장음표시 사용
31쪽
ossensioni est αυτην pronomen, in initio novi membri positum, cum nulla eius Vi esse pussit. Immo milii quidem et lenissima et certissima mutationulli locus restitui posse videtur. Cum enim librarii coli aereroea Verba, quae disiungenda erant, male st;ituerent, H τἀτῆς ξένης ορῶν προςδεγματα, ne quae SPquuntur, αυοὶ νω etc., α συνθετως adiicerentur, Satis inepte de Suo τε particulam addiderunt. Sed hoc additamentum vix dubium est quin actum tum demum sit, cum qu id ni interliret pru- sectum est hiλως pro Ienuina Scriptura iam receptum PSSet. Ita uini scripsisse Sophocles putandus est:
ποοςδεγμας αυτην Ους ἐδεξάμην νιλα. Nihil nunc neque inutiliter additum neque non recte dictum. Sensus hic est quin nosti etiam condicionem puellae peregrinae, qui Viden S, tuam bene Vole eam exceperim. Dixerat enim modo Deianira v. 24 sq.: στε οις αν δη καὶ γαρ ἐξεπιστασαι τα γ' ἐν δοιχοισιν ως χροντα υ χύνει 'Ibi ut τὰ ἐν δομοι dictum est de rerum domesticarum condici ine, ita hic τα τῆς ξένης per Se 0Sitiun St, minime m- haerens cum Substantivo quod equitur προὐδίγuατα, in ignificans Iolao condicionem. Deinde illud apparet, φιλα προς- δεγεια τα δεχεσθαί τινα nihil esse nisi vi λιυς προςδέχεσθαί τινα it; ut nemo miraturus Sit, qui factum Sit ut pro hiλα Scriberetur φίλως Structurae auten illius, προςδε; tirer spiλαδέχεσθαί τινα usitatissimae satis est huc unum exemplum attulisse ex Electr. v. 1034. υδ α τοσουτον χθος ἐχθαiρω
Nυν δ' Ἀρης οιστρηθεις ἐξελυs ἐπιπονον steραν. quae praecedunt verba, eorum Sententia haec est quicumque circa Trachinem habitatis, Scite mox Herculem
summa cum gloria victorem re ver Surum e S Se post
quam per tutum annum peregre suit, ita ut uxor de Salute. eius misere trepidaret. Ex quo equitur, nullo modo scribi a Sophoclo iotuisse, quod est in libris, νυν ὁ ii ot στρ licteiς Neque enim, sinitum cum bellum esset, ex quo rediturus iam IIercules dicitur, Mars suscepisse sur0rem Sive percitus furore οἰστρη o Eiς appellari p0tuit, praesertim mini id iam effecisso deus illo dicatur, ἐξελυ etc., quod
cere eum conStat, non cum Suscipiat surorem Sed cum deponat.
Ex editoribus unus Musgravius hoc intellexisse videtur qui haec ad hunc locum adnotaverit: Η. Stephanus in vis s. inventum testatu οἰστρωθε ἐς Non ineptum foret: νυν δ' Ἀρης α στρωθεὶς, a nunc uerum Mars compositus In qua coniectura optime se habere Verbum GPρωθεii de sedatu Martis surores Victum, quis nun statim sibi persuadeat Simillimes dixit Aeschylus Prom. ISS. τῆν δ'
ατερροφινον πιτορεσας οργιIν Contra illud Tacile iuncessilierin anno, quocum nuper de hoc loco disputavi, a particulam non modi inutilem hic esse, sed itiam doco non apto positam. Itaque praeserendum equidem putem, riuud idem a pue a criti tum PSSe nunc coniecit, καστρωθεiς, apte cultatis formis similibus καστορνυσα et κάGTPωμα. Quae sequuntur verba, ξίλυσ' ἐπιπονον αεραν, quamquam per Se Spectata nihil est cur mend assecta suspiceris, cum ἐκ λύειν ἐπιπονον si εραν recte dici potuerit ita, ut esset inire molestias adhuc ex aut latas, similiter atque ed. R. 35 sq. δασυον σκλ ρας ἰοιδου ἐκλυειν dictum St, tamen ut haec quoque corruptela laborare et primum quidem pro accusativo genitivum numeri pluralis, ἐπιπονων Περαν, id quod iam lini IIci mannus apud Ersurditum vvluit, reStituendum esse credam, tribus potissimum causis adducor. Primum enim genitivum logisse Scholiastam, ex hac eius uterpretuisione apparet, ἐξελυσεν ritu ἄς τλῆς Piας si ἐφ' κάστης ' μερας ιχοριεν. De qua tamen interpretatione illud data opportunitate monendum puto, non tam is se intelligendum PSSe, quam potius uri ν, id est Deianiram, ut de qua
