Eduardi Wunderi emendationes in Sophoclis Trachinias [microform]

41쪽

A M. Oculi ad idem vocabulum in praecedente versu ante ἐπευχομαι positum aberraverant. Scriptum vero a Sophocle ita esse iudico: θεμις δ ἐπει μοι τὸ ν ριν, πρου βαλες, hoc sensu fas autem, quoniam tu manc discordiam provocasti. Quibus verbis hoc dicit IIyllus fas autem est, ille tibi illa imprecari, quoniam tu nostram irecessitudinem violasti atque iit omnem ad Versus te pietatem abiicerem se cisti, patre meo, omnium mortalium praestanti S Simo, occi So. Nomen ερις proprium esse vocabulum in discordia, quae inter atos oriatur, satis notum est. D. Euripid. Iph. T. SI 2. Urρεως Θυέστου οἶσθα γενορι ἐνλην ριν, lihi g. A. 377. δεινον, κασιγνι τοισι ἐγνεσθαι λογους μαχας δ' ἰταν ποτυιεπέσι0σιν είς εριν II mil. 12 δεινκ τις ογν καὶ δνςίατος πόλει, ταν piλοι viλοισι 'κβάλωσ' ειλιν quo in orem loco ut debebat σφιβάλλειν ριν dici, quoniam de discordia agitur, quam excitare inter se necessarii incipiunt, ita hic recte προβὰλλεινερι dietum est, quoniam provocata discordia ab Deianira esse si plificatur. Cis IIum. Il. λ, 29. ενδ α φιάλιστα ἱππῆες re Oi τε, κακην ριδα προβαλον τὰς, ὰλλί λους

Vi mnii alio otiam vitio liberandus illo locus est, quem Eupra descripsi. Nemo enim Graecorum, minimc omnium autem Sophocles verba illa, εἰ θέαις δ ἐπει tot αι, uim nudendiicere verbis praegressis potuit, - σε oim uo Iiκη - σαιτ' ' ινυς τε, nihil iit dic;im o di irlicui; in litu sativa,

Italo autem viri quidam docti poetas tramicus negariant sorma

oes ιστος Sus esse. Contra qu0 Vel tu nuper Hermannus ad Soph. ed. t. 993. ed. teri. cum omnium codicum vestis iis insistens summo iure scripsisset,

42쪽

Ρvui. IX, 43. ου θροιτὀν μευδει θιγειν. Ex quo facilenppἰuet, re Si per Se pectetur, ii ullam Xc0gitari causampi SSe, cur ueta tragicus legemu utraque urina prout muti uni Suadebat uti potuisse, pinulatu illi Oil SeIltuneum St, Sic existimare, urinae θροιστός ili omni genere numerorum, contra alteri ει ι τίς in carmini lius lyrici tantum et anapaesticis locum concessum esse. Iluc quod ratio it Sa Suadet, ut secisse poetas illus iudicemus, revera factum SSe, Statim npparebit. Atque esctiylus quidem, ut ab eo uitium iaciam, in iis, quae relictae nobis sunt, tragoediis prorsus abstinuit forma λεεατος, solumque θεμιστος usurpavit his du0bus in locis, pt. c. heb. 694.: custodακλ ἄγαν ria ερος ἐξοτρυ-

'o magis offensioni e se det eat, qu0d rarissime S h0cles ac nonnisi uirini ui mento nocessitato in liqui diris iuni bicis isti,tioclineo istiusnis di tribractium ponit, cuius vllaba ulliuin accentuni talistat uuis igitur filii ei suadeat poetam luserantissini uni laetor ullam necessitatem ii et forma insuloni ui oet iunioris spoliolibus istini osse, praesertim iiiii codicuin Sci ipsilia iit Supi a viilinius, eiusmodi sit, ii id ipsum criti iuuie38 Statuere cogamur, quod et consuetii diu vulgat et numerorum elegantiae accumulodatissimum sit:

s Tt, usurpata urina θεμιστός sit, ita certissinium est, ea deni forma Suplioclem Tracti. v. 809. Sum esse ac crinsiSSequod restituendum niuiiuimus:

