De bonis in fine Philebi enumeratis. Dissertatio ..

31쪽

signat. Ita Legg. VI p. 72 E Kάλλιστα, c ενε, ιε'νν μονεν- σας, λαβες τε του λόγου καιθὸν και μύλ μοι δοκουντ' εἰναι συμμετρον. b. VII p. 78 Ε πολλη αυ i δταν Πιθυέs πόνων χωοἰς πυλλῶν και συμμέτρων, ου ἴσμεν δr μυρία κακὰ εν τοῖς σώμ&σιν ποτελεῖ ib. XI p. 295 Λ: ἐν ε του Των δμων χρόν0υ συμμετριαν τε καὶ μετρίαν ὁ ὁ κασἔν ς κοπῶν κρινε m. ib. VII p. 80 B: ἴσως αν μῖν Ο μετρ0 αν εἰ ζ. Videtur igitur duplex esse n0tio voeabuli σύ με Tρος. At utramque Sidiligentius e0nsideraveris invenies designare rem ita Omparatam ut eum alia facile conjungatur. Qu0d unum Si congruentiae genus differt enim ab eo e0ngruentia quae tribuitur rei ex partibus inter se congruentibus eoinpositae veluti Tim. p. 7 C: si νδ το αγαθον καλόν, et δε καλον υ αμετρο καὶ ζῶον υντο Totoi ro εσόμενον ζυμμετρον θετε0ν. Quibus exemplis duplex congruentiae genus non minus in ceteris Plat0nis dialogis quam in Philebo extare ostenditur. Nunc ver ad . καλόν definiendum ubi aggredior unus dia-l0gus qui Hippias maj0 inscribitur liuic definitioni totus inservit. Cujus summam si diligenter reputamus tria ibi statuuntur pulchri

genera primum enim pulchra distulatur quaecunque utilia et c0mmoda sunt f. p. 295 C: 0υr γαρ ὴ στω μῖν καλόν, o ν ησιμ0 5. εἰπ0ν ε κοῶνθε εννοούμενος καλοί, φαμέν, εἰ 1θαλμοί εἰσιν, Γ οι ν δοκῶσι τοιου ro εἰναι io μη δυνατ0ἰ ὁρῆν, αλλ' or αν υνατοί τε και χρήσιμοι P0 TO δεῖν o. λ. nam plura praeterea exempla asseruntur veluti corpus animalia instrumenta denique quae nullam aliam ob ausam pulchra vocantur quam qu0 utilia Sunt. Quibus alterum genus eorum amditur quae aurium et ocul0rum sensibus percepta li omines oblectant

32쪽

χορευθέντα si κατὰ φύσιν η κατὰ θος η κατ' 'φόΓερα, ο - τους μεν ui sic Badhamius in epistola quam de legibus ad Thompsonum scripsit pro καί cribendum esse c01 edit τούτοις

χαίρειν τε και επαινειν αυT και προςαγορεύειν καλὰ ἀναγκαῖον, οἱ δ' αν παρὰ φύσιν η τρόπον η τινα υνήθειαν, et 1 ε χαίρειν δυνατον υT επαινε ιν ινρύ ε πρ0ςαγορεύειν. Quae duo pulchri

genera jucundi et utili e0dem m0d discernuntur Gorg. p. 474 D:

quod in univer8um promantiavit. Qu0dsi hic Plato aperte declarat pulchra esse aut ita usui sint aut quae delectent duo tantum pulchri genera statuit itaque misit tertium qu0d du0bus illis additur in Hippiae p. 293 Ε ἀλλα τυ τοιόνδε σκόπει, ει

TONro υγχάνει ν το καλόν. In quibus Vocabulo πρέπον designatur id quod conveniens et aptum est. Cum tribus igitur quae eammeravimu generibu comparemus Tim. p. 87 μ Πρ0ς γὰρ γιείας και νόσους ἀρετάς τε και κακίας et δεμία ζυμ εὶρία και ἀμετρία μείζων η φυχης προς σῶμα αυτό δεν ου. ἐν σκοποῖμεν, ἰδ' ἐννοοῖμεν or ψυχὴν ἰσχυρὰν και πάντὶ μεγάλην