psilissimus in iis, quae praecedunt, agatur Deinde ibi iide
32쪽
nunc in antistropha posita sunt verba, ἐπὶ προφάσει, ζοος, pro Vitigata totius scriptura lugnare Videlitur, uanien niDXiqil uIul it, II SUIn Illud Substantivum προφάσει loci sententiae prorsiIs nil ersari nocessarioque ita tutandum esse, ut A vllaba
eiu Secundi longa existat. quo facto qui sibi oppositi sunt VerSus Sic tantum iisdeni numeris decurrent, si in stropha ἐπιπονων scripseris. uua mutationes illud postremo SSequimur, ut iam aptissimis numeris chori carmen finiatur, cum perquam iii eouuii olla me dicam inaudita metra scripturae vulgatae Sint. Neque vero ξελυσε scripsisse Sophoclem crediderim, quod si tueare, ViX persicias, ut lite triani versus antistrophici huic Vexsui respondeat. Immo, quod postea pluribus adStruemus, requiri pro eo verbum duarum syllabarum videtur, quod pedem trochaeum essecerit. uuam ob rem vereor, me hic qui que, quod in plurimis lucis huius tabula lactum vidimus, genuinum Vocabulum glossa expulsum sit. It autem glossam esse Neλυσε SuSpicer, etiam eo adducor, qu0d in Scholiustae interpretatione huius loci, quam multu adscripsimus, id ipSum Vel bum Surpatum est, cum reliqua Verba omnia non poetae, Sed ipsius interpretis sint. Nec tamen illud adhuc divinando assequi uti ii, quo verbo poeta hic usus sit. Cuniicerem ῆρκεσε vel ειρ ν 40situm esse, si certo exemplo demonStrare DX- Sem, Verba cum genitivo rei, quae dicatur depulSa, con-
l illic tu a toetis tragicis SSe.
πριν τάνδε ror πολιν νυσειε, νασιωτιν ἐστίαν ἀμειψας, ενθα λ ζεται θυτὸ id. ωθεν μολοι παν ἄμερος τας πειθους παγχροιστρο συγκραθεὶς ἐπὶ προφάσει θηρος. II oriani versuum tres extremi iisdem quibus usus sum syllatus
il llilalbus codicibus Scripti reperiun uir Ex quo qui con- tim
eludat sana ei in te, ra liae tecta existimanda esse, ita illo Stililiocleain dictionem ni inime o noSse ostendat. Ut autem 'ilicia dare ne lueas, quae foede cori upta esse pateat, tamen praestatu profectu, ingenue de emendati in is inopia consitori luani indignam sacere poetae divino iniuriam, quam acoro eos arbitror, qui vult atani versuum illorum scripturain a So phocle prosectati putant.
Eorum in prini ut illud duceri iacue potest, corruptum est dissicile divinatu on male autem iam Musgravi s ad eum e una haec adnotavit: Derivari potest παν μερος Vel ab υμερος, uis, vel ab ἡ με re, dies Si
priorem etymologiam Sequare, optabit chorus Herculem milem et cicurem reverti parum prosectu an pu Si te, qui neque antea serus aut inhumanus fuerit
Contra ' πανάμερος ab . 1 ι ἐρα. dies, laedueas Oiliit tutur quod maxime Deianirae eiusques amicis optandum erat, ut Iercules desiderio ipsius ardotis rediret Vix igitur dubitem, quin vero Mudieii νι clari, emendaverit πανίμ. ρ bd.