cile milii assentietiir, contendenti, ait dum illam urniam θε

μιστα expulsa i alticula iis dii ibus in locis utilioclis re-Stituendam esse, Oed Col. 644. ubi nunc scribitui': ε μοι ossu L ῆν. ΩΓ ὁ χῶρος σθ' ὁδε. et Philuci. I 2.:ώς υ ἐμις, ἐυο ἴσα σου s otiis e P. Neque eui in iii nuuier ibirali δεμιστά haereninum, de uosatis est a me dictu ui ad Philuci. 4SS. d. sec. Apud Euripidem, ad quem piromi odior, in iis quideme quae nunc cis cunis eruntur, oditionibus numquam θεμιστός sed bis suinia θεμιτός usui pata reperitui . Sed utroquo iulueo ut revocandunt θεμιστός putem, non solum iis, quae pauli autu exposui unoque IIeritiatinus ad 0. R. 993 obso1 - it, sed etium csidicum scriptura adduc0r. Scribitur autem liueni SS. I sq. in omnibus paene codicibus ita:

43쪽

Quam scripturam enm metro adversari vidissent editores, magni acum audacia alii ου suti sol, alii o σε θεμ ιν puSueiunt, quorum prius eo magi caVendum ne probes, cum, illud ma-Xime Vulgare est, ο θέμις σοι, si scriptum ab Euripide suisset, nemini librariorum tu mentem venisset mutare in vo hia ιτον σοι. Immo nihil probabilius, quam scripsisse Euripidem: και χυ, ait τερ - οὐ θε Πιστον Dirρος νοι ἄ-

Atque ipsum quidem pronomen illud οἱ quod ab interprete iidditum esse liquet, omissum est in Leidense secundu cuilice Ritinio, et August. b. Illo autem in loco si concedis, 'ε- ιιιστον positum ab Euripide esse multu unus dubitabis, quiu Iro eo, quod nunc Orest. 97. legimus: σοὶ δ' ουχὶ θεμιτον προς Iiλων στευειν τάφον rescribendum sit: σοὶ δ' ου θεμιστὰ - φίλων σrείχειν τάφον praesertim cum in lemmate scholii, qu id scriptum ad eum VPI Sum St, haec verba posita sint OP δ' H θεμιτόν.

44쪽

sublatis illis tituluin librariorviii ieccati S, tuae lumini iure editure recentiores uno consensu tollendi putarunt. Ita uni Et surdi tu . 33. iotro iube ut πλευρα pro πλευore, luuii cudices habent, . 42. Osιοισι pro dot οις, cum Ilermannui . 44. ἀλλοθρo liru δελοθροου, v. 45. Oti θρίαισι συν- .λαγῶς pro λεθριαις Συναλλαγαις v. 35. πει ολε pro ccπεμολε ScripSi. Contra V. 35. αλιον, quamui metro re-e imante, reliqui, Spreta, quam ex deterioribus codicibus recentiores editores omnes receperunt, Scriptura diλιον, quam et ipsam metro adversari patent. Nihilominus qui vel obiter hoc a teli perlegerit, acile intellis,m t gravisSima etiamnunc residere curruptelias, quibuSVellementer et Sensus depravatus et metra vi ,hita Sint. dquas tollendas noli putare multum auxilii ex sesi alii peti posSo, quae maXimam partem recentiore aetate ab honunibus linguae triziecae imperitissimis scripta esse luculenter vincas. Immo paucissimae adnutationes eiusmodi sunt, quas iure ex iiii-quioribus cummentariis relictas esse Statuas. Itaque sola paenes divinationes sieri potest ubiectis librariorum mendis poetae manum restituamus. suod ita nunc sacero conabimur. ut de iis etiam lucis, quos non currupti SeXistimamus. Si nullo Vulgo AEXplicati sunt, laucis dicamus. I u reserenda statim sunt verba Strophae prima haec: Ἀλακεν, ποτε τε DOμ λὶνος κ*εροι δωδέκατος oorος, ναδοχήν τε λειν πονων τοῦ Λιος αυrοπαιδι, καὶ τάδ' o ς ε απεδα κατουριζdι. Quorum quae primo luco poSita Sunt, O τ ελακεν, nou probaudum tutu, iuuit Hermania uS, quem recentiores interpretes o nitus Secuti Sunt, ita interpretatus est, ut verbi ἔλακεν subiectum esse uition dei statueret, quod latere tu vocabulu δεοπροπον pin; tus St. Nam ita litum membrum, O ἔλακεν, valde inutiliter additum SSet, Siquidem, quod inin eo si ratificatur, qu ad oraculum deus edidit, satis superque ituliculum est verbi tu accedentibus, ουπος το θεοπροπον et ἀς αλ ιι I ro προνυiας. Immo mihi non dubitandum viditiir. quin is aes non pru obiecto quod dicitur Sed tru

ex Eurip sacci. Irat. χρηm o ω λέγει Λιόρ Addo ahita dici, ut sit, oraculo, litteris huc continetur. δε in minus porro interpretes recentiores in eo salsus esso Ni lic quod verbum τόλει passivo dictum putastunt