Quibus persecte pulchrum d0eemur id esse cuju8 Singulae paries nec0mm0datae inter Se et c0ngruae sint. Quo exempl0 adduq0r ut verum quod inter pulchra intercedit diserimen aliud existimem esse atque ipse Plat in Hippia et in Gorgia statuit. orbitror enim pulehra voeari omnia aut quia ad alia referuntur aut quia ipsa per me speetantur. In ill0rum numero habeo quaestunque

33쪽

vel utilia vel apta vel etiam dec0ra unt, in Drum autem quaecunque Sestum congruiuat. Quae eadem disserentia in Philebi exemplis cernitur cum pulchra distantur vel quae modum habent et finita sunt Vel quae secum congruunt et ex partibus constant moderatis. Illa permulta sunt, horum 8 perseetus ille h0minis status qui ad pulchritudinis normam miscetur. Et nunc quidem

intollegimus quid sibi velit illa pultaritudinis definiti quae n0n

simpliciter ex moderatione sed X Oderatione et congruentia illam existere dicit. Qua ratione igitur id qu0d 0ngruit in duas lamas dividitur eadem pulchritudini Statuuntur duae esse. Neque dissimile est discrimen ii duo persecti genera internoscuntur: sequitur enim ut de Vocabul Thλεον eodem m0do disseramus. Quare Ut initio p0nam quod quaerenti statim sese obtulit, eadem persecti genera in ceteris dial0gis sunt quae in Philebo reperiuntur. Nam quamquam Vere supra dixi unum tantum nominari u tamen ignis cantur: qu0 enim p. 24 B dieitur τελος εχειν qui n0n appellaVerit τελεον Quam notionem abliujus v0cabuli natura n0n alienam 88 demonstrat ep. II.

ωςr' εἶναι Τελεα ubi ελεα vocatur quae rescend ad Summum

pervenit. Deinde es. Rep. IV. p. 443 B: τελεον ἄρα μῖν το

nihil aliud sibi v0lunt quam qu0 qua8 per 80mnum visum erat nunc in rerum Veritatem traduetum 88e. Ad eundem m0dum interpretandum est Legg. VIII p. 850 C: πελθὼν και πεί

Iam civitas si τελεα dieitur m0tus alicujus subest cogitatio qui in summo astigi c0nstitit. Deinde somnium illud initium saltem m0tus alicujus est qui in rerum veritate finem assequitur. Denique si cui quae piabat et cupiebat c0ntilagunt ut illo legum l0eo seri dieitur is motus quidam putatur esse qui a v0luntate liominis ad veritatem usque pr0008Sit. Qu0 persecti genus plane resp0ndero ei qu0 in Phileb τε20 IZ0ν dicitur praecipue pr antquae in sermonis illius p. 24 D leguntur: πρ0χωρεῖ ruo καὶ υμενει ό ε γερμόrερον ἀει κα ὶ ψυχρόrερ0ν ως αυνως, io εποσον hi η και προῖον ἐπαυσαro nam ποσόν et τελο εχον illo l0e pr0 eisdem labere seiunt qui iiiiii legerunt. Et 0ssumus

34쪽

. 28

h0 perseeti genus simplici finiti n0mine affigere cui opponamus quod absolute et Vere perfectum Vocatur. CODStat enim hae altera signifieatione perfecta dici quaecunque speciem c0gitatam ita referunt ut nulla ejus pars in imagine omissa sit. Ita 80phista perfectus in Cratyl. p. 403 . Oreus appellatur quia nihil ei deest eorum quae SophiStae notione continentur. Deinde ut du0bus praeterea allatis Xemplis hae quae8ti0ne defungar si Legg. Ι. p. 64T '). persectus ad Drtitudinem quis vocatur is hane laudem meruit quod quaecunque forti vir propria sunt in illo apparuere.

