Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

211쪽

Qimirum ibi legimus s45): Frater Franciis

scus promittit obedientiam reverentiam Domino Papae Honorio ae Successoribus ejus canonice intrantibus , Ecclesiae Romanae r Et alii Fratres teneantur Francisco ejus successoribus obedire. Nulla heic Episcoporum mentio, quibus Fratres peculiari quadam ratione subi jcerentur . Tertia hinc ad Versus Febronium enascitur argumentatio . Si enim Sancti quique sacrorum coetuum institui ctres,

qui certe omnes staturae a se disciplinae apud suos perpetuitati quoad fieri poterat prospicere satagebant, divino plerique Numine adis fati leges sodalibus suis ad Evangelicam persectionem adcommodatissimas praescripsere. eos arctior quodam nexu cum una Ainpostolica Sede conjunctos voluerunt , ne E in piscopis quidquam auctoritatis esset in suos praeter a Romanis Pontificibus constituis tum ' fieri ne potest , ut tanta Religiosoru in ordinum cum Romana Sede conjunctio corruptelae sons sit, 'ac sacrae disciplinae pernicies . Cum oberba ero , ac Febronio conseis rantur tot .Cluniacenses Abbates, tot Mendicantium ordinum conditores vitae sanctim

nia spectatissimi , ac coelesti luce perfusi . Nos ego quid disciplinae integrae , incorruptaeque servandae aptius esset, ignorasse credam , ut illis adsentiar , exemptione maxime perditam esse rem regularem λ Omnino telo

212쪽

C A P. IV. hoc uno Febronis chimaera confossa jacer .

Quid enim insanire erit , nisi sit purioris disciplinae scientiam , quam sibi Febronitis

adscribit , praeclarissimis omnium virtutum magistris' atque exemplaribus denegare ρ Ne. que vero quidquam Febronius agit , dum aut corruptos Regularium mores ex Pelia Ganisii ad Cardinalem epist la describie , aut exhibet Parisius deputatam per Regem commissionem occisis patam examinandis , oe ad Regem pro eo gruo remedio referendis abusibus sartis Μ

naseisi ) . Quid enim aequus ne reis .

rum aestimator postulabit , ut quam uni Romano Pontifici Religiosi ordines profite tur subiectionem . ea Regulares ipsos pe

candi reddat exsortes , atque obfirmatos ratae disciplinae custodes λ Minime vero, ininquit Febronius - sed via non potuit , vel non voluit his malis mederi Post ex et utrumque fructus exemptionis es ' uti iam observavit S. Bernardus. Interim EccIesiae parum bonorificum

adcidit, quod illius , id es , Praepestorum ejus, defectum in semilibus dsipli laribus , conformiater ad mentem oe spiritum Canonum , saecul res Potestates debeant supplere 48). De Primcipibus alibi. Agamus nunc quod agimus. Quaero ex Febronio, quei factum sit, ut se, culo v III. ac nono ineunte , quo scilieet Antis. Vind. T. IV. N M

213쪽

xy4 DIssERTATIO X. Nonasteria Episcopis suberant , Monastica

disciplina eo usque conciderit , ut S. Beneis dictus .anianensis Carolo M. & Ludovico Pio usus sit ad eam restituendam adiutoribus λ

Vel non potuerunt, veι non voluerunt bis main

Iis mederi Episcopi utrumque fructus subiectionis est. Inteνim Ecclesiae parum honorificum adcidit , quod illius , ides Praepositorum ejus, defectum . . . seculares Potestates debuerint Iumplere. Miseret me enimvero Febronii , qui suis ipse telis configitur . Quamquam est , quod ad Romanorum Pontificum defensionem maxime animadvertendum occurrit . Saepe enim illos ejusmodi mala ignorare contingit Episcoporum negligentia, qui in suis ad Apostolicam Sedem relationibus de Monasteriorum suis in dioecesibus constitutorum statu illam minime commonefaciunt. Saepe etiam fit, ut Episcoporum, qui quum in Regulares suae professionis oblitos ut ut exemis pios animadvertere possent, negligunt tamen Incuria magis magisque labantur. Certe Tνι- aentinum Concilium s4ρὶ statuit ut Regularis non subditus Episcopo , qui intra clausera monasterii degit , , extra ea ita notorie delia querit , ut populo scandalo sit, Episcopo insante , a suo Superiore intra tempus ab Episcopo praefigendum, severe puniatur . ae de punitione Episcopum certiorem faciat : sn minus , a suo Superiore osscio privetur , di delinquens ab Episco

214쪽

C A P. IV. I9spiscopo pu iri possit . Immo iidem Trident ni Patres pos citiam optimas disciplinae regulas in Monasteriis servandas proposuissent , deincreverunt s Io), ut si quid exequutioni mam

datum non fit, Episcoporum negligentiam Conisellia Provincialia simpleant, corruant: Ie gularium ureo Capitula provincialta , gen Olia, er in AEOctum Capitulorum generalium, Concilia Provincialia , per deputationem aliquorum ejusdem ordinis prmident . Quamobrem

disciplinae collapsio nisi injusti simus non Regularium exemptionibus , ted humanae primum infiimitati , quam nullus status , eo ditio nulla αναμαρτιτον facit , deinde Episcoporum negligentiae adscribetur , qui grassantibus adversus TνMentixas sanctiones moris bis remedium adserre praetermittunt.