Ira interpretantes At quamvis ortum sit ' si , , i ies,

isiecti. 397. ipsi lectorem admonuimus. tamen id sic tantulit apparet. Itaque n0 video, cur non, quini innium sitiari licis

nati sunt qui subis et e instans eius verbi usus et est et esse debet ii ansitivus, eo hic oluoquo u itunt inti hiatu unc SS riS, usu concedet non dubitabis, τὸ δ nunet nullativum lucique Subiectiim, sed accusativum osse, subioetii λ' ex liaece lentibus nomen auro adsum dum Sensus igitur totius huius loci, Π ίον, ὼ παῖδὲς, τοπιζει, ut paucis comprehendatur, hic ost: ovonit ora decim annis laborum finem consequire tur Verum

non set ante relinquete hunc lucum, quam do nihil te premitur, dissicultato dixero is uae hi tini, ii . 'a r

45쪽

huic sententiae refragatur verSus antistrophicus

In quo pro spondae υδρa necessari trochaeus poni debuit, si untini esse eum VerSuni poeta VoluiSSet uuod cum non sit factum, neque aut in Strophico aut in antistrophico versu quicquam Sit, quod c0rruptelae SuSpici in 'in vivent, a vero non aberrabimus, contendentes, duo ex uus inciendos versus esso hoc modo

phoclis tragoediis, pri iris huc ex ed. 0l. IS7.:

quibus hi sunt in antistropha oppositi versus: αμμιγά νιν αἰκίζει Νέσσου γ' υπο φονια δολόειυθα κέντρ ἐπιζέσανrα. Nihilominus actio speranius seri posse, ut summa cunip ili lato uti que in loco poeta manum et restituamus otiostituisse ab iis dicamur, qui diligenter Secum reputaverint ptimum quid dicere poetam h buisse tutius loci ratio m0ustret di inde cuiusnuidi numeris eum Sum SSe cun Pniat, enitive quo utiSSimum corruptelarum genero huius subula codicos frequenter maculato esse multis iam exemplis probatum sit

du struphicis versibus mi priuium dicanuis, egre enccidit, ut iis factis mutationibus, qua Soliis sensus causa

facere cogunur, StiuSini di metra es sciantur, quibuscum optime et 0rum qiu praecedunt, serSuum . numeri concinant et vor- Suum antiStrophicurum Scriptura ea concordet. quam restitui Sensus necessario postulat. Tria autem sunt in ut rata versuum Strophicorum Scriptura vocabula, quae maxime ussensioni

Sint et D υσσων et ἐπιπονον et θανων. ii locution enimo G λευσσων pr0pterea haeremus neceSSario, quod verbum ευσσειν, sicubi Vivere significat quo silrnificatu positum hic esse patet, numquam misi addito nomines ducis veluti αυγας, τευς, dici let. Istiusmodi autem noliten ita iam ro-Stituere pomum us, ut et librariorum neu ligentia se cillime excidere l0tuisse ideatur et metro inini i parte conveniat. Accedit, qu0d id ipsum n0men lemisse antiquum interpretem ex adnotation eius iure colli ras Adnotatum enim ist ait hunc Versum πῶυς γάρ ἄν δ η λευσσυλ πω γέ δ Di ετ ορων δ ρῶς af υρυσθα λαrρενοι, Itaque aduendum nomen φως ponendumque metro iubente in initio versus Secundi est; qui Si positum a poeta erat, ut suisse positum non dubito, iacillime, suprapositu in initio versus pra cedenti adverbio πως, librariorum incuria omitti potuit. Porro valde incommodum sensui adiectivum ἐπiπονον est idimus aut ante, Verbis, quae praecedunt, Id . to κατουρι- , Sententiam hanc cuntineri evenit oraculum

in m erculi editum, fore, ut exactis duodecim'

annis laborum sine in con Sequeretur. Cuius sententiae rationem Verbis continii Sequentibus πως γἀ et ita iam p0eta 1 ddit, ili, cur VeniSse oraculuin consecutusque