Itaque de re aliqua Si quaeritur utrum persecta sit necne ipsa per Se Sola pectanda erit ut si partes quae requiruntur omnes erunt inventae persecta esse judicetur. 0ntra finitum quod est si per e et 80lum speetaremus nunquam intellegeremus finitum esse sinis enim nisi in iis it nusquam apparet. Quare nihil cognoscemus esse finitum nisi cum infinit illud comparaverimus. Ita reipublicae ili loco civitas τελεα ea appellatur quae jam ne adepta in majus crescere de8iit; neque qu0minus v. τελέα hic ita aecipiatur impedit quod eadem civitas etiam ad alterum perfecti genu pertinet. Qu0mode enim fieri potuisset ut 00dem nomine haec duo genera insignirentur nisi saepius eveniret ut res quae finem adepta est eadem persecta et omnibus numeris absoluta sit Attamen quamquam utraque perfecti notio Saepenumero in unum idemque quadrabit tamen ipsae notione accurate inter se distinguendae sunt: aliud enim est quod perfectum dieitur propter ne quem a88ecutum St, aliud quod ita appellatur quia nulla parte caret. Neque 80phista τέλεος si v0eatur de opere confecto cogitatur Sed de notionis ambitu quem ille t0tum eXplevit. Absurdum vero esset putare Spem tim0rem optata hominis si perlaeta dicuntur id seri quia uniuscujusque natura ab

' De hoc loco diversae extant interpretum sententiae. Stailbaumio enim integritatem jus defendente ceteri amplectuntur Astii conjecturam qui pro h particula restituit ζου. Sed quamquam hunc recte intellexisse puto in istis v τί - ρετην inesse affirmationem eorum quae antea interrogata sunt tamen nego eum in illa exprimenda facillimam iam secutum esse. Multo enim simplicius et a literarum vestigiis propius est si v particula mutat in cia interrogationis signum post v ἀρε rn tollimus.

35쪽

omni parte con Summata St. Tum enim perfecta spes esset quae et optima et maxime inania speraret. Contra persectam spem si

pr0 6 intellegimus sinita ea est et talis quae jam ipsa veritate

quasi Xstincta sit. Bene ei Sophistam qu0que perlaetum revera laetum esse et paullatim demum ad ultimum quem ipsa noti pro-p0nit ne pervenisse, nego autem cogitari a Plat0ne alium atque eum in quo Singulae Sophistae notae cunctae apparent. Quam sententiam ipse confirmat in Tim. p. 4 B: θνητὰ τι γένη λοιπὰ Τρί' ἀγέννν Tu τούτων ουν ζ γενομένων υρανυς ατελης GTαι 'Tα γαρ πανTa V et Tm γένη ζωων υ ρξει, δεῖ δέ, ε μέλλειτέλευς κ&νῶς εἰναι. Ad initium igitur ut redeam alterum persecti genu non cognoscimus nisi e ali qu0 comparatur alterum per se ipsum satis definitum est. Vel ut aliter idem exprimam alterum quod sinitum est τέλεον voeatur quia desiit insilutum esse, alterum quia eo usque auctum est ut jam ultra progredi sua natura pr0hibeatur. Illi igitur extrinsecus ni impositus est, huic Sua natura praeScriptus. Qu0 discrimen quis non videt idem esse atque illud qu et συμμεrρ0ν et καλόν in duas partes distribuuntur Unum συμμετρον et unum καλόν erat qu0d ita Vocatur quia ad alia resertur alterum quia c0ngruentiam et puleii ritudinem in Sua natura expressam gerit. Ceterum obiter tango eandem rationem e8Se ambarum Verbi Tέλειος D0ti0num quarum altera perlaeta omnia et c0nsummata altera ea quae adulta sunt

significat. Ita cum tres n0tiones singulae in easdem partes dividantur exspectandum S lare ut quarta quae ad idem genus perti iret eandem partium distributionem patiatur. Et adite similis in laenotione dividendi ratio apparet. Nam Pr0tag. p. 322 D: εἴς ρχων εατρικον π0λλοῖς ἱκανὸς d/ώrαις, και ι αλλ0 δημιουργ0 is dieitur ἱκανός qui h0minibus aliis suffieit. Contra in ejusdem dial0gi p. 32 B: Πρωὶ αγόρας ε δε κανὸς εν μακρους λόγους και καλ0υς ειπεῖν, δε αυὶ δηλοῖ, ἱκανὸς ὁ και ερωτηθεὶς

