장음표시 사용
131쪽
Hans se habet ut testis, ut docent amnes: Ergo tunc tenetur denunciare, quando valide testificatur; tunc vero deobligatur, immo non potest licete de nunciare, quando invalide testificis retur, & repelleretur a testimonio, ut docet Suare Z de Censutis dii p. a o. seel. 3. mam. 11. ubi dicit. Quod quando quis nequit iuridice denunciare, quia ejus de nuncias io non ju Vat. tunc potius est infamare, quam de nunciaro: Es ex hoc infert, quod non debet de nunciare. Sed hoc evenit in casu, cum Mulier non recordetur totius facti: Eigo. Et roboratur: Quia
quando testis asserit, se non bene recordari, neqiae totum factum narrat, vel non recordatur alicujus circumstantiae neces
sariae, quae potest variare factum, tunc illi non creditur , de testimonium ipsius nihil juvat, sed repellendus est, quia non probat, ex Glossa in L. Lucius T. de his qui notant, infamia.
Ergo cum ista Mulier dicat se non recordari, qua occ is an Confessatius protulerit ea exempla, repellenda est a testimonio, ut non probans, sicque de nunciare non debet. '3. Prob. 2. Quia tunc Confessatius est de nunciandus, quando collocutio est mortaliter inhonesta, non solum inter ne, sed etiam excerne; sed haec collocutio non fuit talis : Ergo. Prob. uiat. Eo quod licet demus, quod parvitas materiae non excuset Confessari iam, ut putant, excusare Porteli, Castro Palaus, ει Socissa cum circumstantia Confessionis adeo aggravet, ut semper roddat collocutionem inhonestam mortalem, secundum communiorem sententiam; tamen longe dispar est
ratio de Confessione actuali, seu de Confessionis actu, ac desola circustantia loci, scilicet, Confessionarij; .nam haec circumstantia non aggravat, sicut prima. Neque ex eo, quod Confessarius post ab quod tempus expresse solicitaverit foetui nam, recte inferri potest, quod praecedens collocutio fuerit mortalis ter in bonesta; quia potuit postea tentari, Sc cadere. . His, M alijs rationibus fundatur hic Author. ad Confessarium liberandum in hoc casu, addens in fine, quod eum dirissime torsit, nec allatis rationibus potuit acquiescere, donec mortuum esse Confessarium, agnoVir. Et cerce, quantum N L alti
132쪽
I GO amnet ad praefatu na colloquium, adductis illis exemplis vitri,& orss, cui a in rebus obscenis , sola narratio pravos animi motus in audientibus excitet, isti sermones, & sit miles, ut inhonesti, & turpes habendi sunt. Puto, quod nisi alia circumstantia interveniret, quae compelleret ad aliter judicandum, hic Confessiarius denuntiandus esset.
Tiburtius Religiosus stricti In stiisti, cognovit turpiter loachimam virginem in domo sua, quc essecla est gra ida. Conscius Tibortius
hujus rei, cum e Monasterio exire nρn possit, . sevum crimen celam re procuret, atque honori toachimae Consulere, ambo excondi clo simi
tando confespuenem, semet, iterum loquuti sunt de arbitrijs ex uingitatis ad inυicem, ut peccatum non reυeletur. Q critur: Auriburtius sit violator Constitutionum' a. Esp. proprijs verbis noster Taboada n. 72. ubi E dicit: Non denunciandam esse Confessarium,
quando ipse, M poenitens elegerunt Confessionarium, Confessionemque simulare, ut sic liberius tractarent circa modum occultandi peccatum jam patratum; verbi gratia: Qualiter, de ubi secreto Mulier gravida paritura, flatus abscondendus, vel quid simile: Modo tractatus unice ordinetur ad celandum crimen ab ipsis commissum. Talis enim tractatus licitus est, nec turpis, in Confessione vera, vel ficta. In hoc enim sensu prosequitur videtur locutus Ignatius Lupus, dum ait non denunqciandum Confessarium, cum iste, dc Mulier ex condicto Confessionarium eligere, ut liberius tractarent de modo ocultandi suum peccatum. Videtur enim loqui de peccatis antecedenter commissis, ut ipse magis explicat diff. 9. num. 67. Ita citatus. Sed haec intellige de simulatione materiali Conis fessionis, non de formali Sacramenti. Nihilominus, ut imprudentem haberem hunc Confessarium. Qui amar perse