ΙΙercules laburum sinem existimandus sit, explicare instituat. quod cum facit, si recte is qui voluit, quod voluisse eum certum

46쪽

ost 11on potuit ea uti fornia dicendi, quani odice reprae- Seniant, πως ce αν ὁ μη λευσσων τευς ετ πο ἔ ἐπιπονον εχοι θανων λατρεῖαν, id est, tuo modo enimis, qui non iam in vivis est, laboriosam servitutem habeat Non enim id agitur, laboriosam ne iam servitutem Hercules an sacilem inbiturus sit, sed hoc necessario

dicendum erat, nullam iam si ruitutem Orcul un, utpote mortuum sive moriturum iamiam serviturum esse. Id ipsum autem ut diceret, necessario scribDre obebat, πως γἀ αν - τι ποτ ετ πονων χοι θανων λατρε iαν Locutio enim

πόνουν λατρεiαν χειν nihil significat nisi πονους λατοευειν, sive τω υρυσθεῖ λατρευειν. I ido quae in Censura lac. ab Lobeck iter in edit. p. 84 sq. exposui. Addo ed. Col. v. I 03. :μαθους λατρευων τους περτατους βροτων. Ita enim eo in loco scripsisse Soldioclem cenSendum Sse iam in nota critica ad eum lucum edit. sec. monui. Adiectiviunantem aiπονον eo minus mirabere ab interprete substantivo πονων Suprascriptum esse, cum simillimam interpretationem in ead in forma dicendi adscriptum videamus Aiac. v. 8SS.: εμέ γε τον sua κοῶν ἐλατα πονcυν. Ad quem versum a Scholiusta adnotatum est: ον ἐπιπονως πλανηθεν rce. In promptu est autem videre, λασθαι πονους et λατο ευριν πονους ad eandem pertinere urinam dicendi, quam iii Censura inc. ab Lub edit. l. l. plurimis illustravi. Tertium vocabulum, quod in his, de quibus agimus, Versibus tolerari non posse Supra muniti, particituum Si γανων, quod, Si quic tuam certum, a poeta elegantiSSimo, praegresSis verbis isti λευσσων φως, non esse additum, qu0Vis pignore posito contendi potest. Immo nisi qui male locutum esse poetam Velit, concedat necesse est, Xplicationis cauSa ανων verbis μι λευσσιον τἀυς adscriptum et a librariis textu illatum esse. Sensu igitur postulante hactenus demonstravimus v. 828sqq. hoc modo scriptus a Sophocle censendus eSSe: πως ἀο α δ rei λευσσωντως τι πον Eri πυνc0ν ego λατο εἱανοῦ

Simul illud apparet, quod utri gium restituimus, accommodatissimum reliquis huius carminis numeris esse. Eodem enim trimetro iambico catalectico, ii inin huius carminis str0pha prima suitur iisdem, qui hic praeceduni, versibu praegressis in eiusdem poetii Electra v. 60 sqq. systema concluditur hoc modo: Oi. βιος, οὐ κλεινῶ

μιγά νιν αἰκίζει ἐσσου ' ἴστο voiνια δολομυθα κ τρ επιζεσαντα, ita et posse et debere sensu duce emendari ut iisdem quibus Strophici metris constens, nisi necesso esset, 'eas antea delere maculas, quibus qui praecedunt versus antistrophici librariorum culpa depravati sunt. Atque illud quidem vix opus est, ut praemittam, tuta antistropha irim id unum a ch0ro explicari, cur Herculi eo ipso die, quo haec l0quitur, pereundum esse existimet. Neque hoc dubium aut est ut esse potest, quin, quae in initio eius anti- Strophae verba p0Sita Sunt, εἰ γήρ τε - ου, utut designificatu in ruturum Vocabulorum Statuetur, Summa tamen O-rum haec sit nam si latera Herculis virus morti serum hydra Ne S si cruore mixtum pungit. D. v. 573 Sq.s uamquam vis veneni mortisera indicata est . 34. domum: ον τέκdro θάνατος, τεκε δ' αἰολος δρακων. vii a tu versu sit id pluribus probare, quod satis est a L0becki ad lac. v. 706. cum in prima editione, tum maximem secunda p. 327 q. demunStratum, necessario pro τεκε scribendum esse τρεφε. Cui sententiae nunc otiam Her- mannus, qui olim contradiXerat, accedendum putavit. Ita iam optima incitur sententia haec quod virus mur genuit, hydra restavit. Dicuntur enim ea ipsa, quae mortem mur-

inlibu asserunt, Saepenumero a poetis nunc ab Orco nunc a

Murte nunc a Furiis aut genita aut fabricata. Vide quae ad Aia c. 007 sq. adnutavimus Ilhiil autem si quaeras, inde

