장음표시 사용
431쪽
4ia D IssERTA Tto XII ,, privilegium . . . . Quod si Pontifex sit hostilem animum publice indueret uti,j fieret in aperto bello J censerem , quod
,, haec bostilitas duraret, omnia in eo statu ,, reposita censeri, quo serent Papa mortuo
aut captivo . . . . Quod autem tales ruin
pturae Iaὶ non eveniant sine quadam pu- blica commotione , haud aegre iudieabiis tur. His in circumstantiis habent Ultra- ,, montani suos undique emissarios, ad prae-
,, Veniendum populos in sui gratiam, subin-
,, de etiam ad eorum animos a suo Princi- ,, pe alienandos . Illis itaque ora praecluindenda sunt , & sollicite curandum , ne,, per sinistras insinuationes subditorum ani. mos in transversum , sorte etiam in re-
,, bellionem deducant , sive genuinas resti- ,, tuendae pristinae & Iaudabilis disciplinaeis caussas celando, sue falsas suggerendo. . ,, . . . Ut Principi adversus Romanam C
riam procedendi ratio, in sacris Canonia se bus landata, omni scandalo , etiam pha- ,, risaico, vacet, iuvabit subinde Universiis ri tates consuli , harumque responsa in pu-- blicum edi. lII. Horret animus, dum ab Auctore, qui se Catholicum vocat, immo & ad conjungendos cum Catholica Ecclesia Protestantesie adlaborare praedicat , scripta ea recolit , quae
432쪽
C A P. V. 433 quae a 'i Schismaticorum procaeissimo si pro diissent, serenda vix essent. Sed iam ipsam horum consutationem adgrediamur, a subtractionibus obedientiae quas partiales adversarius appellat, initio ducto . Romano Pontifici in is iusta praecipienti parendum non esset, obedientiam vero in ustis mandatis urgenti etiam resistens um maxima consensione docent Theologi & Canonis ae ex iis ipsis, qui Pontificiam auctoritatem strenue propugnarunt. In his Cardinalis Iacobatius sig) , Cardinalis item Turrecremata fr43, aliique. quos in Antifebronio indieatos habes sis in . Verum ut id absque Rhismatis nota fiat , multa animadvertenda sunt , eurandaque , quae Febronius non solum non adtigit, sed etiam exclusit. Primo igitur in caussam inquirendum cur obedientia Romano Pontifici denegetur . Fieri enim potest , ut aliquis Princeps Romam exempli gratia pecunias ex Regno suo deportari vetet quod cum Pontifice uti Prinei pe bellum gerat. Huc spe
ctat , quod ipse Febνοηius indicat sib) his
verbis: Ludovicus XI: per litteras suas mintentes de I 6. . fui I 478. quemliber ad Romanam Curiam recursiam , pecuniarum ad eamdem transmissonem iterum interdixit, ex quo Papa
433쪽
414 DissERTAT 1 ct XII. Papa adversus Medicaeos oe Venetos Regis fastis deratos, arma sumpsisset. Similam inbibitionem die Io. fugusti an. 1 sto. publicari fecit Ludovicus XII. postquam Iulius Papa II. et Mialum declarasset. Quum enim , t ut Henricus II. aiebat , quum & ipse ob bellum contra Octavium Faνnesum sociosque Gallos a Iulio III. indictum gravissimis pinnis constitutis
a. ΜDLi. Vetuisset ne sua pecunia Romam
deferretur in rerum omnium , ac praecipue belli nervus in pecunia consistat, immanis suturum hoc dementiae , si suis suorumque viribus hostium vires sustentaret. Tunc enimvero nihil esset, unde Schismaticus is Prinis ceps diceretur. Nam quemadmodum Cayet nus tradit I7), nolle pertinaciteν obedire suminmo Prntisci non est schisma, sed ηοIis subess. fu i UT CAPITI, UTIUs ECCLESIAE es, schisma . Porro Princeps, qui belli caussa edicit, ne ex sua ditione ad Romanum Pontificem p cuniae deserantur , non illum ut caput tius Ecclesae spectat , sed veluti hollem. Verumtamen aliter constituendum , si subi tae obedientiae caussa ex ipsa rei praeceptae jurisque Pontificii natura enascatur. III. Aique in hanc quidem praecipue animum intendamus oportet, ne schismati ocis casio praebeatur, Monet Febronius I8ὶ, P pae concedi minime posse, aus debere , ut pro.
