장음표시 사용
221쪽
is piens haud patietur animis suorum subisse ditorum instillari, & in eis radicarii sol
XII. Equidem vix oculis meis credo, locae tam nefarias in Religiosos ordines , au. Iamque Romanam criminationes , potuisse a
Catholico homine litteris tradi. Quidquamin ne horribilius ab mspiniano quopiam sol
exspectandum erat λ Hac certe omnia paucis sed modestioribus verbis complexus e L-rberanus Iahannes Geo*ius Malebius in Biblio. rhera TMOlogica Selecta Senae edita a. I 752.
62): se inter illa, quae callide ad id excori
., gitata atque inventa sunt , ut imperium ,, Sacrum Pontificis Romani firmamentum ,, haberet, locum suum tuetur vita monassia ,, ca eum Monasteriis, illius agendae caussa se conditis . Instituti enim hujus eam esse ,, rationem, exploratum habemus, ut illud ,, multa adiumenta praebeat ad dignitatem se Praesulis Romani conservandam, ejusdeminis que opes ac divitias augendas. Sed cais lumi
Hine in Appendice Iv. primi voluminis pag. 1 9. optimus noster Iureconsultus aiebat: ,, Faxit Deus aperirim oculos Principum , ct Episcoporum, maxime per Gem m niam , ne Iesuiris , saltem solis , diutius confidantis scholas est soloecismus politicus multarum consequen- tiarum : vel unum hoc considerandum relinquo . An fies, e re parriae nostrae tales Retigisses praefisere eat,edris , quiis numqtiam defendent patriam, oe Episeopos patriae contras, auiam Romanam, semper bane eontra illas , ct totam ,, tarriam cte. M oi Exstant λυδεθέi moinian. Lutberant Seriptoria impudentissimi de Μonaehis libri VI. Tiguri impressi a. asS8., tum loeupletiores Genevae a. 16os. R 1669. Oa T. III. pag. Σοδ.
222쪽
C A r. Iv. 2Mlumniatorem repellamus. Duo igitur sunt . unde Regulares Ordines , si Febronis crediamus , rei publicae 3c principibus metuendi
maxime snt, peculiaris eorum cum Romana Curia nexus, aut potius conglutinatio, qua sit ut ad ejus nutum parati sint omnia moatiri, perturbare omnia ... ac dogmata, quibus quum ipsi imbuti sunt , alios quoque imbuere satagunt in summam quemadmodum Ponti fietae dignitatis amplificationem ita &Populorum, Principumque perniciem. Numquam equidem existimassem futura tempora, ut arctior quidam cum Romana sede nexus apud Catholicos Regum terriculum haber tur. Alia certe antiquis Patribus mens erat. suicumque , inquit, S. Hieroumus in litteris ad Damasuis t83 , extra baηe domum agnum comederat, profanus es. Si quis in Noh area non fuerit , peribit . . . . Non novi Vitalem , Meletium νespuo , ignoro Paullinum . sulcumque tecum non colligit , spargit et hoc est, qui
Chrsi non es , Antichrisi es. Ac recte sane, neque enim , ut ad Cornelium seribebat S. CFprianus s6M , aliuade haereses obortae sunt, aut nata sunt schismata , quam inde quod
Sacerdoti DEI non obtemperatur . Nec unus in
Eeclesia ad tempus Sacerdos , er ad tempus iudex υiee Chrisi eogitatur , cui δε secundum
divina magiseria obtemperareν fraternitas uni versa,
223쪽
2o4 DISSERTATIO X. versu , nemo addersum Sacerdotum collegium auidquam moveret Ere nemo dissidio unitatis Christi Ecclesiam scinderet , nemo sibi placens tumens seorsim foris novam haeresim condeis et . duo igit ut quis cum Romana Sede conis iunctior viveret, an non eum ab Antichristi partibus, ab Ecclesiae scindenda unitate, a nova condenda haeres magis alienum MF-roumus,& prianus praedicassent. Hunc t men Febronius publicae tranquillitatis eve forem scelerumque molitorem Regibus, populisque formidandum exhibet. O tempora so mores 1 Quidni ergo in tantae perversitatis partem etiam vocentur Episcopi, qui Sacramenti vinculo Romanis Pontificibus adligan-rur I Hosne etiam cum Erasmo sos satellites
Sedis Romanae, aut cum Ff Ο os) milites ad summi Pontifris nutum semper paratos , immissosque Principum appellet λ Ego
