimae Dominicam

indicta fuit.

N. Atque haec irridsens, impudentillime garrit, Epistolam hanc,inter opera Vultichindi de gestis Henrici,&Othonis . longe ante impressam. AT C. Baron non asserit a Rainecio commentam, verum post vitam Henrici positam, Mab aliquo Schismatico confiitam,tegat ad annum io 76. n. 8. II. conuicium igitur Cardinali haud iure illatum, iuste in

conuiciatorem retorqueatur.

N. Praeterea ad illud euitandum quod de Annone

Baronius animaduertit, error, inquit nominis partim a Librario est, partim ab editore, erat hoc in more positu Librarijs, ut nomina propria compendij faciendi, numquam integrarent, sed initiali tantum litera notarent, id ita esse sciunt, qui libros veteres erunt, quorum penes mecum, infestiua copia, editor cum in suo exemplari H reperisset,coniecit esse Hannonem, sed erat Hidolphus, qui ab Henrico Annoni successor est datus, Abb. Vspergens. c. Qui concilio interfuisse ex Lamberto non obscure colligitur, c.

AVdisti ridiculum responsum, frigidamque diuinatione, cui antiqua Romanorum cosuetudo commenti praebuit anum. Sed Vspergens Hidolphum Annoni successisse, at non ante vel post Conciliabulum dicit,