X. Ceterum ad Canisi ep stolam a Let marsinis si editam sa) quod adtinet. nollem equidem factam ejus fuisse a Febronio mentionem , Quem enim auctorem , quem testem producere poterat, qui sibi magis adversaretur λ num in Concilio Tridentinari inquit Febronius f s3 , ubi de tollenda ,, Μ Onachorum exemptione agebatur, hi ad- legarent , in suis respective superioribus

se Regularibus plus habitare virtutis & inisse dustriae ad retinendos in ossicio sibi subis N a lecto-

215쪽

,, jectos, quam in ipsis Episcopis , quibus,, tum Regulares subdi praetendebantur , ainis pertum dixerunt falsum. Ρcituisset eos deis hoc arguere P. Canisius S. I. ipse ille, is qui eo praeeile tempore in aula Mennens,, Monachorum exemptionem politicis argu- mentis fulciebat. Ita autem die Iuliis, an . II 68. . P. Canisius tum Canisanae

epistolae particulam recitat, qua vir ille diis vinae gloriae longe studiosissimus prolapsam apud Germanos Monasticam disciplinam deis plorat. Verum Febronius Canisi epistolam, eujus partem delibavit, merum recognoscat. Intelliget tandem, quam parum in ipsis Diascopis babitaret virtutis is industriae ad retinenodos in officio Regulares' nec nisi ab homine,

qui cum bardis. stipitibusque sibi rem esse

credat, testem adserri Canisum potuisse, quo falsitatis convincerentur, qui in Concilio Tridentino .... adlegarunt, in suis respective Superioribus Regularibus plus habitare υirtustis

edi industriae ad νetinendos in officio fibi subi fros, quam is ipsis Episcopis, quisus tum Regulares subdi praetendebantur. Ceterum, i is quit Canisius sue in , quod ad venerandoS mihi semper Episcopos adtinet , etsi deis his iudicare meum non est, hoc mihi teri stari liceat, quod iustum piis dolorem ado,, sert, eos, lupis undique frassantibus dor- ,, mire magis , quam gregi suo pascendo ad vi-

216쪽

advigilare . Ac parum esset fortasse , .saais crarum & Ecclesiasticarum rerum penes,, majores , & minores Germaniae Praelatos pergravem , & communem ignorantiam ,, reperiri: verum illud Ecclesiarum nostrain ,, rum perniciem alit , & auget vehementer ,, quod Vix unus aut alter Theologus , vel

,, Canonista multis Episcopis etiam adjungiis soleat , qui vel ignorantes vet, oscitantes,, eos admoneat ossicii sui pastoralis &e. Hinc Episcopi erant , in quibus plus habi- νtasse virtutis industriae , quam in superior bus Regularibus ad retinendos in incis sibi subjectos ex Canisi sententia dieamus Τ Nec Febronii vicem doleam, mirerque eum , quum FNiani a Lagamaoinio illustrati scripta legi ab aliis posse non ignoraret , illorum , qui prosterni Canisi testimonio , evertique ejus caussam viderent, iudicium non sermidasse λDicat nunc porro , quid Cansus adflictae Monasteriorum disciplinae remedii excogitainrit Z Non certe Febrenianum illud, quoi Monachi Episcopis subijcerentur. Audiatur Cainnsus in illa ipsa quam Febronius appellare audet, epistola disserens. Cogitabam igi-

,, tur L ita ille J hanc posse dari curam ais Pontifice Maximo Generalibus ordinum,

sicuti vocamus . ut intra certum tempus

se illi visitarent , ae reformarent quae sunt se sui ordinis Monasteria , cum plena qui- dem potesate reiiciendi eos, qui obedien-

217쪽

rys Dis snRTA Tio x. - tiam suis superioribus debitam negarene.

, , nullamque sperii emendationis vitae reliis quam facerent . . . Saepe cogitabam etiam ,, non esse permittendum, ut duo tantum,

se vel tres Fratres in amplis Monasteriis prorsus ociarentur , & horas bonas in tuisti xu plerumque perderent: sed PAUCos I Lisse Los , qui neque regulam , neque cerem in ,, nias ordinis sui nune servare volunt de , , possunt, in amplo aliquo ejusdem ordinis, , monasterio, quod bene constitutum esset, is cum multis aliis Fratribus conjungendos

se esse ut ibi saltem, quae sunt suae religio- nis essentialia, ut vocant, pro suae proseia , , sonis instituto servarent MM . Utinam nostris quoque temporibus Canisiana isthaec

remedia usurparenturi Rem monasticam duis

bio procul nitori pristino redditam gratulain remur , quin ad id Episcopos emendandis

non iptis semper multo emendatiores ad hiis heremus. Verum ad tertiam Febrenii thesinifestinemus. XI. Ea haec erat tota quanta ad caluminniam, odiumque conficta : css Exemptiones Monachorum saecularibus Potestatibus graves esse .

