장음표시 사용
91쪽
vera audire non possent, et his persuaderet, se contra quosdam barbaros proficisci. Itaque tenuit hoc propo itum, et prius in aciem exercitum eduxit, proeliumque commisit, quam milites sui scirent, cum quibus arma conferrent. Effecit etiam illud locorum praeoccupatione, ut equitatu potius dimicaret, quo plus valebat, quam ditatu, quo erat deterior. IV. Quorum acerrimo concursu quum magnam partem diei esset pugnatum, cadit Craterus dux, et Neo tolemus, qui secundum locum imperii tenebat Cum Iohoc concurrit ipse Eumenes. Qui quum inter se complexi in terram ex equis decidissent, ut facile intelligi posset, inimica mente contendisse, animoque magis etiam pugnasse que m corpores non prius distracti sunt, quam alterum anima reliquerit. Ab hoc aliquot plagis Eum 'fines vulneratur, neque eo magis ex proelio excessit, sed
acrius hostes institit. sic equitibus profligatis, interfecto duce Cratero, multis praeterea et maxime nobilibus captis, pedester exercitus, quod in ea loca erat deductus, ut invito Eumene elabi non posset, pacem ab eo repetiit Quam quum impetrasset, in fide non mansit, et se, simul ac potuit, ad Antipatrum recepit. Eumenes
Craterum, ex acie semivivum elatum, recreare studuit.
Quum id non posset, pro hominis dignitate, proque pristina amicitia namque illo usus erat, Alexandro vivo mfamiliariter amplo funere extulit, ossaque in Macedonib rem uxor ejus ac liberis remisit. v. aec dum apud IIellespontum geruntur, Perdi eas apud flumen Nilum interficitur a Seleuco et Antig no rerumque summa ad Antipatrum defertur. ic do qui deseruerant, exercitu suffragium ferente, capitis absentes damnantur. In his Eumenes. Ac ille pedicussus plaga non succubuit, neque eo secius bellum
92쪽
administravit. Sed exiles res animi magnitudinem, etsi non frangebant, tamen minuebant. unc pers quem Antigonus, quum omni genere copiarum abundaret, saepe in itineribus vexabatur; neque unquam ad minum accedere licebat, nisi his locis, quibus pauci possent multis resistere. Sed extremo te me, quum consilio capi non posset, multitudine circumventus est. Ηinc tamen, multis suis amissis, se expedivit, et in ca tellum Phrygiae, quod Nora appellatur, confugit. In Io quo quum circumsederetur, et vereretur, ne uno loco manens equos militares perderet, quod spatium non esset agitandi callidum fuit ejus inventum, quemai modum stans jumentum calefieri exercerique posset, quo libentius et cibo uteretur, et a corporis motu non rem uberetur. Substringebat caput loro altius, quis ut pria oribus pedibus plane terram posset attingere deinde post verberibus cogebat exultare, et calces remittere. Qui motus non minus sudorem excutiebat, quam si in spatio decurreret Quo factum esto quod omnibus 2 mirabile est visum, ut jumenta aeque nitida ex castello educeret, quum complure menses in obsidione fuisset, ac si in campestribus eae locis habuisset. In hac conclusione, quotiescumque voluit, apparatum et munitiones
Antigoni alias incendit, alitis disjecit Tenuit autem se 25 uno loco, quamdiu fuit hiems Sed quod castrum uiasidia habere non poterat, et ver appropinquabat, simulata deditione, dum de conditionibus tractat, praesectis Antigoni imposuit seque ac suos omnes extraxit incolumes VII Ad hunc Olympias, mater quae fuerat Alexama dri, quum litteras et nuntios misisset in Asiam, consubrum, utrum repetitum Macedoniam veniret nam tum in Epiro habitabat , et e s res occuparet, huic ille prumum suasit, ne se moveret, et ea Mectaret, quoad Meh
93쪽
EUMENES. Mandri filius regnum adipisceretur. Sin aliqua cupidiutate raperetur in Macedoniam, omnium injuriarum oblivisceretur, et in neminem acerbiore uteretur imperio.