ero cum Hieroninmo clamito : Siquis seu nachus, seu Episcopus Calbedrae Petri iuvi- , MEUS EST έ67), nee Febronianas crim Inationes metuo . Prosecto nisi quis cum Herengarao Romanam Ecclesiam esse velit E etesiam malignantium, Concilium vanitatis, δε-
224쪽
IC A p. IV. 2 Oschorum , atque Episcoporum cum Romanis Pontificibus conjunctione tot in Rempublicam mala erumpere posse sibi persuadeat 3 Hoc tamen illae in Monachorum immunita istes Febronii querelae potissimum spectant, ut Romani Pontifices , quibus illi arctissime conglutinantur . veluti tot iniquissimarum molitionum auctores, ac Reipublicae pestes honis omnibus odio sint atque detestationi, sed fortasse & illud Febronius vult . ut Religiosi coetus penitus de medio tollantur . Ait
ille s5ρ : NON Ex v ANo scripsit Erasmus:
,, Mundus oneratus est tyrannide Fratrum, , mendicantium , qui quum sint satellites se Sed is Romanae , tamen eo potentiae ac , , multitudinis evadunt, ut ipsi Ponis, , tifici. atque ipsis adeo Regibus sint sor- midabiles. His quum pro ipsis facit Pon- . M ti sex, plus quam Deus est. In his quae sa- ,, cit adversus illorum commodum , non plus valet quam somnium . Ridiculus quidem heic mihi atque impudens calumniator suus
ille Erasmus est ; praeclaros scilicet habebit
Sedes Romana sATELLIT Es, quibus Romanus Ponti sex non plus valeat quam somnium . V
rum si Regulares ordines ipsi Romano Pontifici , atque adeo Regibus sent formidandi , quid inde consequatur, nisi e re cum Pontificum Romanorum tum Regum esse ut abroingentur λ At exempla sunt non tot quin plu
225쪽
xos D IssERTATI X. ra , quibus aut Pontifices coeca Regtilarium
obedientia ad fines suos politicos Vos fuisse,
aut etiam Religiosos ex prae conceptis Romanorum opinionibus contra Reges stetisse doceamur. Sint, per me licet s7o). id tamen
Fe DoJ Ceterum in iis iesis quae Febronius indicat exemis piis non nisi eius aut inscitia , aut malevolentia factum , ut Μonachos Iaesae Regiae Maiestatis , & non tam coecae . quam nefariae in Romanos Pontifices obedientiae reos esse
Primum exemplum adfert s T. II. ρam soa. 3 ex T, mas ino, qui s T. III. p. III. Lib. II. cap. 7. n. 3. J ait τι, A Matthara Paris ad annum Ia46. narratur, tresse Archidiaconos ineredibilem quamdam pecuniae vim ,, serv sse , praeter immensam quamdam mobilium opulen-M tiam , de ex iis duos intestatos obiisse , quo iactum is sit , ut opes illae ad Iai eos devenirent. Hoc rescito ν - luisse Pontificem , ut s ecessiones huiusmodi ad Sedem ,, Apostolicam devolverentur, id ut expugnaret, Domini- con'rmn , er Franeistonorum opera usus est. Sed invi- ,, ctissime restitum a Rege est. Uerum idem Thoms istia aequissimam fuisse pontificis petitionem ad sentitur ineque satis intelligo, eur licet Dominicani ac Frauedeam Episcopis, non Romano Pontifici subiecti ocuετως fuissent. illis ad id uti apud Regem oratorjbus summus Ponti fratnon potuisset. An non quotidie videmus, Regum negocia apud Aulas etiam profanas ab Episcopis agi λ an non saepe a Monachis fuere magno Regnorum commodo pertractata Quid igitur heic Febrontias habet , quod ad inconsulta quamdam noxiamque Dominieanorum ae Franei anorum in summum Pontificem observantiam reserat ZAlterum exemplum ex Herieοurtia libro de Eeelesiastieu rebus promit, ubi L P. I. eoi. xos. J cautum legitur , ne divulgarentur quoddam Breve , qua te Pape Innocentius XI. aisit mir entre Ies mains da Generaι des I Dires , awe Ordre de P adressis as Peσυine aiax de fon O
dre en Franee, mur is ortifer veritaHe. Sed tanta uti ne opus non erat . Si vera ad eumdem Inuocentium perin
P g. 339. Hujus c Regaliae praecipui fautores, Para ter
226쪽
C A P. IV. 2 o Febνonius habeat, si ex ejusmodi factis arguis mentando quidquam colligitur , eodem ratiocinationis genere & Episcopos a Romano