uitani suam uti male haec scripta dixi, amen, ut πανά- μ ρος pr0rsus alienum a sensu huius loci osso vinceroti era xioribus argumentis et pulerat et lebebat uti. Ac oriunt quidem illud est, vulsorem eius vocabuli signiscatum ininiuio tute hic c0nvenire; neque enim, ter a itum diem it adveniret Mercules, optari a churo potuit equo vero cissontion dilui D00dertino puto, qui de brachylog. p. II. ἄθεν μόλοι πα- 'I 20 ita, inquit, lictum est, ut 3ιολοι non ad παναMε ος refereti dum sit, sed ad suppressum participium πλεων, net inuenio Graecus, qui Η0m. d. XI, 11 legerat, τῆς δ πανη- μερος τετα δ' 'σεια ποντοπορουσει, sic Sophoclis verba intellecturus erat, ut Hermannus tutellexit: πάνrως τω τῆ At si quis Graeciarii in dicebat μολοι παν*Mεριος, exi et nivibus omnino linguis communi debebat h0 necessari ita accilii, ut πανυμερως n0 cum participio, quod nou positum
es 'uiungendum, sed ad id vel bum, quod soluin a iocium est, id est ad μολοι referendum crederetur Addi, hoc, quo-
33쪽
ilii ni id explicaveris πανxit ἐριος, perinutile tuleStmiuiue nil litzimen tu in fure, praegressis iis verbis, d fiκοιτο, ἰτί- κοιτο so σταiu πολυκωπον hiluce ναος αυτ οῦ, πρὶν τανδεποτι πολιν ἀνυσειε, νασιῶτιν friαν με ἐφας. Id enim unum et optare animo et efferre verbi chorus cum mode p0Nest, ut quam primum Hercules adveniat, recreaturus tristem Deianirae animum, diuturna eius absentia vehementer sollicitatum uui si id quod cupere se choriis ait, ab Euboea pro sectus nulla interposita mura iter usque ad oppidum Trachine:ucontinuabat, per se intelligebatur eodem, quo ex Euboea Solvisset die. Trachinem perventurn eSS . Itaque cum id ipsum, quod solum hic significari adiectivo
παννὶuεριος potuisse iam interpretes intelleXerunt, re accuratius considerata ne aptum luidum luci sent uitiae Sit, prorSu8 autem a vulgari eius vocabuli Sis lificatu abhorreat, qui inn-m dein dubitabit, quin hic quoque liberariorum neglioentia erascriptura depravata Sit tem hoc milii persuasiun est, nihil exco ritari p0SSe, quod huic bico accommodatius Sit, quani qu0d Mudgius restitui iussit, πανis ερος. Illud entui cum Deianira metueret, ne Iuliae amore captus thrcules nussu sui desiderio teneretur, idque ipsum, antequam line canere churu costpit, Lichan praeconem, ad Ilerculem aediturum, uuiSSet V. τί δοτ αν H γ ἐννεποις δεδοι κα GP, 343 που λεγοις αν τον ποθον op εξ s Oυ, πριν εἰ δεναι τουκέῖθεν εἰ ποθουs εθα. ante omnia chorum, qui uitam opere Deianira faveret, id in votis habere convenit, ut Siluunt lituitus desiderii ad Deianiram
sus Musgravius intellexit, qui, προφήσει, inquit, a προ- τα ἐν deducendum putem. CeritSsimum est enim, verba
ἐπὶ προτ. 17ρος huc sere sensu dicta esse debere, ex ira dictione sentauri Erravit tantum in tu Mus avius
quod προ ἴασις Subsicintivum esse posse verbi προποινο lavit, cuius verbi substantii uni forniari προσανος obuisse non est quod h0die pluribus demonstretur Ita suo, ut uni, etiam findorfius monuit, restituendum necessario προσάψει
Scriptum a p0eta esset, non p0tuisse ali sensu putii uuam h0c, sub praetextu 'equo eniti umquam alio si nil scatua iloquam Giaecorum usurpatiiiii illetur Id ipsum autoni abliuiti luci Senientia abhorror liquot quae reliqua sunt verba, τα πειθον παγχριστω sv
κραθεις, Porilii emendationein talolii, tuae mihi itido, i ci pta videntur, quamquam imponere monillim licet, uani seu liue minini iii utile illic' non Suhim planum suci e culmipta ea necessario existim ni debere, mini mana osso qui biisdati editoribus visa uti sed etiam ilhid explicare, quae potissim uni vocabula a Si pilocle scripta esse sinas SSint, .nnius 'trie, quondeius seri pussit, viam et ratio non omenitalidi liiiiii ludi aliis monstrare Praemitto illud, ne hic itidi in ilicituum . iii xiiii peti e cliosis p0sse, ut maximani partem scriptis ab iis humillibus, iii, ut cognitas habuerint antiquioraim Graniniati-curum quasilani huius luci explicatiuites, uani ou non into ratoribus 'utiis sabulae codicibus, 'uitim qui nobis servati sunt usi esse censendi sint. Id ut ipso videas, en scholia ueni- ad illuduni in codice Laurentiano scrilita exstant: Παν s ρος ἀντὶ του τὴν sis οον riuisa D θυι, τω πεπλω της πειθοῖ θευθεις, ἐκ ποοτώσει0 ro N σου κατεσκευασμόν o. Πειθους δ πίπD εῖπεν, or γαγγ ν επι τε μεταπειθειν καὶ rarario ἐναι τι νγ ρακλέους
34쪽
Missis igitur his scholiis, ex iiii, iis lucrari vix quicquam