133쪽
nia, accesit ad eum Theodula, oe cum eo loquuta fuit causa peten di concilium, uua υiCe, i sa etiam stiante; alia vior σeuolexa Congo eo. QμLritur, ara hic intervenerit sim lario
1. Rimus Casus potest non semel contingere in ali-I quibus subsellijs, quae praesertim reperiri solent in
pluribus Capellis foraneis, in quibus omnes indiferenter sedere solent, etsi aliquando etiam Confessiones excipiantur in eis. Et quod in tali casu non detur simulatio aliqua requisita in Constitutione, mihi videtur certum. Non enim tale subsellum est Consessionarium, nec dispositum, ut suppono, in forma Confessionarij. Immo nec in secundo casu dari simulationem, docet expreme Taboada M. F. num. γ'. juxta probabilem sententiam, illa enim signa equivoca sunt, dc indifferentia, neque determinate Confessionem significam. Aliqualiter confirmatur
hoc ex Nuno num. 4s7. ubi dic ir, quod si Confessarius sedet in scamnis Ecclesiae, de Mulier genuflexa prope ipsum aliquando Ioquitur ad aures, Sc post separatur, A Confessarius
simina facit, ut accidit multoties, tunc non prassumitur firmulatio. Id ipsum docet Valentinus in Foro Conscientiae cap. 8.punct. 7. num. 332. Verum statim moderate intelligendum eia se hoc putat, addens, quod si foemina stans, vel sedens, turpiter tractabat cum Confessario, M pro brevi tempore Mulier genuflexa fuit ad vitandam notam alicujus inopinate transeuntis, ic Confessarius sedeat, absque alio signo exteri citis Confessionis, tunc non datur propria simulatio, neque hunc Confessarium esse denunciandum, quia nec proprie simulavit Confessionem, nec hoc ex proposito fuit factum. Neque de- nunciandum, si ita a principio simulaverunt, & Confessarius est opinionis rectae, Bc hoc pro una vice fuit factum, sed occulte corrigiandum. Attamen si hoc secundo attentaverit, tuis
dicat favendum esse causae piae Sancti Tribunalis. ierum luee
non satis cohaeront inquit Taboada quia si datur propria: s
134쪽
mulatio, tam pro prima, quam pro secunda vice deruinci aridebet. Si non datur proprie simulatio, non datur solicitatio in Gregeri an o Decreto prohibita. Unum tamen est indubitatum in hac varietare opinandi, quod si intervenit aliquod signum determinate Confessionem significans, Confessarius s1c 1olicitans eii de nunciandus. Vid. etiam Casp. a Sancto Nic
Cum quaedam multem intra set espere in Ecclesia, idit E Dentium Cora eslarium, turpiter cum Maxentia in Confesonario agentem, sed jme ulla simulatione Confessionis. Hisc quis bibit, an cum de
I. Tu RO hujus casus resolutione, praeter dicta quaest. 3. I hujus Dis p vj deri post uni Antonius a Spiritu Sancto de l/oenit. tradi. s. Disp. 18. f. a. 81 Lupus in Eaict. parta
Aramburu, & attentis circumstant i)s hora, Confessionalis, Malijs, a Confessione extraneis, apud apium videndis, plura dex- rete adunat in favorem opinionis benignm eam non iemel te si ns cum alijs, esse probabiliorem opposita, ut noVissime do-ος x quoque P. Larraga. inorum occasione sequentes quastiunculas pei functorie propono. 2. Quae res I. An Do m in i Inquisitoris teneantur sequi opinionem probabilem, quae delinquenti favet 3 Ress. negative eonira Tholaa. Huri ado de solicit. T. q. c. 8. res Ol- 62. F. 3. num. 877. ubi citat alios. Ratio est ex Bezera Disp. 3. de pec. susp- quasi . T. quia quilibet Judex juste, recte, & laudabiliter piocedit praxini sui Tribunalis sequendo: Ergo D D. Inquisi-iores non tenentur te qui probabilitatem faventem delinquen-ri, si opinio ei favens, ut in casu adducto, non est in praxi Sam ctae Inuui titionis rece ta.