ἱκανός eum designa qui rei aliqui agendae sufficit. 0demquem0do si quis in Phaedr. i. 258 B, κ&,ῖς ιωρ dieitur is intellegendus est qui condidionibus in rui0ris n060ne p0sis satis-

36쪽

fecit. Jam cum his c0mparetur Phaedr. p. 242 C: εἰμι η υνμύνrt μέν ου πάνυ ὁ σπ0υδαιος, ἀλλ' A περ ι α γράμματα φαυλοι, Oso μεν εμαυτω μόνον κανός quibus significatur aliquid interesse inter ea quae alii et ea quae sibi sufficiunt. Etiam accuratius autem distinguendum 8Se Stendit Lys. p. 215 A: τιδαί Ου ὁ γαγός, καθ ο σον ἀγαθός, καὶ io Goυῖον κανὸς αν In ut rω Ναι. γε κανὸς υδενὸς δεόμενος καὶ ἁ την

ille qui sibi satis vaticinabatur non tam ibi nam uni desiderio qu0 habebat satisfecit contra hic u jure sibi satis esse dicitur

cum non unum aliquod Sed mnia sua desideria expleat. Nam quod tempore et l0c mutati ip8um non mutatur id vere ad ipsum hominem pertinere dicitur qu0 autem ex duobus illis suspensum est Singula tantum illiu partes attingit. Qui igitur cum omnia Sua desideria Xplere cogitetur omni emp0re et l0co sibi sumet is sane sibi ipse satis est. Atque hoc extremum genus illud est qu0 dum per se et 80lum a quacunque parte pectatur καν ἄν videtur esse. Quod diversum est a du0bus illis quae κανά putantur alterum Si ad alia refertur alterum si a certa quadam parte Spectatur. Atque idem discrimen supra in Phileb observavi nam cum omnibus fere eis que in hac quaestione gravissimis locis κανόν sit quod sibi sufficit unum tamen

alterius qu0Me generi exemplum attuli. Cogn0vimus igitur haec quattu0 Vocabula quae uno genere c0mprehenduntur unium quid III duas c0ntinere noti0ne8. Iam quaeritur utrum altera tantum earum hic Significetur an utraque. Quam quaesti0nem facilius ut diss0lutum iri si eas cum priore genere quam Si inter Se comparaverimus. Et apparet ut ab eo

qu0d ultimo loe tractavi initium faciam illud κανόν qu0d aliquid alii rei sufficere significat pri0ri generi simillimum esse. Nam

37쪽

δ η παιδεία μεχ ρλυς προς α τοιαῖτ' ληφε νόμους. Neque ib. VI p. 72 B conjunctim diceretur χρόνος εἴριυς αμα καὶ κ - νός nisi admodum affines essent hac duae notiones. Attamen quamquam Omnia quaecunque m0derata sunt ideoque medium inter duo extrema tenent simul susscere diei possunt paucissima

tamen eorum sibi ipsa suimetunt. Veluti eum qui Legg. IX p. 866 Αaptus Vocatur non Statim dixerim sibi sui fidere neque ib. VII p. 80 Ε πολίri, μετριος is est qui sibi sed qui rei publieae

suffieit. Atque idem in ceteris quos supra attuli locis observanti . Iam eodem modo altera voeabuli τέλεος significati qua quod finitum est designatur in omnia quadrat quaecunque moderata sive εἱρια Sunt. Atqui Xiguus admodum est numerus e0rum quae moderata simul et Vere persecta dicuntur: 0 enim perlaetum intellego quod finem aliquem assecutum est sed ab omni parte absolutum. Si igitur inter prius et p0sterius bonorum genus distinguere volumus κανυν statuere debemus denotare id qu0d sibi sumet τέλεον id quod perseetum et undique abSolutum St. Quibuscum egregie c0nvenit quod in ipso Philebo V. τελεος Semper den0tat quod persectum et c0nsummatum est . κανός autem