434쪽
C a P. V. 43s νυν opiniones suae Curia proprias ae sngulares,
seu propteν praetensones nondum elaquatas, eu is
quam jultitiam bullarum neget , protrahatve 'onet Romanae Curiae eοηθνvationem illius aufioritatis, quam sebi quibuslibet modis in Ecclesia incidentali paravit , edi de cujus minutione, subtractione inpraesentiarum agimus, multo magis cordi esse, quam propagarionem ve fidei, oe Ecclesiasticae disciplinae puritatem . Ceterum audax est eadem Curia σpraesumptuosa. Igitur fortiter ei remendum σconstanter , monet s2ή, aut pro futuro negandum, aut saltem suspendendum usum er exer
otium certorum iurium, in quorum p sessione summi ληtificeι nonni' a paucis saeculis ex sunt , quaeque Religioni o puriori disciplinae . si non officiuην, saltem nihil prosunt. Verum quid si quae ipsi sunt opiniones Curiae propriae
Frautares, praetensiones nondum eliquatae, conseris vatio auctoνitatis QUIBUSLIBET MODIS in Oeei.
dextati Ecclesia parata , jura denique, in quorum possessοηe Summi Pontifices nonnise a paa. eis saeculis extunt, quid inquam , si certa sint iura divini Primatus ab ipso Primatus ne piaculo non disiungenda λ Nonne his Romanae Curiae matensonibus adcenset ipse set i
collationem Beneficiorum , confirmationem
Electionum, jus appellationum ' Atqui quid his
435쪽
is Vis sERTATI XII. his iuribus Prima tui ex divina institutione, Ecclesiaeque consensu magis ladfixum, ut insuperioribus dissertationibus luculentissime comprobavimus s22 Quonam' ergo pacto' qui
eta Unum tamen heic non omittam quod ad consi mandarum Electionum ius pertinet Quum circa medium ,, saeculi proxime elapsi, inquit Febron T. II. pag. sos. se domus Bragantina iugum Hispaniarum excussisset , C
M ria Romana Episcopis a novo Portugauiae Rege Iohannae , , IV. nominatis provisiones, seu confirmationis bullas herri continuos derem annos recusare perrexit; inde contigit, ,, ut vacantibus in eodem resno sere omnibus sedibus Epis , scopalibius, unus tantum in illo remaneret Episcopus . M Hoc factum improbaverunt non solum regni Porta uia Univeisitates omnes, sed etiam ea de re tunc consultus se Cleri Ginieani conventus anni x6so. Illud autem rem
.: dium, si diutius Rotna in denegando perstitisset, iure,, proditum tunc temporis fuisse testantur Acta publica. ut per canonice faetas Electiones vacantibus Eceles is,, erovideri Rex curaret, Electique sacrarentur per Epi- ,, impos aliunde quaestos, ab ite Romam Pontificis eo , , firmatione . Vid. Acta Cleri Giaticani ann. Isso. & asst. Ego vero Febrauis auctor sum, ut librum consulat duobus post annis ann. nempe i6s3. Parisiis hoe titulor Balatur oviam atque a tribus Lusitanici Regni ordinibus Innocentis X. oblatum . Reseruntur in eo Arademiarum Catholicarum ea de re quinque consita ad Febremii sententiam satis adcommodata. Verum quantum ab illis amplectendis addictissima semper Ro=1ranis Sede Lorania a fulti En Lusitaniae protesationem , cuius memoriam nullatimquam temporum iniuria delebit, splendorem nullae Fe. bronii tenebrae obfuscabunt. Extat illa indicati operis pag. 24s. is Fatetur I sania non aliunda Ecclesiis suis reme- dium esse petendum , nisi a divina suprema niaminis
,, Providentia. Certum enim illud, esse summum Pontim,. hcem Romanum Caput Ecclesiae ct Christi Uiearium es m se, in quo fons S caput totius potestatis & iurisdicti nis Ecclesiasticae situm est; quam immediate a Christo
M adceperit, ut ab eo in omnes alios inferiores Praelatosis derivaretur , tanta subordinatione , ut possit pro suo arbitrio contrahere , augere minuere, revocare; quin m alte
436쪽
suadet , ei nihilominus deis clarare, quod in Rom. Pontifice Decessorem diami Petri primum Ecclesiae se cutim reve Antis, Mnd. T. IV: D d νεa-
,, alterius Principis saecularis auctoritatem timeat, revere , , turve. urimo ct iplos compescere & fraenare possit, fiis audeant regimen spirituale interturbare, aut evertere;