,, cietatis Iesu censentur , & sunt . Non mentior Petra s,, quem scio coram se mentientes verbi sui mucrone ali- , , quando interemisse . Hi enim privatis colloquiis , pu-
,, blicis professorum praelectionibus, libris quoque in I
,, eem editis , Regnantium in Rebus Ecclesiasticis aucto. ritatem evehunt , & extollunt. Hi summos Pontifices, ,, quorum constantia in vindicanda Ecclesiae libertate om-
, , nium saeculorum venerationem promeruit, tamquam aut
,, plus aequo credulos, aut nimium in consiliis praecipites, ,, aut perendae rei parum idoneos spernunt , scommatis is diraeriisque proscindunt . Non habent alios Regalistae constiarios, patronos , amicos : per hos fit illis in A se Iam aditus. Horum consilio, suasuque, multi quos an- ,, rea religio impediebat , fractis tandem conscientiae r se pastulis, in beneficia Rapaliae, ut mentiuntur, obnoxia ,, Impetu facto irruerunt. Ut non immerito quispiam diis verit , Restaliae parentem esse Patrem Ferrier : nutri- tium, & educatorem Patrem de la Chasse et praeconem se Patrem Μaimbum. desen fores di advocatos , atque adeo ,, m lites , ceteros omnes Iesu itas. MTertium ex vita Stanislai L. Polonia Resis profertur , in qua ea e clicum Clemen=is XI. ad Reani illius Epist pos interdictum, ne illius Reais eonsecrationi interessent, ad Varoniensem Fratrem e Μinorum Familia quo ad sinnulos Antistites tutius deserretur, missum Roma suisse perhibetur. Verum nihil heie quod improbent , invenient certe , qui pro Augusto Rege adversus Stanituum . eiusque vindicem Sυeeorum Regem stabant plerique Potiolae Episcopi, atque exteri Principes. Fortasse hinc colligent, e re sua esse , ut Μonachi summo Pontifici obtemperent , ne lenitimi Restes, cuiusmodi tune erat Austullus , e solio inimici Principis armis ac populorum inconstantia detrudantur . Nihil heie eerte peliticorum finitim Clementi xl.
adseribi potest, qui id tantum sibi statuerat , ut te irimi
Reais iura , ae Polonorum libertatem vindicarer . Quare Augustus Rex, ut i R C mentis vita Iegimus , eum stat rem suum , regniqua sui conservatorem appellare consu
227쪽
ro8 DIs SERTATIO X. Pontifice disjungendos, & Monachos Regiis hus ac Principibus utiles esse conficiam . Quis enim Lud ico XIV. Galliarum Regi in ea , quae ipsi de Regalia cum Innocσneio XI. erat controversi a. magis obstitit quam
tra vero nemo interdum pro Regibus acrius
adversus Romanos Pontifices dimicavit quam Monachi: exemplo sint Iobannes Parisensis, Ic Ockamus : quorum uterque pro Pbilippo Pulero Galliarum Rege in Bonifacium VIII. hic praeterea pro Ludovico Baυaro in Jobannem XXII. decertavit . Quid autem adtinet famosos Paulli Samii in Paullum V. pronetorum Republica libros , aut Natalis Alexandri
Vide qilaeso documenta quaedam ex. Gallico idi
ma latinum rianslata ad argumentum speetantia , quae Abbas S. Galli D. Coelestinui S ondratur in Gai. ιa
vindieata primae de Regaliae dissertationi subiunxit; cum primis autem doemm. XXIII. pag. 16ς. appet a rionis ab IlIustri s. s Riserendiis. Nicolao Paviilon IEpiscopo Alectensii ad Summum Pour cem , s Sacram ιυ stolicam Sedem interpositae eontra Eminenti νι πιι Cardinal ις Petri de Bontii Ajesieyiseopi Narbonensis Constitutionetuin se rem Regalistarum editam . & aocum XLI 12 M. 34r. Sententiam exeommunicatssonis ab illustri s. erReυerendos. Francisco Stephano Episbopo Apamiensi contracuerin Palarin Sacerdotem ; aliam item c pag. contra Petrum Brau s a I 68o. J pronunciatam, quod Negaliae titulo nescio quae Beneficio admisissent : Aetum quoque in forma Episolari doeum. XLV. p. 3ss. exye.τι- tum, quo idem Ayamiensis Episcopus ostendit , constituistionί Iras eirea punctum RegaIia, oe censuras u ιιs promιuci
situtionibus D. Archiepiseops Tholosani υβιιdar prinWque esse.