pus8 iniuS, uetae tantuni Verba conteni plentur. In iis cuni adiectivii in παγχρisrco propter significatione in suaui non puSSit cluni ucabulo προφάνσει coniungi, Sic priinum existimare nos Ol sirtet, aut Xcidisse substantivum, ad quod recte adiectivum retorri 0sset, aut currulit ulli esse πα χρ is ro et in Substan- tivum aliquod commutandum esse. e lito enim huc quiSquam animum inducet, παγχριστέ SubStantivi vice sungi p0SSe, quod Pt re ςatur verbo συγκραθεις et ipsum genitivum ας πει- χους rogat, Si quidem per leges lini' uno graecae fieri ne sitit,lit nisiectivum, praeSertim casu obliquo elatum, non addituarticuli substanti vi naturam induat casumque id, liiiiiii in rogat. Porro is sui verbi συ κεράννυσθαι Significatus SuSque, ut in mon rei, qua persuSii vel brutus IIurculus cogitandus ossot, necessario addi caSu dativo elatum deberet. I gnorare
otii in mihi ius verbi usum videntur, qui συγκοαθε i cum Scholiasta ita dici potuisse credunt, ut idem atque θελχθείς
Tortio articulii in τῆς nullo pacto a poeta substantivo πει λους hoc quidem luci praeponi potuisse, concedet, qui-cumfluo cum ceterorum Graecurtim iiiii Sophoclis loquendico usu tudinem norit uilisque loci Sententiam perspexerit. 1 OStremo nou cuia ruere metrii in versus antistrophici cum vorsi Struphico apparet, Siquidum creticu, qui positus est inversu Strophico εξελυs . non potuit muluSSus, συγκραγείς, in antistropha opponi. item Si retici Sunt, qui se lituntur pedes in VerSu Strophicu, πιπονων μερῶν, quales existiui indi nunc sine dubio videntiir, num qui dein sententia nullum udo in antistropha haec, ii responderent, Verba puni puterant, Ire προτάνσει γλύούς. Atilii adeo bono aptequo dicta et haec verba et quae in struidia posita sunt πιπονων Φυρῶν apparet, ut nullam prosectu curvnptelae Suspicionem muVeant. De his distic nitatibus omni bii cuin nuper familiaritor cum IIermanii agerem, non solum id ille mihi cuncQS sit, pro corruptu iunc lucum habendit m esse, sed etiam egregiam eius omendandi aliquam viam aperuit. I Orba enim τῆς πειθους uota diibitandum esse mutauit 'lii in ab interprete prosecta essent; quae cum male a librariis reciperentur, expulsum esse id vu-
equidem Vehem Pnt ' Vereor, ne mendi Sum diectivum παγχρi-σro Sit uod Si non e irriti tum putes, iocossario. ut anto vidimus, SubStanti Villi aliqilod, quocum coniunctum suerit xcidisse statuendum erit. At siti non poteris in huc vorsu anti- strophico quicquam addere quin , ut metra congruant. simul omissilui aliquid in ei Si Struphic decernas. Stroldiici ait toniverSus sententia St, nihil quicquam excidisse coniiciliceat. P0ri ' Si tela ' παγχ9iσrtu quod tandem aliud exci- sisse substantivum Suspicari jiutus, quam citi sum illud. quo Scholiasta in explicatione inuitis duci utitur, momen πί λ 0'At hoc si optasset hi rus, ii συ κραδ di πίπλ. παγχoiar oreverteretur lurculos. id iliSiem iros octo soli voluissset tu id postmodo factum SSin vehemuntissime doluit, ut adhaoreus corpori eius 'esiis Deianira missa Summum ii cruciatii minteritumque pararet nam 'silicidia situ et stim verbi συγκε - ρύννυσθαζ τινι norit, et quid chorus ioc loco dicero oti otiioris et debit erit, in Sidei uxorit, iunctio Sibi porsundo bit,
35쪽
voilui συγκραθείς appotii hic siil,staritivum abstractae notionis debuisse, et ilisuleni iti suis di iluod aniorem vel suadelam vel sinitio quid significaret. sis. Soph. Ant. 3lI. δειλαία συγ- κάκρα tite duce. lac. 95. όκμησσαν, Οικτω τωδε συγκε-κoceti εννὶν Aristoph. Plut 853. ἴτω πολυσορ ω συγκεκρα- ιαι δαiMOνι. De utiliae etiamsi hic συγκοαθεὶς πεπλω dici potuisset, quod ne u ac pernegu, limen vel sic Suphoclem nun puto adiectivum παγχο isrco additurum fuisse, ut quod hoc bico choro hilum inutilissimum epitheton suret. Quibus de causis ita iudico, pro mergnigro substanti Vumali luod a poeta positum esse, ex quo aptum esset ut Stanti-Vuin il hid, cnSu genitivo elatum, quod glussa τας πιιθους OX pulsum esse Iermannus vidit duorum autem illorum Substantivorum puteStatem 1;ui fuisse, ut medicamen muris Sive vim venoni vel simpliciter philtra significaret. Pro Domine autem τας πειθους eiusmodi vocabulum restituendum videtur, illud et adducere interpretos facile potuerit, ut glussam illamatis riborent et duarum Sulla intrum suovi lioduni fluo trochaeum expleverit, ita ut collocatum in initio versus ultimi una cum a praepusitione creticum uniceret. Tum enim quae equulitur verba, προφανσει o iocς, dochmium ossiciunt, cuius syllaba potius inia recte longa potuit esse, quamvis brevis in eodem loco Struptiae puSita esset inseratur, ut uum de multis illi eram exemplis, titit '. 130, 1330.