47쪽

Qui sequitur trimeter iambicus:

'o9ς δ α αλιον τερον et τανυν δοι, in eo metro adversari numen αλιον apparet. Pro quo qui excudicibus deterioribus ἀελιον rescripserunt, vehementer salSi Sunt, cuni XpuliSSe e vitium metricum existimarunt. Neque nim aut current umquam a Suphocle prima sullaba vocabuli ἀελιος est, qui ter ea urina usus est AiH. Ut . 'UN. Oed. Col. 244, aut omnino corripi putuisse censenda est. In eadem in cum sentontia Hermnlinus nunc est, qui per litteras eri,Sime, ut puto, me tonuit, Scripsisse potius Sophoclem: πῶς δ' Par φαος rερον η' τανυν POι. Accedimus in in ad curruptissimum partem antistrophae primae, quam in visu inus in otii nil, ii codicibus scribi: δεινοτατω με υδρας ποος ζέτακως φάσματι , μελαγχαίτα τἄus ιγα νιν αἰκiζει, ψεσσου μ' υπο φοίνια δολοs υθα κεντρ' επιζε σαντα. Iu his il hid primum permirum est neminem interliretum pru ter Ἀkcli lilium iii voculi tilo I se suarι a SiSΝP. Qui cum, quod sensiti tu idem satis aptum iuret, rarticer Scribendum coniecisset, iiihil tamen mutandum id ori diecit, quod Joας τάσεια poetica locutio esse posset, hydram ipsam Silani si-

θρνος, ' κερω droaOPO άssi ταυο0v. At quamvis illud D 'gum nequeat, iro nudo nomine dore iure a poeta φάσμα δρας uni puSSe, quemadnis ibi in Esια υλεκτρας aliatiue similia liermulta dicuntur si initi sensu, tamen illud certissimum est, huc tu idem lucu stilue illo Aeli Sit φάσμα δρας iuri sue alio ullo scribi potuisse, ii id sumniam ueta divi uulaceremus iniurium, si Statueremus, qui it statuendum neceΝΝΗ-rio esset iubis scripturum istum tuentibus. IIerculem eum dixisse adhaerere ipsi hydrae pro eo, qu0d dicere debuit,

adhaerere eum veneno hydrae Sive est veneno V-drae tinctae an uim utein perverSitatem lucutionis cuin Solphocli imputare nefas sit, eo minus quiSquam in posterum Sanam esse c0dicii in Scripturam arbitrabitur cum corruptam eum esse hic quidem etiam ex sch iliis, quam is et ipsis corruptis, luculenter demonstrari possit Scriptum autem in scholiis ad hunc locunt hoc est: LIρος τετακως άssιατι προςκεκολλ μόνος τε ἰωτῆς ἴδρας τουτο δε καθ' εαυro αἰτιαrικῆ γὰο επιτερει. AHως προςκεκολD Mενος τω 0, 37 τῶ otio Pio παρὰ το

χρισμενω τι φαραώκω τλης ἴδρας, τουτέστι τη χολγι Huius aduolati0nis particulam secundam recte iam Iermannus olim sic Sse emendandam vidit: προςκεκολλημενος τε λ ω, ητω uo P 0 GGρ τ πετάσθαι, τὼ πεφονευσθαι. Idem maximo iure ussetistis est Schnoidero, qui in Lexico Gr. sub voc. hiassi veriSSime monuit, tertiae particulae non φάσματι, Sed necessurio numen τύ ε τι lemmatis loco praepuSitum suisse. Totum i riui Scholium , quoniam multum reser ut emendatum ante oculus habeas, olim ita se habuit:

i utari o κεχριss εν gaρμάκω τλῆς δρας, Ῥουτεστι Manifestum inni est, in eo exemplari huius sabulae, quo usus interlires is est, cuius adnotationi lenimatis loco φάσαατι praep0Situm est, ipsum illud vocabulum υνα ρατι pro ut irato φάσματι Scriptum esse debere. Itaque φάσματι pro Varia Scriptura habendum, et quid λm i di, cuius diligentissime ratio habenda sit. Neque enim credibile est, errore scribendi ortum id vocabulum .sse. Nihilominus cum neque sensu neque metro ullo modo conveniat, nihil inii reliquum est, nisi ut gl0SS eX- istimetur, quae genuino vocabulo superimposita silerit. Ita quollersuasum mihi est. Sophoclem sice τι scripsisse. quam