plerisque locis et talibus significat qu0 sibi sufficit ut de altera

noti0ne hic statuenda cogitari nequeat. Iam ad σύμμεrso Si aededimus et in Plii leb et in ceteris dialogis duplicem constat ejus notionem esse aut enim id significat qu0 alii rei aut qu0d Seeum ipsum e0ngruit. Qu0d autem alii rei congruit id ei aptum et commodum est ita ut illud σύμμεrρ0 et id quod με rsto VO-catur semper fere commutari possint. Veluti Legg. VII p. 89Α:

tur. Neque in Tim. p. 6 C: Πολυκαρπόrερ0ν 0 ζυμμέτρου sententia obstat qu0minus scribatur μέτρου. Deinde Legg. IV p. 7 6 C ad mutuum du0rum amorem requiritur ut utrilinquem0deratum et aptum sit f. b. VI p. 75 A. ίλα autem apud Issalonem requenti in usu esse ut σύ με ἔρα denotentur Satis Onstat. Atqui in Tim. p. ubi animal qu0 secum ei gruitos μετρ0M 0minatur, Si quis pro V. συμμετρον substituerit rata τριον sententiain pessumdabit quoniam quod μέisio est iioli semperseeum congruit eque alia ratio inter utramque puleliri 0rmam

38쪽

obtinet. Nimirum pulchrum quod propter partium quibus c0nstateongruentiam tale est n0 minus a moderat differre quam illud συμμεTP0 qu0 Secum congruit per Se intellegitur. 0ntra quod pulchrum v0eatur pr0pter utilitatem quam affert idem patet μέ-Tρm esse. Veluti Hipp. M. p. 295 C eidem culi qui χρησιμωπρος To ἰδεῖν dicuntur appellari possunt μέτρι0 προς To ἰδεῖν. Certe utilia dicuntur esse quae με rρια sunt in mali. p. 13 D: 1τι δἐ ὼγὼ προς νύγκαζ0ν αυτον ὁμολογεῖν και ὰλλα πύνra TV EU TO G α, α με ἔρια μάλιστα τελεῖν, ἀλλα μὴ ταπολλὰ ζd τα λίγα κ&ι μοι μολόγει Tu με Tρια. ἱ ε AU V α περι ἰν ψυχήν; α με rρια τελεῖ α με rq των

Π20ς EP0 ένω M. α με ἔρια IT . . . . Um quod pulchrum dieitur quia dedet sive id qu0d Graece πρεπον V0eatur tam manifest ad idem genus atque MDριον refertur ut Xempli n0n pus Sit. In eo autem genere qu0 pulelirum Oeatur propter Volup ratem quam h0minibus affert jam supra distinxi duas f0rmas alteram qua quae m0derata Sunt alteram qua secum congruentia inSignituntur. Iam utra et pulchri et congruentis larma hoe de quo agimus l0e signifieetur e0dem m0d atque Supra in V. κανός et ελε0 eo ne luditur. Nam quoniam pulelirum et Ongruens quod hi commemoratur diversum sit neeesse est ab eo quod με-T2ιον Oentur ima autem utriusque generis Drma nihil ab e0 differt altera neeessari hoc De Signifieatur. Itaque συμ ε T90ν intellegitur quod festum c0 gruit καλόν autem Speciem designat

quae in re Seeum Congruente apparet.

partes congruentes habet καλόν erius pulehritudo e partium congruentia oritur deinde ἱκανόν quod sibi suffieit τέλεον qu0 ab Omni parte perlaetum et consummatum est. Qu0d si e0njeetura BSSecutus Sum has quattu0r noti0nes a Philebi uet0re hie un0 genere e0mprehendi hae eonjectura ip8ius auet 0ri testim011io eonfirmatur qui eas dein 110ti0nes in Superioribus ita conjunxit ut eidem rei omnes tribueret optimum enim hominis Statum quem p. 6 A et D ponit καλόν et συμμεr20 esse eundem p. 60 ἱκανόν et p. 6 Λ ελεον Dent. Atque e0dem loco uti possumus ut diserimen qu0d inter prius et p0Sterius bon0rum genus intercedit definiamus: mam supra in-

39쪽

mus quidem quat tum ii genereabula et totum Pria genu discrime Leque id discrimen quale sit aeeuratius definivimus neque genu eum genere Ontulimus Posterioris igitur meabula illo Philebi oeo summo bono, prioris Singulis quibus illud 40nStat sari tribu titur.