Eorum nihil ea fecit. Nam et in Macedoniam prosecta est, et ibi crudelissime se gessit. Petiit autem ab Eumene absente, ne pateretur, Philippi donius et familiae inimicissimos stirpem quoque interimere, ferretque opem liberis Alexandri. Quam veniam si sibi daret, quis primum exercitus pararet, quos sibi subsidio adduceret. Id quo facilius faceret, se omnibus praefectis, qui in ossi Iscio manebant, misisse litteras, ut ei parerent, ejusque consiliis uterentur. is rebus Eumenes permotus, satius duxit, si ita tulisset fortuna, perire bene meritis referentem gratiam, quum ingratum vivere. VII. Itaque copias contraxit, bellum adversus Anti Isgonum comparavit. Quod unu erant Macedones complures nobiles in his Peucestes, qui corporis custos fuerat Alexandri, tum autem obtinebat Persidem et Antigenes, cujus sub imperio phalanx erat Macedonumi invidiam verens quam tamen effugere non potuit , si mpotius ipse alienigena summi imperii potiretur, quum alii Macedonum, quorum ibi erat multitudo in principiis
nomine Alexandri statuit tabernaculum, in eoque sellam auream cum sceptro ac diademate jussit poni, eoque omnes quotidie convenire, ut ibi de summis rebus con resilia caperentur: credens minore se invidia ore, si specie imperii nominisque simulatione Alexandri, bellum videretur administrareri quod et secit Nam quum non ad Eumenis principia, sed ad regia conveniretur, atque
ibi de rebus deliberaretur, quodam modo latebat quum dotamen per eum unum gererentur omnia.
VIII. i in Paraetacis cum Antigono conflixit, non acie instruci, sed in itinere meumque male acceptum
94쪽
M EUMENES. in Mediam hiematum coegit redire. Ipse in finitim
regione Persidis hiematum copias divisit, non ut voluit, sed ut militum cogebat voluntas. Namque illa phalanx Alexandri magni, quae Asiam peragrarat, deviceratque
Persas, inveterata quum gloria, tum etiam licentia, non Parere se ducibus, sed imperare postulabat ut nunc veterani faciunt nostri. Itaque periculum est, ne faciant,
quod illi secerunt sua intemperantia nimiaque licentia,
ut omnia perdant, neque minus eos, cum quibus steterint,
Io quam adversus quos fecerint. Quod si quis illorum veteranorum legat facta, paria horum cognoscat neque rem ullam, nisi tempus, interesse judicet. Sed ad illos revertar. iberna sumpserant non ad usum belli, sed ad ipsorum luxuriami longeque inter se discesserant. I IIo Antigonus quum comperisset, intelligeretque, Separem non esse paratis adversariis, statuit aliquid sibi consilii novi esse capiendum. Duae erant vide, qua ex Medis, ubi ille hiemabat, ad adversariorum hibernacula posset perveniri. Quarum brevior per loca deserta, re quae nemo incolebat propter aquae inopiam, caeterum dierum erat sere decem illa autem, qua omnes commeabant, altero tanto longiorem habebat anfractum; sed erat copiosa, omniumque rerum abundans. ac si proficisceretur, intelligebat, prius adversarios rescituros 25 de suo adventu, quem ipse tertiam partem confecisset itineris ; sin per loca sola contenderet, perabat se imprudentem hostem spressurum. Ad hanc rem conficiendam imperavit, quam plurimos utres atque etiam culleos comparari post haec pabulum, praeterea cibariare cocta dierum decem, ut qu1m minime seret ignis in castris. Iter, quod habebat, omnes celat Sic paratus, qua constituerat, proficiscitur. IX Dimidium iere spatium confecerat, quum ex
95쪽
EUMENES. Mium castrorum ejus suspicio allata est ad Eumenem, hostem appropinquare. Conveniunt duces quaeritur, quid opus sit facto. Intelligebant omnes, tam celeriter copias ipsorum contrahi non posse, quum Antigonus adfuturus videbatur. io omnibus titubantibus, et de rebus summis desperantibus, Eumenes ait, si celeritatem velint adhibere, et imperata facere, quod ante non fecerint, se rem expediturum. Nam quod diebus quinque hostis transisse posset, se effecturum, ut non minus totidem dierum spatio retardaretur: loquare circumirent, suas quisque copias contraheret. Ad Antigoni autem refrenandum impetum, tale capit consilium. Certos mittit homines ad infimos montes, qui obvii erant itiner adversariorum: hisque praecipit, ut prima nocte, quam latissime possint, ignes faciant quam Isimaximos, atque hos secunda vigilia minuant, tertia perexiguos reddant et assimulata castrorum consuetudine suspicionem injiciant hostibus, his locis esse castra, ac de eorum adventu praenuntiatum , idemque poster, nocte faciant. Quibus imperatum erat, diligenter prae stoceptum curant. Antigonus, tenebris obortis, ignes conspicatur credit de suo adventu esse auditum, et adversarios illuc suas contraxisse copias Mutat consi tum, et, quoniam imprudentes adoriri non posset, flectit iter suum, ei illum anfractum longiorem copiosae viae recapit ibique diem unum opperitur, ad lassitudinem sedandam militum ac reficienda jumenta, quo integriore exercitu deeerneret. X. Sic Eumenes callidum imperatorem vicit consilio, celeritatemque impedivit ejus neque tamen mul retum profecit. Nam invidia ducum, cum quibus erat, perfidiaque militum Macedonum veteranorum, quum superior proelio discessisset, Antigono est deditus, quum
