장음표시 사용
91쪽
exeedat, Μ procuretur in omnibus religiosa cautela, Sc puritas Sacramento debita. Alias cum sexus foemineus facilis sit ad infamandum, M artificiosus in nocendo, cui vult, ut tu quit Divus Chrisostomus in Hom. 6o. Confessarius faciliter denunciabitur.
Lueretius in examine pro Confessionibus auriendis, interroratur primo: An paenitens deobligetκη ab onere denunciandi, quando Confessarius silicita it eum per litteras j a. An saltem non teneatur de nunciare, quando poenitens confitetur cum eodem Confessarios 3. Quid dicendum quando alter Go eoarius, poenitenti obligationem denunciandi non imposuit, o putea poenitens co tetur cum Confess/rio, qui eum stolicitis νit' Denique, quid considendum foeminae bolicitatae imarticulo mortis constitui , si ossessarius cognoscit obstinationem ejus aὸ non denuntiandum'
x. A D I. respondere debet negative, quia sic definitum est a Santissimo Alexandro VII. qui sequentem propositionem damnaVit: Confessarius, qui in Sacramen tali Confestone tribuit paenitenti chartam, posea legendam, in qua ad tenerem incitat, non cenpetur solicitare in Confessione, ac proinde non οἱ denunctandus. Hodie autem etiam de nunciari debet licet chartam tribuat poeniren ri immediate ante, vel post Confessionem, ves occasione , aut pretextu Confessionis, vel in Confessionario, aut alio loco ad Confessionem deputato, aut electo, simulando Confessionem; ut constat ex Constitutione Sacramentum Poenitentiae. Ad 2. etiam negative respondere
debet, quia sic etiam definitum est ab Alexandro VII. qui hanc quoque propositionem damnavit: Modus evadendi obligationem denunciandi est, si solicitatus confiteatur cum lino Ioliuitante; hic potes illum ubi sit ere absque obligatione denunciandi. a. Ad 3. respondere potest, quod si alter Confessarius, quia parum instructus in his materijs , non imposuit obligationem denunciandi foeminae solicitatae, re alias haec est in bo-fl 1 na
92쪽
na fide suarum Consessionum , tune et si postea, confiteatae cum Confessario, qui illam solicitavit, de iste cognoscat, quod
eum non aenunciavit, potest disimulare, eamque non mone xe, ut eum denunciet. Tum, quia ut docet Hebas de Poenit. cap. 66. in fine citans Hartadum, Lorcam, Sc Trimarcham, Summus Pontifex non jubet Confessario in hoc casu, ut sue minae onuS de nunciandi imponat, sed solum quod non liberet Poenitentem solicitatum a tali onere. Tum, quia si quando poenitens timet sibi damnum grave in honore, vel vita, non1enetur denunciare Confessarium, ut multi satis probabiliter
docent; nec Confessarius tenebitur paenitentem monere, ut ipsum Confessarium denunci et, quando damnum grave ipsi Co sessario sequitur. Ius enim naturale fortius est quam positi
Vum, de quo, praeter alios, videri potest Diana I. p. tract. 4. resol. 6. Haec resolutio videtur mihi conformis Constitutionibus Gregorianae, Sc Benedictinae, in quibus loquendo summi Pontifices de obligatione, quam imponunt Confessarijs momnendi poenitentes, ut de nuncient Sacerdotes solicit 1ntes, dicitur in Gregoriana: Quos notierint fui se ab alijs, Mi sum Aulicita- s. Et tu Benedictinat Μουerint jam ab alio se licitatos. Ergo
non imponant obligationem Confessario monendi poenitealem, ut de nunci et ipsum Confessarium. 3. Major autem difficultas erit, si postquam foemina redit ad Confessariam solicitantem, interrogat eum, an teneam tur de nunciate illumi In quo casu, relinquendo aliis facultarem opinandi, mihi videtur quod sic: Non in vi juris positivi
Pontificii, ut dixi supra: Sed in vi juris naturalis, ratione ca-jus tenUtur paenitentem monere de sua obligatione, quando poenitens suam obligationem interris gat. Ratio est, quia alias Confessarius non adimpleret suum officium. Tum, quia relinquendo poenitentem in dubio, relinqaeret eum in peccato.