illud vero videant alii, liceat ne Suspicari Suphoclem ιγγος scripsisse, id ut esset pro ιυγγος. Dativum certe ἐγγι pro υγγι in Si suiSse, ex uosychi videtur probari puSSe, apud quem quod inter ιγγα et ἐγδην usu Scriptum legitur,
ἐυγγι etc., iam editores eius Verissime monuerunt propter Ordinem alphaboticum sic curri Iondum csSo ιγγι, ιν i' βι- Dsiacae τινὶ . κο ι ἐννὶ Apti inimum autem vocabulum ,γγος
huic luco esso, sacillimeque eius illustrandi causa adscribi της πειθους potui SNe, cum per se patet, tu in imprimis ex his veterum Grammaticorum xplicationibus vocabuli illius lucet: Bukkeri necdui I M. p. 264, 2 l. rvrξ συοιγξ μονοκά- Dei ος. καὶ 2νύον. υβι και πειθω. Scholiast. Pindari Nem. IV, 56. 'υγγι δ'ελκομαι, ητορ ιυγξ εἶδος ρνίου
ToιoDro ἐκβέβηκεν, οἰον em φθασω, γυναικες, sit δανιι Ἀνέλπιστον αδ ειν. Νominem hodie latet, verba io αν ετρήσω hoc uno sensu dicta PSSe 0SSe, quale dixero. uod cum absurdo dictum esse oditores omnes inti ligerent, aut mutnuda interpunctione aut correctione adiuvandum hunc locum putarunt. Ita Schue- ferus summate lust ιον positu ἀν φράσω interpretatus est,
si dixero. At certum exl l iratumque St, numquam tus Atticos ἄν pro h vel ἄν dixisse. Verum etiamsi dixissent, non potuit huc quidem loco dici a Sophocle, siqui deni, ut coteramittam. uteriectio illa, cI-σω, si dixero, inutilis et mepia est, se luentibus sorbis. ψαῖα Ἀνέλπιστον μαδειν. Itaque vitium vitio auxisse censendi sunt, qui Schaeseri vestio ia
36쪽
4 sectit ἐν pro re scripserunt, coiitra illius illii etiam ni unetidum est, nullo in luco subularum Sophoclis i a librariis
s 'illiente inlinitivo, ut Oed. Iteg. I296.:
hic a Sophocle positum est, cum infinitivo addita ἄν particii in coniungitur Ita paullo ante Deianira v. 669 sit dixit:
iiii stativo ευειρ Iesutuendum genitivum esse eum primus ulckenarius ad Eurip. Phoen. 994. l. 36 I. recte monuisset. plerique editorum recenti0rum obtemperare auctoritati eius non tulit tumuit, nisi quod non ευειρου, sed vέρου. quae solas urina Atticis consueta erat csi . Lubeck ad Phrvn. Isi scribeii duiu putarunt. 'on recte vero iidem cum eoto is odi toribus scripturam vulgatam , γ, - πόκου inuictant reliquerunt Neque enim ullo, quod certum sit, exemplo iobari
lintest, p0etas Atticus tuta illud dativi elisisse. Ex Suilliuelisabulis unus assertur asserrique potest locus, qui Iegitur Deil.