96쪽
exercitus ei ter ante, separatis temporibus, jurasset, se eum defensurum, nec unquam deserturum. Sed tanta fuit nonnullorum virtutis obtrectatio, ut fidem amittere mallent, quis eum non prodere. Atque hunc Antia, nus, quum ei fuisset infestissimus, conserrasset, si per
suos esset licitum, quod ab nullo se plus adjuvari posse intelligebat in his rebus, quas impendere jam apparebat
omnibus. Imminebant enim Seleucus, Lysimachus, Ptolemaeus, opibus jam valentes cum quibus ei de I summis rebus erat dimicandum. Sed non passi sunt hi qui circa erant; quod videbant, Eumene recepto omnes prae illo parvi futuros. Ipse autem Antigonus adeo erat incensus, ut nisi magna spe maximarum rerum leniri
I XI. Itaque quum eum in custodiam dedisset, et prinfectus custodum quaesisset, quemadmodum servari vellet lve cerrimum, inquit, leonem citi ferocissimum eleph-tum. Nondum enim statuerat, conservaret eum, necne.
Veniebat autem ad Eumenem utrumque genus homum num et qui propter odium fructum oculis ex ejus casu capere vellent, et qui, iter veterem amicitiam colloqui consolarique cuperent; multi etiam, qui ejus sermam cognoscere studebant, qualis esset, quem tamdiu tamque valde timuissent, cujus in pernicie positam spem hab re issent victoriae. At Eumenes, quum diutius in vinculis esset, ait Onomarcho, penes quem summa imperii erat custodiae, se mirari, 'αre iam tertium diem sic Lenem rure non enim hoc convenire Antigoni prudentiae tit hedexteretur victo 'in ruit interfici, ut missum serido juberet. i quum ferocius Onomarcho loqui videretur, Quid tu, inquit, animo si isto rem, cur non in Proelioeecidisti potitis, quὰm in potestatem inimici maeres 'mi Eumenes, Utinam quidem istud remisset inquit,
97쪽
rum perfidia decidi. Neque id falsum. Nam et digniutate fuit honesta et viribus ad laborem ferendum firmis,
neque tam magno corpore, quum figura venusta. XII. De hoc Antigonus, quum solus constituere non auderet, ad consilium retulit. i quum plerique omnes primo perturbati admirarentur, non jam de eo sum tum esse supplicium, a quo tot annos adeo essent male Iohabiti, ut saepe ad desperationem forent adducti, quique maximos duces intersecisset denique in quo uno esset tantum, ut, quoad ille viveret, ipsi securi esse non sent interfecto, nihil habituri negotii essent; postremo, si illi redderet salutem, quaerebant quibus amicis esset IS
usurusa sese enim cum Eumene apud eum non futuros. Ηic, cognita consilii voluntate, tamen usque ad septumum diem deliberandi sibi spatium reliquit. Tum
autem, quum jam vereretur, nequa seditio exercitus orbretur, vetuit, ad eum quenquam admitti, et quotidianum revictum amoveri jussit. Nam negabat, se ei vim allat rum, qui aliquando fuisset amicus. ic tamen non amplius quam triduum fame fatigatus, quum castra moverentur, insciente Antigono jugillatus est a custodibus. XIII. Sic Eumenes annorum quinque et quadra reginta, quum ab anno vicesimo, ut supre ostendimus, septem annos Philippo apparuisset, et tredecim apud Alexandrum eundem locum obtinuisset, in his unum equitum alae praefuisset, post autem Alexandri magni mortem imperator exercitus duxisset, summosque duces repartini repulisset, partim interfecisset, captus non Antigoni virtute, sed Macedonum periurio, talem habuit exitum vitae In quo quanta fuerit omnium opinio
98쪽
eorum, qui post Alexandrum magnum reges sunt appellati, ex hoc facillime potest judicari, quod nemo, E
mene vivo, rex appellatus est, sed praefectus iidem, post hujus occasum, statim regium ornatum nomenque sumpserunt: neque, quod initio praedicarunt, se Nehandri liberis regnum servare, id praestare voluerunt; et uno propugnatore sublato, quid sentirent, aperuerunt. IIvius sceleris principes fuerunt Antigonus, Ptolemaeus, Seleucus, Lysimachus, Cassander Antigonus autem Io Eumenem mortuum propinquis ejus sepeliendum tradidit. i militari honesto funere, comitante toto exercitu, humaverunt ossaque ejus in Cappadociam ad matrem atque uxorem liberosque ejus deportanda curarunt.