Etenim ad mixtionem admittuntur qua uLque moderata Sunt Ontra exeluduntur Vae modum non recipiunt. Quare et meti pura qualis in diale eterae artes a disciplinae quae etsi longius quam illa a veritate abSunt tamen certum quendam modum Semper teneL ad 0LONIm Detum Oeatitur. Neque alia de au8a voluptate quae purae Sunt non repudiantur moderatae enim et ad beatiun o u utiles sunt Eaedem vero ubi modo inretire libidinum naturam induunt muni quam ita e ut ce-,tis iantur ut placidus ille et aequalis mitti Quare suo jure illae a Summo bono removetitur Apparet igitur totum illud quod pulelirum et Meum convenieti Perseetum Sufficit paris quae moderatae Sunt me in

unum coeatit. Iam eum id in quod quattuor illa seeundi ordinis ala AEOAVentutit e pari bu componatur quae jam finitae et moderatae ut vehemetiter nego id quod justum modum habet idem SSe atque quod E se St. In qua re a eteris pretibu tui eum illima esse viderentur diserimen quod a Platone in tuitur non in ipsorum v abulorum SignificatioDe Sed in rebus qua ψεν admodum obgeures Plat, illis si ifieaverit iOSuerunt. velis reputarint quomodo ipse auctor uberiu 'Xponat iεr ιον tum igni ubi id quod infinitum S terminatur: nam quae Oeantur ea et paullo pi 26

l pellantur et δερου SSe Supra Stendi. Quare voluptas pura ubi moderata dieitur e a Significatur On e partibus conStare quae et pSae moder: finito temperari. Item de mente non congrae moderatio a quae neque ogBOScendi neque agendi justos fines unquamlur. Iam mentem et voluptatem vidimus partes 8Se quibus compositis Perseetu animorum Status gignitur. Qui igitur non videt quo haee omnia spe dicet partes od rata et tant inae PH - bulis apl

40쪽

tur ipsum ver t0tum quod e partibus illis comp0nitur pulchrum Secum c0ngruens perlaetum denique et ibi sufficiens esse. Quamquam autem Ona ita comparata sunt ut hanc conjeeturam quasi sponte offerant tamen in re dubia et mult0rum conjeeturis temptatan0stris ingeniis jure diffidimus. Itaque ipse Plat testis citandus est ut ejus auet0ritate pinio mea sulciatur. Qui cum judicium suum de totius et partium natur 110n uia loe in universum exp08uerit e singulis et pluribus illud e0lligere debemus. Ita quod e partibus omnibus componitur totum Oeatur idemque per

ριον εἰ η. Quod autem perlaetum est cum jam supra intellectum sit sibi sufficere hie Parmenidis oeus t0tum quod perseetum 88edidit sium pr0bat sibi sui fidere. Iam secedit alius l0eus qui totuind0cet secum c0ngruens ide0que pulehrum 8Se parte vero quibus illud constat e0nvenientes et aptas nam confer 0rg. p. 50ME: οἱον εἰ β0ύλει ἰδεῖν οὐ ζωγραφ0υς, 0υς ικ0Jό 0υς, τ0υς ναυπηγ0ύς, 0υς λὶ0υς πάντας ὁ μ/0υργούς, ον τινα β0ύλει

ξύγκρασιν ἀπεργαζόμενος γός τι πρεπον ποτελεῖ, usi δεμόνα παρακελεύεσθαι παιδεύειν. Nam nisi qui sententia negleetam verbis haeserit is mihi facile concedet 0 tam rem quae hoe 000 ordinata et bene disposita v0eatur c0ngruentiae et pulchritudinis eXemplum 88e. Eadem autem res e partibu8 0ncinnatur quae singulae inter e congruae et aptae esse dicuntur. Quae partium natura V0cabul πρεπ0 signifieatur quod jam supra vidimus ad unum idemque genu atque μετριον referri. Neque quicquam obstat quin eadem res quae hie secum e0ngruere dicitur alias