ζεσγαι, uti tandent probabilius est quam scripsisse Soph0clum, αδ ει τελεῖτέ με θανόντ ita ut θανόντ' pro accusativo habendum sit Eam Structuram verbi τελεῖν cum non concolluerent librarii, non mirum est, μοὶ pro ι ab iis scri- lituit esse. Sic περαῖνειν τινι τι dictum At. I sq. est Xeque vero Euripidem elisione ista usum esse, umquam probabitur stilo illo, qu0d exstat, exemplo Alcest. IIIS. :και λη προτείνω, οργον si καρατηαυ. Immo veriSSime, ut mihi videtur, nuper Lubeckius ae Aiae
37쪽
si dativo illo istis esset poeta, aliinime inin pronunt en quod reserendum ad substantivum illud est, genero neutro extulisset, di pro τουτ' ηφανισται sine bibi Od γ τανισται scripSisset. Tum enim o cum orbis ortiri, - ποκέ ita iungondum 'SSet, ut ex usu Graecorum vide ad hi luci. I 299. d. m.)idem diceretur atque αργης γαρ ποκος, 9 χ2ιον etc. increcto mihi coniicere videor, ita empndandam librorum scriptu
Nunc enim, generis neutrius est, cui optimo quod deindo positum est Oυro convenit. Inter utrumque pronomen interiecta iam sunt et casu nominativo lata Verba tor - ποκος, iliis maiore in luce, ut ita dicat , 0nerentuI. Multi H rn-liarit Syntax. p. 6 sq. Simillime nos dicere possimus: den 1 reonii ire u Gegani eben bestriehen habe, ine cel3se loche eines schbnu ollisse Schaases, das is rem
Toν ἀο βααν oακτον οιδα καὶ λεον Xειρωνα Vuγὶναντα, χως περ αν θiγη, ἔθειρε τα πάντα κνωδαλ ἐκ δε τουδ' δε σφαγων διελεγων ἰος αἱματος μελας πως υκ λει καὶ τονδε, ὁ ο η γουν un. uuae praeceSSerunt, eorum Summa haec St Veretur Deianira, ne Virus illud Sanguineum, quo vestem H -- culi missam inunxerit, non ad conciliandum sibi I irculem sed ad perdendum a Nesso Centauro acceperit, ideoque a semet ipsa ei pernic os parata Sit. Cuius rei rationem irobatura addit, quae modo descripsi-Πm Verba illi DNIII Sensum hunc esse necesse est II erculis enim Sagitta, qua ictus es Sus St, cum de mortifera sit, ut deos lariter atque cuiusvis Generis animantes perimat, consentaneum est, ut venenum
illud mortiferum, quo tinctae eius sagittae sunt, Nessi corpori inspersum e eoque servulum Her 'curi etiam ipsi interitum asserat. His praemissis non iam opus est, ut 0ntra recenti0rum quorundam sititorum interpretiitiones dicam quas salsus esse sua sponte iam lectores vera loci sententia perspecta intelli
gent Iisdem Jacilius iam tersuadebo. du0bus in inersibus
huius 0ch necessario mutandam scripturam vulgatam iSSe. Ac primum quidem apparet, V. I5. καὶ ὐπερ ἄν di non esse graece dictum Sublato suloecismo metri vitium intuler iit, qui cum Stephano ec duobns eodicibus χώσαπι wγη scripserunt. Verumtamen minus illi a vero aberrarunt. Nam qui et luci sensum consideraverit et Scholiastae adnotationem legerit, ad hunc locum scriptam: καὶ σα ν δίγη του Πρακλῶο βέλους, r ανθρωπος, εἰτε θιηρίον, πολ
λυται is nun poterit dubitare, qui Soph0cles χώσαπερ θίγη
Scriliserit, omiSSa a particula, quam paene ubique omittere solet in membris relativis, quibus sententia generalis essertur.
