Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

191쪽

biluuio edita sal). In Parochialibus vero, , Ecclesiis, inquit Pontifex, quas tenetis, ,, & in quibus beneficia adcipitis, Sacerdo- ,, res eligatis, & Dice celano Episcopo praeis se sentetis, quibus si idonei fuerint, Episco-

,, pus animarum curam committat , ut de

se plebis quidem cura Episcopo rationemo reddant, Vobis autem pro temporalibus is ad vestrum monasterium pertinentibus deis

se hi tam subjectionem exhibeant . Sepultuisis ram quoque ipsius loci, & Sanctiri de Cassνο. Nantonis liberam esse sancimus , is ut eorum , qui se illic sepeliri desidera verint , devotioni, & piae voluntati, nisio forte excommunicati vel interdicti sint , se nullus obsistat . Prohibemus etiam , ut is nulli Episcoporum liceat ordinationes aliis is quas in eodem Monasterio facere, & nisi , , ab Abbate ipsius loci fuerit invitatus ,

se missas celebrare . . . . Obeunte Vero te

is nune ejusdem loci Abbate , vel tuorum ,, quolibet succetarum, nullus ibi . . praeis ponatur nisi quem fratres communi conis, , sensu , aut fratrum pars consilii sanioristi . . . prae Viderint eligendum . Electus a

,, rem benedictionem a quocumque Episco po, prout sibi placuerit, adcipiat . . nique si contigerit , ut Abbas adcusetur ,, de aliquo crimine non unius Episcopi ju- , , dicio determinetur sententia. sed Provin

192쪽

C A p. IV. I73- eialis Concilii exspectetur eensura , aut , , sorte si appellare maluerit Sedem Apo- ,, stolicam, res ad Romani Pontificis diffe- ratur . Iam vero isthaec eum antiquioribus diplomatibus comparemus . Quod indicavimus Benedicti vi I. pro Monasterio S. D aiariet , idem omnino est , quod Zacharia pro Fuidense Coenobio datum a. 73 I. Cetera huc demum spectant I. ut nulla in Coein nobia Romanis Sed is subjecta dioecesinis Episcopis sit auctoritas. a. ut hi nisi ab Abbatibus invitati, Missas in Monachorum Ecclesiis celebrare possint . ut nullas Monachorum , quibus propterea quemcumque V luerint, Episcopum adire liceat. . ordinatio. nes peragant. 4. ut Chrisma , Oleum Sanctum , Consecrationes Altarium , atque Ecclesiarum, a quo maluissent, Catholico adaci perent Antistite . s. ut liberrima Monachis esset Abbatis electio. o. ut Electus vel Romam adcederet a Romano Pontifice conseis

crandus , vel a quolibet , quem deligeret , Episcopo benedigionem adciperet. 7. in laxandri II. diplomate pro Monachis Vmd cinensibus saet) additur, tit se quis contra eorcaugari voluerit , Papae praesentia requiratur .

8. quod in Eugenii III. pro Ferrariens Coenobio singulare est , ut Abbas si quo de

crimine iacularetur , non ab uno dioecesano

193쪽

17 DISSERTATI. X. secvo, sed Φι a Provinciali Concilio . vel appellatiano interjecta a Romano Panisce semrentiam fereep. Atqui isthaec, ilicet non omisnibus Μonasteriis, quae uni Apostolicae Sedi obnoxia essent, etiam post X. saeculum si re communia J 2,n, in superiorum saecul eum diplomatis legimus. Primum quidem privilegiorum caput diserte exhibent Iobanis nis Iv. pro Lexoviens Monasterio, 3c Hon riι I. pro Bobiensi diplomata a j et alterum Zachariae pro Fataensi , itemqueJobannis ΙU- pro Lexmiensi , atque Honorii pro Boriens

Constitutiones sauciunt: tertium & quartum idem Iobannra IV. Tώeodorus quoque pro

BObiensi as , praecipiunt et quinaum omni'

quae supersunt Apostolica huius aetatis diploismata . Sextum in iisdem Iobasuis IV. &Theodori Constitutionibus subobscure indicatur. Septimum praeter Diannis IV. diploma Stepbanus II. pro Fuldrari Monasteriis deis

194쪽

ε A p. IV. 17screvit. Idem privilegium Theodreus Bisiensi. bus concessit fasJ his verbis r lnec enim cui dam Episcopo damus litantiam sub obtentia reis prehensonis aliquam in suprascripto Monasterio suam extendere potestatem, sed ejus capiti, idest

poeulcae odi, se certo Ulo Dei , edi instimctia pietatis innititur , suis episeolis debebis suggerere o c. -vum denique qua parte Romanam Sedem Abbatis judicem statuit , ad septimum in antiquioribus constitutionibus , ut indicabam, contentum pertinet' qua vero ad Concilium Provinciale Abbatis crimen deserri iubet , Febronio Provincialium Synodorum vindici . improbari nequit . In

viam redeo, si cui sorte ab ea aberrasse viis derer . Quaerit Febronius an de privilegiis Morinacborum ante Deulum X. XL smili His quo Bernataus 8e Riebaiai Cantuarienss nomine Petrus Blefensis scripsere visi sancti , pii docti Ego vero aio , & hos ipsos