Tum, quia bonum spirituale paenitentis, ponderat magis quam fama Confessarii. Vid. Gonzalea Matthaeo tra Ct. 23. de Pin Di . m. λ- 7. Sed contrarium docet Ioann. Sanctus in seleia . disp. 11- num, ΑΠ
93쪽
6 1 . Ad Distinguendum est, an Mulier ignoret obliga
tionem a nunciandi, an vero sufficienter de tali obligatione instructa siti Si secundum; de nunciare debet, alias, nequit ab solvi, ut in disposita: Modo de nunciare possit; quia ad impo sibile nemo tenetur, Sc necessitas caret leget. Vide Gui p. a S. Nicolao dub. I9. num. I 28. ubi dicit quod scemini in tali casu debet disponi ad poenitendum nihil addendo de obligatisne denunciandi, si non potest; neque ConfeliLirius debet delicentia foeminae de nunciare: Quia si infirma moritur, qui testificabit pro eat Vide etiam Roncagliam in Reg. 6. pr. praxi, Sc Ligorium num. 699. cic. alios. Si primum, & Cou. fessarius certo scit, quod licet ipsam moneat, non de nunciabit, Ac quod monitum ejus, ob circumstantias sibi alias notas, ipsam periculo damnationis exponet, melius faciet, si absolvit eam, quin aliquid de obligatione denun iandi sibi significet. quam ei denunciationem praecipere. Ratio est ex Praeposito Dolκ det Castellar de Poenit. sea. I . num. I 6 I. inia OoRDTirius , ob manus Doctoris tenetur instruere p*,itentem discrete. Hinc quando poenitens laborat ignorantia in vincibili, quae solum est causa peccati materialis, si non speratur fruinctus, Sc timentur majora damna, debet Confessarius tacere. Si quidem, quando haec damna timentur, regulariter convgnit non instruere paenitentem, Sc eum in sua bona fide relinque re , alias peccabie in quibus antea ob et rorem inculpabilem, non peccabat. Unde cap. Si quis, de Poenit. dist. T. dicitur ex Divo Augustino: Si hcirem tibi non prodesta, te uom mouerem, re
s. Et roboratur: Quia in tali casu ex monitione Conses.sari j constituetur poenitens in proximo periculo damnationis; sed hoc damnari magis ponderat, quam punitio Confessa iij iErgo consultius operabitur Confessarius, nihil de de nunciatione facienda poenitenti significando. Videtur enim, quod cum
Sacramentum Poenitentiae institutum fuit ad vitandam aere c- nam damnationem animarum, semper, re quando ex eius usa
compleco, cons iuueudus est Finai cn. in periculo damnatio-
94쪽
62nis, non debet ad tantum obligari. Sic Hebas de Poen. trast.
s. cap. 6 . qui addi , quod cxtra articulum mortis, monendus est poenitens, ut de nunciet, etiam si Confessarius cognoscat. pccnitentem obstinandum esse, & non denunciaturum. Verum hoc mihi durum videtur, generaliter loquendo, ob rationςs precedentes. Vide Antonium a Spiritu Sancto num. 1 7o. κLigorium lib. 6. tract. q. cap. λ. dub. I. a num. 6IO.
Ps Lucretium examinatus fuit ritus, oe interrogatus fuit primor o sit soticitans Confessarius licens 'mina. r. Si fornicatio non misser prohibita, peccarem tecum. a. Si non essem Confessarius, sed poeni- reus, Iolicitarem te. 3. An solicitans in aliquo casu teneatuγdenunciare se ipsum I. U Esp. ad 1. M L. affirmative; quia talia verba ex se
ad venerea incitant, εc provocant: Ncque per conditiones adductas a Vito, denudantur a malitia, maxime
dum intra Confessionem proferuntur. Non disputo hic, an in alijs circumstant ijs, possit dari aliqua similis locutio. sine pec-oato mortali Quidquid enim aliqui dixerint, valde timendum est, quod eorum opinio non sit practice probabilis, regulariter loquendo.
a. . Ad ultimum respondet Hebas cap. 7 . videri sibi valde probabile, quod Religiosus timens denunciandum esse, renetur ad se ipsum de nunciandum , ut benignius tractetur a. Dominis inquisitoribus, dc hoc modo famae suae attendat meliori modo, quo possit, ne Religio sua ignominiam patiat 'r. S; quidem, quilibet Religiosus debet procurare honorem suae Religionis. 8c vitare quodlibet dedecus, quod causa sua cui pabili Religioni supervenire potast. Notat autem idem Author, quod haec obligatio non oritur in casu de quo loquimurex jure posui vo Pontificio, neque ex Edictis Sanctae Inquisitionis, sed ex jure naturali. Verum haec resolutio intelligenda est, casu quo tempus adsit , seu opportunitatem habeat
comparendi spontanee. Sed de his suo loco disp. .