Sed addita nonnumquam a librariis est Ita in Aiac. v. I2. Ora δρας άκμη σωζειν θέλοντος ἀνέρ,- σπευδη θανειν si optimus sequi codices vellemus, o ἄν σπευδη scribendum'
Deinde levissima mutatiun rem uvenda tribligo est, qua depravatus V. I7. St. Neque enim sagittae erculeae venenum, qu0d Vocabulo O Significari manifestum est, ex Nessi vulnere Sublatum eiusquo cruore permixtum, ullo pacto dici ο αὶ, ατος potuit, siquidem ea nomina ubi coniunguntur, nun Veneni, Sed Sanguinis nutio necessario primaria est. Atqui tu huius luci ratio est, ut certissimum Sit, primariam veneni debere esse notionem. Omnino Si quis hic apponendus orat substantivo O genitivus, non poterat alius apponi quam genitivus eius numinis, quo Sagitta Si rnificatur. Verum is satis hic iuutilis erat. Itaque haec adhibenda huic Ioco medicina est, ut scribatur:
38쪽
Νunc id dicitur, qu0d solum dici hic Potuit, venerimm 8agittae Herculeae, quod Sublatii in Sit se ultiore essi, commixtum cruore eius, Ierculi ipsi inieritii in allaturum ossi . Forma autem contracta αἱMαTOυς pro opica celsia rod a Suphocles usus etiam est ed. 0g. v. I 279. oce λχ ' μου ελας υμβρος χαλα λὶς citricae τους τεγγε ro. Quo ipso in loco ex verissima tantum Iuni liii uni dirim nαἱMaroυς restitutum est, cum iii codicibus omnibus possum dato metro αιματος Scriptum XStet. AdvPrte alitem, eod. in in Ioco eadem illa adiectiva st ελας ot iure τους ui substantivo
Pro ρμli, quod Ἀptimi plurimique libri praebent, in cetiuis
qui Ἀρμῆ tenuit, hanc pr0posuit huius loci interprotationem:
. hoc conatu quoque, Si ille perdetur, muri certum os t. At cum re υτ η ρsιῆ necessario reserendum sit ad
verba κωνος εἰ σταὶ, σεται, interitus autem Herculis, qui ipse verbis illis significatur, nullo modo conatus dici potuerit, continuo me lititur. interpretationem illam . probari iuu
posse. eque ero illis assuntiendum est, qui ργῆ criptum a Sophocle SSe rati, verba ταυτὸ συν οργῆ tu explicarunt: ira propter erculum, Si i naccidat, peremtum concepta. Inepte enim Deianira palam se pro uter Herculem peremtum morituram cum eo diceret. Accedit, id quod graviSSlmum St, quod Sto Sensu ταυret pronomen addi nullo pacto potuit. Haec qui conSideraverit usumque substantivorum οριαλὶ et οργη 0rit, sucite ibi persuaserit, neutrum hic a poeta oui putuiSSe, corrigendumque Sine dubitatione locum ita esse:
39쪽
itii vertit M akesieldius, qui recte vidit, IIyllum, qui h iec dicit, nescire, hydra Lernaeae v eno tinctam suiSSe Vestem, ipsupinotii esto v. 34 is quis volet contendere, oblitum sui 'SS poetam, et IIJllum fecisse quod res erat dicere, licet ille id ignoraro debuerit. Igitur akesiel dius, qui tamen verba ηλθε δ' ὁστεων ἀδαγμος ἀντίσπαστος non debebat in pa- renities dicta putare, ita scripsit, Λα, φοινίας ἐχθρῆς uidi ης ἰος ως ἐδαίνυ ro, ut ἐνταvθα non apodoSin, Sed novam orationis partem incipiat. Ei non debebant Erlarillius il Groddeckius obloqui. Ut akesiel dius, ita eg qu0quo
pridem correxeram, etsi akesie lilium commata, quae ante τοι via et ἐδαίνυτο posuit, lucnni rum recto intellexisse arguunt. am sive nrs ος, Sive ut ille videtur voluisse, χιτων dicitur drei νυσθαι, neutrum satis apte dictum, et comparatio illa cum veneno cliidnae parum scito adiecta erit. Immo, ut saepe sit in Graecorum tragoediis, per coniecturam inscius verum dicit IIyllus d inito eam velut echidnae quoddam virus exedebat. Idem tutum locum ita interpungendum curavit ηλθε δ' ὐστεων εἰ Ἀγιεῖς ἀνrίσπασrος, irre volviας
ἐνταυθα δή 'go iis etc. At irlinum hac facta interpunctione verbum ἐδαίνυτο prorsus
Suin nisi, num dieitur caret. Nam O ἐχίδνης ut ne esset tirn Silbiecto, eam ipsam ob salis in re interpunctio ἐν mi ut mata in Ierni lii illis mulavit et pro, particula temporali o par
Praeterea vero valdi litus a Dral in P sit si orta Praυθα δὴ non apinii Sin, Sed niti uni lio ut tri lii lim mcorent. 'ontra restituta vulgari intirili micti filii ut ludian proe dit Aces mulio datissime et oleo uti,sime, ita iii sententia iiihil est, quod vere pugnare cum iis dici possit, sit; M numantur. Ibi
evim huc tantum dicit opta, sero sugnusSecllyihi in Deiani ruma esso deceptam et iii vitam Ierculi interitum parasse. Veneno autem hydra Lernaeae tinctam vestem, quam Herculi miserata Deianira suisse, uti cognitum Jiabebant ii, quibus