3. Idem Bezerra, & Gasp a Sancto Nicolao dub. 3I- Πum. OO, dduns, quod DD. Inquisitores in casu probabilitiatis debent
135쪽
dum eligo, ne temeritatem redoleat resolvere de pertinentibus ad Judices adeo in suo munere optime instractos, Priam dentia ornatissimos, sapientia petallustres , dc ali)s mille praestant ijs conspιc NOS. . Quaeres a. An Confessarius debeat absolvere poenitentem, qui non vult de nunciare cum opinione cerco probabili,
quod denunciare non tenetur Quod possit ipsum absolvere, est communis opinio, de qua iterum infra Disp. quaest, IO. num. 3. M in terminis presentis casus docetur a Taboada g. 6. num. 93. ex Torrecilla, dc Corella. Difficultas est, an de in beat' Affirmat Thomas Hurta do sup . citat. Cum Vasque Z. Mag. a Sancto Thoma, utroque SancheZ, 8c Diana, dc huic sententiae suffragatur Gasp. a Sancto Nicolao dub. 2 O. num. IAI. estque ratio; quia Confessarius debet absolvere poenitentem, bene dispositum; M poenitens recte di positus est, conformando suam conscientiam opinioni practice probabili. Accedit, quod supposita Confessione poenitentis, si haec fuit de peccatis mortalibus, videtur materia gravis ipsum obligare, in herum peccata sua alteri mam festet, quando dispositus recte est ad absolutionem. Sic Aniori. a Sipiritu Sancto citat. num. Ι s. Vide illum, Sc laudatos Taboada, Huria do, Bezerra, Sc Gasse a Sancto Nicolao, Sc haec pauca de hac defficillima materia scis. ticiant, addendo, quo foemina de nunciante, Confessarius punieturia Sic Nuno a. pari. num. 383. 6c 393. etsi Confessarias siet, δρ foemina sedeatia
Stam; aus Sacer os si sex, cum non babe et ubi libere loqueretis cum Pancratia 'vicina sua de turpes amore, quo erσα eam acceudebatur Anxit se approbatum pro Confessi ovibus audiendis, eamqne ad Coo. Ietiyionarium Ῥο aTit. Soepit Confabulari Cum ea de u et otio mere urba n O; Ied tracis con er ationis sicutum 'it turpiloquium mutuum nec
non mutua solicitatio, simulauio Conse Iionem; taliter, quod ex inu
136쪽
runc, Pancratia omnibus ejus intentionibus ἱmpudicis consensiit. Que ritur: An Stanislaus tiberari po sit, ue iera n cietur
E p. Stani statim indubitanter de nunciandum esse, praedicta exercuisset simulando Confessionem, sive in vera Coniel Sione, credente Pancratia, quod habebat jurisdictionem absolvendi a peccatis. Siquidem, in pri mis non excusatur, eo quod sit fiat pie x Sacerdos, seu non nauens iurii dictionem absolvendi, & contrarium damnatum est a Sanstissimo Benedicto XIV. in illis verbis suae Const. Etiam si Sacerius sit, qui jurisdictione ad ab Olutionem valide impertieu-
am csrrar. Quare lententia contraria, quam docuerunt Sousa,
Porret, Fagund Z, Τί alij, eo quod, cum Sacerdos in tali casu cognosceret, quod Sacramentum non conficeretur, nullam injuria in Sacramento irrogabat, jam non manet probabilis. Ezmerito, quia ut recte advertit Bordonus in Manuali sect. a s. n. S. majorem injuriam facit Sacramento Poenitentiae in tali casu, Sacerdos carens facultate ad ablolvendum: Et ob hanc Iationem revocat ibi, quae in favorem opinionis subversae docuit tom. I. cap. 23. num. 6 . M6 8.
2. Neque exculari potest in casu, eo quod turpiloquium, aut solicitatio su et it mutua, 8c contraria opinio, quam docuerunt Bordonus, Joann. a Trinit. M alij, etiam damnata est in illis verbis ejusdem Bene distinae Constitui. Aut solicitatio intercon essarium, pamitentem mutua fuerIt. Solicitatio autem mutua tanc contingeret juxta Ioan . a Trin. lech. s. dub. 7. quando formina prius solicitat Confessiarium ad actus turpes, MConfessarius postea colicitat eam ad copulam. Vel tunc accideret juxta Dianam, to m. s. tiast. 9. resol. 62. quando Confessarius, Sc foemina te mutuo pellicerem: Primo foemina
Confessarium, postea Confessarius sceminam. Si enim Confessarius primo solicitaret sua minam, licet postea foemina non
solum annuat, sed etiam eum sis licitet, haec non esset in rigo re solicitatio mutua, sed censenda esset, ac si solus Confellarius solicitare , ut a ducit ita cibatus a Trinit. in eodem diab. 7.