A nec enim ad eos quidquam spiritualis potestatis pertinet, se nisi quod Ecclesias possunt ac debent tueri, & conse M vare. Quin dubitari minime potest etsi varii et istendiis Episcopos variis temporibus modi in Ecclesiiitieis hist D riis reperiantur; Eos omnes & consensu saltem tacito se e permissi vo Pontificum fuisse, qui eos vel adprobaban vel permittebant, vel tolerabant, quod intelligerent, iais tune statui Ecclesiae convenire. Constat item, temporia se bus illis Ecelesiae primitivae hane poteitatem Pontificiam propriam tuisse, a quo tamen permissa populis, & Cl se ro pariter, postea Clericis, populi tantum consensu rein se ciuisito ; α quamquam procedente tempore , aliqui tari Prineipes in has electiones intruserint, vel concessioneis Pontificum , uti Reges Gallia , castella, Pori alliae , se vel proprio arbitrio, & citra Pontificis licentiam, num is quam ius illud sibi adserere recte poterant. Idcirco n
se scentis Ecclesiae principio illud iis Apostoli , ct Papae
M ademerunt, ct contravenientes poenis Ecclesasticis Me punierunt , donec illo prorsus abstinuerunt , eh ex se integro sibi Pontifices vindicarunt : qui ademptum Prinisse ei pibus . Clem di Populo Ecclesiarum concelerunt. se Deinde capitula ex eorumdem consensu Pontificum h buerunt usque ad Bonifatii VIII. & clementis V. teminis pora , qui sibi reservarη eam potestatem coeperunt ce
M tis eam eventis vindicantes. Donee Innoωnritis IU. ex
se regula Caneellariae sibi ac sueeesseribus elisendi potest is tem omnino adiudicavit. Unde manifeste liquet, huiu modi ius ereandi di eonsecrandi Episcopos summoriam , semper Pontificum fuisse, M. in illis , ct ab illis exsti- tisse ' quamvis autem post illam regulam Cancellariae in multis adhuc Regibus ea facultas nominandi ac praesenis tandi Episco eos permansisset, vel ex privilegio, vel ex is permissione, .mper ramen huiusmodi praesentatio din
minatio pendens A subordinata Pontilicibus fuit, quιδε eam
437쪽
Natu νοῦ quod in eo numquam nom issemammae
fit Primatum , quem Dominus nostreIesus CH flus Petro contuIir , quique ab Me ad ejus successores transiis 233 An Primatum agnoin scat Petra a Iesu Christo conatum, qui
ra necessario cum Primatu connexa detreinctet, atque illa de medio tollere studeat Qui igitur id faciat, quum subesse Romano pontifici in iis nolit, quae ut Primas, C Iutque totius Ecclesiae sibi iure vindieat ,
IV. At quid si in illis ipsis iuribus exeriseendis fines a Christo praestitutos Ponti sex
praeviri eam possunt admittere, vel tollere, ae perinde ni fi di is elisa Episcopos a Regibus praesentatos probet, & confiseis mei, ac ex itis ut volet diplomatia ac bullis Melam ret, aut roboret, nulla ratione mssunt a solis Prineipi-M bus sustineri, nee a solo Clem & populo consecrari, &m confirmari. Adparet item , ωtes em illam Capitulisti collatam eligendi & errandi Epistoma, exstinctam pro is sus illa reservatione Caneellarianae regulae suisse. Itaquem creatio Episcoporum , qui a Regibus nominantur, Mis proponuntur, confirmatio fimpliciter appellari nequit; ,, nam enim olim cadebat super elemonem illam , quis., desit ob Caneellariae regulam. Tandem consis , pol se statem interdum eoneessam , antiquis rem ribus, diis in triarchis', Metropolitanis, Coneiliis, Capitulis, ad cream , dos vel 4ranfirmandos Episcopos, hodie nullam, & fu es intus periisse, quum ex tonsensu summi Pontificis omnia is no penderet . At vero hodie iste consensus revocatus,, est, ct reservatio ficta a Pontifiee omnem ad eum tuis A risdictionem reduxit, atque adeo nulla nisi in eo pol stas creandi & eonfirmandi Episcopos invenitur a quom necesse est, illam ceteri mutuentur. Quum igitur avi M ta hactenua doctrina vera st , rogat L roma δα. -
438쪽