Bemardum, & Ricbaiaum testes do. Si enim eadem fuere Monachorum, Abbatumque privilegia XII. laeeulo, quae ante decimum, uti hactenus ostendimus, an non quaecumque in illa invecti scripsere Bernarris , ac Richar.

dus, ad haec quoque referri par est Videat ergo Febronius , PQ jore pii isti , doctique duumviri saeculorum x. XI. & XII. privilegia aversati tantopere sint, quum ipse Ω-

195쪽

I 6 DissERTAT Io x. periorum saeculorum privilegia eadem plane. quae illa ad infringendam auctoritatem canoniis cam Episcoporum Susagata minime fuisse sateatur sa7 3 . Aut igitur eos in benigniorem sententiam pertrahendos esse , aut illis ipsis

exemptionibus, quae ad infringendam auctorristatem canonicam Episcoporum minime suffagabantur , tanto conatu obstitisse Febrenius diis

Cat, Oportet.

V. Animadvertat quoque Febromis , quam Romani Pontifices in Monasteriis ab Episcoporum jurisdictione vindicandis auctoritatem exercuerunt , eadem plane non solum Constantinopolitanum Patriarcham in quam plurima Coenobia usum fuisse ; sed duo Caraba-giniensia Concilia Africae Primatibus ad se. ruisse s 18 In his Carahaginiense anno DXXXIV. statuit: Cetera vero Monaste ria etiam ipsa libertate plenissima perfruis M antur: servatis limitibus Conciliorum suo. , , rum in haec dumtaxat, ut quandocumque se voluerint sibi clericos ordinare, vel Orais, , toria Monasteriis dedicare; Episeopus, in cujus plebe, vel Civitate locus Monaste. rii consistit , ipse hujus numeris gratiam

,, compleat , salva libertate Monachorum ris nihil in eis praeter hanc ordinationem, , Vindicans, neque Ecclesiasticis eos condi isse tionibus, aut angariis subdens . Oportet enim

196쪽

C A P. III. 177,, enim in nullo Monasterio quemlibet E- piscopum cathedram collocare ς aut quiis sorte habuerint, habere: nec aliquam orisse dinationem , quamvis levissimam facere , is nisi clericorum, si voluerint habere: esse, , enim debeant Monachi in Abbatum suo- rum potestate . Et quando ipsi Abbates se de corpore exierint , qui in loco eorum, , ordinandi sunt, judicio congregationis eis se ligantur: nec officium sibi huius electio. ,, nis vindicet, aut praesumat Episcopus. Si

, , qua Vero contentio , quod non optamusis exorta fuerit , ut ista Abbatum aliorum

se Concilio , sive judicio finiatur : aut si

,, scandalum perseveraverit , Primates,, cujuscumque Provinciae universae caussae, , monasteriorum adjudicandae perducantur ,, &c. An non qui ista cum Pontificum Romanorum privilegiis , de quibus hactenus loquuti sumus, diligenter contulerit, statim intelligat , ea huius Concilii verbis magna ex parte fuisse contexta λ Ego vero etsi Be natat, & Petri Blesenss magna apud me auctoritas est, impetrare tamen a me metipso non possum , ut aut disciplinam , quam μνientalis & Africana Ecclesiae habuerunt innocuam , atque servarunt, ex eorum sentenotia veluti Episcopali dignitati inimicam reis darguam , aut non esse in potesare Papae talia largiνi consentiam . Consantinopolitanis, Patriarchis. & Africanis Primatibus lienissis Antis. Vind. T. IV. Μ comis

197쪽

x 8 DrssTRTATIO X. eompertum est. Equidem si Bemaiaum , ae Petrum Blesensem ista non latuissent , vix

suspicari possum , eos in sua illa sententia perstituros, nutue in Episcopos, qui sua jura ad R anorum Pontificum labefactandam auctoritatem perperam jactarent potius, quam in suminos Pontifices , qui Monachis faverent, nequidquam obstrepentibus Epitcopis , justa reprehensione uturos fuisse. Quamquam Bernardo alia suit caussa cur in hasce exem, I tiones inveheretur. Animadverti igitur ve-im , quae Bernardus ad Eugenium scripsit 29'.' nonnulla tamen monasteria , sta in diversis Episcopalibus , quod specialius pertin-rint ab ipsa D fundatione ad Sedem Amst Iicam pro voluntate fandatorum, quis nesciat 'Sed aliud est , quod largitur devotio , aliud quod molitur ambirio impatiens subjectionis . Vides heie a Bernardo non improbari Monasteria, quae licet sita in diυersiis Episcopo tibus , ab ipsa tamen sui fundationε sperialius

pertinWrint ad Sedem Apostolieam pro volun tale fundatorum o improbare tamen debuerat,

si Episcoporum iura hinc laederentur. Quod si nullum Episcopali iurisdictioni vulnus infligunt monasteria sperialius peνtinentia ad SNdem Apost licam pro voluntata fundatorum , unde privilegia . quibus Romani Pontifices