137쪽
niteret, Sc Confessarius postea lolicitaret eam, haec solicitatio non esset mutua, quia folici ratio tueminae, cum stλzitu poenituerit, debet centeri non existens, ac per consequenS, solum Confessarium e ste in casu solicitantem; ad que ideo de nunciandum, vel dicendum est cum Dei bene dub. 2 7. te t. F. num. .
2I. quod postquam foemina cessavit a solicitatione, constituta fuit in statu, ac si nunquam lolicita iIet. 3. Ex his oritur, quod quando Confessarius praecisse consentit foeminae eum ioticitanti, tunc non datur solicitatio mutua proprie loquendo, sed tantum improprie, 8c metaphorice.
Quoniam, ad mutuam solicitationem , requiritur mutua allicentia, vel provocatio activa, ex parte foeminae, dc ex parte Confessari j: Et Confessarius mere consemiens solicitationi factae a foemina, non allicit, nec provocat active foeminam. Quapropter, Confessarius praecisse, de mere consentiens solicitationi, est male utenS Sacramento, dc infidelis Minister, cum non distrahat paenitentem a turpibus, ut ex officio distrahere tenetur: Non tamen est abutens Sacramento, Sc solicitator; quia ex parte sua nec proVocat, nec allicit, nec postulat, nec inducit poenitentem ad aliquid turpe. Ad summum enim dici potest, quod inducat, alliciat, de provocet Verbo consentiendo, sed hoc non est active, dc proprie proVocare, allicere, Minducere. Contrarium vero esset dicendum, si foemina provocaret Confessarium ad copulam, dc Confessarius copulam renueret , & eam alliceret ad tactus turpes ; nam in hoc casu proprie alliceret forminam ad turpia, quantumvis ad minus
. Neque excusari potest Stant naus in proposito eventu,
eo quod formina ejus turpiloquio, M solicitationi consentiret; dc contrarium asser er e, etiam damnatum est a Sanctissimo Benedicto XIV. in illis verbis: S i e solicitationi paenitens consenseris, si et e consensum miraime praestiterit. Hoc enim sam ante hanc Constitutionem praeceptum erat a Sacra Congregatione, dc per Edicta Sanctae Uquisitionis. Non tamen tenetur foemina con- O sen-
138쪽
il . sensum suum propalare, nec scribitur in actis, sive foemi na,si Ue Cori se si amus illsid manifestet. Solum itaque tenetur solicita ita nem Confessarii den unciare, Proprium conleniarn reticendo, ut dictum est alibi s. Ex quibus iterum subjungo id, quod paulo ante diceba iri, ni nutu II, contentum Conretiari solicitationi poenitentis, non arguere solicitationern mutuam, tu aliqui putant, inter quos Trullench tinn. r. lib. I. cap. 3. diib. Ι 8. num. yΙ. Si enim hoc ita esset, videtur, quod si cur Sammus Pontifex damnando opinionem Portet, Satri, M aliorum, qui judicarunt, foeminam consenti zntem non teneri ad denunciandum, utitur dicta expressione: Si e folicitationi paenitens consenserit, βιυe Coustes-fum minime praestiterit. Sic etiam, sit per solicitationem mutuam intelligeret, & comprehendere voluisset consensum Confessari ja poenitente solicitati, ius suum dixisset apertius, cum dicere potuisset: Si Ἐe Confessarius isticitet ρ aenitentem, si se ejus solicitatiom consentiat; non uteretur praecisse illis verbis: . ut boticitatio inter Confessari um, im p aeniteretem mutua fuerit. Accedit; quolui dentur mutua sponsalia, requiritur pro iis io m n tua ex parte utriusque sponsi, M non sufficit, quod unus promittat, Sc alter acceptet. In hoc enim casu nulla sunt sponsilia, ut preter alios docet Gonetale et Matthaeo in Summa tom. a.