Ut quo ista spectent, intelligas, heic dabo,

quae Febronius in priore volumine docuit . o Duriora equidem sunt, inquit so), atta-

, , men non a politica ratione vacua, licet a vir

218쪽

C A P. IV. yyy ,, viro Protestantium Sacris addicto prolata, se N. certe scandalum generantia , proinde- ,, que Sanctae Religionis nostrae extensionem se & incrementum, pro quo quotidie Deum se deprecamur, impedientia, quae scribit Tu. ,, bigessis Universitatis Cancellarius Hassus is libro Gallise edito sub Rubrica , Demonisse Rration solide de la veritὸ de Ia Religionis morsante chap. V. s. pag. I 8 I. ubi. se Ie me ἡ-ne , qu va grand Migηeur puisse

,, μι , a cause qu iis ὸtoit eontraires a leuν inteiat, craFant Dire en cela tine action sat M te meritiare. Supponamus tamen tantos ,. horrores extra omnem deinceps memoriam &,, prudentum hominum metum procul a manisse dandos , & actu amandatos esse e rarius is enim ad extremos hos excessus devenitur, is utinam numquam 3 Interim per hoc non- ,, dum tollitur justus timor secretarum reἄis lationum, occultarum machinationum conisse tra Principem , contra Statum . contra ,, Ministros, etiam contra unum alterum Ue,, privatum , ubi agitur de interesse Curiae se Romana M. Pergit paullo post s J: Nonis ex vano scripsit Erasmus Roterodamus I.

219쪽

,, num lib. XII. eps. Io. edit. Basileen. an. IS . atque a communes tam sacras, , quam civiles noxas pertinet: Mundus oneri ,, ratus est Urannide Fratrum mendιcantium ,

,, qui quum . sint satellites Sedis Romanae, ruin

,, ipsi Romano Pontifci , atque ipsis adeo Re- ,, gibus sui formidabiles. His, quum pro ipsis facit Pontifex, plu/ quam Deus est. In bisque Deit aaυersus illorum commodum , non ,, plus valet quam somnium . Ex emptio Re- ,, gularium, omnibus fere ordinibus comis munis , habet pro fundamento Romani se Pontificis Monarchiam, & absolutam po- , , testatem in omnes dioeceses, ac iura Epi- seoporum , tamquam suorum in sacro &M universali regimine praetensorum Uicario,, rum; quin & indirectam saltem Papae po- ,, testatem in Principum iura, ad quae haud ,, dubie pertinet conservatio Ecclesiasticaeis Hierarchiae a Deo , & Apostolis institu.

,, rae, per generalem vero exemptionem Reis,, gularium , quam hi contra quoscumque is tuentur, impugnatae, ac eversae . . . Iu

, , rant omnes Monachi in statuta , privile, gia & jura suorum respective ordinum in ,, & vovent obedientiam his juribus ac sta- ,, tutis consermem. Horum, ut dixi , ani , ., ma cit immediata ad Papam submissici

220쪽

& huic respondens exemptio a iurisdicti se ne ordinarii. Sed nec habet quidem per se se loquendo saecularis potestas in illegali, , hoc rerum situ & jurium confusione meis, , dia ad limitandam hanc obedientiam a , , que .dependentiam , ad quam Monachus,, solemni se voto adstrinxit, idonea . Vin- ,, cula per Religionem contracta eis , qui , se illis submiserunt , numquam videntur ,, capacia temperamenti , ab aliena potest

se te dependentis; sanctitas sui principii sa-

, , crosanctos semper reddet effectus in oculisse & corde eorum , qui haec vota emiserunt. Exemplis porro isthaec in utroque opere conis

firmat 58) . Tum in altero suam omnem hac de re disputationem concludit his veris bis sue p): Ex his tamquam a sortiori conis ,, cludetur, imprudentiae esse, iis Religiosis, , instructionem juventutis in scholis, & p

,, pularium conscientiarum directionem in , , tribunal: Consessionis committere, qui i-- psi diriguntur ab extero Superiore, imbu- to intramontanoriim principiis a solutae M , , narchiae Papalis , atque ab Ilach, tam in ,, caussa, quam in effectu dependentis omis, , nis juris Episcopalis, in directae potestatis , Pontificiae in temporalia Regum &c. Haec, M inquam , principio, bono regimini aeque M adverta, ac in se ipsis falsa, Princeps sapiens