haec narrantur, ita nihil prorsus, causae est, cur neSciviSSeII1llum statuamus, eum linec Sponeret.' Me s. 787 sq. - 'I επὶ δ' ἐκτυπουν πετραι, o κρῶν ρειοι πρωνες υμίας τ' ἄκραι Iia haec in omnibus codicibus editionibusque scripta leguntur. Probatum autem iam plurimis exemplis est, quae infra sub
unum Spectum ponemuS, non raro accidisSe, ut, quae ab interpreto quodam in aliquo exemplari explicandi causa Supra- Acrilita verba SSent, ea expulsis verbis genuini tu omnes, qui servati sunt, udices inferrentur. Itaque si qui Ioci huius sabula aliquando aliter atque scripti in eius codicibus leguntur a vetere Scripture asseruntur, statim illa nascatur suspicio necesse St, niSi manifestum Sit, memoria lapsum esse Veterem scriptorem in asserendis verbis Sophoclis, quae in codicibus huius sabulae exstet scriptura, eam ab interprete potiusquam a Sopiaclo runctam esse. Affert autem Diogenes Laertius XII 37. hos quos descripsimus versus ita: dus ν στενον πετραι,
Λ prilinim qui di ili sinis est quin vident, adeo poeticum hic
πεῖν ab iiii Erlirile positu in sit dubitari lirursus II queat, quin στενει genuinum sit Diogenem autem nortium qui de suo thulisse id Verini in proh;ire villi, O ante in lania ido Rei eX m-plis ibi liniastrandum erit, huc sibi indulsisse scripturem illum, ii iii disserendi locis poetamini antiquomlui pro senui0ribu et Simpliei in thus vocabulis gravi tua et sonantiora Substitueret. EXUSu nutent postiarum trafri comini positum hic verbum στένειν
40쪽
Item illud milii certissi uuini videtur, τὸ particulam, a Diogene Laertio post uineta AOχρων additam, in codicibus Sophoclis librari0rum negligentia omissam esse. Nam sim poeta hoc verSi explicare Vellet, Mod modo univerSe dixerat, utrimque res πί montes, quibus Herculis cinctu suisset, clamores eius querelas pie reddidiSSe, ea rationis surina in commemorandis et Locridis et Euboeae promunturus uti debebat, non ut alterum numen alteri particula additiva aduectoretur ideoque pr0 potis re nomen prius haberetur, sed ut utrumque nonienpari, ut ita dicam, dignitate esset, quasi duae partes uniusci i P0ris, per e Singulae Spectandae. Ad quod si ritificandum τἐ - particulis pus suiSSe apparet. Denique ne illud quidem ambiguum potest esse, utrum ακροι, quae Scriptura in Sophoclis codicibus exstat, an κρα, quod ipud Diogenem legitur, a poeta prosectum Sit. Nam rumutraque sorma Substantivi in Sil esset, et ἄκραι et κρα, eo minus dubitari potest, quin generis ne uti ius urina Sophocles hic usus sit, cum incredibile Sit, praetor ullam necessitatem cum duus cuntinuus versus molestissime eadem urina terminatui uni suisse. Accedit, quod nihil mirum, librarius κραι ScripSiSSe IIumeri magis consuetudinem tenentes, apud quem Sula firma κραι reperitur, quam poetarum tragicurum Suni, a quibus non minus frequenter altera si ima usurpata est C si . Eurip. Phoen. 234. ω λαειπουσα πέτρα πυρc JG Pντον σε - λας περ κρων Γαυδεω Λιονυσον. et Eurip. Suppl. 29. ις κρα βλῆναι λιαάκων ἐννηλατα λὶτων.
omnibus c0dicit vis e litiui ubli Mille hic locus emi tui . Nihili iiivi
t mittitilr, iro tu; quain runckius illiu sulistitit it 8 particulain, eam surri nullo lincto posse a recentiori lius oditori lius recte iani ni0nituin est Neque melioris nutae crititura Laurentiani ritii est, in quo προύλαβες pro προ αλες vssati e ita arietate Scriptu in continein iratilia etiam a Scit illitata est, qui ad ,. Ist lino ad notiti it 'ει ι δ' ἐπ 1i ἰοι
εδε Κω, εως τι ματὰ τὶ δίκαιον πο ξyς. Iii tu oluti ostautem 'idere, 'i;inc quoque adnutiitionem mon ab antiu uiuro Uraniniatico, sed ab recenti ire interprete scriptant osso uiue medi0cri quidem linguite graecae scientia instructus' erat exemtilarique liuius inbui;iri utebatur nihili intomi iuro quam codices illi sunt, iii ad nostram a0t;item ori euorunt Piocet tu enim iii bendum est, meminem inaqu;im Graecorum τι νυεμ ιν τινι προβάλλειν ita ut dixisse aiit dicero potuisse ut igiti sicaret, AEliud cliui iusta vult, iustitiam cisii coro 'rivis, lare su id ut ilis intelli rerent editui es, o sol dii ii vi
uiae cum in sint, nun iam dubit; iri li0sse censeo. qui ulti' usique cus 'ibini lumini neglimentia vitium contraxerit