Terentius interrogatus fuit in Sγnodo, an denunciundus sit Gnses. Hus, qui foeminam soli irat, non quidem sibi, aut alij copulandam; sed ut mediet, Uel intercedat, ut alia foemina in fornicationem cou- sentiat. Hinc qMaerit, quid respondere debeati
Esp. quod Sousa tracti I. cap. I . num. 3. dicit hunc Confessarium non e lite reum poenarum con tra solicitantes: Eo quod talis solicitatio noti sit directa ad exequendam carnis flagitium cum foemina paenitente. A cuna q. 17. num. 8. quem sequitur Freytas n. IAE. ,Ababile hoc repu-
139쪽
IIJtat, M addit quod sententia contraria est probabilior. Caeterum cum poenitentem inducere, ut rne Iez ad hoc ut alia foemina in ita inicationem consciatiat, in bonesti, b cur pes sermo-- nes sint , talis Confest mus indubitanter comprehenditur iaillis verbis: Aut cum ρ uenit entibus illicitos, inhonestos sermones, sitis tractatur tabuerint: Sicque tem UsC Constrixi iones violarer, Vide Sanchea in Selectib disp. II. num. qq.
De causis excusantibus a denunciando Confessarium solicitantem, ac de alijs, quae convenit Co ia fellat i umscire pro intelligentia hujus materiae,
An foemina solicitata teneatur denunciare Confessarium, quando solicitatio est antiqua, seu a die, qua commissa fuit, longum tempus effuxit r. 'TOT A quod per longum tempus aliqui intellexerunt quadraginta dies, alij unum annum, alij biennium, alij quatuor annos, alij decennium, at i j vero cen serunt hanc taxationem relinquendam esse arbitrio boni viri, quae omnia notat Barbosa de Di tionibus usu itequentioribus, dich. 9o. Quoad hoc ultimum consonat Glossa super Lest si finita titul. 2. st. de damno infecto: Et quod per longum tempus intelligatur deccennium, docet Schmal Zgrueiar, pari. I. titui. q. de Consuetudine β. 3. num. 9. ex princi p. Initit. do Usu cap. M ex L. fin. C. de longo tempore praescrip. 2. Joannes a Sanctus una Trinitate secl. 7. dub. 6. in fine, Joseph G de Taboada g. 1 o. num. Is 3. Jacobus Pignate litto m. I. Consultata anum nou iis imarum Cannonicarum Cons. II ' num. fateor, Gaspar a Sancito Nicolao dub. a . n. I 62. Oa ESL-
140쪽
Egidius Trullench in m. I. lib. I. cap. 3. dub. I R. num. 28. Thom. Harta do tradi. q. cap. 8. resol. 43. s. i. num. 667. Be eterra in Exposit. .Constit. Benedici. M apud illos Freytas, Rivius, Farinacius, Alciatus, Hornobonus, Riccius, Sanchea, Miranda, Lupus, Mascardus, alij que plures, per longum tempuSintelligunt triennium; quare loquendo de delinquente per multos annos, aut per longum tempus emendato, tres annos exigit communis opinio Doctorum, inquit Dei bene, pari. a. dub. 237. se l. Ι3. petit. 2. ubi etiam citat Fagunde Z, Sousam , Acutiam, Petrinum, dc LeZanam: Et sic loquitur Leander tract
s. disp. 3. de quibus iterum quaest. . hujus disp. Pro qua opinione videtur facere Lex sit probaveris is de fid. Cominis . Ibi:
Si probaetineris per multum temporis non minus in tali Causa triennio: Et quia multum temporis non est tempus breve, nec longissimum, creditur longum. . BOrdonu S t Om. I. cap. 3O.. num. 9. vel videtur intelligere quinquennium per longum tempus, vel quod crimen solicitationis quinquennio praescribitur ex L. 2. C. de Apost. ubi prohibetur ne ultra quinquennium quaeratur de statuto vitae alicujus. Quapropter ibidem num. II. sic loquitur: Si scio hodie Petrum blasphemasse haeretica liter anno praeterito, nullam habeo excusationem de nunciandi praetextu unius anni. Si vero hodie venio in cognitionem, Petrum non Sacerdotem celebrasse quinque ab hinc annis transactis , possum me tueri ea praescriptione. Hinc in sententia hujus Aut horis, etsi delictum haeresis numquam valeat praescribi, hoc tamen non est sic, loquendo de delictis sulpicionem de haeresi inducentibus. . Hujus opinionis meminit Constantinus Ronc agita tract. I9. quaest. 8. cap. a. quaesit. 4. ubi quaerit: An cesset obligatio de nunciandi ex eo, quod transactum sit longum tempus Et res p. his verbis. Quoad delictum haeresis numquam praes criptio dat ut favore delinquentis contra Iudicem, Can. sane
6. caus. 26. q. 2. unde etiam post mortem haereticus est de- nunciandus, ex Bor dono, M Carena. In alijs vero delictis cessat obligatio de nunciandi per mortem delinquentis, qui etiam