95쪽
Christophorus quaerit ni miro docto, an quando femina selicitata absoluta fuit ab aliquo Confessario, non monente eam de oblισatione de nuntiandi eurium Iolicitantem, absoni jam possi a ChristΘb
re, sine talis praecepti impositione: An vero teneatur compedere illam, ut denunciet non solum Confessarium folicitantem, sed etiam . alium, qui ei absolutionem imperti pii, ninil ei dicens de obligatione denunciundi'
i. Ta Espondere debet Vir doctus. r. Christopla oro, quod
ει tenetur monere foeminam solicitatam, ut den ut Pelet Confessa mini solicitantem, re quod alias nequit eam ab in solvere. .Ratio e it mimo': Quia talis poenitens obligationem suam adimplere potest, M non adimplevit. Ratio est. 2. quia sic responsum fuit a Sacra Congregatione Sancti Offici j die 22. Augusti ann. I 668. ut testatur Torrecilla in Enciclo pediacoxn. . verbo solicitatio nurn. ZI. Ex Verde tract. 9. S. I G anum. 336. his verbis: Sacra Contre latio dixit teneri. Hoc est teneri foeminam ad denunciandum Confestarium solicitantem in tali casu. 2 inio a. vero quod quaeritur a Christophoro, dicendum est, quod licet aliquis judicaverit foeminam in tali casa teneri ad denunciandum etiam Confessarium, qui ei absolutionem contulle, sine praecepto de nunciandi, judicando sic fui s. se declaratum ab Urbano VIII. Sacra tamen Congregatio curara apud eosdem, Torrecilla, M Verde, contrarium respo dit, his verbis: Quo vero ad secundam pamem non reuera denunc re Confessariπm, quo fuit a sol ita, o non constare de Decre- . Notandum tamen est, quod si Confessiarius, qui absol-m p nriem talicitatum, absquς monitione de lationis, dehunciatur Dominis inquas cmbo S, punietur pro modo culpae, ut constat ex illis verbis Gregorianae: QMod si vi osciuis
Conssarios sol taures, seu traditantes ut supra: : In uis A i , Προ
96쪽
o est uni e non negligori Casu autem quo poeniten Rab Iat da fic uuatem in de nunciando, respontum praebent se ventia verba Coniti t. Benedictinae: Cateant in luper diligenter cons sari , ne poenitentibus, quos noυerint jam ab alio solicιtatori ramentalem obsolutionem impertiant, nisi prius demisciarunem pri ἐιιι am ad euectum peraucentes, delinquentem indica erint competenaeii lusci, vel saltem se, cum primum poterunt, delatis 36pondeant, ac promittam.
solicitatione facta immediate ante, vel post Confessionem: Et de ea, quae fit occasione, Vel prae reatu Confessionis.
Quid sit solicitate immediate ante, vel post Consessionem
I. Α SSERO I. Semper, & quando inter solicitatio- A nem, M Confeisionem nihil mediat, talis solici-ictio censenda est immediate facta ante, vel post Consessionem. Ita paramus, Sanctius, Freytas, Sousa, dc Castro Palao, 'vo5 citat, es sequitur JOann. a Trinit. 1ect. 3. dub. 2. a num. 26. Sic etiana sentiunt plures alii, inter quos Pelli Zarius tract.
8. cap. 6. num. 26. Donatus tom. q. uact. 13. quaest. 46. num.
I T. M cum eis Taboada F. 3. num. 34. Hinc semper, Sc quando inter solicitationem, de Confessionem, mediat aliquod factum, vel negotium Confessioni extraneum, seu tractatio verbalis alicujus alterius rei, tunc solicitatio non est immedia ea Confessioni, ut bene observat Valentinus a Matre Dei in F ro conscientiae num. 338. cum Gaspare Hurtado, Molissio, Scortia, & Diana; nisi forin mediet aliquod 'diverticulum, quod pro nihilo censeri debeat, ut notat Pignatelli tom. yrio- ρε eonfiat. eanon. consult. II . pag. 48 Podi
97쪽
a. Bordonus in Manuali sect. 2 s. num. 28. quaerit, quid fgnificet inam ediatio inter Conseisionern , dc lolicitationem 'Et respondet, tunc dari talem immediationem, quando nullus
intercedit actus extraneus inter utranque. Sed infra n. 29. resol vir, quod immediate sumitur pro eodem, ac statim,dc in Onituenti.