48쪽

7273

Vocem cum interpres urinam duricam PSSo vocabilli νι iacerι temere credidisset, uti potuit qui ii Iutara Ll,licaiuli causa superScriberet D Hesychius: νῆι α' δωo, φασ&α. uodsi vero Iesychius, vir doctissimus, erravit in exulicaiid ii uni ine Γαα, Ita ut ei Significatum Vocabuli rere otium attribuer l, luid ni irn in huius labii lae interpretem, hominem ductrina luno eiu seriorem, simillime in explanandu vocabulo ast salsum PSSe Itaqile non φήσεια τι, sed furer Scriptum a Sophoclo PSSe credia, quod vocabulum aptissimum esse huius loci sensiti Ροute ni paret. Notum autem, saepe id a tragicis omnibus uSurpatum esse. Genuina illa scriptura expulsa est glossa υτ συαζι, uuin e Misentaneum est iam in eo codice inter verba Suphoclis lucum tenuisso, quo usus interpres ille St, qui tertiam scholii, quod adscrilisimus, particulam consecit. Ex vii ld0SSa postmodo orta demini vulgata codicum scri litura, vi succrι, existimanda est. t enim in scholio illo vidimus librariorum negligentia thiasuar mutatum noscestata τι ESSE, Ita φάσμα r in textu cum positum esset, quo magi adVer-Fnri metro appareret, eo iacilius corrumpi in φήσιιατι potuit. Ineptum autem illud vocabulum pias utar neceSse St iani in eo codico scriptum fuisse, quo usus ille est interpres, qui Scholii ad hunc locum scripti particulam secundam comp0Suit hanc u co uresco, ricto τὼ πεφάσθαι, τὼ πἴτονε υσθαι. liit adnotation a auctorem non antiquum, veluti Alexandriliunt, grammaticum fuisse, sed hominem novi multo receratioris,

puta saeculi post 'hr. n. Septimi vel octavi, pSiu interpretii ibulla ineptia satis ostendit. Atque eo sere tempore licet existimavi ipsam illain scripturam sua τι trium PSSe. Conua non est quod dubites, quin, ii primam scit illi,du quo agitur, particulam composuit, πPOςκεκολλ Mενος τωι ' της ἄδρας, antiquam scripturam νάstrer ante oculo habuerit, pro qua non mirum est, is uud SaepiSSime accidit, ein-mati loco corruptam codicum Scilluuram Schuli praepositam PSSe. Ac veram illam vocabuli νάματι explication in si statu nilis, quod iure intuere licet, legisse eum interpretem, qui Scriptum in textu piastiar vid serit, tum tacito intelligitur, quis actum sit, ut ille, quo alias permirum viduntur, φασ1ιαζι

liurum illumini, quae Scripta in hanc fabulam sunt, saepe alios auorum dilutationes o legiSse et compilasse, clim ex aliis loci plurimi apparet, tum ex iis, quae ad . 43. ν δ'

a te. Scripta Sunt.

uuae continuo equuntur verba, in fine antistropha primae eo locata, ea iam Supra naonuimus in codicibus omnibus ita scribi: μιγὼ νιν αἰκiζει δεεσσου θ' υπον oliu δολό ιυγα κέν ry πιζέσαντα. uuae sive sensuit Sive ineira spectantii ade niendus esse tu ilignitus ut sine inelioribus codicibus vi eniendari posse ideantur. Nilniunt inus ii in despero fore, ut ii quo tuo solius in ita ope, tu id poeta Scripserit, investigari si eat quod antequii in in re diu in proserunt, dicenduin necessario videtur de Pa ratiotie, tua eritiannus tui loco Succuirenditii putavitn0n tuo laudi in acquiram oppugnanda viri celet,errinii sententia' a sua re ninius abhorret, Sed quod noli paucos huius aetatis homines doctus iteraque omina, quae ille ad hunc locumlii op08uit, Secu quam debebant probasse video. Adnotavit; ut in haec:

ο missu φοινια Brunckius delevi θ' suo, 6 4ehi pSH νονια, quo metra certe non inendantur. Er- surdi ius, ut in libro de metris p. 440. iussi, ἐσ-σουθ omisit, quam vocem ignorare videatur scholiastes Romanus. '0n tamen hoc certo ullisas ex verbis eius, quae sic interpungi debent: του δασυ- τριχον. και αμα τω τἀσsιατι τῆς docti καὶ τἀκεντρα του Νέσσου αἰκίζει αυτον. δῆλον δέ a τι O ια τα κέντρα του Νέσσου λέγει iis αἰ ti α

49쪽

borum μελαγχαιτα τε In sole litius sane positum est epitheto ii Sine articillo pro Substantivo, n Ore epicorum; nec facile huc indulsisset sibi Sophocles, nisi modo praegressa S Set mentio Centauri, ii non ambiguum sit, quem dicat μελαγχαίτ=ην.

Λασυστερνον eum Supra Voca Verat V. 557. et ιε-

λαγχα irai Mi μαντα apte citavit Vahesio liliis ex Hesiodi scuto v. IS6. Υπο adverbialiter dictum hic displicet propter verbum ἐπιζε σαντα, quod tui di in mi ilu ne piritu arae 4 d. tia i ii iis a Dum t. in arae

κατω. Invenitur apud Philostratum Imag. p. 77. ocabulum hoc, quod proprie adiectivum est,

pro substantivo non Videt ar in poesi ii surpari potuisse uuare alleretur, opinor, qui ποτονια επι εσαντα iungeret, e ii Sque verbis pendere vellet δολόμυθα κεντρα. Nihil vero impedit, vocabulum quod in rus oratione pro Substantivo esse solet, in poesi propria potestate ut adiectivum usurpari unam ob rem cum κεντρα Cun. iungendum puto, ut sit, quod diae putern ποίνιμα κεντρα Sen Sus Si enim simulque cruciatur ustus eaedem eaeluantibus aculeis dolosorum commentorum Centauri. Duplicem memorat dolorem ΙΙerculis, alterum coriaporis, ex V Veneni altorum animi, e eo, quod

caedem Nessi luit dulo, quo is Deianiram de

Ex his illud primum nego serri posse, qu0d IIermanuus

Stutuit, solo adiectivo μελci; χαirci essum Centaurum si ruis- cari potuiSSe, Siquident mento umquam Graecorum ad Signaticandum certum quendam hominem Solo adiectivo non addito urticulo JSu SSe reperitur. Iluc accedit, quod ipsum illud vocabulum μελαγχαίτης minime proprium iVe perpetuum, quod dicitur, spiiliet in Centaurorum fuit, ita ut ne si additus quidem articulus esset Nessum Centaurum intelligi leboro appareret. Ex quo illud statim sequitur, necessuri aut retinendum momen δεεσσου esse, AEliud Ilermnianus delevit, aut, Si deleatur, pro eo restituendum esse aut θηρος aut Κενταυρου numen. cun templatus diligenter eri quae post nomen σσου in codicibus posita sunt vocabula re 4πο, . deinde illud tecum reputaveris, quo ningi en Sen Si cur ant, O minus ab interiirete aut librario addita iudicari posse. ita ut

Herin anni intio noui inrticulum ilicientis prorsus reiiciendam. Ss manifestum Sit, postremo illud tenueris, quod statim ostendam, r praepositionem cum Sequente Vocabulo potνια

coniungi non licere, profecto nihil iam dubitetit, is, quin vero Diu dursius nomen o ηοός latere in litteris si πω suspicatus sit. Id iritur deleto immino prolirio Ἀεσσου restituendum; quo iactu et sensu loci et metris, ut deinde apparebit, omni ex parte satisfecerus. Illud vix pus St, ut muneum lectores, saepe in hac sabula essum sol a nomine θνὶρος signiscari Sic v. J46. si v μοι παλαιον id ζοον ὰπctio ποτε ψηοος. 56S. εκ ν; σκων δ' - τοσοiromis πε 662. επὶ προφάνσει δηρος. et alibi saepius.