228쪽
E A P. IV. 2 Ostaeandri prolixam pro Regaliae iura dissertati
nem commemorare An non etiam a Regularium claustris paucos ante annos libellus ille prodiit ignorantiae ne an procacitatis plenior 3 mendaciorum certe , atque in Romanam Sedem blasphemiarum plenissimus. cui titulus: Risessioni sura la BOIla uella cena A factis igitur abstinere Febronius discat , quae & contrariis plerumque exemplis labeo factari possunt penitiores saepe caussas, ac circumstantias habent quam ut de illis tuto iudicium seramus.' XIII. Urgebit tamen . quod unum
illi revera cordi est ubi Monachi ab armus mis illis cum Romana Sede vinculis tamdem non solvantur, Principum salutem semis per periclitaturam ; ii enim ut Romanae Cuis viae deserviant populum cum in sacris coniscionibus, tum in scholis, atque adeo sacrae poenitentiae tribunalibus populum dogmatibus imbuere pergent, quae bono regimini aeque avi
versa sunt , ae in se ipsis fessa s72) tamquam
pugnantia eum principiis Hierarchiae EceIes sicae iuribus subditorum utriusque flatus , mrranquillitate Regnorum . o frontem hominis IHaeccine agendi ratio a Iureconsulto qui se Catholieum haberi velit , Romanae Ecclesiae tribuatur p ut 8c deerela Mi=o regimini adve so pugnantiaque eum pνincipiis Hierarebiae E
ciolassicae , iuribus subdisorum, oe tranquillitatδ
229쪽
2IO DI SsERTATIO X. Regna ni disseminari in vulgus curet, atque in id per summam Religiosae professionis depravationem sacrorum cum primis coetuum alumnos intendere jubeat Sed quaenam sunt scelerata isthaec dogmata , quae Franceps smpiens haud patietur animis suorum subditoram νηβιliari , an eis radicara Z Indicet nobis ilia Febronius . suumque randem, Vir eVrnat. Principia sunt, inquit 73) circa deo
rismum Romanum I Mus absolutam Monare obiam summi Pontificis, ejusque per universum orbam riminandi potesarem , in Diritualibu quidem directa oe immediase , in temporalibu/vero indirecte I circa ejusdem infallibilitatem , nec non prae geηeralibus conciliissuperioritatem. Verum si ad Pontificis infallirisitarem, nec son prae generalibus Conciliιν supeνioritatem p pulis insiliandam Monaehos darem, uti FOhronius loquitur s7ψ). esse aures, oculos , mmanuι Romanae Curia, a qua dependeat, quid Principibus, quid Regnorum tranquillitati metuendum λ Nihil sane. Nam ut recte de mνea animadvertit, Ecclesiarum
libertati s adde & Regnorum tranquillitati j
tam parum obest Pontificis Romina ατ μιλια, & supra Generalia Concilia praestantior p restas, quam parum noceat eorumdem Coninei liorum generalium in definiendis fidei dosematibus falli nescia sententia , ac suprema
230쪽
C A P. IV. 2II seu in edendis disciplinae decretis, sev in Ecclesiasticis caussis dirimendis auctoritas. Ad despotismum Romanum quod adtinet, numinquid des rismus Romanus en Canones & E clesiasticam libertatem vindicare Alium erisso despotismum Romasum non novi, nee alius anter Catholicos praeter Febronium noscet is
breuis sententia S. Leo, qui adversus .anat ni ambitionem , Cbalcedone io decreta &Imperialis aulae conatus Nicaenos Canones strenue defendit: despota GaIasius, Hormis si ceterique Pontifices, qui inearianis infracto animo restiterunt οῦ despota S. Gregorιμι α qui Maximi Salamiani audaciam fregit , re luctante nequidquam Imperatore. At Febr nius despuismi nomine absolutam intellexit Monarebiam summi Ponti is, ejusque per μη
versum orbem dominandi potestatem, ia Diritua libus quidem directe, immediate ' in te moralibuν vero indirecte. Heie tamen sutilem Rcommentitiam Febronii calumniantis amplμficationem video ; despotimum Remanum non
video. In hoc uno scilicet videtur ille spei ac fiduciae suae columen posuisse, ut ficte Se fallaciter Romana Curiae insidietur. De quo ego si vehementer indigner, quisnam ini,
quus rerum aestimator ut me reprehendenis
dendum putet 8 AUMutam Pontificis Monam chiam Pseudolus hie noster P. utino menda. sior vocat, quam divini ac naturalis iuriso a. illari.