C a P. V. 'praetergrediatur , aliaque sibi adroget, quae injusta sunt , & veterem disciplinam everis sunt Z Primum aio , cum Victoria sa4): ,, non ,, spectat ad subditos determinare, aut ex se minare, quid possit Papa, aut quid nonis possit, & quomodo teneatur parere , veIis non . Probatur, quia Sacrilegium est diisse sputare de potentia Principis , & praeeu
,, . ρε. Secundo , quia hoc ipsum deteris is minare quae sit potestas spiritualis alieujus is est iurisdictito, & est pars gubernationis, o quae non spectat ad subditos, saltem erga se superiores; e go hoc non convenit illis. se Tertio , quia prosecto hoc esset in turis ,, bationem & ditatutionem Ecclesiastie. hierarchiae . & auctoritatis , si quilibre,, posset dicere, Papa non potes: & hoe m is do eximeret se a mandatis Papae,& esseris manifestum nutrimentum inobedientiae, Ris schismatum , & haeresum . Immo hineo natae sunt haereses, ut ait lari us, quod ,, Sacerdoti Dei , vel Papae non obeditur,
,, sed quilibet audet dicere quod Papa maisse te facit , & quod non potest saceret Sese ideo etiamsi Papa erraret, melius esset , ,, ut in omnibus illi pareatur , quam per se hoc , quod unus habeat licentiam nonis parendi Papae in uno casu forsan ratim, nabili, dare occasionem, ut alii non pa-D d α is reans O IV. ιν νου. δεμ ν -- γεν, ι
439쪽
42o DI SsBRTATIO XII. is reant etiam in justis, & honestis, , , Aio deinde , in dubiis legitimo Pontifici poendum esse, uti omnes consentiunt. Gustomeninnensis Archiepiscopus , & Apostolicae Sed is
Legatus coacto apud suam Metropolim Proin vinciali Concilio , cui intererant S. Hugo Gratiano litanus , & S. Godefridus Ambianenisses Episcopi privilegium de investituris a
Paschali II. per vim licet extortum a. ΜCXII. rescidit, datisque ad Pontificem litteris decretorum suorum confirmationem omnium nomine petiit, addita comminatione: sminime. credimus , aliam viam adgredi coeperiaris , nostrae pate=nitatis adsertiones roborareaeolueνitis propitius si nobis Deus, quia nox a Desera obedientia remnetis. Verum Natalis
exander fas) , Episcopos illos in eo peccasse non dubitat, quod Romano Pontifici miis nas intentarint , se ab ejus OBEDIENTIA recessuin f, ηὐ saluta eo νmaret quod sIΜI sane exempli es . Qua in re Natalis exander sibi consentientem , atque adeo ducem habuit Camotensem Donem illorum temporum aequalem, qui ad Henricum Abbatem ea de re ita scripsi fas : - Quia is verenda patris debemus potius velare quam ,, nudare ζ familiaribus & caritatem redo-- lentibus litteris admonendus mihi videtur ., ut se judicet , aut factum suum retractet.
440쪽
C A P. V. 622 Quod si fecerit, reseramus Deo gratias ,, ac gaudeat nobiscum omnis Ecclesia, quae se graviter languet, dum caput ejus laboratis tanta molestia. Si autem in hoc langu
si re insanabiliter aegrotaverit, NON EST No-
sTRUM IUDICARE DE SUMMO PONTIFICE . Ha
se bemus enim Evangelicam sententiam , quae, , securos hos al. nos facit : Super Cais,, thedram Moysi sederunt scribae oe Pharisaei. suae dicunt, servate oe facite: secundum verais opera eorωm nolite facere . Vult enim hae ori sententia praecepta praesidentium ad cath dram pertinentia obedienter impleris etiam. , , si tales sint, quales erant Pharitat ) nouis eos famosa conspiratione a suis sedibus is removeri. Si vero ea praecipua , quae sne,, contra doctrinam Evangelicam & Ap se stolicam, ibi non esse eis obediendurn is exemplo docemur Paulli Apostoli , qui se Petro sibi praelato non recte incedenti ad se veritatem Evangelii in faciem restitit ,
se non tamen eum abiecit. δε Agebatur tamen de privilegio, quod plerique simoniae
incusabant. Quid ergo dixisset tuo deman. datis, quae maxima auctoritate, Ecclesiarum consessione, longo seculorum usu nituntur V. Fac nunc de iniustitia & abusu liquiis do constare. Principibus tamen ante Ecclesiae iudicium ejusmodi mandatis resistere non licebit. Victoria in his saltem, quae ad unis versalem Ecclesiae statum spectant , gene-