Rostat igitur, ut illud duceamus, eo quo Hermannus vu-luit, vocabulo ποτόνια Suphoclem hic Sum PSSe non posse. Cuius rei causa prima haec est, quod nullo :im exemplo piobatum est, ut lectivi loco id vocabulum Surpatum esse. Pro substantivo enim hic esse non p0SSe, et lier e patet et ab ipso Hermania concessum est. 0nge gravior ultura causa est, quod is eius Vocabuli Sirpii sicatuS, quo ut Graeco usurpasse a Grammaticis ducemur, a Sententia huius luci alienissimus est. Jucent Grammatici illi, ποτόνια signific.isse oonam, SiVe potius mulctam eam, quam hominis occisi cognatis is qui suo rit occisor solverit eo pacto, ut

caedem iam nia is ci illis non liceret Atqui mulctuo

50쪽

significationem ab huius luci sentetitia abhorrere lauises tuniest. Deinde notanduin inter essum et Herculem longe aliam II terceSSiSSe rationem, quam inter eum, qui Sumere mulctam, qua Domitie illo significabatur, et illum, qui solvere solitus eSSet, rei rum Grammaticorum eStimoniis constanter intercessisse intelligimus. Nessus enun cum nun cognatus eSSeti tu . lilia iliis resectus serat, Sed ipse ab Ilercule occisus Psset,eYigere ποτονια ab I Iercule nullo modo dici potuit. Itaque quam vocabuli illius potestatem apud Graeco suisse per veteres Grammatico cognovimus, eam di ei Sissimam esse patet ab eo significatu, quo hic id vocabulii in positum esse Herniannus Voluit. 'uvi postremo in eo etiam vehementer salsus est, usi tuto huc membro, ιελαγχαirce τε - επιζε σαντα, mm 0rporis cruciatus, quos vis veneni Herculi paraverit, Sed iuuini dolores significari credidit, positus in eo, quod caedem Nessi luat dolo, quo is Deianiram deceperit. Etenim Ceu tauri dolo In Hae nici in se adductum PSSe, eo tempore, qui chorus haec cecinit, 1 rculent ira i Su latebat, qui tum quidem nihil cognorat nisi hoc a Diri intra ibi nil sana vestem illum pestiferant esse. Cfr. TU ITU. Immo a esso deceptam Deianiram et coinmotan sso, ut VeStem illain Eneno perii iuditam sibi mitteret, ab lxllo sentiun v. luti l 42. tum- perit. ι uo cognito statim sibi muriendum esse vidit. Itaque di in iliu dolore, quo cruciatum hic H Uculem dici 1 Iiu manuus Iilli ut cogitari non OSSe certum St. Quae cum ita sint, quaeritur iam, quid aciendum sit adiectivis potνια et δολοαυδα, quae neque Sententiae loci satis convenire et metro prorsu nil erSara putetia Verau autem stropitici cum et sententia aptissima et nuntiui oli erantissimi sint, ita ut dubitari nequeat, puli nil iu normam antiStrophicus emendandus sit, Sic quid mi ixi tilluo, unum hic a poeta adiectivum substantivo . ivro appositum, idque duobus illis adiectivis ab interprete illuStriitum SSe ViX auteni erit, quod se nio tro et sententiae loci aptius sit, quam adiectivum ὁλοσωος, quod, Si veterum ranunaticorum eius Vocabuli ex

καὶ τάδ' ὀρθως γ

πυὸς γὰρ ἄν ὁ ριγη λευσσωντως ετ πυτ. ετ πονουν χοι λατρείαν:Nihil autem in eo offensionis est, quod in versu ultimo strophico iambus secundus tribracho constat. Idem cum alibi factum, tum in e0dem metri genere Electr. v. 183. :ου θ' ὁ παο τον 'A ροντα θεος ἀνάσσων. Cui respondet v. 164.:β ηυατι μολοντα τάνδε γῆν ρεστακPorro sensus totius loci, item iam emendatum adscripsimus, hic est quomodo ercules alium quam hodiornum' diem videat, cui vehementissimus hydrae in te adhaereat simulque nigris comis hirsuti Centauri dolosi stimuli serventes crueiatus cieant Illud autemper se quisque intelliget, verbis ὀλοτω κεντρα θηρός signiscari dolosum pestiferumque medicamentulit Nessi, quo Deia-