Nam incontinenti facta, dicuntur gesta ante, vel post immediate. Ex L. Lecta. ff. ii cert. pet. 8c notat pariter, quod incontinenti facta, non dicuntur die interposua, ex L. quod aici . quod ff. ad leg. Jul. de adult. 3. Hujus opinionis meminerunt Potestas, Le Zana, Grassis, Ronca glia, dc alij, qui ultimus nihil de hoc dubio resolvit. In horum autem sententia datur solicitatio immediate ante, vel post Confessionem , et sit inter solicitationem, de Conferusionem mediet aliquod intervallum, seu aliquod tempus bre-V8. Carcna pari. a. tis. 6. f. s. num. 27. dicit, quod haec est praxis Sancti Offiiij, quod ita observabatur ante Constitutionem Gregorianam Et addit ex Genuensi, dc alijs, quod ita fuit declaratum a Clemente VIII. vivae vocis oraculo. Haec certe difficultate non carent; M ob hanc Varietatem explicandi dictionem immediate, est forte Coetus Doctoriim ita divisus in resolvendo casus pertinentes ad hanc clausulam Constitution uin, ut aliqui, non solum Authoribus, quos sequuntur, sed etiam sibi ipsis, se me mea opinio non fallit, videantur contrarii, ut infra patebit. . Sed pro horum majori expli tione mihi possibili, noro ex citato Bordono, tria esse tempora in praesentiarum distinguenda , pro intelligentia Bullarum. Primum est tempus copulatum cum primo actu Confessionis, quae incipit a primo peccato, quod Confessario narratur. Hoc magis explicat num. 3 . dicens, quod hoc tempus importat illud spatium, quo poenitens genuflectitur, signo Crucis munitur, dc dicit Confiniasionem generalem, per verbum confiteor. Secundum est totum tempus, quo poenitens confitetur narrando peccata, hisque ad
absolutionem, quae super peccata cadiu: Vel etiam si neget uxobsolutio ob in dii positionem poenitentis, vel alia ex causa, ut I recte
98쪽
recte advertit Dan. a Trinit. supra citatus. Tertium est tem
.pus conjunctum absolutioni, sive collatae, sive negatae Sea rempus inmedrare absolutionem sequens. His nota sis. Nolter Redat F. 3. num. I . dicit, quod solicitare im-
ante C fessionem, est inlicitare loenitentem z-
p', quo genuflactitur, & se signat coram Confessario, quousque incipit mam festare tempus quo non est Confessus, vel statum fuit m, puta libertatis, Matrimonij, &c. Haec resolutio concordat cum explicatione divisionis trium temporum immediate relata ex Bordono. Hinc , stando huic opinioni, dicendum est, quod Confessarius solicitans paenitentem, quan O paenitens petit ab ipso confiteri, non solicitat immediate ante Confessionem, ut vult ipse BOrdonus num. 3Ι.' citans alios cum Dei oene sect. 9. n. q. & s. Sed hoc intelligit Delvene, quando poenitens diceret Confessario, se velle statim confiteri; & ua judicant Sanchea, & Palaus, quos sequitur He- has de Poeni r. cap. 6 s. & idem asserit Gonzalea Matthaeo n. 3I9. Si enim dixerit se velle confiteri in crastinum, tunc solici ratio non esset immediata Confessioni, sed cen ventioni de onfessione facienda, quod est valde aliud. Alioquin si diceret, se velle confiteri transacto anno, dc Confessarius illi disia1uaderet Confessionem, dc eum solicitaret, esset etiam denun-'ciandus, ut reus solicitationis, quod nemo dixerit unquam, inquit citatus Dei bene, M idem asserit Joannes Sanctus disp. II. num. 49. Videatur etiam Pignatelli tom. priori Consuli. Ca-
Ex hac ergo diversitate opinandi, oritur non levis confusio, in resolvendo casus hujus naturae, ut paulo ante dicebam, M patebit clarius sequenti inductione. Nullus, quem viderim, est qui neget, quod si foemina petit ab aliquo Confessario, ut statim, seu pro tunc, excipi t ejus Confessionem, Sc Confestarius tunc solicitat eam, est reus solicitationis, Sc ut talis de- nunciandus. Verum reperies apud plures, quod iste Confessarius solicitat immediate ante Confessionem, re haec est exinproua sententia Bordoni in Manualia a F. num. I, ubi ci
99쪽
tat alios pro suo afferto. Reperies etiam apud alios, quod isto