Monasteria Episcopis olim subjecta in liberis

tatem an de Confid. lib. III. cap. m. n. 18. Dissiliroo by Corale

198쪽

C A P. IV. 17'tatem adserant, suaeque Sedi vindicent, Carionibus adversari essicies ' Nihil enim quod ad haec adtinet , quisquam finget aut Episcoporum auctoritati, aut Monachorum pietati repugnans, quod in illis quoque reprehendere aequo jure non possis . Nam quod prius Episcopis paruerint, non ejusmodi jusan illa Episcopis contulit , quod citra injuriam auferri uti a Conciliis , ita etiam a

Romano Pontifice nequeat. Nisi hoc ad mitistas, non posset Pontifex novos ordinare E. piscopatus ubi hactenus non fueruat , quod tamen eum posse Bernardus adfirmat f3ή, novorum enim Episcopatuum institutio fieri nequit , quin ex dissectis alienarum dioeceis stam partibus coalescat . Hoc unum ergo Bernardus reprehendit effrarnem Abbatum Monachorumque ambitionem , qua ducti a

Romanis Pontificibus istiusmodi privilegia

impetrabant , saepe etiam extorquebant .

Nam quid si Beνnardum ipsum pro Monachis suis privilegium , quo Episcopis in

illos auctoritas non auferretur quidem , sed tamen coerceretur, ab Innocentis II. imis

petrasse ostenderot At praesto ad id est Ianaiscentii ipsius diploma inter S. Abbatis epist Ias a Mabιltinio vulgatum fg IJ . In eo primum Innoeentius Bernardi in Romanam Ecis

etesiam studium extollit, deinde ait: quamo. M a biem

199쪽

ADsENSU Μ B. Mariae D. i Genιινιcιs Mons Remum , cui Dιο auctore praesides , cum omniabus ad ipsum pertinentibus Ap olieae Sedis patrocinio communivimus , tum prohibet , ne

aliquis Archiepiscopus aut Episcopus Bernardum v t successores ejus, seu aliquem orebatem Clinsterciensis Ord. nis nisi pro fIe , ad Concilium D I bnodum venire eo 'llat liberam praeterea Monachis Abbatis fore electionem deis cernit; item Conυessos , inquit, qui Monoebi non sunt , post D Iam in Cisteretensum Coenobiis p ofessionem nullus Mochiepiscoporum, Episcoporum υ ι Abbatum sne vesνa erata Iiacentia suscipere , aut susceptum retinere praefu-maν , denique ab illis decimas expeti , vel secipi vetat . En privilegia , satis illustria , quae Episcoporum auctoritatem in multis laeis debant ; neque tamen illa Bernardus ab I nocentio petere dubitavit . Quid igitur Be nardus redarguit Iterum dico Abbatum ,

Monachorumque ambitionem . Hinc in opusculo ad Henricum Senonensem , quod in veteribus editionibus inter S. Abbatis epistolas locum habuit, en Dissolo XLII. praenotabatur, de Abbatibus aiebat r aperte ininis dicant 'quidam horum quid cogitent, dum se multo labore ae pretio Apostolicis ade-- ptis privilegiis per ipsa sibi vendicant inisse signia pontificalia , utentes & ipsi more Pontificum mitra , annulo. , atque sandam, liis.

200쪽

C A P. IV. I I,, liis . Sane si adtenditur rerum dignitas , ,, hane Μonachi abhorret professio. Si mi-- nisterium , solis liquet congruere Pontifi-- cibus . Profecto esse desiderant quod viisse deri gestiunt, meritoque non queunt esse is sub elii , quibus iam ipso se comparantis desiderio. Quid si & nomen eis conferreis privilegiorum posset auctoritas , quanto

is putas auro redimerent , ut appellarenturis Pontifices y Quo ista , o Μonachi Ubi

,, timor mentis ubi rubor frontis p Quis ,, umquam probatorum Monachorum tale,, aliquid aut verbo docuit, aut reliquit e-

xemplo Duodecim humilitatis gradus magister vester edisserit , propriisque di- ,, stinguit descriptionibus. In quo quaeso il-

,, lorum docetur, aut continetur , ut hoc se fastu delectari Μonachus, has quaerere debeat dignitates Ex Beνnardo sumpta sunt, quae Petrus Blesensi ad exandrum III. Cantuarie ins Archiepiscopi nomine scripsit . mainobrem idem est de utroque serendum judicium Erat tamen aliud, quod . Ricbardum pupugerat, Malmesburiensis

Abbatis auὸ acta , suo L piscopo subesse detrectantis eo selo adcepto , quod Abbas quosdam exemptionis fuae ιιιteras praetendebat , quae in fis di bulla Videbantur vitiosae , s=lumque Romanae Cariae minime redolebant , ideoq- ,σ eas falsiatis Episcopus arguebat. Quam brem his verbis epistolam clausit. Scimus