I. Phoeton, Atheniensis Etsi saepe exercitibus
I praefuit, summosque magistratus cepit, tamen multo ejus notior integritas vitae, que m rei militaris labor. Itaque hujus memoria est nulla illius autem magna fama ex quo cognomine Bontis est appellatus Fuit enim pedipetu pauper, quum divitissimus esse posset propter 2 stequentes delatos honores, potestatesque Summas, quae ei a populo dabantur. Mic quum a rege Philippo, nera magnae pecuniae repudiaret, legatique hortarentur accipere, simulque admonerent, si ipse his facile careret, liberis tamen suis prospiceret, quibus dissicile esset, in re summa paupertate tantam paternam tueri gloriam his
ille, si mei similes erant, idem hic, inquit, agellas illos alis, qui me ad hane dignitatem per rit; sin dissimi s
99쪽
II. Idem quum prope ad annum octogesimum pro peri pervenisset fortuna, extremis temporibus magnum in odium pervenit suorum civium. Primo quod eum Demade de urbe tradenda Antipatro consenserat ejusque consilio Demosthenes cum caeteris, qui bene de republica mereri existimabantur, populiscito in exilium erant expulsi neque in eo solum offenderat, quod patriae male consuluerat, sed etiam, quod amicitiae fidem Ionon praestiterat. Namque auctus adjutusque a Demo
thene eum, quem tenebat, ascenderat gradum, quum
adversus Charetem eum subornaret; ab eodem in judbeiis, quum capitis causam diceret, defensus aliquoties, liberatus discesserat. Munc non solum in periculis non Isdefendit, sed etiam prodidit Concidit autem maxime uno crimine, quod, quum apud eum summum esset imperium populi, et Nicanorem, Cassandri praefectum, imsidiari Pirae, Atheniengium, in Dercyllo moneretur, idemque postularet ut provideret ne commeatibus civitas reprivaretur, huic, audiente populo, Phocion negavit esse periculum, seque ejus rei obsidem lare pollicitus est. Neque ita multo post Nicanor Piraeo est potitus Ad
quem recuperandum quum populus armatus concurrisset, ille non modo neminem ad arma vocavit, sed ne arma retis quidem praeesse voluit Osine quo Athenae onmino
III. Erant eo tempore Athenis duae factionesn qu rum una populi causam agebat, altera optimatum. In his erat Phocion et Demetrius Phalereus. arum Boutraque Macedonum patrociniis nitebatur. Nam popiniares Polysperchonti favebant; optimates cum Cassandro sentiebant. Interim a Polysperchonte Cassander Mace-8
100쪽
donia pulsus est. Quo facto populus Superior factus, si tim duces adversarie factionis, capitis damnatos, patria pepulit in his Phocionem et Demetrium Phalereum: deque ea re legatos ad Polysperchontem misit, qui ab eo petierent, ut sua decreta confirmaret. IIuc eodem ' sectus est Phocion. Quo ut venit, causam apud Philippum regem verbo, re ipsa quidem apud Polysperchontem jussus est dicere. Namque is tum regis rebus praeerat. Ηic ab Agnonide accusatus, quod Piraeum Nicanorii prodidisset, ex consilii sententia, in custodiam come tus, Athenas deductus est, ut ibi de eo legibus fieret judicium. Iv. IIuc ubi perventum est, quum propter aetatem pedibus jam non valeret, vehiculoque portaretur, magnil concursus sunt sacti quum alii, reminiscentes veterisi mae aetatis misererentur plurimi vero ira exacuerentur, propter proditionis suspicionem Piraei, maximeque quod adversus populi commoda in senectute steterat. Quae de re ne perorandi quidem ei data est facultas, et diau cendi causam. Inde judicio legitimis quibusdam consectis, damnatus, traditus est undecimviris, quibus ad supplicium, more Atheniensium, publice damnati tradi solent. Hi quum ad mortem duceretur, obvius ei fuit
Emphyletus, quo familiariter fuerat usus quum re lacrimans dixisset, O quom indiencipe eteris Phoeio lhuic ille, At non inopinαια, inquit; tinc enim aestum stiriqtie elari viri habuertine Athenienses. In hoc tantum fuit odium multitudinis, ut nemo ausus sit eum liber sepelire Itaque a servis sepultus est.