Confessarius ideo de nunciandus est , quia solicitat occasiono Confessionis, estque communior opinio, δή docetur quoquo a Bord Cno tom. I. cap. 23. num. 38. ubi dicit inter alia, quod si poenitens petit statim audiit, A Confessarius disserat Confessionem in aliud tempus, Sc Confessione postposita. provocat eum ad inhonesta , dicitur violare hanc clausulam si υe accinione Conferfloreis. Quapropter, magis mihi placet explicatio dictionis, immediate ante, quam supra traddidi ex Redai: Nisi forte velis tu dicere cum Nuno num. I9. non pota se in hoc dubio regulam generalem assignari, atque ideo conis sulendos esse Viros Doctos, pro casuum resolutione. Nihil
7. Affero 2. Solicitare immediate post Confessionem, est solicitare a tempore, quo terminatur absolutio, vel denegatur ob indispositionem poenirentis, seu dissertur ob aliam causam, quousque poenitens surgat a Confessionario, 6c divertat se ad alia. Ita Redat 3. 3. num. I . de conveniunt in hoc Joann. a Trinit. sedi. 3. dub. a. num. 4. M alij ex citatis in principio hujus quaestionis. Quapropter, in terminis hujus opinionis. particula immediate debet sumi physice, ita ut solicitatio eveniat in tempore, quo Confessio finitur, aut absolutio conferis tur, vel denegatur, taliter quod post finitam Confessionem, aut datam, vel denegatam absolutionem neque Mulier, neque Confessarius ad alia se divertant. Ratio est, quia cum simus in poenalibus, de odiosis, verba accipienda sunt secundum usitatam, dc propriam significationem, quomodonam dictio immediate omne intervallum excludit. Si autem contra haec reponis declarationem Clementis VIII. quam supra retuli ex Carena, dicendum est, quod talis declaratio respicit forum ex-rernum, M praxim Sancti officij, non autem forum conscientiae, ita ut probabilitatem hujus opinionis proscribat, quae ut vidimus, a pluribus Authoribus docetur, dc tam intrinsece,
quam extrinsece, apparet probabilis; dc hoc, licet demus, quod solicitatio facta statim , de ineontinenti post Confessionem ,
100쪽
comprehenditur in constitutionibus; quoniam probabile est, quod inter statim facta, & incontinenti, nihil debet mediare, ut colligitur ex Glos. su p. cap. I. de M tuis petit. V. statim. Ibi: Nullo aditu medio intemsito; ut refert Bordonus in Manuali num. M sic sentit Sane heZ in Selectis disp. o. n '8. Uerum serio advertat Confessarius incautus, quod si poenitentem sohcitat paulo postquam Confessio finita est, etsi per breve tempus se ad alia diverterit, Sc denunciatur Dominis Inquisitoribus, parum ei proficiet aliquos Authores habere, judicantes crimen suum non esse in Bullis comprehensat mquoniam qui libit Judex procedit recte, 3c juste sui Tribunalis sequendo praxim, & ut supra manet di istu in , ex Carena, praxis Samsti officij est, in tali casu denunciationem tecipe re, M delinquentes punire. Sed Gaspar a sancto Nicolao duru . num. 3I. videtur dubitare de hac praxi. Vide illum. 9. Nota in fine ex Carena cieato, quod si solicitatio contingit postquam tam Confessarius, quam poenitens ad sua habitacus a se se receperunt, etsi talis Confessarius possit puniri ab Ordinariis locorum, tamen non est reus Constitutionum contra solicitantes; δc pro hoc asserto citat Rodericum, Grasia fium, Paramum, & Sancta rellum & judicat, quod attenta particula immediate, hoc non potest habere probabilem dubitationem, quidquid, licet diversis terminis dixerit Riccius. Et concludit, quod pro hac sua resolutione stant Molfesias, Diana, Trimarcha, Illustrissimus Tras mi era. Haec est doctrina hujus Aut horis, in rebus Sancti Officis apprime instructus, Scper longissimam tempus versatus. Verum, quia noster Redat M. q. num. I 8. ex Posesta num. 6OD. autumat, quod licet solicitatio in hoc casu non sit immediate post Confessionem, est tamen facta occasione Confessionis, si Confessarius ex auditis in Confessione moveatur ad solicitandum intra terminos et . horarum, ideo, ut de veri tate, vel de dubietate hujus asserti,
quod etiam docuerunt alij apud Leandrum quaest. 28. ubi ipsi docet contrarium, judicium magis fundatum feramus, sit: